ตอนที่ 5 : Arranged Marriage : 5 (100%)
บทที่ 5
“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ คุณมีคนรักอยู่แล้ว นึกถึงคนรักของคนสิครับ เค้าต้องไม่ชอบแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำกับผมแบบนี้”
แบคฮยอนหว่านล้อมคนตัวใหญ่ที่ก้าวขึ้นคร่อมตัวเองเองไว้ ถึงแม้จะรู้สึกจุกแค่ไหน แต่แบคฮยอนก็พยายามกระถดตัวหนีขึ้นไปทางหัวเตียงอย่างหาหนทาง ทางด้านชานยอลเองได้ยินดังนั้นก็ชะงักไป แต่ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลบวกกับแรงโทสะ ทำให้หลงลืมสัญญาที่ให้ไว้กับคนรักของเขา ความต้องการที่จะขยี้ร่างนี้ให้แหลกคามือเข้ามาแทนสติทุกส่วนในสมอง
“จำเอาไว้ พยอนแบคฮยอน ถ้านายทำร้ายชั้นอีกเมื่อไหร่ นายจะถูกเอาคืนแบบนี้!”
-CUT-
หลังเสร็จสมอารมณ์ร้อนชานยอล ก็ไม่ได้ย้อนหวนกลับมาที่ห้องแต่อย่างใดเขาเพียงเข้าไปชำระร่างกาย แล้วเดินทะลุไปห้องทำงานที่อยู่ติดกัน ก่อนจะตัดสินใจล้มตัวลงนอน เขาได้แต่คิดไม่ตกที่เผลอสร้างบ่วงมาคล้องคอตัวเองอีกอัน รู้สึกผิดที่รักษาสัญญากับลู่หานไว้ไม่ได้ จึงตัดสินใจวิดีโอคอลหาลู่หาน
“ครับ” เสียงลู่หานกระตือรือร้นในการรับสายของเขา หน้าตาบ่งบอกความยินดีที่ชานยอลโทรหา ทั้งๆที่ตอนแรกเขาคิดว่าชานยอลจะต้องนอนร่วมเตียงกับแบคฮยอน
“ครับ ผมคิดถึงคุณ แต่ผมออกไปไม่ได้ ผมนอนที่ห้องทำงานครับ นอนกันเถอะครับ พรุ่งนี้เราจะได้ไปทำงานด้วยกันแต่เช้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปรับนะครับ”
ชานยอลมองหน้าคนรักที่พยักหน้าตอบกลับมาอย่างน่าเอ็นดู ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะปิดลงหลังจากจัดวางตำแหน่งของมือถือให้สามารถมองเห็นตัวเองได้ ก่อนจะผลอยหลับไปอย่างมีความสุขเล็กน้อยที่เข้าใจว่าชานยอลยังรักษาสัญญาว่าจะไม่แตะต้องแบคฮยอน ส่วนชานยอลก็ได้แต่พร่ำขอโทษคนตัวเล็กในมือถืออยู่ในใจ
-------------------------------------------------
แบคฮยอนที่ลงมาแต่เช้าสอบถามกับแม่บ้านว่าปกติชานยอลกินอะไรเป็นอาหารเช้า เมื่อได้คำตอบก็จัดแจงเตรียมเอาไว้สำหรับเขา ถึงแม้ว่าจะถูกทำร้ายร่างกาย จะยังโกรธเขาอยู่ แต่อาหารเช้าก็สำคัญกับร่างกาย
ชานยอลที่ลงมาเตรียมตัวจะออกไปรับลู่หาน ก็เห็นแบคฮยอนนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร กับอาหารที่ยังไม่ได้แตะต้องประหนึ่งว่ารอเขาอยู่ ก็เอ่ยออกมา
“ป้าจินอา วันนี้ผมไม่กินข้าวเช้านะครับ อากาศแถวนี้ไม่ดี กินไม่ลง ผมไปทำงานนะครับ” กล่าวเท่านั้น ก่อนจะเดินออกไปไม่หันหลังมามองคนตัวเล็กที่นั่งรออยู่แม้แต่น้อย
“คุณแบคฮยอน ทานเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไปทำงานสายนะครับ” เสียงป้าแม่บ้านบอกคุณหนูตัวเล็กที่ลงมาเตรียมอาหารไว้แต่เช้าด้วยความสงสาร แบคฮยอนเอง เมื่อได้ยินแบบนั้น ก็ลงมือทานอาหาร แต่ทานได้เพียงไม่กี่คำ ก็รู้สึกอิ่มตื้อ ไม่สามารถทานต่อได้ จึงขอตัวไปทำงานบ้าง
เมื่อแบคฮยอนมาถึงโรงพยาบาล สิ่งแรกที่ทำ คือการตรงดิ่งเข้าไปหาเซฮุน เพื่อนที่เป็นสูตินารีแพทย์ถึงในห้องพักแพทย์
“ฮุน ฮุนต้องช่วยแบคนะ ฮุนต้องช่วยแบค” แบคฮยอนส่งเสียงอ้อนมาก่อนตัว ตามสไตล์เวลาที่ต้องการขอความช่วยเหลือ
“ว่าไงเจ้าหมา” เซฮุนเอื้อมมือไปลูบหัวเจ้าหมาเพื่อนรัก ที่ทำหน้าตาบอกบุญไม่รับอยู่
“ฮุน ซื้อยาคุมฉุกเฉินให้แบคหน่อย เอายาคุมธรรมดาด้วย แบคต้องใช้มัน แต่ฮุนอย่าบอกใครนะ” แบคฮยอนบอกเพื่อน
“อะไรวะ เพิ่งแต่งงานกันแท้ๆ ดูท่าทางครอบครัวแกสองคนก็อยากได้หลาน ทำไมจะมาถามหายาคุม” เซฮุนถามอย่างสงสัย
“เอาน่าซื้อให้แบคหน่อยน้า นะฮุนน้า” แบคฮยอนเอ่ยอ้อนก่อนจะเอาหัวถูไถไปกับไหล่ของเพื่อน เพราะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้เจ้าเพื่อนตัวสูงจะต้องแพ้ทาง
“เออๆ เดี๋ยวซื้อให้” เซฮุนเป็นธุระจัดการเรื่องยาให้
แบคฮยอนไม่อยากให้ใครรู้ว่าเค้าซื้อยาจากข้างนอก สายสืบของคุณยายเยอะแยะ เขาไว้ใจเซฮุนให้จัดการเรื่องนี้เพราะเขามั่นใจว่าเซฮุนจะไม่บอกใคร เมื่อได้ยามาก็จัดการกินตามคำแนะนำของเพื่อนทันที
“ขอบใจมากนะเซฮุน ไม่ได้ฮุนแบคแย่แน่ๆ” แบคฮยอนกล่าวขอบคุณเพื่อน ก่อนจะเดินฉิวออกไปราวน์วอร์ดของตัวเองทันที
“อะไรของไอ้หมามัน” เซฮุนบ่นเบาๆด้วยความไม่เข้าใจ สงสัยเจ้าหมาจะยังไม่พร้อมมีน้อง
-------------------------------------------------
ยานพาหนะคันเก่งของชานยอลจอดเทียบที่หน้าอพาร์ทเม้นของลู่หาน ร่างเพรียวบางก้าวขึ้นไปนั่งยังที่นั่งข้างคนขับด้วยความเคยชิน เมื่อเข้าไปนั่งในห้องผู้โดยสาร แก้มนิ่มก็ถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากทันที
“คิดถึงจังเลยครับ” ชานยอลพูดหลังกดจูบไปที่แก้มของคนรัก มือหนาคว้ามือนิ่มมากอบกุม
“คิดถึงเหมือนกันครับ ทานอะไรมาหรือยังครับ” ลู่หานถามคนมาใหม่
“ยังเลย ผมหิ้วท้องมารอทานกับคุณ” คนตัวสูงเอ่ยออดอ้อน
“งั้นไปร้านเดิมกันมั้ยครับ เสร็จแล้วเราค่อยเข้าบริษัท” ลู่หานเสนอหนทาง
“ได้เลยครับ” ชานยอลพูด ก่อนจะเคลื่อนรถออกไป โดยที่ไม่ได้สังเกตว่าลู่หานยกยิ้มให้กับชายด้านนอกที่ถือกล้องอยู่
--------------------------
แบคฮยอนกลับมาถึงบ้านของชานยอลที่กลายเป็นเรือนหอ ทั้งบ้านเงียบ แต่ไม่ถึงกับสงัด เจอป้าจินอาที่คุมเด็กๆจัดของของแบคฮยอนให้เข้าที่เข้าทาง มองไปที่โรงจอดรถก็ไม่เจอกับรถคันโปรดของคนตัวสูง
แบคฮยอนเอ่ยถามของโปรดที่ชานยอลกับป้าจินอาอีกครั้ง ก่อนจะลงมือเตรียมอาหารเย็น กว่าจะทำอาหารเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบหกโมงเย็นแล้ว แบคฮยอนจึงขึ้นไปอาบน้ำแล้วเตรียมลงมาทานอาหาร
ใบหน้าจิ้มลิ้มของแบคฮยอนเริ่มบูดบึ้งขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านมาจนเกือบสามทุ่มแล้ว แต่ชานยอลก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับบ้าน เขาจึงตัดสินใจทานอาหาร เมื่อตักอาหารเข้าปากได้เพียงไม่กี่คำ ก็ได้ยินเสียงทุ้มของชานยอลที่พูดคุยกับป้าจินอาเข้ามา ทราบความว่าเขาทานอาหารจากนอกบ้านมาแล้ว
“คุณจะไม่กลับมาทานข้าวที่บ้านก็น่าจะโทรมาบอกกันก่อนนะครับ ผมจะได้ไม่ต้องรอ” แบคฮยอนเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ
“ไม่ใช่ธุระของผมที่จะต้องมาคอยรายงานใครว่าจะไปไหนมาไหน จะกินข้าวแล้วหรือยัง จะมารอทำไม” ชานยอลเองก็บอกอย่างไม่ยี่หระ แล้วเดินจากไป ปล่อยให้แบคฮยอนนั่งอยู่ที่ห้องอาหารเพียงลำพัง
“พี่แชยอน เก็บเถอะครับ แบคอิ่มแล้ว” แบคฮยอนเอ่ยออกมาอย่างหมดอารมณ์ทานต่อ
“แต่คุณแบคฮยอนเพิ่งทานไปได้นิดเดียวนะคะ” สาวใช้แย้งขึ้นมา
“แบคอิ่มแล้วจริงๆครับ วันนี้เหนื่อยๆ เดี๋ยวจะขึ้นนอนเลยนะครับ ฝากปิดบ้านปิดไฟด้วยนะครับป้าจินอา” แบคฮยอนเอ่ยสั่งแม่บ้าน ก่อนจะขอตัวขึ้นไปพักด้านบน
คนตัวเล็กนิ่วหน้าใส่ประตูบานใหญ่อยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไป
“เรามีเรื่องต้องตกลงกัน” เสียงทุ้มดังขึ้นเมื่อมือเรียวจัดการปิดประตูห้องนอน แบคฮยอนหันหน้ามองต้นเสียงที่นั่งกอดอกมองเขาอยู่ที่เตียง ร่างเล็กสะดุ้งถอยหลังเล็กน้อยเมื่อคนตัวสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ตั้งแต่นี้ไป คุณจะไปนอนที่ไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ที่เตียงนี้ แล้วก็ห้ามให้พวกแม่บ้านรู้ด้วยว่าเราไม่ได้นอนด้วยกัน” แบคฮยอนมองหน้าคนตัวสูงอย่างอึ้งๆเล็กน้อย แล้วจะให้เขาไปนอนที่ไหน
“หรือถ้าอยากจะนอนบนเตียงนี้ด้วยกันก็มีข้อแลกเปลี่ยนนะ” ชานยอลพูดพลางยกยิ้ม ก่อนจะแสร้งทำเป็นก้าวเข้าหาคนตัวเล็ก
“ไม่ครับ ไม่ ผมจะนอนที่โซฟา แล้วก็จะไม่ทำพิรุธให้พวกป้าจินอาสงสัย”
“โธ่ ก็นึกว่าอยากจะนอนบนเตียงสบายๆ” ชานยอลยกไหล่ แล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
“จะไหวมั้ยเนี่ย แบคฮยอน” แบคฮยอนบ่นพึมพำกับตัวเอง แล้วก็เดินไปจัดหาผ้าห่มสำรองจากในตู้เสื้อผ้ามาวางไว้บนโซฟา ซึ่งจะกลายเป็นที่นอนของเขาต่อไป
---------------------------------------------
#ฟิคคลุมถุงชนCB
อ้าว อีพี่......
มาลงตอนใหม่ ไถ่โทษที่เมื่อวานมาแค่ 50% ก่อนตอนแรกค่ะ ส่วนตัวก็ชอบอ่านทีเดียวเต็มร้อยเลย
แค่เห็นจำนวนคนอ่านเพิ่มมากขึ้น เราก็ชื่นใจ แต่จะยินดีมากๆ ถ้าคนอ่านเอาไปบอกต่อ
ปล. เจอคำผิดบอกได้ ส่วน Cut อยู่ที่เดิมนะคะ
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
-คุณนายปาร์ค
เรื่องนี้ตะด่าก็ด่าอิพี่คนเดียวเลย ทำไมเลวงี้อ่ะ สงสารทั้งลู่ทั้งแบค
น่าโทโหจังนะ
รำคาญปาร์ค ชานยอลชหหหห
น้อนแบคไม่เห็นต้องไปใส่ใจดูแลปากท้องสามีแย่ๆ เลยค่ะ ดูแลตัวเองก็พอแล้ว
ฉันจะไปฟ้องคุณยาย!!!! น้องนอนโซฟาได้ไง ทำงานมาเหนื่อยๆ เมื่อยร่างแย่