คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 เล่นเกมxและxอดีตเพื่อน
คาเรียน่า บรรยาย
ตอนนี้ผู้สอบผ่านในรอบที่สองทั้งหมดก็ขึ้นมาบนเรือเหาะกันแล้วประธานเนเทโล่จึงแนะนำตัวให้รู้จักกัน
"อะแฮ่ม! ฉันมีชื่อว่าเนเทโล่ก็อย่างที่รู้กันว่าฉันเป็นประธานและกรรมการตัดสินที่จริงฉันมีกำหนดว่าจะออกมาตอนสอบรอบสุดท้ายแต่ไหนๆก็มาแล้วก็ไปสถานที่สอบรอบที่3ด้วยกันเลยเถอะ"
"ส่วนผมชื่อบีนเป็นเลขาครับกำหนดการเดินทางคือจะถึงสถานที่สอบรอบที่3ตอน8โมงตรงครับระหว่างนี้ขอให้ทุกท่านพักตามอัธยาศัยนะครับ"
"ดีล่ะ กอร์น คาเรย์ พวกเราไปสำรวจ--"
ก่อนที่คิรัวร์จะพูดจบก็โดนประธานเนเทโล่พูดขัดขึ้นมาก่อนว่า
"โอ๊ะ จริงสิฉันมีกรรมการตัดสินคนหนึ่งจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักออกมาสิ"
เอ๊ะ? ในอนิเมะไม่มีฉากนี้นิเอาแล้วไงล่ะยัยคาเรย์เนื้อเรื่องเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว
ฟริ้ง~!
'ความรู้สึกเย็นวาบนี่หรือว่าเป็นหมอนั่น!?'
ฉันคิดในใจอย่างเหงื่อตกทำไมหมอนั่นมาอยู่ที่มิตินี้กัน?ภารกิจเหรอ?แต่ตระกูลของหมอนั่นไม่ยอมปล่อยให้ลูกชายตัวเองมาไกลหูไกลตานิแล้วทำไมถึง...
"ฟอรส์ไอซ์ ชาโดว์วิงค์"
เสียงเรียบนิ่งเย็นชาดังขึ้นจากข้างหลังพวกเราทุกคนทำให้ต้องหันไปมองก็เห็นเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งผมสีเทาปลายผมสีฟ้าอ่อนจนเกือบขาวยาวถึงต้นขา ดวงตาเรียวสีเทา จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าคมได้รูป จัดได้ว่าเป็นหนุ่มหล่อเลยทีเดียว
(แปะรูปค่ะ//ไรท์)
(คิดว่ามีเสื้อโค้ทสีดำทับอีกชั้นด้วยนะคะ//ไรท์)
'เป็นเจ้าหนูนั่นจริงๆด้วยความรู้สึกเย็นๆก่อนได้เห็นตัวคือเอกลักษณ์ไม่เปลี่ยนไปเลยแหะแต่ดูท่าจะเย็นชาขึ้นกว่าเดิมสะอีกเอาไงล่ะคาเรย์จะอยู่นิ่งๆ?หรือจะคุย?'
'ถามคำถามได้หนักใจมากเลยคิราร่าถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงเข้าไปคุยแต่หลังจากเกิดเรื่องนั้นขึ้นฟอร์สก็ไม่คุยกับฉันอีกเลยเพราะฉะนั้นฉันขออยู่นิ่งๆก็แล้วกัน'
"เขาเป็นกรรมการตัดสินพิเศษที่ทางเราไปเจอมาจึงขอให้เขามาช่วยในการสอบฮันเตอร์ครั้งนี้น่ะจะเข้าร่วมการสอบเพื่อฝึกประสบการณ์แล้วก็ตรวจดูด้วยว่าพวกเธอมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นฮันเตอร์รึเปล่า อ้อ แล้วก็อย่าเข้าไปใกล้เขามากล่ะเดี๋ยวจะโดนแช่แข็งเอา"
พูดเตือนไว้แหละดีแล้วไม่งั้นถ้าเดินเข้าไปใกล้หมอนั่นมากไปจะแข็งตายเอาพลังธาตุของฟอร์สคือธาตุน้ำแข็งบริสุทธิ์และยังมีธาตุพื้นฐานอีกสามธาตุคือ ดิน น้ำ ลม
"เรื่องที่จะแจ้งก็มีเท่านี้แหละไปพักผ่อนกันได้แล้วล่ะนะ"
"ถ้างั้น กอร์น คาเรย์ พวกเราไปสำรวจเรือเหาะกัน"
"เอาสิ"
ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าแทนพวกเราสามคนจึงรีบวิ่งออกจากห้องแต่ในจังหวะที่ฉันวิ่งผ่านฟอร์สนั้นเจ้าตัวก็ได้จับข้อมือข้างขวาของฉันไว้ก่อน!
หมับ!
"..."
"..."
"..."
"..."
ต่างคนต่างเงียบถ้าเขาไม่คิดจะพูดอะไรฉันก็จะไม่พูดเหมือนกันไม่งั้นมันเหมือนเป็นการเริ่มสงครามขนาดย่อมขึ้นแต่ดูเหมือนคิรัวร์จะทนกับความเงียบไม่ได้นานเลยพูดขึ้นมา
"นี่คุณกรรมการพิเศษมีอะไรจะคุยกับยัยนั่นก็รีบๆคุยพวกผมจะได้ไปสำรวจเรือเหาะกันสักที"
"..."
ฟอร์สก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมเขาเอาแต่จ้องมองฉันคนเดียวไม่สนใจคนอื่นเลยสุดท้ายฉันก็ต้องเป็นฝ่ายพูดเพื่อไม่ให้พวกคิรัวร์รอนาน
"ถ้าคุณไม่มีธุระจะคุยก็ช่วยปล่อยด้วยค่ะฉันไม่อยากให้เพื่อนฉันรอนาน"
ฟริ้ง~!
"!!!"x(ทุกคน)
ผู้เข้าสอบทุกคนพากันตกใจยกเว้นฉันที่ยังคงหน้านิ่งถึงคนอื่นจะไม่เห็นก็เถอะที่ตกใจเพราะฟอร์สได้ทำการใช้เวทย์น้ำแข็งแช่แข็งมือฉันน่ะสิ!
"ทักทายกันได้เจ็บดีนิแต่จะว่าไปเฟรมตื่นรึยังล่ะ?:)"
"เธอไม่มีสิทธิ์พูดชื่อเขา!"
นับว่าเป็นในรอบหลายปีที่ฉันได้ยินเสียงของฟอร์สถึงจะเป็นการตะโคกใส่ก็เถอะปกติแล้วหมอนี่พูดยากจะตายถ้าเฟรมไม่ชวนคุยก็จะเงียบไปเลยแล้วก็เฟรมหรือชื่อเต็มๆคือเฟรมไพร์ ชาโดว์วิงค์เป็นพี่ชายฝาแฝดของฟอร์สตอนนี้หมอนั่นกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปเพราะโดนวางยาพิษแถมคนวางยาก็ดันมาใส่ร้ายฉันด้วยนะทำให้ความเป็นเพื่อนของฉันกับสองพี่น้องคู่นี้แตกหักกันแต่อันที่จริงฉันจะแก้ตัวหรือจับคนวางยาเลยก็ได้แต่ฉันไม่ทำเพราะมันดีแล้วล่ะถ้ามันทำให้สองคนนี้เลิกยุ่งกับฉันได้มันถือว่าดีมากเลยล่ะเพราะถ้ายังยุ่งกับฉันจะทำให้ซวยเปล่าๆส่วนยาถอนพิษฉันก็ปรุงขึ้นมาได้แล้วแต่ไม่มีโอกาสได้ให้สักทีตอนนี้แหละโอกาสจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกต่างคนต่างอยู่ไม่มีอะไรต้องมาข้องเกี่ยวกันอีก
"ห้ามผู้เข้าสอบกับกรรมการตัดสินต่อสู้กันไม่อย่างงั้นจะโดนปลดทั้งคู่"
และด้วยคำพูดของประธานเนเทโล่ทำให้ฟอร์สต้องยอมปล่อยมือถึงจะไม่ค่อยเต็มใจก็เถอะดูท่าอยากจะแช่แข็งฉันทั้งตัวแน่ๆ
"คาเรย์เป็นอะไรมากหรือเปล่า?"
"ไม่หรอกกอร์นแค่น้ำแข็งเกาะฉันไม่รู้สึกเจ็บหรอก:)"
พูดจบก็ทำการใช้เวทย์ไฟให้มือข้างขวาที่โดนแช่แข็งอุ่นขึ้นเพื่อให้น้ำแข็งละลายซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานฉันจึงหันไปพูดกับพวกคิรัวร์ทำเหมือนเมื่อกี้ไม่เกิดอะไรขึ้น
"ไปสำรวจเรือเหาะกันเถอะเดี๋ยวแมวแถวนี้จะโมโหเอา"
"ฉันไม่ใช่แมวสักหน่อย!"
"จ้าๆไม่ใช่แมวก็ไม่ใช่แมวพ่อคนหน้าแมว:)"
"ยัยเตี้ย!เธอได้โดนดีแน่!"
แล้วก็กลับมาเป็นลูปเดิมคือฉันกับคิรัวร์วิ่งไล่กันทำให้กอร์นต้องวิ่งตามมาเพื่อห้ามอีกเหตุผลที่ฉันทำให้คิรัวร์โมโหแล้ววิ่งไล่ก็เพื่อออกมาจากห้องนั้นแหละ
ผลสุดท้ายก็ตามอนิเมะที่ทั้งสองคนมานั่งดูวิวกันกอร์นก็ได้ถามถึงครอบครัวของคิรัวร์ขึ้นมา
"คุณพ่อคุณแม่ของคิรัวร์ทำงานอะไรงั้นเหรอ?"
"มือสังหารน่ะ"
"ทั้งคู่เลยเหรอ?"
คิรัวร์ที่มองวิวหันกลับมาก่อนจะยกยิ้มขี้เล่นขึ้นพร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงที่ดัดให้ดูร่าเริงขึ้นว่า
"ฮ่าๆๆ ติดกับแล้วล่ะนายนี่แกล้งสนุกดีนะคนที่ตีสีหน้าจริงจังกลับมาก็มีนายเนี่ยแหละ"
"ก็มันเป็นความจริงไม่ใช่เหรอ?"
คิรัวร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หุบยิ้มลงก่อนจะถามอย่างสงสัย
"ทำไมนายถึงรู้ล่ะ?"
"ฉันเองก็พอจะดูออกล่ะนะ"
"แปลกจังนะการที่ไม่รู้ว่าโกหกตอนไหนมันเป็นเสน่ห์ของฉันเลยนะเนี่ย"
"หน้าแมวอย่างนายมีเสน่ห์กับคนอื่นเป็นด้วยเหรอ?ฉันว่านายหลงตัวเองมากไปมั้ง"
ขอแขวะหน่อยเถอะพอดีอยู่เงียบๆแล้วมันคันปากบางทีกัดกับคิรัวร์ก็ไม่ได้แย่เสมอไปนะ
"ไอ้คนที่เอาแต่ปิดหน้าปิดตาอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาพูดหรอกนะ!แล้วบ้านเธอล่ะทำงานอะไรกัน!?คงเป็นนักฆ่าเหมือนฉันล่ะสิ!"
"นายก็เล่าเรื่องของนายมาก่อนสิฉันจะได้เล่าเรื่องของฉันยื่นหมูยื่นแมวไง"
และด้วยคำพูดของฉันถึงเจ้าตัวจะไม่สบอารมณ์แต่ก็ยอมเล่าออกมาถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะ
"ที่บ้านฉันทุกคนเป็นนักฆ่ากันหมดและในบรรดาพี่น้องทั้งหมดพวกเขาก็คาดหวังกับฉันมากที่สุดแต่ว่าฉันน่ะไม่เอาด้วยหรอกการที่มีคนมาขีดเส้นชีวิตให้เดินตามน่ะ"
ทั้งฉันและกอร์นพากันตั้งใจฟังสิ่งที่คิรัวร์เล่าจะว่าไปตัวฉันกับคิรัวร์ก็คล้ายกันเลยแฮะแต่บ้านของคิรัวร์น่ะมีอิสระมากกว่าบ้านของฉันอีก
"และพอฉันบอกไปว่าชีวิตฉันฉันจะเป็นคนเลือกเองเท่านั่นแหละก็คลั่งกันทั้งบ้านเลยฉันเลยจิ้มไปที่หน้าแม่กับท้องน้อยของพี่ชายแล้วก็หนีออกมาป่านนี้เลือดคงขึ้นหน้ากันใหญ่เลยล่ะถ้ามาล่ะก็มีหวังโดนเอาคืนถึงตายเลยล่ะถ้าได้ใบอนุญาตฮันเตอร์ล่ะก็ฉันจะจับกุมตัวพวกเขาก่อนใครเพื่อนเลยเพราะค่าหัวของแต่ล่ะคนน่ะสูงมากเลยล่ะ"
"เป็นลูกที่ดีจริงๆแม่นายคงร้องไห้ดีใจยกใหญ่เลยล่ะสิที่ลูกชายโตสักที"
"ยัยเตี้ยนิ!ถ้าไม่กัดฉันสักวันมันจะตายมั้ย!?"
ถามมาแบบนี้ฉันก็หันไปตอบพร้อมกับรอยยิ้มสุดกวนประสาทว่า
"ตายสิแล้วไม่ได้ตายแบบธรรมดาด้วยนะถ้าฉันไม่ได้กัดนายสักนาทีฉันคงได้ชักดิ้นชักงอตายคาที่นั่นแหละ:)"
"หน๊อย~!"
"คิรัวร์ใจเย็นๆนะแล้วทางบ้านของคาเรย์ล่ะทำงานอะไร?"
หลังจากกอร์นห้ามคิรัวร์ไม่ให้พุ่งตัวเข้ามาจะบีบคอฉันได้ก็ถามต่อทันทีฉันจึงเลิกเล่นแล้วปรับน้ำเสียงให้นิ่งลงถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากเล่าหรอกแต่ในเมื่อพูดไปแล้วก็ไม่คืนคำล่ะนะ
"ก็เหมือนทางบ้านคิรัวร์แหละเป็นนักฆ่าแต่ไม่ทุกคนหรอกในตระกูลฉันใครเก่งก็อยู่รอดใครอ่อนแอก็ตายไปมันก็แค่นั้นแหละแต่ถ้าให้พูดจริงๆทางบ้านคิรัวร์ยังมีอิสระมากกว่าเลยฉันน่ะตั้งแต่3ขวบก็ถูกฝึกให้เป็นนักฆ่าแล้วฝึกใช้อาวุธทุกอย่างและการต่อสู้ทุกแขนงพอ5ขวบก็เริ่มฆ่าคนไม่มีเวลาไปเล่นเหมือนเด็กคนอื่นๆหรอกแต่ก็นั่นแหละสุดท้ายแล้วความอยากมันก็ชนะ อยากไปเล่นบ้าง อยากมีเพื่อนบ้าง อยากลองเป็นเด็กธรรมดาดูบ้าง จนกระทั่งฉันตัดสินใจหนีออกจากบ้านทำตามใจตัวเองดูประมาณ1อาทิตย์ถึงได้เพื่อนคนแรกที่ไว้ใจได้มา:)"
ในขณะที่ฉันเล่าเรื่องตัวเองพอถึงเพื่อนคนแรกรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมามันเป็นรอยยิ้มจากใจจริงไม่ได้ฝืนยิ้มและไม่ได้ใส่หน้ากากทำให้พวกกอร์นที่มองอยู่ถึงกับมองฉันค้างทันที
"หลังจากนั้นก็--"
ครืน! ขวับ!x3
พวกฉันสามคนหันไปทางด้านซ้ายมือทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงจิตสังหารแต่ก็ไม่เจอใครจะว่าไปประธานเนเทโล่จะมานิไอ้เราก็ดันเล่าเพลินไปหน่อยเลยลืมตรวจสัมผัสรอบๆนี้ไปเลย
"มีอะไรกันเหรอ?"
ตัวการจิตสังหารเมื่อกี้เดินเข้ามาถามหน้าซื่อถ้าเขาเดินเข้ามาช้ากว่านี้จะเนียนมากเลยไม่ใช่โผล่มาหลังจากปล่อยจิตสังหารไม่งั้นมันก็น่าสงสัยน่ะสิ
"เอ่อ...คุณเนเทโล่จากตรงนี้ไปไม่มีใครอยู่สินะครับ?"
"ไม่มีหรอกมีแค่พวกเธอแล้วก็ฉันที่พึ่งมาเนี่ยแหละ"
คงมีแค่ฉันกับคิรัวร์เนี่ยแหละที่รู้ว่าใครปล่อยจิตสังหารเมื่อกี้ส่วนกอร์นคงเชื่อในคำตอบของประธานนั่นแหละ
"ว่องไวจังนะผิดกับอายุลิบลับเลย"
"เอ๊? เมื่อกี้นี้เหรอ?ฉันแค่ขยับตัวนิดเดียวเองนะ^_^"
แล้วเมื่อกี้ที่บอกว่าฉันพึ่งมาคืออะไร?ให้ตายเถอะอายุน้อยกว่าฉันแท้ๆแต่ความจำสั้นจังนะหรือจงใจยุคิรัวร์หว่า?ก็มีความเป็นไปได้ตอนนี้เกิดบรรยากาศมาคุขึ้นมาระหว่างคิรัวร์กับประธานเนเทโล่สุดท้ายคิรัวร์ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
"มีธุระอะไร?จนกว่าจะถึงการสอบรอบสุดท้ายปู่ไม่มีอะไรจะทำแล้วรึไง?"
"อย่าพูดตัดเยื่อใยกันอย่างงั้นสิฉันแค่จะมาถามความรู้สึกที่ได้มาสอบฮันเตอร์ก็เท่านั้นเองแล้วพวกเธอรู้สึกยังไงบ้างล่ะ?ตื่นเต้นกันมั้ย?"
"อื้ม! ตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะแต่ผิดคาดตรงที่ไม่มีข้อสอบให้ใช้สมองเนี่ยแหละ:)"
แน่นอนว่าด้วยความใสซื่อของกอร์นจะต้องตอบเป็นคนแรกอยู่แล้วตามด้วยเพื่อนชายผมเงิน
"ส่วนฉันกับรู้สึกผิดหวังซะงั้นนึกว่าจะเจอกับอะไรที่มันโหดหินกว่านี้สะอีกสอบรอบหน้าช่วยทำให้มันสนุกกว่านี้หน่อยสิ"
"เอ~ ไม่รู้สินะจะทำให้ได้หรือเปล่า?"
หึ นิสัยขี้แกล้งกับขี้เล่นนี้เหมือนกันจริงๆแล้วประธานเนเทโล่ก็หันมาทางฉันแล้วส่งสายตาคำถามมาฉันจึงตอบไปว่า
"ส่วนฉันก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นแต่การที่คุณไปเจออดีตเพื่อนของฉันแล้วชวนมาเป็นกรรมการพิเศษเนี่ยสิที่ตื่นเต้นมากกว่า:)"
"ฟอร์สคุงเขาเป็นเพื่อนเธอจริงด้วยสินะตาฉันยังมองคนไม่ผิดจริงๆ"
"อดีตเพื่อนค่ะคุณประธานถ้าเรียกไม่ถูกเดี๋ยวเขาก็แช่แข็งคุณหรอก"
ประธานเนเทโล่ได้แต่ยิ้มไม่ได้พูดอะไรตอบฉันจึงยิ้มตอบไปเลยกลายเป็นว่าเกิดบรรยากาศมาคุขึ้นซะงั้น
"กอร์น คาเรย์ ไปกันเถอะ"
รู้สึกอยากขอบคุณคิรัวร์ซะเหลือเกินที่พูดขึ้นมาน่ะทำให้บรรยากาศที่น่าอึดอัดหายไปทันทีแต่คนอย่างประธานเนเทโล่ไม่ยอมให้ไปง่ายๆหรอก
"เดี๋ยวก่อนสิไหนๆก็เจอกันแล้วมาเล่นเกมกันหน่อยมั้ย?:)"
"เกมเหรอ?"
"ถ้าพวกเธอชนะฉันจะออกใบอนุญาตฮันเตอร์ให้เลย"
และด้วยข้อเสนอที่ประธานเนเทโล่พูดขึ้นมาทำให้พวกฉันสามคนตกลงเล่นเกมนี้แต่ฉันรู้สึกว่าเกมนี้มันไม่ใช่การแย่งลูกบอลธรรมดาแล้วล่ะนะ
ไรท์ บรรยาย
ตึง! ตึง! ตึง!
"กติกาก็ง่ายมากแค่แย่งลูกบอลจากฉันก็พอจะใช้วิธีไหนก็ตามสบายฉันจะไม่สอดมือเข้าไปยุ่งเด็ดขาด"
เนเทโล่ที่เดาะลูกบอลกับพื้นอยู่ก็บอกกติกาให้ทั้งสามคนรู้ซึ่งมันง่ายมากสำหรับคาเรียน่าแต่อีกสองคนที่เหลือคงต้องฝึกอีกนานเลยล่ะ
"งั้นผมขอเริ่มก่อน"
เด็กชายผมเงินบอกก่อนจะเดินไปรอบๆตัวของเนเทโล่แล้วจู่ๆก็เริ่มมีคิรัวร์หลายคนเดินวนอยู่รอบตัวของประธานซึ่งมันเป็นหนึ่งในทักษะของมือสังหาร
"สุดยอดมองเห็นคิรัวร์ตั้งหลายคนแหนะ"
"ฉันเองก็ทำได้นะกอร์นเอาไว้จะทำให้ดู"
พูดจบก็ดูคิรัวร์แย่งบอลต่อแต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็แย่งบอลไม่ได้สักทีจนกระทั่งคิรัวร์พุ่งเข้าไปเตะที่หน้าแข้งของประธานเนเทโล่เข้าเต็มๆ
"โดนหน้าแข้งเต็มๆเลย"
"แต่ฉันว่าฝ่ายที่เจ็บจะเป็นคิรัวร์แทนนะ"
สิ้นคำพูดของเด็กสาวเด็กชายผมเงินก็ร้องขึ้นมาพร้อมกับกุมหน้าแข้งของตัวเองแทน
"เจ็บโอ๊ย! โอ๊ยๆๆๆ!"
'เจ้าหนูนั่นเตะไม่เกรงใจอายุเลยนะถ้าเป็นขาของคนปกติคงหักไปแล้วเรียบร้อย'
'ก็เป็นเรื่องธรรมดาล่ะนะที่จะเตะแบบไม่เกรงใจน่ะก็ประธานดันไปยั่วโมโหคิรัวร์เข้านิแต่จะว่าคิรัวร์นี้ควบคุมอารมณ์ไม่ดีเลยสงสัยคงต้องฝึกให้หน่อยแล้ว'
'คาเรย์สิ่งที่เจ้าจะทำต่อไปนี้มันขัดกับสภาพปัจจุบันมากเลยนะ'
'เนี่ยแหละคือโอกาสทองในการฝึกควบคุมอารมณ์เดี๋ยวสักวันหมอนั่นก็ชินเองแหละ'
หลังจากที่คุยกับจิฮิโระและอโฟรไดร์เสร็จแล้วพอเห็นว่าคิรัวร์เปลี่ยนตัวกับกอร์นก็ตรงเข้าไป...
หมับ!
"ทะ..ทะ..ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!?เข้ามากอดฉันทำไม!?"
ใช่แล้วพวกคุณอ่านกันไม่ผิดหรอกคาเรียน่าได้ทำการกอดคิรัวร์ไปทำให้คนโดนกอดหน้าขึ้นสีเพราะความอายกับตกใจทันที
"ฝึกไง"
"ฝึกบ้าอะไร!?รีบๆปล่อยเลยนะ!"
"ฝึกควบคุมอารมณ์นายน่ะแค่โดนประธานเนเทโล่ยุนิดหน่อยก็อารมณ์เสียแล้วแบบนี้ถ้าไปทำงานนายคงได้ตายแน่นอน"
ร่างโปร่งที่ได้ยินแบบนั้นก็ยังโวยวายไม่เลิกจนเด็กสาวต้องยอมปล่อยเอาไว้ค่อยเข้ากอดตอนอีกฝ่ายเผลอก็ได้ตอนนี้ได้แต่ดูกอร์นแย่งบอลพร้อมกับรักษาขาที่เจ็บของเด็กซึนไปด้วย
"ยื่นขามาคิรัวร์"
"จะทำอะไรอีกล่ะ?หรือเธอจะกอดขาฉัน!?"
"ฉันไม่มีรสนิยมแบบนั้นสักหน่อยยื่นขามาจะรักษาให้ถึงนายจะฟื้นตัวได้แต่ก็ใช้เวลาอยู่ดีเพราะฉะนั้นยื่นขามาซะ"
ตอนแรกคิรัวร์ก็ลังเลแต่พอเห็นว่าคาเรียน่าจะรักษาให้จริงๆก็ตัดสินใจยื่นขาให้ร่างบางที่เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มขึ้นก่อนจะลูบบริเวณที่ขึ้นรอยแดงพร้อมกับใช้เวทย์แสงรักษาให้หายเจ็บ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากคิรัวร์เห็นแค่คาเรียน่าลูบแผลแค่นั้นแล้วรอยแดงก็ลดหายไปอย่างรวดเร็วเขาจึงถามอย่างสงสัย
"เธอทำได้ยังไง?"
"ความ-ลับ"
"เธอนี้ความลับเยอะจนน่าหงุดหงิด"
"เดี๋ยวก็รู้ในการสอบรอบที่3แล้วล่ะอดทนหน่อยสิเป็นนักฆ่าอย่าใจร้อนสิ"
"ฉันไม่ได้อยากเป็นสักหน่อย"
พูดจบก็หันหน้าไปมองกอร์นที่กำลังแย่งลูกบอลจากประธานเนเทโล่อยู่คาเรียน่าก็ไม่พูดต่อก่อนจะหันไปมองกอร์นเหมือนกันและในตอนนั้นเองที่มีคนเปิดประตูเข้ามา
แอ็ด! ฟริ้ง~
ไอความเย็นที่คุ้นเคยสำหรับเด็กสาวกระจายเข้ามาในห้องบ่งบอกให้รู้ว่าใครเป็นคนเข้ามาซึ่งคนที่เข้ามาก็คือ...
"จะมาเล่นเกมกับเขาด้วยเหรอ?ฟอร์ส:)"
ฟอร์สไอซ์ ชาโดว์วิงค์ นั่นเองอีกเดี๋ยวผู้เข้าสอบทุกคนคงชินกับไอความเย็นที่ชายหนุ่มหน้านิ่งคนนี้ปล่อยออกมาตลอดเวลาเองแหละ
"ประธานเปลี่ยนตัว"
"หืม ได้สิรับนะ"
แล้วก็โยนลูกบอลไปให้กับร่างสูงแต่เมื่อลูกบอลใกล้ถึงตัวเขาก็ถูกไอความเย็นที่อยู่รอบตัวเกาะจนกลายเป็นน้ำแข็งไปซะก่อน
"ไม่จำเป็นเพราะเกมที่จะเล่นต่อไปนี้มีแค่ผมกับเธอเท่านั้น"
หันหน้ามาทางคาเรียน่าเพื่อบอกว่าเขาพูดจริงซึ่งเด็กสาวก็ไม่ขัดอยู่แล้วจะได้ซะสางเรื่องของพี่ชายอีกฝ่ายด้วยเลย
"กอร์นเปลี่ยนตัวกัน"
"เอ๊ะ อืม"
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตรงกลางห้องบรรยากาศเริ่มกดดันขึ้นดูท่าว่าเกมต่อไปนี้มันจะไม่ใช่แค่เกมแล้ว
TBC.
___________________
จบค่าาาาาที่อัพช้าไม่ใช่อะไรนะคะพอดีติดเกมอยู่ค่ะแหะๆแต่ว่าก็พิมพ์แบบร่างอยู่นะคะ ไม่ใช่ไม่พิมพ์เลยแบบนั้นได้อัพช้ากว่าเดิมแน่ตอนหน้าคาเรียน่ากับฟอร์สจะเล่นเกมกันแล้วค่ะ เกมอะไรก็รออ่านตอนต่อไปนะคะ
1 เม้น = 100 กำลังใจค่ะ
ความคิดเห็น