[Identity V]ทำไมฉันกับเพื่อนต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย!?(แจ็คxOc) (นาอิบxOc)[END]

ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่14 เรื่องราวของสองสาว(100%)

ตอนนี้ไรต์จะให้เอมี่หรือซากุระบรรยายทั้งตอนเลยนะคะแล้วก็บางเนื้อเรื่องอาจจะมีออกทะเลไปบ้างนะคะแต่เพื่อความสนุกของนิยายคะจะเป็นยังไงนั้นไปอ่านกันโลดค่าาา~~~!!!^0^

____________________________

เอมี่ บรรยาย

---ความเดิมตอนที่แล้ว---

"มันเริ่มเมื่อตอนที่ฉันกับทามาโมะอยู่ชั้นม.5..."

---ต่อคะ---

"ตอนนั้นทามาโมะไม่มีเพื่อนในห้องเข้าไปคุยด้วยซ้ำเพราะมีข่าวว่าเธอไปต่อยตีกลับนักเรียนผู้ชายอีกโรงเรียนหนึ่งด้วยเพราะเหตุนั้นฉันจึงเข้าไปคุยกับทามาโมะแต่ก็โดนไล่ออกมาทุกรอบ เรียกได้ว่าฉันต้องตามตื๊อทุกวันเลยล่ะกว่าทามาโมะจะยอมเปิดใจน่ะ"

ฉันเล่าเรื่องราวแบบสั้นๆแล้วทามาโมะก็เล่าต่อเลยว่า

"แล้วมีอยู่วันหนึ่งที่ยัยนี้เล่นพิเรนจะทำตัวเป็นนักสืบตามฉันไปที่บ้านแต่ก็ไม่ระวังตัวจนโดนฉุดเข้าไปในซอยเปรี่ยวนั่นแหละ"

"หือ ฉันจำไม่ได้นะว่ามีตอนนั้นด้วยน่ะ?"

ฉันพูดแย้งออกไปเพราะในความทรงจำของฉันมันไม่มีจริงๆนะทามาโมะถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดว่า

"หมอบอกว่าแกกลัวมากจนสมองสั่งให้ลืมเรื่องร้ายๆไปมันเหมือนเป็นการป้องกันตัวอย่างหนึ่งน่ะ"

อ้อ! เป็นอย่างงี้นี้เองฉันพยักหน้ารับก่อนจะเล่ามาถึงตอนที่ได้เจอกับโรมิโอและอาคิตะ

"พอพวกฉันขึ้นม.6ก็เริ่มตั้งใจเรียนกันมากขึ้นเพราะฉันกับทามาโมะมีความฝันว่าอยากเป็นหมอน่ะแต่พอเรียนไปได้2เดือนโรมิโอกับอาคิตะก็เข้ามาพูดคุยกับพวกฉันสองคน จนพวกฉันเริ่มเปิดใจให้แล้วพวกเราก็คบกัน.."

ฉันหยุดเล่าไปพร้อมกับภาพในอดีตย้อนกลับมาทามาโมะเลยต้องลูบหัวฉันเป็นการปลอบพร้อมกับเล่าต่อว่า

"พอพวกเราคบกันได้5เดือนสองคนนั้นก็เริ่มแสดงนิสัยจริงๆออกมาเลยทำให้พวกฉันเริ่มตีตัวออกห่างและวันหนึ่งพวกเราก็ไปเจอสองคนนั้นควงผู้หญิงเข้าไปที่โรงแรม ตอนนั้นพวกฉันเลยตัดสินใจว่าจะเลิกกับพวกนั้นแต่พวกนั้นไม่ยอมทางฉันน่ะจัดการได้สบายอยู่แล้วแต่ของเอมี่น่ะร้ายแรงอยู่ ดีหน่อยที่ฉันไปช่วยได้ทันถ้าช้าไปกว่านี้เอมี่คงเป็นโรคซึมเศร้าไปเลยแหละ"

พอฉันได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มแหยๆออกมาเพราะมันเป็นความจริงทั้งหมดฉันน่ะเป็นพวกที่ว่าถ้าโดนอะไรกระทบจิตใจก็จะเป็นโรคซึมเศร้าได้ง่ายเลยล่ะแล้วฉันก็เล่าต่อทันทีว่า

"และพวกฉันสองคนก็ได้ขึ้นมหาลัยปี1กันและตอนนั้นเองที่พวกฉันไปเจอเข้ากับเกมๆหนึ่งเข้ามันเป็นเกมเอาชีวิตรอดที่จะมีผู้ถูกล่า4คนและผู้ล่า1คน ใช่เกมนั้นก็คือเกม Identity v หรือก็คือที่พวกฉันเข้ามาอยู่ตอนนี้"

ฉันหยุดเล่าแล้วมองปฏิกิริยาของทั้งสองคนก็เห็นว่าตกใจจนไม่รู้จะพูดอะไรกันแล้วพอพูดถึงเกมแล้วฉันก็อยากเล่นจังแหะถึงฉันจะเข้ามาเล่นเองเลยก็เถอะ

"จะว่าไปทามาโมะก่อนมาที่นี้ฮันเตอร์เธอแรงค์อะไรอ่ะ?"

ฉันหันไปถามทามาโมะก่อนจะได้คำตอบมาว่า

"แน่นอนว่ามังกรปีศาจอยู่แล้ว"

"ชิ ฉันยังอยู่แรงค์มัลติคอลอยู่เลยอ่ะใช้สิก็เธอเล่นแจ็คโหดนิ"

พอฉันพูดชื่อแจ็คออกไปก็ทำให้เจ้าตัวหันมาสนใจได้ทันทีก่อนที่ทามาโมะจะพูดว่า

"ทำไงได้ล่ะฮันเตอร์ที่ฉันเล่นขึ้นมือที่สุดก็คือแจ็คอ่ะเก็บ4ตลอดไม่เคยปราณีใครคะ"

ฉันเบะปากมองบนก่อนจะโดนสวนมาว่า

"ไม่ต้องเบะปากเลยทีแกยังเล่นตัวนาอิบโหดเลยแรงค์เซอร์ไวเวอร์แกก็ขึ้นเป็นอัศวินก่อนฉันอีก"

"ก็คนมันเมนนาอิบอ่ะจะให้ทำไงก็เลยเอาตัวนาอิบไปจู๊คทั้งเกมจนบางครั้งฮันยังกดยอมแพ้ออกเลย"

ฉันพูดออกไปบ้างแล้วก็นึกอะไรออกก่อนจะพูดออกไปว่า

"จะว่าไปพวกเราเคยเจอโปรใช่มั้ย?"

ฉันหันไปถามทามาโมะก่อนยัยนั่นจะสะบัดหน้าหนีแล้วพูดออกมาว่า

"แถมยังเล่นแจ็คอีกด้วยไม่ชอบเลยเจอพวกโปรอ่ะก็เลยจู๊คกับมันจนเขากดยอมแพ้ออกไปเลยแล้วฉันก็ทำการรีพล็อตเขาทิ้งทันที"

ทามาโมะพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์แต่ที่แน่ๆแจ็คคงเขิลอยู่ทั้งเงียบนิ่งไปเลยอ่ะ

"แล้วพวกเธอเล่นตัวอื่นบ้างมั้ย?แบบว่าใช้คนอื่นเล่นบ้างมั้ย?"

นาอิบถามฉันจึงนึกก่อนจะตอบไปว่า

"ตัวอื่นที่ไม่ใช่นายหรอ?อืม...ถ้าเล่นตัวอื่นที่ไม่ใช่นายก็มี เฮเลน่า อิไล คุณฟีโอน่า และ คุณมาร์ธา แค่นี้แหละ"

"แล้วฮันเตอร์ล่ะ?"

"เจ๊เกอิชา กับ คุณโจเซฟ และ แจ็ค"

ฉันตอบนาอิบไปจนหมดคราวนี้แจ็คที่เงียบอยู่นานก็ถามทามาโมะบ้าง

"แล้วเธอล่ะทามาโมะ?"

"ฉันหรอ?ถ้าเป็นฮันเตอร์มากสุดก็ แจ็ค รองลงมาก็ เจ็มิชิโกะ และต่ำสุดก็ คุณโจเซฟ"

"ต่ำสุดของแกแต่เก็บ4เนี่ยนะ?"

ฉันพูดแย้งออกไปทามาโมะหัวเราในลำคอก่อนจะพูดออกไปอีกว่า

"ส่วนเซอร์ก็ เทรซี่ อิไล มาร์ธา และ นาอิบ แค่เนี่ยแหละ"

ทามาโมะตอบจบก่อนจะนึกขึ้นได้อีกว่า

"อ้อ แล้วก็ คาร์ล ด้วย"

สีหน้าของทั้งสองคนที่แสดงออกมาคือมีคำถามเต็มหน้าถึงของแจ็คจะมีหน้ากากบังก็เถอะ

"คาร์ลนี้ใคร?"

"เป็นเซอร์ไวเวอร์ใหม่น่ะอาชีพของเขาคือช่างแต่งศพหรือเอมบาเมอร์"

ฉันตอบนาอิบไปก่อนที่แจ็คจะถามอีกว่า

"ทำไมเธอถึงรู้ว่าเขาทำอาชีพอะไร?"

"พวกฉันดูประวัติของพวกนายน่ะไม่ว่าจะของเซอร์หรือฮันพวกฉันดูมาหมดแล้วเพราะฉะนั่นการที่พวกฉันรู้ว่าพวกนายมีนิสัยยังไงก็ไม่แปลกเลย"

ทามาโมะตอบไปก่อนจะถามแจ็คออกไปว่า

"หวังว่าคงไม่โกรธกันนะที่ดูประวัติของพวกนายทุกคนน่ะตอนนั้นฉันกับเอมี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกนายจะมีตัวตนจริงๆน่ะ"

"...ไม่โกรธหรอกแต่แลกกับการที่พวกเธอต้องเล่าเรื่องมิติของพวกเธอให้พวกฉันฟังหน่อย"

ฉันกับทามาโมะทำหน้าแปลกใจแต่ก็คิดกันได้ว่าในสมัยของแจ็คกับนาอิบยังไม่รุ่งเรืองเท่าไหร่พอมาเจอความเป็นอยู่ในมิติของพวกฉันก็เลยสนใจขึ้นมาสินะได้เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง

"ได้สิในมิติของพวกฉันมีตึกอาคารต่างๆและเทคโนโลยีที่ล้ำหน้ามากขึ้น เช่น หูฟังแบบไร้สาย เครื่องเล่นเกมที่สามารถพาพวกเราเข้าไปในโลกแห่งเกมได้ในขณะที่เราหลับอยู่ และบลาๆๆๆๆ"

ฉันเล่าไปเรื่อยๆพวกนาอิบก็ฟังกันอย่างสนใจและอยากไปลองดูแต่ก็ต้องรอเกมจบแต่...ถึงจะรอจนเกมจบก็ไม่ได้แปลว่าพวกเขาจะได้ไปนิเนอะ?

"แล้วก็นะยัยเอมี่ยอมเสียเงินไป1,500บาทเพื่อตุ๊กตานาอิบตัวเดียว"

"ตัวเดียวแต่ขนาดมันปานกลางฉันก็ไม่แคร์เพราะมีตุ๊กตานั้นหรอกฉันถึงได้หลับฝันดีมาตลอดน่ะ"

ฉันแย้งทามาโมะออกไปก่อนจะพูดออกไปว่า

"ตุ๊กตาใครกันแน่ที่แพงกว่า?แกยอมเสียเงิน3,500บาทเพื่อตุ๊กตาแจ็คสกินทองตัวเดียวเอง"

"ก็มันมีจำนวนจำกัดไม่เหมือนกับมินินาอิบของเธอหรอก"

มินินาอิบ?ชื่อนี้เข้าท่าแหะกลับไปเดี๋ยวจะเรียกแบบนี้แล้วกันนะ

"พวกเธอเนี่ยใช้เงินสิ้นเปลืองกันชะมัด"

นาอิบพูดขึ้นมายัยทามาโมะก็รีบพูดออกไปว่า

"ยัยเอมี่ใช้เงินเปลืองกว่าฉันเพราะยัยนี้เอาเงินค่าขนมไปซื้อชุดคลอสเพลย์ของนายหมดเลย"

กรี๊ดดดดด~!!!ความลับของฉัน!ยัยทามาโมะรู้ได้ยังไง!?

"ทะ..ทะ..เธอรู้ได้ยังไง!?ทามาโมะ!"

ฉันถามออกไปอย่างตะกุกตะกักทามาโมะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดออกมาว่า

"ก็ตอนนั้นมหาลัยจัดกิจกรรมให้แต่งชุดคลอสเพลย์แกก็เลยแต่งเป็นนาอิบแถมแกยังแต่งหน้าให้เหมือนอีกและท่าทางของแกก็เลียนแบบนาอิบจนตอนนั้นฉันคิดว่าเห็นนาอิบออกมาจากเกมสะอีก"

หมดกัน!อุตสาจะไปแกล้งยัยนี้สะหน่อยดันมารู้ความลับก่อนสะได้มิน่าล่ะตอนที่ทักไปยัยนี้ถึงไม่ตกใจเลยสักนิดแต่คิดหรอทามาโมะว่าฉันจะไม่มีความลับของเธอน่ะ!

"เหอะ! งั้นฉันจะบอกความลับของแกบ้างตอนนั้นมหาลัยก็จัดกิจกรรมเหมือนกันโดยให้นักศึกษาแต่งเป็นอะไรก็ได้ตอนนั้นฉันไปช่วยจัดบูทของชมรมศิลปะป้องกันตัว แล้วเห็นแกเดินผ่านด้วยชุดของแจ็คที่เป็นสกินกุหลาบตอนนั้นฉันแทบกรี๊ดออกมาแล้วนึกว่า แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ บุกมาฆ่าผู้หญิงที่ไหน แต่พอมองดูดีๆส่วนสูงแกต่างกับแจ็คมากแถมแกยังใส่วิกผมผู้ชายสีดำอีกเลยยิ่งทำให้เหมือนเข้าไปใหญ่"

"อึก!"

เป็นไงล่ะ?โดนแฉบ้างถึงกับสะอึกเลยทันทีแต่ดูท่าทามาโมะจะไม่ยอมรับง่ายๆแหะ

"คะ..ใครแต่ง?ไม่ใช่ฉันสักหน่อยตอนนั้นฉันลาอาจาร์ยกลับบ้านไปเอาของกลับมาก็ตอนที่งานเริ่มแล้ว"

"อ้อหรอ? แต่ฉันว่าฉันเห็นชุดของแจ็คที่อยู่ใต้เตียงแกนะทามาโมะ"

"...ก็ได้!ฉันยอมรับว่าฉันแต่งเป็นแจ็คเอง!พอใจหรือยังล่ะ!?"

นั่นไงล่ะพอโดนกดดันเข้าหน่อยก็ต้องยอมพูดความจริงออกมาอยู่ดีนั่นแหละ

"ฉันว่าเรื่องที่แต่งกับไม่แต่งพอก่อนเถอะเล่าต่อสิว่าเธอไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อังกฤษตอนไหน?"

แจ็คพูดห้ามเอาไว้ฉันกับทามาโมะจึงเลิกคุยเรื่องไร้สาระแล้วทามาโมะก็เล่าต่อว่า

"ฉันไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อังกษฤตอนปิดเทอมใหญ่และได้พบกับอแมนด้าเธอเป็นเพื่อนคนแรกของฉันที่อยู่อังกฤษเลยล่ะถึงจะกวนไปหน่อยก็เถอะ แต่พออยู่กับอแมนด้าแล้วมันเหมือนอยู่กับเอมี่ที่มีนิสัยกวนและเงียบขรึมมากเลยล่ะ"

ฉันควรจะซึ้งใจสินะ?โอเคซึ้งก็ได้ก็ยัยนี้อุตสาคิดถึงฉันตอนไปอยู่ที่อังกฤษนิตอนนั้นฉันก็ห่วงนะว่าทามาโมะจะปรับตัวกับคนที่นั้นได้หรือป่าว?โชคดีที่ไปเจอกับอแมนด้าน่ะ

____________________________

เอาแค่นี้ไปก่อนนะค่าาา~!!!^0^

____________________________

ต่อแล้วคะ

____________________________

แล้วพวกฉันก็เล่าเรื่องในมิติของตัวเองไปอีกเรื่อยๆจนกระทั่งมีอีกคนโผล่มา

"ยังไม่นอนกันอีกหรอเนี่ย?"

คุณดูริลนั้นเองทามาโมะที่เห็นว่าเป็นใครก็ยิ้มแหยๆก่อนจะบอกไปว่า

"พอดีเล่าเพลินน่ะคะแต่ก่อนจะนอนหนูขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ยคะ?"

"อะไรล่ะ?"

ทามาโมะอมยิ้มก่อนจะพูดว่า

"หนูขอให้คุณแม่เสกโทรศัพท์ของหนูกับเอมี่มาได้หรือป่าวคะกะว่าจะเล่นเกมไอเดนให้พวกเขาดูหน่อยได้มั้ยคะ?"

ฉันรู้สึกได้ว่าคุณดูริลดีใจมากๆเลยล่ะที่ทามาโมะเรียกเธอว่าคุณแม่น่ะดีหน่อยที่ทามาโมะเข้าใจเหตุผลของคุณดูริลเลยปรับตัวเข้าหากันได้

"อย่าเล่นกันดึกนักล่ะ"

"คะ"x2

ฉันกับทามาโมะขานรับก่อนที่คุณดูริลจะดีดนิ้วแล้วก็มีโทรศัพท์สองเครื่องปรากฏออกมาซึ่งเป็นโทรศัพ์ของฉันกับทามาโมะอย่างแน่นอนก็ดันมีพวงกุจแจนาอิบกับแจ็คเป็นหลักฐานน่ะสิ

"พอดีเลยยัง3ทุ่มใกล้จะ4ทุ่มล่ะลงแรงค์กัน"

"ฉันเอานาอิบเล่นแบบเดิมแหละ"

พอพวกฉันเข้าเกมมาก็ปรากฏหน้าจอขึ้นอยู่ตรงกลางโต๊ะที่กั้นฉันกับพวกนาอิบไว้ภาพฉายให้เห็นตัวคุณนักสืบที่ฉันลองขยับดูก็ปรากฏว่าในภาพขยับตาม  ฉันกับทามาโมะหันไปทางคุณดูริลก็เห็นว่าเธอยิ้มให้อยู่ก่อนที่จะหายตัวไปพวกฉันสองคนจึงยิ้มให้ก่อนที่ฉันจะชวนทามาโมะแล้วกดเข้าแรงค์ทันที

"โชคดีนะเนี่ยที่ตัวละครยังอยู่ครบน่ะ"

"เนี่ยน่ะหรอเกมไอเดนที่พวกเธอเล่าน่ะ?"

นาอิบถามพรางมองตัวเองในหน้าจออย่างสนใจฉันจึงยิ้มไปให้ก่อนที่พวกเราจะได้ห้องพอมาถึงก็เห็นเพื่อร่วมทีมอีกสองคนคือเฮเลน่ากับอิไลสกินสวยด้วยนะ

"อุ ฮันเตอร์คือแจ็คล่ะลัคกี้จริงๆงั้นฉันเล่นคุณมาร์ธาดีกว่าเพราะดูท่าคนแถวนี้น่าจะจู๊คแทนฉันแล้วล่ะ"

ฉันบอกก่อนจะเหลือบมองไปทางทามาโมะที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นนาอิบแทนฉันแล้ว

"เดี๋ยวจะได้รู้ว่าแจ็คคนนี้จะเล่นได้เก่งสักแค่ไหน"

ทามาโมะพูดอย่างเรียบนิ่งก่อนที่พวกเราจะเริ่มเกม

เพล้ง!

เสียงการเริ่มเกมดังขึ้นด่านที่เราเจอคือด่านโรงงานผลิตอาวุธซึ่งมีจุดจู๊คอยู่2ที่

"ฉันจู๊คแทนเองเธอไปถอดรหัส"

"จ้าๆอย่าโดนตีสะล่ะ"

ฉันพูดก่อนจะบังคับตัวละครให้วิ่งไปถอดรหัสและแล้ว...

โป๊ก!

"ชิ! เจอพวกโปรอีกแล้ว"

ทามาโมะก็โดนตีแต่ก็ยังจู๊คได้อยู่นาอิบตัวจริงยังอึ้งไปเลยที่เห็นสกิลการจู๊คของทามาโมะ

ปัก!

"ฉันว่าคนที่เล่นแจ็คหัวร้อนแล้วล่ะ"

ฉันพูดขึ้นขณะที่ถอดรหัสอยู่กับเฮเลน่าสงสัยได้ใช้ปืนท้ายเกมแน่นอน

"หน้าฉันพังหมดแล้วมั้ง"

แจ็คพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าตัวเองในเกมโดนล้มไม้ใส่ไปหลายรอบแล้วทามาโมะที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดออกไปว่า

"ขอโทษแล้วกันพอดีเกลียดพวกชอบโปรแถมยังเล่นแจ็คแบบนี้อีกยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่"

แล้วพอเล่นไปอีกสักแปปตัวอักษรบางอย่างก็เด่นร่าขึ้นมาว่า

'ผู้ล่าได้กดยอมแพ้'

"ฮะๆๆโดนจู๊คจนหัวร้อนแล้วกดยอมแพ้เลยแหะ"

ฉันหัวเราะออกมาปืนยังไม่ทันได้ใช้เลยแถมถอดรหัสครบแล้วด้วยกำลังจะวิ่งไปเปิดประตูอีกฝั่งแต่ฮันเตอร์ดันกดยอมแพ้สะก่อนเลยชนะแบบใสๆไป

"รีพล็อตแปป"

ทามาโมะพูดพร้อมกับกดปุ่มรีพล็อตก่อนจะถอนหายใจออกมาฉันจึงบอกว่า

"โหมด8vs2เปิดอยู่น้าาา"

"ก็เอาสิขอไประบายอารมณ์หน่อย"

ฉันว่าฉันรู้สึกสงสารคนที่จะได้เข้ามาเล่นกับพวกเราแล้วสิในโหมด8vs2จะรอห้องนานหน่อยแต่ก็ได้มาทันเวลาปิดพอดีแน่นอนว่าฮันเตอร์ที่ทามาโมะเล่น  ก็เป็นแจ็คสกินหนวดทองอิจฉาแปปฉันยังไม่ได้เลยอ่าาาแล้วฉันก็เล่นเป็นคุณมิชิโกะสกินเจ้าสาวแสนสวย

"อิจฉาได้มั้ย?"

"ทีแกล่ะ?มีสกินแจ็คครบแล้วนิฉันยังได้แค่หนวดเขียวอยู่เลยคิดแล้วก็เศร้า"

ฉันแกล้งทำหน้าร้องไห้แต่มีหรือที่ทามาโมะจะสนน่ะ?คำตอบคือไม่สนใจฉันแถมยังเลือกเปริค์ที่จะใช้เสร็จสับฉันเบะปากก่อนจะดูเปริค์แล้วกดเลือกอันที่เหมาะสมไป

"หือ? มีนาอิบสกินหมาป่าสีแดงกับสกินสปริงด้วย"

ฉันมองหน้าจออย่างเครียดก่อนจะเหงื่อไหลเมื่อตี้นี้ดันเอาแต่ตัวนาอิบไปน่ะสิ!What!นี้กะจะไม่ให้ฉันตีเลยใช่มั้ย!?และแต่ล่ะตัวก็เป็นสกินทองทั้งนั้นด้วย!

"เอมี่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันตีไม่เลี้ยง"

ทามาโมะพูดอย่างเรียบนิ่งฉันจึงต้องรับคำอย่างไม่เต็มใจว่า

"กะ..ก็ได้ตีก็ตี"

หือออนาอิบจ้าาาเค้าขอโทษT^T

เพล้ง!

ด่านก็คือส่วนสนุกฉันจึงเดินไปเรื่อยๆจนเจอเข้ากับนาอิบสกินนกอินทรีสีฟ้าฉันกลืนน้ำลายดังเอื๊อกก่อนจะจำใจกดตีลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

โป๊ก! โป๊ก!

เสียงตีดังขึ้นสองครั้งเพราะทามาโมะก็เจอนาอิบสกินหมาป่าแดงแล้วเหมือนกัน

"หือ อยากกดยอมแพ้อ่ะ"

ฉันพึมพำออกมาแต่ภายในห้องมันเงียบเลยได้ยินกันทุกคนทามาโมะที่ตีนาอิบจนล้มแล้วก็พูดขึ้นมาว่า

"อย่าใจอ่อนเพราะเป็นนาอิบสกินทองสิ"

"ก็มัน..."

ฉันเม้นปากแน่นขณะที่มือก็กดตีไม่หยุดจนทามาโมะถอนหายใจก่อนจะพูดออกมาว่า

"ถ้านาอิบคนไหนเหลือเป็นคนสุดท้ายก็ปล่อยแล้วกัน"

"ขอเสมอได้มั้ย?"

"ไม่ได้!"

งือออทามาโมะใจร้ายที่สุดฉันที่แอบงอลทามาโมะก็เผลอระบายอารมณ์กับนาอิบในเกมจนตีล้มแล้วพาจับไปนั่งเก้าอี้แต่ก่อนที่จะถึงนั้นก็มีนาอิบสกินสปริงวิ่งเข้ามา พร้อมกับยิงปืนใส่ฉันแต่โทษทีพอดีเอาเกราะทองมาคะ

"...เก็บ8เลยเถอะทามาโมะ"

ฉันพูดออกมาก่อนจะไล่นาอิบสกินสปริงต่อทามาโมะจึงพูดออกมาอย่างรู้ทันว่า

"ไม่อยากแพ้ล่ะสิ?"

"อือต่อให้เอานาอิบสกินทองมาทั้งหมดก็ตีมันให้หมดเลยเนี่ยแหละ"

ฉันพูดออกไปอย่างเรียบนิ่งตอนนี้ในหัวสมองเริ่มมีคำว่าอยากชนะลอยไปลอยมาจนกระทั่งตีนาอิบตัวที่สี่ล้มแล้วไปจับนั่งเก้าอี้ตามระเบียบ

"ถ้าเธอย้ายไปฝั่งฮันเตอร์คงไม่ไล่ตีฉันแบบนี้หรอกนะ?"

นาอิบถามขึ้นมาหลังจากที่เห็นการล่าของฉันกับทามาโมะบอกเลยว่าพวกฉันแบ่งกันคุมโซนเลยทำให้เกมจบไวตอนนี้เหลือนาอิบแค่2คนเท่านั้น

"บ้าหรอฉันไม่ย้ายหรอกและต่อให้ย้ายไปฉันก็จะไม่ตีนายหรอก"

ฉันพูดขณะที่ไล่ตีนาอิบสกินนักบินอยู่ทามาโมะก็พูดออกมาว่า

"เอมี่เปลี่ยนคู่ทีฉันว่าฉันเจอพวกโปรอีกแล้ว"

"ได้"

แล้วฉันก็บังคับตัวเจ๊มิชิโกะไล่นาอิบสกินหมาป่าน้ำเงินทันทีเจอโปรจริงๆสะด้วย

"เกลียดจังพวกโปรคงไร้ฝีมือมากเลยสินะถึงได้ใช้โปรกันเนี่ย"

ฉันพูดขณะตีนาอิบที่ใช้โปรจนล้มแต่ก็ลุกขึ้นมาใหม่ฉันจึงตีไปอีกรอบคงไม่ลุถกขึ้นมาอีกแล้วล่ะเครื่องถอดรหัสเหลืออยู่4เครื่องพอดีคิดได้ยังไงกันนะถึงได้เอาตี้นาอิบเนี่ย

"เรียบร้อยเก็บ8อย่างสวยงาม"

ทามาโมะพูดอย่างดีใจและดูแต้มซึ่งของทามาโมะแต้มตันทันทีฉันเบะปากอย่างหมั่นไส้ใช่สี๊เล่นสามีได้โหดนิ

"อย่ามาเบะปากเลยก็แกเองแหละเอาแต่กังวลอยู่นั่นแหละว่าจะตีหรือไม่ตีแต้มเลยน้อยถามจริงเถอะถ้าไปเจอนาอิบในแรงค์แกจะปล่อยมั้ย?"

"...ถ้าลงแรงค์ฉันคงไม่ปล่อยไม่งั้นเดี๋ยวแรงค์ฉันจะลด"

ฉันพูดอย่างแผ่วเบาใครมันจะอยากไปตีแฟนตัวเองล่ะ?คิดแล้วก็เสียใจอยู่เหมือนกันนะถึงจะรู้ว่าที่ตีไปมันก็แค่เกมน่ะแต่ว่าตอนนี้...ฉันเหลือบตามองนาอิบที่สนใจการเล่นเกมของฉันกับทามาโมะ  จนตอนนี้สีหน้าของนาอิบเหมือนเด็กที่เจอของเล่นถูกใจเลยล่ะเห็นแล้วอยากหยิกแก้มฉะมัดขอหน่อยเถอะ

"โอ๊ย!  อำอะไออ๋องเออ(ทำอะไรของเธอ)?"

นาอิบพูดอู้อี้เพราะฉันเข้าไปหยิกแก้มทั้งสองข้างของนาอิบแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมปัดมันออกสักนิด

"ก็เล่นทำหน้าเหมือนเด็กเจอของเล่นก็เลยอดใจไม่ไหวน่ะแต่ว่า..."

ฉันเว้นไปให้นาอิบขมวดคิ้วก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดต่อว่า

"แก้มนายนุ่มฉะมัด"

นาอิบที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าเซ็งก่อนจะหยิกแก้มฉันคืนทามาโมะที่เห็นแบบนั้นก็พูดขึ้นมาอย่างหมั่นไส้ไม่ได้ว่า

"แจ็คฉันว่าเราไปที่อื่นกันเถอะไม่อยากอยู่เป็นกขค."

"แหมทำเป็นหมั่นไส้แล้วเมื่อไหร่เธอจะสาระ--อุ๊บ!"

ฉันที่กำลังพูดอยู่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อทามาโมะพุ่งเข้ามาปิดปากอย่างรวดเร็ว

"ถ้าขืนแกยังพูดอะไรต่อล่ะก็..."

ทามาโมะพูดอย่างเย็นยะเยือกขนาดนาอิบยังถอยออกห่างเลยแล้วฉันที่เป็นคนโดนล่ะจะรู้สึกยังไง?

"แม่จะเฉือดปากแกทิ้ง!"

ทามาโมะไม่พูดป่าวเอามีดขึ้นมาขู่ด้วยฉัันจึงรีบพยักหน้ารับหงึกๆทันทีคนยังไม่อยากตายนะโว็ยยย!!

"ก็ดี เอาล่ะนี้ก็4ทุ่มครึ่งแล้วแยกย้ายกันไปนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องเริ่มเล่นเกมกันแล้วคงไม่อยากนอนตื่นสายกันหรอกนะ?"

ฉันส่ายหน้าก่อนจะขึ้นไปบนเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะคลุมโปงทันทีโดยไม่ลืมบอกนาอิบกับแจ็คว่า

"ราตรีสวัสดิ์นะทั้งสองคน"

"อืม  ราตรีสวัสดิ์/อืม"x2

แล้วฉันก็ได้ยินเสียงเดินก่อนจะตามด้วยเสียงปิดประตูพร้อมกับที่เตียงอีกฝั่งยุบลงบ่งบอกได้ว่าทามาโมะกำลังจะนอนฉันจึงถามออกไปว่า

"แกจะไม่บอกความรู้สึกที่มีต่อแจ็คไปหรอ?"

"..ฉันคงไม่มีความกล้าพอ..ที่จะรักใครอีกแล้วล่ะ..ต่อให้ชอบเขารักเขามากแค่ไหนก็ตาม..ฉันคงต้องเก็บเอาไว้ในใจเท่านั้น"

ฉันเอาผ้าห่มออกก่อนจะหันมาหาทามาโมะที่ตอนนี้ก็หันหน้ามาเหมือนกันแล้วฉันก็ได้เห็นความเศร้าที่อยู่ในดวงตาสีเหลืองอำพันนั้นฉันจึงเข้าไปกอดปลอบพร้อมกับพูดไปว่า

"ไม่จริงหรอกเธอน่ะเข็มแข็งจะตายเพียงแต่ว่าตอนนี้..เธอแค่กำลังกลัวก็เท่านั้นเอง..กลัวที่จะอยู่ข้างแจ็ค..กลัวที่จะทำให้แจ็คผิดหวัง..กลัวที่แจ็คจะรับรักเธอมั้ย..ก็เท่านั้นเอง"

ทามาโมะกอดตอบฉันอย่างแน่นแถบตัวเธอก็เริ่มสั่นแล้วด้วยฉันกอดปลอบเธอไปเรื่อยๆจนกระทั่งทามาโมะพล่อยหลับไปฉันจึงหลับตาลงแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามทามาโมะไป  โดยไม่รู้เลยว่าคำพูดของฉันแจ็คกับนาอิบที่ยังไม่กลับเข้าห้องได้ยินทุกคำ

"ยัยจิ้งจอกบ้าคิดได้ยังไงว่าฉันจะไม่รับรักเธอน่ะ"

แจ็คพึมพำก่อนจะเดินเข้าห้องของนาอิบไปก่อนจะตามด้วยเจ้าของห้องและแล้วคืนนี้ก็จบลงเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อโปรดติดตามอ่านตอนต่อไป

TBC.

_____________________

จบแล้วค่าาา!!!วันนี้ไรต์ก็มาลงสะดึกเลยต้องขอโทษรีดก่อนนะคะที่มาต่อให้ช้าไปนิดหน่อยเพราะการบ้านของไรต์มันเยอะคะแต่ไรต์ก็พยายามมาแต่งให้อยู่นะคะ  ตอนหน้าจะเป็นยังไงน้าามารออ่านกันนะคะและอย่าลืมนะคะ 1 เม้น = 10 กำลังใจค่าาา!!!