เรื่องวุ่นๆของสาวหล่อ

ลำดับตอนที่ #4 : [4]แปลงร่างงงงงงงง....เอ้ย.....แปลงโฉม

ณ ห้องนั่งเล่น ในบ้านเจริญสวัสดิ์นาคร

" เอ่อ แม่ฮะ นี่ก็ผ่านไป 3 ชั่วโมงแล้ว ยังไม่เสร็จอีกหรอฮะ "  แม้ว่าตอนแรกจะอดขำไม่ได้  แต่ยังไงศิลาก็ยังเป็นห่วงเพื่อนคนนี้อยู่ดี  ถึงจะรู้ว่าไม่ได้เป็นอันตรายต่อนกมากมายก็ตาม ( พูดงี้ก็หมายความว่ามีอะดิ )

" แหม มันก็ต้องใช้เวลาหน่อยสิจ๊ะ แล้วใช่ว่า ลูกคนนี้มันจะยอมง่ายๆซะที่ไหนล่ะ ศิก็รู้หนิลูก " แม่ของนกก็ตอบด้วยน้ำเสียงเจือหัวเราะ   แต่ก็โดนขัดด้วยเสียงร้องของนกนั้นเอง

" อ๊ากกกกกก ม่ายยยยยย " ยังผลให้ศิลากับแม่นิ่งเงียบ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก  แอ๊ด

วีรยาเปิดประตูเข้ามาในห้องนั่งเล่น  ในสภาพที่ดูยุ่งเหยิงสุดๆ ถ้ามีคนบอกว่าเธอเพิ่งไปสู้รบตบตีกับใครมาก็คงเชื่อ

" ในที่สุด ก็แปลงโฉมเสร็จแล้วค่ะบอส เชิญชมได้เลยค่า " วีรยาพูดด้วยน้ำเสียน้ำเสนอ และชวนตื่นเต้นสุดๆ

และแล้ว ทั้งทีมที่มีสภาพเหมือนไปรบมาก็ลากร่างสูงของนกในเสื้อคลุมตัวยาวจากหัวจรดเท้าออกมา 

" พร้อมที่จะรับชมกันรึยังค้า เตรียมใจได้ยังเอ่ย " วีรยาถามพร้อมเตรียมจะกระตุกเสื้อคลุมออก เมื่อเห็นทั้งคุณกนกกรและศิลาพยักหน้า ก็

" เชิญชมได้แล้วค่า พรึบ!! " เสียงกระตุกเสื้อคลุมที่เดียวร่วงลงมา ปรากฏให้บุคคลทั้งห้องเห็น…..

ชายหนุ่มผิวขาวเด่นในเสื้อเชิ้ตสีดำไร้ลวดลาย กับกางเกงขายาวสีเดียวกัน  รูปหน้าเรียวคมถูกล้อมกรอบด้วยผมดำซอยสั้นเป็นทรงสวย มีไฮไลท์สีแดงนิดหน่อยที่ปลายผมด้านหน้า เป็นเอกลักษณ์  ทั้งหมดดูเข้ากันอย่างลงตัวบนร่างสูงสมส่วนของบุคคลตรงหน้า ยังผลให้บุคคลทั้งห้องเผลอหยุดหายใจไปชั่วครู่  

" ขนาดเมื่อกี๊ วีก็เห็นแล้วนะเนี่ย ยังอดตะลึงไม่ได้เลย " ในที่สุดวีรยาก็พูดออกมาเป็นคนแรก พร้อมตบบ่าร่างสูงเบาๆ แต่นกก็หันไปมองแม่กับศิ แล้วก็เห็นว่าไอเพื่อนตัวดีมันก้มหน้าตัวสั่น ก็เริ่มทำหน้ามุ่ยออกมา  ก่อนจะกัดฟันพูด

" ไอศิ แก ไม่ต้องมาขำเลยน่ะ  ไม่โดนมั่งให้มันรู้ไป " 

" ฮะ...ฮ้า  ไอนก กะ..แก...แกหล่อมากกกกเลยว่ะ ชั้นขอยอมแพ้ " เมื่อได้ยินก็อดหยอกมันไม่ได้

" ไอนี่ เดี๋ยวโดนแน่ " นกเริ่มส่งสายตาอาฆาตให้ศิลา แต่ทว่า...

" โธ่ลูกจะไปโกรธศิทำไมล่ะ ก็มันเป็นความจริงหนิ ไหนให้แม่ดูใกล้ๆซิ " เมื่อพูดจบ แม่ก็ค่อยๆก้าวเข้ามา นกสังเกตได้ว่า น้ำเสียงแม่มันสั่นๆ แต่นกก็ยอมให้แม่จับหน้า หันไปมาซักพักแล้ว แม่ก็พูดว่า

" เหมือนจริงๆ เหมือนพ่อของลูกมาก " รู้สึกว่า ตาแม่เริ่มมีน้ำใสๆคลออยู่  ศิก็เริ่มเห็นจึงเอ่ยขัดว่า

" เอ่อ พี่วีฮะ ทำไมใช้เวลาแปลงโฉมนกมันนานจังฮะ ตั้ง 3 ชั่วโมงแหนะ " พี่วีหันมาตามเสียงเรียก และแม่ก็รู้สึกตัว บาดน้ำตาเบาๆ ก่อนหันมามองที่พี่วีด้วยสีหน้าปกติ

" ก็น้องนกน่ะสิ กว่าจะจับให้อยู่นิ่งๆได้  เสียเวลาตั้งนาน " พูดพร้อมหันไปมองนกเหมือนมองเด็กอนุบาลยังไงยังงั้น ร่างสูงก็เคืองน่ะสิ

" ใครมันจะไปยอมง่ายๆล่ะ ก็เล่นตัดผมเค้านี่ ใครจะไปยอม แล้วไหนตอนแรกว่าจะตัดนิดเดียว เหลือนิดเดียวล่ะสิไม่ว่า " นกบ่นกระปอดกระแปด  อุตส่าห์ไว้มาตั้งนานกว่าจะยาวได้ขนาดนั้น

" โห แล้วไม่รุนแรงไปหน่อยหรอเนี่ย เล่นพี่ซะเขียวเลย " หนึ่งในทีมบ่นมั่งพร้อมโชว์หลักฐานให้ดู แม่เห็นก็ทำตาโต  แล้วหันมาทำหน้ายิ้มๆใส่นก  ( ตายแน่เลยกรู )

" ไหนลองเล่าให้แม่ฟังหน่อยสิว่าทำไรไปมั่ง " แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นกไม่อยากฟังเป็นที่สุด 

------------------------------------------------

ย้อนกลับไปที่ 3 ชั่งโมงที่แล้ว

" ม่ายยยยยยย  พี่วีปล่อยนกน้าาาาาาาาา " เสียงนกร้องโหยหวนเหมือนจะโดนจับไปเชือดก็ไม่ปาน  

" โถ่น้องนก  พี่ไม่เอาน้องนกไปทำต้มยำหรอค่ะ " พี่วีบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล  แล้วก็ปิดประตู พร้อมลงกลอน

ปัง!! กริ๊ก ครึก  หนาแน่น รับรองว่าหนีไปไหนไม่รอด แล้วก็สาวเท้าเข้ามาหานกอย่างช้าๆ

" พี่วีอย่างทำหน้าอย่างนั้นซิ นกกลัวแล้ว " 

" โธ่นก พี่ไม่ทำอะไรนกหรอก เชื่อพี่สิ  เอ้า แอน เอาทรงที่บอสเลือกทรงนั้นนะ ใช่ๆ ทรงนั้น " เอ้ จำได้ว่า

คนที่ชื่อแอนเป็นช่างทำผมนี่หว่า ไหนดูดิว่าจะทำทรงไหนให้เรา  ควับ !!

ซีดดดด  ตายห่า  ทรงนั้นมันซอยสั้นเลยนี่หว่า ซวยแน่ ๆ หยั่งงี้ไม่เป็นผู้ชายเลยหรอตรู ตายแน่ ตายแน่ ยังไงก็ไม่ยอมว่ะ            

ปัง !!!
นกลุกพรวดพลาดจนทำเก้าอี้ล้มทำให้คนทั้งห้องหันมามองเป็นสายตาเดียว

" น้องนกจะไปไหน มานี่เร็ว มาให้พี่แอนตัดผมให้ " พี่วีพูดดักพร้อมส่งสัญญาณให้ลูกน้องอ้อมไปดักข้างหลังนก ( ทำยังกะล่าสัตว์ )

" ไม่เอา " นกประกาศกร้าวพร้อมหันหลังเตรียมวิ่งออกนอกห้อง  อนิจจา มันดันลืมว่า วีรยาได้ทำการ ปิดประตูตีแมวแล้ว ( ล็อกห้องเรียบร้อย ) 

" ทุกคนจับล็อกไว้ให้ได้ " วีรยาตะโกนสั่งลูกน้อง  และแล้วก็เกิดการสู้รบขนาดย่อมๆขึ้นภายในห้อง  

ผ่านไป 1 ชั่วโมง ทุกคนก็สามารถจับล็อกนกไว้ได้  แต่ทั้งห้องก็มีสภาพเหมือนโดนทิ้งระเบิดก็ไม่ปาน

" ทุกคน เอาน้องนกไปมัดไว้กับเก้าอี้ตัวนั้นเลยน่ะ " วีรยาสั่งการต่อทันที  และก็หันไปสบตากับสายตาอ้อนวอนของนกที่กำลังถูกมัดกับเก้าอี้

" นกเอ้ย ถือว่าช่วยบริษัท กับบอสก็ล่ะกัน " เมื่อได้ยินอย่างนั้นนกก็ปลงแต่ก็อดต่อรองไม่ได้

" ก็ได้ แต่ไม่เอาสั้นขนาดนั้นนะ เอาแค่บ่าได้ไหม น้าาาาา " พลางส่งสายตาอ้อนวอนไปยังวีรยา

" ก็ได้ แต่นกต้องยอมอยู่เฉยๆ ให้พวกพี่ทำงานนะ " -เฮ้อ  ในที่สุดก็ว่าง่ายซะที-  วีรยาถอนหายใจ

" ตกลง  จะทำอะไรก็ทำเถอะพี่วี " สิ้นคำนกก็หลับตาลงเผชิญชะตากรรม ( แค่ตัดผมนะเว้ย ทำซ้า )  ทำให้ไม่เห็นว่า พี่วีกำลังซุบซิบอะไรกับแอนช่างตัดผม 2-3 คำ แล้วแอนก็หันไปทำตาโตใส่วีรยา

" ไม่เป็นไรหรอก แอน เดี๋ยวพี่รับผิดชอบเอง " วีรยาตอบพร้อมหันไปสนเรื่องอื่นต่อ

" หนูไม่รู้ด้วยน่ะ  " ช่างผมพึมพำเบาๆ แล้วก็เริ่มงานของเธอ  

-------------------------------------------------

" นก นก ตื่นเร็ว ไปลองชุดกัน " เสียงพี่วี ปลุกนกให้ตื่นก่อนจะออกแรงฉุดให้ลุกขึ้น

เอ้ เผลอหลับไปตอนไหนนะเรา  ทำไมมันรู้สึกหัวมันเบาๆ โล่งๆ ชอบกล ช่างมันเหอะ

" เร็วๆสินก นี่ ใส่เสื้อตัวนี้นะ กับกางเกงตัวนี้  เร็วสิ นี่มันจะ ทุ่มนึงแล้วนะ " เมื่อเห็นนกไม่เดินมาซักที่ วีรยาจึงเอ่ยเร่งขึ้น

ห๊า นี่มันผ่านมาจะ 2 ชั่วโมงแล้วหรอ ทำไมทำผมนานจัง  ว่าแล้วนกก็รีบไปรับชุดแล้วไปเปลี่ยนที่หลังฉากฉลุ

" เสร็จยัง เร็วสิพี่อยากเห็น " ให้แมวดิ้นตายสิ อะไรจะใจร้อนกันขนาดนี้ เพิ่งผ่านมาแค่ 5 วิจะให้ใส่เสร็จและ

" แป๊ปนึง จะเสร็จแล้ว " แล้วนกก็รีบรูดซิบกางเกงและใส่เสื้อเชิ้ตให้เรียบร้อย   

" เสร็จแล้ว " เมื่อนกก้าวออกมาจากหลังฉากก็เห็นว่า ทีมงานทุกคนหันมามองนกทุกคน และทุกคนก็ชะงักหยุดการกระทำทุกๆสิ่งลง  ทำให้นกอดคิดไม่ได้ว่า – นี่เราดูไม่เข้ากับชุดหรอ หรอว่าทรงผมเรามันแปลกๆ- พร้อมทำหน้ามุ่ย  แล้ววีรยาก็รู้สึกตัวเป็นคนแรก จึงเอ่ยว่า

" ทำไมนกทำหน้าบูดอย่างนั้นล่ะ ออกหล่อ เท่ จะตาย อย่าทำหน้าอย่างนั้นอีกนะ " ว่าแล้วก็ลากนกไปที่กระจกบานโตทันที  เมื่อนกเงยหน้าขึ้นมามองก็ตกตะลึง  อึ้งเงียบแล้วก็..............

" อ๊ากกกกกก ม่ายยยยยย " นกตะโกนพร้อมยกมือขึ้นกุมหัวอย่างตื่นตระหนก แล้วหันไปทำหน้าอาฆาตแค้นใส่วีรยา

" โถ โถ ออกจะหล่ออย่างทำหน้าอย่างนั้นซิจ๊ะ มามะใส่เสื้อคลุมนี้แล้วไปหาบอสกัน " พี่วีเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ก็แน่ละสิ ก็หานายแบบได้แล้ว แล้วก็ไม่ต้องเสียค่าจ้างด้วย แล้วโบนัสจะไปไหนเสีย ( กะว่าขายออกชัวส์ ฟันธงงง )

" เฮ้อ " นกถอนหายใจรอบที่ ล้าน แล้วก็เดินไปใส่เสื้อคลุมแต่โดยดี 

-----------------------------------------------------------------

" แล้วลูกจะหน้าบูดเป็นตูดหมาทำไมล่ะลูก ออกจะหล่อเหมือนพ่อเด๊ะ " คุณกนกกรพูดอย่างอารมณ์ดี พลางจับลูกชาย(??)หมุนซ้ายหมุนขวา  -แม่นะแม่เปรียบซะดีเชียว- แล้วนกก็หันไปทางศิลาก็พบว่าเพื่อนตัวดีมันยังขำกลิ้งกับเรื่องที่เค้าเล่าอยู่เลย 

" จะขำอะไรกันนักหนา " นกตวาดใส่ก็ยังไม่วายมากวนเค้าอีก

" ขำคนหล่อ " ไอนี่นะ เดี้ยะสวย(เอะ มันก็สวยอยู่แล้วนิ)  แต่ก่อนที่จะกระโจนไปหามันก็โดนแม่ขัดไว้ก่อน

" พอๆกันได้แล้ว ขอบใจทุกๆคนมากนะ นี่ก็ดึกแล้วแยกย้ายกันกลับได้แล้วล่ะ " แม่หันไปขอบใจ และบอกลาทีมงานทุกคน ที่หน้าบ้าน พร้อมนกกับศิลา

" ลาแล้วค่ะบอส " พี่วีบอกลาแม่แล้วหันมาขยิบตาให้นก

" งั้นผมกลับแล้วนะฮะแม่ ขอให้โชคดีน่ะเพื่อน " ศิลาไหว้ลาแม่กะชิ่งกลับเต็มที่ แต่ว่า....

" ไม่ต้องเลยแก พรุ่งนี้ยังไงก็ต้องไปด้วยกัน ถ้าชั้นไม่เจอแกล่ะก็............ " นกขู่พร้อมทำท่าเชือดคอประกอบ  เอาว่ะ มีเพื่อนไป อุ่นใจกว่าไปคนเดียวเยอะ  ศิลาก็พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเดินจากไป

" ปะ ลูกรีบไปอาบน้ำแล้วเข้านอนซะ นายแบบนอนดึกไม่ได้นะ " แม่หันมาดุ แล้วก็ดันนกเข้าไป ในตัวบ้าน

แล้วพรุ่งนี้เราจะเป็นยังไงน้า  เฮ้อ อย่าไปคิดมันเลย  ปวดหมองปล่าวๆ

*****************************************************

เหอๆ  ยังไม่ไป  นานๆจะว่างซักที 55555+

อย่าเพิ่งมาไล่ผมเลยน้าาาาาา