การดูหนัง กับวันที่แสนเหนื่อย..

เมื่อวานไปดูหนังเรื่อง มัมมี่ ภาค 3 มาแหละ  หนุกมากๆ  แต่ไม่รู้ว่าจะมีภาค 4 ออกมาหรือ

เปล่าน้า เป็นมัมมี่เปรู ก็เห็นทิ้งท้ายแบบนี้ หรือจะแกล้งหยอด แบบถ้ารายได้ทะลุเป้า ค่อยทำ

ภาคสี่   จะเป็นไงน้า... น่าหนุก  ชอบอ่ะ มันส์ดี

แต่โรงหนังที่พารากอน ทำไมดูเตี้ยๆ ไงไม่รู้  ขนาดแถว E นะ ยังรู้สึกใกล้จัง เพราะแค่ 140

ใช่ไหม ถ้าเป็น 160 ถึงจะดีสินะ.. เฮ้อ 

รู้งี้ไปที่อื่นดีกว่า แต่เพราะมีรอบเยอะหรอกก็เลยดู

แถมคนข้างก็ช่างบ่น นั่งเมื่อยบ้างล่ะ ปวดคอบ้างล่ะ แถมตอนอากาศเย็นๆ ยังมาแย่งผ้าคลุมไหล่

เราอีก เชอะ แล้วก็มาว่าเราเวอร์ที่เอาผ้าคลุมมาห่ม สุดท้ายก็บ่นหนาว ก็เลยสงสารแบ่งให้ห่มด้วยกัน..

ดูหนังเสร็จตอนสองทุ่มกว่าๆ มั้ง แล้วก็ไปเดินสะพานพุทธต่อ (เพิ่งเคยไปครั้งแรกนะเนี้ยะหลังจากที่เพื่อน เคยช่วยไปตั้งหลายรอบ แต่ก็ไม่ได้ไปซักที..หุ..หุ..หุ.. )

พอไปถึง ก็โอ้โห ของขายเยอะจัง ยังนึกอยู่เลยจะเดินดูหมดไหมเนี้ยะ  แต่ก็สามารถเดินทั้งหมด

จริงๆ นั้นแหละ  เราได้เกมส์มาแผ่น (ที่นี้เกมส์ถูกดีอ่ะ แผ่นละ 50 เอง เราไปซื้อที่พันธุ์ทิพย์

แผ่นละ 100 แถมตั้งคอยตั้งครึ่งชั่วโมง.. สงสัยคราวหน้าฝากให้ซื้อให้อีกดีกว่า แค่คิดอีกที

เราไปซื้อเองดีกว่า เดี๋ยวซื้อมาไม่ถูกใจอ่ะ.. ) 

นอกจากเกมส์  ยังได้นาฬิกามาอีกเรือน  สีดำ สวยน่ารักดี  แต่เราอยากได้สีขาวมากกว่าอ่ะ แต่

มันไม่มี T_T แต่สีดำก็โอเคนะ

เห็นมีเหล้าปั่นขายด้วย อยากลองกินจัง รสชาติจะเป็นไงหว่า (ใครเคยกินมั้งอ่ะ.. บอก

หน่อยสิ.. อร่อยป่ะ ) แต่เขาไม่สน ก็เลยกินไอติมปั่นแทน  ชอบรสลิ้นจึ่อ่ะ เปรี้ยวๆ

หน่อยๆ อร่อยดี  ^_^

เขาบอกว่าคราวก่อนที่มา คนขายแผ่นหนังโป๊ โบกเขาด้วย แบบน้องๆ สนใจป่ะ  เราฟังก็ขำเขาดี

มีเสื้อลายหยองๆ ปีศาจอะไรแบบนี้ด้วย ก็ดูแปลกดีอ่ะ ชอบอันหนึ่งที่เป็นหัวกระโหลกดูเลือด ดูแล้วนึกถึงพวกเค้าท์แดคูล่า แวมไพร์ สวยแบบหยองๆ ดี

และแล้วจากการเดินตั้งสองชั่วโมงกว่า  ขาที่เริ่มอ่อนล้าก็เริ่มประท้วง  ประมาณสี่ทุ่ม ก็ได้เวลา

แยกย้าย ด้วยความอุ่นใจที่ว่าเห็นรถเมล์สายคุ้นตา ไงก็กลับบ้านถูก  แต่พอจะกลับ ดันไม่ยอม

ไปส่งเรานั่งรถ บอกให้ถามรถเมล์ดูล่ะกัน ดูสิ..คำตอบของคนใจร้าย

 ดีนะ เราไม่บ้าจี้ไปนั่งรถ ก่อนแล้วค่อยถามทีหลัง ไม่งั้นรถขี้นสะพานพุทธไป กลับบ้านไม่ถูกแน่เรา  

ส่วนคนใจร้ายที่ไม่ยอมมาส่งเราขี้นรถ ก็นั่งรถกระป๋องกลับมอเฉยเลย   เราก็เลยต้อง

ไปถามทางแม่ค้าแถวนั้นแทน แล้วก็ต้องเดินไปขี้นรถแถวปากคลองตลาดอีก  ยังไม่พอ

 พอเห็นรถเมล์มาก็ดีใจไม่ต้องคอยนาน ที่ไหนได้รถเมล์ไม่ยอมจอดอีก (โอเค สงสัยเรายืนไม่ตรงป้าย) ก็ไปยืนจุดที่รถจอด แล้วก็คอยไปอีกเกือบชั่วโมง ประมาณห้าทุ่มมั้ง ถึงจะได้นั่งรถ พอ

ใกล้ถึงบ้านก็ต้องนั่งรถอีกทอด  ก็ไม่มีรถมาอีกแล้ว หลังจากคอยไปประมาณครึ่งชั่วโมง โดย

ไม่มีวี่แววของรถเมล์ซักนิด  ทั้งขาไปและขากลับ ก็เลยต้องนั่งแท็กซี่กลับแทน.. (งี้แสดงว่าหลังห้าทุ่มจะมีไม่รถเมล์แล้วสิ.. มิน่าแท็กซี่วิ่งพรึ่บ ) 

กลับถึงบ้านก็แทบสลบเลยล่ะ 

ปิดบ้าน อาบน้ำนอน..

สรุปแล้ว ช่างเป็นวันที่แสนเหนื่อย (+ เมื่อย) มากๆ..

ปล. ดีนะ ว่าแม่ไม่อยู่ ไม่งั้นโดนบ่นแน่ ที่กลับมืด (ประมาณเที่ยงคืนได้มั้ง ) ก็เลยรอดตัวไป.. 5555