เสียใจ เสียใจจริง ๆ

ของงี้อยู่ที่คนนะพี่  หนูอ่านนิยายตั้งแต่สิบต้นๆ ต้นมากกกเลข1เลย  อ่านก็มีทั้งแนวติ๊งต๊องบ้าง เรทบ้าง แต่จนบัดนี้ก็ยังอยู่ดีไม่มีเหตุการณ์ที่น่าเสียใจเกิดขึ้น

คิดว่าเขาคงไม่ได้มีแค่ฉากเรทในนิยายเป็นสิ่งยั่วยุอย่างที่เขาว่าหรอก  มันต้องมีเกินนั้นชัวร์ (ค่อนข้างมั่นใจว่าอ่านเรทมากแล้วมากกว่ามานนน อ่านแบบบังเอิญไม่ใช่สแกนหา- -") เช่นคลิปหรืออะไรก็ช่าง

แต่ถ้าเด็กเขาคิดเป็นนะพี่  สิ่งยั่วยุมาให้พรึ่บตรงหน้า แต่คนมันคิดเป็นอะ ก็ไม่เกิดอะไร

แต่เด็กคิดไม่เป็น มันแก่แดดแก่ลม ไม่ต้องมีสิ่งยั่วยุ ไม่ต้องมายุ่งวงการนิยายมันก็ไปสรรหาจนมีให้ได้แหละ 


อย่าไปเครียด  หน้าแก่ก่อนวัยแล้ว  ฮิ้ววว (คิดว่าคงไม่เครียดแล้วล่ะ  ไดนี้มันปีกว่าแล้ว - -")

---

PS.  การร้องไห้กับใครสักคน มีค่ามากกว่าการหัวเราะเพียงคนเดียวมากมาย.. และเราจะได้รู้ว่าสิ่งใดมีค่า ก็ต่อเมื่อเราเสียมันไปแล้ว เมื่อรู้ว่าจะเสีย เรารู้สึกหวงแหน แม้ความรู้สึกนั้นจะไม่ช่วยอะไรดีขึ้นก็ตาม..

มันอยู่ที่คนแต่ละคน
ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก
เพราะถ้าเขาไปอ่านนิยายเรื่องอื่น
เขาคงมีอารมณ์อย่างว่าเหมือนกัน
อยู่ที่ความคิดไตร่ตรองของเขาเอง
เราทำดีที่สุดในทางของเราก็พอ
ใช่ว่าทุกคนจะเป็นแบบเขา
เราก็อ่านตั้งแต่เด็ก สิบขวบล่ะมั้ง
ยังไม่เห็นจะมีอารมณ์รุนแรงอย่างเช่นแม่นางผู้นั้นเลยท่าน
==

จึ๊ย ยย 

ฉ กันกันไปเลยทีเดียว :)  เขียนต่อปาย อัคนี เคชิ ชิ๊ง!

อย่าเครียดมากน๊ะ สู้ๆ

โห พึ่งจะรู้นะเนี่ยว่าเฮียเจออีแบบนี้ด้วยอะ

หวังว่าเฮียคงไม่คิดมากแล้วน้า

เค้าเชื่อนะว่า ถ้าคนเราทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแล้วที่เหลือก็ต้องแล้วแต่ฟ้าลิขิต

สู้ๆนะคับ เป็นกำลังใจให้

แวะมาให้กำลังใจนะค๊า..

อ่านแล้วตกใจเลย ทำไมเด็กสมัยนี้น๊า.. (เราก้อไม่ได้อายุต่างกันมาก 55)

เค้าคงพูดไม่ได้ไตร่ตรองอ่ะคะ.. อาจจะเป็นแค่ความคิดชั่ววูบก้อได้ เด็กๆ อ่าเนอะ

พออ่านนิยายแล้วมันก้ออิน อยากมีความสุขเหมือนอย่างที่ในโลกของนิยายมีบ้าง...






* สู้ๆค่ะ *

ม่ายรุนะค่ะ ว่าเด็กคนนั้นคิดยังไง

แต่เราหนูว่าฉาก ที่พี่แต่งขึ้นอ่า

มันเปนจินตนาการมากกว่า

มองเปนศิลปะมากกว่า

แต่บางคนเค้าก็มองแบบนั้น

ต่างทรรศนะอ่านะ หนูว่าพี่อย่าคิดมากเลยนะ

พี่แต่งได้ดีแล้วล่ะค่ะ สู้ต่อนะค่ะ