คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : บทที่สี่สิบเอ็ด -- เคลียร์
บทที่สี่สิบเอ็ด
“ เมื่อกี้...กิ๊กพี่โทรมา ”
พูดแค่นั้น เขาก็ตัดสินใจเดินออกมาทันที
เขารู้ดีว่าทำตัวแบบนี้ไม่น่ารักเอาเสียเลย...ทั้งๆที่อยากรู้ความจริงจากพี่สนใจจะขาด แต่เขาก็ไม่กล้าถามออกไป ทำได้แค่ชักสีหน้าบึ้งตึงแล้วพยายามเดินหนี
...เขานี่ขี้ขลาดชะมัดเลย...
แต่เมื่อกำลังหมุนลูกบิดประตู...ทันใดนั้นพี่สนก็คว้าข้อมือเขาไว้เสียก่อน !!
“ เดี๋ยวก่อน ! ” พี่สนเอ่ยขึ้นทางด้านหลัง
เขาไม่ได้หันหน้าไปมอง...รู้สึกเพียงแต่สัมผัสเย็นเฉียบที่ผ่านมาจากมือของอีกฝ่าย
“ ณัฐกำลังเข้าใจผิดนะ ! ”
“ ณัฐ... ” รุ่นพี่เอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนแล้วจับไหล่เขาให้หันไปประชันหน้าอย่างช้าๆ
“ ฟังพี่ก่อนนะ... ” ฝ่ายนั้นพูดด้วยสีหน้าวิตกกังวล
อาจจะเป็นเพราะเขาไม่รู้เรื่องราวระหว่างพี่สนกับแก้ม...มันเลยทำให้เขาต้องคิดมากอยู่แบบนี้ ก็แก้มออกปากบอกเขาเองว่าจะจีบพี่สน...ตอนนั้นเขาก็อุตส่าห์ยอมเชื่อใจว่าเรื่องมันคงไม่มีอะไร...แต่แล้วทำไมพี่สนถึงทำให้เขาต้องระแวงแบบนี้ด้วยล่ะ..?
...เขารู้ดี...ว่าควรจะเชื่อใจพี่สน...เชื่อใจคนที่เขารัก...
...แต่ในใจลึกๆตอนนี้เขากลับรู้สึก..... ‘กลัว’......อย่างบอกไม่ถูก
หลังจากที่ยืนนิ่งเงียบอยู่สักพัก ทันใดนั้น...พี่สนก็ดึงเขากลับไปนั่งลงที่เตียง แล้วรุ่นพี่ก็หย่อนตัวนั่งข้างๆเขาทันที !!
เขาหันหน้าไปมองอีกฝ่ายด้วยความงุนงง ก็เห็นรุ่นพี่กดปุ่มโทรศัพท์สองสามครั้ง และไม่นาน...ก็กดโทรออก...
ระหว่างที่กำลังรอสาย...พี่สนก็เอื้อมมือมากุมมือเขาไว้ แล้วสอดประสานนิ้วทั้งห้าเข้าด้วยกันทันที
“ ...................... ” เขาเหลือบสายตาไปมองฝ่ายนั้นด้วยความรู้สึกอุ่นใจ
“ ฮัลโหล ” เสียงรุ่นพี่พูดกับปลายสาย
พี่สนโทรศัพท์ไปหาใครกันนะ..?
“ สวัสดีค่ะพี่สน ” เสียงใสของคนที่คุ้นเคยแทรกดังออกมาจากโทรศัพท์ เพราะรุ่นพี่กดปุ่มเปิดลำโพงเพื่อให้เขาได้ยินด้วย
...หา..!! พี่สนโทรกลับหาแก้มเหรอ...?
“ ไม่นึกว่าพี่สนจะเป็นฝ่ายโทรมาหาแก้มเอง...ดีใจจังเลยค่ะ แล้วทำไมก่อนหน้านี้พี่สนไม่รับโทรศัพท์แก้มเลยล่ะคะ..? ”
“ รับครั้งเดียวแค่ครั้งแรก...หลังจากนั้นพี่สนก็ไม่รับโทรศัพท์แก้มอีกเลย ทำไมคะ..? พอรู้ว่าเป็นแก้มแล้วไม่อยากคุยด้วยเหรอ..? ” แก้มทำน้ำเสียงแบบงอนๆอย่างที่เคยพูดกับเขาเป็นประจำ
“ แต่ไม่เป็นไรค่ะ...เพราะตอนนี้พี่สนโทรมาหาแก้มแล้ว...แสดงว่าก็อยากคุยกับแก้มอยู่เหมือนกันใช่มั้ยคะ..? ” เธอพูดเสียงเจื้อยแจ้วแล้วทิ้งท้ายด้วยการหัวเราะน้อยๆ
พี่สนเคยคุยโทรศัพท์กับแก้มแค่ครั้งเดียวเองเหรอ...?
แล้วทำไมแก้มถึงพูดตีสนิทกับพี่สนได้ถึงขนาดนี้ล่ะ..?
“ น้องแก้ม... ” เสียงของพี่สนเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆหลังจากที่ฟังเธอร่ายยาวเสียนาน
“ อะไรคะ..? ” เสียงนั้นเจือไปด้วยความตื่นเต้น
...เขาเองก็รอฟังด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน...
“ เลิกยุ่งกับพี่สักที...พี่ไม่ชอบน้องหรอก ” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา อย่างที่เขาไม่เห็นได้บ่อยจนเขาตกใจ
หา !!
ทำไมพี่สน...ถึงพูดแบบนี้ล่ะ..?? จะตรงเกินไปแล้ว
“ ................... ” ปลายสายเงียบเสียงสักพัก เพราะไม่คิดว่ารุ่นพี่จะเริ่มเข้าประเด็นได้รวดเร็วขนาดนี้
“ ทำไมคะ..? เพราะพี่สนมีแฟนแล้วเหรอ..? ” ฝ่ายนั้นไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด ซ้ำยังมีน้ำเสียงสดใสร่าเริงเหมือนเดิม
“ ใช่...และ...ไม่ใช่ ” พี่สนตอบออกมา จนทำให้เขารู้สึกงง
“ ..................... ”
“ ใช่...เพราะตอนนี้พี่มีแฟนแล้ว...และพี่ก็รักแฟนพี่มาก ” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่พร้อมกับกระชับมือเขาไว้แน่น
หัวใจของเขาพองโตออกมาน้อยๆเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
นี่...พี่สน...
กำลังจัดการเรื่องที่เขากำลังกังวลใจอยู่เหรอ..? กำลังทำให้เขาเชื่อใจอยู่ใช่มั้ย..?
“ เรื่องนั้น...แก้มไม่ถือหรอกค่ะ ”
วะ...ว่าไงนะ..?!! เขาหลุดจากภวังค์และแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
ทำไมแก้มถึงพูดออกมาแบบนี้ล่ะ..? ไม่สนเรื่องที่อีกฝ่ายมีแฟน...และตั้งใจที่จะเข้าไปยุ่งด้วยเนี่ยนะ...?!!
“ และนี่แหละ.. ” รุ่นพี่เริ่มเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาอีกครั้ง
“ ที่พี่ตอบว่าไม่ใช่...เพราะถึงแม้ว่าพี่จะไม่ได้มีแฟน พี่ก็ไม่มีทางชอบน้องเหมือนกัน ” พี่สนยังพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเดิม
“ ..................... ” ปลายสายเงียบเสียงไปชั่วขณะ
...พี่สน...พูดตรงไปหรือเปล่า...?
ถึงแม้เมื่อครู่เขาจะรู้สึกไม่ดีต่อแก้มไปบ้าง...แต่พอได้ยินพี่สนพูดแบบนี้ เขากลับเริ่มเห็นใจเธอขึ้นมานิดๆ เพราะไม่ว่าใครที่ถูกปฏิเสธแบบนี้ย่อมจะรู้สึกแย่ทุกคนอยู่แล้ว
แต่แล้วเธอก็เริ่มเปล่งเสียงอีกครั้ง
“ ทำไมคะ..? แก้มไม่สวยไม่ดีตรงไหน ทำไมพี่สนถึงคบกับแก้มไม่ได้..? ” ในที่สุดเธอก็ยอมจำใจถามออกมา
“ เรื่องดีไม่ดีอย่ามาถามพี่เลยนะ...เอาเป็นว่าอย่ามาทำแบบนี้อีกเลย ”
“ เลิกยุ่งกับพี่...เลิกโทรมาหา ” พี่สนพูดเด็ดขาด
“ ............................... ” ครั้งนี้เธอเงียบเสียงไปนาน
“ พี่จะวางสายล่ะนะ ”
“ .................. ”
แต่เมื่อพี่สนกำลังจะกดปุ่มวางสาย...อยู่ดีๆเธอก็เอ่ยขึ้นมา จนรุ่นพี่ต้องชะงักมือไว้
“ ตอนนี้พี่สนกำลังอยู่กับแฟนเหรอ..? ”
เขาได้ยินดังนั้นก็ตกใจทันที !!
แก้ม...รู้ได้ยังไงกัน..?
“ ใช่ ! ” พี่สนตอบอย่างรวดเร็ว
“ ....................... ”
ร่างสูงถอนหายใจยาวออกมา แล้วเริ่มเอ่ยอีกครั้ง
“ เรื่องของพี่เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก...น้องอย่าพยายามเลย ” รุ่นพี่พูดทิ้งท้าย
“ แค่นี้นะ ” แล้วพี่สนก็กดปุ่มวางสายทันที
แล้วบรรยากาศก็เข้าสู่ความเงียบทันที...เขาได้แต่ตกใจ งุนงง และสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ หลังจากที่เขาแสดงอาการไม่พอใจเรื่องที่แก้มโทรมาหา ฝ่ายนั้นก็รีบจัดการให้เขาเข้าใจโดยเร็ว
ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่า...พี่สนไม่ได้กำลังติดต่อกับแก้มอย่างที่คิด และก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเปราะหนึ่งว่า...พี่สน...ยังมั่นคงกับเขาอยู่จริงๆ...
แต่เรื่องแก้มน่ะสิ...ที่เขายังคงไม่เข้าใจ...แก้มที่เขาเคยรู้จักเป็นคนแบบนี้เองเหรอ..?
อยู่ดีๆ เขาก็นึกถึงคำพูดที่ไอ้จัมโบ้เคยพูดไว้เมื่อเดือนก่อนว่า...
‘ ผู้หญิงคนนี้อ่ะ...ร้าย ’
ตอนนั้นเขายังไม่ค่อยเข้าใจว่าเพื่อนหมายความว่าอย่างไร...แต่ตอนนี้เริ่มจะเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้วเพราะได้ประสบพบเจอกับตัวเอง และครั้งนี้ก็ทำให้เขารู้สึก...ผิดหวังกับเพื่อนเหลือเกิน
ได้แต่นั่งคิดเรื่องแก้ม...พอรู้สึกตัวอีกทีพี่สนก็ยกมือเขามากุมไว้ทั้งสองข้างเสียแล้ว
“ ณัฐ... ” ฝ่ายนั้นหันหน้ามาถามแล้วก้มลงหอมที่หลังมือเขาเสียฟอดใหญ่
“ หายโกรธพี่หรือยัง...? ”
ได้ยินพี่สนพูดแบบนี้แล้วเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที...อันที่จริงเรื่องนี้เขาก็ผิดเองแหละที่หึงหวงพี่สนไม่เข้าเรื่อง...ทั้งๆที่เขาสามารถเชื่อใจพี่สนได้ขนาดนี้แท้ๆ
...ทั้งรู้สึกผิด...ทั้งอาย...
“ ยัง ! ” อยู่ดีๆเขาก็อยากตอบออกไปแบบนั้น
“ อ้าว...นี่ยังไม่เคลียร์อีกเหรอ..? ”
“ ก็...ณัฐอยากรู้เรื่องอีก ” เขาบอกเสียงเบาออกไป
พี่สนจะหาว่าเขายุ่งไม่เข้าเรื่องหรือเปล่านะ..? ก็เขาแค่อยากรู้ความเป็นไปนี่นา
“ เรื่องอะไร...? จะสนใจทำไม....ไม่เห็นมีอะไรสำคัญสักหน่อย ”
“ ..................... ”
พี่สนคลี่ยิ้มบางแล้วบีบแก้มเขาเบาๆ
“ เฮ้อ....ถ้าไม่เล่าให้ฟังให้หมดก็ไม่ยอมใช่มั้ย..? ”
“ ..................... ”
แล้วฝ่ายนั้นก็เริ่มเล่าเรื่องแก้มให้เขาฟังอย่างช้าๆ รุ่นพี่บอกว่าเธอเป็นฝ่ายโทรมาหาก่อนเมื่อประมาณสัปดาห์ที่แล้ว และพอพี่สนได้รู้ว่าจุดประสงค์ของเธอคืออะไรก็ไม่อยากรับสายอีก ได้แต่หวังว่าถ้าทำเป็นไม่สนใจเธอจะเลิกล้มความตั้งใจไปเอง...แต่สุดท้ายก็ยังโทรมาทุกวัน...จนมาถึงวันนี้
“ ตอนแรก...พี่ก็อยากจัดการให้มันเสร็จๆเหมือนกัน...แต่เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงสอบไม่อยากจะคุยให้เสียเวลา...ก็เลยทำเป็นไม่สนใจไปก่อน ”
“ แล้ว....แก้มเอาเบอร์พี่สนมาจากไหนอ่ะ..? ” เขาถามออกไปบ้าง
“ ไม่รู้สิ...แต่พี่ไม่ได้ให้แน่นอน ”
“ ...................... ” อย่างนี้นี่เองสินะ
“ เฮ้อ...จะไปสนใจเรื่องของคนอื่นทำไม..? ”
ทันใดนั้นพี่สนก็จับคางเขาให้หันมาเผชิญหน้า แล้ววินาทีต่อมาก็...ประทับจูบที่ริมฝีปากเขาเบาๆ...จูบที่แสนนุ่มนวลของฝ่ายนั้นได้ทำให้หัวใจของเขาชุ่มชื้นขึ้นมาอีกครั้ง
นานทีเดียว....กว่าเขาจะตัดใจผละริมฝีปากออก เพราะคิดได้ว่าคนอื่นอาจจะบังเอิญเข้ามาเห็นเอาได้
พี่สนเอื้อมมือมาประคองหน้าเขาไว้เบาๆ แล้วจ้องมองเข้ามาในดวงตาจนทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่น
“ พี่รักณัฐมากเลยนะ ”
“ ....................... ”
“ เพราะฉะนั้นเรื่องที่พี่จะนอกใจไปมีคนอื่นล่ะก็...ณัฐลืมไปได้เลย เพราะพี่ไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน ”
...พี่สน...
แล้วรุ่นพี่ก็โน้มตัวเข้ามาสวมกอดเขาไว้อย่างแผ่วเบา แต่กลับทำให้เขารู้สึกอบอุ่นได้อย่างน่าประหลาด
...พี่สน...บอกว่ารักเขามาก...
...ดีใจจัง...
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ”
จากที่กำลังซาบซึ้งกับคำพลอดรักที่พึ่งได้ยิน...ตอนนี้เขากลับรู้สึกแปลกใจ...เมื่ออีกฝ่ายกำลังหัวเราะออกมาเบาๆ
“ หือ...พี่หัวเราะอะไร..? ”
เขาพยายามดันตัวออกมาจากอ้อมกอดของฝ่ายนั้น แต่ก็ไม่เป็นผล มิหนำซ้ำยังรู้สึกว่าถูกกอดไว้แน่นขึ้นเสียอีก
“ ฮ่ะ ๆ ๆ หัวเราะคนขี้หึง...เมื่อกี้ณัฐหึงได้สุดยอดเลย !! ”
“ ประทับใจสามีมาก ”
“ ขอกอดให้ชื่นใจหน่อยเถอะ ”
แล้วพี่สนก็กระชับกอดเขาแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
“ พี่สน...เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก ! ”
เขาพยายามดิ้นสุดแรง...จนฝ่ายนั้นยอมตัดใจคลายมือออกแต่โดยดี
อาการหึงหวงที่เขาแสดงเมื่อครู่มันเด่นชัดเสียจนทำให้เขาแก้ตัวไม่ขึ้น จึงทำให้พี่สนสามารถเอามาล้อเลียนได้อย่างสบายใจ มันเลยทำให้เขาทั้งรู้สึกอาย...ทั้งรู้สึกเขิน...อย่างบอกไม่ถูก
“ ไปแต่งตัวได้แล้ว...นั่งโป๊อยู่นี่ไม่อายหรือไง..?!! ” เขาได้แต่ชี้นิ้วออกคำสั่งเพื่อแก้อาการเขินอายของตัวเอง
“ ค้าบบ ” พี่สนลุกขึ้นยืนทันที
“ ที่รักดุจัง...พี่กลัวแล้วนะ ”
ถึงจะพูดว่ากลัว แต่พี่สนไม่ได้แสดงอาการเหมือนที่พูดแม้แต่น้อย ซ้ำยังโน้มตัวลงมาจุมพิตที่หน้าผากเขาเบาๆอีกต่างหาก
แต่อยู่ดีๆเขาก็ได้ยินเสียงกระซิบของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดเข้ามา !!!!
“ ...................... ”
“ เฮ้ย...มึงอย่าดันกูสิวะ ” เสียงนั้นเบาจนแทบไม่ได้ยิน
หือ..?!!! เสียงของพวกรุ่นพี่งั้นเหรอ..?
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ผลักร่างพี่สนออกทันที !!
“ ไอ้เชี่ย...ถอยไป...เหวออออออ ” เสียงนั้นดังมาจากประตูห้องทางด้านหน้า และไม่นาน
โครมมม !!!!!!!!
บานประตูไม้ถูกผลักออกอย่างแรง พร้อมกับที่ร่างของชายหนุ่มห้าคนนอนกองกันอยู่ตรงนั้น
เขาและพี่สนหันไปมองพร้อมกันทันที
หือ....พวกรุ่นพี่...มาทำอะไรตรงนี้...???
“ แหะ ๆ ๆ ”
เขาได้ยินแต่เสียงหัวเราะแห้งๆของพี่ปอร์เช่ที่กำลังพยายามยันตัวลุกขึ้นยืนจากด้านบนสุดของร่างเพื่อนๆ แล้วรุ่นพี่คนอื่นๆก็แอบอมยิ้มแล้วลุกขึ้นบ้าง แล้วพากันเดินทะยอยออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
“ ตามสบายเลยนะ...ไม่รบกวน ” พี่เม้งทิ้งท้ายแค่นั้นแล้วรีบปิดประตูกลับคืนโดยเร็ว
เขาได้แต่งงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้นภายในเสี้ยววินาที....ทำไมพวกรุ่นพี่ถึง....?????
หา !!! นี่อย่าบอกนะว่า....??
มาแอบดูเขากับพี่สน....!!!
*****************
ความคิดเห็น