คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #80 : Destinesia (80) การคัดเลือก
Destinesia (80) การคัดเลือก
โบซ์บาตงกับเดิร์มสแตรงก์เดินทางสู่ฮอกวอตส์แล้ว ..
เป็นสัญญาณเกี่ยวกับกิจกรรมสำคัญที่เดรโกพูดเยาะเย้ยรอนไว้ .. มันคงไม่น่าแปลกใจสำหรับสลิธีรินที่รู้ข่าวจากปากคุณชายแห่งสลิธีรินอยู่ก่อนแล้ว .. และการมาถึงก็ยืนยันความน่าเชื่อถือของอีกฝ่ายขึ้นไปอีก
รถม้าขนาดใหญ่ฝ่าหมูเมฆสีครามมาอย่างสง่า และเรือโดยสารน่าขนลุกที่ผุดขึ้นท่ามกลางทะเลสาปกว้างของฮอกวอตส์ มันกางใบเรือออกจนเผยสัญลักษณ์ของเดิร์มสแตรงก์
การมาเยือนของสองโรงเรียนไม่ใช่สิ่งที่พบเห็นกันได้ง่ายๆ และใช่ว่าจะพบเห็นกันได้ทุกคน .. พวกเขาเป็นที่กล่าวขานและพูดถึงในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ใครต่อใครก็อยากจะเห็นผู้มาเยือนอันทรงเกียรติ
เพดานฮอกวอตส์ประดับประดาไปด้วยเทียนไขราวกับดาวประดับฟ้า เพิ่มความสว่างไสวยามค่ำคืนอันแสนมืดมิด ให้กับนักเรียนฮอกวอตส์ที่อัดแน่นกันอยู่ในห้องโถง
“พวกเราได้ถูกคัดเลือกให้นั่งประจำที่แล้ว ฉันมีเรื่องจะประกาศให้ทราบ”
ดัมเบิลดอร์ประกาศว่า ฮอกวอตส์จะเป็นเจ้าภาพการประลองเวทไตรภาคี ที่จะรองรับนักเรียนจากอีกสองโรงเรียน เพื่อการแข่งขันด้านเวทมนตร์ของพวกพ่อมดแม่มด ซึ่งจะมีตัวแทนหนึ่งคนจะถูกคัดเลือกจากแต่ละโรงเรียน ในสามสถาบันพ่อมดแม่มดที่ใหญ่ และมีชื่อเสียงที่สุด
“การประลองเวทไตรภาคี” เสียงก้องกังวานของชายชรา ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
“และสำหรับพวกเธอที่ยังไม่รู้ การประลองเวทไตรภาคีเป็นการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ ระหว่างสามโรงเรียนเวทยมนต์” นักเรียนต่างมองกันด้วยความสนใจ ใครจะไม่ชอบละ ความยิ่งใหญ่และการพิสูจน์ตัวเอง
“นักเรียนเพียงคนเดียวจากแต่ละโรงเรียน จะได้รับเลือกให้ลงแข่ง” ต่อให้เป็นการกลับมาพบเจอเหตุการณ์เดิมอีกครั้ง คิ้วของเขาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกไปตามคำพูดที่ดูมีเงื่อนไขและพิเศษราวกับผู้ถูกเลือก
หากเขาไม่ได้ชื่อ เด็กชายในคำทำนาย เขาคงรู้สึกดีมากกว่านี้ถ้าถูกเลือก
“ขอบอก ต้องสู้เดี่ยวหากถูกเลือก และขอให้เชื่อคำพูดฉัน การแข่งขันครั้งนี้ไม่เหมาะกับพวกใจเสาะ”
ก่อนจะเปิดต้อนรับสองโรงเรียนอย่างเป็นทางการ…
หญิงงามจากโบซ์บาตง เดินเข้ามาอย่างงดงาม ผายมือไปทั้งสองข้างทักทายนักเรียนฮอกวอตส์ที่อยู่สองข้าง หน้าตายิ้มแย่มแจ่มใสท่าทางโอนอ่อน ทำให้นักเรียนต้องมองตามอย่างไม่ละสายตา
มาดามมักซีม อาจารย์ใหญ่วิทยาลัยเวทมนต์โบซ์บาตง ก้าวเข้ามาตามหลังนักเรียน ขนาดตัวใหญ่เพราะเชื้อสายยักษ์ของเจ้าตัว ทำให้นักเรียนบางส่วนถึงจะอายไปเลย
เสียงตบมือชื่นชมการมาถึงของพวกเธอ และเสียงผิวปากดังขึ้นจากรอบทิศ จนอาจารย์ใหญ่ฮอกวอตส์ต้องเป็นคนให้สัญญาณหยุด
ต่อมาเป็นนักเรียนจากเดิร์มแสตรงก์ ที่เข้ามาด้วยท่าทีดุดัน ดูน่าเกรงขาม เสียงตึงๆ ระหว่างทางเดิน ยิ่งทำให้พวกเขาดูหนักแน่น และดุเดือด ทำให้นักเรียนไม่พลาดที่จับตามองพวกเขาเช่นกัน
ด้านหลังเป็น วิกเตอร์ ครัม ที่หลายๆคนเฝ้าใฝ่หา… มาพร้อมอาจารย์ใหญ่สถาบันเดิร์มแสตรงก์ อดีตผู้เสพความตายที่ทรยศ… ไอกอร์ คาร์คารอฟ…
ความน่าตื่นเต้นและน่าเกรงขามของเดิร์มสแตรงก์ ความตื่นตาตื่นใจและงดงามของโบซ์บาตงเป็นที่น่าจดจำและติดตาตึงใจ ไม่มีโอกาสรับชมได้บ่อยๆที่ไหน
“ทุกคนฟังทางนี้ ฉันอยากขอพูดคำสองคำ” ชายชราเรียกความสนใจของนักเรียน บางอย่างที่ถูกปิดเอาไว้ ภายใต้เสาที่มีลวดลายงดงาม ดัมเบิลดอร์วางมือลงไปที่มัน พร้อมพูดด้วยเสียงอันดังก้อง
“เกียรติยศชั่วนิรันดร์”
ไม่ใช่เขาที่ต้องการมัน .. แต่เขากลับได้มันมา เหมือนคำทำนายที่เขาไม่ต้องการ
“นั่นคือสิ่งที่คอยนักเรียนที่ชนะการประลองเวทไตรภาคี เพื่อชัยชนะนักเรียนคนนั้น ต้องเผชิญกับสามภารกิจ สามภารกิจที่เสี่ยงอันตราย”
นักเรียนบางคนเริ่มให้ความสำคัญกับ เกียรติยศ ที่ชายชราพูดถึง … เสี่ยงอันตรายถึงชีวิต มีนักเรียนมากมายที่เสียชีวิตในการแข่งประลองเวท แต่กลับมีนักเรียนมากมาย ที่ต้องการชื่อเสียงเล่านั้น
แต่เหมือนกับว่า มันเป็นประเพณีไปแล้ว นักเรียนทุกคนต่างคาดหวังว่า จะเป็นผู้ที่ถูกเลือก และจารึกชื่อในประวัติศาสตร์ ถึงแม้ตัวจะตาย … แต่ชื่อยังคงอยู่ และจะอยู่ตลอดไป
เป็นเหมือนสิ่งตอกย้ำ แสดงถึงความกล้าหาญที่จะเสี่ยงอันตรายกับสามภารกิจ ที่แตกต่างกันออกไปทุกทุกครั้ง…
ถ้าถามความรู้สึกเขาตอนนี้หรอ … เขาโตพอที่จะจารึกชื่อของตัวเองด้วยความสามารถของเขาเอง ไม่จำเป็นต้องมีเทศกาลหรือการแข่งขันให้แสดงออก .. เขาจะแสดงความสามารถของตัวเองในทุกๆวัน
เหมือนที่เขารักษาชีวิตผู้ป่วย .. ไม่เคยมีใครต้องตายเมื่อถึงมือเขา..
บาร์ทีเมียส เคร้าช์ … หัวหน้ากองความร่วมมือด้านเวทมนต์ระหว่างประเทศ จะเป็นผู้อธิบายถึงกฎบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย แตกต่างไปจากประวัติศาสตร์ที่จารึกเอาไว้ที่ไหน
“ไม่อนุญาติให้นักเรียนอายุต่ำกว่าสิบเจ็ดปี เสนอชื่อลงแข่งการประลองเวทไตรภาคี”
นักเรียนสับสนอลหม่าน เรียกร้องขอความยุติธรรมให้กับกฏแปลกๆที่ถูกเพิ่มเข้ามา .. แม้การประลองอันทรงเกียรติจะกลับมา แต่มีบทบาททุกห้าปีเท่านั้น .. เพราะงั้นนักเรียนที่อาจจะต้องจบการศึกษาก่อนที่จะได้มีส่วนร่วมในการแข่งอีกครั้ง ..คำว่าเสียดายคงไม่พอ
ดัมเบิลดอร์ร่ายไม้กายสิทธิ์ เรียกความสนใจของนักเรียนกลับมาที่ถ้วยอัคนี ที่ถูกผ้าคุมเอาไว้อีกชั้น ไฟลุกพรึ่บขึ้น เป็นเปลวไฟสีฟ้าสว่าง เสียงเงียบลงให้ความสนใจกับถ้วยเบื้องหน้า
“อย่าทำไปโดยไม่คิด หากถูกเลือกจะไม่มีทางแก้ไข” เอาเถอะ ยังไงซะ เขาก็รู้รายละเอียดทุกอย่างหมดแล้ว .. ถึงเขาไม่เอาตัวเข้าไปเฉียดใกล้มัน ยังไงมันก็คงมีชื่อของเขาพุ่งออกมาอยู่ดี
“นับแต่นาทีนี้ การประลองเวทไตรภาคีเริ่มต้นแล้ว”
“น่าตื่นเต้นชะมัดเลยนะ ว่ามั้ย .. เกียรติยศชั่วนิรันดร์ สามปีจากนี้ที่เราอายุมากพอจะได้รับเลือก” แต่นายคงลืมไปว่า การแข่งขันมันมีทุกๆห้าปีนะ ถ้าเขาอาจประวัติศาสตร์เวทมนตร์ไม่ผิด
แฮรี่ส่ายหน้าให้กับความสำเร็จบ้าๆที่ต้องแลกมาด้วยอันตรายถึงชีวิต .. มองวงเวทย์สีขาวล่องลอยที่พื้น เขาก็ชักสนใจทฤษฏีอายุของตัวเอง ว่ามันจะนับอายุทางความคิดหรืออายุร่างกายกันแน่ .. แต่เขาคาดเดาว่าจะเป็นอย่างแรก ..
เสียงปรบมือดังขึ้นในหมู่ผู้คนจำนวนมาก เขาหันมองตามเสียง เห็นเซดริกที่ถูกลากมาที่ถ้วยไตรภาคี มีเสียงสนับสนุนอย่างดีจากเพื่อนของเขา ..
“เอาเลย เซดริก เอาเลย ..” แม้ในใจเขาจะร้องห้ามยังไง แต่เขาคิดว่า คงหนีอนาคตบ้าๆตรงหน้าไม่ได้หรอก .. ถึงทุกอย่างจะดำเนินไปแบบเดิม แต่เขาไม่ยอมให้อะไรมาขวางความตั้งใจเขาเป็นแน่ ..
ยังไงซะ เขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว .. ถึงเขาเป็นอดีตหมอ แต่ก็ยังเคยออกภาคสนามรักษาคนแม้ในช่วงเวลาวุ่นวายก็ตาม..
ฟุ่บ…
แม้มันจะเบามาก แต่กลับเด่นชัดในความคิดของเขา .. กระดาษที่ลุกไหม้ในชั่วพริบตา กับร่างโปร่งของเจ้าของชื่อเมื่อกี้ ได้รับเสียงปรบมือไปอย่างท่วมท้น
“เขามองนายอยู่น่ะ แฮรี่.. ” รอนกระซิบข้างหูดึงความคิดเขาให้สบตากับอีกฝ่ายที่หันมาทางเขาราวกับรู้อยู่แล้ว และพริบตาที่ดวงตาของพวกเขาสบกัน รอยยิ้มกว้างของเซดริกก็เผยให้เห็นอย่างไม่ปิดบัง
“อา ใช่ .. ฉันก็ว่าอย่างนั้น”
เขาเหมือนคนให้ความหวังอย่างงั้นหรอ .. งั้นการที่เขาคุยดีดีๆทุกคน ไม่ได้หมายความว่า เขาจะให้ความหวังกับทุกคนสักหน่อย ..
บางทีแฮรี่ก็ลืมใบหน้าของตัวเองที่มันผิดกับผู้ชายตัวไป .. ยิ่งความไม่ถือตัวของเด็กชาย ก็ทำให้ใครต่อใครเข้าใจผิดได้ทั้งนั้น เพียงแต่อยู่ที่ว่า ใครจะกล้าเข้าหาได้มากกว่ากัน ..
เขาว่าเขาอาจจะต้องคุยกับอีกฝ่ายให้รู้เรื่องจริงๆสักที…
“เฮ้! เย้! ฮ่ะๆๆๆ” เสียงร้องตะโกนดังมาแต่ไกลจนเป็นเอกลักษณ์ .. สองแฝดหัวแดงวิ่งโร่เข้ามาหาเพื่อนพ้องอย่างรวดเร็ว เมื่อของทดลองอะไรบางอย่างของพวกเขาสำเร็จแล้ว
“เราทำได้ เพิ่งสำเร็จเมื่อเช้านี้เอง ” พร้อมกับชูหลอดยาบางอย่างไปมาท่ามกลางรอยยิ้มของกริฟฟินดอร์ที่รอคอยเรื่องสนุก…
แฮรี่กลั้นหัวเราะไปกับเพื่อน .. อดไม่ได้ที่จะอยากซึมซับความสุขตรงหน้าให้นานกว่านี้ อยากจะลืมเลือนว่าเขาเคยเป็นใคร ต้องทำอะไร .. แม้แต่สองแฝดที่กำลังเข้ามาขอกำลังใจตรงหน้า ก็อดที่จะลืมไม่ได้ ..
เหมือนเวลาบางอย่างใกล้เข้ามาทุกที
ไหนฉากฟิน? ทอมอยู่ไหน55555
ปู่หายแล้วหายลับ ไม่กลับมาเลย อิอิ
เรื่องนี้ไม่หวานซึ้ง ไม่ดราม่า ไม่ฟิลกู้ด
มันมาแบบหลากหลายอารมณ์ปนไปหมด
ขนาดตัวเราเองยังแต่งออกมาอึนๆเลย
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น