ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สิ่งที่น่ากลัวกว่าน้ำท่วม
งานเลี้ยงของโพสิ้นสุดลง ตอนนี้ก็เป็นยามเย็นแล้ว ชั้นกำลังพักเหนื่อยที่วิหารเวสต้าบนยอดเขาโอลิมปัส ชั้นยังพอมีเวลาเดินสายได้ซักเมืองอีกวันนี้ ว่าแล้วชั้นก็เอนตัวลงบนเก้าอี้เลซี่เทวี พร้อมกับคว้าสมุดเล่มเล็กๆขึ้นมาเล่มหนึ่ง ที่สมุดบันทึกจดเกี่ยวกับรายการเมืองต่างๆที่ตรวจที่ผ่านมา แล้วชั้นเหลือบสายตาไปเรื่อยๆ พร้อมกับเห็นชื่อเมือง "ทรอย"
อืม...ชั้นไม่ได้ไปเดินสายเมืองทรอยนี้มานานเป็นเดือนแล้ว ป่านนี้เด็กเกิดใหม่คงจะมีบ้างล่ะค่ะ ว่าแล้วชั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เลซี่เทวี พร้อมกับคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปยังวิหารเวสต้าประจำเมืองทรอยของชั้น
"สวัสดีค่ะ ฮีไซโอนี ผู้ดูแลวิหารเวสต้าประจำเมืองทรอยค่ะ"เสียงนั้นดังขึ้น
"ฮีไซโอนีจ๊ะ"ชั้นพูด "ช่วยจัดที่ทำความสะอาดสำหรับข้าหน่อยสิ"ชั้นสั่งนาง "ข้าจะไปเดินสายเมืองนี้ตอนเย็นนี้"
"ค่ะ ท่านเฮสเทีย
ชั้นเดินสายตรวจเมืองทรอยเช่นเดียวกับทุกๆเมือง วันนี้ชั้นมาแบบไม่ได้นัดหมายไว้ล่วงหน้า ดังนั้นชั้นต้องให้พรกับเด็กทารกเยอะๆหน่อย อย่างไรก็ดี ดูเหมือนว่าเมืองนี้จะอยู่ในช่วงภัยพิบัติน้ำท่วม แต่ชั้นก็ไม่ย่อท้อค่ะ ไหนๆก็มาเมืองนี้แล้ว การให้พรเด็กทารกของชั้นจึงยากลำบากขึ้นเล็กน้อย แต่ชั้นก็มีความสุขค่ะ ชาวเมืองบางคนของทุกเมืองเมื่อรู้ว่าชั้นมาเยี่ยมทักทายเมือง ก็จะกุลีกุจอมุ่งหน้าสู่วิหารของชั้นประจำเมืองนั้นๆ เพื่อรอฟังคำเทศนาจากชั้นที่ล้วนแต่เป็นประโยชน์ หรือถ้ามีปัญหาสังคมอะไรเกิดขึ้นมา ก็เป็นหน้าที่ของชั้นเหมือนกันค่ะที่จะต้องช่วยแก้ปัญหา ดูตัวอย่างได้จากเคสที่ชั้นแก้ไว้ในเมืองอัตติกาสิค่ะ คงจะเข้าใจได้ค่ะว่าชั้นมีหน้าที่อะไร
"โอ้ว ท่านเฮสเทีย ได้โปรดให้พรคุ้มครองลูกชายของข้าด้วยเถิด"ชายวัยกลางคนคนหนึ่งอุ้มทารกมาให้ชั้นให้พรในบ้าน
ชั้นเดินสายให้พรทารกตามบ้านไปได้ซักIII-IV บ้าน พอชั้นเสร็จจากบ้านหลังที่V ก็มีทหารคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาชั้นพร้อมกับโค้งคำนับชั้น
"เรียน เทวีเฮสเทีย ท้าวเลือมมิดอนกษัตริย์ผู้ครองเมืองทรอยขอเชิญท่านไปช่วยบรรเทาอุทกภัยแห่งนี้ด้วยเถิด..."
เฮ้อ...มีเรื่องเหนื่อยอีกแล้วล่ะค่ะ ช่วงนี้โพคงมัวแต่จัดงานปาร์ตี้ก็เลยตรวจตรามหาสมุทรไม่ทั่วถึง จึงได้เกิดน้ำท่วมขึ้น เหนื่อยที่น้องสาวอย่างชั้นอีกแล้วค่ะ
"ข้ากับเหล่าสาวพรหมจรรย์ไปบรรเทาทุกข์เอง"ชั้นตอบทหารคนนั้น
"ขอบพระทัยท่านเฮสเทีย ท้าวเลือมมิดดอนขอให้ท่านช่วยพูดให้ขวัญและกำลังใจกับชาวเมืองที่อยู่ในอุทกภัยครั้งนี้ด้วย"ทหารที่หมอบต่อหน้าชั้นรายงานให้ชั้น
แหม๋ ชั้นส่งสาวพรหมจรรย์ไปช่วย แล้วชั้นก็ต้องพูดให้ขวัญและกำลังใจด้วย ดูเหมือนเป็นการช่วยเหลือที่ครบเครื่องเลยทีเดียวค่ะ
"ตกลง เรายินดีจะให้ขวัญและกำลังใจ"ชั้นตอบ พร้อมกับแวบไปยังวิหารเวสต้าปประจำเมืองทรอยทันที
"ฮีไซโอนีจ๊ะ..."ชั้นเรียกฮีไซโอนี "พ่อของเธออยากให้พวกเราไปช่วยเหลือชาวเมืองที่ประสบภัยน้ำท่วมแน่ะจ๊ะ"
"จะให้ดิฉันรับใช้อะไรค่ะ"ฮีไซโอนีถามอย่างคอยท่า
"ช่วยเกณฑ์สาวพรหมจรรย์ซักXคนหน่อย ช่วยเกณฑ์ไปช่วยเหลือชาวเมืองที่เจอน้ำท่วมหน่อยน่ะจ๊ะ"ชั้นสั่งการ
"ได้ค่ะ ท่านเฮสเทีย"
ฮีไซโอนีใช้เวลาไม่นานก็เรียกสาวพรหมจรรย์ในวิหารเวสต้ารวมทั้งตัวฮีไซโอนีด้วยเป็นXคนพอดี พวกเราเดินมุ่งหน้าไปยังซีกตะวันตกของเมือง ตอนนี้น้ำก็เริ่มเจิงนองเท้าของชั้นแล้ว
"โอ้ว ท่านเฮสเทีย ยินดีต้อนรับครับ"
ท้าวเลือมมิดอนนั้นเอง ตอนนี้ท้าวเธอกำลังนั่งอยู่บนเรือไม้ขนาดเล็กคอยช่วยเหลือชาวเมืองไปด้วยการส่งกระสอบอาหาร "ตอนนี้บริเวณนี้เดี๋ยวๆน้ำก็ท่วม เดี๋ยวๆก็ไม่ท่วม แต่ตอนนี้มันชักท่วมนานแล้วสิ"เขายังคงพล่ามต่อไป
เหล่าสาวพรหมจรรย์เริ่มไปขนของกระสอบอาหารส่งให้บรรดาชาวบ้าน ขณะที่ทหารที่แบกปืนเบิกปูนไปโบกตึกกั้นน้ำ ดูๆแล้วเป็นการช่วยเหลือที่ครบวงจรจริงๆ เพราะเอาชั้นมาพูดให้กำลังใจอีกต่างหาก
"เชิญท่านเฮสเทียพูดปราศัยได้เลยครับ"ทหารคนหนึ่งนำชั้นขึ้นไปบนเรือที่มีที่ให้ยืนสูง ชั้นมองไปรอบๆแล้วยิ้มให้กับทุกคน
"สวัสดี ชาวเมืองทรอยทั้งหลายที่ประสบภัยน้ำท่วมครังนี้"ชั้นเริ่มพูด "น่าเสียดายน่ะค่ะที่น้ำท่วมแค่นี้มันพัดแค่บ้านเรือนเสียหาย มันน่าจะท่วมพัดให้หนักมากกว่านี้..."
ทุกคนหันมามองชั้นทันที ทำสีหน้าราวกับตกใจกับสิ่งที่ชั้นพูดออกไป
"ท่านเฮสเทีย ทำไมท่านพูดแบบนี้ ชาวเมืองผมยิ่งแย่อยู่แล้วน่ะ"ท้าวเลือมมิดอนออกปากถามชั้น
"ก็ดูซิ..."ชั้นชี้ให้ท้าวเลือมมิดอนดู "น้ำท่วมครั้งนี้พัดแค่บ้านเรือนเสียหาย แต่กิเลสน่ะมันท่วมใจผู้คนน่ากลัวกว่าอีก ทั้งทหารก็ดี ทั้งสาวพรหมจรรย์ก็ดี ต่างก็ช่วยบรรเทาให้ชาวบ้าน แต่ชาวบ้านแทนที่จะช่วยทหารบ้าง กลับมานั่งกินเหล้าเล่นการพนัน อย่างนี้มันน่าจะท่วมพัดให้เจ้าของบ้านตายไปเลย"
ทันทีที่ชั้นพูดจบ เหล่าชาวบ้านที่กำลังกินเหล้า กำลังเล่นพนัน ต่างก็ปล่อยให้ความช่วยหนีแตกกระเจิงกันอีกแล้วค่ะ...
อืม...ชั้นไม่ได้ไปเดินสายเมืองทรอยนี้มานานเป็นเดือนแล้ว ป่านนี้เด็กเกิดใหม่คงจะมีบ้างล่ะค่ะ ว่าแล้วชั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เลซี่เทวี พร้อมกับคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปยังวิหารเวสต้าประจำเมืองทรอยของชั้น
"สวัสดีค่ะ ฮีไซโอนี ผู้ดูแลวิหารเวสต้าประจำเมืองทรอยค่ะ"เสียงนั้นดังขึ้น
"ฮีไซโอนีจ๊ะ"ชั้นพูด "ช่วยจัดที่ทำความสะอาดสำหรับข้าหน่อยสิ"ชั้นสั่งนาง "ข้าจะไปเดินสายเมืองนี้ตอนเย็นนี้"
"ค่ะ ท่านเฮสเทีย
ชั้นเดินสายตรวจเมืองทรอยเช่นเดียวกับทุกๆเมือง วันนี้ชั้นมาแบบไม่ได้นัดหมายไว้ล่วงหน้า ดังนั้นชั้นต้องให้พรกับเด็กทารกเยอะๆหน่อย อย่างไรก็ดี ดูเหมือนว่าเมืองนี้จะอยู่ในช่วงภัยพิบัติน้ำท่วม แต่ชั้นก็ไม่ย่อท้อค่ะ ไหนๆก็มาเมืองนี้แล้ว การให้พรเด็กทารกของชั้นจึงยากลำบากขึ้นเล็กน้อย แต่ชั้นก็มีความสุขค่ะ ชาวเมืองบางคนของทุกเมืองเมื่อรู้ว่าชั้นมาเยี่ยมทักทายเมือง ก็จะกุลีกุจอมุ่งหน้าสู่วิหารของชั้นประจำเมืองนั้นๆ เพื่อรอฟังคำเทศนาจากชั้นที่ล้วนแต่เป็นประโยชน์ หรือถ้ามีปัญหาสังคมอะไรเกิดขึ้นมา ก็เป็นหน้าที่ของชั้นเหมือนกันค่ะที่จะต้องช่วยแก้ปัญหา ดูตัวอย่างได้จากเคสที่ชั้นแก้ไว้ในเมืองอัตติกาสิค่ะ คงจะเข้าใจได้ค่ะว่าชั้นมีหน้าที่อะไร
"โอ้ว ท่านเฮสเทีย ได้โปรดให้พรคุ้มครองลูกชายของข้าด้วยเถิด"ชายวัยกลางคนคนหนึ่งอุ้มทารกมาให้ชั้นให้พรในบ้าน
ชั้นเดินสายให้พรทารกตามบ้านไปได้ซักIII-IV บ้าน พอชั้นเสร็จจากบ้านหลังที่V ก็มีทหารคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาชั้นพร้อมกับโค้งคำนับชั้น
"เรียน เทวีเฮสเทีย ท้าวเลือมมิดอนกษัตริย์ผู้ครองเมืองทรอยขอเชิญท่านไปช่วยบรรเทาอุทกภัยแห่งนี้ด้วยเถิด..."
เฮ้อ...มีเรื่องเหนื่อยอีกแล้วล่ะค่ะ ช่วงนี้โพคงมัวแต่จัดงานปาร์ตี้ก็เลยตรวจตรามหาสมุทรไม่ทั่วถึง จึงได้เกิดน้ำท่วมขึ้น เหนื่อยที่น้องสาวอย่างชั้นอีกแล้วค่ะ
"ข้ากับเหล่าสาวพรหมจรรย์ไปบรรเทาทุกข์เอง"ชั้นตอบทหารคนนั้น
"ขอบพระทัยท่านเฮสเทีย ท้าวเลือมมิดดอนขอให้ท่านช่วยพูดให้ขวัญและกำลังใจกับชาวเมืองที่อยู่ในอุทกภัยครั้งนี้ด้วย"ทหารที่หมอบต่อหน้าชั้นรายงานให้ชั้น
แหม๋ ชั้นส่งสาวพรหมจรรย์ไปช่วย แล้วชั้นก็ต้องพูดให้ขวัญและกำลังใจด้วย ดูเหมือนเป็นการช่วยเหลือที่ครบเครื่องเลยทีเดียวค่ะ
"ตกลง เรายินดีจะให้ขวัญและกำลังใจ"ชั้นตอบ พร้อมกับแวบไปยังวิหารเวสต้าปประจำเมืองทรอยทันที
"ฮีไซโอนีจ๊ะ..."ชั้นเรียกฮีไซโอนี "พ่อของเธออยากให้พวกเราไปช่วยเหลือชาวเมืองที่ประสบภัยน้ำท่วมแน่ะจ๊ะ"
"จะให้ดิฉันรับใช้อะไรค่ะ"ฮีไซโอนีถามอย่างคอยท่า
"ช่วยเกณฑ์สาวพรหมจรรย์ซักXคนหน่อย ช่วยเกณฑ์ไปช่วยเหลือชาวเมืองที่เจอน้ำท่วมหน่อยน่ะจ๊ะ"ชั้นสั่งการ
"ได้ค่ะ ท่านเฮสเทีย"
ฮีไซโอนีใช้เวลาไม่นานก็เรียกสาวพรหมจรรย์ในวิหารเวสต้ารวมทั้งตัวฮีไซโอนีด้วยเป็นXคนพอดี พวกเราเดินมุ่งหน้าไปยังซีกตะวันตกของเมือง ตอนนี้น้ำก็เริ่มเจิงนองเท้าของชั้นแล้ว
"โอ้ว ท่านเฮสเทีย ยินดีต้อนรับครับ"
ท้าวเลือมมิดอนนั้นเอง ตอนนี้ท้าวเธอกำลังนั่งอยู่บนเรือไม้ขนาดเล็กคอยช่วยเหลือชาวเมืองไปด้วยการส่งกระสอบอาหาร "ตอนนี้บริเวณนี้เดี๋ยวๆน้ำก็ท่วม เดี๋ยวๆก็ไม่ท่วม แต่ตอนนี้มันชักท่วมนานแล้วสิ"เขายังคงพล่ามต่อไป
เหล่าสาวพรหมจรรย์เริ่มไปขนของกระสอบอาหารส่งให้บรรดาชาวบ้าน ขณะที่ทหารที่แบกปืนเบิกปูนไปโบกตึกกั้นน้ำ ดูๆแล้วเป็นการช่วยเหลือที่ครบวงจรจริงๆ เพราะเอาชั้นมาพูดให้กำลังใจอีกต่างหาก
"เชิญท่านเฮสเทียพูดปราศัยได้เลยครับ"ทหารคนหนึ่งนำชั้นขึ้นไปบนเรือที่มีที่ให้ยืนสูง ชั้นมองไปรอบๆแล้วยิ้มให้กับทุกคน
"สวัสดี ชาวเมืองทรอยทั้งหลายที่ประสบภัยน้ำท่วมครังนี้"ชั้นเริ่มพูด "น่าเสียดายน่ะค่ะที่น้ำท่วมแค่นี้มันพัดแค่บ้านเรือนเสียหาย มันน่าจะท่วมพัดให้หนักมากกว่านี้..."
ทุกคนหันมามองชั้นทันที ทำสีหน้าราวกับตกใจกับสิ่งที่ชั้นพูดออกไป
"ท่านเฮสเทีย ทำไมท่านพูดแบบนี้ ชาวเมืองผมยิ่งแย่อยู่แล้วน่ะ"ท้าวเลือมมิดอนออกปากถามชั้น
"ก็ดูซิ..."ชั้นชี้ให้ท้าวเลือมมิดอนดู "น้ำท่วมครั้งนี้พัดแค่บ้านเรือนเสียหาย แต่กิเลสน่ะมันท่วมใจผู้คนน่ากลัวกว่าอีก ทั้งทหารก็ดี ทั้งสาวพรหมจรรย์ก็ดี ต่างก็ช่วยบรรเทาให้ชาวบ้าน แต่ชาวบ้านแทนที่จะช่วยทหารบ้าง กลับมานั่งกินเหล้าเล่นการพนัน อย่างนี้มันน่าจะท่วมพัดให้เจ้าของบ้านตายไปเลย"
ทันทีที่ชั้นพูดจบ เหล่าชาวบ้านที่กำลังกินเหล้า กำลังเล่นพนัน ต่างก็ปล่อยให้ความช่วยหนีแตกกระเจิงกันอีกแล้วค่ะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น