คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 20 : คุณหนูผู้นั้น ไม่อิน [ 100% ]
Chapter 20 
จดหมายหนึ่งฉบับส่งตรงถึงมือของชิเอลจากพ่อบ้านองค์ราชินีในวันเฉลิมฉลองเทศกาลอีสเตอร์
อย่างไรเสียงานของสุนัขรับใช้ก็คือขจัดความกังวลขององค์ราชินี
พระนางมีความกังวลเกี่ยวกับหลานชายห่างๆที่หายตัวไป เดเร็ค คลีเมนส์
เขาเป็นนักเรียนชั้นปีที่ห้าแห่งวิทยาลัยเวสตัน วิทยาลัยในมหาวิหารเวสต์มินสเตอร์อันเก่าแก่
โรงเรียนที่มีแต่ผู้รากมากดีเข้าไปเรียน
สรุปง่ายๆพระนางต้องการให้เขาตามหาเดเร็ค แต่การที่จะแฝงตัวในวิทยาลัยนั้น
ไม่สามารถปลอมตัวได้ เขาจึงต้องไปในฐานะชิเอล แฟนธอมไฮฟ์
ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้แย่อะไรมากมาย
หากการช่วยเหลือครั้งนี้จะทำให้องค์ราชินีติดหนี้บุญคุณตระกูลแฟนธอมเสียบ้าง
หากชั่งนํ้าหนักดูแล้ว คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม
แซ่ก!
แต่จะคุ้มจริงๆรึเปล่านะ ?
ขาของหนุ่มน้อยเหยียบบนพื้นสนามหญ้า
ผู้คนรอบตัวเริ่มส่งเสียงงึมงำมองเขาเป็นตัวประหลาด
อะไรกัน ?
"
มะ.....หมอนั่นกล้ามากเลย "
" Y ชัวร์ "
หูฟังบทสนทนาที่ไม่เข้าใจว่าคืออะไร
แต่ชิเอลรู้สึกได้เพียงบรรยากาศอึมครึมและความตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ
" อ้ะ !
ดูสิพวกเขามาโน่นแล้ว "
" P4 "
ชิเอลมองตามเสียงโพล่งจากหนึ่งในอังกฤษมุง หนุ่มน้อยพบกับชายหนุ่มสี่คนเดินตรงมาหาเขา และจู่ๆหนึ่งในชายกลุ่มนั้นก็พุ่งเข้ามากระชากเนคไททำท่าทีเหมือนจะตบจนตัวเขาต้องหลับตาปี๋
จะ.....จะตบฉันเหรอ
!!?
"
เนคไทนายเบี้ยวน่ะ "
แต่ปรากฎว่าผู้ชายตรงหน้า
ผูกเนคไทใหม่ให้และเริ่มถามว่าเขาเป็นใคร
"
ว่าแต่นายชื่ออะไร "
"
เอ่อ.....ชิเอล......แฟนธอมไฮฟ์ "
"
แฟนธอมไฮฟ์? "
ชายหนุ่มผมสีบลอน์ดแพลทตินั่มทำท่าครุ่นคิด
"
นายเป็นอะไรกับเซีย แฟนธอมไฮฟ์รึเปล่า "
เซีย?
หรือว่า.....พี่เซีย
!!!
ภายในหอพักแซฟไฟร์โอล์ว
หนุ่มน้อยผ่านด่านพวก
P4
อะไรนั่นมาได้อย่างหวุดหวิดและยังได้เจ้าแว่นที่จำชื่อไม่ได้มาอธิบายความหมายของคำว่า
Y ให้ฟัง
แต่ตอนนี้จะมีเรื่องอะไรก็ช่างเหอะ ส่วนตัวเขาอยากรู้ว่าพี่เซียมาทำอะไรที่นี่
ไม่ใช่ว่าท่านพี่กำลังอยู่กับองค์ราชินีหรอกเหรอ
หรือท่านพี่ก็ได้รับคำสั่งจากพระนางให้มาอยู่ที่นี่เหมือนกัน
โอ๊ย !! ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
"
เซบาสเตียน "
ด้วยความสงสัยและไม่สามารถออกจากหอพักในยามวิกาลได้
ชิเอลจึงเอ่ยเรียกพ่อบ้านตนให้มาหาเพื่อรับคำสั่ง
"
ขอรับนายน้อย "
แว่วเสียงเรียนขานจากเจ้านายตัวน้อย ก็พลันปรากฎร่างของปีศาจหนุ่มข้างกายชิเอล
"
นายช่วยไปดูหน่อยสิว่าพี่เซียมาทำอะไรที่นี่ "
"
หากพบตัวแล้วให้พามาหาฉันทันที ฉันจะรอที่ห้องพักอาจารย์ของนาย "
"
เยสมายลอร์ด "
สิ้นคำสั่ง
ร่างของปีศาจหนุ่มพลันหายไปในชั่วพริบตา
สถานที่ที่เขามุ่งไปคือหอสกาเล็ตฟอกซ์
อันเป็นศูนย์รวมของนักเรียนที่ได้ชื่อว่ามีชาติตระกูลสูงส่งงดงามปานดอกกุหลาบ
จากหอพักนั้นเซบาสเตียนได้กลิ่นหอมคุ้นเคยอบอวลไปทั่ว
มันยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าคุณหนูต้องอยู่ที่นี่ไม่ผิดแน่
ห้องนักเรียนพิเศษ
มือเรียวค่อยๆยกขึ้นบิดลูกบิดประตูเปิดเข้าด้านใน เตียงใหญ่หนึ่งหลังตั้งตระหง่านกลางห้อง ขาค่อยๆก้าวเพื่อไม่ให้เจ้าของห้องตื่น มือเอื้อมหยิบผ้าห่มออก
แต่สิ่งที่ได้มานั้นคือความว่างเปล่า
คุณหนูไม่ได้อยู่บนเตียง ?
ฝับ!
เสียงของมีคมตวัดผ่าอากาศ
ปลายโลหะแหลมเฉียดใบหน้าคมสันไปไม่ถึงมิล
เซบาสเตียนตลบหลังกระโดดออก พบคุณหนูถือดาบสีเงินสวยสะท้อนกับแสงจันทร์ด้านนอก ใบหน้าหวานฉาบด้วยรอยยิ้มทะเล้น
“ เป็นเด็กนิสัยไม่ดีเลยนะขอรับ ”
ริมฝีปากมนหยักขึ้น
เด็กสาวคงรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่านายน้อยต้องใช้ให้เขามาที่นี่ แต่คุณหนูช่างเป็นเด็กซุกซนเสียจริง
เล่นหลบอยู่หลังผ้านม่านแล้วจงใจตวัดดาบใส่ เช่นนั้น เป็นการต้อนรับที่ไม่เลวเลย
“ นายมาสายนี่.....ก็เลยอยากทำอะไรแก้เบื่อหน่อย ”
“ ไว้ค่อยเล่นที่หลังนะขอรับ
ตอนนี้นายน้อยกำลังรออยู่ ”
ปีศาจหนุ่มเข้าหาเด็กสาวช้าๆ
แต่พอเห็นซีอาน่าเต็มตัวกลับต้องชะงัก
“ คุณหนูตัดผมหรือขอรับ ”
“ อื้ม.....นิดหน่อยน่ะ
” ซีอาน่าตอบเซบาสเตียนพลางหยิบช่อผมยาวที่ยังเหลืออยู่
มันไม่นิดแล้วขอรับ!
คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปม
สายตาไล่ตรวจสอบเลดี้เบื้องหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
ผมที่เคยยาวสลวยคลุมหลังกลับถูกซอยสั้น เหลือให้พอมัดได้เท่าบ่า ซ้ำคุณหนูยังอยู่ในชุดนักเรียนชายของบ้านสกาเล็ตฟอกซ์
หน้าอกแบนราบอันเกิดจากการใช้ผ้ารัดหน้าอกไว้ เสื้อผ้ายับยู่ยี่จนไม่เหลือเคล้าเดิมของความเป็นเลดี้
และเหนือสิ่งอื่นใด.......มันเหมือนนายน้อยตอนโตเกินไปขอรับ
พอนึกถึงข้อนี้
ขนแขนพลันชันขึ้นจนขนลุกขนพอง แต่ปีศาจหนุ่มก็จำยอมอุ้มเด็กสาวขึ้นมาเพื่อพาไปหาเจ้านายตัวน้อยที่รออยู่
ระหว่างทางก็มีบทสนาทนาประปราย “ คุณหนูขอรับคราวหลังอย่าตัดผมอีกนะครับ
”
“ อ้าว ทำไมล่ะ?
”
“ กระผมไม่อินขอรับ ”
“ หา…..” เธอเอียงคอสงสัยไม่เข้าใจสิ่งที่ปีศาจพูด
กระผมไม่อิน!!! เวลาที่กอดคุณหนูแล้วต้องทนเห็นนายน้อยตอนโตซ้อนทับมาด้วยขอรับ มันเหมือนไม่ได้กอดผู้หญิงเลยสักนิดเดียว
“ ไม่รู้ล่ะขอรับ ถือซะว่ากระผมขอร้อง ”
“ อะไรของนาย
ผมน่ะตัดไปเดี๋ยวก็ยาวใหม่ได้ ถ้าไม่ตัดจะปลอมตัวเข้าที่นี่ได้ยังไง
”
เฮ้อ.....คุณหนูไม่เข้าใจกระผมเลยสักนิดเดียว
พอมาถึงห้องพักอาจารย์ในหอแซฟไฟร์โอล์ว
ชิเอลก็มีสีหน้าไม่ต่างจากเซบาสเตียนมากนัก
ปากเริ่มบ่นอุบอิบเรื่องที่เด็กสาวไม่ยอมบอกอะไรสักคำซ้ำยังหายจากบ้านไปเป็นอาทิตย์อีก
“ ท่านพี่หายจากบ้านไปไม่พอแล้วดูสภาพของท่านพี่สิ ”
“ แล้วพี่รู้ตัวมั้ยว่ากำลังอยู่ในดงผู้ชายน่ะ!!!
”
“ อ๋อ.....รู้สิแต่ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ”
หนุ่มน้อยมองท่าทีสบายๆ
นั่งจิบชาเรียบเฉยของคนเป็นพี่สาวแล้วได้แต่ส่ายหัวอย่างเหนื่อยอ่อน จะมีผู้หญิงประสาทดีที่ไหนลงทุนตัดผมตัวเอง
แต่งชายเข้าโรงเรียนชายล้วนกัน
“ แล้วพี่มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ”
“ ก่อนหน้านายอาทิตย์นึง
”
“ แล้วทำไมต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย
”
“ เป็นคำสั่งของพระนาง ”
เพียงสิ้นประโยคในห้องกลับสู่ความเงียบ ชิเอลปรับสีหน้าจริงจังตามน้ำเสียงที่เธอกล่าวออกมา
หนุ่มน้อยเริ่มคิดไปต่างๆนาๆว่าที่เด็กสาวมาอยู่ที่นี่ก็เพราะถูกสั่งให้หาตัวเดเร็คเช่นเดียวกับเขา
แต่ความจริงแล้วนั้น
เธอแค่แพ้การแข่งกินเหล้าป๊อกกับองค์ราชินีเท่านั้นเอง
ก็รู้หรอกว่าชิเอลคงคิดอะไรเลยเถิดไปไกล
แต่จะให้เธอบอกความจริง มันก็น่าอายเกินไปที่จะพูด
อีกอย่างใครจะไปคิดว่าองค์ราชินีจะคอแข็งขนาดนั้น
ขนาดพระนางเจอไปห้าสิบแก้วยังนั่งชิวแย้มพระโอษฐ์ได้สบายๆ
งานนี้เธอต้องขอยอมจริงๆ
ในเมื่อเธอแพ้จึงต้องทำตามคำสั่งของผู้ชนะ
และด้วยอารมณ์ขันของพระนางหรืออะไรไม่ทราบ พระนางเลยท้าเธออีกว่า
หากอยู่ในวิทยาลัยเวสตันได้เกินสามอาทิตย์โดยที่ไม่ถูกจับได้ว่าเป็นหญิง พระนางจะยอมทำตามคำขอนึงที่เธอขอไว้
คำขอที่ว่า
ไม่ว่าอนาคตจะอะไรขึ้นกับตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ พระนางจะต้องทำตามคำขอเธอทุกอย่าง แม้จะเป็นเพียงข้อเดียวและในอนาคตอันใกล้หรือไกล ไม่ว่าจะเกิดอะไร เธอต้องตัดสินและไตร่ตรองคำขอนั้นได้อย่างถี่ถ้วน
พระนางเป็นกษัตริย์จะต้องไม่คืนสัตย์สาบานที่ได้ลั่นวาจาไว้และพระนางต้องลงพระนามาภิไธยและประทับตราราชวงศ์ในหนังสือสัญญา
ซีอาน่าก้มมองมือตัวเองที่ชื้นเหงื่อ
แววตาแฝงไว้ด้วยความเศร้าสร้อยยากหยั่งถึง
สิ่งที่เธอทำลงไปก็เพื่อชิเอลทั้งสิ้น
คำขอนั้นถ้าเธอไม่ได้ใช้ คนที่จะต้องถือหนังสือสัญญาต่อไปก็คือชิเอลเอง
เพราะ.....เวลาของเธอใกล้หมดลงแล้ว
ซีอาน่าสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนั้นออกไปแล้ววกความสนใจมาที่ชิเอล
“ แล้วตอนนี้น้องจะเอายังไงต่อ
”
“ เฮ้อ.....ผมกะจะเอาใจเจ้าแว่นเคลตัน แล้วหาโอกาสเข้าใกล้พวก P4 ให้ได้ ”
“ อ๋อ.....เข้าใจล่ะ
น้องจะหาโอกาสดันตัวเองให้สูงขึ้นเพื่อสามารถพบอาจารย์ใหญ่ของที่นี่ให้ได้สินะ ”
“ ใช่.....ผมสงสัยตัวตนของอาจารย์ใหญ่
ว่าทำไมถึงได้เข้าพบยากเย็นซะเหลือเกิน ”
จะว่าไปก็เป็นแบบที่ชิเอลบอก
รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ ตอนแรกเธอเองก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกัน
ไม่ใช่ว่า......คนที่เป็นอาจารย์ใหญ่ของวิทยาลัยเวสตัน คือองค์ราชินีเองหรอกเหรอ ถึงพระนางจะเป็นแต่ก็เป็นแค่ในนามเบื้องหลัง
คนที่คอยดูแลอีกทีคือดยุกอะไรสักอย่างนี่แหละ
แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเขาชื่อดยุกอะไร
อีกอย่างการที่เธอได้อยู่หอสกาเล็ตฟอกซ์ที่รับแต่ลูกหลานขุนนางยศสูงหรือเชื้อพระวงศ์
ก็เป็นเพราะพระนางด้วยและ.....ไอหอนี้มีแต่พวกหน้าสวยเกินหญิงทั้งนั้น
“ เรื่องอาจารย์ใหญ่พี่ยังไม่มีข้อมูล
แต่ถ้าเรื่องเข้าใกล้ P4 พี่พอจะช่วยได้นะ ”
“ จริงเหรอท่านพี่ !!? ”
“ อันที่จริงพี่ได้รับเทียบเชิญไปที่ศาลาหงส์มาสักพักแล้วล่ะ ” ซีอาน่าหยิบบางสิ่งออกจากเสื้อ
มันเป็นการ์ดรูปดอกกุหลาบแผ่นเล็กให้ชิเอลดู
“ แต่ยังไม่เคยตอบตกลงไปสักครั้ง
”
“ พี่ได้รับเชิญได้ไงกัน ”
“ ไม่รู้เหมือนกัน ” เหมือนคนที่ชื่อเรดมอนด์อะไรนั่นเป็นคนส่งมาให้
บอกว่าอยากเจอบุคคลที่หาตัวในหอได้ยากยิ่ง จากชื่อเสียงของเธอในหอพักที่เขาได้ยินแว่วๆมาว่าเป็นบุคคลปริศนา
ปริศนาอะไรกัน
เธอก็เข้าเรียนทุกคาบนะ สงสัยเวลาอยู่ในนั้นรัศมีเทียบเจ้าพวกหน้าสวยไม่ติดแหงๆก็เลยกลายเป็นว่าจืดจาง
“ เฮ้อ.....เอาเหอะ
ไว้ที่เหลือผมจัดการเอง พี่คอยเป็นกำลังเสริมให้ผมแล้วกัน
ส่วนตอนนี้พี่กลับไปพักผ่อนก่อนเหอะ
เซบาสเตียนส่งท่านพี่ด้วยล่ะ ”
“ ขอรับนายน้อย ” ปีศาจหนุ่มรับคำสั่ง ไม่อิดออดอุ้มเด็กสาวขึ้น พาเธอกลับหอนอนอย่างรวดเร็ว
เซบาสเตียนพาซีอาน่ามาส่งที่ห้องพักพิเศษในหอสกาเล็ตฟอกซ์ เขาบรรจงอุ้มคุณหนูลงอย่างเบามือที่สุด
มองร่างเล็กที่เงียบผิดปกติ
“ คุณหนูมีเรื่องอะไรปิดบังกระผมกับนายน้อยรึเปล่าขอรับ
”
“ ไม่มีหรอก ”
แม้ปากจะพูดแบบนั้น
แต่เธอก็ไม่ยอมหันมามองหน้าเขาสักนิดเดียว
หูได้ยินเสียงหัวใจเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ
อาการแบบนี้ของมนุษย์เรียกว่า กำลังโกหก
“ คุณหนูก็รู้นะขอรับว่าโกหกกระผมไม่ได้
”
“ ฉันไม่........อึก!! ”
จู่ๆร่างของเด็กสาวทรุดฮวบกองกับพื้น มือเล็กๆทาบกุมหน้าอกที่บีบรัดชวนทรมาน
เธอกอดรัดตนเองแน่น หอบหาอากาศหายใจ
กรีดร้องระบายความเจ็บปวด
“ อ๊ากกกก! ”
มะ.....มันเริ่มอีกแล้ว
“ คุณหนูขอรับ!
”
เซบาสเตียนรีบเข้าไปดูเด็กสาว เขากอบกุมมือเล็กที่ชื้นเหงื่อ “
คุณหนู.....! ” ตาสังเกตความผิดปกติบนร่างกายซีอาน่า มือของคุณหนูที่จับไว้นั้นโปร่งใสจนสามารถมองทะลุผ่านถึงพื้นได้
“ เซ......เซบาสเตียน
แฮ่กๆ ” เธอจับแขนของเขา
ช้อนดวงตาขึ้นเพื่อมองคนตรงหน้า
ความปวดในคราแรกเริ่มทุเลาลงจนสามารถพูดได้คล่องขึ้น
“ มันอาจจะเร็วไปหน่อย
”
“ แต่ฉันมีเรื่องจะขอร้อง ”
เซบาสเตียนตั้งใจฟังสิ่งที่ซีอาน่าพูด
เสียงเล็กๆที่สั่นเครือพูดอย่างยากลำบาก
จากการประเมินความเป็นไปได้ที่เขาคาดเดาคือ ถึงเวลาที่คุณหนูต้องกลับไปยุคสมัยเดิมแล้ว พอนึกถึงข้อนี้แล้วข้างในรู้สึกกลวงโบ๋
ทำไมถึงเร็วขนาดนี้ล่ะขอรับ
“ ไม่ว่าคุณหนูต้องการอะไร
กระผมจะทำตามทุกอย่างขอรับ ”
“ อึก…..ถ้างั้น......ทำสัญญากับฉันซะเซบาสเตียน
”
ครบแล้วจ้า
#เมื่อไหร่คู่นี้จะได้กัน(เจ้าหมาโดนตรบ!)
#ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ
ความคิดเห็น