[衛霄] เพลิงวิญญาณบรรพกาล

ลำดับตอนที่ #24 : 二 十 四

          องครักษ์เงาแทบสะดุดกลิ้งตกจากต้นไม้  เพ้ย!  เหลวไหลไปใหญ่แล้ว!  ใจกว้างดุจมหาสมุทรอะไรกัน...

          เกรงว่าจะมีก็แต่เด็กสาวนางนี้กระมังที่ไม่เคยออกไปเปิดหูเปิดตา  รับรู้ถึงชื่อเสียงอันน่ากริ่นเกรงของหยินอ๋อง... เทพสังหารจอมล้างบางผู้นั้น

          และทั่วทั้งใต้หล้า... คงมีเพียงนางที่ชะตาชีพสุดย่ำแย่เกินพรรณนา  จู่ๆก็เดินไปเตะตาอ๋องปีศาจด้วยฐานะสมบัติฆ่าเวลาเข้า

          องครักษ์เงาผู้นำของมาส่งมอบตามคำสั่งลอบคิดในใจ  ไม่นานค่อยเลือนหายจากจุดยืนดุจภูตวิญญาณ

          เว่ยเซียวโยนสมบัติเงื่อนไขไว้ในห้วงมิติลับก่อนล้มตัวลงนอนเพื่อหลับตาพักผ่อน  

          หลังอ่านวิธีใช้จนจำได้ขึ้นใจ  เด็กสาวพลันรู้สึกปลอดโปร่งโล่งกาย  นี่ดูเหมือน... หนทางฝึกฝนของนางคงจะไม่ขัดข้องไปอีกพักใหญ่เลยทีเดียว

          อันที่จริง... มีเรื่องหนึ่งซึ่งเว่ยเซียวยังไม่รู้  สมบัติเงื่อนไขทั้งห้าที่เพิ่งส่งถึงมือนางเมื่อครู่นั้น... ไม่ใช่สมบัติเงื่อนไขธรรมดาที่ซื้อหาได้ทั่วไป ...หากแต่เป็นสมบัติเงื่อนไขระดับสูง  

          ชนชั้นกลางมักแลกเปลี่ยนเสาะหาเพียงสมบัติเงื่อนไขระดับกลางเพื่อใช้เลื่อนขั้น  แม้นต้องเผชิญความล้มเหลวถึงเจ็ดส่วน  ก็ยังนับเป็นหนทางที่ผู้ฝึกปราณชั้นก่อปราณทั่วไปเอื้อมคว้าถึง 

          แต่... เทพสังหารแห่งแคว้นเป่ยเจิ้งผู้นี้  กล้ามอบสมบัติเงื่อนไขระดับสูงให้เด็กสาวใช้สอยอย่างสิ้นเปลือง  เขาผลักดันนางโดยไม่นึกเสียดาย

          ส่วนนี้จะขอเกริ่นอธิบายสักเล็กน้อย  สมบัติเงื่อนไขในการเลื่อนขั้นของผู้ฝึกปราณนั้นมีมากมายหลายพันชนิด  ทั้งมีความแตกต่าง

          สมบัติเงื่อนไขระดับต่ำ... มีโอกาสสำเร็จแค่ห้าในสิบส่วน  ซ้ำหากควบคุมลมปราณไม่ดีจนธาตุไฟเข้าแทรก  ระดับปราณของคนผู้นั้นยังต้องลดถอยไปหนึ่งขั้น  ผู้ฝึกปราณส่วนใหญ่จึงไม่นิยมเสี่ยงใช้สมบัติเงื่อนไขระดับต่ำ 

          สมบัติเงื่อนไขระดับกลาง… แม้ยังดีที่ไม่ลดขั้นผู้ฝึกปราณยามล้มเหลว  ทว่าโอกาสฝ่าด่านคือสามในเจ็ดส่วน  อัตราสำเร็จเตี้ยกว่าสมบัติเงื่อนไขระดับต่ำเสียอีก  ช่างน้อยนิดน่าใจหาย  

          มีเพียงสมบัติเงื่อนไขระดับสูง… ที่ให้เกณฑ์สำเร็จเต็มสิบส่วนในการฝึกฝนของผู้ฝึกปราณช่วงต้น  อย่างไรก็ตาม... อัตราความสำเร็จจะลดหลั่นลงเมื่อก้าวสู่ขอบเขตปราณนภา  แต่ก็เรียกว่าแทบไม่มีหนทางความล้มเหลวรออยู่  ไม่ลดระดับของผู้ฝึกปราณ  ฝ่าด่านราวเหินขึ้นบันได  ง่ายดายยิ่งนัก

          อนึ่ง... สมบัติเงื่อนไขระดับต่ำและกลางใช้ได้ในชั้นปราณช่วงต้นเท่านั้น  หากเป็นผู้ฝึกปราณระดับสูงเหนือชั้นปราณนภา  จำต้องเฟ้นหาเพียงสมบัติเงื่อนไขระดับสูง  ซึ่งพบเจอได้ยากยิ่งกว่างมเหรียญใต้ผืนสมุทร  

          โลกหล้านี้จึงสามารถนับหัวผู้แข็งแกร่งด้วยมือเดียว

 

  
          เว่ยเซียว  เด็กสาวผู้พกพาพรสวรรค์สัตว์ประหลาด  เพียงสี่วันหลังได้รับสมบัติเงื่อนไขระดับสูงจากฟู่เหวินหยาง  การฝึกฝนของนางก็รุดหน้ารวดเร็วเสมือนย่างก้าวผ่านภูผา

          ฟู่ว…

          กลางฝ่ามือที่ตั้งทำสมาธิปรากฏให้เห็น ‘ต้นน้ำค้างหยก’ สมบัติเงื่อนไขระดับสูง  ค่อยๆซึมซาบผสานรวมกับผิวเนื้อผ่องใสดุจใยไหม 

          ดวงตาหม่นแสงลืมขึ้นเชื่องช้า  มุมปากเจือยิ้มบาง  บรรยากาศคล้ายเซียนผู้เริ่มจุติใหม่  

          จากชั้นก่อปราณขั้นหนึ่งช่วงกลาง  หลังประสานมุกมรกต  สมบัติเงื่อนไขสำหรับฝ่าขั้นหนึ่งไปขั้นสอง  รวมต้นน้ำค้างหยกเมื่อครู่ ...บัดนี้เว่ยเซียวจึงได้เลื่อนเป็นผู้ฝึกปราณชั้นก่อปราณขั้นสามในช่วงต้นแล้ว

          กระทั่งเว่ยจิ่นจี๋ผู้ถูกขนานนามว่าอัจฉริยะน้อยแห่งจวนแม่ทัพบูรพา  ยังตรากตรำเป็นเวลากว่าเจ็ดปีถึงก้าวสู่ชั้นก่อปราณขั้นสามตอนปลาย  กระนั้นนางก็ต้องหยุดชะงักชนกำแพง ...ไม่อาจเดินหน้าต่อไปได้ 

          นั่นเพราะอะไร?  เพราะเว่ยจิ่นจี๋และเว่ยหลางเฟ้นหาได้เพียงสมบัติเงื่อนไขระดับกลาง

          ซ้ำร้าย... เทพแห่งหายนะยังกลั่นแกล้งเว่ยจิ่นจี๋ต่อไปไม่จบสิ้น  นางล้มเหลวในการเลื่อนสู่ชั้นก่อปราณขั้นสี่มาแล้วถึงเจ็ดครั้ง

          อย่างไรสิ่งที่น่ายินดีกลับไม่ได้มีเพียงเท่านั้น  หากความสำเร็จในการฝึกฝนพลังปราณยังช่วยส่งให้เพลิงสีชาดขั้นกำเนิดของเว่ยเซียวแข็งแกร่งขึ้นตามไปด้วย

          ตอนนี้เว่ยเซียวจึงมีเวลาพักผ่อนและเริ่มร่างแผนการในอนาคตขึ้นอีกลำดับ

          จากความทรงจำของคุณหนูสามคนก่อน ...กล่าวว่าโลกใบนี้มีสายอาชีพที่เรียกว่า ‘นักหลอม’

          นักหลอมแตกเป็นสามแขนงแยกย่อย  ประชากรนักหลอมอาวุธจะพบเห็นได้มากที่สุด  รองลงมาคือนักหลอมโอสถ  ส่วนตัวตนนักหลอมจิตบรรพกาลได้สาบสูญหายไปสิ้น

          เว่ยเซียวจำต้องสร้างอาวุธคู่กายเพื่อปลดวิชาเพลิงสมุทร  กระบวนท่าลำดับสองแห่งศาสตร์ลับเพลิงวิญญาณ  นางจึงอยากเดินบนเส้นทางนักหลอมอาวุธ  เพราะเท่าที่รู้มา... ประเภทอาวุธซึ่งปรากฏบนจักรวรรดิช่างอิ่นได้ถูกกำหนดไว้ด้วยกันแปดชนิด

          และหนึ่งในนั้นคืออาวุธชนิดพู่กันขนเตียว... เป้าหมายหลักของนาง

          พู่กันประทับฟ้า... อาวุธที่นายเหนือหัวเคยมอบแก่เว่ยเซียวในชาติก่อนได้ถูกทำลายทิ้งระหว่างภารกิจสำคัญ  ยังผลให้การฝึกของนางช่วงนั้นชะงักติดขัด  ไม่อาจนำพาเพลิงสมุทรเดินหน้าเพื่อปลดประตูเรียนรู้ศาสตร์เพลิงทมิฬต่อไปได้  

          เว่ยเซียวจึงอยากค้นหาหรือสร้างพู่กันด้ามใหม่ด้วยประการฉะนี้  ขอแค่ได้อาวุธประเภทพู่กันมาถือครอง  แม้เป็นของชั้นเลวก็เพียงพอให้นางใช้ฝึกฝนแล้ว

          ก๊อกๆ

          เสียงเคาะเป็นจังหวะดังขึ้นหลังบานประตูไม้แดงที่บ่าวรับใช้นำมาตอกติดใหม่  นำพาเว่ยเซียวให้หลุดจากภวังค์ 

          ปากเล็กเอ่ยอนุญาตเสียงเรียบ “เข้ามาเถอะ”

          เจี่ยเอ๋อเปิดประตูพร้อมถือถาดอาหารเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “วันนี้สายลมเย็นสบาย  บ่าวจึงตระเตรียมข้าวต้มสมุนไพรให้คุณหนูเจ้าค่ะ”

          นัยน์ตาหม่นแสงนิ่งสงบ “หากเสร็จธุระตรงนี้แล้วเจ้าก็ไปพักผ่อนเสียเถิด”

          แม้ในอดีตเว่ยเซียวเคยดำรงตำแหน่งเงาสองหน้า  ทว่ากับบ่าวผู้จงรักภักดีเช่นนี้  ก็คงไม่ถึงขั้นต้องเสแสร้งตบตา... เพียงสร้างเกราะกำบังเว้นระยะห่างก็พอแล้ว

          เว่ยเซียวไม่ยอมมอบความวางใจเต็มสิบส่วนให้สาวใช้เจี่ยเอ๋อ  แต่ก็หาได้นึกระแวงนางทุกฝีก้าว

          “เจ้าค่ะคุณหนู”

          เจี่ยเอ๋อเองก็ตระหนักดี  คุณหนูสามผู้นี้แม้เปลือกนอกนุ่มนวลสุขุม  ภายในกลับลึกล้ำสุดจะหยั่ง

          ตัวตนของคุณหนูสามคล้ายมีม่านหมอกบางๆขวางกั้นไว้  มิว่าผู้ใดย่อมไม่อาจฝืนทำลายโดยง่าย 

          เจี่ยเอ๋อจึงเพียงก้มศีรษะแสดงความเคารพก่อนถอยหลังออกไปอย่างเงียบเชียบ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ติดตามและชื่นชอบนะคะ เราอาจจะไม่ค่อยได้ตอบคอมเมนต์ แต่ก็ตามอ่านอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ ดีใจจริงๆที่นักอ่านหลายท่านค่อนข้างจะมีการตอบรับที่ดี ฉะนั้นเราจะพยายามแต่งออกมาให้ดีนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ