คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Minyun] น้องคิดไม่ซื่อ : chapter 1
“พี่ๆ ดูดิ พี่ได้อันดับหนึ่งการจัดตำแหน่งผู้ชายที่น่าครอบครองที่สุดด้วยอ่ะ”
“น่าครอบครอง ? หมายความว่าไงเนี่ย หมายถึงอยากเป็นแฟนรึเปล่า ว่าแต่ พี่ไปติดในนั้นได้ไงเนี่ย”
ผมงงจริงนะเนี่ย อย่าว่าแต่น่าครอบครองคืออะไรเลย ผมไปถูกจัดอันดับในนั้นได้ไงอ่ะ ผมเป็นแค่นักร้องตัวเล็กๆที่ตั้งวงกับสมาชิกมาเกือบสิบปีแล้วเท่านั้นเองนะ แหะๆ…ดูสายตาน้องผมช่างเชือดเฉือนเหลือทน T0T
“ผมเองก็ไม่รู้ แต่ก็คงหมายถึงอยากเป็นแฟนล่ะมั้ง ไม่งั้นจะเป็นอะไรได้ล่ะ”
“นั่นสิเนาะ จริงของนาย แต่นับวันก็มีอันดับแปลกๆขึ้นทุกทีๆ พวกเราห้าคนก็ติดอยู่เรื่อย จะว่าไปก็ไม่ได้เจอเจ้าสามคนนั้นมาสักพักแล้วนะ ลองโทรหาดูดีกว่า”
คิดไปคิดมาก็คิดถึงจังแฮะ ได้เห็นจากแค่ในข่าวเท่านั้นเอง ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงบ้าง อ๊ะ นี่ผมยังไม่ได้แนะนำตัวใช่มั้ยเนี่ย ตายๆๆ โทษทีๆ ครับ ผมลืมไปเลย ผมชองยุนโฮ ลีดเดอร์ดงบังชินกิ ส่วนน้องชายสุดที่เลิฟ ที่อยู่กินด้วยกัน ผ่านอะไรด้วยกันมาจนแทบจะเป็นคู่ชีวิตได้อยู่แล้ว ก็คือ ชิมชางมินไงครับ ทุกคนก็น่าจะรู้จักพวกผมนี่นา แนะนำตัวแค่นี้ก็พอแล้วมั้ง
“เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ”
ได้ข่าว่าผมติดต่อใหม่เป็นรอบที่สี่แล้วนะ - .-
“คงทำงานอยู่ไม่ก็นอนอยู่มั้งครับ เดี๋ยวคืนนี้ก็ได้คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ คิดถึงมากขนาดรอไม่ได้เลยเหรอครับ”
ชางมินคงสังเกตเห็นหน้ามุ่ยๆของผมถึงได้พูดแบบนั้น แต่ทำไมน้ำเสียงถึงดูโกรธล่ะ ผมทำอะไรผิดไปล่ะนี่แถมมีหางเสียงทุกคำอีก ชักไม่ปลอดภัยละ
ผมเก็บโทศัพท์และยิ้มหวานใส่ชางมินเต็มที่
“จริงเนาะ ตอนนี้ฉันมีนายอยู่ทั้งคนแล้วนี่ ^^”
“…”
ชางมินกับผมก็มานั่งจ้องตากันไปมาในระยะประชิด ยิ่งทำให้ผมเห็นความหล่อและความเป็นผู้ใหญ่ของเด็กน้อยได้ชัดขึ้นกว่าปกติ แหมๆ เวลาช่างผ่านไปเร็วแท้ แป๊บๆเด็กน้อยในอดีตก็เติบใหญ่กลายเป็นหนุ่มหล่อได้ขนาดนี้ ซึ่งผมก็มีความสุขนะ แต่ที่น่าเศร้าอยู่อย่างนึงก็คือ แรงของชางมินที่เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเยอะน่ะสิครับ ปกติก็ตบหลังผมแทบหักได้อยู่แล้วนะ ตอนนี้นี่คงทำให้หลังผมหักได้จริงๆสักวัน หรือบางทีผมคงแก่เกินไป…
แต่ชางมินหล่อจริงนะครับ โดยเฉพาะกับสายตาเวลามองคน มันจะดูมีความรู้สึกบางอย่างที่ผ่านดวงตาคู่นั้น อย่างตอนนี้...
“…บางทีพี่ก็…เกินไปนะ ไปอาบน้ำเตรียมตัวดีกว่า”
เอิ่ม มีใครพอจะบอกผมได้บ้างว่า นี่ผมแก่เกินไปเลยหูตึง หรือว่าชางมินจงใจพูดให้ผมไม่ได้ยินกันแน่เนี่ย
น้องมินเดินฉับๆกลับห้องตัวเองไปแล้ว ผมเลยกลับห้องตัวเองบ้าง เดินผ่านกระจกก็มีขอแวะซะหน่อย หมุนพอเป็นพิธี อืมมมม ดูๆแล้วช่วงนี้ผมผอมไปหน่อยรึเปล่านะ เอวชักบางขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะไปแข่งกับแจจุงได้อยู่แล้ว ดูทำหน้าเข้า ผมไม่ได้เว่อร์นะ ผมพูดจริง เพราะเป็นเจ้าชางมินต่างหากที่พูดแบบนี้น่ะ… ก็เมื่อวานผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมา ผมก็ต้องออกไปรับสิใช่มะ น้องมินก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา… ผมคุยอยู่ดีๆก็รู้สึกหนาววูบ ใครจะนึกว่าชางมินจะเงยหน้ามาสนใจผมเล่า ปกติสนแต่หนังสือ…
‘…’
‘เอ่อ ชางมิน มีอะไรป่าว พี่เช็ดตัวแห้งแล้วนะ ไม่เปียกๆ รับรอง’
น้องมินจะฆ่าผมหมกส้วมมั้ยอ่า T^T
‘...พี่จะไปแข่งกับพี่แจจุงรึไงครับ ผอมเกินไปแล้ว หัดรักษาสุขภาพซะบ้าง เอาแต่ทำงานหนัก ถ้าป่วยหรือเป็นอะไรไปจะทำไง ห่วงตัวเองด้วย ถ้าตัวเองยังเป็นแบบนี้ก็อย่ามามัวแต่ห่วงผมหรือห่วงใครอีกนะครับ พี่ยุนโฮ’
…นี่แหละครับ ชางมินพูดแบบนั้นด้วยหน้านิ่งๆก่อนจะก้มไปอ่านหนังสือต่อ ทิ้งให้ผมช็อคอยู่แป๊บ…ผมว่าชางมินยิ่งโตเป็นหนุ่มเท่าไหร่ ก็ยิ่งดุเพื่อผมมากขึ้นเท่านั้น เมื่อก่อนยังพูดเป็นห่วงธรรมดา แต่ยิ่งอยู่ด้วยกันนานมากขึ้น วิธีการพูดก็เริ่มเปลี่ยน เป็นรุนแรงแบบนี้แหละครับ แน่นอนว่าผมซาบซึ้งนะ แต่พูดนิ่มนวลบ้างก็ดีนะ พี่ปวดร้าววว T-T
และแล้วผมก็เลิกบ่นคนเดียวแล้วอาบน้ำได้สักที แต่ที่ไหนได้ พอพวกผมสองคนมาเตรียมตัวพร้อม พี่เขาก็ดันโทรมาบอกว่ารถเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย เลยอาจต้องรออีกสักชั่วโมง…ผมกับชางมินก็เลยได้แต่นั่งเงียบ
ไม่ได้การละ ผมต้องชวนคุยสักหน่อยแล้ว
“ชางมินๆ นายโตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้ว ไม่คิดจะจีบสาวบ้างเหรอ ยังไงก็ยังมีเวลาอยู่นี่นา ไม่เคยเห็นนายคุยกับสาวคนอื่นเลยนะ”
ผมเริ่มคำถามที่พื้นฐานที่สุด แล้วก็เป็นสิ่งที่ผมอยากรู้มากด้วย ถึงจะนึกภาพเจ้าเด็กฮาร๋ดคอร์ขี้อายไปจีบใครๆไม่ออกก็เถอะ แต่นี่ก็เป็นวัยที่โตและเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะหาคู่ชีวิต และสร้างครอบครัว
ชางมินหันมามองผมด้วยแววตาบางอย่าง ซึ่งผมอ่านไม่ออก
“…ผมไม่เคยคิดจะจีบสาวหรอก ยังไม่ใช่และก็ไม่ชอบด้วย” หา สาวๆศิลปินนี่สวยกันทุกคนเลยนะ ยังไม่เข้าตาชางมินอีกเหรอเนี่ย และสงสัยความตกตะลึงผมจะออกทางสีหน้ามากไปหน่อย ชางมินเลยพูดขึ้นมาอีก
“มันไม่เกี่ยวว่าพวกเธอจะสวยแค่ไหน ไม่ชอบก็คือไม่ชอบครับ ว่าแต่พี่เถอะ ทำไมครับ”
ชางมินดูสงสัยมาก เล่นเอาผมเอ๋อไปเล็กน้อย เพราะผมเองก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าผมไม่เคยมองใครเลย เอาล่ะสิ จะตอบว่าไงดี
“ไม่รู้เหมือนกันแฮะ ก็คงเหมือนกับนายมั้ง แถมวันๆก็อยู่แต่กับนาย แค่ได้อยู่กับนายตลอดเวลาพี่ก็ไม่ต้องการเอาเวลาไปใช้กับใครอื่นอีกแล้วล่ะ”
แหม นานๆทีผมจะพูดอะไรชวนเลี่ยนแบบนี้สักทีนะเนี่ย ก็ชางมินเขาไม่ค่อยชอบ แต่ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆนี่ ชางมินก็เป็นฝ่ายถามผมก่อนด้วย คงไม่ว่าอะไรผมอีกหรอก…มั้ง
แต่ดูเหมือนผมจะคิดผิดแฮะ ชางมินจ้องหน้าผม แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆด้วยอ่ะ !!
“นะ นายจ้องฉันแบบนี้ทำไมอ่ะ ก็ ก็ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆนี่”
“พี่พูดจริงรึเปล่า”
ชางมินไม่ได้จะว่าผมใช่มั้ย แบบนี้ผมก็มีทางรอดแล้วสิ พอเป็นแบบนั้นผมก็พยักหน้ายืนยันด้วยความเร็วสิบครั้งต่อวินาที แต่ชางมินก็ยังดูไม่ค่อยเชื่อผมสักเท่าไหร่เลยนะเนี่ย
“ถ้าพี่พูดจริง งั้นก็ช่วยทำตามที่พูดด้วยนะครับ”
“…หมายความว่า”
“ปิ๊น ปิ๊น”
ผมถามยังไม่ทันจบ รถบริษัทก็มาขัดจังหวะจนชางมินเดินลิ่วไปหน้าบ้านซะงั้น มันชักจะเหมือนละครหลังข่าวเกินไปหน่อยแล้วมั้งเนี่ยยยย ผมยังไม่ทันเข้าใจเลยว่าชางมินเขาหมายถึงประโยคไหน ขืนไปผิดคำพูดกับเจ้าเด็กชางมินนี่ จองยุนโฮคนนี้ได้แย่แน่ๆเลยนะครับ…
“ชางมินอา รอฉันด้วยสิ นายหมายถึงประโยคไหนเล่า ชางมินนนนน”
“ไม่รู้ครับ พี่พูดอะไรไว้ก็ตามนั้นแหละ แต่ถ้าไม่ทำล่ะก็ เดี๋ยวก็รู้ครับ”
“โฮฮฮฮฮ ชางมินอา”
“อย่าเรียกผมแบบนั้นสิครับ”
“ T^T ”
น้องมินพูดทำร้ายกันเสร็จก็หันหลังเข้าไปนั่งในรถตู้ ทิ้งให้ผมยืนน้ำตาตกในอยู่ ฮืออ ชางมินนะชางมิน!! ใจร้ายที่สุดเลยยย!
แต่ในที่สุด ชางมินก็ยังสนใจผมยู่ เขาหันมาหาผมแล้วว
“จะไปยืนอยู่ทำไมครับ อยากเป็นหวัดเหรอครับ ขึ้นมาได้แล้ว”
“ -3-”
เอาสิ คราวนี้ฉันงอนจริงนะ จะบอกให้! ยืนกอดอกรับลมหนาวอยู่นอกรถนี่แหละ!!!
“…พี่ยุนโฮ”
“ - 3 – “
“…เฮ้อ”
…ชางมินถอนหายใจแบบนี้เป็นสัญญาณอันตรายขั้นที่หนึ่ง ตะ แต่ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกน่า แต่ยังไงถึงผมไม่ยอมขึ้น ชางมินก็ลากผมขึ้นไปได้อยู่ดี แรงเยอะจะตายไป
นั่นไง ไม่ทันไรชางมินก็ยื่นมือมาจับแขนผมแล้ว และก็ดึงผมลอยหวือเข้าไปได้อย่างง่ายๆ แต่สงสัยจะดึงแรงไปหน่อยนะ ก็ ก็ตอนนี้ผมลอยมานั่งบนตักชางมินแล้วน่ะสิ แล้วหน้าเราก็ใกล้กันสุดด้วยยยย!!!
แคสทุกคนครับ ผมฝากดูแลทงบังชินกิของเราต่อไปด้วยนะครับ ! แต่ให้ตายสิ สายตาชางมินนี่มีเสน่ห์ชะมัด ยิ่งโตก็ยิ่งหล่อเอา หล่อเอา มิน่าสาวถึงเอาแต่กรี๊ดเจ้าเด็กนี่อยู่นั่นแหละ
“พี่งอนผมเหรอ”
“ปะ ป่าวสักหน่อย ฉันไม่กล้างอนนายหรอก ปล่อยได้แล้วน่า”
ใช่ๆ ปล่อยได้แล้ว มือที่โอบเอวผมอยู่นี่ก็เหมือนกัน โอบไว้ทำไมเนี่ย
“…จริงเหรอครับ พี่ยุนโฮ”
ชางมินยิ่งพูดก็ยิ่งยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนจมูกของเราชนกันแล้วนะ เอ่อ มันชักจะ…กะ ใกล้เกินไปแล้วเฟ้ยยย
TBC.
ใกล้กันประมาณนี้แหลขอรับ ^^
ความคิดเห็น