Last winter :)
ไม่ค่อยได้อัพบล็อกเท่าไหร่เลย
ตอนแรกจะเล่น 30 Days Challenge
แต่ก็เวลาก็ไม่ค่อยอำนวย ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองว่างแท้ๆ (-_-)
อาจจะต้องเริ่มเล่นใหม่ แต่คงไม่ใช่เร็วๆ นี้
ตอนนี้เริ่มเอียนโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คทั้งหลายแหล่
กลับมาตายรังเดิมที่เด็กดี ฮาฮา~
แหมก็รังนี้เก็บเรื่องราวและความทรงจำไว้
ตั้งแต่สมัยยังเป็นบล็อกเกอร์มือสมัครเล่น
สมัครเล่นจริงๆ ^^; จำได้ว่าเขียนบล็อกช่วงแรก
อยู่ที่ เย็นตาโฟร์ ... ใช้มึง กู... อัพบล็อกด่าเพื่อนที่โรงเรียน
บ่นเรื่องเรียน แถมยังใช้ภาษาวิบัติ...วิบัติมากกกก
กลับไปอ่านบล็อกเก่าๆ แล้วคิดว่า ตรูมาเป็นนักเขียนได้อย่างไร
ภาษาสถุนเหลือเกิน v.v ....
แต่ตอนนี้เราก็ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วเนอะ :D
เข้าเรื่องหน้าหนาวดีกว่า :3
ปีที่แล้วสัมผัสลมหนาวที่เชียงราย
โอยย ไม่อยากจะเชื่อว่าปีที่แล้วเชียงรายหนาวมาก
เคยกลับไปเชียงรายช่วงธันวาหลายครั้งแล้ว
แต่ก็ยังร้อนอบอ้าวอยู่เหมือนเดิม
จนไม่ศรัทธาความหนาวของเมืองไทยแล้ว (มันยังไงหว่า)
โมมีน้าซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่เลี้ยงที่เชียงราย
น้านกเป็นครูผู้เสียสละตน สอนเด็กชาวดอยอยู่บนภูชี้ฟ้า
น้าชวนไปเที่ยวภูชี้ฟ้า หลอกล่อเราด้วยการอำนวยที่พักฟรี
รีสอร์ทน้อยบนยอดดอยติดกับโรงเรียนที่น้านกสอนอยู่
ฮาฮา...จริงๆ ไม่ใช่รีสอร์ทอะไรหรอก ที่โรงเรียนมีที่พัก
ไว้รับอาสาสมัครที่เข้ามาพัฒนาโรงเรียนอะไรประมาณนั้น
สภาพมันคล้ายๆ กับเพิงนอนของคนงานก่อสร้าง
แต่เราก็บ่นไม่ได้เพราะมันเป็นของฟรี... ฮึกๆ
ที่จริงก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก ก็นอนได้ตั้งสองคืน
ตกเย็นวันแรกก็ไปรับคุณครูจากยอดดอยอื่นๆ
ไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
คุณครูจากสามดอยนั่งรวมกันที่กะบะรถได้พอดีเป๊ะ
เราเป็นแขกเลยได้นั่งด้านหน้าเพราะข้างนอกอากาศเย็น
แอบสงสารคนข้างหลังกระบะ แต่ก็คงจะนั่งแบบนี้จนชินกันแล้ว
หาอะไรทานนิดหน่อยก็ไปเดินเล่น
เพราะพวกครูเค้าดื่มกันและเริ่มพูดเสียงดัง -_-
เดินเล่นเรื่อยเปื่อย ซื้อเสื้อภูชี้ฟ้าและโปสการ์ด (ตลอด)
เขียนส่งถึงตัวเองที่ออสเตรเลีย เสียแสตมป์ไปตั้ง 15 บาท
(ถ้าติด 3 บาทอาจจะถึงปลายปีหน้า)
จากนั้นก็กลับเพิงสาวตัดอ้อยของเรา
เพราะต้องตื่นแต่เช้ามืด...ไปไต่ภู ... :)
ก็อุตส่าห์ว่านอนเร็วแล้วนะ แต่ก็ตื่นสายอยู่ดี -_-''
พอแหกตาตื่นได้ก็รีบไปภู... อยากจะบอกว่าไม่ได้เตรียมรองเท้าไป
หนูใส่อีแตะเดินขึ้นไปเลย -_- ตอนนั้นยังไม่ใช่ฤดูเที่ยวจริงๆ
ทางเจ้าหน้าที่เลยยังไม่ได้ถางหญ้าให้มันเป็นระเบียบ
หญ้าที่โดนน้ำค้างมันก็เปียก แตะหนู 19 บาท ก็โคตรลื่นนนน
แบบว่าล้มลุกคลุกคลานขึ้นไป พยายามอยู่ให้ห่างจากหน้าผาที่สุด T^T
ไปถึงพระอาทิตย์ก็ขึ้นโด่งซะ ;(
ตอนที่กำลังเดินขึ้น คนที่ขึ้นไปก่อนและเดินสวนลงมา
มีการมาซ้ำเดิมเราว่า "น่าเสียดายนะ ตอนนี้พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว"
อารายยย...พระอาทิตย์ขึ้นก็ยังสวยอยู่นะ -_-
อย่ามาปั่นทอนจิตใจคนอื่นเค้า....
ไม่เชื่อดูรูปของเค้าสิ >_<
ความคิดเห็น
พี่โมกลับมา edit เพิ่มรูปใช่ไหมค่า
ปล เดี๋ยวมอสหาแสตมป์มาติดโปสการ์ดก่อนแล้วจะส่งไปหานะค่า
ถ่ายรูปก็เก่ง เขียนนิยายก็สนุก พี่โมเป็นนักเขียนคนโปรดเลยค่ะ :)