ฝนแห่งความคิดถึง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ฝนตกอีกแล้ว...หน้าฝนอย่างฝนก็ต้องตกเป็นธรรมดา แต่!...ทำไมนะเวลาที่ฝนตกเราถึงมักที่คิดถึง... คิดถึงเรื่องต่างๆอยู่เสมอเลย

เนื้อเรื่อง

มีเรื่องเล่าว่า กาลครั้งหนึ่ง(น่าจะ)นานมาแล้ว(นะ) ผืนดิน ผืนน้ำ และผืนฟ้า เป็นเพื่อน(ที่)รักกัน(มาก) ทั้ง 3 อยู่ด้วยกันเป็นผืนเดียวกัน วันหนึ่งมีพืชและสัตว์เกิดขึ้นมาบนผืนดินและผืนน้ำ ทั้งผืนดินและผืนน้ำจึงได้ดูแลพวกพืชและสัตว์ที่เกิดขึ้นมา
 

นาน..นานเข้าความสัมผัสของทั้ง3 เลยเริ่มมีปัญหา ก็เป็นผืนฟ้านั้นแหละที่น้อยใจที่เพื่อนทั้ง 2 ไม่สนใจมัวไปดูแลแต่พวกพืช พวกสัตว์ (ซึ่งผืนฟ้าไม่มีให้ดูแล) ผืนฟ้าเลยผลักตัวเองออกห่างจากเพื่อนทั้ง 2 นาน(เข้า)นาน(เข้า) ผืนฟ้าก็ได้ผลักตัวออกจากเพื่อนไกลแสนไกลโดยที่ท้องฟ้าไม่รู้ตัว จนวันที่มีนกบินขึ้นบนผืนฟ้าเป็นครั้งแรก ผืนฟ้าก็รู้สึกถึงความรับผิดชอบกับสัตว์ที่เกิดขึ้น และเริ่มรู้ตัวว่าตนเองได้ออกจากเพื่อนมาไกลแสนไกลจนไม่สามารถกลับไปได้อีก (ในขณะเดียวกันผืนดิน และผืนน้ำก็(เพิ่ง)เห็นว่าผืนฟ้าได้ผลักตัวออกห่างจากพวกเขา) เมื่อเริ่มรู้สึกตัว(กันหมดแล้ว) ผืนฟ้าเลยฝากนกที่บินมาบนผืนฟ้า ให้ไปบอกเพื่อนทั้ง 2 ว่าเขารู้ตัวว่าได้ออกห่างจากเพื่อนจนไม่สามารถกลับไปได้
 

ดังนั้น ต่อไปนี้ผืนฟ้าจึงได้ฝากนกตัวนั้นไปบอกกับผืนดินและผืนน้ำ ว่าผืนฟ้าจะบันดาลให้ฝนตกลงมา เพื่อบอกเล่า เรื่องราวต่างๆที่ผืนฟ้าอยากบอก และฝากความคิดถึงที่เขามีมากับสายฝน(ไม่ใช่บุหรี่นะ)ด้วย




คิดเล่นๆนะว่า ที่ฟ้าแลบ(คงเป็นการบอกเล่าความคิดถึงที่รุนแรงสุดๆๆ)
และที่ฟ้าร้องคงเป็นการหยอกแซวกันเล่นๆๆ(ที่ทำให้บางคนตกใจจนร้องออกมา)ของผืนดิน...ผืนน้ำ...ผืนฟ้า

ขอบคุณนิทานเรื่องนี้จากสถานีวิทยุแห่งหนึ่ง

หวังว่าเพื่อนๆคงชอบนะ