คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 6 : ไล่คนนี้แต่เจอคนนี้(ส่วนท้ายเพิ่มนิดหน่อยนะคะ)
ตอนที่ 6
ไล่คนนี้แต่เจอคนนี้
ดวงอาทิตย์ยังคงโคจรอยู่ที่เดิม ร่างโปร่งบางนอนซุกหน้าอยู่กับหมอนขาวสะอาด ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาทีตั้งแต่ร่างสูงเดินออกไป แต่เขาก็ไม่ยอมขยับออกจากที่...น้ำตาแห้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่..เขาไม่รู้....ห้องที่สว่างโร่ แต่สำหรับเขามันกลับมืดราวกับเวลากลางคืน
...ร่างกายที่บอบช้ำกับจิตใจที่เจ็บปปวด...มันราวกับสั่นอยู่ตลอดเวลาจนต้องกำไว้แน่น...เขาอยากหลับแต่กลับหลับไม่ได้...เพราะยามใดที่หลับตา ภาพใบหน้าของนาราคุก็กระโจนเข้าหาจนต้องสะดุ้งเรื่อยไป...ไม่ว่าจะพยายามข่มตา..พยายามปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้น..แต่ร่องรอยบนร่างกายราวกับบอกว่ามันเป็นเรื่องจริง...เรื่องจริงที่เขาแสนเกลียด...
เซ็ตโชมารุพยุงตังเองลุกขึ้น ความเจ็บตรงสะโพกเรียกใบหน้าหวานให้เบ้ลง เขากัดฟันลุกขึ้นยืนและพยุงตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ
...จ๋อม...
เรือนร่างบางทอดกายลงแอ่งน้ำพุร้อนขนาดไม่ใหญ่มาก หยดน้ำลื่นไหลผ่านผิวเนียนนุ่ม เส้นผมสีเงินยาวสยายตามการสะท้อนของน้ำและแผ่กระจายเป็นวงงดงามอย่างไม่ได้ตั้งใจ ริมฝีปากผ่อนลมหายใจยาวด้วยความสบาย แพขนตาพริ้มลงพร้อมเอนกายพิงขอบสระ ขณะที่ไอน้ำร้อนๆ ลอยอ้อยอิ่งข้างชายหนุ่มจนผิวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูสวย
'. น่ารัก ' ความคิดของคนๆหนึ่งที่เข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ และตรงเข้าประชิดด้านหลังของร่างบาง
" อืม" เซ็ตโชรุครางออกมาเบาๆอย่างลืมตัว ความสบายจากน้ำพุร้อนกับการบีบนวดตรงต้นคอทำให้รู้สึกเคลิ้ม ก่อนความคิดบางอย่างจะดังขึ้น
'...บีบนวด!...'
ชายหนุ่มสะดุ้งและปัดมือที่อยู่ตรงต้นคอโดยสัญชาตญาณ
...เพี๊ยะ...
ดวงตาสีทองตะวัดมองผู้ที่อยู่เบื้องหลังทันที ก่อนจะต้องขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ และพูดเสียงขุ่น
" นายเข้ามาได้ยังไงชิคัง" ร่างสูงที่นั่งเหนือพื้นเพียงยิ้มกริ่มกลับมา
" ก็เดินเข้ามาไง" คำพูดหน้าตายสร้างความขุ่นเคืองจากแววตาสีทองได้อย่างชัดเจนกับการเข้ามาโดยพลการของชิคัง
" คนไร้มารยาท..." คำด่าสั้นๆจากร่างบางทำให่ชิคังเจื่อนลงถนัดตา เซ็ตโชมารุตีหน้าเฉยและดันตัวเองออกจากบ่อน้ำพุร้อน
..วูบ..
ภาพรู้สึกมืดไปชั่วขณะ ร่างบางเสียหลักไปด้านหลังแต่สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของแผ่นอกของร่างสูงที่มารับเขาไว้ทัน
" เฮ้! เป็นอะไรรึเปล่า" ดวงตาสีเทามองร่างในอ้อมแขนด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดและนำมือกุมหัว
" ไม่เป็นไร ก็แค่แช่นานไปเท่านั้น" เซ็ตโชมารุพูดเสียงเบา มือเล็กดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของชิคังและเดินออกจากห้องน้ำโดยนำผ้าพันช่วงล่างไว้
' ให้ตายสิ ' เซ็ตโชมารุคิดด้วยความเจ็บใจ สะโพกปวดแปล๊บตลอดเมื่อขยับเดิน ตรงรอยช้ำเพียงแค่แตะเบาๆก็เจ็บจี๊ดจนสะดุ้ง
" ให้ช่วยพยุงไหม?" ชิคังพยายามช่วยเมื่อเห็นท่าทางจะล้มมิล้มของร่างบาง
" ไม่ต้อง ฉันช่วยตัวเองได้" ร่างบางกล่าวปัดๆแต่ร่างสูงชักสีหน้า ดวงตาสีทองเบิกกว้างขึ้นเมื่อเท้าลอยเหนือพื้น ร่างบางถูกอุ้มตัวลอยออกจากห้องน้ำ โดยเซ็ตโชมารุดิ้นเบาๆในอ้อมกอดของชิคังแต่ก็ยังไม่หลุด ใบหน้าคมคายประดับยิ้มขบขันกับท่าทีไม่ยอมใครของร่างบาง ชายหนุ่มที่ยังคงดื้อดึงกับใบหน้าสวยงามที่ดูท่าทางไม่พอใจหนักทั้งๆที่ข้างแก้มขึ้นสีเรื่อ
เซ็ตโชมารุถูกวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล เขาจ้องร่างสูงที่ยืนยิ้มกริ่มไม่สะทกสะท้านด้วยความไม่พอใจ
" ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง..." เสียงใสพูดขึ้นเย็นๆ แต่ชิคังกลับนำมือวางบนหัวเขาและยีเบาๆ
" ไม่เห็นเป็นไร ตัวเจ้าออกจะเบา" คิ้วเรียวมุ่นลงกับคำพูด รวมทั้งความไม่ชอบเมื่อร่างสูงกับเล่นหัวเล่นหางกับเขาทั้งๆที่เกิดมามีเพียงท่านพ่อกับท่านแม่เท่านั้นที่เขาอนุญาต มือเล็กจึงปัดมันออกและพูดเสียงเขียว
" ..มันเรื่องของข้า.."เซ็ตโชมารุพยายามทำตัวให้สงบกับท่าทียียวนของร่างสูงโปร่ง แต่ถึงกับคิ้วกระตุกกับคำพูดต่อมา
" แหม..แถมตัวเจ้ายังนุ่มนิ่มกอดสบายด้วยนี่นา แค่เนี้ยข้าไม่ถือหรอก"
...ผั๊วะ...
หมอนสะอากถูกขว้างกระทบใบหน้าคมเข้มอย่างจัง แต่ชิคังกลับดึงหมอนออกจากหน้าเล็กน้อยและยิ้มหวานกวนโมโห
" เจ้าไม่ถือแต่ข้าถือ..ออกไปจากห้องข้าเดี๋ยวนี้!" ร่างบางเอ่ยไล่พร้อมร่างสูงที่วิ่งออกไปยังประตูโดยมีหมอนข้างไล่ตามไป
ชิคังัวเราะเบาๆกับท่าทีของเซ็ตโชมารุ บานประตูปิดลงแต่สายตาเขายังมองประตูที่ภายในยังได้ยินเสียงบ่นเบา ก่อนที่จะเดินออกา
ความอุ่นจากมือยังคงสัมผัสได้ถึงจะรางเลือน ชิคังนำมือวางแนบใต้จมูกและยิ้มน้อยๆ
" นอกจากตัวนิ่มและยังตัวหอมอีกนะ..เซ็ตโชมารุ.."
.......................................
ภายในห้อง เซ็ตโชมารุนั่งหน้างออย่างหงุดหงิดพลางบ่นเสียงดังซึ่งก็พอรู้ว่าคนที่อยู่ข้างนอกคงได้ยิน โสตประสาทได้ยินเสียงฝีเท้าที่ไกลออกไปทำให้พอรู้ว่าร่างสูงนัยน์ตาเทาคนนั้นคงเดินไปแล้ว
ริมฝีปากพ่นลมหายใจเบาก่อนร่างบางจะลุกขึ้นไปยังตู้เสื้อผ้าจากไม้ไผ่เหลา ภายในมีชุดกิโมโนหลายชุดแต่ออกจะเป็นสีแดงกซะส่วนใหญ่
' เจ้านี่ชอบสีแดงขนาดนี้เลยรึไงนะ ' เขาอดบ่นในใจไม่ได้
เซ็ตโชมารุเลือกชุดขาวล้วนออกมาและวางบนเตียง เขานำผ้าอีกพื้นหนึ่งเพื่อเช็ดผมของเขาให้แห้ง ก่อนจะสะดุ้เมื่อประตูถูกเปิดผลั๊วะออก
...ฟุ่บ...
หมอนอันเดิมถูกเหวี่ยงไปตามสัญชาติญาณ มันตรงตามเป้าพอดิบพอดี แต่เมื่อมันล่วงหล่นจากใบหน้าที่โดนเต็มเขาถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นโครงหน้าคมเข้มคุ้นเคย
"น..นาราคุ"
...............................
เม้นต์ด้วยนะคะ มาอัพช้าหน่อยเพราะไปเข้าค่ายภาษาอังกฤษ
ช่วงนี้จะอัพบ่อยๆเลยค่ะ
หุๆๆๆ ท่านเซ็ตของเราดันไปขว้างหมอนใส่นาราจังของเราซะแล้ว
ความคิดเห็น