ลำดับตอนที่ #59
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : ธะ..เธอ ชื่ออะไร?
ก่อนหน้านี้..ไม่นาน
"เฮ้อสลบไปอีกแล้ว.."ชายหนุ่มที่สบถออกมาอย่างเซงๆ
กึก
เสียงของเศษซากกองก้อนหินจากชิ้นส่วนของโคลอตเซียมที่ถล่มทับอะไรซักอย่างอยู่...กำลังขยับขเยื้อนออก...
ตรึ้ม
ฟาน่าที่โผล่ออกมาจากกองหินที่ตอนนี้ร่างกายของเธอโชกไปด้วยเลือดและกำลังพยุงร่างขององค์ราชาที่กำลังหมดสติอยู่
'เฮ้ยย!! รอดมาได้ยังไงฟร่ะ เอ๊ยไม่ใช่ๆรอดอะดีแล้ว แต่ลืมไปเลยว่าแม่ยายตูอยู่ตรงนั้น!!' ลีโอตกใจและลืมไปเสียสนิทว่าฟาน่าอยู่ไม่ไกลจากจุดปะทะพลัง..แต่ถ้าสังเกตุมองดีๆจะเห็นว่าในมือของฟาน่านั้นกำลังถือกำไลแขนวงสีทองของมหาผู้กล้าไดมอนอยู่
เพล้ง..
ตุบ
กำไลสีทองที่แตกละเอียดคามือของหญิงสาวพร้อมๆกับร่างของนางที่ทรุดลงตามไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะสั่งให้เทโอไปแบกร่างของหญิงสาวทั้งสองและองค์ราชากลับไปยังพระราชวังทันที.
.
.
.
ณ ท้องพระโรงอาณาจักรมาโฮ
องค์ราชาที่นั่งอยู่บนบัลลังสีทองในสภาพบาดเจ็บเล็กน้อยกำลังยืนมองชายหนุ่มผมสีดำเบื้องหน้าด้วยสายตาที่หวาดๆ โดยมีฟาน่าที่ยืนเกรงตัวเป็นหินอยู่ข้างๆ
"ขะ..ข้าต้องขอขอบคุณท่านมาก..ที่ช่วยข้าเอาไว้"องค์ราชากล่าวออกมาพลางก้มหัวให้เล็กน้อย
"หืม..ขอบคุณข้างั้นหรอ..? ข้าไม่ได้ช่วยเจ้าซักหน่อยกลับกัน ข้าเกือบจะเผลอฆ่าเจ้าไปแล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้แม่ทัพของเจ้าที่ใช้สมบัติระดับพระเจ้าดูดซับพลังเอาไว้ ไม่งั้นตอนนี้เจ้าคงเละเป็นขี้ไปแล้วหละมั้ง"ลีโอที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเรียบๆ พร้อมกับยกความดีความชอบให้กับฟาน่าซึ่งนางหลังจากที่ฟื้นขึ้นมาก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับชายหนุ่มอีกเลย..มีเพียงแต่สายตาที่นางมองลงมาลีโอด้วยความหวาดกลัวและทิ้งระยะห่างอย่างเห็นได้ชัด..
"อะ..คะ..คือยังไงข้าก็ต้องขอบคุณท่านที่ท่านช่วยพาข้ากลับมาที่นี้.."องค์ราชาที่กล่าวออกมาด้วยความซาบซึ้งใจอย่างแท้จริงไม่ได้เสแสร้งเลยซักนิด
"โอเคๆไม่เป็นไร...ว่าแต่องค์ราชาแห่งมาโฮข้ามีเรื่องที่จะคุยกับท่านเป็นการส่วนตัว..!!"ลีโอที่กล่าวออกมา ก่อนที่องค์ราชาจะสบัดมือให้ฟาน่าเชิงเหมือนว่าให้ออกไปก่อน..โดยที่เธอก็พยักหน้าเข้าใจก่อนจะค่อยๆก้าวขาเดินออกไปจากท้องพระโรงโดยเดินอ้อมทิ้งระยะห่างจากชายหนุ่มไปอย่างกลัว ก่อนที่นางจะสะดุ้งเฮือกจากเสียงเรียกของชายหนุ่ม
"ท่านแม่ยายขอรับ..ข้าฝากดูแลของเล่นชิ้นใหม่ของข้าด้วย..!"ลีโอที่กล่าวกับฟาน่าที่กำลังจะเดินออกไปจากท้องพระโรง ก่อนที่เธอจะค่อยๆหันมาจ้องชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่งุนงงปนหวาดกลัว..
"ขะ..ข้า..ไม่เข้าใจ..ของเล่นอะไร?"
"อ่อโทษที..ข้าหมายถึงฝากท่านดูแลเทพเจ้าแห่งมนต์ตราด้วยหน่ะขอรับ"
ปัง..
ลีโอที่พูดจบฟาน่าก็รีบวิ่งออกไปจากท้องพระโรงในทันทีด้วยความหวาดกลัวในตัวของชายหนุ่มที่มองเทพเจ้าที่แสนยิ่งใหญ่เป็นเพียงแค่ของเล่นซึ่งราชาแห่งมาโฮก็ช็อคไม่ต่างกันจากคำพูดของลีโอ พร้อมกับมีเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มไปทั่วทั้งใบหน้า
"ข้ามาที่นี้เพื่อ..นำสาน์สของอาณาจักรอาซุสมาส่ง อะนี้!!"ลีโอที่กล่าวออกไป พร้อมกับโยนม้วนสาน์สไปให้องค์ราชาซึ่งเขาก็สะดุ้งด้วยความตกใจและรับมันไว้ได้ทัน ก่อนจะค่อยๆเปิดอ่านมันอย่างช้าๆ..
"ขะ..ข้าตกลง..ข้าขอยุติสงครามกับอาณาจักรอาซุสแต่เพียงเท่านี้ เท่านั้นยังไม่พอข้าจะขอส่งสาน์สสัญญาเพื่อเป็นพันธะมิตรกับอาณาจักรท่านด้วย!!" องค์ราชากล่าวออกมา ก่อนที่ลีโอจะยิ้มอย่างพอใจ..
"ดี..!! ถ้างั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ข้าขอถามเจ้าซักเรื่องหนึ่ง..ว่าทำไมเทพเจ้าแห่งมนต์ตราถึงมาอยู่ที่อาณาจักรของเจ้ากันหล่ะ"ลีโอที่สงสัยก่อนจะกล่าวถามราชาแห่งมาโฮ ออกไปเพราะจากที่เหล่ามังกรของพวกมันตั้งข้อสงสัยกันว่าเผ่าเทพรังเกียจที่จะอาศัยอยู่กับพวกมนุษย์จะตาย เหตใดเทพีแห่งมนต์ตราถึงจุติลงมาที่อาณาจักรแห่งนี้กัน..
ราชาแห่งมาโฮที่ได้ยินคำถามนั้นก็ตอบไปตามความจริงอย่างไม่ลังเลว่า.. เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ 1 ปีที่แล้ว เมื่อเทพีแห่งมนต์ตราได้จุติลงมาที่อาณาจักรเวทย์มนต์แห่งนี้เพื่อตามหาเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างที่ได้หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย..แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้า ก็ไม่พบแม้แต่เบาะแสใดๆ นางก็เลยตั้งใจที่จะรวบรวมสมบัติระดับเจ้ากับไปให้ได้มากที่สุด ก็เลยปักหรักอยู่ที่อาณาจักรแห่งนี้และคอยบงการอยู่เบื้องหลัง..สาเหตุที่อาณาจักรมาโฮแห่งนี้ส่งสาน์สท้ารบไปยังอาซุสอีกครั้งก็มาจากความต้องการของเทพีแห่งมนต์ตรา เพราะนางสัมผัสได้ถึงอาวุธระดับพระเจ้าถึง 3 ชิ้นที่สถิตอยู่ที่อาซุสก็เลย วางแผนที่จะรุกรานแล้วยึดครองมันกับไป..แต่ส่วนเรื่องที่เทพีแห่งมนต์ตราจะแย่งชิงสมบัติระดับพระเจ้ามาทำไม ราชาแห่งมาโฮก็ไม่ทราบแน่ชัด..แต่จากที่เขานั้นคาดเดาน่าจะมาจากจอมปีศาจที่กำลังจะคืนชีพในอีก 5 ปี พร้อมกับการกลับมาของ 5 ขุนพลปีศาจที่เกรียงไกร
พอเล่ามาถึงตรงนี้ลีโอก็หัวเราะลั่นเพียงคนเดียวในใจ..กับเหตุการณ์ที่องค์ราชานั้นเล่ามาซึ่งข่าวเรื่องขุนพลปีศาจที่ลีโอนั้นได้ต่อสู้ด้วยยังไม่ถูกแพร่งพรายออกไป โดยที่เขาก็เลือกที่จะไม่บอกเพราไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องบอก..กลับกันมันหน้าสนุกเสียด้วยซ้ำ..ถ้าถึงวันที่จอมปีศาจนั้นได้คืนชีพมามันจะเป็นอะไรที่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเขาได้เป็นแน่แท้..
เมื่อหมดธุระลีโอก็ขอตัวออกไปหาของเล่นที่ตนได้ฝากฟาน่าให้ดูแลแทนตัวเขาเอง แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อในหัวของเขาไม่ได้มีเพียงเสียงแค่เหล่ามังกรของตนเท่านั้น..แต่ยังมีเสียงอีกเสียงนึงที่ไม่คุ้นหูและกำลังทะเลาะตบตีกับมังกรแดงของตนอยู่
'เฮ้ย!! ไอ้เจ้าภูติแห่งไฟ ตรงนี้มันเป็นที่ของข้..'
กร็อบ
'อ๊ากกกกกกก!!' เทโอที่กำลังเหมือนจะสื่อสารกับใครซักคนอยู่ ก่อนที่มันจะร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวด
'เป็นแค่มังกรอย่าริอาจมาพูดจาสามหาวกับภูติเทพอย่างพวกข้า!!' เสียงใหญ่ๆดังขึ้นมาภายในหัวของลายหนุ่ม ซึ่งสร้างความสงสัยให้กับเขาไม่น้อยเลย
'เจ้าเป็นใครทำไมถึงมาอยู่ในหัวของข้า!!' ลีโอที่กล่าวถามออกไปภายในหัวของตน
'ข้าคือภูติเทพของอดีตเทพีแห่งมนต์ตรา และในตอนนี้ท่านคือนายคนใหม่ของพวกข้าตามกฏบัญญัติแห่งสวรรค์!!' เสียงใหญ่กล่าวขึ้นมา
'ก็พอจะเข้าใจได้อยู่หรอก ว่าแต่เมื่อกี้เจ้าพูดคำว่าพวกใช่มั้ย? เจ้ามีกันอยู่อีกกี่ตัว?' ลีโอที่ถามด้วยความร้อนรนเพราะมันน่าจะปวดหัวมากแน่ๆถ้ามีเจ้าพวกนี้อยู่ในหัวตลอดเวลา
'รวมข้าด้วยตอนนี้ท่านมีภูติเทพอยู่ 5 ตน ดิน น้ำ ลมไฟ และข้าสายฟ้า ส่วนพวกที่กล่าวออกมาก่อนหน้านี้กำลังพักฟื้นอยู่ในมิติแห่งนี้ที่เจ้าพวกมังกรนี้สร้างขึ้น..'คำตอบของเสียงนั้นถึงกับทำให้ลีโอยกมือขึ้นมากุมขมับทันทีด้วยความปวดจิต..ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเทพีแห่งมนต์ตรา ก่อนที่เขาจะเปิดประตูขึ้นก็พบกับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงในสภาพที่ท่อนนั้นเปลือยเปล่า..พร้อมกับตัวเขาเองที่กลืนน้ำลายดังอึก..
.
.
.
ตัดกลับมา ณ ปัจจุบัน
จิ้บๆ จิ้บๆ เอ๊กอี้เอ้กอ๊ากกกก!!
"แจ๊บๆ อ๋อย~ ปวดเอวจัง" ลีโอที่ตื่นขึ้นมาจากเสียงไก่นรกพร้อมกับสบถออกมาหลังจากการบรรเลงบทเพลงรักในค่ำคืนที่ผ่านมา ก่อนที่เขาจะค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น ก็พบกับหญิงสาวผมเงินดวงตาสีทองเปล่งประกายกำลังนอนจ้องมองเขาตาแป๋วแหว๋วพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำในสภาพที่ท่อนบนนั้นเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหน้าอกที่ขาวนวลและยอดถันที่อมชมพูที่พร้อมจะฉุดกระชากอารมณ์ของชายหนุ่มที่ได้เห็นมัน..
"อะ อรุณสวัสท่านลีโอ.." หญิงสาวกล่าวออกมาอย่างประหม่าก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มหวานออกมาพร้อมกับกระชับร่างของหญิงสาวมาประทับริมฝีปากอย่างดูดดื่ม พร้อมกับกล่าวกับนางไป โดยที่ใบหน้าของหญิงสาวนั้นแดงก่ำไปด้วยความเขิลอายสุดขีด
"อรุณสวัสเช่นกันนะ...อะ..เออ.."
'ชิบห่านละไง!! นี่เราทำกับนางไปโดยไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของนางเลยงั้นหรอเนี่ย!!!'
.
.
.
.
.
.
ไรต์: ไรต์จะเปลี่ยนชื่อนิยายใหม่แต่คิดชื่อไม่ออก อยากให้รี๊ดช่วยคิดหน่อย 5555 ขอเฟี้ยวๆ
ปล.พรุ่งนี้ไรต์จะเริ่มรีไรต์นะขอรับอาจจะไม่ได้ลงวันนึง และจะไปลงทิ้งไว้เวปอื่นด้วยกันเด้ง5555
"เฮ้อสลบไปอีกแล้ว.."ชายหนุ่มที่สบถออกมาอย่างเซงๆ
กึก
เสียงของเศษซากกองก้อนหินจากชิ้นส่วนของโคลอตเซียมที่ถล่มทับอะไรซักอย่างอยู่...กำลังขยับขเยื้อนออก...
ตรึ้ม
ฟาน่าที่โผล่ออกมาจากกองหินที่ตอนนี้ร่างกายของเธอโชกไปด้วยเลือดและกำลังพยุงร่างขององค์ราชาที่กำลังหมดสติอยู่
'เฮ้ยย!! รอดมาได้ยังไงฟร่ะ เอ๊ยไม่ใช่ๆรอดอะดีแล้ว แต่ลืมไปเลยว่าแม่ยายตูอยู่ตรงนั้น!!' ลีโอตกใจและลืมไปเสียสนิทว่าฟาน่าอยู่ไม่ไกลจากจุดปะทะพลัง..แต่ถ้าสังเกตุมองดีๆจะเห็นว่าในมือของฟาน่านั้นกำลังถือกำไลแขนวงสีทองของมหาผู้กล้าไดมอนอยู่
เพล้ง..
ตุบ
กำไลสีทองที่แตกละเอียดคามือของหญิงสาวพร้อมๆกับร่างของนางที่ทรุดลงตามไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะสั่งให้เทโอไปแบกร่างของหญิงสาวทั้งสองและองค์ราชากลับไปยังพระราชวังทันที.
.
.
.
ณ ท้องพระโรงอาณาจักรมาโฮ
องค์ราชาที่นั่งอยู่บนบัลลังสีทองในสภาพบาดเจ็บเล็กน้อยกำลังยืนมองชายหนุ่มผมสีดำเบื้องหน้าด้วยสายตาที่หวาดๆ โดยมีฟาน่าที่ยืนเกรงตัวเป็นหินอยู่ข้างๆ
"ขะ..ข้าต้องขอขอบคุณท่านมาก..ที่ช่วยข้าเอาไว้"องค์ราชากล่าวออกมาพลางก้มหัวให้เล็กน้อย
"หืม..ขอบคุณข้างั้นหรอ..? ข้าไม่ได้ช่วยเจ้าซักหน่อยกลับกัน ข้าเกือบจะเผลอฆ่าเจ้าไปแล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้แม่ทัพของเจ้าที่ใช้สมบัติระดับพระเจ้าดูดซับพลังเอาไว้ ไม่งั้นตอนนี้เจ้าคงเละเป็นขี้ไปแล้วหละมั้ง"ลีโอที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเรียบๆ พร้อมกับยกความดีความชอบให้กับฟาน่าซึ่งนางหลังจากที่ฟื้นขึ้นมาก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับชายหนุ่มอีกเลย..มีเพียงแต่สายตาที่นางมองลงมาลีโอด้วยความหวาดกลัวและทิ้งระยะห่างอย่างเห็นได้ชัด..
"อะ..คะ..คือยังไงข้าก็ต้องขอบคุณท่านที่ท่านช่วยพาข้ากลับมาที่นี้.."องค์ราชาที่กล่าวออกมาด้วยความซาบซึ้งใจอย่างแท้จริงไม่ได้เสแสร้งเลยซักนิด
"โอเคๆไม่เป็นไร...ว่าแต่องค์ราชาแห่งมาโฮข้ามีเรื่องที่จะคุยกับท่านเป็นการส่วนตัว..!!"ลีโอที่กล่าวออกมา ก่อนที่องค์ราชาจะสบัดมือให้ฟาน่าเชิงเหมือนว่าให้ออกไปก่อน..โดยที่เธอก็พยักหน้าเข้าใจก่อนจะค่อยๆก้าวขาเดินออกไปจากท้องพระโรงโดยเดินอ้อมทิ้งระยะห่างจากชายหนุ่มไปอย่างกลัว ก่อนที่นางจะสะดุ้งเฮือกจากเสียงเรียกของชายหนุ่ม
"ท่านแม่ยายขอรับ..ข้าฝากดูแลของเล่นชิ้นใหม่ของข้าด้วย..!"ลีโอที่กล่าวกับฟาน่าที่กำลังจะเดินออกไปจากท้องพระโรง ก่อนที่เธอจะค่อยๆหันมาจ้องชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่งุนงงปนหวาดกลัว..
"ขะ..ข้า..ไม่เข้าใจ..ของเล่นอะไร?"
"อ่อโทษที..ข้าหมายถึงฝากท่านดูแลเทพเจ้าแห่งมนต์ตราด้วยหน่ะขอรับ"
ปัง..
ลีโอที่พูดจบฟาน่าก็รีบวิ่งออกไปจากท้องพระโรงในทันทีด้วยความหวาดกลัวในตัวของชายหนุ่มที่มองเทพเจ้าที่แสนยิ่งใหญ่เป็นเพียงแค่ของเล่นซึ่งราชาแห่งมาโฮก็ช็อคไม่ต่างกันจากคำพูดของลีโอ พร้อมกับมีเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มไปทั่วทั้งใบหน้า
"ข้ามาที่นี้เพื่อ..นำสาน์สของอาณาจักรอาซุสมาส่ง อะนี้!!"ลีโอที่กล่าวออกไป พร้อมกับโยนม้วนสาน์สไปให้องค์ราชาซึ่งเขาก็สะดุ้งด้วยความตกใจและรับมันไว้ได้ทัน ก่อนจะค่อยๆเปิดอ่านมันอย่างช้าๆ..
"ขะ..ข้าตกลง..ข้าขอยุติสงครามกับอาณาจักรอาซุสแต่เพียงเท่านี้ เท่านั้นยังไม่พอข้าจะขอส่งสาน์สสัญญาเพื่อเป็นพันธะมิตรกับอาณาจักรท่านด้วย!!" องค์ราชากล่าวออกมา ก่อนที่ลีโอจะยิ้มอย่างพอใจ..
"ดี..!! ถ้างั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ข้าขอถามเจ้าซักเรื่องหนึ่ง..ว่าทำไมเทพเจ้าแห่งมนต์ตราถึงมาอยู่ที่อาณาจักรของเจ้ากันหล่ะ"ลีโอที่สงสัยก่อนจะกล่าวถามราชาแห่งมาโฮ ออกไปเพราะจากที่เหล่ามังกรของพวกมันตั้งข้อสงสัยกันว่าเผ่าเทพรังเกียจที่จะอาศัยอยู่กับพวกมนุษย์จะตาย เหตใดเทพีแห่งมนต์ตราถึงจุติลงมาที่อาณาจักรแห่งนี้กัน..
ราชาแห่งมาโฮที่ได้ยินคำถามนั้นก็ตอบไปตามความจริงอย่างไม่ลังเลว่า.. เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ 1 ปีที่แล้ว เมื่อเทพีแห่งมนต์ตราได้จุติลงมาที่อาณาจักรเวทย์มนต์แห่งนี้เพื่อตามหาเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างที่ได้หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย..แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้า ก็ไม่พบแม้แต่เบาะแสใดๆ นางก็เลยตั้งใจที่จะรวบรวมสมบัติระดับเจ้ากับไปให้ได้มากที่สุด ก็เลยปักหรักอยู่ที่อาณาจักรแห่งนี้และคอยบงการอยู่เบื้องหลัง..สาเหตุที่อาณาจักรมาโฮแห่งนี้ส่งสาน์สท้ารบไปยังอาซุสอีกครั้งก็มาจากความต้องการของเทพีแห่งมนต์ตรา เพราะนางสัมผัสได้ถึงอาวุธระดับพระเจ้าถึง 3 ชิ้นที่สถิตอยู่ที่อาซุสก็เลย วางแผนที่จะรุกรานแล้วยึดครองมันกับไป..แต่ส่วนเรื่องที่เทพีแห่งมนต์ตราจะแย่งชิงสมบัติระดับพระเจ้ามาทำไม ราชาแห่งมาโฮก็ไม่ทราบแน่ชัด..แต่จากที่เขานั้นคาดเดาน่าจะมาจากจอมปีศาจที่กำลังจะคืนชีพในอีก 5 ปี พร้อมกับการกลับมาของ 5 ขุนพลปีศาจที่เกรียงไกร
พอเล่ามาถึงตรงนี้ลีโอก็หัวเราะลั่นเพียงคนเดียวในใจ..กับเหตุการณ์ที่องค์ราชานั้นเล่ามาซึ่งข่าวเรื่องขุนพลปีศาจที่ลีโอนั้นได้ต่อสู้ด้วยยังไม่ถูกแพร่งพรายออกไป โดยที่เขาก็เลือกที่จะไม่บอกเพราไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องบอก..กลับกันมันหน้าสนุกเสียด้วยซ้ำ..ถ้าถึงวันที่จอมปีศาจนั้นได้คืนชีพมามันจะเป็นอะไรที่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเขาได้เป็นแน่แท้..
เมื่อหมดธุระลีโอก็ขอตัวออกไปหาของเล่นที่ตนได้ฝากฟาน่าให้ดูแลแทนตัวเขาเอง แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อในหัวของเขาไม่ได้มีเพียงเสียงแค่เหล่ามังกรของตนเท่านั้น..แต่ยังมีเสียงอีกเสียงนึงที่ไม่คุ้นหูและกำลังทะเลาะตบตีกับมังกรแดงของตนอยู่
'เฮ้ย!! ไอ้เจ้าภูติแห่งไฟ ตรงนี้มันเป็นที่ของข้..'
กร็อบ
'อ๊ากกกกกกก!!' เทโอที่กำลังเหมือนจะสื่อสารกับใครซักคนอยู่ ก่อนที่มันจะร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวด
'เป็นแค่มังกรอย่าริอาจมาพูดจาสามหาวกับภูติเทพอย่างพวกข้า!!' เสียงใหญ่ๆดังขึ้นมาภายในหัวของลายหนุ่ม ซึ่งสร้างความสงสัยให้กับเขาไม่น้อยเลย
'เจ้าเป็นใครทำไมถึงมาอยู่ในหัวของข้า!!' ลีโอที่กล่าวถามออกไปภายในหัวของตน
'ข้าคือภูติเทพของอดีตเทพีแห่งมนต์ตรา และในตอนนี้ท่านคือนายคนใหม่ของพวกข้าตามกฏบัญญัติแห่งสวรรค์!!' เสียงใหญ่กล่าวขึ้นมา
'ก็พอจะเข้าใจได้อยู่หรอก ว่าแต่เมื่อกี้เจ้าพูดคำว่าพวกใช่มั้ย? เจ้ามีกันอยู่อีกกี่ตัว?' ลีโอที่ถามด้วยความร้อนรนเพราะมันน่าจะปวดหัวมากแน่ๆถ้ามีเจ้าพวกนี้อยู่ในหัวตลอดเวลา
'รวมข้าด้วยตอนนี้ท่านมีภูติเทพอยู่ 5 ตน ดิน น้ำ ลมไฟ และข้าสายฟ้า ส่วนพวกที่กล่าวออกมาก่อนหน้านี้กำลังพักฟื้นอยู่ในมิติแห่งนี้ที่เจ้าพวกมังกรนี้สร้างขึ้น..'คำตอบของเสียงนั้นถึงกับทำให้ลีโอยกมือขึ้นมากุมขมับทันทีด้วยความปวดจิต..ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเทพีแห่งมนต์ตรา ก่อนที่เขาจะเปิดประตูขึ้นก็พบกับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงในสภาพที่ท่อนนั้นเปลือยเปล่า..พร้อมกับตัวเขาเองที่กลืนน้ำลายดังอึก..
.
.
.
ตัดกลับมา ณ ปัจจุบัน
จิ้บๆ จิ้บๆ เอ๊กอี้เอ้กอ๊ากกกก!!
"แจ๊บๆ อ๋อย~ ปวดเอวจัง" ลีโอที่ตื่นขึ้นมาจากเสียงไก่นรกพร้อมกับสบถออกมาหลังจากการบรรเลงบทเพลงรักในค่ำคืนที่ผ่านมา ก่อนที่เขาจะค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น ก็พบกับหญิงสาวผมเงินดวงตาสีทองเปล่งประกายกำลังนอนจ้องมองเขาตาแป๋วแหว๋วพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำในสภาพที่ท่อนบนนั้นเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหน้าอกที่ขาวนวลและยอดถันที่อมชมพูที่พร้อมจะฉุดกระชากอารมณ์ของชายหนุ่มที่ได้เห็นมัน..
"อะ อรุณสวัสท่านลีโอ.." หญิงสาวกล่าวออกมาอย่างประหม่าก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มหวานออกมาพร้อมกับกระชับร่างของหญิงสาวมาประทับริมฝีปากอย่างดูดดื่ม พร้อมกับกล่าวกับนางไป โดยที่ใบหน้าของหญิงสาวนั้นแดงก่ำไปด้วยความเขิลอายสุดขีด
"อรุณสวัสเช่นกันนะ...อะ..เออ.."
'ชิบห่านละไง!! นี่เราทำกับนางไปโดยไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของนางเลยงั้นหรอเนี่ย!!!'
.
.
.
.
.
.
ไรต์: ไรต์จะเปลี่ยนชื่อนิยายใหม่แต่คิดชื่อไม่ออก อยากให้รี๊ดช่วยคิดหน่อย 5555 ขอเฟี้ยวๆ
ปล.พรุ่งนี้ไรต์จะเริ่มรีไรต์นะขอรับอาจจะไม่ได้ลงวันนึง และจะไปลงทิ้งไว้เวปอื่นด้วยกันเด้ง5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น