คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #96 : Destinesia (96) เสียงกระซิบ
Destinesia (96) เสียงกระซิบ
‘ข้างในนั้น เธอจะไม่พบมังกรหรือสัตว์ร้าย’
แซ่ก …
เงาไหววูบพร้อมเสียงเคลื่อนตัวไปตามทางเขาวงกตที่ขุ่นมัว ..ทางเดินกว้างยาวออกไปไร้จุดหมาย ความเงียบสงบก่อเกิดความรู้สึกอย่างอื่น .. สายตาวิตกให้กับภาพหลอนที่คิดไปเองรอบตัว ..
‘แต่จะเจอกับอย่างอื่นที่ท้าทายยิ่งกว่า’
แสงที่ส่องผ่าน เผยเส้นทางเพียงน้อยนิด .. บรรยากาศร้อนๆหนาวๆปกคลุมกระจายไปทั่วเขาวงกตกว้างที่เหมือนจะไร้ทางออก .. เพราะทางออก คือเส้นทางของผู้แพ้พ่าย...
สร้างความกดดัน
มอบความวิตก
ก่อเกิดความกลัว
แซ่กๆ แฮ่กๆ เสียงฝีเท้าพร้อมเสียงหอบหายใจแรงจากเจ้าของฝีเท้า ดังไปตามทางที่เต็มไปด้วยควันสีขาวดูน่าขนลุก หันไปข้างหลังก็มีเพียงควันขาวลอยอ้อยอิ่ง ไร้วีแววของเงาให้เห็นจนหวั่นใจ
‘รู้มั้ย คนเราเปลี่ยนไปในเขาวงกต’ เสียงทุ้มหนักของชายชราดังขึ้นภายในความคิด คำเตือนแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดระแวง..
ความเปลี่ยนแปลงดึงธาตุแท้ในจิตใจออกมา… ความคิดแง่ร้ายต่างๆจนหวาดหวั่นไปกับสภาพรอบตัว .. ไขเขความสนใจออกห่างจนหลงลืมความมั่นคงในจิตใจออกทีละนิด.
มือกำไม้กายสิทธิ์ของตัวเองแน่นกับหน้าอก ดวงตาที่เบิกกว้างสาดส่ายไปมา ฉายความหวาดระแวงกับอะไรบางอย่าง ที่อาจจะโผล่ออกมาให้เห็น … วิ่งอย่างไม่มีจุดหมาย ลืมแม้กระทั่งเป้าหมายที่เข้ามาในที่แห่งนี้
ทางแยกเบื้องหน้าไม่มีความหมายอื่น นอกจากที่หลบภัยชั่วคราว … เหงื่อไหลลงข้างใบหน้าจากความเหนื่อยล้า อดกลั้นเสียงหอบหายใจหนักๆของตัวเอง จนเหลือเพียงความเงียบเข้าครอบงำ.
‘แต่จงระวังตัวไว้ เธออาจจะเสียสติไประหว่างทางได้’ ประโยคเตือนสุดท้าย ราวกับบอกใบ้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป…
ไม่ทันได้พักหายใจ … ร่างหนึ่งเยื้องย่างอย่างเชื่องช้า ดวงตาเลื่อนลอยแฝงความว่างเปล่าจับจ้องไปที่จุดมุ่งหมายที่ตัวเองต้องการ ..
หันควับไปที่ต้นต่อของเสียงเพียงเล็กน้อยที่เกิดขึ้น…
แต่ไม้กายสิทธิ์ของผู้มุ่งร้ายก็ชี้มาเสียแล้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!
แฮรี่หันไปทิศทางของเสียงแหลมที่ดังขึ้น .. เขาพ่นลมหายใจออกมา เพียงอย่างเดียวที่เขารู้สึกได้ตอนนี้คือ .. มันหนาวมาก มากจนขนลุกไปทั้งตัว .. และเชื่อเลยว่า มันไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่หรอก
สิ่งที่เขาทำก็ปล่อยไปตามที่ร่างกายจะสั่ง .. เคยเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวายังไง เขาก็ทำไปตามแบบเดิม .. ไม่นาน สัญชาตญานเขาก็คงลากเขาไปพบเจอกับเรื่องที่ไม่คาดฝันอยู่ดี..
วิกเตอร์ ครัมคงถูกคำสาปสะกดใจให้ไปขัดขวางการแข่งของคนอื่น ..
นอกจากเด็กชายผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียว ..
ลมพัดวูบใหญ่ราวกับพายุโหมกระหน่ำ เป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เหมือนบุคคล บีบบังคับให้ตัวแทนแต่ละคน ไม่ให้หยุดนิ่ง. บีบคั้นให้หนีเอาตัวรอดเพื่อตัวเอง ..
ร่างเด็กชายในชุดสีแดงเขอะขะ ออกวิ่งหนีลมพายุและวงกตมีชีวิตที่กำลังปิดบังเส้นทางของเขา .. เส้นทางสู่ใจกลางของเขาวงกตที่ซึ่งจุดหมายตั้งอยู่..
เขามองกำแพงพืชสีทึมตรงหน้า ที่เคยเป็นเส้นทางมาก่อน .. ที่อีกด้านส่องแสงที่ปลายทาง เรียกร้องให้เข้าไปหา ไม่รอช้าที่จะวิ่งเข้าหาจุดมุ่งหมายของภารกิจนี้ ..
ทางเดินเบื้องหน้ากำลังจะปิดตัวลง .. เสียงฝีเท้าดังขึ้น บอกการมาถึงของเด็กชายผู้รอดชีวิต..
“แฮรี่! หมอบลง!”
แฮรี่มีความทรงจำที่ไม่ดีกับคำสั่งหมอบ ไม่ว่าใครหน้าไหนทั้งนั้น .. ร่างเล็กเก็บมือเข้าตัว ทรุดเข่าลงกับพื้นหญ้าที่ไร้สีสัน .. ลำแสงสีเขียวสว่างผ่านหัวเขาไปจนเผลอกลั้นหายใจ เสียงคาถาปะทะกันดังขึ้นอยู่บนหัวตัวเอง
ร่างหมอบต่ำเป็นส่วนเกินและไม่ได้รับความสนใจจากสองคนด้านข้าง .. คาถาปลดไม้กายสิทธิ์ดังผ่านหัวเขาอีกครั้ง กระทบร่างสูงใหญ่ของวิกเตอร์ ครัม จนอีกฝ่ายหงายหลังหมดสติไป ..
เสียงหอบหายใจอย่างกดดันจากเรื่องตรงหน้า ร่างโปร่งของหนุ่มรูปงามหลุดอาการหวาดกลัวและวิตก เตะไม้กายสิทธิ์ของฝั่งตรงข้ามออกห่าง
สัมผัสได้ถึงความหวาดระแวงของคนตรงหน้า .. ไม้กายสิทธิ์กำลังจะถูกชี้ไปหาร่างที่นอนอยู่ จนอีกคนเบิกตากว้างเข้ามาห้ามปรามการกระทำของอีกฝ่ายให้ใจเย็นลง
“อย่า! อย่า! อย่าทำเขา เขาโดนคำสาป!” แฮรี่ร้องห้าม
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงในเขาวงกต . ไม่เว้นแม้แต่จิตใจของคน
เซดริกสะบัดแขนของอีกคนอย่างตื่นกลัว ราวกับอีกคนก็ผิดแปลกต่างออกไปจากปกติ .. ร่างโปร่งของอีกคนออกวิ่งหนีตายไปอีกทาง จนแฮรี่ก็ได้แต่วิ่งตามอีกฝ่าย
เหมือนภาพจำย้อนกลับมา …
พวกเขาออกวิ่งไปตามทาง โดยมีแฮรี่เว้นระยะห่าง แต่ยิ่งเขาวิ่งตาม เซดริกก็ยิ่งวิ่งนี้ราวกับเห็นเขาเป็นคนแปลกหน้าที่มาขอยืมเงิน .. เถาวัลย์ปัดป่ายไปตามพื้นขัดขวางจังหวะการวิ่ง
แต่ไม่มีใครกล้าหยุดวิ่งในตอนนี้..
แฮรี่ยิ่งเครียดกว่า .. หากเซดริกจับถ้วยอัคนีได้ก่อนเขา .. ต่อให้เขาไม่ต้องมีญาณทิพย์เขาก็รู้ … มันจะจบลงด้วยความตายของอีกคนอย่างไม่ต้องสงสัย
“เซดริก!” แฮรี่ตวัดดังลั่น
ได้ผลในที่สุด เสียงของเด็กชายเข้าโสตประสาทของอีกคนจนหยุดชะงัก จังหวะที่เถาวัลย์มีชีวิตตวัดโดยขาของเขาจนล้มลงกับพื้น
แฮรี่ชะงักความคิด .. ความคิดแรกที่เข้ามาคือ ปล่อยอีกคนเอาไว้ แล้วเขาก็จะสามารถไปถึงถ้วยอัคนีได้อย่างปลอดภัยไร้กังวล .. ยังไงซะเซดริกก็จะปลอดภัยจากความช่วยเหลือของศาสตราจารย์ที่ดูแลความปลอดภัยอยู่แล้ว ..
แต่อีกความคิดกลับอกให้เขาช่วยเซดริก..
เขากลับลังเลในตอนสุดท้าย…
แฮรี่หยุดวิ่งหันกลับไปหาร่างที่กำลังถูกดึงห่างออกไปอย่างช้าๆ ยิ่งเห็นเซดริกดิ้นร้นจากการผูกรัด สมองของเขาก็ขาวโพลนจนเกือบโล่งสนิท ..
ดวงตาแห่งความหวาดกลัวฉายออกมาเบื้องหน้า .. เสียงกรีดร้องเรียกชื่อของเขาที่ดังอยู่ตรงหน้า เหมือนกับมันก้องมาจากที่ไกลกว่านั้น .. ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาในใจของเขา ทั้งที่เขาไม่ควรจะรู้สึกผิดอะไรเลย..
เขากำลังเลือก .. แต่เลือกอะไรกัน..
เขากำลังสูญเสียความเป็นตัวเองไป!
แฮรี่สถบออกมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง แต่มือก็สะบัดร่ายคาถาช่วยปลดปล่อยอีกคนให้เป็นอิสระ .. วิ่งเข้าไปเพื่อช่วยให้อีกคนลุกกลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง..
เซดริกไอค่อกแค่กด้วยสภาพมอมแมมหมดสภาพหนุ่มรูปงามประจำฮอกวอตส์ .. ร่างโงนเงนตั้งหลักใหม่ตรงหน้าเขา . แฮรี่ถอนหายใจออกมาอย่างอดกลั้น เขาเกือบจะหลงลืมตัวเองไปแล้ว
ลืมความเป็นเด็ก จนเหลือผู้ใหญ่ที่สนใจแค่ตัวเอง..
“ขะ ขอบใจ”
“ไม่เป็นไร” เขากระอักกระอวนมากกว่า ที่ดันได้รับคำขอบคุณ ทั้งที่ใจจริงตั้งใจจะทิ้งอีกฝ่ายเอาไว้อย่างไม่สนใจใยดีแล้ว ..
หากเขาไม่รู้สึกผิด .. เขาก็คงไม่ทำ..
“รู้มั้ย .. เมื่อกี้ฉันคิดว่านาย จะปล่อยให้มันจัดการฉันซะอีก ” เซดริกมองสายตาที่หลุบลงของแฮรี่ก็เข้าใจ .. เขาสังเกตเห็นความลังเลในการตัดสินใจของร่างเล็กตรงหน้า .. เหมือนกับว่า เป็นเขาเองที่ไม่เคยเข้าใจอีกฝ่ายเลย
‘รู้มั้ย .. เมื่อกี้ฉันคิดว่านาย จะปล่อยให้มันจัดการฉันซะอีก’
ความทรงจำ… ความทรงจำนี้มันคืออะไร..
และเขากำลังจะตอบว่า…
“ฉันก็คิดแบบนั้น”
‘ฉันก็คิดแบบนั้น’
อีกแล้ว …
“มันยากใช่มั้ยล่ะ?”
‘มันยากใช่มั้ยล่ะ?’
ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่!
เอ้าาาา น้องว่าไงคะ
จะทำไงต่อ เรื่องเริ่มบีบน้องแล้ว
ใบ้ซะขนาดนี้ เตรียมไตให้ดีดีเลยค่ะ
ดราม่าจะหลังจากนี้เป็นต้นไปแน่นอน
เหมือนเคยบอกแล้วว่า เรื่องนี้จะกึ่งดราม่า
เรื่องไม่สวยงาม มันจะมีความรู้สึกที่ว่า
รับรู้ แต่ทำอะไรไม่ได้ มันเป็นยังไง
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น