คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Destinesia (19) ปิดภาคเรียนปีที่หนึ่ง
Destinesia (19) ปิดภาคเรียนปีที่หนึ่ง
“เธอควรจะบอกฉัน ว่าเธอมาทำอะไรอยู่ที่นี้” น้ำเสียงแข็งกระด้างของร่างสูงในชุดดำที่จำได้จนติดตา ก้าวเข้ามาหาหนึ่งในสองคนที่รอคอยการมาถึงของเขา .. แต่ดูท่าว่าเขาจะมาช้าเกินกว่าจะรับรู้เรื่องราวบางอย่างเสียแล้ว
แฮรี่ยิ้มบางให้กับศาตราจารย์หน้านิ่งที่กำลังฉายแววเอาเรื่องเขาอยู่ ตอนนี้เขาก็เหนื่อยมากเลย ขนาดแค่เรื่องนี้เพียงเรื่องเดียว เขากลับรู้สึกว่ามันเหนื่อย เขายังถามตัวเองเลยว่า เมื่อก่อนไม่เหนื่อยบ้างหรอที่วิ่งไล่ตามหาความจริงที่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย
บางทีการปล่อยความจริงให้ถูกปิดตายเอาไว้ก็เป็นเรื่องที่ถูกแล้ว..
“ฮ่ะๆ ความจริงบางอย่างก็ไร้ความหมาย ถ้าอีกฝ่ายไม่อยากรับฟังนะครับ ศาตราจารย์สเนป” นอกจากการอ่านใจแล้ว ชายตรงหน้าเขาคงไม่อยากฟังคำพูดที่ฟังไม่ขึ้นของเขาหรอกมั้ง
สเนปอ่านสายตาของเด็กชายที่หมองลง เดินเข้ามากวาดตาดูสภาพเด็กชายตรงหน้าที่ดูจะไน้บาดแผล และมองดูควีเวลล์ที่สลบอยู่.. ก็ในเมื่อมีคนที่สามารถตอบคำถามได้ ที่จริงสเนปก็ไม่ค่อยจะซักไซ้เด็กชายหรอก
“เธอก็ลองพูดให้ฉันอยากฟังสิ คนที่ชอบเรียกร้องความสนใจแบบเธอคงทำได้ไม่ยาก” สเนปยังหาเรื่องมาพูดตำหนิเขาได้ตลอด แต่คำเสียงไม่ได้เย็นชาอย่างเคย แบบนี้หมายความว่า อีกฝ่ายยอมรับฟังที่เขาจะพูดต่อจากนี้รึเปล่านะ?
แฮรี่ก็ไม่อาจรับรู้ได้ ..
“คุณช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้รึเปล่า . ผมไม่อยากเป็นจุดสนใจ ผมเพียงแค่… อยากให้คุณเข้าใจ” ประโยคหลังแผ่วเบาแต่พอให้อีกฝ่ายได้ยิน สเนปนิ่วหน้าไม่พอใจ ที่เด็กชายทำตอนนี้ไม่เรียกว่าจุดสนใจรึไงกัน..
“ขึ้นอยู่กับว่า เธออยากให้ฉันเข้าใจอะไร คุณพอตเตอร์ หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องไร้สาระ ไม่งั้นฉันจะไม่ทนฟังมัน ” ไหนตอนแรกคุณบอกว่า ลองพูดให้คุณอยากฟังไงฮะ? เด็กชายหน้ายู่อย่างเด็กโดนขัดใจ น่าแปลกที่สเนปกลับกระตุกยิ้มให้กับภาพตรงหน้า
อีกฝ่ายก็ยังคงแสดงท่าทีเหมือนเด็กได้ แต่ก็ยังคงชอบทำตัวมีลับลมคมใน แฮรี่ไอค่อกแค่ก ดูท่าว่าการจะทำให้สเนปแสดงสีหน้าอื่นได้ ต้องเป็นเฉพาะสะใจไม่ก็กลั่นแกล้งเขาเป็นแน่เลย
“เฮ้ออ ตามที่คุณสะดวกเลยฮะ ศาตราจารย์เซเวอร์รัส ตอนนี้ความคิดผมปลอดโปร่งมาก คงจะปิดบังคุณไม่ได้หรอก” คำพูดเคยชินเอ่ยออกมา คำเรียกที่เปลี่ยนไปโดยแฮรี่ไม่ทันรู้ตัว สเนปเพียงลเิกคิ้วสงสัย ทำความเข้าใจกับประโยคได้เป็นอย่างดี แต่ก็ยังไม่ถึงเวลา…
“คงไม่ใช่ตอนนี้คุณพอตเตอร์ ศาตราจารย์ควีเวลล์คงต้องการความช่วยเหลือ และเราจะไม่มานั่งเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์เพื่อฟังเรื่องของเธอ ตอนนี้”
แฮรี่ก็กะไว้อยู่แล้วว่าร่างสูงจะต้องหาเวลามาคาดคั้นเขา แต่คงไม่ใช่ตอนนี้ คงเก็บยอดไว้ก่อน จะได้สามารถอ้างถึงเรื่องนี้ เพื่อเรียกเขาไปจัดการทีหลังได้ ซึ่งแฮรี่ก็ได้แต่โคลงหัวจำยอมโดนอีกฝ่ายลากออกจากเขตหวงห้ามในทันที
หลังจากนั้น เขาถูกส่งกลับหอพักโดยมีรอนและเฮอร์ไมโอนี่ตามหาเขา และแฮรี่ก็ทำได้เพียงบอกว่า ไปเจอเหตุการณ์ประหลาดกับศาตราจารย์ควีเวลล์เท่านั้น และเพื่อนสนิทเขาก็ตั้งคำถามเขาเป็นหน้ากระดาษ
แน่นอนว่าเขาไม่ปิดบังในเมื่อเรื่องมันจบแล้ว…
พวกเขาต่อว่าในความโชคร้ายของเด็กชายไม่น้อย ไหนจะการปะทะระหว่างจอมมารกับเขา ปริศนาขวดยาของสเนปอีก รวมถึงหมากรุกขนาดยักษ์ ซึ่งแฮรี่ใส่สีตีไข่นิดหน่อยให้ดูน่าตื่นเต้นขึ้น..
บุคคลที่เข้าห้องพยาบาลครั้งนี้ไม่ใช่แฮรี่ ควีเวลล์ตื่นมาความทรงจำขาดๆหายๆ นั้นเพราะถูกควบคุมจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร แฮรี่ใจดีพอที่ไม่ลบความทรงจำเสียหมด แต่เพราะความผิดฐานร่วมมือกับจอมมาร ก็ทำให้เขาโดนสอบสวนไปตามปริยาย
ดัมเบิลดอร์ยังคงเรียกแฮรี่มาเพื่อสอบถามเช่นเดิม และแฮรี่ตอบอย่างชัดเจนว่า เขาไม่อยากเป็นที่สนใจ เขาแค่ถูกลากไปพบจุดน่าสงสัยในตัวอีกฝ่าย จนต้องตามไปถึงเขตหวงห้ามเท่านั้นเอง ..
“ศิลาอาถรรพ์ไม่ใช่สิ่งวิเศษที่แท้จริงหรอก การมีเงินมากหรือมีชีวิตที่ยืนยาว คือสอง สิ่งที่มนุษย์ต้องการเหนือสิ่งอื่นใด แต่ปัญหาก็คือคนเรามักมีความสามารถพิเศษในการประเคนสิ่งที่แย่ที่สุดให้แก่ตัวเองเสมอ .. "
“อ่าครับ? ศิลาอาถรรพ์? คือผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดเลยฮะ ศาตราจารย์ ” แฮรี่ทำหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัด เด็กชายไม่ได้สร้างเรื่องให้เขาหาข้อมูลสักหน่อย ขนาดเฮอร์ไมโอนี่ในตอนนี้ยังไม่รับรู้ แล้วเด็กขี้เกียจอย่างเขาจะดูเรื่องได้ยังไง
ดัมเบิลดอร์มองแฮรี่ด้วยความครุ่นคิด เสียงของชายชราเปล่งออกเพื่อถามข้อสงสัย
“เธอมีอะไรจะบอกฉันรึเปล่า แฮรี่?”
“ไม่ครับ ไม่มี” แฮรี่ยิ้มบาง ยืนยันสิ่งที่บอก ดัมเบิลดอร์ถอนหายใจเล็กน้อย ตบลงที่บ่าของเขา ก่อนจะเสนอทอฟฟี่สรรพัดรสให้เขา ซึ่งแฮรี่ตอบปฏิเสธด้วยรอยยิ้มแห้งๆ
รอนและเฮอร์ไมโอนี่มารอเขา ต่างโล่งใจที่เขาไม่โดนทำโทษอะไร ..
ไม่มีข่าวการล่วงล้ำเขตหวงห้ามในปีนี้ ซึ่งแฮรี่ดีใจมากที่ไม่ต้องรับสายตาจากใครหลายคน ถึงจะมีทั้งเสียงหัวเราะชื่นชม และต้องไม่ลืมว่า ก็มีสายตาไม่พอใจและขุ่นเคืองมาให้เขาอย่างแน่นอน เด็กชายที่เจอมันมาทั้งชีวิต พอแล้วกับสายตาพวกนั้น ..
แต่ดูท่าว่า เขาจะยังไม่จบกับเรื่องนั้นเป็นแน่…
“คุณพอตเตอร์ เย็นนี้ มาพบฉันที่ห้องทำงานด้วย” ร่างสูงที่ยังสั่งเขาด้วยน้ำเสียงรายเรียบไม่เปลี่ยน พอเอ่ยธุระจบก็สะบัดผ้าคลุมสีดำ ตรงกลับห้องทำงานของตัวเองไป
ก็นะ เซเวอร์รัสไม่ชอบเก็บความสงสัยของตัวเองเอาไว้ ในเมื่อมีโอกาสให้ถามหรอกนะ …
งานเลี้ยงสิ้นปีผ่านพ้นไปอย่างเรียบง่าย ยังคงเป็นสลิธีรินที่ได้รับถ้วยบ้านดีเด่นไปตามแต่ควรจะเป็น .. ต้องไม่ลืมว่ามัลฟอยก็แข่งควิดดิชชนะเพื่อคะแนนบ้านมาได้ .. และแฮรี่ก็คิดเสมอว่า เรื่องแหกกฏของฮอกวอตส์แต่กลับได้รับการยกย่อง คงไม่ใช่สิ่งที่คุณจะทำ
แม้กริฟฟินดอร์จะเสียใจไม่น้อยกับอันดับเกือบรั้งท้าย ..
“เฮ้! พอตเตอร์ นายลืมอะไรไปรึเปล่า?” เดรโกเดินเข้ามาเพื่อถามอะไรเขาสักอย่าง แต่เขามีนัดกับเซเวอร์รัสนี้สิ .. เขายังไม่อยากโดนหักคะแนนเพื่อลดอันดับบ้านตัวเองตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอมใหม่นะ
“โทษที มัลฟอย ฉันมีนัดกับศาตราจารย์เซเวอร์รัสน่ะ ถ้านายจะไม่ว่าอะไร ฉันไม่อยากไปสาย ขอตัวก่อนนะ” แล้วร่างของเด็กชายก็วิ่งหายวับไปโดยไม่ทันให้เดรโกพูดอะไรเลยแม้แต่น้อย ปล่อยเขาตะโกนตามหลังอีกฝ่ายไป
“เอ้า! เฮ้ย! ไอ.. พอตเตอร์งี่เง่า ” เดรโกสถบลับหลังเด็กชาย พลางครุ่นคิดกับตัวเองเรื่องที่อยากจะพูด เดรโกไม่มีทางลืมหรอกนะ ว่าร่างเล็กพูดท้าอะไรเข้าไว้ตั้งแต่เปิดเทอม และถึงเวลาที่เขาจะเตือนความจำ และไปเห็นที่อยู่ของอีกฝ่ายให้เห็นกับตา..
ต้องบอกว่าเดรโกค่อนข้างไม่เชื่อกับคำกล่าวของแฮรี่ … เด็กชายเหมาะกับสลิธีรินมากกว่ากริฟฟินดอร์ไร้สมองเป็นไหนๆ อย่างน้อยเขาก็ยังคิดเหมือนเดิมว่า คำพูดคำจาของพอตเตอร์นั้นมารยาทดีกว่าพวกขี้ประจบรอบตัวเขาซะอีก ..
เขาก็อยากรู้นักว่าอย่างร่างเล็กเติบโตมาในสภาพแบบไหนกันนะ..
ว่าแต่ .. พอตเตอร์มีเรื่องอะไรกับพ่อทูนหัวเขาอีกละเนี่ย..
อย่าบอกนะว่าไอหัวบากนั้นหาเรื่องใส่ตัวเองอีกแล้ว…
ชิ ละสายตาหน่อยเดียว อีกฝ่ายก็มีเรื่องได้ตลอด…
ตามไปหน่อยดีกว่า…
หนึ่งปากมาก หนึ่งปากแข็ง อีกหนึ่งปากร้าย
ดูแล้ว… นอกจากน้องแล้ว ปากไม่ตรงกับใจสักคน
เฮ้ออออ น้องคงเหนื่อยที่ต้องพูดแล้วแหละ 5555
ทอมจะมาอีกในฐานะสมุดแน่นอน
คงคิดอยู่ว่าจะแต่งให้น้องเปลี่ยนเรื่องยังไงดี
ที่น้องเหนื่อยไม่ใช่อะไรนะ คิดเหนื่อย
คนเราปกติ พอไม่ได้คิดมันจะเหนื่อยนั้นแหละ
ช่วงแรกๆที่เราเขียนนิยายก็เป็นงั้น
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น