(Danganronpa Oc) Danganronpa V4 The end of killing game

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 1 My Fate Our Fate สิ่งที่คาดไม่ถึง!!! (Free Time Event)

ห้องพัก

   หลังจากเรื่องวุ่นวายที่ห้องอาหารจบลง ผมก็ขอตัวกลับมาที่ห้องของผมตามเดิม ซีดีที่บอกถึงความเป็นอยู่ของครอบครัวเราในตอนนี้น่ะหรอ? จะว่าไปผมก็อยากรู้เหมือนกัน...ว่าพี่สาวของผมเป็นยังไงบ้าง

มิชิโอะ โคสึเกะ : "...ไม่ได้สิ เราจะดูไม่ได้เด็ดขาดเลย นี่เป็นแรงจูงใจในการฆาตกรรมเชียวนะ!"

   ผมส่ายหัวตัวเองเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป พี่ต้องไม่เป็นอะไรสิ! เธอต้องปลอดภัยแน่! ให้ตายสิ...ผมยังพอมีเวลาว่างอยู่ บางที...ผมควรจะไปคุยกับคนอื่นๆเผื่อจะทำให้ใจชื้นขึ้นได้บ้าง

Free Time Event

เมกุมิ เรย์ : "อ๊ะ...มีอะไรอย่างนั้นหรอคะมิชิโอะคุง?"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "อะ...เอ่อ...คือ...คุณเมกุมิจะว่าอะไรไหม? ถ้าผมอยากจะใช้เวลาว่างคุยกับคุณน่ะครับ"

เมกุมิ เรย์ : "ได้อยู่แล้วล่ะจ้ะ ฉันก็ไม่มีอะไรทำอยู่พอดีเหมือนกัน"

   แล้วผมก็ใช่เวลาคุยเล่นกับคุณเมกุมิ เธอคอยพูดให้กำลังใจและบอกให้ผมไม่ต้องไปคิดมาก รู้สึกว่าเราสองคนจะสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิมนะ เอ...แล้วจะให้ของขวัญอะไรกับคุณเมกุมิดีน้า~ อะ! จริงสิ! ผมมีกิ๊บติดผมรูปหัวใจอยู่นี่นา ถึงจะดูธรรมดาไปหน่อย แต่หวังว่าเธอคงจะชอบมันนะ

เมกุมิ เรย์ : "เอ๋...คุณให้ฉันอย่างนั้นหรอคะ? ของคุณนะมิชิโอะคุง ^^"

เจ๋ง! เธอชอบด้วยแฮะ

มิชิโอะ โคสึเกะ : "เอ่อ...คุณเมกุมิครับ ในบรรดาพวกเราที่เป็นสุดยอดนักเรียนคุณรู้สึกสนใจใครเป็นพิเศษหรอครับ?"

เมกุมิ เรย์ : "อันที่จริงก็สนใจทุกคนนะคะ แต่ถ้าคนที่รู้สึกสนใจเป็นพิเศษก็อาจจะเป็น...ทาคาชิคุงล่ะมั้งคะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "ทาคาชิหรอ?"

เมกุมิ เรย์ : "ใช่ค่ะ ฉันสงสัยว่าทำไมเขาถึงต้องใส่หมวกกันน็อคไว้ตลอดเวลาด้วยนะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "นั่นสิ และที่สำคัญคือเขาเป็นนักแข่งรถได้ยังไงกันเนี่ย? ขาจะถึงเกีร์ยรึเปล่าก็ยังไม่รู้"

เมกุมิ เรย์ : "มิชิโอะคุงนี่เป็นคนตลกดีนะคะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "มะ...ไม่หรอกครับ =///="

   ผมคุยอยู่กับคุณเมกุมิต่ออีกซักพัก ก่อนจะขอตัวกลับห้องพัก แต่ในระหว่างผมก็พบกับคุณนานาเสะ คุณคาชิวากิ และคีโบ 

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปกันเลยไหมคะ?"

นานาเสะ มิโฮะ : "แน่นอนอยู่แล้วย่ะ!"

คีโบ : "ดะ...เดี๋ยวก่อนสิครับ!"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะ แต่ว่าพวกคุณกำลังคุยกันเรื่องอะไรอยู่หรอครับ?"

นานาเสะ มิโฮะ : "เผือก!!!"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "ขะ...ขอโทษคราบบบ~"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "อย่าใจร้ายนักสิมิโอะจัง คือว่าพวกเรากำลังคุยเรื่องห้องพฒนาทักษะอยู่น่ะค่ะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "ห้องพัฒนาทักษะ?"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "อืม...ที่นี่มีห้องพัฒนาทักษะของเหล่าสุดยอดนักเรียนแต่ละคนอยู่ ซึ่งตอนนี้ห้องที่เปิดแล้วก็มีห้องของมิโฮะจังแล้วก็มิชิโอะคุงค่ะ"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "จริงหรอครับ!? ถ้าเป็นห้องพัฒนาทักษะของผมก็ต้องมีเกมเต็มไปหมดแน่ๆ! ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ!"

   แค่คิดถึงเกมผมก็รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะเล่นแล้วล่ะสิ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...จะได้ไม่ต้องคิดมากเรื่องเกมฆาตกรรมแล้วก็พวกโมโนคุมะ

นานาเสะ มิโฮะ : "นี่ยัยเจ้าหญิง! รีบไปได้แล้วน่า! ฉันอยากจะทำการตรวจสอบอีตาหุ่นยนต์นั่นเต็มทีแล้ว!"

คีโบ : "อย่าลากผมไปด้วยสิครับ! ผมก็มีธุระสำคัญที่ต้องทำนะครับ!"

นานาเสะ มิโฮะ : "ใครบอกว่าจะลากนายไปกันยะ แต่จะพานายไปด้วยวิธีนี้ต่างหากล่ะ...ยัยเจ้าหญิง! จัดการ!"

สิ้นเสียงของคุณนานาเสะ...คีโบก็โดนคุณคาชิวากิอุ้มไว้ในท่าเจ้าสาวทันที

คีโบ : "วะ...ว่างผมลงนะครับคุณคาชิวากิ!!!"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ไม่ได้หรอกค่ะคีโบคุง! เพราะฉันก็อยากรู้ว่าคุณยิงลำแสงทำลายล้างเหมือนไอออนแมนได้รึเปล่า!"

แล้วคีโบที่ถูกคุณคาชิวากิอุ้มในท่าเจ้าสาวอยู่นั้นก็ถูกพาตัวไปทันที

คีโบ : "ปล่อยผมนะคราบบบ~!!!"

   คีโบผู้น่าสงสาร...หวังว่าเขาคงจะไม่โดนคุณนานาเสะแยกชิ้นส่วนออกหรอกนะ ผมจะสวดมนต์ภาวนาให้นายรอดก็แล้วกัน 

มิชิโอะ โคสึเกะ : "เราเองก็ไปห้องพัฒนาทักษะบ้างดีกว่า"

19:00 น. ที่ห้องอาหาร

"ทุกคนยังมาไม่ครบอีกอย่างนั้นหรอเนี่ย?"

"แอ๊ด~"

พูดยังไม่ทันขาดคำ...ประตูห้องอาหารก็ถูกเปิดออก ผู้ที่มาเยือนก็คือสุดยอดนักวิทยาศาสตร์ สุดยอดดีไซน์เนอร์ และสุดยอดหุ่นยนต์

คีโบ : "เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละครับ"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "สรุปคือ...คนที่สร้างคีโบคุงขึ้นมาก็คือศาสตราจารย์อิดาบาชิสินะคะ แล้วมีเรื่องอื่นอีกไหมคะ?"

นานาเสะ มิโฮะ : "หยุดเลยนะยัยเจ้าหญิง รู้ไหมว่าเธอทำฉันเสียเวลามากแค่ไหน แทนที่จะได้ตรวจสอบนายหุ่นยนต์กลับกลายเป็นว่าต้องมานั่งฟังหมอนี่เล่าเรื่องประวัติชีวิตของตัวเองตลอด 3 ชั่วโมงเต็มเนี่ยนะ!!!"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "แหม...ฉันก็แค่อยากรู้เรื่องของสุดยอดหุ่นยนต์แค่นั้นเองค่ะ"

"เอ่อ...คือ...นอกจากพวกคุณแล้วคนอื่นๆยังไม่มาห้องอาหารอีกอย่างนั้นหรอ?"

คีโบ : "พวกเราพบคุณไทโกะระหว่างทางที่มาที่นี่ เธอบอกว่าเดี๋ยวจะไปตามคนอื่นๆมาให้น่ะครับ"

"ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปช่วยเธอดีไหม?"

นานาเสะ มิโฮะ : "ไม่เอาหรอกย่ะ เสียเว-"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ตกลงค่ะ!"

นานาเสะ มิโฮะ : "อย่าไปรับปากแบบนั้นสิย้าาา!"

คีโบ : "ผมก็จะช่วยอีกแรงนะครับ"

"โอเค...ไปกันเถอะ"

พวกเราเดินออกมาจากห้องอาหารเพื่อไปตามคนอื่นๆ และวินาทีที่เรามาถึงหน้าทาง Green road นั้นเอง พวกเราทั้งสี่คนก็ถึงกับตกตะลึงในภาพที่เห็น .....มันคือร่างของ 'คนๆนั้น' ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นทางเดิน!!!

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "นะ...นี่มัน..."

คีโบ : "ไม่จริงน่า!!!"

นานาเสะ มิโฮะ : "กรี๊ดดดดด!!!!"

-ดิ่งด่อง ดองด่อง-

โมโนคุมะ : "ประกาศศพ ขอให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่หน้าทาง Green road ด้วยนะคราบ"

ไม่ว่าจะเป็นเสียงอะไรก็ตาม...ตอนนี้ไม่ได้เข้าไปในโซนประสาทของเราเลยแม้แต่น้อย

"โกหก!!! นี่มันไม่จริงใช่ไหม!!!"

..................................................................................................................................................

ไรท์เตอร์ : ตัดฉับ!!! ใครตายกันนะ! ไปลุ้นเอาตอนหน้าค่ะ//โดนถีบ เรื่องคนตายน่ะช่างมันก่อนเถอะ แต่ว่าไรท์รู้สึกลั่นตรงที่คีโบถูกเจ้าหญิงอุ้มในท่าเจ้าสาวนี่แหละ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดได้ยังไงเหมือนกัน สุดท้ายนี้ก็อยากจะขอให้ช่วยแสดงความคิดเห็นกันด้วยนะคะ บ๊ายบายค่ะ^^