คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Chapter 19 : คุณหนูผู้นั้น รุก เขิน ขาวมาก [ 100% ]
Chapter 19 
ผ่านคืนวันแห่งมรสุมอันโหดร้าย ยามนี้ถึงเวลาที่เมฆครึ้มต้องจางหายไป บ้านแฟนธอมไฮฟ์กลับมาแจ่มใสและวุ่นวายอีกครั้ง
หนุ่มน้อยนั่งเชยคางกับขอบหน้าต่าง ทอดมองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม่เขียวชอุ่ม
ร่างเล็กสั่นสะเทือนตามผิวทางที่ขรุขระ วกสายตากลับมาภายในรถม้าที่มีเสียงเจี้ยวจ้าว
จ้องมองสองเลดี้ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
หนึ่งคนคือเลดี้คู่หมั้น
ส่วนอีกหนึ่งคือพี่สาวของเขา
ชิเอลมองสีหน้ายิ้มแย้มของซีอาน่าแล้วใจชื้น
การออกนอกคฤหาสน์เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศทำให้ท่านพี่ร่าเริงนั้นเป็นพระราชดำริที่ยอดเยี่ยมขององค์ราชินี
พระนางประสงค์มอบของขวัญชิ้นนี้แด่การกลับมาอย่างปลอดภัยของท่านพี่
ปฏิเสธไม่ได้ว่าพระนางช่างใจป้ำเสียจริงที่มอบบ้านพักตากอากาศติดริมทะเลสาบให้ตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ใช้พักผ่อน
“ นี่ๆท่านพี่ เห็นเขาว่ากันว่าที่นั่นมีตำนานด้วยนะ ” เสียงดี๊ด๊าของคู่หมั้นเจือด้วยความตื่นเต้น
เวลาปกติหากไปไหนมาไหนเอลิซาเบธมักจะเลือกนั่งเกาะแข้งเกาะขาชิเอลเสมอ
แต่ครั้งนี้กลับไม่ได้นั่งข้างเขาแต่ไปนั่งกับพี่เซียแทน
รู้สึกเป็นหมาหัวเน่าก็คราวนี้นี่แหละ
“ หืม ตำนานอะไรเหรอลิซซี่ ” เด็กสาวทำท่าทีสนใจอย่างใคร่รู้
“ ก็นะที่นั่นน่ะเขาเรียกว่า Manoir Scarlet หรือคฤหาสน์สีชาด ” ลิซซี่ทำตาเป็นประกาย
ซีอาน่าแอบเล็งเห็นว่าสาวน้อยผู้นี้หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อด้วย
สงสัยตำนานนี้คงมีอะไรดีๆแน่
“ เขาว่ากันว่าเจ้าของเก่าคือเลดี้ผู้งดงามคนหนึ่งที่เคยพบกับชายในฝันกลางอาทิตย์อัสดงเพียงครั้งเดียว แล้วเจ้าชายคนนั้นได้หายไปแต่สุดท้ายทั้งคู่ได้กลับมาเจอกันและได้ครองคู่กันตลอดไปท่ามกลางสวนสกาเล็ต
โรแมนติคเนอะว่ามั้ยท่านพี่ ”
“
แล้วก็นะๆหากคู่รักคนใดที่ได้จูบกันในสวนเรือนกระจกสีแดงล่ะก็ คนคู่นั้นคือคู่แท้และจะได้ครองรักกันตลอดชีวิต
น่าอิจฉาจังเลย! ”
ทั้งเธอและชิเอลต่างมองสาวน้อยบิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน เธอไม่อยากทำลายความฝันของลิซซี่หรอกนะ
แต่เธอยังเด็กเกินไปที่จะทำอะไรแบบนั้น
ส่วนประวัติที่เธอได้ยินมาก็คือคฤหาสน์นั้นเป็นสีแดง
ทุกอย่างล้วนเป็นสีแดงไปหมด รวมถึงเรือนกระจกด้วย
ต้องสวยมากแน่ๆ
ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงกว่าจะถึงคฤหาสน์สีชาดนั่น
เซบาสเตียนเปิดประตูรถม้าส่งมือให้เหล่าเจ้านายทั้งหลายลงจากรถ สิ่งแรกที่ซีอาน่ามองคือคฤหาสน์หลังงาม
แต่.....
“ มันไม่ได้เป็นสีแดงนี่ ? ”
แต่คฤหาสน์หลังนี้ไม่ได้มีสีแดงอย่างที่เคยได้ยินมา ตรงหน้าเธอคือคฤหาสน์หินอ่อนสีขาวสะอาดตากับสวนเรือนกระจกอันโดดเด่น
“ มีอะไรผิดพลาดรึเปล่านะ ” ชิเอลทำท่าครุ่นคิด ตัวเขาเองก็ได้ยินกิตติศัพท์คฤหาสน์หลังนี้มาไม่น้อย
“ กระผมว่าพวกเราอย่ามัวยืนคุยอยู่ตรงนี้เลยนะขอรับ ” เซบาสเตียนพูดขึ้น ผายมือให้เหล่าเจ้านายไปทางสวนเรือนกระจกเพื่อพักผ่อนและเร่งสั่งพวกคนรับใช้ขนสัมภาระเข้าด้านในคฤหาสน์
“ พวกนายขนสัมภาระของนายน้อยและเหล่าเลดี้เข้าไปด้านในด้วย ”
“ ส่วนโจ๊กเกอร์คุณช่วยตามกระผมมาที่เรือนกระจกด้วยนะขอรับ
”
ปีศาจหนุ่มและโจ๊กเกอร์เดินนำทางไปที่เรือนกระจก เมื่อถึงที่หมายเซบาสเตียนพยายามหากุญแจที่ชิเอลฝากเพื่อไขเข้าด้านใน
“ เอ๊ะ? ” แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบจนเอลิซาเบธเอ่ยทัก
“ มีอะไรรึเปล่าเซบาสเตียน ”
เซบาสเตียนยิ้มกริ้มส่งเป็นคำตอบและโค้งคำนับขอโทษให้กับความผิดพลาดของตน “ กระผมขออภัยจริงๆขอรับ
”
“ อย่าบอกนะว่านาย......” ชิเอลถึงกับเหงื่อซึม ทำคิ้วกระตุก “ ทำกุญแจหายน่ะเซบาสเตียน
!!! ”
หนุ่มน้อยได้แต่ส่ายหัว
การมาพักผ่อนวันแรกก็มีปัญหาเสียแล้ว
และที่สำคัญนี่ถือเป็นความผิดพลาดแรกในรอบหลายปีของเซบาสเตียนเลยก็ได้
“ โถ่......แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีล่ะ ” ลิซซี่ทำหน้าจ๋อย
สาวน้อยมองเข้าไปในเรือนกระจกที่มีดอกสกาเล็ตบานสะพรั่งแล้วนึกเสียดาย
“ งั้นเราทำปิกนิกที่ข้างนอกแทนดีไหมจ้ะ ” ซีอาน่าจับที่ไหล่ของลิซซี่ปลอบ
เธอเสนอให้พักผ่อนที่ข้างนอกแทน
โชคดีที่วันนี้อากาศแจ่มใสไม่มีแดด แถมสดชื่นเย็นสบาย นั่งปิกนิกข้างนอกก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ
“ ถ้าอยู่ด้านนอกเราสองคนจะได้เก็บเบอร์รี่ทางนั้นด้วยไง ” เด็กสาวไม่ว่าเปล่าชี้ไปทางพุ่มเบอร์รี่ที่ออกผลเต็มต้น
“ อื้ม ! สุดยอกเลยค่ะท่านพี่
งั้นเราไปเก็บกันเลยดีกว่า ” เอลิซาเบธตาลุกวาวรีบลากซีอาน่าไปที่ต้นเบอร์รี่อย่างรวดเร็ว
ชิเอลทอดมองสองสาวแล้วรู้สึกโล่งอก
อย่างน้อยคู่หมั้นของเขาก็ไม่งอแงจนถึงกับรับมือไม่ถูก
นับต้องขอบคุณในความมีไหวพริบของท่านพี่
“ นายห้ามพลาดอีกเป็นครั้งที่สองนะเซบาสเตียน ” ตวัดหางตากลับมาที่เซบาสเตียน ได้แต่หวังว่าปิกนิกครั้งนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาดอีก
“ ขอรับนายน้อย ”
กระผมขอล้างมือด้วยอาหารปิกนิกนี้ขอรับ
ผืนหญ้าใต้ต้นกลีซินถูกปูด้วยผ้าปิกนิกสีฟ้าสะอาดตา เหล่าเจ้านายและเลดี้ตัวน้อยต่างมองอาหารตรงหน้าด้วยความตะลึง
การกระทำของเซบาสเตียนครั้งนี้ช่วยกลบข้อผิดพลาดเรื่องทำกุญแจหายจนหมดสิ้น
“ กระผมขอเสนอพายมันฝรั่งทูน่า สลัดส้มกับมอสซาเรลล่าชีส
เครื่องดื่มเป็นน้ำพั้นซ์จากเบอรี่ห้าชนิดและของหวานคือฟันเนลเค้กคู่กับไอศกรีมแบบฝรั่งเศสขอรับ
”
“ ว้าว ! อย่างกับอัญมนีเลยเซบาสเตียน
แถมยังอร่อยสุดๆเลยด้วย ”
ลิซซี่พูดชมพลางหยิบพายเคี้ยวตุ้ย
“ นี่......เซบาสเตียนนายช่วยเอาเบอร์รี่พวกนี้ทำเป็นแยมได้รึเปล่า ” ซีอ่านาหยิบตะกร้าเบอรี่ให้เซบาสเตียน “ ฟันเนลเค้กกับไอศกรีมน่ะ
ถ้าได้รสเปรี้ยวของแยมเบอรี่จะทำให้อร่อยยิ่งขึ้น ”
“ ขอรับคุณหนู ” เซบาสเตียนคำนับพร้อมรับตะกร้าเบอรี่ไว้บนมือ
“ นี่ชิเอลเดี๋ยวทานเสร็จแล้ว เราไปนั่งเรือเล่นกันดีไหม ” เอลิซาเบธเอ่ยชวนชิเอลไปล่องเรือ
“ หา!!! ”
“ เถอะน๊า
อุตส่าห์ได้มาทะเลสาบทั้งที ”
“ เฮ้อ.....ตกลง ”
หลังจากที่พวกเราทานอาหารเสร็จ
ก็มาล่องเรือที่ทะเลสาบ
เรือลำเล็กมีทั้งหมดสี่ลำโดยแบ่งให้โจ๊กเกอร์กับสเนคและทานากะไปลำเดียวกัน ตามด้วยเมลิน บัลโด ฟินี ถัดมาต้องปล่อยให้สองคู่หมั้นชิเอลกับลิซซี่อยู่กันสองต่อสองและเธอมากับเซบาสเตียน
“ น้ำใสมากเลย ” เด็กสาวมองทิวทัศน์โดยรอบ ปล่อยให้มือจุ่มน้ำใสเย็นของทะเลสาบอันงดงาม ธรรมชาติโดยรอบกับเสียงจากสัตว์นานาพันธุ์ล้วนทำให้เพลิดเพลิน
“ ต้องขออภัยและขอบคุณคุณหนูจริงๆนะขอรับ ” จู่ๆเซบาสเตียนก็พูดขึ้น
“ ไม่เป็นไรหรอกแค่เรื่องเล็กน้อย
อีกอย่างฉันไม่อยากให้เรื่องแค่ทำกุญแจหายทำลายบรรยากาศพักผ่อนน่ะ ” เพราะเธอรู้ว่าเจ้ามาสเตอร์ตัวน้อยนั้นสมบูรณ์แบบเกินกว่าจะยอมรับความผิดพลาดได้
“ นายดูสิว่ารอบตัวเรามันงดงามแค่ไหน ” เด็กสาวกางแขนสองข้างออก
รับสายลมเย็นจากธรรมชาติและทั้งหมดนี้ไม่อยากให้เซบาสเตียนซีเรียสเกินไปด้วย
แม้จะรู้ว่าไอสิ่งงดงามนี้มันธรรมดาสำหรับปีศาจเช่นเขาก็ตาม
“ ฮึ.....ขอรับคุณหนู ” เซบาสเตียนแอบขำ มองคุณหนูตรงหน้า
“ คุณหนูขอรับ.....กระผมมีเรื่องอยากจะถาม
” และดึงซีอ่านาสู่บทสนทนาอีกครั้ง
“ หลังจากที่กลับมา กระผมรู้ว่าคุณหนูไม่......”
“ หยุด ” เธอสั่งให้เขาหยุดกับสิ่งที่กำลังถาม “ ฉันรู้ว่านายอยากถามอะไร
”
“ ฉันขอเถอะนะอย่าพูดถึงมันอีกเลย ”
เซบาสเตียนมองสีหน้าทีทำราวกับอยากร้องไห้ของซีอาน่าแล้วได้แต่ตอบตกลงไม่ถามอะไรต่อ “ ขอรับ ”
“ เหวอออออ! ” บรรยากาศอึดอัดได้ถูกทำลายลงด้วยเสียงร้องของบัลโดและเมลิน เซบาสเตียน ซีอาน่า
ชิเอลและคนอื่นๆต่างหันไปทิศทางเดียวกัน
พบเรือของพวกคนรับใช้แล่นมาด้วยความเร็ว ฟินีผู้มีหน้าที่พายเรือลำนั้นเกิดใส่แรงพายมากไปหน่อยจนเป็นแบบที่เห็น
ซ่า!
เรือของพวกฟินีแล่นผ่านเรือของซีอาน่า
ความเร็วจากเรืออีกลำทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่จนเรือเล็กๆนี้โคลงเคลง
“ กรี๊ด! ” ซีอาน่าที่ตั้งตัวไม่ทันเกิดจะเซถลาไถลตกจากเรือ
“ คุณหนูขอรับ! ” เซบาสเตียนรีบลุกขึ้นดีดตัวเพื่อป้องกันไม่ให้ซีอาน่าตกไปในทะเลสาบ
“ ฟู่ว.....เกือบไปแล้ว ” แต่เธอกลับเกาะขอบเรือได้ทัน ใช้กำลังแขนยึดตัวเองไว้อย่างเหนียวแน่น
“ เอ๊ะ......” ปีศาจหนุ่มที่พุ่งด้วยความเร็ว กลับกลายเป็นฝ่ายตกน้ำเสียเอง
ตูม!
เสียงน้ำต่างสาดกระเซ็นพร้อมๆกับเรือของพวกฟินีหยุดลง
เหล่าคนรับใช้จับจิตสังหารจากใครบางคนได้
ตะ.....ตายแน่ โดนคุณเซบาสเตียนฆ่าแน่!!!!
บ้านแฟนธอมได้ทำการจอดขึ้นฝั่งและเหล่าสามคนรับใช้ตัวแสบต่างโดนเซบาสเตียนมะเหงกหัวจนปูดโปน
สั่งสอนและสั่งให้นั่งสำนึกผิด
“ ฮรือออ ขอโทษครับ/ค่ะ คุณเซบาสเตียน ”
“ เอาน่าแบล็ค
ก่อนจะทำอะไรฉันว่านายรีบถอดเสื้อผ้าก่อนเถอะ ” โจ๊กเกอร์เข้าประชิดหลังปีศาจหนุ่มและจับล็อคให้สเนคจัดแจงถอดเสื้อหัวหน้าพ่อบ้าน
“ ใช่ๆ รีบถอดก่อนจะเป็นปอดบวมดีกว่านะ เอมิลี่พูด ”
“ ดะ.....เดี๋ยวสิขอรับ
ตรงนี้มีเลดี้อยู่ด้วยนะครับ ! ”
“ เอาน่ารีบเถิดเจ้าคนไม่มีกลิ่น ไม่ต้องอาย ออสการ์พูด ”
“ ยะ.....อย่าเพิ่งขอรับ!!! ”
ชิเอลยืนปิดปากกลั้นขำ
จนไหล่เล็กนั้นสั่นไม่หยุด มองพ่อบ้านปีศาจถูกข้ารับใช้มนุษย์จับถอดเสื้อ
ส่วนเอลิซาเบธยกสองมือขึ้นปิดตาไม่มองไปที่ตรงนั้น
ส่วนซีอาน่ามองภาพตรงหน้านิ่งด้วยตาเปล่าจนคุณหนูคู่หมั้นถึงกับต้องร้องเสียงหลงห้ามให้เธอมองตรงนั้น
“ ท่านพี่ ! ทำไมถึงไม่ปิดหน้าคะ!!! ” และลิซซี่ก็โวยวายอีกครั้ง “ ท่านพี่ แล้วทำไมท่านพี่ถึงเลือดออกแบบนั้น!!!
” สาวน้อยมองซีอาน่าเลือดออกจากจมูกอาบแก้ม
ซีอาน่าหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับเลือดบนจมูก
ยิ่งเหล่ไปที่สมรภูมิตรงนั้นก็บังเกิดน้ำตาคลอ หน้าเห่อร้อนหนักกว่าเก่า
เช่นเดียวกับเลือดกำเดาที่ไหลไม่หยุดของเธอ
ขอโทษนะลิซซี่.......พี่หยุดมองไม่ได้เลย
แบบว่า.....เซบาสเตียนขาวมาก
กริ๊ก
เซบาสเตียนก้มหยิบเสื้อนอกสีดำขึ้นหลังจากที่โดนจับเปลื้องผ้าจนเหลือผ้าขนหนูนุ่งผืนเดียว ก็มีบางสิ่งล่วงจากเสื้อ เมื่อเขาก้มหยิบสิ่งนั้นก็พบ.....
“ กุญ.....แจ? ”
ที่แท้มันก็อยู่ในเสื้อเขามาตั้งแต่ต้น
“ อ๋า!!! ชิเอลเซบาสเตียนกำลังสลายไปแล้ว
” ลิซซี่ร้องเสียงหลงรีบเก็บเศษเสี้ยวอันแตกสลายของเซบาสเตียนก่อนจะโดนสายลมพัดปลิวไม่เหลืออะไรเลย
ความจริงผสมความซวยที่เขาเจอมาทั้งวันและความอับอายนั้นไม่อาจทานทนได้
จนรู้สึกอยากจะปลิวหายไปกับลมเดี๋ยวนี้ ยิ่งเสียงหัวเราะแกมสะใจของนายน้อยแล้วด้วยนั้น
ไม่เอาอีกแล้วนะขอรับ
ที่จะถูกมนุษย์จับแก้ผ้า
ช่วงเวลาใกล้พลบค่ำ
เมลินถึงกับต้องถอดแว่นขยี้ตาตนเองมองสิ่งที่เห็นชัดๆ หยิงสาวผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีแดงโดดเด่น
มองเซบาสเตียนแผ่ออร่าหม่นหมองซ้ำยังมีกุหลาบหนามพันล้อมรอบ
กุหลาบดำ? นับเป็นการหม่นหมองที่งดงามมากค่ะคุณเซบาสเตียน
มือที่ปอกมันฝรั่งสั่นผับๆ ตั้งแต่เกิดมานับหลายศตวรรษนี่เป็นความผิดแรกที่เลวร้ายที่สุด
ทำกุญแจหายทั้งที่มันอยู่ในเสื้อเขาตลอด
ตกน้ำเปียกปอนทั้งตัวแล้วยังโดนมนุษย์จับแก้ผ้าต่อหน้าเลดี้แถมวันนี้ยังต้องให้คุณหนูแก้หน้าให้อีก
เป็นความอัปยศอดสูของเผ่าพันธุ์ปีศาจโดยแท้
“ เซบาสเตียน......”
เสียงหวานใสเอ่ยเรียกนาม ปีศาจรีบหันไปหาคุณหนูเจ้าของเสียง “ ขอรับคุณหนู ” เพียงขานตอบ
เขากลับโดนเด็กสาวลากออกจากครัว พยายามให้เขาไปที่ไหนสักแห่ง
“ จะไปไหนหรือขอรับ ? ”
“
เอาน่า รีบตามมาเถอะ ”
ซีอาน่าลากเซบาสเตียนออกมาด้านนอก
ท้องฟ้าตอนนี้กำลังสวยได้ที่ ทั้งหมดถูกย้อมไปด้วยสีแดง อาทิตย์อัสดงฉายแสงกลืนกินทุกสีใด
“ ดูสิสวยรึเปล่า......ตอนนี้มันเป็นกลายเป็นคฤหาสน์สีชาดตามตำนานแล้วนะ
”
เหตุผลที่เธอพาเซบาสเตียนออกมาก็ไม่มีอะไรนอกจากอยากให้เขาเลิกเป็นปีศาจหน้าบูดเสียที
“ อุ๊บ.....ฮ่าๆๆๆๆ ” เซบาสเตียนหลุดขำ กับแค่เรื่องเล็กเท่านี้ถึงกับพาเขาออกมาด้านนอก
ทั้งๆที่ก็น่าจะรู้ว่าปีศาจแบบเขาคงไม่พอใจกับสิ่งสวยงามพรรคนี้
แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีอย่างน่าประหลาด
“ วันนี้กระผมขอบคุณคุณหนูมากขอรับ ” ปีศาจหนุ่มทัดผมเด็กสาวขึ้น
แล้วก้มกระซิบขอบคุณกับเธอ
สายลมเอื่อยพัดผมสีดำของปีศาจหนุ่มปลิวไสว ดวงตาเฉดสีแดงหลอมรวมกับทุกสิ่งโดยรอบ เด็กสาวลอบมองหน้าเซบาสเตียน บรรยากาศกับใบหน้าของเขายามนี้ชวนน่าหลงใหล ในหัวพล่ำนึกถึงสิ่งที่ลิซซี่พูดเมื่อเช้า
เขาบอกว่าหากได้จูบกันที่เรือนกระจกสีแดง
คนคู่นั้นคือคู่แท้และจะได้ครองคู่กันตลอดไป
แม้จะคิดแบบนั้นแต่เธอเป็นมนุษย์ ส่วนเขาเป็นซาตานที่มีชีวิตอมตะ ดูอย่างไรก็ไม่มีทางเป็นไปได้ หนึ่งชีวิตนั้นยาวนาน
ส่วนเธอต้องเวียนว่ายตายเกิดซ้ำๆ
มือบางเอื้อมสัมผัสใบหน้าของเซบาสเตียนอย่างเผลอไผล ผิวหน้าที่ไร้ซึ่งไออุ่นนั้นเย็นเฉียบสมเป็นคนตาย เธอเขย่งตัวสุดฤทธิ์ โอบสองแขนรั้งเขาลงมา โน้มหน้าหาเขาและประกบริมฝีปากลง
เธอไม่ได้ประสีประสาเรื่องการจูบจึงได้แต่หยอกเย้ากับริมฝีปากล่างของเขา
ที่ผ่านมาโดนเขารุกตลอด
ครานี้เธอขอเป็นฝ่ายรุกบ้าง
คนโดนจูบเบิกตาโพลง
จับสัมผัสนุ่มนิ่มที่กระเซ้าแหย่ไม่รู้จบ มันทำให้เขาแข็งค้าง แม้กระทั่งเจ้าของร่างเล็กผละออก ตัวเขาก็ยังยื่นนิ่งอยู่ท่านั้น จวบจนที่กลิ่นหอบอวลจางหายไปเขาจึงได้สติมองหาเด็กสาวที่ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
เล่นแบบนี้เลยหรือขอรับคุณหนู? เดี๋ยวนี้คุณหนูหัดพัฒนารุกเขาก่อนแล้วหรือ
เล่นทำเขาประหลาดใจจนช็อกเลยขอรับ
ปีศาจหนุ่มอมยิ้มน้อยๆ
นึกถึงความหวานที่ไร้เดียงสากับใบหน้าเห่อร้อนนั้นแล้ว
“ ทำแบบนี้บ่อยๆ เดี๋ยวกระผมทนไม่ไหว ”
“
จับกินขึ้นมาไม่รับผิดชอบนะขอรับ ”
จบแล้วฮิ้วววววว!!!!! วันนี้เจ้าหมาอยากพูดเรื่องสายต่างๆของหนุ่มๆในเรื่องนี้ว่าอยู่สายไหนอะไรคือเสน่ห์นอกจากหน้าตา มาเริ่มคนแรกกันเลย
1. เซบาสเตียน = สายอ้อย อ่อยแรงและเคยนกบ่อยๆ จนจะกลายเป็นพญาฟีนิกซ์
2. นายน้อยชิเอล = สายเปย์ขี้หวงที่แท้ทรู ยิ้มทีใจบางงงงงงง
3. สัปเหร่อ = สายแอบมองเธออยู่นะจ้ะแต่เธอไม่รู้บ้างเลย และขี้อ้อนโดนเท!!!
ความคิดเห็น