คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : บทที่ห้าสิบสาม -- ช่วงเวลา
บทที่ห้าสิบสาม
สองสามวันนี้เขาได้อยู่กับพี่สนทั้งวันทั้งคืน เพราะรุ่นพี่ไม่ยอมให้เขาออกไปไหน และไม่ใช่แค่นั้น...เพราะพี่สนยังปฏิเสธคำชวนทั้งหมดของเพื่อนสนิทด้วย ทั้งๆที่ปกติฝ่ายนั้นจะต้องออกไปกินเหล้าสังสรรค์กับเพื่อนทุกวันหยุดแท้ๆ
เราสองคนได้แต่ขลุกอยู่ในห้องพัก เช่าหนังเรื่องโปรดมานั่งดูด้วยกัน นอนคุยเรื่องไร้สาระเรื่อยเปื่อยในตอนกลางวัน พอตกเย็นก็ออกไปจ่ายตลาดข้างนอกเพื่อมาทำอาหารกินกันในมื้อค่ำ ถึงแม้ว่านี่อาจจะเป็นการดำเนินชีวิตที่แสนจะธรรมดาและน่าเบื่อในมุมมองของคนอื่น แต่สำหรับเขาแล้ว...ทุกวันกลับมีความสุขและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกเป็นสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับพี่สน แต่ละวันฝ่ายนั้นยังคงแสดงออกถึงความรักอย่างเสมอต้นเสมอปลายและปฏิบัติดีกับเขาอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง จนนั่นทำให้เขากลับมาคิดว่า...เขาช่างเป็นคนที่โชคดีเหลือเกิน...ที่ได้เป็น ‘คนที่พี่สนรัก’...
ถึงแม้ว่าเราจะเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่...แต่ทำไมการคบกันของพวกเราถึงทำให้รู้สึก ‘มีความสุขได้อย่างน่าประหลาด’ แบบนี้ล่ะ แสดงว่าเรื่องเพศไม่ใช่ปัญหาที่แท้จริงของ ‘ความรักของมนุษย์’ เลยสิ
...เพราะถ้ามีความสุขซะอย่าง...แล้วจะยังต้องการอะไรอีก...
...เฮ้อ...ที่เขาคิดได้แบบนี้....
...นี่เขาอาจจะเข้าใกล้ความเป็น ‘เกย์’ ไปแล้วจริงๆก็ได้...
************************************
“ พี่สนจะออกคอมเมดพรุ่งนี้แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังไม่จัดกระเป๋าอีกล่ะ ? ”
เขาถามรุ่นพี่ในตอนสายของวันอาทิตย์ ซึ่งวันนี้ตอนเที่ยงคืนเขาจะต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯแล้ว แต่พี่สนกลับยังทำตัวให้เขาเป็นห่วงอยู่แบบนี้อีก...ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย
“ รอ ‘ภรรยา’ จัดให้ ” พี่สนตอบแทบจะในทันที
“ .................................... ” เขาทำหน้ามุ่ยกลับไป
อะไรกัน...นี่เขาพึ่งจะจัดของให้ตัวเองเสร็จเองนะ แล้วยังต้องมาจัดให้พี่สนอีกเหรอเนี่ย ?
“ ก็พี่ชอบนึกไม่ออกว่าจะเอาอะไรไปดีบ้าง ? ” ฝ่ายนั้นพูดพลางส่งสายตาอ้อนมาให้
“ ขนาดเจ้าตัวยังไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไป...แล้วณัฐจะรู้ได้ยังไงล่ะ ? ”
“ รู้สิ...เพราะณัฐรู้ใจพี่ที่สุด เหมือนภรรยาที่รู้ใจสามี ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ บ้า ” เขากระซิบในลำคอ
จุ๊บ !!
อยู่ดีๆพี่สนก็โน้มตัวเข้ามาหอมแก้มเขาเบาๆ เขารีบหันไปมองหน้างงๆ
“ ของแลกเปลี่ยน ”
“ แลกเปลี่ยนอะไร ? ”
“ แลกกับการจัดของไง...จัดให้หน่อย นะ นะ ”
หา !! ถูกหอมแก้มแลกกับการที่เขาต้องจัดของให้เนี่ยนะ ดูยังไงเขาก็เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่องชัดๆ...พี่สนแกล้งเขาอีกแล้ว
“ โอเค...งั้นเราไปจัดของกันเถอะ ” พูดเสร็จพี่สนก็จูงมือเขาเข้าไปในห้องนอนทันที
ร่างสูงดึงกระเป๋าสีดำใบใหญ่ออกมาจากใต้ตู้แล้วเริ่มเลือกเสื้อผ้ามาเกือบสิบชุด ส่วนอีกคนก็นั่งพับเสื้อแต่ละตัวจัดใส่ให้พอดีกับกระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ
“ จะได้ออกไปอยู่ชุมชนแล้ว แต่ทำไมพี่สนไม่เห็นตื่นเต้นเลยล่ะ ? ” เขาถามพลางพับเสื้อยืดสีขาวลายเท่ที่รุ่นพี่ชอบใส่เป็นประจำใส่กระเป๋าทางด้านในสุด
“ ก็งั้นๆแหละ ตอนแรกก็ตื่นเต้นดีอยู่หรอก แต่ตอนนี้เริ่มจะขี้เกียจไปแล้ว ”
“ อย่าลืมถ่ายรูปมาให้ดูด้วยล่ะ ” ร่างเพรียวพูดด้วยแววตาสดใส
“ อืมม เดี๋ยวจะถ่ายรูปสาวๆคณะอื่นมาให้ดูละกัน ”
“ ณัฐหมายถึง...บรรยากาศ...ต่างหากล่ะ ”
“ อ๋อเหรอ ? ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ สาวคณะอื่นนี่คงจะน่ารักมากเลยเนอะ เห็นพูดถึงอยู่นั่นแหละ ” เขาแกล้งพูดเสียงลอย
“ น่ารักสิ ”
“ ............................ ”
“ ............................ ”
รุ่นพี่เห็นเขาเงียบเสียงไปจึงหันมามอง แล้วโน้มตัวลงมานั่งยองๆทางด้านหน้า ยื่นมือมาบีบแก้มเขาให้ยืดออกจนปากกลายเป็นเส้นตรง
“ อื้อออ...เจ็บนะ ” เขาได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ออกไป
“ อย่าหึงบ่อยได้มั้ย เพราะมันน่ารักซะจนพี่อยาก ‘จับกด’ ตลอดเวลา ”
“ ..................................... ” หือ ????
“ อะไร คือ จับกด ?? ” เขากระพริบตาปริบๆด้วยความไม่เข้าใจ
“ หา...?!! ” อีกฝ่ายถึงกับงงไปในทันที
จับ...แล้ว...กดเหรอ ? หมายถึงจับเขากด...กดกับอะไร ? เหมือน ‘จับกดน้ำ’ อะไรแบบนี้หรือเปล่า ?
หรือว่า....คำนี้จะเป็นคำที่ ‘ลามก’ กันนะ !!!
รุ่นพี่ส่ายหัวแล้วคลี่ยิ้มบาง แต่แล้วทันใดนั้นร่างเขาก็ถูกผลักให้นอนราบลงพื้นทันที เพียงเสี้ยววินาทีที่รุ่นพี่ใช้ฝ่ามือเข้ามารองศีรษะเอาไว้ ทำให้เขาไม่รู้สึกเจ็บจากการกระแทกลงพื้น
เขามองฝ่ายนั้นที่คร่อมร่างเขาเอาไว้ทางด้านบน แล้วก็ต้องเข้าใจถึงความหมายของคำเมื่อครู่...จับกด...แบบนี้เองหรอกเหรอ ?
ระหว่างที่สบตากันอยู่นานร่างสูงลูบไล้แก้มเนียนเบาๆ แล้วจึงเอ่ยขึ้น
“ พี่ต้องตายแน่เลย ”
“ ทำไมเหรอ ?? ”
แววตาของฝ่ายนั้นเปลี่ยนเป็นหมองเศร้าลงทันที
“ พี่ต้องตายแน่....ถ้าไม่ได้เจอณัฐนานขนาดนั้น ”
“ ...................................... ” เขาจ้องมองเข้าไปภายในดวงตาฝ่ายนั้น
ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจความรู้สึกของพี่สนหรอกนะ...ถึงแม้ว่าสองสามวันนี้พวกเราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเต็มที่ แต่ว่าทุกนาทีที่ผ่านไปต่างคนก็ต่างตระหนักดีว่า...ไม่นานพวกเขาคงจะต้องจากกันไกลจริงๆ
ตอนนี้เขาเองก็รู้สึก...เจ็บปวดหัวใจ...ไม่แพ้กัน
เพียงแต่ว่า...เขาไม่อยากให้ความรู้สึกนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับตัวเองมากนัก
เพราะฉะนั้น...
ร่างเพรียวหลุดยิ้มออกมา ทำลายบรรยากาศที่เศร้าหมองของอีกฝ่ายไปจนหมดสิ้น ท่าทางนั้นดูแล้วน่ารักน่าชังเป็นที่สุด
“ ยิ้มอะไร ? ” รุ่นพี่ทำหน้างง
เขาไม่อยากให้เราทั้งคู่ตกอยู่ในอารมณ์เศร้าก็จริง...แต่ตอนนี้ก็ใช่ว่าจะกำลังแกล้งทำเป็นมีความสุข เพราะรู้สึกขำพี่สนจริงๆ
“ ฮ่ะ ๆ พี่สนอ่ะ...เหมือน ‘เด็ก’ เลย ”
“ หือ ?? ”
เขาพยักหน้าเบาๆ
“ อื้อ...เหมือนเด็กที่ไม่อยากจากแม่ แล้วก็...ร้องงอแง... ” เขาอธิบายไปก็พลางสังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย
พี่สนจะโกรธมั้ยนะ ? ที่เขาหาว่าเป็นเด็กเนี่ย ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นรุ่นพี่...เราพูดเหมือนไม่เคารพเลยแฮะ
“ เด็ก ?? ” ฝ่ายนั้นถามย้ำด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ ............................ ” เขามองอีกฝ่าย แต่ไม่กล้าตอบยืนยันอีกครั้ง
“ เหรอ ? ” รุ่นพี่ถามสั้นๆ พร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
เอ๋....รู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มจะแปลกๆแฮะ
ไม่นานก็รู้สึกว่าใบหน้าของรุ่นพี่โน้มใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆจนลมหายใจเป่ารดแก้ม...แล้วริมฝีปากของฝ่ายนั้นก็เข้ามาประกบที่ริมฝีปากของเขาพอดี ลิ้นอ่อนนุ่มของพี่สนเริ่มแทรกเข้ามาอย่างช้าๆ เขาพริ้มตาหลับแล้วยอมเปิดปากให้ฝ่ายนั้นรุกล้ำเข้ามาได้ตามใจ
รุ่นพี่เปลี่ยนเป็นคลอเคลียที่แก้มทั้งสองข้าง และเริ่มซุกไซ้ที่ซอกคอจนทำให้รู้สึกสยิว
“ เด็ก...ทำแบบนี้ได้มั้ย ? ” พี่สนแกล้งถาม
ฝ่ายนั้นไล้ลิ้นขึ้นมาจนถึงใบหูแล้วขบเม้มที่ติ่งหูของเขาเบาๆ
“ เด็ก...ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ ? ”
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดต้นคอ...สัมผัสซุกไซ้ที่บางเบาทำให้เรารู้สึกสยิวได้อย่างง่ายดาย
ร่างเพรียวเผลอส่งเสียงครางแผ่วเบาเมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนมาใช้ลิ้นไล้เลียและดูดดุนบริเวณต้นคอจนเกิดเสียงจิ๊จ๊ะ และไม่นานบริเวณนั้นก็เกิดรอยแดงประทับขึ้นมา
“ ไม่ใช่...แล้วก็ได้ ” เขาเอ่ยตอบเสียงเบา
“ หึหึ ” ฝ่ายนั้นส่งเสียงอย่างพอใจ แต่ก็ยังไม่หยุดการกระทำดังกล่าว
“ ไม่ใช่เด็กแล้ว...พอใจหรือยัง ? ” แก้มของร่างเพรียวเริ่มมีสีแดงระเรื่อ ได้แต่หวังว่าพี่สนจะหยุดการหลอกล้อกับร่างกายของเขาเสียที เพราะกลัวว่าอารมณ์จะคล้อยตามไปมากกว่านี้
“ ยัง ” พี่สนตอบทั้งที่ใบหน้าซุกไซ้อยู่ซอกคออยู่อย่างนั้น
****************************************************
“ ครั้งนี้โทษพี่ไม่ได้นะ เป็นเพราะณัฐยั่วพี่ก่อนต่างหาก ” ฝ่ายนั้นแกล้งกระซิบยั่วเย้า
“ ณัฐยั่วตอนไหนกัน ? ” เขาถามด้วยความเหนื่อยเพลีย
“ ไม่รู้จักคำว่า ‘จับกด’ บ้างล่ะ ? หาว่าพี่เป็น ‘เด็ก’ บ้างล่ะ ?.....ยั่วชัดๆ ”
“ ไม่ใช่สักหน่อย ” เพราะร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงเขาจึงไม่อยากจะพูดต่อล้อต่อเถียงกับฝ่ายนั้นอีก
“ .................................. ”
“ ................................. ”
ผ่านไปประมาณห้านาที...จนลมหายใจของเราทั้งคู่ราบเรียบสม่ำเสมอ เขาจึงเริ่มเอ่ยคำพูดขึ้นอีกครั้ง
“ เรา...จัดของไม่เสร็จเลย ”
พี่สนยิ้มหวานมาให้...รอยยิ้มนั้นดูอบอุ่นและอ่อนโยนเหลือเกิน
“ นั่นสินะ ”
“ แต่ตอนนี้...พี่ขอนอนกอดณัฐไว้อย่างนี้ก่อนละกัน ”
เขาหันหน้ากลับแล้วแอบอมยิ้มกับตัวเองเล็กน้อย...ขยับหลังพิงแผ่นอกกว้างที่อบอุ่นนั้น ก่อนที่จะวางแขนทาบทับกับแขนของอีกฝ่ายที่กำลังโอบกอดเขาเอาไว้เช่นกัน ประสานนิ้วมือทั้งห้าที่แข็งแรงนั้นอย่างหลวมๆ แต่ทว่า...มั่นคง...คล้ายกับจะไม่ยอมปล่อยให้ไปไหนไกล
...นั่นสินะ...
...ขอนอนกอดพี่สนเอาไว้อย่างนี้...ก่อนละกัน...
***************************************
ความคิดเห็น