เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #15 : การต่อสู้ของผู้ผนึกพลัง

"55555 เจ้าสอบผ่าน" เทโอที่ลุกขึ้นก่อนจะเดินสบัดมือและหักแขนไปมา ก่อนที่แขนที่หักจนผิดรูปจะกลับมาดังเดิม

"ฮิลลิ่ง" สิ้นเสียงของเทโอ แขนที่มีรอยช้ำบวมและแดงตอนนี้กลับมาเป็นปกติ สร้างความตกตะลึงให้แก่ลีโอ

"ปลดผนึก ดวงตาแห่งอาซิรุส" เลโอรีบใช้สกิลดวงตาแห่งอาซิรุสทันทีปรากฎหน้าจอสเตตัสเด้งขึ้นมา


จักพรรดิมังกรแดง เทโอ


อายุ 2000 ปี


เผ่าพันธุ์:มังกร


อาชีพ: -


STR:5,000 (ผนึกไว้ 300,000)


AGi:100,000


INT:30,000 (ผนึกไว้300,000)


VIT:30,000 (ผนึกไว้ 200,000)


LUK:0

สกิล:มหาเวทย์ทำลายล้างลำแสงมังกรเพลิงพิโรท,มหาเวทย์ลูกบอลเพลิงระดับ 10 ,ทักษะอื่นๆฯลฯ


ระดับพลัง:จอมเวทย์ในตำนาน



แรงค์: -



ฉายา:ราชามังกรแดง,มังกรแดงที่ถูกเจ้านายทอดทิ้ง.

'อู้วหู้ว เครือข่ายเดียวกับเจ้าจิ้งเหลนดำนั้นแน่นอน'ลีโอที่ตอนนี้เริ่มนึกสนุกที่จะได้ลองพลังใหม่เสียที แต่หน้าเสียดายที่การต่อสู้นี้คงจะยุติลงเพราะครบ 1 นาทีแล้ว

"เจ้าสอบผ่าน...แต่เจ้าทำให้ข้าคิดถึงเจ้าบ้าคนนึงขึ้นมาในรอบ 1000 ปี เพราะฉะนั้นช่วยทำให้ข้าสนุกทีเถอะ" เทโอทีประกาศลั่นก่อนจะย่อขาพุ่งตัวมาทางลีโอด้วยความเร็วสูง แต่คำพูดนั้นทำให้รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของลีโอทันที

"ได้เสีย ปลดผนึกพลัง 2% ลูกถีบแบบออมแรง"

ตู้มมมม

กร็อบๆๆ

สิ้นเสียงของลีโอ เทโอที่ปล่อยหมัดออกมาพร้อมกับลีโอที่ถีบขาออกไปรับหมัดของเทโอ เกิดคลื่นพลังแผ่กระจายพื้นดินแตกออกจากแรงปะทะและเสียงกระดูกแขนของเทโอที่ดังตามมาเป็นระยะๆ

ณ ห้องของผู้อำนวยการโรงเรียนเวทย์มนต์เรซัน

ตู้มม ตู้มม

"หนวกหูโว้ยยย ข้าคิดถูกหรือคิดผิดฟร่ะที่ให้เจ้ามังกรติ๊งต๊องนั้นเป็นผู้คุมสอบประตูหลัง" เสียงของหญิงสาวสวมแว่นอกสะบึมหูยาวที่กำลังนั่งเคลียร์เอกสารอยู่บนโต๊ะด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์กับเสียงรบกวนที่ดังมาจากประตูหลัง กล่าว

ตัดกลับมาที่พระเอกของเราต่อ

ฟิ้ววว ตู้มมม อั่คค

ร่างของเทโอที่ลอยละล่องไปชนกับกำแพงจนทะลุก่อนที่จะพยุงร่างของตัวเองลุกขึ้นมา อีกครั้งด้วยแขนที่หักไปทั้ง 2 ข้าง

"เห๋!!ไม่เลวหนิ้เจ้าหนู นี้เจ้าไม่มีพลังเวทย์จริ..."

ตู้มมมม

อั่ค

แต่ก่อนที่เทโอจะได้ถามอะไรลีโอ ลีโอก็ได้พุ่งตรงเช้ามาประชัดชิดตัวเทโอด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะเตะเสยคางของเทโอจนตัวของเขา ลอยขึ้นจากพื้นดินประมาณ 5 เมตร แต่ก่อนที่เทโอจะล่วงหล่นถึงพื้นลีโอไม่ปล่อยให้จังหวะนั้นให้เสียเปล่า

"ปลดผนึกพลัง 1 % ลูกเตะ 99Hit จากตู้เกม" สิ้นเสียงของลีโอ ได้เตะเข้าไปที่ท้องของเทโอที่กำลังจะตกถึงพื้นดินทำให้เทโอลอยขึ้นไปต่อจากนั้นก็รั่วถีบสลับ เตะตวัดหน้าตวัดหลังใส่ร่างของเทโออย่างทารุณ ด้วยขาเพียงข้างเดียวก่อนจะเตะเร็วขึ้นและก็เร็วขึ้น

ตุมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พลักๆๆๆๆ

อั่คๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กร็อบๆๆๆๆๆๆๆ

"ย้ากกกกก อาจ้าก ย้ะๆๆๆๆๆ" เสียงร้องของลีโอที่กำลังเมามันส์กับการออกลูกเตะใส่ร่างของเทโอที่ลอยอยู่กลางอากาศและไม่มีทีท่าว่าจะล่วงหล่นถึงพื้นดินซักที ตามมาด้วยเสียงของกระดูกทั่วทั้งร่างที่หักและการกระอักเลือดออกมาเป็นสายน้ำ

'87..'

'93..'

'95..'

'98..'

ตุ้ม

กร็อบบ

"อ๊ากกกกก"เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเทโอลั่นไปทั่วลานประลองซึ่งลูกเตะที่ 98 นั้นลีโอได้เตะก้านคอ ทำให้เทโอที่ลอยอยู่นั้น หมุนตัวตามแรงเตะจนขาชี้ขึ้นฟ้าหัวชี้ลงดินแต่ร่างยังลอยอยู่บนอากาศ ก่อนที่ลีโอจะถอยหลังมาหนึ่งก้าวเพื่อสร้างจังหวะ ก่อนที่ร่างของเทโอที่ตีลังกากลับหัวกำลังจะล่วงหล่นถึงพื้น เด็กหนุ่มก็ได้พุ่งไปข้างหน้าก่อนที่จะปล่อยลูกเตะไปที่ท้อง

"99 Hit ปลดผนึกลูกเตะธรรมดาพลัง 2%"

ตูมมมมม

ฟิ้วววว

ตู้มมมม

อั่ค

เทโอที่โดนลีโอเตะจนลอยไปจนชนกำแพง ซึ่งตอนนี้กำแพงบริเวณรอบลานกว้างได้มีแต่รูโหว่อยู่เต็มไปหมด
เทโอที้ตอนนี้นอนกองอยู่กับพื้นสติกำลังจะหลุดลอยออกไปได้พยายามตะเกียดตะกายลุกขึ้น

อั่ค

"เห้อรู้ผลแล้วสินะ"ลีโอที่ตอนนี้กำลังจ้องมองไปทางร่างของเทโอที่มีสภาพล่อแล่กำลังตะเกียดตะกายลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก พร้อมกับกระอักเลือดออกมาเป็นระยะๆ ก่อนลีโอจะค่อยๆหันหลังเพื่อที่จะเดินจากไป

"ยะ ยังไม่จบหรอก ปลดผนึกพลัง จักพรรดิมังกรแดง"

ตู้มมมมม

"หืมมม"สิ้นเสียงระเบิดลีโอที่กำลังหันไปมองยังต้นเสียงก็ต้องกระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างทันที 'โห้ยมีของดีเหมือนกันหนิ้' ลีโอคิดในใจเพราะภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือเทโอที่ลุกยืนขึ้นและมีเกราะสีแดงเพลิงกับแขนและขาที่มีเกล็ดสีแดงขึ้นมาตามตัว ที่หัวมีเขาที่โค้งยาวได้รูปและมีทับทิมสีแดงอยู่ที่กลางหน้าผากบวกกับเขี้ยวและหางที่งอกออกมาแถมยังมีปีกที่กลางหลังงอกออกมา และมีออร่าคลื่นพลังสีแดงลอยขึ้นรอบๆตัวของเทโอ

"ข้าประเมินเจ้าต่ำไป ได้เวลาที่การแสดงครั้งนี้จะจบลงแล้ว ช่วยทำให้ข้าสนุกที่เถอะเจ้าหนู"!! สิ้นเสียงขอเทโอ เขาได้กลางแขนทั้งสองข้างออกและทันใดนั้นได้มีละอองแสงสีแดงพวยพุ่งเข้ามายังมือของเทโอ ก่อนที่มือทั้งสองจะงอนิ้วมือทั้งห้าแล้วดึงข้อมือเข้าหากัน ก่อนจะค่อยๆงอเข่าและดึงมือทั้งสองข้างที่ข้อมือประกบกันอยู่เข้าหาเอวทันที 'เห้ยๆตลกละ ท่านั้นมัน เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นพวกชาวไซตืดดดด.หรอฟร่ะ' ลีโอที่กำลังตกใจกลับการออกท่าชาตพลังของเทโอเพราะมันคล้ายๆกับท่าไม้ตายของพระเอกในอนิเมะที่เขาเคยดู

"มหาเวทย์ลำแสงมังกรเพลิงพิโรท ย้าาาาา"เทโอที่ยื่นแขนที่งอไว้ตรงเอวออกมาด้านหน้า เกิดเป็นพลังลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากมือ ก่อนจะพุ่งแหวกพื้นลานประลองไปหาลีโอด้วยความรวดเร็ว แต่ลีโอก็ไม่ได้หลบหลีกกลับกัน ชายหนุ่มกับยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น

"ปลดผนึกพลัง 5% "

ตุมมม

ลีโอที่ได้ปลดปล่อยพลัง 5% ออกมาทำให้พื้นดินยุบแตกละเอียด ก่อนจะยืนรับลำแสงสีแดงที่พุ่งมาถึงร่างของเขา

ตู้มมมม

เสียงดันสนั่นไปทั้งเมืองหลวงเซฟิรอส เกิดหลุมมหึมากว้างกว่า 50 เมตร มีควันลอยขึ้นทั่วหลุม
หลังจากที่ควันจางหายไปเทโอซึ่งมองไปยังหลุมไม่พบร่างของชายหนุ่มแต่อย่างใดพบเพียงหลุมว่างๆ ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยร่างที่สั่นเทาอันเนื่องมาจากใช้พลังไปจนหมด

"จบแล้วสินะ "เทโอที่ยืนหายใจรวยรินแต่ก็ต้องตกใจจนเข่าแทบจะทรุดเมื่อมีเสียงกล่าวขึ้นจากทางด้านหลังของตัวเขาเอง

"ใช่มันจบแล้ว โหมดซีเรียลปลดผนึกพลัง 3% ลูกเตะเอาจริง" สิ้นเสียงจากด้านหลังของเทโอที่ตอนนี้ได้หันหลังกลับไปมองก็พบกับชายหนุ่มที่กำลังวาดขาขึ้นมาเตะ โดยที่เขาไม่สามารถจะขยับเพื่อหนีหรือยกแขนขึ้นมาป้องกันได้ เหมือนเวลา ณ ตอนนั้นมันหยุดนิ่ง เขาทำได้แค่เพียงค่อยๆปิดเปลือกตาลงเพื่อยอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น ก่อนที่จะมีภาพเหตุการณ์หลายๆอย่างตลอด 2000 ปี ที่เขาได้พบเจอฉายออกมามากมาย 'นี้สินะ ความรู้สึกของคนที่กำลังจะตาย' เทโอที่ได้แต่หลับตายอมรับชะตากรรมในใจ ก่อนที่ภาพเหตุการณ์ เหตุการณ์นึ่งจะฉายขึ้นมาเผยให้เห็น

ภาพของทหารนับล้านนายกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดท่ามกลางสมรภูมิ

"ท่านผู้กล้า ตอนนี้ทหารของทัพปีศาจได้บุกขึ้นมาใกล้จะถึงประตูแล้วขอรับ!!" ทหารนายนึงรายงานกับชายผู้หนึ่งที่ถูกเรียกว่าผู้กล้าซึ้งมีผมสีดำดวงตาสีดำผิวคล้ำหน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร ซึ่งกำลังถือดาบออร่าสีแดงพลาดบ่าอยู่พร้อมกับสวมชุดเกราะสีทองผ้าคลุมสีแดงยืนอยู่เหนือกำแพงเมือง เมืองหนึ่ง ซึ่งชายหนุ่มกำลังกวาดสายตามอง ทหารที่สู้กันอยู่ ณ เบื้องล่าง

"คงต้านเอาไว้ได้แค่นี้สินะ" ผู้กล้าได้กล่าวขึ้นก่อนจะยกดาบสีแดงมามองก่อนจะพูดกับมันว่า

"เห้ยตื่น พร้อมจะสู้หรือยังฟร่ะ" ผู้กล้าที่ยืนพูดกับดาบสีแดงอยู่

"ข้าไม่ได้หลับเฟ้ย เจ้าบ้าพูดมากอยู่ได้ จะสู้ก็รีบสู้สิฟ่ะ"สิ้นเสียงของดาบสีแดง ชายหนุ่มในชุดเกราะทองได้กระโดดลงไปในสนามรบ ก่อนจะฟาดดาบใส่ศัตรูอย่างไร้ปรานี

ฉั๊วะๆ

เพลงดาบในตำนานการพิพากษาแห่งพระเจ้า

ฟรึ้บ

เสียงดาบที่สะบัดออกเกิดคลื่นอากาศที่มีความคมสูงและกว้างพอที่จะตัดผ่านร่างของทหารปีศาจนับแสนให้ขาดกระจุยซึ่งตอนนี้ เหลือไม่ถึงหมื่น ซึ่งปลุกกำลังใจให้ทหารฝ่ายมนุษย์นั้นหึกเหิมเป็นอย่างมาก

เฮๆๆ

เสียงเฮลั่นของเหล่าทหารเมื่อแม่ทัพของพวกเขาลงมายังสมรภูมิ ได้สร้างขวัญกำลังใจให้ทหารเป็นอย่างมากและคิดว่าสงครามครั้งนี้พวกตนเป็นฝ่ายชนะแน่ แต่นั้นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เมื่อมีลูกไฟขนาดยักษ์สีดำทมิฬล่วงหล่นลงมาจากฟ้า

ตูมมม

สิ้นเสียงระเบิดทหารฝ่ายมนุษย์ได้ศูนย์หายไปอย่างไร้ร่องรอยเหลือเพียงแต่ผู้กล้าที่ตอนนี้เข่าทรุดลงไปกับพื้นและใช้ดาบสีแดงเพลิงปักเป็นฐานเพื่อประคองตัวไม่ให้ล่มลง

"ฮ่า ฮ่า เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ วันนี้แหละข้าจะกวาดล้างพวกเจ้าให้หมดสิ้นไปเสียที" เสียงปริศนากล่าวขึ้นเหนือหัว ก่อนที่ชายหนุ่มจะเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงก็พบ สิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์อยู่ในชุดผ้าคลุมสีดำดวงตาสีเลือดและมีเขางอกออกมาสองเขา

"ระ ราชาปีศาจ ซาล็อน" เสียงของชายหนุ่มสวมเกราะทองก่อนจะพยุงร่างของตนลุกขึ้น

"วันนี้คือวันตัดสินชะตากรรมระหว่างเจ้ากับข้า"

"ข้าจะทำให้เจ้ารู้จักความตายอย่างทรมานแน่เจ้าผู้กล้า"

"ทำได้ก็ลองดู"สิ้นเสียงการสนทนาของทั้งสอง ชายหนุ่มได้กระโดดเข้าปะทะกับปีศาจ ซึ้งเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งอาณาจักร การต่อสู้ยาวนานมากว่า10ชั่วโมง ซึ้งสภาพของทั้งสองก็ร่อแร ทางผู้กล้าได้ศูนย์เสียตาข้างขวาและแขนซ้ายไป ส่วนทางราชาปีศาจเสียเขาและขาไป

"ฮ่า ฮ่า เจ้ามนุษย์ที่แสนอ่อนแอ ถึงวาระสุดท้ายของเจ้าแล้วเตรียมตัวตายซ่ะ"

มหาเวทย์แห่งความมืดมิด แบล็คโฮว

สิ้นเสียงของคำร่ายเวทย์เกิดหลุมดำขนาดใหญ่กำลังดูดทุกสรรพสิ่งเข้าไป

"ถึงเวลาที่ต้องใช้ไพ่ตายแล้วสินะ"เสียงอันอ่อนแรงจากชายหนุ่มเกราะทองกล่าว

"เอาหละนะ เจ้าจิ้งเหลนแดง โชว์พลังทั้งหมดของเจ้าให้ข้าดูที"

"เลิกเรียก จักพรรดิมังกรแดงอย่างข้าว่าจิ้งเหลนได้มั้ย เจ้าผู้กล้างี่เง่า !! "ดาบสีแดงกล่าวขึ้น

"55555 รู้แล้วๆโทดทีๆ เอาหละนะคู่หูของข้า"

"ข้าพร้อมเสมอ ถึงเราจะไม่รอดกลับไปข้าก็ไม่เสียใจที่ได้ต่อสู้เคียงข้างเจ้า เจ้าผู้กล้างี่เง่า"

"5555 เจ้าก็เลิกเรียกข้าด้วยชื่อแบบนั้นด้วยเซ้ เห้ย!! มันมาแล้ว เอาหละนะ"สิ้นเสียงคำพูดของผู้กล้าที่ยืนเผชิญหน้ากับหลุมดำที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะ

ฟิ้ววววว

ตู้มมม

ดาบสีแดงเพลิงที่ตอนแรกอยู่ในมือของผู้กล้าบัดนี้ได้ถูกเขาปา กลับไปปักอยู่ที่กำแพงเมือง ก่อนที่ดาบสีแดงเพลิงจะตะโกนว่า

"เจ้าทำอะไรของเจ้า เจ้าบ้า!!"เสียงดาบสีแดงที่ไม่พอใจกับการกระทำของชายหนุ่มพร้อมกับตะโกนด่าทอ ก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูดต่อว่า

"เทโอ ข้าฝาก มาเลีย ไว้กับเจ้าทีนะ ปกป้องนางเหมือนที่ข้าปกป้อง เป็นพลังให้นางเหมือนที่ข้าเป็น รับใช้นางเหมือนที่รับใช้ข้า และสุดท้าย....เป็นเพื่อนกับนางเหมือนที่เจ้ายอมเป็นเพื่อนคนแรกให้แก่ข้า" สิ้นเสียงของชายหนุ่มเขาได้หันกลับไปกลางมือ ก่อนจะร่ายบทเวทย์

"ขอร่ายเวทย์ ข้าแด่เทพแห่งการสรรค์สร้าง และ เทพแห่งการทำลายล้าง ข้าขอวิงวอนแก่ท่าน จงมอบพลังอันมหาศาลให้แก่ข้า..."

"บทเวทย์นั้นมัน!! อย่านะะะะ เจ้าบ้าาาาาอย่าร่ายมันนะ!!!" เสียงของดาบสีแดงที่กำลังตะโกนด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย มีทั้งความรู้สึกแปลกที่จุกอยู่ในอก และ ความกลัว... กลัวที่จะเสียสิ่งสำคัญที่ไม่เคยได้จากใครมาตลอด 1000 ปี

"และชำระล้างสิ่งชั่วร้าย ให้หายไป และข้าจะยอมมอบร่างกายและวิญญาณ เพื่อเป็นเครื่องสังเวยให้แก่ท่าน" สิ้นเสียงคำร่ายเกิดแสงสว่างจ้า ออกมาจากตัวของผู้กล้าก่อนที่ชายหนุ่มจะตะโกนลั่นสมรภูมิ

มหาเวทย์ในตำนานการผนึกแห่งพระเจ้า

"มะ..ไม่นะะะะะะะะ!!" เสียงของเทโอตะโกนไล่หลังซึ้งภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือชายหนุ่มที่หันมายิ้มให้ก่อนจะร่ายเวทย์บาเลียปกคลุมทั้งเมือง ก่อนที่แสงสว่างจะจางหายไป เทโอที่กวาดสายตามองไปรอบๆสมรภูมิก็ไม่พบกับบุคคลที่เขากำลังหา

"ทำไมเจ้าถึงทิ้งข้าไว้ เจ้าสัญญากับข้าในพันธะสัญญาแล้วนี้!!" เทโอที่ตอนนี้ได้กลายร่างกลับมาเป็นมนุษย์ ก่อนที่เข่าของเขาจะทรุดลงไปกับพื้นตามมาด้วยสายน้ำที่ไหลรินออกมาจากม่านตา ซึ่งความรู้สึกนี้เขาก็ไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร..

.

.

.

คลื่นพลังมหาศาลจากขาของลีโอกำลังกวาดขึ้นที่ตอนนี้กำลังจะถึงศรีษะของเทโอ

'ข้ากำลังจะไปหาเจ้าแล้วนะเจ้าบ้าเอ๊ยย!! ไม่สิ เวลาแบบนี้ต้องเรียกว่า..นายท่านของข้า มหาผู้กล้าในตำนาน เซฟิรอส!!'

"ย้ากกกกกก" เสียงของลีโอที่วาดขาเตะออกมาก่อนที่จะ

จ๊อกกกกก..

ตึ้ง

ลูกเตะถูกหยุดไว้กลางอากาศจากเสียงร้องปริศนาจากท้องของลีโอ ก่อนที่ผู้ที่ยืนรอรับลูกเตะจะค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา เผยให้เห็นขาที่กำลังหยุดอยู่กลางอากาศและห่างจากใบหน้าเขา 10 เซนติเมตร ก่อนที่ลีโอจะเอ้ยประโยคที่ทำให้เขาต้องตกตะลึงออกมา

"แถวนี้ มีร้านอาหารอร่อยๆมั้ย เจ้าแพ้เจ้าต้องเลี้ยงข้านะ"ลีโอพูดพลางยิ้มและพยักคิ้วให้เทโอก่อนจะหันหลังเดินนำไป ซึ้งทำให้เทโอมองเห็นลีโอเป็นภาพซ้อนทับกับชายที่เขาคุ้นเคยและโหยหาวันที่จะได้กลับมาพบเจอกับเขาอีกครั้ง

"ซะ เซฟิรอส.." เทโอเอ่ยออกไปก่อนที่ลีโอจะหันหน้ากลับมา

"ห้ะ! เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ"

"ปะ เปล่า! "ลีโอทีเอียงคอสงสัยก่อนที่เทโอจะตอบปฏิเสธไป


.


.



ไรต์:แค่เตะหน้ามันอยากขนาดนั้นเลยหรอ

ลีโอ:น้าๆ อุสาเตรียมเรือกันมาขอออกทะเลนิดหน่อยเป็นไรไป55555



ปล.1.ลงช้าแต่งลงนะตอนต่อสู้มันมั่วยากหนิ้งื้ออออ
2.พลังกี่เปอร์เซนต์ของพระเอกไม่ต้องเอาไปเทียบกับสเตตัสมากหรอกนะครับ เพราะมันก็ไม่ตรงกันเสมอไป อย่าง 1% ถ้าเตะแบบเอาจริง จากพลัง 30,000 ก็จะ×10 ไป พยายามอย่าไปคิดถึงเหตุผลมากไป5555 ไหลตามน้ำแบบไรต์ไปเลย แล้วเราจะไหลออกทะเลไปด้วยกัน555555555