[MARKBAM] MY PLAYBOY TEACHER

ลำดับตอนที่ #1 : -INTRO-

ณ ไนท์คลับชื่อดังแห่งหนึ่งย่านฮงแด...

เป็นเวลาสองปีเศษๆ แล้ว ที่ผมเข้ามาทำงานในสถานที่อโคจรแห่งนี้ทุกเย็น ผมรู้ว่ามันไม่ค่อยเหมาะสมที่ผมจะเข้ามาทำงานในที่แบบนี้ตั้งแต่ ม.5 แต่มันจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆนี่นา ทำงานในที่แบบนี้ ได้เงินดีซะด้วย...

"ไอ่แบม เอาไปเสิร์ฟลูกค้าโต๊ะ VIP หน่อยดิ๊" เสียงเจ๊ฮีชอลของผมเองครับ ฟังไม่ผิดหรอก แบมแบม น่ะชื่อผม ผมเป็นคนไทยนั่นแหละ แต่ได้ทุนมาเรียนเกาหลีตอน ม.4 นี่เอง ผมรับถาดวางเหล้าจากเจ๊ฮีชอล แล้วค่อยๆเดินอย่างระมัดระวัง ไปยังโซน VIP  เป็นโซนที่สงบ หรู และแพงที่สุด ในคลับนี้ ส่วนมากก็จะเป็นอาเสี่ยแก่ๆ ที่มีตังมาใช้บริการโซนนี้

"อ๊ะ ขอโทษครับ!" ร่างสูงของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาชนผมอย่างจัง เอ่อ ไม่สิ ผมต่างหากที่ดันเซ่อไปชนเขาน่ะ นั่นเป็นเหตุทำให้แก้วเหล้าใสๆบนถาดตกลงมากระทบกับพื้น แตกไม่มีชิ้นดี แย่ไปกว่านั้น มันยังหกเลอะเสื้อชายคนนั้นหมดเลย เวรแล้วไง!?

"นี่! เดินยังไงวะ ไม่รู้เหรอว่าเสื้อตัวนี้ราคาเท่าไหร่!" เขากระชากข้อมือผมอย่างแรง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ดวงตาคมเหมือนเหยี่ยว จ้องหน้าผมด้วยสายตาแข็งกร้าว

"โอ๊ย ผมก็ขอโทษแล้วไง เจ็บ! ปล่อย!" ผมพยายามจะสะบัดข้อมือออก แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงคนตัวสูงกว่าผมราวๆเกือบสิบเซนต์ เขายังคงบีบข้อมือผมไม่ปล่อย แถมบีบแรงจนกระดูกข้อมือผมแทบจะแหลกคามือเขา ไม่เคยเจอใครใจร้ายเท่าเขาอีกแล้ว!

"แล้วเสื้อฉัน นายจะรับผิดชอบยังไง?" ร่างสูงชี้ไปที่เสื้อเชิ้ตเรียบหรูของเขาที่เปียกโชกไปด้วยเหล้า แถมยังเหม็นหึ่งๆสุดๆ

"รวยนักไม่ใช่หรือไง แค่นี้ซื้อใหม่ก็ได้นี่ แต่ถ้ายังไม่พอใจล่ะก็ ผมจะหาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดให้นะ"

"ปากดี! อยากรู้ว่าตอนโดนฉันจูบ แล้วจะใช้ปากเก่งรึเปล่า.." ร่างสูงเชยคางผมขึ้น แล้วมองด้วยสายตาเหมือนจะกลืนกินผมทั้งตัว

..ขนลุกสัส!

"อย่ามา แตะต้องผมนะ!" ผมรีบเบือนหน้าหนีไอ้โรคจิตนี่

"หึ ส่วนเรื่องเสื้อน่ะ ค่อยไปเช็ดให้ฉันบนห้องก็ได้นะ" ร่างสูงพูดจบแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่เขายังไม่จบแค่นั้นน่ะสิ เขาลากผมออกมาจากคลับ ก่อนที่จะสตาร์ทรถคันหรู แล้วดันตัวผมให้เข้าไปในนั้น แต่ผมไม่ยอมหรอก

"นี่คุณ จะมาทำแบบนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักกันแค่ 5 นาทีไม่ได้นะ แล้วจะพาผมไปไหนเนี่ย" 

"บ้านนายอยู่ไหน?"

"ทำไมผมต้องบอก!..."

Rrrr Rrrr

บ้าเอ๊ย! ใครโทรมาตอนนี้วะเนี่ย อ้าวชิบหายละ เจ๊จีฮโยโทรมาทวงค่าเช่าห้องแน่เลย! T T

"โทรศัพท์มาก็รับซะสิ"

"เออรู้แล้วน่า  ฮัลโหลครับเจ๊จีสุดสวยยย"

[ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี รีบกลับมาแล้วเก็บข้าวของเตรียมตัวย้ายออกจากหอพัก Ooh ahh นี้ได้เลย!"]

"เห้ย! ไรวะเจ๊ ผมบอกว่าจะจ่ายวันที่ 15 ไง"

[แล้วนี่วันที่เท่าไหร่แล้วหา!?]

"..."

[เงียบเหรอๆ แค่นี้นะ รีบๆกลับมาเก็บของด้วยล่ะ!]

ติ๊ด~

ผมยีหัวตัวเองให้กับความบัดซบของชีวิตตัวเองทีนึง ไอ้ผู้ชายคนเดิมนั่นยังคงอยู่ที่เดิม ไม่หนีไปไหน -_-

"ขึ้นรถ จะไปเก็บของไหมนั่น เดี๋ยวเจ๊เขาโมโหเอานะ"

"นี่คุณแอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์ได้ไง มารยาทน่ะมีไหมหา!?"

"พูดมาก"

สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ผมขัดขืนเขาไม่ได้เลยสินะ T_T

"เอ่อๆ เลี้ยวซ้ายตรงไปก็ถึงละ" นี่ผมปล่อยให้ตัวเองขึ้นมาอยู่บนรถคนแปลกหน้าได้ไงเนี่ย =0=

"เลี้ยวซอยข้างหน้านี้ใช่ไหม"

"เออใช่ ว่าแต่คุณชื่ออะไรเนี่ย" นั่นสิ ทะเลาะกันมาตั้งนานสองนานยังไม่รู้จักชื่อกันเลยเนี่ยนะ 

"ชื่อของฉันน่ะเหรอ..."

"...เดี๋ยวนายก็รู้"

อะ..ไอ้บ้า =0= ผมจะไปรู้ได้ยังไงกันเล่า เจ้าตัวยังคงไม่ยอมบอกชื่อตัวเองแล้วทิ้งให้หน้าผมมีแต่เครื่องหมายคำถาม

ใช้เวลาไม่นาน รถคันหรูของเขาก็แล่นมาจอดหน้าหอพักของผม

"มาซักทีนะยะ อุ๊ยตาย! ใครน่ะ แฟนนายเหรอแบมแบม หล่อจังเนอะ >< " เจ๊จีฮโยออกมาต้อนรับผมถึงหน้าหอ แถมเปิดห้องเตรียมไว้ให้ผมเข้าไปเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วด้วย

"แฟนเฟินอะไรเล่าเจ๊! ว่าแต่... เจ๊ให้ผมอยู่ต่อได้ไหมอะ แล้วผมจะจ่ายสิ้นเดือน นะๆๆ *0*"

"ไม่ๆๆ แต่ถ้าให้พ่อหนุ่มสุดหล่อคนนั้นมาพักที่นี่ ฉันจะรับไว้พิจารณาอีกทีนะ ฮิๆ ^0^"

"คงไม่ต้องแล้วล่ะครับ เพราะเดี๋ยวแบมแบมก็มาอยู่บ้านผม"

ห๊ะ อะไรนะ อยู่กับหมอนี่เหรอ! อ๊ากกกก

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง หลังจากเก็บข้าวของที่หอพักเสร็จ รถคันหรูก็มาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์หรู หลังใหญ่

"คุณพาผมมาที่ไหนเนี่ย?" ผมก้าวขาลงจากรถ แล้วสำรวจบริเวณรอบนอก

"แหกตาดูสิ คิดว่าฉันพามาม่านรูดรึไงเล่า"

"คุณนี่มัน.."

"หยุดบ่นแล้วเข้าบ้าน"

"ฮึ ไม่มีทาง ให้ตายยังไง ผมก็ไม่มีทางอยู่กับคนใจร้ายอย่างคุณ!"

"ก็แล้วแต่ ไม่อยากเข้าก็ไม่ต้องเข้า ยืนอยู่นอกบ้านนี่แหละ อ้อ ที่นี่ฉันเลี้ยงหมาตัวใหญ่ไว้ 2-3 ตัว มันดุมากเลยนะ ยิ่งคนที่มันไม่เคยเห็น มันจะชอบไล่กัด แล้วก็ คนสวนที่นี่ชอบออกมาตอนกลางคืน ถ้าเกิดพวดเขามาเห็นนายเข้าแล้วเกิดอารมณ์อะไรขึ้นมา ลากนายไปข่มขืนไม่รู้ด้วยนะ"

มึงพูดซะกูไม่กลัวเลย T^T

"ผะ..ผมไม่กลัวหรอก!"

"งั้น ฉันเข้าบ้านก่อนล่ะ อยากเข้าเมื่อไหร่ก็กดกริ่งละกันนะ"

เขาปิดประตูบ้านและไม่ลืมที่จะล็อก T T

โบร๋วววว

อีหมาบ้า มึงมาหอนอะไรตอนเน้! 

เอาวะ เกิดเป็นแบมแบม ใจต้องนิ่ง

ครืน~ครืน!

ผ่านมาไม่กี่นาที ท้องฟ้าเริ่มมีเสียงโครมคราม น้ำหยดเล็กๆเริ่มตกลงมาจากฟ้า

เปาะ แปะๆๆๆ

หนักขึ้นเรื่อยๆ...

เปรี้ยง!

กรี๊ดดดด! (แบมลูก ใจเย็นๆ หนูเป็นผู้ชายนะ -..-)

เห้ยไม่สิ! อ๊ากกก!

ฮือออ ผมอยากเข้าบ้านแล้ววว ToT

_TALK_

อินโทรมาก็แบบ พี่มาร์คใจร้ายกับหนูแบบจังเลยยย เปิดประตูให้หนูแบมได้แล้ว เดี๋ยวน้องไม่สบายนะ55 

เม้นแล้วมาร์คจะยอมเปิดประตูนะ555