คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องวุ่นวาย (100%)
CHAPTER 1
เรื่องวุ่นวาย
นักเรียนที่ถูกคัดเลือกทั้งเก้าคนมาแข่งขันกวดวิชากันในเมืองมาเก๊าเกือบเวลาหนึ่งอาทิตย์แข่งแค่
4 วัน ส่วนหลังจากนั้นก็เป็นวันฟรีเดย์ที่อาจารย์ที่เป็นคนพามาปล่อยให้นักศึกษาให้เที่ยวตามอิสระแต่ต้องไปกันเป็นกลุ่มเนื่องจากอันตรายต่อตัวเองและทรัพย์สิน
เมื่ออาจารย์ได้ทิ้งระยะห่างให้พวกเราไปเที่ยวกันตามใจพวกผมก็อยู่ในเดอะ
เวเนเชี่ยน มาเก๊า (The Venetian Macua) ขณะที่เพื่อนคนอื่นๆกำลังเดินเที่ยวรอบๆ
ยอร์ช ที่เป็นแกนนำค่อยพาพวกผมอีกสามคนเดินไปอีกทางหนึ่งซึ่งผู้ตามคือเปียโน กันต์
และคนสุดท้าย จีฟ
ที่คอยขัดตลอดแต่ก็ยอมคล้อยตามตามพวกเรามาแม้มันจะบ่นตลอดทางก็เถอะ
“มึงจะไปกันจริงๆเหรอวะ
เกิดอันตรายขึ้นกับพวกเราทำยังไง” จีฟทำหน้าหวาดกลัว
จีฟเป็นคนที่รู้สึกอะไรเขาจะระบายมันออกจากทางสีหน้าอย่างชัดเจน
“โอ้ย
ไอ้จีฟ มาเที่ยวทั้งทีมึงจะเดินวนแค่ห้างหรอวะ ที่กูจะพาไปเด็ดกว่านั้นอีกโว้ย”
ยอร์ชว่าแล้วก็นำโทรศัพท์ขึ้นมาเสิร์ชในอากู๋ MJJ CASINO
MACUA เปียโนและกันต์ตาโตด้วยความตื่นเต้น
มันน่าสนุกต่าจะเข้ายังไงวะสถานที่แบบนี้เด็กกระโปโลอย่างพวกเราการ์ดได้หิ้วออกนอกเกาะก่อนอ้ะ
“มึงแต่ที่แบบนี้มันต้องเป็นเมมเบอร์ไม่ใช่หรอวะ”
กันต์ถามด้วยความสงสัยกูไม่อยากเดินเข้าไปแล้วโดนปืนจ่อหน้า
ยังไม่มีเมียไอ้กันต์ไม่อยากตายจ้า
“งั้นเราไม่ไปดีกว่าเนอะไปเที่ยวอย่างอื่นก็ได้”
มึงก็ขัดพวกกูตลอดอ้ะจีฟ
“กูเป็นใครละเพื่อนจ๋า”
ยอร์ชชูบัตรเมมเบอร์สีทอง VIP เปียโนและกันต์กรีดร้องด้วยความดีใจ
แต่จะหารู้ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะกรีดร้องกับอย่างอื่นแทน
แท็กซี่ของมาเก๊าพาพวกเรามายังท่าเรือที่จะพาไปยัง
MJJ CASINO MACUA ทั้งสี่คนโดดขึ้นเรือทันทีเมื่อถึงเวลาที่เรือออก
ต่างคนต่างตื่นเต้นที่จะได้เปิดประสบการณ์ใหม่ๆ ใช้เวลาเกือบ 1 ชั่วโมงในการเดินทางมาคาสิโนที่นี่
เมื่อลงจากท่าเสร็จทั้งสามก็เดินเข้าไปผ่านพวกสวนหน้าคาสิโนเหมือนที่นี่จะเป็นโรงแรมด้วย
จีฟที่รู้สึกตากระตุกข้างขวาตั้งแต่ก้าวขึ้นเรือยิ่งกังวลจับชายเสื้อยอร์ชแน่นและเดินไปถึงหน้าคาสิโนเป็นประตูบานสีแดงขนาดใหญ่การ์ดกันไม่ให้เข้าเพราะที่นี่จะเข้าได้ต้องมีบัตรสมาชิกหรือต้องถูกพามาโดยเมมเบอร์ของที่นี่เท่านั้น
ยอร์ชยื่นบัตรเมมเบอร์VIP ให้แก่การ์ดจากหน้ามือเป็นหลังมือเมื่อคนของที่นี่ก้มหัวให้พวกเขาและเชิญเข้าไปด้านในอย่างสุภาพ
และต้องตื่นตาตื่นใจอีกครั้งกับข้างในจีฟที่ตอนแรกกังวลตอนนี้ต่างอ้าปากค้างเพราะตะลึงกับที่นี่
“อิเหี้ย
หรูชิบหายเลยว่ะ”
เปียโนมองไปที่โต๊ะแบล็คแจ็ค
21 ด้วยความอยากเล่นและชิงโชคเสี่ยงดวงสักครั้งเขาอาจจะได้กลับไทยไปหลายหมื่นก็ได้ใครจะไปรู้
ร่างเล็กจึงเดินเข้าไปเพื่อแลกชิปที่จะนำมาเสี่ยงโชคก่อนจะโดนยอร์ชลากคอขึ้นข้างบนโดยมีกันต์กับจีฟถอนหายใจใส่
“ตรงนั้นมึงเล่นไม่ได้มันสำหรับบัตรธรรมดา
มึงต้องขึ้นลิฟต์ไปชั้นสาม เด็ด” ยอร์ชว่าแล้วชูนิ้วโป้งขึ้น รับประกันว่าชั้นนั้นเด็ดจริงๆ
เมื่อพวกเขาทั้งสี่คนรอลิฟต์ได้สักพักก็เดินเข้าไปพร้อมกดชั้นที่จะเข้าไปเล่น
ลิฟต์แก้วเปิดออก ณ
ชั้นที่ต้องการทุกคนแยกย้ายกันไปแลกชิปเพื่อที่จะเสี่ยงโชคยกเว้นแต่จีฟที่เล่นไม่เป็นจึงเดินไปนั่งที่บาร์ของคาสิโนเพื่อสั่งเครื่องดื่มระหว่างรอเพื่อนแทน
จีฟน่งมองสอดสายตามองไปรอบๆจนกระทั่งมาหยุดที่ใครบางคนที่กำลังชงเครื่องดื่มให้กับหญิงสาวด้วยท่าทางขี้เล่นและบางมุมก็นิ่งจนเขารู้สึกแปลก
ใจเต้นระส่ำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ร่างบางจ้องชายหนุ่มที่กำลังเขย่าเครื่องดื่มที่มิกซ์ให้กับคุณผู้หญิงในเดรสสายเดี่ยวแหวกจนถึงสะดือก่อนจะเทใส่แก้วและยื่นให้
จีฟนั่งมองทุกอริยาบถของเขาเหมือนต้องมนต์สะกด
ไฝที่ตาข้างซ้ายสองจุดและเวลาคลี่ยิ้มมันมีเสน่ห์จนใครเห็นก็คงต้านทานมันได้ยาก
ไม่รู้ว่าจ้องไปนานเท่าไหร่จนกระทั่งตาคมนั่นจ้องตอบมาทำให้ร่างบางถึงกลับหลบสายตาและหยิบดื่มเหล้าที่สั่งพรวดเดียวก่อนจะสำลักออกมาเพราะความเข้มข้นของมัน
จีฟทานเหล้าไม่เป็นแต่สั่งแค่ไม่ให้น่าเกลียดเพราะเขาแค่นั่งรอเพื่อนเฉยๆ
จู่ๆคนที่เขามองมากลับเดินเข้ามาหาเขาตรงเคาน์เตอร์บาร์ที่ตัวเองนั่งอยู่
จีฟรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาดื้อๆเมื่อชายหนุ่มเดินมาอยู่ตรงหน้าเขาและถามเสียงปนแหบถามเขาว่าต้องการเครื่องดื่มอะไรเป็นภาษาอังกฤษ
“What kind of drink would you like?”
“เอ่อ..ผมดื่มไม่เก่งน่ะครับ”
จีฟตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษ
ก่อนเขาจะพยักหน้าให้และหันหลังไปเอื้อมหยิบเครื่องดื่มบางอย่างข้างหลัง
จีฟจึงไม่ได้สนใจและคิดว่าการสนทนาคงจบลงเพียงเท่านี้ จีฟนั่งคิดอะไรไปพลางๆแต่ทว่าร่างสูงยื่นแก้วที่มีเครื่องดื่มสีสันมาให้เขา
ร่างบางเลิ่กคิ้วด้วยท่าทีแปลกใจ ในมือรับแก้วนั้นด้วยความเต็มใจเมื่อลองดมดูแล้วกลิ่นแอลกอฮอร์จางๆได้กลิ่นเพียงแต่กลิ่นผลไม้รสหวาน
ร่างบางของจีฟยิ้มขอบคุณให้กับบาร์เทนเดอร์สุดหล่อระหว่างที่นั่งรอเพื่อนก็เกิดเรื่องขึ้นเมื่อแบมแบมเดินเข้ามาบอกว่าเปียโนมีเรื่องที่คาสิโนที่นี่
ทั้งสองคนจึงรีบวิ่งไปหาทันที
เสียงเอะอะโวยวายด้วยความไม่พอใจของผู้ชายคนหนึ่งที่ดูมีฐานะกำลังขย้ำคอเสื้อของเปียโนเพื่อที่จะต่อยแต่มีการ์ดที่นั่นพยายามที่จะกันมนออกจากเพื่อนของเขาแต่เปียโนกลับเดินเข้าไปหามันยอร์ชถึงกับกุมขมับให้กับความห้าวของเพื่อนตัวเอง
“ปล่อยกูดิวะ
แม่งโกงอ่ะ” ร่างบางพูดเป็นภาษาอังกฤษพร้อมดิ้นขลุกขลักหนีออกจากการจับกุมของการ์ดที่นี่
ลูกค้าในคาสิโนต่างแตกตื่นกันหมดจนมีการ์ดคนหนึ่งโทรไปรายงานใครอีกคน
“มึงกล่าวหากู”
คู่กรณีอีกฝ่ายก็ไม่พอใจพร้อมตอบโต้กันเป็นภาษาอังฤษและจีนก่นด่าเขา
เปียโนไม่ยอมในเมื่อมันพูดจีนเขาเลยด่ามันเป็นภาษาไทยสารพัด
ในเมื่อมันภาษาบ้านเกิดแล้วเขาฟังไม่ออกก็เจอภาษาบ้านเกิดของตัวเองหน่อยแล้วกัน
ปัง
เสียงลั่นไกปื่นทำเอาคู่กรณีทั้งสองหยุดชะงักลงพร้อมมองไปทางเสียงของปืนชายหนุ่มในเสื้อเชิร์ตสีแดง
นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแผ่รังสีความอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วห้องโถง ปลายกระบอกปืนยังมีเขม่าของลูกกระสุน
สายตาคมกริบมองไปทีผู้ชายสองคนที่ทะเลาะกันแล้วถามเหตุผลจากการ์ดที่เห็นเหตุการณ์
“ที่นี่เป็นของฉันถ้าจะตีกันก็ไปตีข้างนอกอย่าสร้างความเดือดร้อน”
ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็น แหบนุ่มและน่าเกรงขาม
“แต่เขาโกง
ผมแค่ไม่อยากเสียเปรียบเขาซ่อนไพ่ไว้”
เปียโนเถียงกลับอย่างลืมตัวก่อนสายตาคมกริบจะตวัดมองมา
เปียโนรู้สึกขนลุกแปลกๆเหมือนเป็นเหยื่อที่ถูกราชสีห์จ้องที่จะตะครุบ
“แน่ใจหรอ
ลองค้นตัวมันดูสิ” เจ้าของคาสิโนเอ่ยคำสั่งลูกน้องของตัวเอง
ทุกคนกรู่เข้ามาล้อมร่างสูงของชายคนนั้นไว้จนผู้ชายคนนั้นกลัวและลนลานที่จะหนีแต่ถูกเกาะกุมเอาไว้
เขาถูกค้นทุกซอกทุกมุมแต่กลับไม่พบหลักฐานผู้ชายคนนั้นยิ้มออกมาเหมือนมีชัยชนะ
“เห็นไหม
มันไม่มีอะไร” ชายหนุ่มหยักไหล่
เปียโนกัดปากด้วยความไม่พอใจในเมื่อตอนนั้นตัวเองเห็นคาตาว่ามันเอาไพ่มาจากไหนสักที่ที่มันซ่อนไว้ขึ้นมาถึงอย่างนั้นตาเขาก็ไว
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบมีเพียงเสียงหัวเราะสะใจจากคู่กรณีตรงหน้า
“
ตรงนั้น”
แจ็คสันชี้ไปที่แขนเสื้อของชายหนุ่มโดยสายตานั้นดูหลุกหลิกอย่างเห็นได้ชัด
บอดี้การ์ดของคาสิโนเข้าไปค้นตัวมันอีกครั้งก่อนจะเจอกับไพ่ที่มันซ่อนไว้ตรงช่องแขนกรีดเป็นช่องเล็กๆถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็น
“เอ่อ
ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ อย่า ทะ ทำไรผมเลยนะ”
แววตาของคนที่คุกเข่ามือไม้สั่นด้วยความกลัวจับใจ
เมื่อจ้องกับสายตาที่มีอำนาจแจ็คสันยิ้มบางๆหันมาซุบซิบให้กับบอร์ดี้การ์ดคนสนิทของตัวเองเมื่อออกคำสั่งเสร็จร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานข้างบน
หลี่เซียวถัง
บอร์ดีการ์ดมือซ้ายของอจ็คสัน หวังเดินมาหาเปียโนร่างสูงเชิญให้เขาไปพบคุณหวังที่ห้องทำงานตอนนี้เพราะมีเรื่องที่จะพูดด้วย
คราแรกร่างบางจะไม่ยอมแต่พอเห็นปืนที่เหน็บอยู่ตรงเอวทำให้เขาต้องจำใจขึ้นไปหาผู้กุมอำนาจทั้งหมดของคาสิโนนี้
เปียโนมองไปที่คู่กรณีของตัวเองที่ถูกหิ้วปีกออกไปข้างนอกโดยไม่รู้ว่าชะตากรรมจะเจออะไรอีกหรือเปล่าที่โกง
แต่ตอนนี้เขาควรจะห่วงตัวเองเปียโนยอมเดินตามบอร์ดี้การ์ดไป
ร่างสูงถูกเชิญขึ้นลิฟต์พิเศษที่ขึ้นไปยังชั้นทำงานของเจ้าของที่นี่โดยไม่แวะชั้นไหนทั้งสิ้น
เจฟ กันต์ และยอร์ชก็อดที่จะห่วงเพื่อนไม่ได้เหมือนกันได้แต่มองร่างบางเดินเข้าไปในตัวลิฟต์
ลิฟต์หยุดชั้นที่
11 เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกมาก็พบกับห้องทำงานสีดำที่ตัดกับสีแดงห้องดูลึกลับ
เหมือนกับเจ้าของร่างบางของเปียโนค่อยๆเดินเข้าไปตามทางก็พบโต๊ะทำงานที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องพร้อมกับเก้าอี้ที่มีคนนั่งหันหลังให้เขาอยู่
เปียโนกลืนน้ำลายดังเอื้อกเมื่อรู้สึกตัวเองเริ่มคอแห้งผาก
“คุณเรียกผมมามีอะไรหรือเปล่า
ผมไม่ได้โกงอะไรคุณสักหน่อยนะ ผมก็เป็นแค่ผู้หวังดีเอง”
“หึ
ผมก็ไม่ได้เรียกคุณมาจะฆ่าจะแกงสักหน่อย แค่จะให้รางวัลเล็กๆน้อยๆ”
“อะไรครับ”
เปียโนถามออกมาเมื่อเพราะความรู้สึกของตัวเองบอกว่าคนตรงหน้าดูไม่น่าไว้ใจ ร่างสูงหันเก้าอี้มาประจัญหน้ากับเปียโนที่ยืนอยู่สายตาคมกริบที่มองไปยังเรือนร่างและเอวขอดบางที่อยู่ภายในเสื้อ
แจ็คสันยอมรับว่าถูกใจคนตรงหน้าตั้งแต่แรกเจอและไม่รู้ว่าเพราะอะไร
“มาเป็นเด็กของฉันสิ
นี่คือรางวัลของนาย”
อิมเมจ หลี่เซียวถัง
24/07/61 ตอนที่ 1 คลอดละจ้า ตอนแรกว่าจะแต่งหลังเรื่องภรรยาจ้างแจ็คแจจบแต่ทนมะไหว มาอัพก่อน// ตีมือตัวเอง ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจหน่อยเด้อ ปล.มือซ้ายของคุณหวังบางทีก็แซ่บบบ จะเอา555
เรื่องนี้มีแท็ก #หัวใจมาเฟียแจ็คแจ ฝากสกรีมเพื่อเป็นกำลังในการแต่งต่อไปของเก๊าด้วย ข่อมคุณค่าาาาา
#หัวใจมาเฟียจจ
ความคิดเห็น