เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #33 : ตอนนี้คือนิยายรักน้ำเน่าขอรับ.!!

"หืม..เทโอข้าสัมผัสได้ถึงพลังพี่ของเจ้าอีกแล้วซีน่อนกล่าว

"จะ..เจ้าพูดจริงหรอ ที่ไหน?"เทโอที่หันไปถามเพื่อนมังกรอย่างใจร้อนจนเกือบจะชนหน้าผา

"เห้ย!!บินดีๆสิเจ้าบ้า"ลีโอที่ใจหายแวบก่อนจะตบไปที่หัวของเทโอ

"ขะ..ขอโทษ ข้าตกใจไปหน่อย เจ้าสัมผัสไม่ผิดแน่นะซีน่อน"

"ไม่ผิดแน่ครั้งนี้ สัมผัสได้ถึง 70% เลยแหละ"ซีน่อนที่ตอบไป ก่อนที่เทโอจะเร่งสปีดสุดแรง

"อ๊ะ หายไปแล้ว"ซีน่อนกล่าว

"เห้ย!! อะไรวะ นี้เจ้าพูดจริงหรือล้อเล่นกับความรู้สึกข้า"เทโอที่เริ่มหัวเสียกับซีน่อน ที่พูดกลับไปกลับมา

"ข้าจะไปล้อเล่นกับเจ้าทำไม!! ก่อนที่คลื่นพลังของราโอมันจะหายไปข้าสัมผัสได้ถึงพลังของศรโฮไรซอนด้วย"ซีน่อนที่ก็หัวเสียเหมือนกันเพราะสัมผัสของเขาไม่มีทางพลาดแน่

"ซีน่อนอีกนานมั้ยกว่าจะถึง"

"ถ้าความเร็วขนาดนี้ จะถึงที่หมายภายในเวลา 4 ชั่วโมง 25 นาที 39 วินาที ขอรับนายท่าน"ซีน่อนที่คิดคำนวณเวลาก่อนจะรายงานลีโอไป

"เทโอคงสปีดไว้ อย่าตกนะ"ลีโอสั่งกับเทโอ

"เออ"เทโอกล่าว พร้อมกับความกังวลมากมายภายในใจของมัน

ณ ประตูเมืองทางทิศเหนือ

"ข้าฝากแม่ทัพอาเซียด้วย!!" เครเซอร์ที่นำอาเซียมาส่งที่ประตูเมือง ก่อนจะวิ่งกลับไปที่สรภูมิทันที หลังจากนั้ยทหารของมนุษย์ก็กลับมาได้เปรียบเพราะจำนวนของทหารปีศาจได้หายไปเกินกว่าครึ่งนึง แถมทางมนุษย์ยังมีกองกำลังทางอากาศจากกองทัพที่ 4 ด้วย จึงทำให้ได้เปรียบขึ้น

เฮๆ

เสียงโห่ร้องอย่างผู้ได้รับชัยชนะของเหล่าทหารฝ่ายมนุษย์ซึ่งกับกำจัดศัตรูไปกว่าแสน จนตอนนี้เหลือไม่ถึงหมื่น แต่ฝ่ายปีศาจไม่มีท่าทีจะเกรงกลัวแต่อย่างใดพร้อมๆใช่กำลังพลอันน้อยนิดบุกเข้ามา

ตู้ม!!

ลูกไฟขนาดยักษ์ล่วงหลนลงมาจากท้องฟ้าพุ่งลงมาใส่ทหารฝ่ายมนุษย์หายไปกว่าครึ่ง

"กะ..เกิดอะไรขึ้น "เครเซอร์ที่กำลังต่อสู้อยู่กลางสมรภูมิหันหลังกลับไปก็พบกองทหารของตนถูกโจมตีด้วยลูกไฟปริศนา ก่อนจะมีเสียง เสียงหนึ่งดังลงมาจากฟากฟ้าพร้อมๆกับปรากฏสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์ ส่วนล่างคือขาของสัตว์ที่คล้ายส่วนหัวคือแพะมีเขาม้วนและมีร่างกายช่วงอกคือมนุษย์ มีปีกสีดำสนิด

"ฮ่า ฮ่า เจ้าพวกมนุษย์วันนี้คือจุดจบของพวกเจ้า โดยเฉพาะเจ้าที่จะเป็นรายแรก" ปีศาจตนนั้นกล่าวก่อนจะชี้นิ้วไปทางเครเซอร์ ที่ยืนตกตะลึงพร้อมๆกับเหงื่อเม็ดโต

"ขะ..ขุนพลปีศาจ โฟบาร์" เครเซอร์กัดฟันแน่นก่อนจะยกดาบขึ้นตั้งรับ พร้อมๆกับโฟบาที่ร่ายเวทย์มนต์ก่อนจะมีหินลอยขึ้นมาสามก้อนรอบตัวของมันและแตกออกกลายเป็นหินที่มีความแหลมคมก่อนจะพุ่งเข้าหาเครเซอร์

เคร้ง

เคร้ง

เพล้ง

ฉั๊วะ

หินที่แหลมคมพุ่งตรงมายังเครเซอร์ก่อนที่เขาจะใช้ดาบฟาดฟันมันแตกออกไปสองก้อนแต่ในก้อนสุดท้ายสิ่งที่แตกออกคือดาบของเขาและมันได้พุ่งทะลุขาของเครเซอร์ไป

"อ๊ากกก" เครเซอร์ที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่หินอีกก้อนที่ใหญ่กว่าเดิมจะพุ่งตรงมาทางเขา แต่ทันใดนั้น

"ขอร่ายเวทย์ พลังแห่งวายุจงมาปกป้องกายของข้า" สิ้นเสียงร่ายเวทย์เล็ก เกิดบาเรียลมขึ้นป้องกันเครเซอร์เอาไว้ ก่อนที่เขาจะหันไปพบกับฟีน่าที่ชี้คฑามาทางเขา

"ฟีน่า!! หนีไปข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามตามมา!!!"เครเซอร์ที่ตะโกนลั่น ก่อนที่โฟบาจะหันไปร่ายเวทย์และเกิดลูกไฟขนาดใหญ่ก่อนจะยิงมันไปทางฟีน่ากับเครเซอร์ ฟีน่าที่วิ่งมาหยุดตรงหน้าเครเซอร์ก่อนจะร่ายเวทย์

มหาเวทย์แห่งเทพีโฟเซ้

สิ้นเสียงร่ายเวทย์เกิดบาเรียขนาดใหญ่ปกคลุมร่างของทั้งสองเอาไว้ก่อนที่ลูกไฟจะสัมผัสกับบาเรียและระเบิดออก โดยที่เครเซอร์ยังคงตกตะลึงกับบุตรสาวของตนที่ใช้มหาเวทย์ได้ พอๆกับโฟบาที่ตะลึงอยู่นิดๆที่มนุษย์ตัวกระจอยร่อยสามารถใช้มหาเวทย์ได้

.

.

.

.

"เฮ้ย!! ข้าสัมผัสได้ถึงมหาเวทย์ของฟีน่าที่ข้าเคยสอนไป ตำแหน่งอยู่ที่สนามรบนั้น" เทโอที่บินผ่านเข้าเขตอาณาจักรอาซุสและเห็นมีสงครามเกิดขึ้นอยู่สุดเส้นขอบฟ้ากล่าว

"จะ..เจ้าว่ายังไงนะ ฟีน่าอยู่ที่สนามรบหรอ"ลีโอที่ตกใจจนตัวสั่นแทบจะปลดผนึกพลังกระโดดไปเองกล่าวออกมา

"แค่นั้นยังไม่พอนะขอรับนายท่าน ข้ายังสัมผัสพลังของขุนพลปีศาจได้ด้วยขอรับ" ซีน่อนที่กล่าวขึ้นยิ่งทำให้ลีโอเกิดความกังวลใจขึ้นไปใหญ่

"อีกเมื่อไหร่จะถึง!!"

"5 นาที 28 วิ ขอรับ"ซีน่อนกล่าวขึ้นก่อนที่เทโอจะเร่งสปีดเต็มกำลัง.

.

.

.

.

"ฟะ..ฟีน่านี้ลูกไปถึงขั้นมหาเวทย์แล้วหรอ.."เครเซอร์กล่าว

"ค่ะท่านพ่อ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยนะค่ะ"ฟีน่าที่เตือนสติผู้เป็นพ่อก่อนจะเข้าไปพยุงเครเซอร์ให้ลุกขึ้น

"หืม..มนุษย์อย่างเจ้าใช้มหาเวทย์ได้นี้เล่นเอาข้าแปลกใจเลยนะเนี้ย"โฟบากล่าวก่อนจะหยิบหินก้อนสีดำขึ้นมา

"ถ้างั้น..ข้าคงต้องใช้มหาเวทย์ของท่านซาล็อนมั้งแล้วสิ.."โฟบากล่าวเสร็จก็บินขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะชูมันขึ้นฟ้า

มหาเวทย์แห่งความมืดมิด แบล็คโฮว.

ซูม..

เกิดก้อนพลังงานสีดำขนาดใหญ่กำลังดูดทุกสรรพสิ่งเข้าไป โดยที่ฟีน่ากับเครเซอร์บัดนี้ได้ยืนกอดกันและยอมรับชะตากรรม สาเหตุเป็นเพราะมหาเวทย์บทนี้ไม่มีทางถูกทำลายได้ ถ้าไม่ใช่การผนึกของพระเจ้า แต่เมื่อคิดได้แบบนั้นฟีน่าที่ค่อยๆปล่อยเครเซอร์ออกและเดินตรงเข้าไปทางก้อนพลังงานสีดำนั้น

"ฟะ..ฟีน่า ละ..ลูกจะทำอะไรนะ" เครเซอร์ที่ไม่สามารถขยับไปไหนได้จากบาดแผลที่ขากล่าวถามฟีน่า ที่ค่อยๆเดินตรงไปทางก้อนพลังสีดำที่เหมือนหลุม ก่อนจะยืนมือออกไปและกลางนิ้วทั้งห้าออกพร้อมหลับตาลง

"ขอร่ายเวทย์ข้าแด่เทพแห่งการสรรค์สร้าง และ เทพแห่งการทำลายล้าง ข้าขอวิงวอนแก่ท่าน จงมอบพลังอันมหาศาลให้แก่ข้า.."ฟีน่าที่ยืนร่ายเวทย์โดยมีสายตาของผู้เป็นพ่อเบิ้งตากว้างและรับรู้ได้ทันทีกับบทเวทย์ที่ฟีน่าร่ายออกมามันคือมหาเวทย์ในตำนานการผนึกแห่งพระเจ้าของมหาผู้กล้าเซฟิรอส ก่อนที่เครเซอร์จะค่อยๆหลับตาลงพลางพูดขึ้น

"เจ้าโตขึ้นมากนะฟีน่า...ไม่เสียใจเลยที่เจ้าเป็นลูกของข้า" เครเซอร์ที่ยอมรับชะตากรรมที่จะยอมสลายไปพร้อมกับบุตรสาวของตน เพราะต่อให้หนียังไงสงครามมันก็คงไม่จบแต่เพียงเท่านนี้แน่ และเขายังภูมิใจที่ลูกสาวได้เติบโตมาและมีความคิดที่จะเสียสละชีวิตของตนเพื่อปกป้องอาณาจักรและทุกคนที่เธอรัก

"และชำระล้างสิ่งชั่วร้าย ให้หายไป และข้าจะยอมมอบร่างกายและวิญญาณ เพื่อเป็นเครื่องสังเวยให้แก่ท่าน"

มหาเวทย์ใน..

ตู้มม

เสียงระเบิดเหมือนมีบางสิ่งกระทบพื้นตรงหน้าของฟีน่า

"ไม่เจอกันแค่อาทิตย์เดียวนี้เจ้าจะผิดสัญญากับข้าแล้วงั้นหรอ !!" สิ้นเสียงบุรุษฟีน่าค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น ก่อนจะพบชายหนุ่มผมสีดำดวงตาสีดำคุ้นตาใบหน้าที่หล่อเหลา กับชุดเกราะสีดำถือดาบมหึมาสีแดงไว้ในมือ

"ละ..ลีโอ!!"ฟีน่าร้องออกมาด้วยความดีใจ

"เฮ้ยๆ อย่าพึ่งจู้จี้ จะเอายังไงกับไอ้หลุมดำนั้นดีกว่า" เทโอที่เรียกสติของทั้งสองกลับมาด้วยความกลัวกับบทเวทย์ตรงหน้าที่เคยพรากบุคคลอันเป็นที่รักของเขาไป ก่อนที่ลีโอจะมองมันและคิดบางสิ่งบางอย่างออก

"ก็คงมีแต่ต้องใช้วิธีนั้น!!"

"วิธีนั้นวิธีไหน?"เทโอที่สงสัยกับคำตอบของผู้เป็นนายก่อนที่ลีโอจะทำในสิ่งที่มันถึงกับตะโกนแหกปากลั่นสนามรบ

ฉึก

ตุบ

"เฮ้ย!!!! เจ้าจะทำอะไรของเจ้ากันห้ะ"เทโอที่ตะโกนแหกปากลั่นจะกลับเป็นร่างมนุษย์ก็ไม่ได้เพราะหมดพลังเวทย์ไปกับการแปลงร่างและบินกลับมา สาเหตุที่ทำให้เทโอตะโกนแหกปากลั่น อันเนื่องมาจากที่ลีโอนำมันปักลงดินกับถอดซีน่อนออกจากมือและโยนไว้ข้างๆกับตัวมัน ก่อนจะเดินตรงไปยังหลุมดำ และหันหน้ากลับมายิ้มด้วยสายตาที่อ่อนโยน

"เทโอ...ซีน่อน..ข้าฝากฟีน่าไว้กับพวกเจ้าด้วยนะ" สิ้นเสียงลีโอ ซีน่อนที่เข้าใจในคำสั่งก็กางบาเรียไว้ที่ฟีน่ากับเครเซอร์ แต่ไอ้คนที่ไม่ได้คิดแบบนั้นก็คือเทโอที่ในตอนนี้กำลังร้องไห้แหกปากลั่น

"ไม่นะ!!!! ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เอาแบบนี้ ฮืออออ ไม่เอาแบบนี้ อย่านะเฮ้ย อย่านะฮืออออ" เทโอที่ตะโกนออกไปโดยที่ฟีน่ากับเครเซอร์ก็รู้ว่าลีโอคงจะตัดสินใจทำแบบอดีตมหาผู้กล้าในตำนานเซฟิรอส โดยการใช้มหาเวทย์ในตำนานผนึกเวทย์มนต์ดำนั่น ก่อนที่ฟีน่าจะลุกออกจากบาเรียไปกอดลีโอจากทางด้านหลัง

"จะ..จากกันทั้งที นี่เจ้าจะไม่กล่าวลาข้าหน่อยหรอ"ฟีน่าที่พูดออกไปสร้างความงุนงงให้กับลีโอเป็นอย่างมาก

"หืมหมายความว่าไงกันที่ว่าจาก..?.."ลีโอเอียงคอสงสัย

"โถ่เจ้าโง่!!" ฟีน่าที่เขย่งขึ้นไปประกบริมฝีปากก่อนที่จะค่อยๆถอนมันออกและกล่าวต่อว่า

"ข้ารักเจ้านะลีโอ ฮื้ออ.." ฟีน่าที่พูดและร้องไห้ออกมา ในขณะที่ลีโอยังคงตะลึงกับการกระทำของหญิงสาว

"อื้ม..ข้าก็รักเจ้าฟีน่า ถอยกลับไปก่อนมันอันตราย" ฟีน่าที่ไม่เข้าใจในคำพูดของลีโอเพราะยังไงก็ตายกันหมดอยู่แล้ว แต่เธอก็ยอมที่จะเดินกลับไปแค่โดยดี พลันกอดร่างของผู้เป็นพ่อเอาไว้อย่างแนบแน่น

"ข้าไม่ผิดหวังเลยที่เลือกเจ้ามาเป็นลูกเขย!!"เครเซอร์กล่าว

"ฮือๆ....จะไม่ได้อยู่กับลีโออีกแล้ว"ฟีน่าที่กอดผู้เป็นพ่ออย่างแนบแน่นกล่าวออกมาทั้งน้ำตา

"ฮือออออ อย่านะ.!!! อย่าร่ายมันนะ ไม่นะๆๆๆๆ" เทโอที่ตะโกนไปพร้อมดาบที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา

หลุมสีดำที่คลืบคลานมาอย่างช้าๆ ทหารฝ่ายมนุษย์รวมถึงฟีน่าและเครเซอร์ ทุกๆคนค่อยๆหลับตาลง ก่อนที่ชายหนุ่มตรงหน้าจะเปล่งเสียงตะโกนจนดังลั่นไปทั่วทั้งสมรภูมิ

"ปลดผนึกพลังโหมดซีเรียส ลูกถีบเอาจริงพลัง 10 %"

"หืม?" เครเซอร์

"เอ๊ะ?" ฟีน่า

"ฮืออออ ไม่นะ ไม่นะ อะ..อ้าว เฮ้ย!!" มังกือแดง

.

.

.

.