Rich Boy!! ก็ผมรวย...พี่ก็ช่วยไม่ได้ (จบแล้ว)

ก็ผมรวยพี่ก็ช่วยไม่ได้ || ไบร์ทวิน...

"คุณหนูคะ คุณหนู สายแล้วคะเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน"

เสียงเคาะประตูดังจากหน้าห้อง..ใครกันที่ช่างกล้ามารบกวนเวลานอนของผม...เดี่ยวผมจะไล่ออกให้หมด

ผมชื่อ วิน เมธวิน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูล ผมเป็นลูกชายคนที่สามของนามสกุล โอภาสเอี่ยมขจร ซึ่งผมมีน้องชายหนึ่งคน และพี่สาวอีก 2 คน

โดยที่ตระกูลของผมเป็นตระกูลร่ำรวยและเก่าแก่ที่สุดอีกตระกูลหนึ่งของประเทศไทย   

และที่มันทำให้ผมหงุดหงิดอยู่ในตอนนี้คือเสียงจากแม่บ้านที่กำลังมาปลุกผมมันกำลังทำให้ผมไม่พอใจเอามากๆ 

ผมต้องนอนให้ครบ 8 ชั่วโมง  เมื่อคืนผมนอนหลับไปตอนเที่ยงคืนฉะนั้นเวลาที่ผมจะตื่นมันต้องเป็น แปดโมงเช้า ไม่ใช่ เจ็ดห้าสิบแบบนี้!!!!

"ผมไล่คุณออก!!!!!"

คนอย่างเมธวินไม่จำเป็นต้องอดทนกับอะไร...เพราะผมมีเงิน และนี่ก็ไม่ใช่แม่บ้านคนแรกที่ผมไล่ออก

รวมๆเดือนนี้ ผมไล่ออกไปสัก....1...2....3....4...5 ช่างเหอะ ผมว่าอย่าไปนับเลย เสียเวลา

หลังจากที่ผมไล่แม่บ้านออกไปเรียบร้อย..ถ้าจะให้นอนต่อก็คงไม่ได้...ว่าแล้วก็โมโหแม่บ้านจริงๆ ถ้าเกิดหน้าผมเป็นสิวหมดหล่อเพราะนอนไม่พอ ผมจะตามไปเอาเรื่องให้ถึงที่สุดเลยคอยดู

"ลุงโชค"

"ครับคุณหนู"

"แม่บ้านที่ผมไล่ออกวันนี้ห้ามให้ไปส่งทั้งสิ้นถ้าใครขัดคำสั่งผมเตรียมหางานใหม่ได้เลย"

งงใช่ไหมครับว่าทำไมผมถึงบอกลุงโชค คนงานในบ้านว่าไม่ให้ไปส่งแม่บ้าน

ผมต้องบอกคุณกี่ครั้งละครับ ว่าผม รวยมาก และแน่นอนว่าบ้านที่ผมอยู่ หรือถ้าผมจะเรียกให้ถูก ก็คงต้องเรียกว่า คฤหาสน์โอภาสเอี่ยมขจร มากกว่า ก็จากบ้านพักของผม จะเดินออกไปที่รั้วหน้าบ้านก็มีระยะทางเกือบๆ 1 กิโลเมตร เป็นไงครับ...พอจะนึกภาพกันออกไหมว่าบ้านของผมมันกว้างขวางมากแค่ไหน

ดังนั้นโทษฐานที่อดีตแม่บ้านทำผมไม่พอใจ...ผมก็คงต้องให้เขาเดินออกไปเองนั่นแหละครับ งดให้บริการทุกกรณี  คุณชายเมธวิน ไม่โอเค

"ป๊าครับ วินอยากได้คนขับรถ"

"ก็ป๊าเคยจ้างมาให้ แต่เห็นลูกบอกว่าไม่ชอบเพราะมันไม่เป็นส่วนตัวไม่ใช่เหรอลูก"

"ก็นั่นมันตอนนั้นนิครับ ตอนนี้วินเรียนก็หนัก งานที่มอก็เยอะ ไหนจะต้องขับรถไปกลับมหา'ลัย รถก็ติด กว่าจะมาถึงบ้าน..เหนื่อยจะตาย"

ชีวิตเด็กมหาลัยที่ไม่สนุกเลยสักนิด ยิ่งช่วงปีสามเป็นอะไรที่วุ่นวายสุดๆ ยังดีที่ว่าผมไม่ต้องไปวิ่งหาที่ฝึกงานเหมือนคนอื่นๆ เพราะพ่อผมมีเพื่อนคนรู้จักเยอะ และใครๆก็อยากจะได้ผมไปฝึกงานที่บริษัทของเขาด้วยกันทั้งนั้น

บางบริษัทยื่นข้อเสนอว่ายินดีเขียนใบผ่านฝึกงานให้โดยที่ผมไม่ต้องเข้าไปฝึกงานจริงด้วยซ้ำ

แต่ผมคุยกับพ่อแล้ว ผมอยากลองทำดูเพราะอยากรู้ว่าคนทั่วไป เขาใช้ชีวิตยังไงกับงานพวกนี้ ถ้าไม่ไหวผมก็แค่กลับมานอนพักอยู่บ้านก็เท่านั้น

แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากได้ที่สุดคงไม่พ้นคนขับรถที่ผมขอไปนั่นแหละครับ จะให้ลุงโชคมาขับแกก็อายุมากแล้ว สายตาก็ไม่ค่อยจะดี ผมยังไม่อยากเสี่ยง

"เดี๋ยวป๊าจัดการให้ละกัน แต่วันนี้ลูกจะขับไปเองก่อนไหมหรือจะให้โชคขับไปให้"

"วินขับไปเองครับ..เชิญป๊าใช้บริการลุงโชคไปคนเดียวเหอะ"

ว่าแล้วผมก็ขอจิบกาแฟกับขนมปังอีกสักหน่อยก็แล้วกัน ....

/////////////////////

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงและเพื่อความสนุกสนานและเป็นความชอบส่วนตัวของทางผู้เขียนเอง

ฉะนั้นไรท์ขอให้ทุกท่านอ่านด้วยความบันเทิงเช่นกันนะคะ

ทางผู้เขียนไม่มีเจตนาในการทำให้บุคคล อาชีพ สถานที่ เกิดความเสียหาย เสียชื่อเสียงใดๆ

เหตุการณ์ต่างๆ คำพูด เนื้อหา ล้วนเกิดจากความจิตใต้มโนของผู้เขียนเองทั้งสิ้น มิได้พาดพิงหรือกล่าวหาหรือจงใจเขียนถึงใครคนใดคนหนึ่ง

ขอความกรุณาเสพงานนิยายแฟนฟิค ไบร์ทวินด้วยความบันเทิง งดดราม่านะคะ

ติชม แนะนำได้อย่างสุภาพ 

หรือร่วมพูดคุยแนะนำผ่านทางทวิตเตอร์ก็ได้นะคะ จะตามไปอ่านทุกคนเลย ^^ #BWก็ผมรวย

รอฟัง รออ่านความคิดเห็นจากทุกคนจร้าาาา

ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามนะคะ

ฝากด้วยนะคะ

#BWก็ผมรวย