[Fic Harry Potter ] Destinesia (Yaoi/BL) **ตัดจบ/ไม่แต่งต่อ/มีบทสรุปเรื่องที่เหลือ

ลำดับตอนที่ #36 : Destinesia (36) เพราะผ่านมานานเกินไป

เราสอบเสร็จแล้ว น้ำตาจิไหล ซึ้งสุดๆ โยนชีททิ้งเลย

มัธยมเขาเปิดเทอม มหาลัยปิดเทอมนะจ๊ะ เย้

55555 เราก็ลืมไปว่า รีดบางคนคงกลับไปเรียนอีกแล้ว

เราก็ว่าอยู่ คนเม้นหน้าคุ้นๆหายไปเลย

ยิ่งคนอ่านน้อยลงเรานี้ถึงกลับเศร้าไปหลายวัน T^T

ก็ตามนั้น สำหรับเราหายไปสี่ห้าวัน ถือว่านานนะ

(รวมๆที่แต่งไม่ได้เต็มที่)

นิยายบางเรื่องเขาเดือนหนึ่งอัพที แต่เราดันขยัน

แถมเขียนเยอะกว่าชาวบ้านเขาให้ลำบากตัวเองอีก

ขอกำลังใจจากรีดด้วย เม้นสักนิดสักหน่อยให้ชื่นใจ

แค่คำว่า ‘รอ’ เราก็จะรอค่ะ5555 อย่างน้อยรู้ว่ามีคนรออ่าน

Destinesia (36) เพราะผ่านมานานเกินไป

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ สำหรับทั้งชีวิตแฮรี่แล้ว … ถามว่ามันเคยเกิดขึ้นมั้ย .. ถ้าไม่นับสองคนก่อนหน้านี้ เขาก็เคยผ่านมันมาบ้างนะ หมายถึงว่า ไอเรื่องออกจะหน้าอายพวกนี้ ที่เหมือนว่าเขากลับไปเป็นเหมือนเด็ก หรือเขาแค่อยากทำตัวเป็นเด็กๆ

พ่อทูนหัวเขา ซีเรียส ถ้าแค่ป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนขนมเขา ก็ผ่านมาหมดแล้ว เป็นไปได้ ซีเรียสคงอยากเอาทุกอย่างมาประเคนให้เขาโดยเขาไม่จำเป็นต้องแตะต้องอะไรเลย ไม่รวมว่า พ่อเขามักจะอยากแบกเขา อยากจะอุ้มจะกอดจะโยน?เขา ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ

ลูกอ้อนคือสิ่งที่เขาใช้ตอบแทนกลับให้กับซีเรียส และมันได้ผลที่จะห้ามความคิดซีเรียสให้กลับมาสนใจเหตุการณ์ปัจจุบัน ไม่ให้เตลิดออกนอกประเทศไปซะก่อน ..

เขาไม่ได้พูดเกินจริงนะ ล่าสุดพอเขาบอกว่า อยากเห็นมังกรน้ำแข็ง.. ยังดีว่าเขาไม่ได้บอกว่าอยากได้มาเป็นสัตว์เลี้ยง .. ไม่งั้นพ่อเขาคงจะไปจับมันมาให้เขาด้วยตัวเอง .. เรื่องนั้นจบลงด้วยว่า พ่อเขายอมหาทางพาเขาไปเจอมันตัวเป็นๆ …

ดูไม่ได้ต่างอะไรกันเลย ฮ่าๆ

นั้นสำหรับ ซีเรียส.. แล้วสำหรับสองคนตรงหน้าเขา .. จะให้เขาอ้อนน่ะหรอ…

เขาไม่ใช่เด็กละนะ โธ่!

อาจจะเพราะมันเปลี่ยนไปเยอะ .. สองพ่อลูกหัวคนละสี อาจจะเพี้ยนไปเพราะการกระทำของเขาก็เป็นได้ เขาจะพยายามชินให้เหมือนที่ทำกับซีเรียสละกัน…

“ฉันมั่นใจว่าเราจะต้องหาความจริงได้แน่ๆ อีกอาทิตย์หนึ่งเราจะได้รู้กัน ” เฮอร์ไมโอนี่ว่าอย่างมาดมั่น เขาก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง แต่ก็ไม่ต่างอะไรจากอดีตเท่าไหร่ เขาก็อยากหาเรื่องทำให้สนุกเล่นก็ว่าได้..

อยู่เฉยๆแล้ว เหมือนพลังงานในร่างกายมันใช้ไม่หมด..

รอนและเฮอร์ไมโอนี่ ยิ่งสงสัยมัลฟอยเข้าไปอีกตั้งแต่หมอนั้นเสกงูออกมาแกล้งเขา .. แทบจะลงความเห็นพ้องกันว่า ต้องเป็นมัลฟอยไม่ผิดแน่ที่เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด ..ซึ่งเขาก็แทบไม่ต้องเอ่ยแย้งอะไร เพื่อนเขาคงเชื่อสนิทใจ หาข้อมาแก้ตัวให้ยากแล้วแหละ ..

ดูเหมือนเขาจะไม่ต้องทำอะไร เรื่องราวมันก็เดินไปของมันเอง ตามที่โชคชะตาเคยผ่านมา…

เนื่องจากพายุหิมะหลายวันมานี้ ทำให้ความสุดท้ายของวิชาสมุนไพรถูกยกเลิกไป คนที่เสียใจก็มีว่าที่ศาตราจารย์สมุนไพรอย่างเนวิลล์นั้นแหละ เพื่อนตัวเท่าเขาทำหน้าตาห่อเหี่ยวใจ จนเขาได้แต่ปลอบใจ เพราะเขาก็อดฝึกควิดดิชเหมือนกัน ..

“พอตเตอร์ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างบนชั้นวางของ ของฉันหายไป.. ” ร่างสูงปรายตามองจากด้านบนให้คนที่สะดุ้งหม้อแทบหลุดมืออยู่ด้านข้าง .. แฮรี่ชดเชยอีกฝ่ายด้วยการมาช่วยทำงาน และก็เพื่อหลีกหนีอะไรบางอย่างด้วย..

แฮรี่ยิ้มแห้งๆ ให้กับคนข้างตัว เหมือนอากาศมันหนาวๆเย็นๆขึ้นเป็นเท่าตัว .. เวลาสเนปจับผิดอะไรเขาได้ทีหลังก็แบบนี้ตลอดนั้นแหละ จะนิ่งเงียบ ใช้สายตากดดันเขา ถ้าเขาเดินหนี อีกฝ่ายก็จะโกรธไม่คุยกับเขาไปหลายวันเลยแหละ..

“อาา เป็นเพราะผมเองแหละ” แฮรี่สารภาพ พลางวางหม้อที่ขัดเสร็จจัดเป็นระเบียบ

“.....” สเนปเงียบไม่ใช่เรื่องดีเป็นแน่ ถ้าอย่างน้อยอีกฝ่ายด่าเขา จะรับมือง่ายกว่า แฮรี่รีบลุกขึ้นเพื่อแก้ตัวให้เรียบร้อย .. สเนปตรงหน้าไม่ใช่อีกคนที่เขาจะเอาแต่ใจแบบในอดีตที่เขาจากมา..

“ถ้าผมบอกคุณ คุณจะโกรธมั้ย?”

“.....” โอเค เงียบแปลว่าใช่ ถ้าใช่ก็แปลว่าโกรธ ใจของแฮรี่แทบหล่นไปอยู่ตาตุ่ม แต่ถ้าไม่บอก จะโกรธมากกว่าแน่.. ร่างสูงที่ตอนนี้ รู้อยู่แล้วว่าอะไรหายไป แค่อยากจะดูปฎิกิริยาเด็กชายก็ลอบยิ้มดูคนลนลานตรงหน้า แม้ภายนอกจะนิ่งก็ตาม..

แบบนี้ค่อยเหมือนเด็กหน่อย ..

“ลองบอกมา ก่อนที่ฉันจะพิจารณาบทลงโทษให้เธอตามความเหมาะสม” เสียงเย็นเอ่ยบอก แต่ไม่ได้ทำให้แฮรี่ดีใจขึ้นเลยสักนิด เขาถอนหายใจแต่ก็ไม่เถียงร่างสูง ก่อนที่สายตาคู่สวยจะพยายามหันมายิ้มหวานสบสายตาอีกฝ่าย ให้นิ่งงันไป

“มันเป็นอุบัติเหตุจริงนะฮะ .. ยังดีที่แค่ขวดเปล่าหล่นเป็นแผลนิดหน่อย ผมเลยหยิบยาห้ามเลือดในห้องคุณมาแก้ขัด . สรุปผมก็ทำคืนคุณได้แล้ว” แฮรี่ชี้หัวตัวเองอย่างยืนยันคำตอบ สเนปหน้าทะมึนไปตั้งแต่เขาบอกว่าเขาหยิบยามาดื่มโดยไม่ขออนุญาติ

“ตรงไหน” สเนปว่าเสียงแข็งเพื่อขอหลักฐาน เขาแทบชี้หัวตรงที่แผลยังไม่หายให้ ตามอารมณ์อีกฝ่ายไม่ทัน เซเวอร์รัสแทบแหวกหัวเขาออก จนเห็นรอยแผลที่เลือดหยุดไปแล้ว แต่เขาทำแผลเองไม่ได้ และไม่อยากไปห้องพยาบาล .. และเขาก็ไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง.. อาจจะเพราะไม่อยากให้ถามเหตุผลมากกว่า

ร่างสูงพอเห็นแผลเด็กชาย แม้เพียงเล็กน้อย แต่ก็บ่งบอกว่าเจ้าเด็กนี้หาเรื่องใส่หัวตัวเองจนได้ เซเวอร์รัสเป็นคนลงมือทำแผลให้เขาด้วยสีหน้าดุดันจนเขาไม่เข้าใจ หรือเพราะเขาหยิบยามาดื่มเพื่อให้แผลหาย แต่ดันไม่ดูแลตัวเอง มือหนาที่แตะลงบนศีรษะเขา มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ แน่นอนว่า มันไม่ได้เกิดขึ้นได้บ่อยๆ .. และเขาก็ไม่ค่อยเข้าใจมัน ..

ไม่สิ ..เขาไม่เข้าใจตัวเองเลย..

“พอตเตอร์”

“ฮะ?”

“อย่าหยิบอะไรซี้ซั้วภายในห้องของฉันอีก” หมายถึงหยิบยาของเขาละมั้ง แฮรี่พยักหน้ารับคำ ยาเย็นๆถูกแปะลงบนหัวเขาบางๆโดยมีเซเวอร์รัสยืนอยู่ด้านหลัง แต่เหมือนยังไม่จบประโยค “ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักคิด ไม่หัดดูแลตัวเอง .. ฮึ ” ลมหายใจพ่นลงบนผมสีดำ ก็ไม่เข้าใจเลยว่า จะปล่อยเด็กชายทิ้งไว้คนเดียวได้ยังไง

แฮรี่ยิ้มบางกับตัวเองเพราะคำพูดของร่างสูง สเนปยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน .. พยายามด่าเขาให้เขาหัดระวังตัวเองซะบ้าง ไม่ใช่จะดูถูกเขา แต่เพราะเป็นห่วงเขามากกว่า ..ทำไมนะ คุณถึงใจดีแบบนี้เสมอเลย ..

“ขอบคุณฮะ ศาตราจารย์สเนป” ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนบนหัว พยายามจับแผลตัวเอง ก็เหมือนว่าอีกฝ่ายก็เอาผ้าบางๆมาปิดแผลเขาเรียบร้อยแล้ว พลางส่งห้ามไม่ให้เขาเอาแผลไปหาเรื่องอีก และอีกหลายๆอย่าง ตั้งแต่ห้ามโดนน้ำ ห้ามแตะห้ามจับ และห้ามถอดเองโดยเด็ดขาด .

“เขียนรายงานน้ำยาห้ามเลือดที่เธอใช้ไป สามหน้ากระดาษ ห้ามขาดห้ามเกิน เธอควรรู้ซะบ้างว่า ยาแต่ละขวดของฉันมีค่ามากกว่าจะมาใช้กับอะไรไร้สาระแบบนี้ พอตเตอร์.” แงะ แฮรี่กลายเป็นมีงานขึ้นซะแบบนั้น เซเวอร์รัสไม่ปล่อยให้เขาเถียง จนได้แต่บ่นพึมพำ กลับมานั่งขัดหม้อของตัวเองต่อ..

สรุปเขาก็ต้องรับโทษอยู่ดี ฮือออ ..  เขาโดนไล่ออกจากห้องก็จริง .. แต่เซเวอร์รัสก็สั่งให้เขามาหาอีกครั้งในเช้าวันต่อมา … ไม่รวมรายงานใหม่ที่ตามกลับมาด้วย ..

จัสตินบ้านฮัฟเฟิลพัฟยังคงตัวแข็งทื่อถูกสาปเป็นหิน เหมือนกับนิกหัวเกือบขาดที่ตายรอบสอง ถ้าถามว่าทำไมเขาดันไม่เป็นคนเจอนะหรอ …

เขาลืม… ไม่นะ เขาไม่ได้แก่ เขาแค่มัวแต่บ่นสเนปในใจนานไปเท่านั้นเอง จริงๆนะ..

เฮอร์ไมโอนี่และรอนขวัญเสียพอสมควร ยิ่งขยาดมัลฟอยเป็นเท่าตัวที่พยายามมาหาเรื่องเขา จนถูกลากหนีแทบจะทันทีที่เห็นมัลฟอยในระยะการมองเห็น กริฟฟินดอร์กับสลิธีรินตอนนี้แทบจะเป็นสงครามเย็นกันเลยทีเดียว เพราะกริฟฟินดอร์ก็ระแวงบ้านงู สลิธีรินก็ไม่อยากยุ่งกับบ้านสิงห์ …

ตารางเวลาทุกสามวัน ..

เหมือนว่าวันนี้เขาจะลำบากนิดหน่อย .. ร่างสูงราวกับค้างคาวยามค่ำคืนเดินไปมาแถวทางไปห้องน้ำชั้นสาม จนเขาไปล่าช้ากว่าทุกครี่ง ยังดีที่ สมุดสีดำยังวางอยู่ที่เดิมไม่มีเปลี่ยน .. ทอมคงเลิกให้จินนี่มาจับตามองหน้าห้องน้ำแล้ว แต่แฮรี่ก็ไม่ได้ประมาทอดีตพ่อตอนหนุ่ม ยังคงไปๆมาๆ ด้วยผ้าคลุมล่องหนแบบเดิม ..

หรือไม่ก็ สาเหตุคงเป็นเพราะร่างสูงที่อาจจะเดินมาเจอจินนี่ตอนกลางคืนก็ได้ .. ใครจะไปรู้

สเนปเลยมาตรวจตราแถวนี้ค่อนข้างบ่อยกว่าปกติ .. สงสัยจะมีเซ้นส์ในการตรวจจับคนออกมาเดินเล่นละมั้ง ยังดีหน่อยที่ไม่เหมือนในช่วงปีหกปีเจ็ดของเขา ที่ทอมเอาพวกระบบตรวจสอบคาถามาติดตั้งในฮอกวอตส์ .. ไม่งั้นเขาจะโดนสเนปจับได้ตั้งแต่แค่คาถาลูมอส..

‘วันนี้เธอมาช้านะ ฉันเลยเพิ่มเวลาคิดถึงเธอมากขึ้นกว่าเดิม’ ประโยคตอบกลับมาหลังจากเขาทักทายไป .. แฮรี่เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ใครแกล้งใครกันแน่ .. เหมือนเขาดันหาเรื่องแกล้งตัวเอง … สมุดทอมเก็บจำพวกมุกตลกร้ายแบบนี้ไว้ขนาดไหนเนี่ย

ว่าแต่.. ทอมเขาจะรู้ได้ไงละ ว่าเวลามันผ่านไปเท่าไหร่แล้ว ..

ช่างเถอะ …

“คุณก็ยังตลกไม่เปลี่ยน ทอม .. ฉันมีเรื่องถามหน่อยได้มั้ย”

‘แต่เธอก็ยิ้มใช่มั้ยละ’ ใช่ เขายิ้ม ต้องบอกว่ากลั้นยิ้มต่างหาก ถ้าเขาไม่คิดไปเอง เขาก็ว่าทอมจะจีบเขา แต่อีกฝ่ายคงยังไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชาย .. ไม่แน่ว่าทอมอาจจะใช้มุกนี้กับจินนี่เพื่อทำให้เธอหลงตกบ่วงก็ได้นิ

ฮึ เขาไม่หลงกลหรอกนะ ..

‘ว่าแต่เธออยากจะรู้อะไรละ ฉันว่าเธอคงไม่สนเรื่องรอบตัวหรอกนะ’ แฮรี่ยอมรับเลยว่า เซ้นต์ในการอ่านใจคนของทอมเก่งเกินคนจริงๆ อนาคตจอมมารทอม ถ้าไม่เสียสติอย่างที่เคยได้ยิน คงจะน่ากลัวไม่น้อย

ทอมในอนาคตที่เขารู้จักไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยได้ยิน หรือเพราะมันเปลี่ยนไปจากที่ได้ฟังมาก็ไม่รู้ .. ฮอร์ครักซ์ในการคืนชีพทอมคงจะสติครบถ้วน ไม่เหมือนทอมไร้จมูกผิวซีดละมั้ง .. เขาคงต้องกลับไปศึกษาศาสตร์มืดด้านนั้นใหม่อีกที

“คุณไม่อยากฟัง?” ทอมพูดแบบนี้เพราะไม่อยากให้เขาพูดอะไรมากรึเปล่านะ หรือเขาอาจจะคิดผิดที่จะปรึกษาเรื่องแปลกๆ แต่เขาไม่รู้จะพูดกับใครแล้วจริงๆ

‘ฉันยินดีฟังอยู่แล้ว เธอเริ่มเปิดใจให้ฉันแล้วละสิ’

อืม .. เขาว่าเขาน่าจะปรึกษาถูกคนแล้วละมั้ง…

“ถ้าเราใจเต้นกับคนที่เขาเป็นห่วงเรา มันคือเรื่องปกติรึเปล่า ทอม”

และช่วงนี้มันดันเกิดขึ้นบ่อยๆด้วยสิ..

หรือเพราะมันผ่านมานานเกินไปนะ

      เขาไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ..

ตอนนี้เราสร้างเพจเฟสแล้วนะ

สนับสนุนคนอยากสร้างแฟนอาร์ต

ตรงๆว่า อยากเห็นรูปฮาเร็มล้อมน้อง หายากมาก..

ส่วนใหญ่จะมีแค่เป็นคู่ๆ ไม่มาแพ็คสามสี่คน5555

https://www.facebook.com/ThirdToids/

เราอยากจะย้ำว่า น้องไม่โง่ แต่แค่หัวช้าเท่านั้นเอง55555

และอยากบอกว่า น้องคงฉลาดน้อยเรื่องความรักเป็นแน่

โลกก่อน(อีกฟิค) เราให้น้องโสดไม่มีคู่เลยนะ //กรรม

ต้องบอกว่า ไม่มีเหตุการณ์ให้หลงรักและรู้สึกตัวเองมากกว่า

น้องเขาติดความมีเหตุมีผลมาจากหลายๆคนที่ผ่านมา

ยิ่งโตขึ้น มันเลยเป็นความเคยชินจนไม่คิดอะไรไปแล้ว

เอาง่ายๆคือ .. เคยรู้สึก แต่ห่างหายไปนาน

ตามนั้น .. ใกล้จะจบปีสองแล้ว

ตอนหน้าจะตอนของทอมอีกตอน

แล้วข้ามเวลาช่วงหนึ่งไปเลย

PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง

ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์

ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ

B
E
R
L
I
N
?