(Danganronpa Oc) Danganronpa V4 The end of killing game

ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 1 My Fate Our Fate ชีวิตในวันที่ 2

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "พวกเธอสองคนคือคนที่เกินมาใช่ไหมคะ?"

   เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก อามามิและคีโบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ส่วนคุณคาชิวากิก็ได้แต่ถอดหายใจออกมายาวๆ

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ฉันก็ไม่ได้สงสัยว่าพวกเธอจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังหรืออะไรหรอกค่ะ เพียงแต่ว่า...ห้องพักมันมีแค่ 14 ห้อง แล้วก็ไม่มีห้องสำหรับพวกเธอเลยด้วย แถมโมโนคุมะก็บอกว่า 'ยินดีต้อนรับเด็กใหม่ทั้ง 14 คน' ทั้งๆที่พวกเรามีกันตั้ง 16 น่ะค่ะ"

เมกุมิ เรย์ : "จะว่าไปมันก็จริงนะคะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "ผมเองก็สงสัยอยู่เหมือนกัน"

อามามิ รันทาโร่ : "เฮ้อ...คุณคาชิวากินี่เหมาะที่จะเป็นนักสืบมากกว่าดีไซน์เนอร์อีกนะรู้ตัวไหม?"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ถ้าจะยังไม่บอกตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ว่าอามามิคุงกับคีโบคุงจะนอนที่ไหนล่ะคะ?.

คีโบ : "พวกผมก็ยังไม่ได้คิดเหมือนกันครับ"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ถ้าอย่างนั้นก็ฝากด้วยนะมิชิโอะคุง"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "เอ๋?! หมายความว่ายังไงครับคุณคาชิวากิ?!"

เธอหันมายิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่ดูเจ้าเลห์ ก่อนจะพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินมากที่สุดในตอนนี้ออกมา

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ก็ให้อามามิคุงกับคีโบคุงอยู่ห้องเดียวกับเธอยังไงล่ะคะ!"

คีโบ : "เห? ได้จริงๆหรอครับมิชิโอะคุง?"

อามามิ รันทาโร่ : "ถ้าอย่างนั้นก็ขอรบกวนด้วยก็แล้วกันนะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "ดะ...เดี๋ยวสิพวกนาย!!!"

เมกุมิ เรย์ : "การแบ่งห้องเป็นไปได้ด้วยดีแล้ว...พวกเรากลับกันเลยดีไหมคะ?"

นี่คุณเมกุมิก็เห็นดีเห็นงามกับสามคนนั้นด้วยอย่างนั้นหรอออ!!!

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ก็ดีนะรีบไปกันเถอะ"

   แล้วหลังจากนั้นพวกผมทั้งสี่คนก็ถูกคุณคาชิวากิลากออกมาจากห้อง Red room ตรงไปยังทาง Green road ทันที ผมอยากรู้จริงๆว่าตกลงเธอเป็นดีไซน์เนอร์หรือเป็นนักกีฬายกน้ำหนักกันแน่เนี่ย! แรงเยอะอิบอ๋าย! และนี่ก็เป็นชีวิตวันแรกของพวกเราในสถานที่แห่งนี้

วันต่อมา

   -ปิ๊บ-

โมโนคุมาช : "ตอนนี้เป็นเวลา 8 โมงเช้า ขอให้พวกแกตื่นกันได้แล้วโว้ยยย!!!"

   ผมสดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงประกาศของพวกโมโนคุมาช ให้ตายสิ! เจ้าหมีบ้าพวกนี้น่ารำคาญชะมัดเลย! แต่เอ๊ะ...อามามิกับคีโบหายไปไหนกันล่ะเนี่ย? จำได้ว่าเมื่อคืนผมให้อามามินอนบนโซฟา ส่วนคีโบที่เป็นหุ่นยนต์ก็นั่งอยู่มุมห้องนี่หว่า

-ดิ๊งด่อง-

   มีเสียงกริ่งดังขึ้นที่ห้องของผม ใครมากันนะ? แต่ถ้าอยากรู้ก็คงต้องไปดูสินะ คิดได้แค่นั้นผมก็รีบเดินไปเปิดประตูห้องแทบจะทันที และคนที่มากดกริ่งหน้าห้องของผมก็คือ...

เมกุมิ เรย์ : "โอฮาโยะจ๊ะ...มิชิโอะคุง"

คะ...คะ...คะ...คุณเมกุมิ!!! 0///0

มิชิโอะ โคสึเกะ : "สะ...สวัสดีครับ"

เมกุมิ เรย์ : "ฉันมาตามคุณน่ะค่ะ ทุกคนรออยู่ที่ห้องอาหารกันหมดแล้วนะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "เข้าใจแล้วครับ"

ผมเดินตรงไปห้องอาหารด้วยกันกับคุณเมกุมิ ทุกคนอยู่ที่จริงๆด้วยแฮะ

คิโยชิ ทาคุมิ : "โอ้! เมกุมิพามิชิโอะมาแล้วสินะ!"

ทาคาชิ จุนยะ : "ในที่สุดก็ครบซักที"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "โทษทีที่มาช้านะ"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ผมหิวจะแย่อยู่แล้วนะ! ใครก็ได้ช่วยไปทำอะไรให้ผมกินหน่อยสิ!"

คิโยชิ ทาคุมิ : "ฉันก็เหมือนกัน นี่! พวกผู้หญิงมีใครทำอาหารเป็นบ้างไหม?"

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "เดี๋ยวเถอะค่ะ! พวกผู้ชายหน้าตัวเมียคิดจะเอาเปรียบสุภาพสตรีอย่างพวกเราเกินไปแล้วนะคะ! ถ้าหิวมากนักก็ทำกินเองซะสิ!"

นานาเสะ มิโฮะ : "ฉันไม่มีเหตุผลที่จะต้องหาข้าวหาน้ำมายัดกระเพาะพวกแกหรอกย่ะ!"

เอโนโมโตะ มินาโกะ : "ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ดิฉันทำอาหารไม่เป็น"

ฮิยามะ อายากะ : "ต้มาม่ากระป๋องกินกันไปก่อนดีไหมคะ?"

ชิโนฮาระ อัตสึโกะ : "นั่นก็ดีนะ"

คิโยชิ ทาคุมิ : "พวกเธอนี่เป็นผู้หญิงภาษาอะไรเนี่ย? ถึงทำอาหารกันไม่เป็น"

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "เงียบปากไปเลยนะคะ! พวกผู้ชายเห็นแก่ตัว!"

เมกุมิ เรย์ : "ทุกคนใจเย็นๆค่ะ"

มานามิ ไทโกะ : "ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวไทโกะทำอาหารไทยให้กินนะ"

โอทากะ เคนตะ : "คุณไทโกะทำอาหารเป็นหรอครับเนี่ย"

มานามิ ไทโกะ : "ใช่แล้วๆ แต่ทำได้แค่อาหารไทยเท่านั้นแหละนะ"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ: "จะอะไรก็ได้ขอแค่อร่อยก็พอ!"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ฉันจะช่วยไทโกะจังเองนะคะ ถึงจะเป็นดีไซน์เนอร์แต่ฉันก็ทำอาหารได้หลายเมนูอยู่เหมือนกันค่ะ"

คิโยชิ ทาคุมิ : "ดีมากไทโกะ! คาชิวากิ! ผู้หญิงคนอื่นๆก็ดูสองคนนี้เป็นตัวอย่างบ้างนะ"

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "คุณคิโยชิช่วยเงียบปากไป ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนนะคะ!"

ฮิเดโอะ ยูกิ : "พวกนายนี่ชอบไร้สาระกันจริงๆ"

นานาเสะ มิโฮะ : "ว่าใครไร้สาระกันยะ! ตาบ้าเดโอะ!"

คีโบ : "ใจเย็นๆกันหน่อยสิครับ"

   หลังจากที่ห้องอาหารเกือบจะกลายเป็นสนามรบ คุณไทโกะกับคุณคาชิวากิก็เดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหาร ก่อนที่จะมีคนฆ่ากันตายเพราะโมโหหิว(?) และไม่นานทั้งคู่ก็ออกมาพร้อมกับอาหารน่าตาน่ากินเต็มไปหมด

มานามิ ไทโกะ : "แท่นแทน!!! น่าทานใช่ม้าาา"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ผมขอเปิดก่อนเลยก็แล้วกัน! จะทานแล้วนะคราบ!!!"

แล้วอิซานากิก็ตักอาหารเข้าปากอย่างไว!

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "อร่อยจัง!!!"

มานามิ ไทโกะ : "ใช่ไหมล่าาา แต่อาหารไทยที่ไทโกะทำมันค่อนข้างเผ็ดมากนะ"

ทาคาชิ จุนยะ : "พวกเราเองก็กินกันเถอะ"

สิ้นเสียงของทาคาชิ...ทุกคุนก็ลงมีทานอาหารพร้อมกัน ยกเว้นแต่...

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "อืม..."

   คุณคาชิวากิเอาแต่จ้องอามามิที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตาไม่กระพริบ คงเป็นเพราะเขาเป็นคนแรกที่เริ่มกินอาหารญี่ปุ่นที่เธอทำ...ล่ะมั้งนะ 

อามามิ รันทาโร่ : "เอ่อ...หน้าผมมีอะไรอยู่รึเปล่าครับ?"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "อะ...ปะ...เปล่าค่ะ"

   คุณคาชิวากมีท่าทีลนลานเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารทันที อิซานากิที่นั่งอยู่ข้างกันเห็นแบบนั้นแล้ว็ยิ้มเจ้าเลห์ออกมา ก่อนจะพูดกับเธอว่า...

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "เมื่อตะกี๊นี้เจ้าหญิงเหม่ออะไรอยู่หรอ? ไม่สิ...ต้องบอกว่าจ้องอะไรอยู่ถึงจะถูกสินะ ใช่-ไหม-ครับ?"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "อึก!!!"

พอถูกทักไปแบบนั้น คุณคาชิวากิก็ถึงกับสะอึกจนข้าวติดคอเลยที่เดียว! เป็นอะไรมากไหมเนี่ยคุณเจ้าหญิง!?

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "อ๊ะ! ข้าวติดคอหรอ? ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมช่วยลบหลังให้น้าาา^^"

   อิซานากิเอามือไปลูบหลังของคุณคาชิวากิเพื่อหวังจะช่วย...ซะที่ไหมกันล่ะ! นายก็แค่อยากจะแกล้งเธอแค่นั้นไม่ใช่หรอฟะ! ไอ้เด็กเป-รต!

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ฉะ...ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ"

   คุณคาชิวากิบอกก่อนจะหันมาทำหน้าเหมือนจะตำหนิอิซานากิที่พูดอะไรไม่เข้าเรื่อง ส่วนเจ้าตัวแสบก็ทำหน้ามุ่ยพุ่งเข้าไปกอดอีกฝ่ายแล้วงอแงขอให้เธอช่วยป้อนข้าวให้ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ยอมปล่อย ตอนแรกคุณคาชิวากิก็ไม่คอยพอใจหรอกนะ แต่พออิซานากิทำตาแป๋วใส่ก็ใจอ่อนยอมป้อนข้าวป้อนน้ำทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้ แต่ขอแค่เจ้าตัวแสบไม่มายุ่งกับคุณเมกุมิผมก็พอใจแล้วเหละ (ไรท์//หึงเรย์ชิมิล่า~)

โมโนคุมะ : "นี่พวกแกจะสบายใจกันเกินไปแล้วเฟ้ย!!!"

มะ...มะ...โมโนคุมะ!!!

ฮิยามะ อายากะ : "กรี๊ดดด~!!!"

เมกุมิ เรย์ : "นี่คุณจะมาทำไมกันคะ!?"

โมโนคุมะ : "ก็ในเมื่อพวกแกไม่สนใจเกมฆาตกรรมกัน ฉันก็เลยจะมา.....ประกาศแรงจูงใจยังไงล่ะ!!!"

.…….….......................................................................................,........................................

ไรท์เตอร์ : ในตอนที่แล้วเราได้เห็นความกวนส้นทรีนของมาซาฮิโกะกันไปแล้ว ตอนนี้ก็มาดูมุมน่ารักๆของเจ้าตัวแสบกันบ้างค่ะ>< แล้วก็ตอนต่อไปก็ประกาศแรงจูงใจในการฆาตกรรม คาดว่าศพแรกคงใกล้จะมาแล้วล่ะค่ะ

ปล. ช่วยบอกสามอันดับตัวละครที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้มากันหน่อยนะคะ^^