เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #36 : ยังไงข้าก็จะเป็นองค์ชายลำดับที่ 1 ให้ได้เลย!!

และข่าวของมหาผู้กล้าในตำนานที่คืนชีพก็ดังกระช่อนไปทั่วทั้งทวีป

อาณาจักรซาเนีย


ณ ท้องพระโรง


"หืม..มหาผู้กล้าในตำนานคืนชีพงั้นหรอ..คงหมายถึงลีโอสินะ" องค์ราชาแห่งซาเนียกล่าวขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนบัลลัง

"องค์หญิงอันดับที่หนึ่ง ลิ้นเซ้ ซาเนีย เสด็จแล้วว" ทหารหน้าประตูตะโกนขึ้น ก่อนที่จะมีหญิงสาวในชุดเกราะสีดำผมดำ ตาสีทองเดินเข้ามา

"อ้าว..ลินเซ้เองหรอ..ไม่เจอกันนานเลยนะลูก ไม่สูงขึ้นเลยนะ ฮ่า ฮ่า ขึ้นมานี้มาให้พ่อหอมเจ้าซะที่ซิ" ราเอลที่รู้สึกดีใจที่ลูกสาวคนโตของตนนั้นกลับมาหา ได้กล่าวขึ้น

"ท่านพ่อ!! เลิกล้อเรื่องความสูงของหนูซักทีจะได้มั้ยโถ่!!~"ลินเซ้ที่ทำแก้มป๋องก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนตัก

"แล้ววันนี้ที่มาคงไม่ใช่แค่คิดถึงพ่อใช่มั้ย!!?"ราเอลถามอย่างรู้ทัน

"ใช่แล้วเจ้าค่ะคือว่า.."

.


.



.


ตัดกลับมาที่พระเอกของเราที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนหลังของเทโอในร่างมังกร โดยที่ลีโอกำลังก้มหัวลงมาคุยกับเครเซอร์อยู่

"ข้าเห็นแก่ท่านนะ!! ถึงยอมให้เจ้าบ้านั้นใช่งาน!!"ลีโอกล่าว

"ระ..รู้แล้วแหม่ ขอบใจเจ้ามากๆ ข้าหละเสียวแว๊ปเลยนึกว่าจะโดนประหารซ่ะแล้ว"เครเซอร์กล่าวพร้อมสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะสะดุ้งกับคำพูดของลูกเขยคนโปรด

"ก็ลองมาประหารสิ !! ข้าจะเตะอาณาจักรมันให้หายไปจากแผนที่ในทวีปนี้เลย"ลีโอสบถคำพูดที่ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะกลายมาเป็นคำพูดติดปากไปซะแล้ว ก่อนที่ลีโอจะหันไปถามเทโอ

"เทโอแล้วซีน่อนหล่ะ" ลีโอกล่าว

"ก็พลัดแยกจากกันตอนโดนเจ้าเตะลอยขึ้นไปบนฟ้ายังไงหละเจ้าบ้า!!"เทโอกล่าวอย่างรู้สึกหงุดหงิด

"ทำไงดีหละทีนี้ คนนำทางก็ไม่มีด้วยสิ!!"ลีโอกล่าว ก่อนที่เทโอจะเสนอวิธีไป

"เจ้าก็ลองขู่เจ้านั้นเหมือนที่ขู่ข้าดูดิ"เทโอกล่าวก่อนที่ลีโอจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก

'ซีน่อนข้าให้เวลาเจ้า 30 วิ ถ้าเจ้ายังมา.."

เฟี้ยวววว ตู้มมม

"ข้ามาแล้วขอรับนายท่าน" ลีโอที่ยังขู่ไม่ทันจบ ก็พบกับซีน่อนที่พุ่งลงมาจากฟากฟ้าด้วยร่างครึ่งมังกร

"วะ..ไวโครต.. เฮ้อ..สำหรับพวกเจ้านี้ข้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ"

"เออ/ขอรับ"มังกรแสนรักสองตัวตอบอย่างไวว่องเหมือนนัดกันมา

"นี้พวกเจ้าหยุดคิดซักนิดก็ได้นะ เล่นตอบกันซ่ะไวเลย เฮ้อ..นี่พวกเจ้าเห็นข้าเป็นตัวอะไรกันแน่เนี้ย!!?"

"ปีศาจ×2" มังกรคู่ซี้สองตัวตอบออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ลีโอจะเอามือกุมของตนเองเอาไว้อย่างเหนื่อยใจ พร้อมๆกับเครเซอร์ที่กำลังยืนดูการสนทนาของทั้งสามที่บัดนี้หน้าซีดเผือก เหงื่อไหลและหัวใจที่เต้นตูมตาม ก่อนจะกล่าวอย่างตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

"ระ..รา..ชา..มะ....มัง.. กะ..กะ..กร..ปะ..ฐะ..พี"สิ้นเสียง เครเซอร์ที่กำลังช็อคก่อนที่ลีโอจะเรียกเพื่อคืนสติ

"งั้นข้าจะออกเดินทางไปซักพักนะท่านพ่อตา"ลีโอที่กล่าวกับเครเซอร์

"อะ..อื้ม..กะ..กลับ..มาอย่าลืมเล่าเรื่องท่านราชามังกรปฐพีให้ข้าฟังมั้งนะ..ส่วนเรื่องของฟีน่าข้าจะแก้ตัวให้เจ้าเอง"เครเซอร์กล่าวไป

"ได้ครับๆ เดี๋ยวกลับมาก่อนข้าจะเล่าให้ฟัง ส่วนฟีน่าเรื่องแก้ตัวข้าขอแบบกลับมาแล้วข้าไม่โดนนางทำอะไรนะท่านพ่อตา" ลีโอที่กล่าวไปแบบหน้าซีดๆเพราะกลัวว่ากลับมาจะโดนฟีน่าซ้อมเขาอีกซึ่งเครเซอร์ก็พยักหน้ารับรู้

ก่อนที่เทโอจะกระพืบปีกบินขึ้นไปบนฟากฟ้าด้วยความเร็วสูง โดยที่มีเครเซอร์ที่มองตามหลังไป ก่อนที่ทั้งสามจะบินหายไปในกลีบเมฆ

ตุบ

เครเซอร์ที่ในตอนแรกเห็นซีน่อนปรากฏตัวต่อหน้าและพยายามที่จะใช้แรงทั้งหมดพยุงตัวไม่ให้ทรุดลงจากความกลัว แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนบัดนี้เขาได้ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นก่อนจะสบถกับตัวเองเบาๆว่า

"ปะ..ปีศาจ.."



.

.

.

"ซีน่อน!! เจ้าไม่เหนื่อยหรือไงกลับมาเป็นถุงมือนี้มา" ลีโอกล่าวกับซีน่อนที่กำลังบินตามหลังอยู่

"ขอบพระคุณขอรับนายท่านที่เห็นใจ" ซีน่อนกล่าวก่อนจะแปลงกลายกลับมาเป็นถุงมือ จริงๆมันก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรแต่แค่ไม่อยากทำลายน้ำใจของผู้เป็นนาย อีกอย่างพอทั้งสองอยู่ใกล้กับลีโอยิ่งทำให้รู้สึกถึงความปลอดภัยและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

"เฮ้อ..ข้าก็เหนื่อยขอกลับไปเป็นต่าง.."

ปึก

"อย่าอู้ๆ"

"อะไรว้าา..สองมาตราฐานโครตๆ"เทโอที่บ่นขึ้นมา ก่อนที่จะโดนลีโอเอามือตบไปที่หัว แต่ก็ไม่สะเทือนหรอกเพราะมันเป็นมือไม่ใช่ขา

"แล้วรอบนี้อีกนานมั้ยกว่าจะถึง"ลีโอถามซีน่อน

"ถ้าความเร็วขนาดนี้ก็ 1 วันครับถ้าเต็มสปีดก็เท่าๆกับครั้งก่อน"ซีน่อนรายงานออกมาอย่างรวดเร็ว

"งั้นก็ไวๆหน่อยข้ายิ่งเบื่อๆอยู่เฮ้อ.."ลีโอบ่นออกมาอย่างเซงๆ

"ข้ามีไอเดียเจ้าสนมั้ย!!?ถ้าเจ้าจะเบื่อขนาดนั้น"จู่ๆเทโอก็กล่าวขึ้น

"ไหนๆว่ามาๆ!!อะไรหล่ะ?"ลีโอที่ถามไปด้วยความสนใจ

"พอไปส่งสาน์สเสร็จ เจ้าก็ไปตบราชามังกรที่เหลืออยู่มาเป็นอสูรพันธะเป็นไง"เทโอที่กล่าวไอเดียออกไปแถมมีเจตนาอื่นแฝง เพราะมีคู่ปรับตัวฉกาจที่มันเกลียดอยู่ในอีกสองตัวที่เหลือก่อนจะสแยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายที่จะหาวิธีหลอกใช้ให้ลีโอไปตบให้แทน

"ไม่..เอา..อะ..กาก.."ลีโอพูดทีละคำอย่างรู้ทันว่าสัตว์เลี้ยงแสนรักของตนต้องกำลังหลอกใช้เขาเป็นแน่เพราะหน้าเทโอมันบ่งบอกเล่นยิ้มซ่ะจนเห็นเขี้ยวทุกซีกเชียว

"โด้ววว!!" เทโอร้องออกมาอย่างเซงๆ ก่อนที่ทั้งสามจะออกเดินทางไปยังอาณาจักรซาเนีย

1 วันผ่านไป

ก่อนที่เทโอจะบินมาลงจอดทางป่าปฐพี นอกเมืองหลวงของอาณาจักรซาเนีย พร้อมๆกับเดินไปยังประตูเมือง โดยที่เทโอแปลงกายกลับมาเป็นต่างหูดังเดิม ก่อนที่ทั้งสองจะเดินตรงไปยังพระราชวังซาเนียทันที ซึ่งโดยระหว่างทางลีโอที่เอาแต่ซื้อแต่ของกินมาตลอดทางแต่ก็ยังอุสาซื้อผ้าคลุมกับผ้าปิดปากมาด้วย เผื่อมีเหตุการณ์จำเป็นที่อาจจะได้ใช้ และไม่นานเขาก็สังเกตุเห็นรถม้าและเหล่าทหารที่คุ้มกันอย่างแน่นหนาซึ่งมีตราของราชวงค์ซาเนียกำลังเดินทางไปยังพระราชวัง ก่อนที่เขาจะนึกอะไรที่น่าสนุกออก ลีโอที่ได้หยิบผ้าคลุมขึ้นมาสวมทันทีและนำฮูดขึ้นมาปกปิดส่วนหัว

ภายในรถม้ามีหญิงสาวสองคนหน้าตาน่ารักกับบุรุษที่ดูหน้าเกรงขามกำลังนั่งสนทนากันอยู่

"บังอาจ!! เจ้าองค์ชายอาณาจักรอาซุสมันกล้าดียังไงที่มาล่วงเกินลูกสาวที่แสนน่ารักของข้า....ถะ..ถ้ามันไม่มีท่านลีโอคอยหนุนหลังอยู่นะข้าจะถล่มอาซุสให้เละเลยคอยดู"ราเอลที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้ากับเหตุการณ์ที่ลูกสาวคนโตของตนโดนชายหนุ่มรังแกมา ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความหัวเสีย ตามด้วยลินลี่ที่กลับมาจากเมืองไนท์ ที่กำลังนั่งฟังลินเซ้ที่เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังก่อนจะกล่าวไป

"จากที่หนูฟังพี่เล่ามาทั้งหมดพี่เป็นคนไปหาเรื่ององค์ชายก่อนนะ!!"ลินลี่ที่กล่าวไปตามความจริง

"ตะ..แต่ เจ้านั้นมันแตะตัวข้าเชียวนะ ท่านพ่อท่านต้องช่วยข้านะ!!"ลินเซ้ที่แก้ตัวก่อนจะหันไปขอความช่วยเหลือจากราเอล โดยที่ราเอลแสดงสีหน้าที่ลำบากใจก่อนจะกล่าวขึ้น

"พะ..พ่อก็อยากจะช่วยเจ้าอยู่หรอก แต่ทางอาซุสนั้นมีท่านลีโอที่คอยหนุนหลังอยู่ถ้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไป ฝ่ายที่จะแย่คือทางเรานะ"ราเอลกล่าวกับลูกสาวของตนไปด้วยใบหน้าที่แสนจะลำบากใจ
"ทะ..ท่านพ่อ!!แล้วเจ้าคนที่ชื่อลีโออะไรนั้นมันเป็นใครกันหละ"ลินเซ้ที่กล่าวไปหัวเสียไม่ต่างกับราเอลในตอนก่อนหน้านี้ ก่อนที่ลินลี่จะเป็นคนกล่าว

"ท่านลีโอคือมห.."ยังไม่ทันที่ลินลี่จะกล่าวอะไรก็ได้มีเสียงตะโกนมาจากนอกรถม้า

"เจ้าขอทาน!! ถอยออกไปซ่ะ มาขวางขบวนรถ ม้าขององค์ราชาเจ้าอยากหัวขาดหรือไง!!"เสียงทหารในชุดเกราะคนนึงตะโกนลั่นก่อนที่ทั้งสามจะเปิดประตูรถม้าออก ก่อนจะค่อยๆเดินลงมาดูสถานะการณ์ภายนอก ก็พบชายผู้หนึ่งสวมผ้าคลุมปิดหน้าปิดตานอนระนาบลงกับพื้นก่อนจะส่งเสียงพูดออกมาอย่างอ่อนแรง

"ทะ..ท่านองค์ ระ..ราชา ดะ..ได้โปรดชะ..ช่วย ข้าด้วย"บุรุษปริศนาพูดออกมาอย่างอ่อนแรงกับราเอลก่อนที่ราเอลจะเดินตรงไปยังชายผู้นั้นและค่อยๆก้มลงพยุงเขาขึ้นมา

"ฝ่าบาทมันอันตรายนะพะยะค่ะ"ทหารนายนึ่งกล่าว

"ไม่เป็นไร เจ้าไม่เห็นรึไงว่าเขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเดิน"ราเอลตอบไป โดยมีสายตาของลินเซ้ที่กำลังงุนงงกับการกระทำของผู้เป็นพ่อที่เปลี่ยนไป ก่อนที่ลินลี่จะวิ่งไปช่วยราเอลพยุงร่างของชายคนนั้นขึ้นมาอีกแรง โดยที่ชายคนนั้นเอาแต่ก้มหน้า

"หืมเพี้ยนกันไปหมดแล้วมั้ง..ตอนข้าไม่อยู่พวกท่านถูกใครล้างสมองหรือเปล่า"ลินเซ้กล่าวไปก่อนที่ราเอลจะหันมากล่าวดุลูกสาวของตน

"เจ้าเงียบไปเถอะน้า!!"ราเอลกล่าว

"อะไรของท่านพ่อเนี้ยแค่ขอทานคนเดียวมันสำคัญกว่าข้างั้นหรอ!!"ลินเซ้ตะโกนลั่น

"เจ้าสำคัญสำหรับพ่อ!! แต่ทุกคนในอาณาจักรซาเนียแห่งนี่ก็สำคัญสำหรับพ่อเหมือนกัน!!" คำตอบของราเอลทำให้ลินเซ้ช็อคถึงกับพูดอะไรไม่ถูก ก่อนจะมีเสียงของชายที่เขาพยุงอยู่พูดขึ้น

"เป็นคำตอบที่ดีนะราเอล...สำหรับคนที่เป็นราชาหล่ะนะ.."

"เอ๊ะ/หืม"เสียงสงสัยของลินลี่กับราเอลก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆถอดฮูดออกเผยให้เห็น บุรุษผู้หนึ่งหน้าตาหล่อเหลา ผมสีดำดวงตาสีดำที่สวมใส่ต่างหูสีแดงเพลิงประกายแสงระวิบระวับ ก่อนที่ลินลี่กับราเอลจะอ้าปากค้าง ก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกัน

"ท่านมหาผู้...×2"

"ข้าองค์ชายลำดับที่หนึ่งของอาณาจักรอาซุส ลีโอ เนดัส ขอฝากตัวด้วยองค์หญิงแห่งซาเนีย"ยังไม่ทันที่สองพ่อลูกจะกล่าวจบลีโอที่พุ่งตัวไปด้วยความเร็วแสงก่อนจะคุกเข่าลงข้างหนึ่งและจับไปที่มือของลินเซ้ตามด้วยจูบไปที่ฝามือของลินเซ้อย่างนุ่มนวล

"เอ๋!!!!!!×20" ราเอลและลินเซ้ตามด้วยเสียงของบรรดาทหารทั้งหลาย ก่อนที่ลีโอจะหันหน้าไปยิ้มด้วยใบหน้าที่ชั่วร้ายก่อนจะขยิบตาให้ข้างนึงเหมือนเป็นนัยบอกว่าถ้าพวกเจ้าทำลายความสนุกของข้าทิ้งพวกเจ้าโดนข้าเตะตูดแน่!!

"..."