ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่10 ภัยร้ายที่ใกล้เข้ามา(100%)
อแมนด้า บรรยาย
ครั้งนี้ไรต์มาแปลกให้ฉันได้บรรยายก่อนแต่ชั่งเถอะจะบรรยายให้ก็ได้ตอนนี้ฉันกำลังเล่นเกมอยู่ตานี้มี ฉัน คุณเอมิลี่ คุณวีร่า และ นาอิบ ฮันเตอร์คือ...นายโรคจิต!(เขาชื่อโจเซฟจ๊ะ//ไรต์ ก็จะเรียกแบบนี้อ่ะ//อแมนด้า จ๊ะๆ//ไรต์) บอกได้เลยว่า...ฉันกำลังจู๊คอยู่!และตานี้ก็ไม่เอาคนอื่นเลยนอกจากไล่ฉันเนี่ย!
"จะไล่อะไรฉันนักหนาเนี่ย!?ฉันไม่ใช่เจ้ากรรมนายเวรของนายนะ!"
"ก็คุณเป็นทั้งตัวปั่นกับจู๊คผมก็ต้องเก็บคุณก่อนสิครับ"
เก็บก่อนหรอ?ไม่มีทาง!ตอนนี้เครื่องถอดรหัสเหลือสองเครื่องเท่านั้นต้องยื้อเอาไว้!
"พลาดแล้วครับ"
ฉัวะ!
"อึก!"
บ้าจริง!ล้มไม้ผิดทางดันล้มไม้เร็วไปหน่อยแต่ว่าคำภีของฉันก็ใช้ได้แล้วล่ะา
"ถือสะว่าเมื่อกี้ฉันแจกแต้มให้นาย!"
พูดจบฉันก็เปิดคำภีทำให้นายโรคจิตสตั้นไปฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปที่โรงพยาบาลทันทีด่านนี้คือด่านโรงพยาบาลจุดจู๊คที่ดีที่สุดก็คงเป็นตัวโรงพยาบาลเนี่ยแหละ
แชะ!
ชิ!เกลียดความสามารถภ่ายรูปของอีตานี้จริงๆฉันวิ่งเข้าไปในโลกภาพถ่ายแล้วฮีลให้ตัวเองทันทีจากนั้นก็ออกมาแต่กลายเป็นว่า...
"จับตัวได้แล้ว"
ฉันดันออกมาเจอกับอีตาโรคจิตเข้าให้น่ะสิ!แถมหมอนี่ยังเอาแขนกับดาบมากันทางหนีฉันอีก!
"จะตีให้ล้มก็รีบตียังไงเกมนี้ฉันก็ชนะอยู่แล้ว"
ฉันพูดออกไปอย่างเรียบนิ่งเพราะตอนนี้เครื่องถอดรหัสถอดครบหมดแล้วแต่ประเด็นคือ...
"ไม่แคร์อยู่แล้วยังไงผมก็เก็บ4ได้"
นายโรคจิตมีตาแดง!ซวยแล้วไง!แล้วนายโรคจิตก็ฉันให้ล้มลงก่อนจะเทเลพล็อตไปหาคนอื่นที่ประตูทำไมนายโรคจิตวาร์ปแม่นจังจากนั้นไม่นานทุกคนก็โดนจับนั่งเก้าอี้แล้วบินกลับคฤหาสน์ทันที เหลือแต่ฉันที่ตอนนี้ยังล้มอยู่เลยก็อัพเปริค์สายจู๊คมาแล้วไม่ได้อัพลุกเองมาด้วยอ่ะ
"แย่จังนะครับที่ไม่ได้อัพลุกเองมาน่ะ^_^"
นายโรคจิตเดินเข้ามาพร้อมกับพูดซ้ำฉันอีกชิ!ถ้าเจอกันตาหน้าจะกวนให้เสียสมาธิเลยคอยดูแล้วนายโรคจิตก็อุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวสะงั้น! พระเจ้า!ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีผู้ชายคนไหนนอกจากคุณพ่ออุ้มฉันเลยนะ!แล้วอีตานี้ดันกล้าอุ้มฉันเนี่ยนะ!?ไม่ได้!ฉันต้องไม่ให้ใครมาโดนตัวมากไม่งั้น ทุกคนจะติดคำสาปจากฉัน!ฉันที่คิดได้แบบนั้นก็โพล่งออกไปทันทีว่า
"วางฉันลงเดี๋ยวนี้!ถ้านายยังไม่อยากตาย!"
นายโรคจิตขมวดคิ้วแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยฉันลงสักทีฉันจึงเริ่มดิ้นเพื่อจะได้หลุดสักที
"จะดิ้นทำไมผมจะพาไปส่งหลุม"
"ฉันขอเดินเอง!นายต้องรีบวางฉันลงเดี๋ยวนี้!"
นายโรคจิตยิ่งขมวดคิ้วแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยจนกระทั่งฉันดิ้นหลุดแล้วฉันก็ถอยห่างจากนายโรคจิตทันที
"..เดินนำไปที่หลุมสิ"
ฉันบอกออกไปพรางรักษาระยะห่างเอาไว้ไม่อย่างงั้นคำสาปจะไปหานายโรคจิตแน่ๆแต่...ทำไมฉันถึงต้องสนด้วยล่ะว่านายโรคจิตนั้นจะโดนคำสาปจากฉันมั้ย? ฉันคงเหนื่อยกับการหนีตานี้สินะต้องใช่แน่ๆแล้วนายโรคจิตก็ไม่พูดอะไรอีกเลยพาฉันมาส่งหลุมฉันก็เงียบพรางจับหัวไหล่ข้างขวาที่ตรงนี้มีสัญลัษณ์ของคำสาปของฉันอยู่
"ถ้าไม่ชอบให้คนถูกตัวก็บอกกันสิ"
จู่ๆนายโรคจิตก็พูดขึ้นมาแล้วก็หยุดเดินตรงหน้าของพวกฉันสองคนคือหลุมที่เปิดรออยู่ก่อนที่ฉันจะกระโดดลงก็พูดออกไปว่า
"ไม่ได้ไม่ชอบแต่มีเหตุผลที่คนอื่นถูกตัวไม่ได้...ก็เท่านั้น"
แล้วฉันก็กระโดดลงหลุมทันทีนี้อาจจะเป็นตาแรกก็ได้ที่ฉันแพ้น่ะไม่เป็นไรตาหน้าค่อยชนะใหม่
เอมี่ บรรยาย
ช่วงนี้รู้สึกแปลกๆเหมือนจะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นแหะแต่คงไม่ใช่หรอก...มั้งนะ
"เป็นอะไรหรอเอมี่?"
เอมม่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันดูนิ่งไปฉันจึงหันไปหาทางแล้วส่ายหน้าก่อนจะพูดไปว่า
"ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะมาสิเดี๋ยวฉันช่วยลดน้ำดอกไม้ให้นะ"
เอมม่าพยักหน้ารับก่อนจะส่งที่รดน้ำมาให้ฉันจึงช่วยลดน้ำให้กับดอกไม้สวยๆพวกนี้ทันที
15 นาทีผ่านไป
และการรดน้ำก็เสร็จเหนื่อยเหมือนกันนะแต่ก็ทำให้จิตใจผ่อนคลายได้เหมือนกัน
"ขอบคุณที่มาช่วยนะเอมี่เพราะเธอเลยทำให้การรดน้ำเสร็จเร็วขึ้นมากๆเลยล่ะ^_^"
"ไม่เป็นไรจ้าเพื่อนกันก็ต้องช่วยกันนี่เนอะไปทานข้าวมื้อเที่ยงกันเถอะ"
"อื้ม"
แล้วพวกฉันสองคนก็เดินเข้ามาในห้องอาหารก็เห็นว่าทุกคนมาอยู่รวมตัวกันหมดแล้ว
"กำลังจะไปตามพอดีมานั่งตรงนี้เร็วทั้งสองคน"
คุณเอมิลี่เรียกพวกฉันไปนั่งข้างๆฉันกับเอมม่าก็เดินไปนั่งแต่ที่ฉันตอนนี้คือมันแบ่งฝั่งกันอย่างชัดเจนทางฝั่งซ้ายจะเป็นผู้หญิงหมดเลยส่วนทางฝั่งขวาก็เป็นผู้ชายหมดเหมือนกันเกิดเรื่องอะไรหรือป่าวเนี่ย
"คุณเอมิลี่ตอนที่ฉันกับเอมม่าไม่อยู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือป่าวคะ?ทำไมถึงนั่งแยกฝั่งกันสะขนาดนี้ล่ะคะ?"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแค่พวกผู้ชายจะประท้วงอะไรนิดหน่อยน่ะ"
ประท้วงอะไรนิดหน่อย?มันจะนิดหน่อยจริงหรอคะ?คุณเอมิลี่
"แล้วพวกคุณครีเชอร์ประท้วงอะไรกันล่ะคะ?"
เอมม่าถามต่อจากฉันคุณมาร์ธาจึงเป็นคนตอบว่า
"ประท้วงเรื่องของกินกับเรื่องเสื้อผ้านั้นแหละเพราะหมู่นี้จะมีแต่ผู้หญิงที่ได้สกินใหม่ยังไงล่ะพวกผู้ชายก็เกิดอาการน้อยใจน่ะ"
เป็นเรื่องที่ไร้สาระพอตัวเลยแหะแต่ก็พอจะเข้าใจล่ะนะว่าการที่ไม่ได้ของใหม่เลยมันเป็นยังไงน่ะ
______________________
เอาแค่นี้ไปก่อนนะค่าาาเดี๋ยวไรต์มาต่อให้ใหม่นะคะ^_^
______________________
มาต่อแล้วค่าาา!
______________________
หลังจากที่พวกเราทานข้าวเที่ยงเสร็จก็มานั่งรอที่ห้องนั่งเล่นเพื่อรอว่าใครจะได้ไปเล่นเกมในตานี้
[ต่อไปนี้จะทำการสุ่มเซอร์ไวเวอร์กับฮันเตอร์เพื่อเล่นเกมขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบและโปรดฟังเสียงที่ดังขึ้นต่อไปนี้]
พวกเราต่างพากันเงียบเพื่อรอฟังและแล้วรายชื่อก็ขึ้นมาว่า
[เซอร์ไวเวอร์ได้แก่ อาคิตะ เอมิลี่ วิลเลี่ยม และ เอมี่
ฮันเตอร์ได้แก่ โรมิโอ]
ชิ! ต้องมาเจอกับอาคิตะแบบนี้ฉันจะมีสมาธิจู๊คมั้ยเนี่ยแถมฮันเตอร์ยังเป็นโรมิโออีกบ้าที่สุดเลย!
"ไหวมั้ยเอมี่?"
นาอิบเดินมาถามฉันฉันยิ้มไปให้ก่อนจะพูดว่า
"ไหวอยู่แล้วถึงจะเป็นสองคนนี้ฉันก็ไหวน่า"
นาอิบทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ฉันก็เดินมาพร้อมกับคุณเอมิลี่แล้วล่ะ
"ดีใจจังได้เล่นเกมกับเธอสักที"
อาคิตะพูดขึ้นมาฉันจึงพูดออกไปด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า
"เอาเวลามาพูดไปถอดรหัสเถอะ"
แล้วฉันก็เดินนำเข้าไปทันทีตามด้วยคุณเอมิลี่และวิลเลี่ยมอาคิตะเป็นคนสุดท้าย
ฉันมาโผล่อยู่ที่ใกล้ๆม้าหมุนล่ะด่านนี้อยากมากับนาอิบเหมือนกันแหะจะได้มาเล่นรถไฟเหาะกับม้าหมุนด้วยกันพอๆเอาเวลาไปถอดรหัสดีกว่าฉัน พอฉันคิดได้แบบนั้นก็เดินหาเครื่องถอดรหัสทันทีแล้วก็เจอเครื่องหนึ่งตรงใกล้ๆกับรถไฟเหาะ
โป๊ก!
ฉันหันไปมองออร่าพบว่าคุณเอมิลี่โดนตีไปแล้วทีหนึ่งฉันจึงตั้งหน้าถอดรหัสต่อเพราะเครื่องนี้เลยครึ่งแล้ว
ตี๊ด!
"โอเคเสร็จไปแล้วเครื่องหนึ่ง อ๊ะ! ไม่สิสองแล้วนี่นา"
ฉันพึมพำก่อนจะวิ่งไปช่วยคุณเอมิลี่พอฉันมาถึงก็เห็นว่าคุณเอมิลี่กำลังวิ่งขึ้นไปที่รถไฟเหาะฉันจึงวิ่งขึ้นไปแล้วไปเปิดไฟไว้ให้แล้วคุณเอมิลี่ก็หนีรอดไปได้
"แค่นี้ก็จับคุณเอมิลี่ไม่ได้หรอโรมิโอ?"
ฉันพูดออกไปทำให้โรมิโอหันมามองก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วพูดออกมาว่า
"ก็นี้มันเกมแรกของฉันนี่ด่านนี้ก็ใหญ่เป็นบ้าแต่ฉันจะพยายามทำให้ได้เสมอแล้วกัน"
"เสียใจถ้าฉันยังไม่ล้มนายก็ไม่มีทางไปตีคนอื่นได้หรอก!"
ฉันพูดพร้อมกับวิ่งออกมาอีกทางโรมิโอก็เดินตามมาด่านนี้เป็นด่านสวนสนุกเพราะฉะนั่นจุดจู๊คที่ดีที่สุดก็คือ...บ้านผีสิงหลังใหญ่เนี่ยแหละ! เกมนี้เป็นตาแรกของหมอนั้นคงไม่มีเปริท์กั้นหน้าต่างหรอกเพราะฉะนั่นสบายมากถ้าหมอนั้นไม่เปลี่ยนตัวไปเอาคนอื่นล่ะนะ
"แน่จริงก็ตีให้ได้สิโรมิโอ!"
ฉันตะโกนหลอกล่อหมอนั้นเพื่อให้คนอื่นได้ถอดรหัสกันต่อไปตอนนี้เหลือแค่เครื่องเดียวแล้วทนหน่อยตัวฉัน
"เธอนี่มันตัวแสบจริงๆ"
"เหอะ! แต่ก็ยังไม่แสบเท่ากับนายที่กล้าหลอกทามาโมะหรอก!ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายเด็ดขาด!"
ฉันพูดพร้อมกับวิ่งสวนการตีของโรมิโอไปพร้อมกับล้มไม้ใส่ด้วย!
ปึก!
"โอ๊ย! แสบนักนะ!"
โรมิโอเริ่มหัวร้อนแล้วดีล่ะจะได้ใช้แต่อารมณ์สมองไม่ต้องใช้!
ตี๊ดดด~!
เยส!ทุกคนถอดรหัสจนครบหมดแล้ว!ฉันจึงรีบวิ่งออกมาทันทีแต่ก็โดนโรมิโอตีเข้าสะก่อน!
ฉัวะ!
"อึก!"
บ้าน่า!ทำไมโดนตีทีเดียวแล้วล้อเลยล่ะ!?ฉันหันไปมองที่ตาของโรมิโอก็ไม่แดงนิแล้วทำไม?
"ความสามารถของฉันอีกอย่างคือพอถอดรหัสครบหมดฉันสามารถตีเซอร์ไวเวอร์สองคนให้ล้มลงได้ทันทีโดยไม่ต้องพึ่งตาแดง"
แบบนี้มันขี้โกงชัดๆ!แล้วอีกคนจะเป็นใครล่ะ!?เดาว่าต้องไม่ใช่อาคิตะแน่ๆก็เหลือแต่คุณเอมิลี่กับวิลเลี่ยมเท่านั้น
"ชิ!"
ฉันจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ตอนนี้เจ้าอาคิตะก็ออกไปแล้วฉันจึงส่งสัญญาณให้คนอื่นออกไปทันทีแต่คุณเอมิลี่กับวิลเลี่ยมก็ไม่ยอมออกสักทีแบบนี้ก็ต้องมีคนใดคนหนึ่งล้มแน่ๆ! ฉันจึงส่งสัญญาณไปรั่วๆจนในที่สุดพวกเขาสองคนก็ออกไปสักทีเก้าอี้จึงเริ่มทำงานทันที
"พวกผมจะทำให้พวกเธอทรมานให้ได้จำเอาไว้เอมี่ไม่สิซากุระ"
ระหว่างที่ฉันนั่งเก้าอี้ก็ได้ยินเสียงเย็นชาดังขึ้นมาก่อนที่ฉันจะบินกลับคฤหาสน์ไปพร้อมกับความกลัวที่เริ่มก่อตัวขึ้นมา
พวกโรมิโอมีแผนจะทำอะไรอีกล่ะ?นี่คือความคิดของฉันตอนนี้ที่เดินกลับจากเกมเข้ามาในห้องนั่งเล่นคุณเอมิลี่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับปฐมพยาบาลให้
"ขอบคุณคะคุณเอมิลี่"
"ไม่เป็นไรจ๊ะพวกฉันก็ต้องขอบคุณเธอนั่นแหละถ้าไม่มีเธอคอยล่อฮันเตอร์ไว้พวกเราคงแพ้ไปแล้วล่ะ"
ฉันยิ้มรับกับคำชมของคุณเอมิลี่ก่อนจะดื่มน้ำที่เอมม่าเอามาให้(ตอนไหนไม่รู้)ขึ้นดื่ม
[ต่อไปนี้จะทำการสุ่มเซอร์ไวเวอร์กับฮันเตอร์เพื่อเล่นเกมขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบและโปรดฟังเสียงที่ดังขึ้นต่อไปนี้]
พวกเราทุกคนต่างพากันตั้งใจฟังว่าใครจะได้เล่นในตาต่อไป
[เซอร์ไวเวอร์ได้แก่ เอมม่า ฟีโอน่า นาอิบ เฮเลน่า
ฮันเตอร์ได้แก่ หยินหยาง]
เจอพี่แฝดล่ะจะว่าไปฉันยังไม่เคยเจอฝาแฝดคู่นี้เลยแหะตอนอยู่ในโลกจริงฉันเจอบ่อยมากเลยล่ะแล้วก็จู๊คกับพี่แกจนคนเล่นกดยอมแพ้เลยคิดดู!
"สู้ๆเข้านะทุกคน!"
ฉันให้กำลังใจทั้งสี่คนที่เดินเข้าประตูไปเอมม่าส่งยิ้มกลับมาให้คุณฟีโอน่าโบกมือส่งมาเฮเลน่าก็เช่นกันส่วนนาอิบแค่หันกลับมามองฉันเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปแต่แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะ
"ดูเธอจะชอบหมอนั่นมากเลยนะ?"
ฉันหันขวับกลับไปตามเสียงก็เห็นว่าอาคิตะเดินเข้ามาหาฉันครั้งนี้ฉันจะไม่กลัวและหนีอีกแล้วล่ะครั้งนี้ฉันจะสู้!
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย?ฉันจะรักใครชอบใครตอนนี้เป็นสิทธิ์ของฉันแล้วนายไม่เกี่ยวอาคิตะเลิกยุ่งกับฉันสักทีเถอะ ต่อให้นายพยายามจะคืนดีกับฉันแค่ไหนฉันก็ไม่กลับไปหานายหรอก"
ฉันพูดร่ายยาวออกไปเพื่อให้อาคิตะได้รู้แต่ดูท่ามันจะไม่ได้ผลเลยอาคิตะก้มหน้าลงหลังจากที่ฉันพูดจบพร้อมกับหัวเราะขึ้นมาแล้วพูดว่า
"หึหึหึฮ่าๆๆๆ!!!ฉันน่ะหรอพยายามจะคืนดีกับเธอน่ะ!?ฮะๆๆ!ฝันกลางวันอยู่หรือป่าว?ซากุระฉันน่ะนะไม่ต้องพยายามหรอกแค่ใช้สมองนิดหน่อย เธอก็จะมาอยู่ใต้ร่างของฉันแล้วล่ะอีกไม่นานหรอกซากุระอีกไม่นาน"
ฉันกำหมัดแน่นพยายามสงบอารมณ์ที่ตอนนี้กำลังพุ่งสูงเลยล่ะสุดท้ายแล้วหมอนี้ก็คิดได้แต่เรื่องพรรคนั้นสินะน่ารังเกียจที่สุด!ฉันรีบเดินแยกออกมาทันทีไม่อย่างงั้นมีหวังฉันได้ฆ่าคนแน่ๆ รีดยังไม่เคยเห็นฉันโกรธเลยนิบอกเอาไว้เลยว่าถ้าฉันโกรธมากๆจนถึงสุดล่ะก็...ฉันจะทำลายทุกอย่างที่ขว้างหน้าของฉัน! แน่นอนว่าทามาโมะเคยเจอตอนฉันโกรธแล้วล่ะทำให้ยัยนั้นไม่กล้าทำให้ฉันโกรธอีกเลยล่ะ พูดถึงทามาโมะก็คิดถึงเลยแหะเดินไปหาเลยแล้วกันจะได้ไปบอกคำพูดแปลกๆของโรมิโอด้วยพอคิดได้แบบนั้นฉันก็เปลี่ยนทิศทางการเดินไปที่คฤหาสน์ของฮันเตอร์ทันที
ทามาโมะ บรรยาย
หลังจากที่ฉันดูเกมตาที่แล้วจบก็ระวังตัวมากขึ้นเพราะความสามารถของโรมิโอมันน่ากลัวอยู่แต่ที่ฉันสงสัยคือหมอนั่นพูดอะไรกับเอมี่ทำให้เอมี่ตกใจอยู่ด้วยสิต้องถามให้รู้เรื่อง
"นายพูดอะไรกับเอมี่ไว้...โรมิโอ"
หลังจากที่โรมิโอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นฉันก็ถามออกไปทันทีโดยที่ตอนนี้ฉันเดินเข้ามาขว้างทางโรมิโอไว้
"โอ้! วันนี้เธอเข้ามาคุยกับฉันก่อนเป็นเรื่องน่าแปลกจริงๆเกิดคิดถึงฉันขึ้นมาหรอ?"
ชิ้ง!
"อย่ามาเล่นลิ้นโรมิโอตอบมาสะ!"
ฉันเข้าไปประชิดตัวหมอนั่นพร้อมกับที่กรงเล็บยาวขึ้นไปจ่อที่คอหอยของโรมิโอ
"ก็ได้ๆฉันแค่พูดว่า'พวกฉันสามคนจะทรมานพวกเธอสองคน'ก็แค่นั้นแหละ"
ตูมมม!
เหลืออดแล้วโว๊ยยย!!!ขอสักหมัดเถอะ!ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ฉันก็ต่อยโรมิโอกระเด็นไปแล้วล่ะ!แต่เมื่อกี้หมอนั่นพูดว่าสามคนนิแล้วอีกคนเป็นใครล่ะ? ตอนนี้ฮันเตอร์คนอื่นๆดูสถานการณ์อยู่ห่างๆเพราะว่าตอนนี้รอบตัวฉันมีลูกไฟสีดำอมแดงอยู่รอบตัวเต็มไปหมดพร้อมกับที่สกินของฉันเปลี่ยนไปเป็นร่างจุติแทน
"แค่กๆๆ!"
เสียงไอของโรมิโอดังขึ้นพร้อมกับเงาสูงใหญ่ที่เดินกะเผลกออกมาจากกลุ่มควันพร้อมกับหยดเลือดที่หยดลงมาด้วยสม!อันที่จริงฉันน่าจะใส่แรงให้มากกว่านี้นะ เอาให้นอนซมเหมือนกับเพื่อนชั่วๆของมันไปเลย!จะได้ไม่ต้องพูดอะไรแบบนี้อีก!
____________________
เดี๋ยวไรต์มาต่อให้อีกทีนะคะ
____________________
มาต่อแล้วค่าาา~!
____________________
หลังจากที่ควันจางลงแล้วก็ทำให้เห็นว่าโรมิโอมีสภาพเป็นยังไงโดยที่ตอนนี้หมอนั่นกุมปากที่แตกจนเลือดออกไว้แล้วมองมาที่ฉันด้วยสายตาเคียดแค้น ฉันก็จ้องกลับสิคิดว่าฉันกลัวหรือไง?บอกเลยถ้าหมอนี้พุ่งมาหรือเล่นตุกติกล่ะก็...ฉันจะฆ่าทิ้งทันที!ต่อให้ต้องโดนลงโทษจากดาร์คทีเซียฉันก็ยอม!
"ใจเย็นสิทามาโมะ"
ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นว่าเป็นเอมี่ที่เดินเข้ามาพร้อมกับจับมือฉันไว้ฉันจึงสงบสติตัวเองลงทำให้สีสกินของฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิม
"..ไปคุยกันบนห้องฉัน"
ฉันพูดเพราะการที่เอมี่เดินมาหาฉันเองแปลว่ามีเรื่องอยากคุยด้วยก็เหมือนกับฉันถ้าเดินไปหาเอมี่ก็เท่ากับมีเรื่องจะคุยด้วยเอมี่พยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป ฉันจึงหันมาทางโรมิโออีกครั้งก่อนจะเตือนหมอนั้นเป็นครั้งสุดท้ายว่า
"นี่ครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเตือนนายโรมิโออย่ามายุ่งกับพวกฉันสองคนอีก!ไม่อย่างงั้นก็เตรียมตัวลงโรงไปได้เลยรวมถึงเพื่อนชั่วๆของนายด้วย!"
พูดจบฉันก็เดินขึ้นบันไดมาทันทีก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องตัวเองที่เอมี่นั่งรออยู่บนเตียงก่อนแล้ว
"โรมิโอพูดอะไรเธอถึงต่อยหมอนั่นล่ะ?"
เอมี่ถามทันทีหลังจากเห็นฉันนั่งลงข้างๆแล้วฉันจึงตอบไปว่า
"บอกว่าจะทรมานพวกเราและยังมีคนช่วยพวกมันอีก1คนด้วย"
"คนช่วย?อืม..."
เอมี่พึมพำก่อนจะทำหน้าคิดคงจะคิดว่าใครจะมีแววเป็นคนช่วยสองคนนั้นสินะแล้วเอมี่ก็หันมาถามฉันว่า
"จะว่าไปตั้งแต่อยู่ที่นี้มาฉันยังไม่เห็นพี่หมึกเลยนะเธอเคยเจอมั้ย?"
พี่หมึกหรอ?จริงด้วย!จะว่าไปฉันยังไม่เคยเจอเหมือนกันงั้นก็แสดงว่าคนที่จะช่วยพวกนั้นคือพี่หมึก!
"แกคิดเหมือนฉันมั้ยเอมี่?"
"คิดดิ"
พวกฉันสองคนมองหน้ากันก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอดังอึกเพราะตอนอยู่ที่โลกจริงฉันกับเอมี่เกลียดพี่หมึกมากๆเพราะนวดที่ขึ้นทั่วแมพนั่นแหละ จู๊คก็จู๊คไม่ได้แย่ชะมัด!แล้วทำไมพี่หมึกถึงต้องไปช่วยสองคนนั้นด้วยล่ะ?คิดหาเหตุผลไม่ได้เลยแหะอืม...
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ระหว่างที่ฉันกำลังคิดว่าอะไรเป็นเหตุให้พี่หมึกร่วมมือกับสองคนนั้นประตูห้องก็ถูกเคาะก่อนฉันจึงลุกขึ้นไปเปิดประตู
แอ็ดดด~!
ปรากฏว่าคนที่มาคือแจ็ค!โอ้!พระเจ้าช่วย!เขามาทำอะไรที่นี้กันล่ะ?ก่อนที่ฉันจะได้ถามเขาก็พูดขึ้นก่อนว่า
"ขอเข้าไปในห้องฉันมีเรื่องจะคุยกับพวกเธอสองคน"
ฉันจึงต้องเปิดประตูให้กว้างแล้วแจ็คก็เดินเข้ามาฉันจึงไปยกเก้าอี้มาให้เขานั่งแล้วฉันก็เดินไปนั่งบนเตียงกับเอมี่เพื่อฟังว่าเขาจะคุยอะไรกับพวกเรา
"ที่ฉันมาก็เพราะจะบอกเกี่ยวกับฮันเตอร์คนหนึ่งที่พวกเธอยังไม่เคยเห็น"
คงมาเล่าเรื่องพี่หมึกสินะดีเลยจะได้รู้หน่อยว่าพี่หมึกหายไปไหน
"แฮสเทอร์คือชื่อของเขาเขาเป็นอสูรกายที่คล้ายปลาหมึกแต่โหดร้ายกว่าเขาเคยคิดจะฆ่าพวกเซอร์ทุกคนแต่มันผิดกฏเขาก็เลยโดนลงโทษโดนขังในที่ๆไกลจากที่นี้ แต่ก่อนที่เขาจะไปเขาได้พูดทิ้งท้ายไว้ว่า'สักวันข้าจะกลับมาแก้แค้นพวกเจ้าจงเตรียมใจเอาไว้'แล้วฉันก็เดาได้ว่าเขาต้องได้เจ้าพวกนั้นช่วยออกมาแน่ๆเพราะฉะนั่นพวกเธอสองคนก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดีล่ะ"
แจ็คร่ายยาวออกมาพวกฉันจึงมองหน้ากันก่อนจะหันไปขอบคุณแจ็คที่มาเล่าให้ฟัง
"ขอบคุณที่มาบอก"x2
แจ็คไม่พูดอะไรเพียงพยักหน้ารับเท่านั้นเอมี่จึงพูดขึ้นมาว่า
"งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะป่านี้พวกนาอิบคงกลับมาจากเกมแล้วล่ะบายนะทามาโมะ"
"ให้ฉันไปส่งมั้ย?"
ฉันถามไปเพราะไม่อยากให้เอมี่ไปคนเดียวยังไงที่นี้ก็เป็นฝั่งฮันเตอร์นะจะให้เซอร์เดินไปเดินมาได้ยังไงล่ะจริงมั้ย?
"ไม่เป็นไรฉันดูแลตัวเองได้น่าอย่าห่วงเลยบายนะแจ็คบายคะคุณแม่คิคิ^_^"
ฉันปาหมอนอัดใส่หน้าเอมี่ไปแต่ยัยนั้นก็รับไว้ได้ก่อนจะปากลับมาแล้ววิ่งออกไปที่ประตูทันทีให้ตายยังจะมาประชดใส่กันอีกนะที่พูดเพราะเป็นห่วงหรอก! แล้วภายในห้องก็เหลือแค่ฉันกับแจ็คบรรยากาศเงียบลงทันทีหรือว่าที่ยัยเอมี่วิ่งออกไปแบบนั้นเพื่อจะให้ฉันได้อยู่กับแจ็คสองต่อสองหรอ!?ให้ตายแผนร้ายนักนะ!
"จะว่าไปรูปที่วาดเมื่อวานเสร็จหรือยัง?"
ฉันถามออกไปเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบแจ็คจึงตอบมาว่า
"..ยังมันยังขาดอีกอย่างหนึ่ง"
ขาดอีกอย่างหนึ่ง?ขาดอะไรล่ะ?ด้วยความสงสัยฉันจึงถามออกไป
"ขาดอะไรหรอ?"
แจ็คหันมามองฉันถึงจะไม่รู้ว่าเขาแสดงสีหน้าแบบไหนเพราะมีหน้ากากก็เถอะนะแต่แจ็คก็ยังเงียบฉันกำลังจะบอกว่าไม่ตอบก็ไม่เป็นไรแต่ก็โดนเขาพูดขึ้นมาก่อนว่า
"ขาดเธอไง"
ห๊ะ? ถ้าฉันฟังไม่ผิดหรือไม่ได้เบลออยู่ฉันคงคิดว่าแจ็คกำลังเล่นมุขจีบฉันอยู่นะแต่เพราะฉันไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองนักเลยยังไม่อยากปักใจเชื่อเท่าไหร่
"..รีบอาบน้ำแล้วลงไปทานมื้อเย็นเถอะ"
แจ็คพูดจบก็เดินออกไปทันทีและถ้าฉันตาไม่ฟาดฉันเห็นหูเขาแดงด้วยล่ะ!งืม~ทำไมวันนี้แจ็คดูน่ารักจัง?แต่...ชั่งมันเถอะรีบไปอาบน้ำแล้วลงไปทานมื้อเย็นดีกว่า
ไรต์ บรรยาย
ตัดมาทางเอมี่ที่เดินกลับมาถึงคฤหาสน์เซอร์ไวเวอร์แล้ว
"ฮืมๆๆฮือๆๆ"
เอมี่ฮัมเพลงไปพรางชมดอกไม้ไปอย่างอารมณ์ดีเพราะเธอกำลังคิดว่าทามาโมะจะทำยังไงนะเธออุตสาออกมาเพื่อให้ทามาโมะได้อยู่กับแจ็คสองต่อสองเลยนะ
"อารมณ์ดีจากไหนมา?"
"ว๊าย!"
เอมี่ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆเสียงทุ้มนุ่มที่เอมี่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลังทำให้เอมี่ปล่อยหมัดขวาออกไปตามสัญชาตญาณแต่คราวนี้นาอิบไม่พลาดโดนต่อยหรอก
หมับ!
"จะต่อยฉันเพิ่มอีกหรือไง?"
"กะ..กะ..ก็นายเข้ามาข้างหลังฉันนี่!เป็นคนอื่นก็ตกใจเหมือนกันนั่นแหละ!"
เอมี่เถียงกลับไปนี้เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่นาอิบมักจะเข้ามาข้างหลังเธอแล้วแกล้งให้ตกใจน่ะแล้วทุกครั้งมันก็เหมือนเดิมคือเอมี่จะปล่อยหมัดขวาออกมาต่อยตลอด
"แต่คนอื่นเขาไม่ต่อยแบบเธอไง"
นาอิบสวนกลับทำให้เอมี่หมดคำพูดไปโดนปริยายนาอิบจึงถามอีกว่า
"แล้วตกลงเธออารมณ์ดีมาจากไหน?"
"นั้นสิฉันอารมณ์ดีมาจากไหนกันน้า~"
เอมี่ก็เล่นลิ้นไม่ยอมตอบพร้อมกับเดินเข้าไปในคฤหาสน์นาอิบก็เดินตามพยายามให้เอมี่ตอบคำถามของเขาจนเอมี่ยอมบอกว่า
"บอกก็ได้เห็นแก่ความพยายามของนาย ที่ฉันอารมณ์ดีก็คือเพื่อนฉันทามาโมะกำลังจะขายออกไงล่ะ!*^*"
เอมี่พูดพร้อมกับดวงตาเป็นประกายนาอิบก็ทำหน้าสงสัยเอมี่ที่เห็นปฏิกิริยาแบบนั้นก็พึมพำเบาๆว่า
"เห้อ~ พวกผู้ชายไม่เข้าใจผู้หญิงเลย"
พอเอมี่พึมพำเสร็จก็เงยหน้าก่อนจะบอกออกไปตรงๆว่า
"ทามาโมะกำลังจะมีความรักครั้งใหม่ไงล่ะและฉันพนันว่าครั้งนี้ทามาโมะต้องได้เจอรักแท้แน่นอน"
เอมี่พูดอย่างดีใจให้กับเพื่อนสนิทของเธอแค่เห็นทามาโมะมีความสุขเธอก็มีความสุขมากแล้วล่ะนาอิบที่ได้ยินแบบนั้นก็มองเอมี่ก่อนจะถามออกไปว่า
"แล้วเธอล่ะจะมีรักครั้งใหม่มั้ย?"
เอมี่ที่ได้ยินคำถามก็หันมาหานาอิบอย่างไม่อยากเชื่อกับคำถามนั้นแต่เอมี่ก็คิดแปปหนึ่งพรางมองนาอิบแล้วหลับตาลงก่อนจะตอบไปแบบไม่ตรงคำถามว่า
"ฉันแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยพูดกับใครเท่าไหร่แต่ก็เป็นคนดีคอยช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอเพียงแต่ฉันไม่รู้ว่า...จะได้อยู่กับเขานานเท่าไหร่ก็แค่นั้นเอง แล้ว...นายล่ะนาอิบจะมีความรักเหมือนคนอื่นเขาบ้างมั้ย?"
นาอิบที่โดนถามกลับมองเอมี่อย่างเงียบๆก่อนจะตอบออกไปแบบไม่ตรงคำถามเหมือนกันว่า
"ฉันแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู่ที่ฉันคอยเฝ้ามองเธอคอยเป็นห่วงเธอคนนั้นอยากจะปกป้องและอยู่ด้วยกันตลอดไปแต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะอยู่กับฉันได้นานแค่ไหน"
เอมี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็มองนาอิบอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะ...ก่อนที่เอมี่จะคิดอะไรไปมากกว่านั้นก็โดนนาอิบสวมกอดเข้าก่อนพร้อมกับคำพูดประโยคหนึ่งที่เอมี่ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจทันทีที่ได้ยิน
"ฉันชอบเธอเอมี่อยู่กับฉันตลอดไปเถอะนะได้มั้ย?"
นาอิบถามพรางซุกหน้าเข้าที่ผมสีซากุระที่หอมเหมือนดอกซากุระเอมี่จึงกอดตอบแล้วตอบไปทั้งน้ำตาว่า
"ได้ๆๆๆฉันจะอยู่กับนายตลอดไป!ฮึก!"
เอมี่พูดจบก็ร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะทนเพราะเธอชอบนาอิบมากๆไม่สิรักเลยตั้งหากตั้งแต่ที่อยู่โลกจริงแล้วล่ะแต่เพราะนาอิบเป็นแค่ตัวละครในเกมและเธอที่เป็นมนุษย์มีเนื้อมีหนัง ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้แต่เธอก็สามารถอยู่กับนาอิบได้แล้วถึงแม้จะต้องเสี่ยงชีวิตเข้าเกมก็ตามแต่เธอก็ไม่สนขอแค่ได้อยู่ใกล้นาอิบก็พอแล้วล่ะ ทั้งคู่กอดกันอยู่อย่างงั้นจนกระทั่งเอมี่หลับไปเพราะการร้องไห้นาอิบจึงอุ้มเธอด้วยท่าเจ้าสาวแล้วพาไปส่งที่ห้องพัก โชคดีที่ตอนนี้เป็นตอนดึกแล้วเลยไม่มีใครผ่านมาทำให้นาอิบไม่โดนเข้าใจผิดคิดว่าจะลักหลับเอมี่พอนาอิบจัดการห่มผ้าให้เอมี่เสร็จแล้วก็ออกจากห้อง โดยไม่ลืมล็อคห้องจากข้างในให้ด้วยและค่ำคืนนี้ก็ผ่านไปด้วยความสุขของคนสองคนแต่ทว่าภัยร้ายก็คืบคลานเข้ามาใกล้แล้วเหมือนกัน
"มาแล้วสินะครับ?"
เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นกลางดึกที่สวนดอกไม้ก่อนจะปรากฏอีกร่างที่บืนอยู่ข้างๆเขาและคนที่พวกเขาทักก็หันมาหาก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า
"ใช่ในที่สุดวันแห่งการแก้แค้นก็มาถึงแล้วอีก3วันข้างหน้าข้าจะทำลายที่นี้ทิ้ง!"
ชายหนุ่มอีก2คนที่ได้ยินก็พากันแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวเพราะพวกเขาสามคนจะได้แก้แค้นแล้วยังไงล่ะแค่คิดก็น่าสนุกแล้วหึหึหึแล้วพวกเขาสามคนก็หายตัวไปจากสวนอย่างไร้ล่องลอย เหมือนกับว่าไม่เคยมีใครอยู่ตรงนั้นมาก่อน
TBC.
________________________________
จบแล้วค่าาา~!!!กับตอนนี้!ตอนหน้าจะเจอกับฉากบู๊แล้วนะคะไรต์จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดคะ!เพื่อรีดเดอร์ทั้งหลายเลยนะคะ!^_^และอย่าลืมนะคะ 1 เม้น = 10 กำลังใจค่าาา~!!!ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะค่าาา~!!!^0^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น