เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #18 : 1 ปีผ่านไปไวจุงเบย

ผ่านมา 1 ปี(ไวเหมือนนิยายย) หลังจากวันที่นักเรียนทำพันธะสัญญา ซึ่งฟีน่าก็ได้วิ่งตามมาถามลีโอว่าทำไมไม่ตอบรับพันธะสัญญาไป ซึ่งคำตอบของลีโอทำให้ฟีน่าถึงกับหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ
-ไม่มีเหตุผล ข้าแค่ไม่ชอบสัตว์เลื้อยคลาน ยิ่งเป็นสีแดงข้ายิ่งเกลียด- ก่อนที่นางจะฟึดฟัดและเดินจากไป ซึ่งหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นนักเรียนหลายคนก็ไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับลีโอ มีแต่ฟีน่าที่คอยแต่หาจังหวะเข้ามาหาเรื่องลีโออยู่ทุกวัน ตลอด 1 ปี ถึงพักหลังๆนี้ เธอจะมีท่าทีแปลกๆไปก็เถอะ แปลกยังไงหรอ คนอะไรด่าไปหน้าแดงไป จากเมื่อก่อนที่สบตาด่าเดี๋ยวนี้หลบตาด่าจนถึงเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่แหละ มีเหตุการณ์ที่ทำให้ลีโอถึงกับงุนงงกับการกระทำของหญิงสาวเอามากๆเมื่อจู่ๆฟีน่าก็เดินมา -ลีโอเจ้าคนอ่อนแอ ข้าเห็นแก่เจ้าที่ไม่มีพลังเวทย์ การสอบภาคปฏิบัติในหุบเขาพีนิค ข้าจะยอมคู่กับเจ้าก็ได้ห้ามปฏิเสธหละ- และเธอก็หน้าแดงก่อนจะวิ่งจากไปซึ่งลีโอก็งงๆกับเหตุการณ์ที่เกิด แต่จริงๆแล้วลีโอก็รู้สึกว่าฟีน่าไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรแค่ไม่ชอบเห็นคนที่อ่อนแอกว่าเธอก็เท่านั้น ถึงเธอจะมาหาเรื่องเขาทุกวัน แต่พอถึงเวลาที่ลีโอเรียนและไม่เข้าใจอะไรตรงไหน เธอก็จะมาสอนพร้อมๆกับบ่นเขาไปด้วย อารมณ์ประมาณ -ผิดแล้ว ข้อนี้ต้องทำแบบนี้และก็แบบนี้ นอกจากเจ้าจะอ่อนแอแต่ข้านึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะโง่ด้วย-
ซึ่งลีโอก็ไม่ชอบกับการที่เธอมาบ่นและคอยหาเรื่องเขาตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นก็มีความรู้สึกแปลกๆที่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเธอ หรือนี่ที่เขาจะเรียกกันว่าเพื่อ...

"นี่เจ้าคนอ่อนแอ วันนี้ตอนเย็นเจ้าว่างมั้ย"ฟีน่าถามพลางเอามือขึ้นมาเท้าเอว 'พอมองดีๆยัยนี่ก็น่ารักใช่ย้อยนี่หว่า'ลีโอคิดในใจ

"อืม ก็ว่างทำไมหรอ" ลีโอที่ถามไปแบบเสียงเรียบๆ

"คะ คือว่าข้าจะไปซื้อไม้คฑาอันไหม่หน่ะ ข้าให้เกียรติยอมไปกับเจ้าเลยนะเนี้ย" ฟีน่าที่พูดพลางหลบสายตา ก่อนที่ลีโอจะสังเกตเห็นหน้าที่เริ่มแดงระเรื้อย

"หืม ก็เอาซี้ ข้าก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว" ลีโอที่ตอบหญิงสาวก่อนจะค่อยๆฟุบหลับบนโต๊ะ

"จะ จริงๆนะ ขอบใจเจ้ามากเจ้าคนอ่อนแอ"พูดจบฟีน่าก็วิ่งไปนั่งประจำที่และก็แอบยิ้มเล็กยิ้มน้อย ซึ่งลีโอก็สังเกตุเห็นก่อนจะยิ้มหึๆ

ตกเย็นลีโอก็กลับไปที่หอจัดแจงตัวเองก่อนจะออกไปรอ ฟีน่าที่หน้าโรงเรียนซึ่งพอไปถึงก็พบฟีน่ายืนกอดอกหายใจฟึดฟัดแสดงสีหน้าไม่พอใจเหมือนอยากจะฆ่าใครสักคน

"ช้า ช้าชะมัด นี่เจ้ามัวทำอะไรอยู่ข้ามายืนรอเจ้าตั้ง 5 นาทีแล้วนะ" ฟีน่าที่บ่นใส่ลีโอที่ตอนนี้อยู่ในชุดลำรองสีดำทั้งตัวทรงผมที่ยาวถูกมัดรวบไปด้านหลังอย่างเป็นระเบียบบวกกับหน้าตาที่หล่อโฮก ซึ่งทำให้ฟีน่าที่พึ่งสังเกตเห็นหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ก่อนที่จะหยุดบ่นและเดินทางไปซื้อของแต่โดยดีซึ่งระหว่างทางก็เจอกับของกินมากมายซึ่งลีโอก็ซื้อกินเกือบจะครบทุกร้าน ซึ่งฟีน่าก็บ่นตลอดทางเช่นกัน ก่อนจะมาถึงร้านขายไม้คฑา ฟีน่าก็เลือกซื้ออันที่มันแพงที่สุดก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้าน

(ฟีน่า)

'เจ้าโง่ลีโอมั่วทำอะไรอยู่นะ ทำไมไม่ชวนข้าไปซื้อของต่อ' ฟีน่าที่บ่นอยู่ในใจ เพราะตัวเธอเองถึงปากจะบ่นจะด่าลีโอแต่ลึกๆข้างในแล้วเธอก็ไม่ได้รังเกียจอะไรที่ลีโอเป็นคนอ่อนแอ แต่กลับกันเธอเองก็เริ่มรู้สึกมีใจให้ลีโอได้ไม่นานนี่เอง ส่วนสาเหตุคงมาจากที่คนอื่นๆเข้ามาหาเธอเพราะหวังผลประโยชน์จากเธอ แต่ลีโอนั้นต่างกัน นอกจากจะไม่เข้าหาแถมยังทำเป็นไม่สนใจ ซึ่งมันทำให้เธอเองก็หงุดหงิดจนต้องเข้ามาหาเรื่องเขาตลอด พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆจากการที่เธอเข้าหาลีโอบ่อยๆ เธอเองก็รู้สึกแปลกๆ บางทีหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ จากที่เมื่อก่อนกล้าสบตาบัดนี้กลับไม่กล้า และเธอจะกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากในวันที่ลีโอไม่มาเรียน ถึงบางทีตอนที่เธออยู่กับเขาเธอแค่ ทำตัวไม่ถูกจนประหม่าเลยเผลอแสดงนิสัยเดิมๆของเธอออกไป ซึ่งเธอก็กลัวว่าเขาจะเกลียดเธอ แต่จากที่เธอเห็นลีโอก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะรังเกียจแถมยังมาซื้อของเป็นเพื่อนซึ่งมันทำให้เธอดีใจจนหุบรอยยิ้มไว้ไม่อยู่

ตัดกลับมาที่พระเอกของเรา

"นี่เจ้าจะไปไหนต่อ"ลีโอที่หันไปถามฟีน่า

"ข้าไม่มีของที่จะซื้อแล้ว แล้วเจ้าหนะนอกจากของกินไม่คิดจะซื้ออะไรอย่างอื่นเลยหรือไง" ฟีน่าถามลีโอออกไป เพราะเธอก็สงสัยมาตลอดว่าทำไมเขาถึงไม่มีอาวุธ ถึงจะใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ก็น่าจะมีอะไรเอาไว้ป้องกันตัว ซึ่งตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่เคยมีภาคเรียนปฏิบัติเลย ถึงมีก็แค่การร่ายเวทย์เบื้องต้นซึ่งลีโอไม่สามารถใช้เวทย์ได้นอกจากนั่งดู ซึ่งเธอก็งงๆอยู่ว่าเขาจะมาเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์ทำไมถ้าใช่เวทย์มนต์ไม่ได้ แต่ถึงอย่างน้อยมันก็ยังมีข้อดีที่เข้าสามารถศึกษาพวกคำสาปหรือเวทย์ผนึก กันไว้เพื่อเจอศัตรูที่อันตรายในอนาคต ถ้ามีหล่ะนะ

"ไม่นะข้าก็ว่างๆว่าจะเดินหาอะไรกินต่อ ส่วนเจ้าจะกลับหรือจะไปต่อหล่ะ"ลีโอที่ถามฟีน่าไปก่อนที่เจ้าตัวจะตอบแทบจะทันที

"ข้าก็ว่างๆช่วยไม่ได้หละนะ จะเดินด้วยก็ได้ จงขอบใจข้าด้วยหละเจ้าคนอ่อนแอ"ฟีน่าที่ตอบไป

"คร้าบๆ" ลีโอที่ตอบไปอย่างหน่ายๆ ซึ่งฟีน่าก็ชินกับท่าทางกวนโอ้ยของเขา

ทั้งคู่เดินดูของกินของใช้กันมาได้ซักพัก ก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงมาจากทางด้านหลัง

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะฟีน่า คราวก่อนทำกับข้าไว้แสบ คราวนี้ข้าจะทำให้เจ้ามาเป็นของข้าให้ได้" เสียงชายปริศนากล่าวก่อนที่ทั้งสองจะหันไปมองทางต้นเสียง

'อ่อ เจ้านั้นในตอนนั้นนี้หว่า'ลีโอคิดในใจ

"นึกว่าใครที่แท้ก็เจ้าสวะ กราฟ ที่ข้าส่งเจ้าไปนอนบนเตียงนับปีนี้เอง นี้เจ้ายังไม่เข็ดอีกหรอ"ฟีน่าเป็นฝ่ายกล่าว

"ฮ่าๆ เจ้าอยากจะพูดอะไรก็พูดไป ครั้งนี้ข้าได้พาชายที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรมาด้วย"กราฟพูดจบเผยให้เห็นชายในชุดผ้าคลุมสีดำดวงตาสีแดงเดินออกมาจากทางด้านหลัง ก่อนมันจะพูดต่อว่า

"ท่านอาจารย์เคโรเจ้าพวกนี่แหละที่ทำร้ายข้าและดูถูกท่าน ข้าอดทนไม่ไหวกับคำพูดของพวกมันจึงออกไปต่อสู้ แต่ก็ต้องแพ้ไปเพราะเจ้าพวกนี้มันรวมหัวกันรุมข้า"กราฟที่แต่งเรื่องเล่าให้ชายที่ชื่อเคโรฟังก่อนที่ชายที่ชื่อเคโรจะยกมือขึ้น

"หึ เป็นแค่พวกเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม อยากตายมากสินะถึงมาดูถูกข้าเคโรที่อยู่ในจุดสูงสุดของอาณาจักรแห่งนี้ แถมยังทำร้ายลูกศิษย์คนโปรดของข้าอีก" เคโรที่กล่าวลั่นทำให้ชาวบ้านระแวกนั้นรีบเก็บของออกไปทันที

"คะ เคโรมหาเวทย์เพียงคนเดียวของอาณาจักรแห่งนี้"ฟีน่าที่สีหน้าถอดสีจนเห็นได้ชัดกล่าว ก่อนที่ลีโอจะเดินออกมายืนข้างหน้าของเธอ

"เหอะ ก็แค่กระจอกที่เป็นอาจารย์ของไอ้สวะ จะทำอะไรได้ โอ้ย!ยัยบ้าเจ้าหยิกข้าทำไมเนี้ย"ลีโอที่ตอบไป ก่อนที่ฟีน่าจะหยิกแขน

"เจ้าบ้าเราสู้เขาไม่ได้หรอก เขาเป็นถึงมหาเวทย์เชียวนะ"ฟีน่าที่กล่าวก่อนจะดึงแขนลีโอขึ้นมากอดไว้ซึ่งทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงอยู่พอสมควร

"ขอร่ายเวทย์ ข้าแด่เทพแห่งวายุ ดาเมล ข้าขอยืมพลังแห่งสายลมของท่านเพื่อปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายให้หายไป"สิ้นเสียงคำรายเวทย์ของเคโรเกิดพายุขนาดกลางวิ่งพุ่งตรงมายังทั้งสอง

ตู้มมม

"โอ๊ะโอ่ เป็นถึงมหาเวทย์แต่ลงมือกับลูกศิษย์ของฉันด้วยเวทย์ระดับ7 เนี้ยนะ สงสัยเจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วสินะ"สิ้นเสียงระเบิดและตามมาด้วยเสียงพูด เผยให้เห็นชายวัยกลางคนหน้าหล่อแถมโฉดยืนมือออกไปรับพายุนั้น

"อาจารย์เทโอ!!" ฟีน่าที่พูดออกมา ก่อนที่เทโอซึ่งยืนอยู่ข้างหน้าจะหันมายิ้มให้ฟีน่า และตามด้วยหันไปยักคิ้วให้ลีโอ ซึ่งเขาก็ยักตอบเพราะสังเกตเห็นเทโอที่สะกดรอยตามมาได้ซักพักแล้ว 'ไอ้มังกรสโต๊คเกอร์เอ้ย'

"หะ เห้ย!! จักพรรดิมังกรแดง เทโอ"เคโรที่ถอยหลังผงะ เมื่อเห็นชายกล้ามโตตรงหน้า

"เอาหละนะท่านมหาเวทย์ กัดฟันให้แน่นๆ"

ทักษะระดับ 10 หมัดมังกรเพลิงพิโรท

สิ้นเสียงของเทโอที่มือมีเกล็ดงอกออกมาพร้อมๆกับเปลวเพลิงที่ลุกโชนก่อนจะวิ่งตรงไปยังมหาเวทย์เคโร

"ดะ เดี๋ยว คือว่าข้าไม่รู้ว่านั้นเป็นลูกศิษย์ของท่าน ดะ ได้โปรดอภัยให้ข้า..อ๊ากกกกก"

ตู้มมมม

ร่างของเคโรที่ถูกเทโอซัดลอยหายไปบนฟ้า ก่อนจะหันไปมองและแยกเขี้ยวใส่กราฟ ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งเยี่ยวเล็ดออกไป

"ขอบคุณค่ะอาจารย์" ฟีน่าที่โค้งขอบคุณเทโอ

"ไม่เป็นไรหรอกก็พวกเจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้าหนิ้ ยังไงข้าก็ต้องช่วยพวกเจ้าอยู่แล้ว"เทโอที่ตอบฟีน่าไป ก่อนจะหันไปมองลีโอที่ยืนตัวแข็งและหน้าแดงระเรื้อยเพราะหน้าอกไซร้มินิกระชับมือของฟีน่ากำลังเบียดเสียดอยู่ที่แขนของเขา ก่อนที่จะตัวจะหลุดออกจากความฟินเอ้ย..ภวังค์

"นี้เจ้าจะกอดข้าไปถึงเมื่อไหร่"ลีโอที้เป็นฝ่ายหันหน้าก้มลงไปถามฟีน่า ก่อนที่นางจะเงยหน้าขึ้นมามองทางลีโอซึ่งระยะห่างใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึง 5 เซนติเมตร ก่อนที่ฟีน่าจะตกใจสุดขีดจนหน้าแดงแจ๋ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่จะหลับตาปี๋ ซึ่งลีโอเห็นดังนั้นได้แต่งุนงงกับการกระทำของเธอ 'ยัยนี่เป็นอะไรของเขาฟร่ะ จู๋ๆก็หน้าแดง และทำไมถึงต้องหลับตา เอ๋..หรือว่า" ลีโอที่นึกย้อนกลับในโลกเก่า ตามละครหลัง 2 ทุ่มที่เขาเคยดู ถ้าผู้หญิงมีท่าทีแบบนี้ผู้ชายจะต้อง...

จุ้บ

ลีโอที่โน้มศรีษะลงไปก่อนที่จะประกบริมฝีปากลงไป โดยฟีน่าที่ตอนแรกหลับตาอยู่บัดนี้ได้เบิ้กตากว้าง และหน้าแดงยิ่งขึ้นก่อนที่จะค่อยๆปิดเปลือกตาลงอีกครั้งจากการบดขยี้ริมฝีปากของชายหนุ่ม

"อื้อ~อื้มมม.."เสียงครางออกมาจากลำคอของฟีน่า ความรู้สึกที่ยาวนานเหมือนเวลารอบข้างหยุดลงมีเพียงแค่ทั้งสองในโลกแห่งนี้ แต่ก่อนที่ความหอมหวานของทั้งสองจะตะเลิดไปมากกว่านี้ ลีโอที่เป็นฝ่ายค่อยๆถอนริมฝีปากออก ก่อนนะจ้องมองไปที่หญิงสาวซึ่งฟีน่าตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึง และมีน้ำตาคลออยู่ที่ดวงตา ด้วยความเขินอาย ก่อนที่จะผลักลีโออย่างสุดแรง


"เจ้าบ้า เจ้าคนกะล่อน เจ้าคนฉวยโอกาส ฮือออๆ" สิ้นเสียงหญิงสาวร่างเล็กก็หันหลังวิ่งพร้อมเอามือปิดหน้าก่อนที่จะจากไป เหลือทิ้งเอาไว้เพียงลีโอที่เอามือกุมหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้ด้วยความรู้สึกแปลกๆที่หัวใจเต้นตึกตัก 'ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน!' ไม่แปลกที่ลีโอจะไม่รู้จักมัน เพราะที่โลกเก่าเขาไม่เคยที่จะมีคนรักหรือเคยคบใคร ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจก่อนจะหันไปถามเทโอ

"เจ้าจิ้งเหลน หัวใจของข้าเต้นแปลกๆ เจ้ารู้มั้ยว่า..อ้าวเห้ยนี้เจ้าฟังที่ข้าถามอยู่หรือเปล่า"ลีโอถามกับเทโอที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งเป็นหิน

"เห้ยเจ้าจิ้งเหลนเจ้าเป็นอะไรไป!!" ลีโอที่งุนงงกับมังกรตรงหน้าที่ตอนนี้ไม่ขยับขเยือนไปไหนเอาแต่ยืนนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินจากไปเหลือทิ้งไว้เพียงจักพรรดิมังกรแดงที่ยืนตัวแข็ง 'จูบ จูบ จูบ'เทโอที่สติหลุดลอยไปไกลแสนไกล ก่อนจะเดินกลับไปยังที่พักของตัวเอง


ณ คฤหาสน์ของตระกูล บลอน์

ยังมีหญิงสาวที่นอนเอาหน้าซุกหมอนก่อนจะกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง เผยให้เห็นใบหน้าที่แดงก่อนที่เธอจะเอามือปิดหน้าด้วยความเขินอายกลับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อกี้

"คะ ครั้งแรกของเรา สะ เสียให้กับเจ้าคนอ่อนแอนั้นไปแล้ว" ฟีน่าที่พูดกับตัวเองด้วยใบหน้าที่แดงจนลามไปถึงหูพร้อมกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

ตัดกลับมาที่พระเอกของเราที่ตอนนี้สภาพไม่ต่างกัน

"ความรู้สึกอึดอัดนี้มันอะไรกัน แล้วทำไมต้องคิดถึงยัยนั้นด้วยฟร่ะ" เด็กหนุ่มที่สบถบ่นกับตัวเองก่อนจะอาบน้ำและเข้านอน แต่ก็นอนไม่หลับจนถึงเช้า

เช้าวันรุ่งขึ้น

ลีโอที่เดินหลังค่อมมุ่งหน้าตรงไปยังห้องเรียนของตนแต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเสียงของฟีน่าที่ตะโกนไล่หลังมา ชายหนุ่มที่หันไปก่อนจะพบหญิงสาวผมทองที่ยืนเอามือเท้าสะเอวอยู่ด้วยใบหน้าที่ซีดขาวพร้อมกับขอบตาที่หมองคล้ำ ก่อนที่ลีโอจะถามหญิงสาวไป

"นี้เจ้าก็นอนไม่หลับเหมือนกันหรอ"ลีโอที่ถามฟีน่าไปพร้อมกับไอ้หัวใจบ้าที่เต้นตึกตัก

"คะ ใครนอนไม่หลับกันย้ะ ข้าแค่รู้สึกไม่สบายเป็นไข้นิดหน่อยก็แค่นั้นเอง"ฟีน่าปฏิเสธก่อนที่จะเอามือขึ้นมากอดอกพร้อมทำแก้มป๋องออกมาอย่างน่ารักน่าชัง

"เจ้าคนอ่อนแอ เจ้าต้องรับผิดชอบข้าในสิ่งที่เจ้าทำกับข้า พะ เพราะ นั้นมันเป็น คะ ครั้งแรกของข้าเลยนะ หลังจากนี้ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า."ฟีน่าที่พูดกับลีโอด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักพร้อมใบหน้าที่แดงก่อนจะเอามือขึ้นมาจับชายกระโปรงด้วยความเขินอาย

"ห้ะ รับผิดชอบ รับผิดชอบเรื่องอะไร" ลีโอที่ยังไม่เข้าใจในความหมายที่ฟีน่ากำลังจะสื่อถึงกับเอียงคอด้วยความสงสัย

"ทะ.. ที่ เจ้า จะ.."

"ที่ข้า..ทำไม?" ลีโอถามที่ฟีน่าพูดไม่จบ

"ที่เจ้าจูบข้าไปไง ตาบ้า!!" ฟีน่าตะโกนลั่นก่อนที่ลีโอยังสงสัยขึ้นไปอีก

"อืมข้าจูบแต่ทำไมข้าต้องรับผิดชอบด้วย?"คำตอบของลีโอนั้นทำให้ ใบหน้าของฟีน่าถึงกับซีดเผือก น้ำตาที่ค่อยๆไหลลินออกมา หน้าอกที่จุกเสียดจนเกือบจะไม่สามารถที่จะเอื้อนเอ่ยคำพูดใดๆออกมาได้

"จะ เจ้า ฮือๆ เจ้าคนไร้ความรับผิดชอบ ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะทำกับข้าแบบนี้ ฮืออๆๆ" ฟีหน้าที่หันหลังก่อนจะออกวิ่งไปอย่างสุดแรงเกิด กับคำตอบของลีโอ ความเศร้าและความเจ็บปวดที่เข้าแทรกซึมเข้ามาถึงขั่วหัวใจและความโกรธจากคนที่เธอแอบชอบมาหักอก แต่ก่อนที่ร่างของเธอจะวิ่งออกไปจนไกลได้มีมือนุ่มๆของชายหนุ่มดึงเธอไว้ก่อนจะกระชับตัวเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดก่อนที่จะกล่าว

"ข้าก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่ทุกครั้งที่ข้าเห็นน้ำตาของเจ้าข้ารู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ และในบางครั้งที่ข้านึกถึงหน้าเจ้าขึ้นมาหัวใจของข้าก็เต้นแปลกๆ ข้าไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้จะเรียกว่าความ..รักได้มั้ย" เป็นครั้งแรกที่ฟีน่าเห็นลีโอที่ทำสีหน้าจริงจัง ก่อนที่เธอจะค่อยๆยิ้มและกอดลีโอแน่น

"แต่ถึงอย่างนั้นตัวข้านั้นเกลียดการถูกเอารัดเอาเปรียบเป็นที่สุด ถ้าเจ้าอยากได้ชีวิตของข้าไป เจ้าก็ต้องยอมมอบชีวิตของเจ้าไว้กับข้าด้วย."

"ละ..ลี อ๊ะ อื้ออ~"ก่อนที่ฟีน่าจะได้พูดอะไร ลีโอที่เป็นฝ่ายชิง ประกบริมฝีปากลงไป ก่อนที่ห้วงเวลาแบบเมื่อวานจะย้อนกลับมา ทั้งสองที่ยืนจูบกันอยู่นาน จนฟีน่าที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวจึงค่อยๆผลักอกของลีโอออก

"ฟีน่า เจ้าคิดดีแล้วหรอ ข้ามันก็แค่คนที่อ่อนแอและไร้พลังคนนึงที่มันไม่คู่ควรกับเจ้าที่เป็นถึงชนชั้นสูง แถมยังเป็นถึงจอมเวทย์ที่แข็งแกร่ง ข้ามันก็สวะคนนึงที่อ่อน.."

"ตาบ้า!! ต่อให้เจ้าเป็นสวะของสวะ ข้าคนนี้ก็จะยอมที่จะ..."ฟีน่าที่ตอบกลับคำพูดของลีโอในทีก่อนที่จะหยุดพูด

"ที่จะ..?"ลีโอที่เอียงคอถาม

"ทะ..ที่จะรักและอยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไปไง เจ้าคนโง่" สิ้นเสียงฟีน่าซึ้งน่าแดง และกอดลีโอแน่นขึ้น

"อะ แฮ่ม!!" มาเลียที่ยืนดูอยู่นานก็จะส่งเสียงขัดทั้งสอง ก่อนที่ฟีน่าจะพลักลีโอออกพร้อมวิ่งหน้าแดงไปยังห้องเรียนทันที

"ที่นี้คือโรงเรียนนะเจ้าหนู ไม่ใช่ที่ที่จะเจ้ามาสวีทกัน" มาเลียที่ยืนบ่นลีโออยู่ซึ่งเจ้าตัวก็ยักไหล่ก่อนจะเดินจากไปโดยทิ้งท้ายคำพูดที่ทำให้มาเลียถึงกับควันออกหูไว้

"อิจฉาหล่ะซี้~คุณยาย"และลีโอก็เดินจากไป

"เจ้าเด็กบ้า!!"มาเลียที่กำลังยืนมองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่กำลังจะเดินจากไป

"ถึงเขาจะเหมือนนายยังไง แต่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ฉันจะไม่เอาเขามาแทนที่นายแน่ เซฟิรอส" มาเลียที่บ่นพึมพำก่อนจะมองไปแทนแหวนที่สวมอยู่ในนิ้วนางข้างซ้าย.

ณ คฤหาส์ของตระกูล อาคาเดีย

มีหญิงสาวผมขาวดวงตาสีแดงเพลิงในชุดลำรองสีน้ำตาลกำลังนั่งจิบชาอยู่ โดยมีเสียงโหวกเหวกร้องให้ของชายที่กำลังคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าของเธอ

"ฮือ ท่านพี่อาเซียท่านต้องช่วยข้านะ เจ้าพวกนั้นมันมีจักพรรดิมังกรแดง คอยหนุนหลังอยู่ ขนาดท่านเคโรยังพ้ายแพ้ให้แก่มันเลย" ชายหนุ่มผมสีขาวดวงตาสีน้ำเงินที่กำลังคลานไปเกาะขาของอาเซียพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน

"อะไรของเจ้าเนี้ย กราฟ ข้าพึ่งกลับมาได้แปปเดียวเจ้าก็ก่อเรื่องอีกแล้ว แถมยังพาท่านเคโรไปเอี่ยวกับเรื่องของเจ้าอีก ข้าอุสาขอร้องให้เขาเข้ามาสอนเวทย์ให้เจ้า แต่เจ้าดันสร้างปัญหาให้เขา เห้อ.."อาเซียที่บ่นและเอามือกุมขมับด้วยความละเหียใจกับน้องชายหัวแก้วหัวแหวนของตน

"ไหนลองเล่าเหตุการณ์มาให้พี่ฟังซิ"สิ้นเสียงอาเซีย น้องชายหัวแก้วหัวแหวนของนางก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังทันที

ตุ้ม

"เจ้าบ้านั้นอยู่ไหน บังอาจคิดจะจับข้าผู้นี้ที่เป็นถึงแม่ทัพกองที่สองไปเป็น..นางบำเรอ" เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

"มันอยู่ที่โรงเรียนเวทย์มนต์เรซันขอรับท่านพี่" กราฟที่ได้แต่แอบยิ้มอย่างชั่วร้ายในใจ

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ต่อให้เจ้านั้นมีจักพรรดิมังกรแดง ข้าก็ไม่กลัว"สิ้นเสียงหญิงสาวก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปเปิดหีบเผยให้เห็นชุดเกราะสีดำออร่าแห่งความมืดแผ่กระจายออกมาอย่างรุนแรง

"ราชา มันก็ต้องเจอกับราชาสิ หึๆ" อาเซียกระตุกยิ้มอย่างชั่วร้ายก็จะหัวเราะออกมา






ไรต์:บทจะช้าก็ช้า บทจะไวก็ได้เมียภายในตอนเดียว เห้ออ55