ร่างรัก-ลายรัก

เอาจริง ๆ ไม่รู้จะแนะนำอะไร

นี้ชื่อเกลือ

หมอนี้ชื่อแซนด์  เป็นหมอ

----------------

ถ้ามีคนพูดถึงเกลือ  พวกคุณจะคิดถึงอะไรบ้างครับ...  ถ้าให้เดาก็คงเป็นรสเค็ม  เค็มเป็นเกลือ  เกลือก็ต้องเค็ม  แล้วเค็มแบบเกลือมันดีรึเปล่าผมตอบได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า  “เค็มแต่ดี”  อย่างที่โฆษณาเค้าว่า

--------------------

ผมก็ตื่นเช้าขึ้นมาพบกับคอเสื้อกล้ามสีขาวในตอนเช้า  ผมนอนนิ่ง ๆ สักพักก็เริ่มจับใจความได้ว่าผม...นอนกับใคร  ขาที่คิดว่ากอดก่ายกับหมอนข้างจริง ๆ แล้วเป็นต้นขาของเฮียแซน  ลำตัวอุ่น ๆ กับลำแขนที่อบอุ่นก็เป็นของเฮียแก  ถามว่าผมตกใจไหม...ไม่ตกใจหรอกครับ  ผมเคยนอนกับผู้ชายออกบ่อยถ้าตื่นมาแล้วเจอผู้หญิงที่ไม่เหมือนหน้าแม่  นั้นสิ!ที่น่าตกใจ  ผมพยุงตัวเองยันกับเตียงนั่งอึนจังกูอยู่บนเตียงร่างข้าง ๆ ก็เริ่มขยับตัวไถหัวขึ้นมานอนบนต้นขาของผม

----------------

“เมื่อกี้พ่อดิวเห็นนะครับคุณเค็ม  ว่าคุณมึงเลิฟซีนกับไอ้พี่เหี้ยเฮียแซน”

   “เลิฟซีนญาติเจ้านายคนใช้มึงรึไงวะ”

   “แล้วที่ไอ้เหี้ยเฮียมันหอมแก้มมึงนี้มันปกติบ้านมึงหรอ”

   “เออ!  มึงก็หอมแก้มกู  พี่กูก็หอมแก้มกู  ไอ้อ๋อมก็หอม ไอ้วิทย์ ไอ้เอส  ก็หอม  ถ้ามันผิดปกติก็ตั้งแต่พวกมึงแล้ว”  ผมเขยงเท้าแล้วใช้นิ้วจิ้มหน้าผากหนา ๆ ของมันแรง ๆ 

   “ใช่วะดิว...แล้วกูหอมแก้มไอ้เค็มนี้กูผิดปกติไหม”  ผมพยักหน้ารับกับอ๋อมที่เข้ามากอดผมจากด้านหลัง  ส่วนไอ้พ่อของผมก็ทำหน้าจะกินหัวของผมแล้วก็เพื่อนอ๋อมอยู่แล้ว

--------------

“เมื่อคืนมึงนอนกับเฮียแซนรึเปล่า”  เจริญมากเลย...มึงกระเสือกกระสนมาเพื่ออยากรู้เรื่องของกูเนี๊ยะนะ

   “นอน...มึงทำไม”  ผมขยับเก้าอี้นั่งข้างไอ้วิทย์  แล้วก็เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ข้างๆ  โต๊ะด้วย

   “มึงนอนกับเฮียแล้ว!  มึงนอนกับผู้ชาย”

   “สัสเอส  มึงจะแหกปากหาขันหมากรึไงวะ...กูนอนกับผู้ชายมันแปลกรึไง”

   “แล้วมันไม่แปลกหรอวะ..ผู้ชายนะโว้ย”  ไอ้เอสขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนโต๊ะของผมพร้อมกับจับหน้าของผมให้เงยขึ้นมองมัน

   “กูก็เคยนอนกับมึง...มึงว่าผิดปกติไหม?”

   “ไม่นี้...แต่มันไม่เหมือนกันคนละจุดประสงค์”  ผมขมวดคิ้วแต่ไอ้สัสเอสก็จับคิ้วผมให้กางออก

   “กูก็นอนกับพวกมึงที่เป็นผู้ชาย...แล้วกูไปนอนกับเฮียกูก็ไม่เห็นมันจะแปลกไปกว่าพวกมึงตรงไหน”

   “กูไม่รู้จะอธิบายยังไง  สัสวิทย์มึงเงยหน้าจากเกมส์มาไต่สวนมันหน่อยเด๊ะ”  หน้าของผมถูกจับหันไปมองไอ้วิทย์ที่หยุดเกมส์แล้วมาจับหน้าผมแทนไอ้เอส

   “กูถามแล้วมึงตอบแล้วคิดว่าเหมือนกันไหม”  ผมพยักหน้าทั้ง ๆ ที่มือไอ้วิทย์ยังจับแก้มผมอยู่

   “มึงนอนเตียงเดียวกับเฮียแซนไหม”  นอนดิ..ทีกับพวกมึงก็นอน

   “อืม...”

   “มึงโดนเฮียแซนกอดตอนนอนไหม”  กอดดิ...กูกอดเฮียแกเพราะคิดว่าเป็นหมอนข้างด้วยซ้ำ

   “อืม...”

   “มึงโดนหอมแก้มก่อม กอด อะไรเทือกนี้รึเปล่า”  โดนดิ..ตอนเช้าก็โดน

   “อืม...แล้วไง”

   “มึงว่าพวกนี้ปกติผู้ชายเค้าทำกันรึเปล่า”

   “สัส!  พูดเหมือนที่มึงพูดมาพวกมึงไม่ทำกับกูอย่างงั้นแหละ...ตอนนอนไอ้ดิวก็กอดกู  ก่อนนอนไอ้เอสก็หอมแก้มกู  อ๋อมก็กอดกูเป็นประจำ  แถมพวกมึงทุกคนก็เคยนอนเตียงเดียวกับกู..ตกลงว่ากูเข้าใจผิดคิดว่าผู้ชายด้วยกันมันปกติ  มันผิดใช่ไหมวะ?”

   “ไอ้เค็มเอ้ย  เฮ้อ!!!!  ไอ้ดิวอยากตาย”  ผมกันไปมองไอ้ดิวที่เอาหัวตัวเองโขกกับโต๊ะ  ด้านข้างมีไอ้อ๋อมที่นั่งหัวเราะออกมา  พอหันมามองไอ้วิทย์ก็ทำเหมือนหมดแรงซบกับไหล่ของผม  เหลือแต่คนสุดท้ายที่ยังนั่งมองผมอยู่

   “ตกลงพวกมึงผิดปกติกันใช่ไหมไอ้เอส”

******

ปล. มิต้องตกใจว่านิยายโดนก๊อปไหม  เจ๊แตนเอามาลงเองจ้า  มีให้อ่านอีกบ้านนะจ๊ะ  นอกนั้นไม่มีใครอยากตามหาเอาที่ Google เยอะเลย  ที่บ้านเด็กดี อาจจะเกลาให้มันดีหน่อยเท่านั้นเอง ใครอยากอ่านเวอร์ชั่นลวกไม่สุก เชิญติดตามที่บ้านใหญ่นะค่ะ  (บ้านไหน ก็บ้านเราไง)