(Danganronpa Oc) Danganronpa V4 The end of killing game

ลำดับตอนที่ #36 : Chapter 3 Despair again

Chapter 3 Despair again 

-ห้องพัก-

   ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในห้องพักของฉันเอง เฮ้อ...ทำไมมันต้องาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับพวกเราด้วยนะ...ทำไมกันล่ะ? ทั้งโคสึเกะคุง ฮิยามะจัง ทาคาชิคุง และคุณเอโนโมโตะ พวกเขาทั้งสี่คนก็ตกเป็นเหยื่อสังเวยให้กับเกมบ้าๆนี่ ฉันน่ะ...ตัวฉันน่ะ! ไม่อยากเห็นใครต้องตายอีกแล้วนะ!

-ห้องอาหาร-

ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้ตัวอีกที่ฉันก็มานั่งอยู่ในห้องอาหารกับทุกๆคนซะแล้ว

มานามิ ไทโกะ : "เป็นอะไรรึเปล่าเรย์? ทำไมถึงไม่ยอมกินอะไรเลยล่ะ?"

ชิโนฮาระ อัตสึโกะ : "กับข้าวที่ไทโกะกับคาชิวากิทำก็อร่อยดีนะ"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "หรือว่าเป็นมังสวิรัตเหมือนกับเคนตะคุงหรอคะ ฉันจะได้ทำอาหารแบบไม่ใส่เนื้อสัตว์มาให้"

เมกุมิ เรย์ : "มะ...ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันก็แค่..."

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "ยังคิดมากเรื่องเมื่อวานอยู่อีกหรอคะ?"

เมกุมิ เรย์ : "มันก็...นิดหน่อยน่ะ"

นานาเสะ มิโฮะ : "ฉันว่าเธอเป็นนี้มันไม่เรียกว่านิดหน่อยแล้วนะฉันว่า"

เมกุมิ เรย์ : "ทะ...ทำไมถึงรู้ได้ล่ะ?"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ก็เธอแสดงอาการออกมาชัดซะขนาดนั้นนี่ค่ะ"

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "ใช่ค่ะ คนที่ดูไม่ออกก็คงจะมีแต่พวกผู้ชายง่าวๆเท่านั้นแหละค่ะ"

ชิโนฮาระ อัตสึโกะ : "ราวถึงปาป๊าด้วย!"

ทุกคน(ุผู้ชาย) : "ฮัดเช้ย!!!"

คิโยชิ ทาคามิ : "ทำไมรู้สึกเหมือนโดนนินทาเลยแฮะ"

โอทากะ เคนตะ : "คงแค่บังเอิญล่ะมั้งครับ"

อามามิ รันทาโร่ : "ผมว่าจามพร้อมกันหมดแบบนี้ไม่เรียกว่าบังเอิญแล้วนะครับ"

ฮิเดโอะ ยูกิ : "นานาเสะแอบว่าผมรึเปล่าเนี่ย?"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "จะว่าไปแล้ว...หุ่นยนต์นี่มันจามได้ด้วยหรอคีโบ?"

คีโบ : "ที่พวกคุณได้เห็นเมื่อกี๊คือฟังชั่นใหม่ของผมที่คุณอิรุมะติดตั้งให้ผมน่ะครับ ฯลฯ"

แล้วหลังจากนั้น...คีโบคุงเริ่มก็เล่าเรื่องของเขาให้กับพวกผู้ชายคนอื่นๆฟัง

คิโยชิ ทาคุมิ : "ได้โปรดหยุดที"

โอทากะ เคนตะ : "ผมว่าฟังเขาซักหน่อยก็ดีนะครับ"

อามามิ รันทาโร่ : "อีกแล้วสินะ=="

ฮิเดโอะ ยูกิ : "เขาจะหยุดเมื่อไหร่กันเนี่ย?"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "Zzzz"

คิโยชิ ทาคุมิ : "เฮ้ย! แกอย่ามาชิงหลับไปก่อนสิฟะอิซานากิ!"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "Zzzz"

คิโยชิ ทาคุมิ : "ตื่นซะทีสิฟ๊าาา!!!"

พวกฉันหันไปมองพวกเขาที่เริ่มทำเสียงดัง

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "3 ชั่วโมงแน่ๆค่ะ^^"

นานาเสะ มิโฮะ : "ฉันว่าพวกเราไปเดินเล่นแถวๆนี้กันดีกว่านะ"

มานามิ ไทโกะ : "ไนซ์ไอเดีย! ไทโกะเห็นด้วยเลยล่ะ!"

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "อัตจัง...วันนี้ปาป๊าเขาไม่วาง แต่เดี๋ยวมาม๊าจะอยู่กับหนูเองนะจ๊ะ"

ชิโนฮาระ อัตสึโกะ : "ค่ะมาม๊า"

เมกุมิ เรย์ : "ทะ...ทุกคน..."

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "พวกเราน่ะไม่อยากให้เรย์จังเห็นเศร้าหรอกนะคะ ไปหาอะไรที่ทำให้อารมณ์ดีขึ้นดีกว่าค่ะ"

เมกุมิ เรย์ : "อื้ม! ขอบคุณนะ"

   ทุกคนใจดีกันจังเลยนะ มันจะดีกว่าถ้าพวกเราทุกคนไม่ได้มาพบกันในเกมฆาตกรรมแบบนี้น่ะ ถ้าเกิดว่าพวกเขาเป็นอะไรไปฉันคง...

เปะ...เปะ

เมกุมิ เรย์ : "เอ๊ะ!?"

โอริฮิเมะจังปรบมือสองครั้งเพื่อเรียกสติของฉันให้กลับมา

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ยังคิดมากอยู่อีกหรอคะ?"

นานาเสะ มิโฮะ : "ไม่สมกับเป็นเธอเลยนะ"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "เมกุมิ เรย์ที่ฉันรู้จักน่ะ เป็นคนที่ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะการสิ้นหวังแค่ไหม เธอก็จะไม่มีทางยอมแพ้ และยังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง"

นานาเสะ มิโฮะ : "เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอห้ามยอมแพ้และสิ้นหวังเด็ดขาดเลยนะเรย์!"

เมกุมิ เรย์ : "โอริฮิเมะจัง...มิโฮะ"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ/นานาเสะ มิโฮะ : "นี่ถือเป็นสัญญาของพวกเรานะ!" 

เมกุมิ เรย์ : "อื้ม!^^"

   ให้ตายสิ...นี่ฉันมัวแต่กังวลอะไรอยู่กันเนี่ย! ไม่ได้! ฉันจะทำให้สองคนนี้เป็นห่วงไม่ได้! เราต้องกล้าหาญเข้าไว้! และที่สำคัญ...พวกเราจะต้องรอดออกไปจากนรกนี่ให้ได้

โมโนคุมะ : "ว่าไงพวกแก!"

ทุกคน : "กรี๊ดดด!!!"

โมโนคุมะ : "อะไรกันเนี่ย ฉันอุตส่าจะมาบอกว่าทางเปิดแล้วแท้ๆ แต่กลับโดนสาวๆกรี๊ดใส่ซะอย่างนั้น นี่มันสิ้นหวังจริงๆเลยนะเนี่ย"

เมกุมิ เรย์ : "เมื่อกี๊นี้นายบอกว่าทางเปิดแล้วอย่างนั้นหรอ?"

โมโนคุมะ : "ก็ใช่น่ะสิ...ทางที่เปิดน่ะก็คือ Orange road เรื่องที่จะบอกก็มีแค่นี้แหละ บายคุมะ"

แล้วโมโนคุมะก็หายไปทันที

มานามิ ไทโกะ : "ไทโกะว่าเราไปสำรวจที่นั่นกันดีกว่าเนาะ"

นานาเสะ มิโฮะ : "เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้ว!"

ฟุคาซาวะ ชิโอริ : "ที่นี่จะมีออนเซ็นไหมนะ?"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ถ้ามีก็เยี่ยมไปเลยนะคะ พวกเราจะได้ไปกัน"

ชิโนฮาระ อัตสึโกะ : "ตื่นเต้นจัง^^"

ทุกคนพากันเดินนำหน้าฉันไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ก่อนที่จะหยุดกึกแล้วหันมามองที่ฉัน

ทุกคน : "............"

เมกุมิ เรย์ : "มะ...มีอะไรหรอทุกคน?"

ทุกคน : "เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก รีบไปกันเถอะ^^"

   ทุกคนก็คว้าตัวฉันไปที่ทาง Orange road ทันที ที่นั่นจะมีอะไรใหม่ๆกันนะ? ฉันลบเรื่องที่เคยคิดออกไปจากหัว แล้วยิ้มน้อยๆออกมา 

..................................................................................................................................................................

ไรท์เตอร์ : มาถึง Chapter 3 จนได้นะคะ ในตอนนี้พวกผู้หญิงจะเด่นซะส่วนใหญ่เนาะ ตอนหน้าก็จะสำรวจทางใหม่กันแล้ว ที่นั่นจะมีอะไรใหม่ๆกันน้าาา อ้อ...แล้วก็แสดงความคิดเห็นกันไว้ด้วยนะคะ^^

คำเตือน หลัง Chapter 3 ไปเนื้อเรื่องจะเริ่มไม่ใสแล้วนะจ๊ะ^^