คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่สิบสี่ -- สารภาพ
บทที่สิบสี่
วันนี้เขาพาตัวเองมานั่งที่สวนสาธารณะแห่งเดิมอีกครั้ง เพราะช่วงที่ผ่านมามัวแต่ยุ่งเรื่องกิจกรรมของคณะ จึงไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว และวันนี้เป็นวันว่าง เขาจึงไม่อยากทิ้งโอกาสนี้ไป
เป็นเวลานาน...ที่มือของเขาถือแผ่นเฟรมหนีบกระดาษไว้ แต่....ภายในยังคงว่างเปล่า มืออีกข้างที่ถือดินสอไว้แน่น แต่กลับไม่รู้ว่าจะวาดอะไรลงไปดี
เขาได้แต่นั่งมองคนเดินผ่านไปผ่านมา และเหม่อลอย......อยู่อย่างนั้น
ก็เพราะเรื่องนั้นน่ะแหละ...ที่เขายังคิดไม่ตกเสียที เฮ้อ...
เขาก้มลงมองกระดาษแผ่นเดิมอีกครั้ง จะวาดอะไรดีนะ ??
และทันใดนั้นก็มีมือแข็งแรงมาโอบรอบคอของเขาไว้จากทางด้านหลัง !!
ณัฐตกใจหันไปมองทันที
“ คิดอะไรอยู่เหรอ ? ” เสียงนั้นกระซิบที่ข้างหู
จะเป็นใครไปได้ล่ะ...ก็ต้นเหตุของความว้าวุ่นทั้งหมดนี่ไง !
ณัฐพยายามแกะท่อนแขนนั้นออก
“ พี่มาทำอะไร ? ”
แต่ฝ่ายนั้นยังไม่ยอมปล่อย ตรงกันข้าม....กลับใช้จมูกคลอเคลียที่แก้มเขาเบาๆจนทำให้รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งหน้า
“ ณัฐมีคำตอบให้พี่รึยัง ? ” เสียงนั้นกระซิบจนเขารู้สึกวาบหวาม
“ พึ่งวันเดียวเอง...ยังคิดไม่ออกหรอก ”
“ เฮ้อ.... ” ฝ่ายนั้นถอนหายใจ และยอมปล่อยแขนจากเขา ย้ายร่างเปลี่ยนมานั่งที่ด้านข้างแทน
“ ใช้สมองคิดทำไมให้ยาก........ใช้หัวใจคิดสิ ” ร่างสูงเอ่ย
‘ ใช้หัวใจคิด’ งั้นเหรอ ? คิดได้ดังนั้นเขาก็หันหน้าไปมองอีกฝ่าย...อยู่อย่างนั้น เนิ่นนาน
สนรู้สึกว่าฝ่ายนั้นจ้องมองเขาอยู่นาน ก็ปล่อยให้มองไป แต่ร่างเพรียวกลับไม่ยอมพูดอะไรสักที เขาจึงหันหน้ามามองกลับบ้าง เวลานี้ทั้งสองจึงได้แต่จ้องตากันไปมา...
โดยที่ไม่มีใครเอื้อนเอ่ยคำพูดใด
ณัฐสูดหายใจลึก แล้วพยายามพูดออกไป
“ ผมขอถามอะไรพี่หน่อยได้มั้ย ? ”
“ ถามได้ทุกอย่างเลย...พี่ไม่มีอะไรปิดบังอยู่แล้ว ”
“ ที่พี่ขอผมเป็นแฟน.....”
“ พี่.....คิดยังไง ? ”
“ เพราะพี่อยากเป็นแฟนณัฐ.....อยากเป็นเจ้าของณัฐ.....อยากให้ณัฐชอบพี่....คนเดียว ! ”
สมกับเป็นคำตอบของพี่สนจริงๆ คำตอบที่แสนจะตรงไปตรงมา...ตรงเสียจน...ทำให้คนฟังรู้สึกเขินอายแทน
“ แต่...ผมเป็นผู้ชาย ”
สนจ้องหน้าเขามากกว่าเดิม “ พี่รู้แล้ว ”
“ พี่ไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ ? ที่ผู้ชายสองคนจะ.....เอ่อ ”
“ .....เป็นแฟนกัน ”
“ ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย ก็แค่ ‘คนสองคน’ คบกัน ”
“ แต่ผมว่า...มันแปลก...มาก ”
“ เฮ้อ.........” ร่างสูงถอนหายใจ
“ ใช้สมองคิดมากไป.......ยึดติดกับสังคมมากไป......อยู่ในกฏเกณฑ์มากไป..... ”
พี่สนใช้นิ้วชี้จิ้มลงมาที่หน้าอกด้านซ้ายของเขา
“ แล้วในนี้.....มันบอกว่าไงล่ะ ? ”
“ ................. ”
ณัฐมองหน้าพี่สนอยู่อย่างนั้น พยายามใช้ความคิดอย่างหนัก....แล้วเอื้อนเอ่ยคำถามสุดท้ายออกมาอย่างยากลำบาก
“ พี่....... ”
“ .............. ”
“ พี่.......ชอบผม......หรือเปล่า ? ” เขาเบือนหน้าไปทางอื่น เมื่อถามคำถามนี้ออกไป
ถามออกไปได้ไง ?...หน้าไม่อายเลยเรา
แต่นี่เป็นสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด ก็เขาแค่....อยากแน่ใจ....นี่นา
สนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มบางๆ แล้วจับคางร่างเพรียวให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา มองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตสีดำนั้น
จ้องมองเข้ามาเนิ่นนาน...จนทำให้ร่างเพรียวรู้สึก...สะท้านในใจ
แล้วร่างสูงก็เผยยิ้มอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทันใดนั้นก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ และ......
....มอบจุมพิตแสนหวานให้.....
“ ชอบสิ ........ ชอบมากด้วย ”
เมื่อได้ฟังดังนั้น...หัวใจดวงน้อยของเขาก็ขยายพองตัวขึ้นจนแทบจะล้นออกมา
คนๆนี้.....
คนๆนี้......เขาคงจะชอบเข้าแล้วจริงๆ
หลังจากที่เคลิบเคลิ้มกับคำบอกรักนั้นอยู่นาน เขาก็ได้สติแล้วรีบเบือนหน้ากลับมาทันที ถึงสถานที่ที่เขาและพี่สนนั่งอยู่นี้จะลับตาคน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครสามารถมองเห็นได้
ณัฐนั่งนิ่งเงียบ....
และพี่สนไม่พูดอะไร....
“ เออ...ใช่ !! ” แล้วฝ่ายนั้นก็อุทานออกมา จนทำให้เขาตกใจสะดุ้งโหยง
ณัฐหันไปมองร่างสูงโดยเร็ว...ก็เห็นพี่สนกำลังค้นของจากกระเป๋า ไม่นานฝ่ายนั้นก็หยิบสิ่งนั้นออกมา และ....
ยื่นให้กับเขา
ณัฐพยายามมองสิ่งที่พี่สนยื่นให้ สิ่งที่ดูคล้ายกับหนังสือเล่มใหญ่...
และเมื่อใช้สายตามองเพ่งเล็งอีกที ก็เห็นตัวหนังสือสีทองพาดหราอยู่บนหน้าปก
‘ เทคนิคการวาดภาพ ’ !!
เอ๋ .... ?
ชื่อเรื่องคุ้นๆ สีคุ้นๆ เหมือนกับเล่มที่เขาเคยอยากได้ในร้านหนังสือตอนนั้นเลย...
ณัฐหันมามองหน้าอีกฝ่ายทันที....ทำไมพี่สนถึงมีเล่มนี้ล่ะ ?
“ พี่ให้! ”
“ พี่มีเล่มนี้ด้วยเหรอ ? ”
“ อือ ”
“ ให้ผมจริงๆเหรอ ”
“ อือ ”
“ พี่รู้ได้ไงว่าผมอยากได้เล่มนี้ ” ณัฐมองรุ่นพี่อย่างกับไม่อยากเชื่อในสายตา
บังเอิญสุดยอดเลย !! พี่สนมีหนังสือเล่มนี้ได้ไง
แต่เขาก็ยังไม่กล้าเอื้อมไปหยิบหนังสือจากฝ่ายนั้นอยู่ดี จนร่างสูงเริ่มแปลกใจ
“ พี่ให้ผมจริงๆเหรอ ? ” เขาถามย้ำ
จนสนต้องถอนหายใจยาว “ สรุปจะเอาไม่เอา ! ”
“ ผมว่า...เอ่อ ” เขารู้สึกเกรงใจยังไงไม่รู้ อยู่ดีๆให้แล้วก็รับมาหน้าตาเฉยเนี่ยนะ มันแปลกๆชอบกล
“ โอเค...ไม่เอา ! งั้นเก็บ ” ฝ่ายนั้นชักมือกลับ
และตามสัญชาตญาณเขารีบเอื้อมมือไปยื้อไว้ทันที
“ อย่าพึ่งเก็บ ! ” ณัฐมองด้วยสายตาละห้อย
“ พี่รู้รึเปล่า...ว่าอันนี้มัน limited edition เชียวนะ นอกจากในร้านหนังสือที่ผมเคยเห็นแล้ว ก็ไม่รู้จะหาได้จากที่ไหนอีก ” เขารีบพูดอย่างรวดเร็ว
“ พูดซะยาว....สรุปว่าไม่เอาใช่มั้ย? ” แล้วฝ่ายนั้นก็จะดึงกลับอีกรอบ จนเขาต้องรีบตะโกนออกมาในที่สุด
“ เอา ครับ เอา !! ........ถ้าพี่ให้ผมจริงๆ ” ประโยคหลังพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“ ก็แค่นั้นแหละ ” แล้วพี่สนก็ปล่อยหนังสือเล่มนั้นออก จนตอนนี้เขาถือมันมาไว้ในมือพยายามมองสมุดเล่มหนาเล่มนั้น แล้วก็เปิดมันออกอย่างทะนุถนอมเพื่อดูเนื้อหาข้างใน
...ร่างสูงเห็นภาพนั้นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้...
อะไรจะซื่อปานนั้น...นี่ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขา ตั้งใจซื้อหนังสือเล่มนี้ให้เลยเหรอ ?!
ก็วันนั้น เขาเห็นร่างเพรียวดูหนังสือเล่มนี้อยู่ ไม่นานก็เอากระเป๋าตังต์ออกมาเปิดดู แต่กลับวางหนังสือเล่มนี้ลงด้วยความเสียดาย ใครเห็นเข้าอย่างนี้ ก็ต้องรู้ว่าณัฐอยากครอบครองหนังสือเล่มนั้นมากแค่ไหน
และพอณัฐออกจากร้านไป เขาก็กลับเข้ามาใหม่ เพื่อมาดูและซื้อหนังสือเล่มนี้เก็บไว้ให้ ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะซื้อไว้ทำไม ? รู้แต่ว่า.....
อยากเห็นหน้าณัฐตอนดีใจที่ได้เป็นเจ้าของ...แค่นั้นเอง...
“ โอ้โห!! ”
“ ขั้นเทพ ! ” ร่างเพรียวอุทานออกมาเป็นระยะ
“ ภาพนี้ สวยสุดยอดเลยเนอะ ” ฝ่ายนั้นออกอาการตื่นเต้นไม่น้อย บางครั้งยังให้เล่าเรื่องศิลปินชื่อดังที่ตัวเองชื่นชอบให้เขาฟังอีกแหนะ
...ทุกอย่างที่ณัฐแสดงออกมา...เป็นธรรมชาติดีจริงๆ....
สนได้แต่มองร่างทางด้านข้างด้วยความโหยหา
....เฮ้อ.....ทำไงถึงจะได้เป็นเจ้าของณัฐนะ...
********************
ความคิดเห็น