คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5
"เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ?"เจ้าหญิงคนงามถามด้วยความสงสัยขณะที่ทอดสายตามองไปที่กองไฟ เห็นสิ่งที่เคยมีชีวิตชนิดหนึ่งกำลังถูกย่าง ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองเจ้าหล่อนอย่างสงสัยก่อนจะถามออกมาอย่างอดไม่ได้
"ข้าก็กำลังย่างปลาไง"
"ปลาหรอ? นี่หรอหน้าตาของปลา"
"เจ้าไม่เคยเห็นปลารึไง"
"ไม่ ข้าไม่เคย"เจ้าหล่อนส่ายหัวก่อนจะมองเจ้าปลาที่ถูกย่างอยู่ ในใจก็นึกแอบสงสาร ไม่กล้ากิน แต่ก็ทนเสียงเรียกร้องของกระเพาะที่ร้องอยู่ไม่ได้...
"เจ้ามาจากไหน"อยู่ๆชายหนุ่มก็ถามขึ้นขณะที่ทั้ง 2 นั่งเงียบๆอยู่
"ข้ามาจากฟลอโรร่า เจ้าไม่รู้จักจริงๆหรอ"
"ข้าไม่เคยได้ยิน"
"ลืมบอกไป ข้าชื่อฟลอซิเธีย เป็นเจ้าหญิงของฟลอโรร่า"หล่อนพูดแล้วยืดตัวขึ้นอย่างภูมิใจ แต่ชายหนุ่มกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย กลับนั่งย่างปลาต่ออย่างไม่สนใจ...จนหญิงสาวชักจะหงุดหงิด
"เจ้าไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง"
"รู้สึกอะไร"ชายหนุ่มถามเสียงเรียบจนเจ้าหญิงเองก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไร ปกติพอบอกคนอื่นๆว่าหล่อนคือเจ้าหญิง ทุกคนก็จะแสดงท่าทีที่อ่อนน้อมขึ้นมาทันที แตกต่างจากชายคนนี้...
"ช่างมันเถอะ !! ช้าหิวแล้ว"
"มันยังไม่สุก เจ้าจะกินได้ยังไง"
"ก็ข้าหิว"
"เจ้าก็เข้าป่าไปหาอะไรกินสิ"ชายหนุ่มพูดตอบอย่างยียวน แต่ยังคงไม่เงยหน้าไม่มองหน้าองค์หญิง เลยไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนตอนนี้หงุดหงิดมากเพียงใด !!!!
ทางฝั่งของในปราสาทตอนนี้ก็กำลังยุ่งวุ่นวายไปหมด ข่าวของเจ้าหญิงหายตัวไปทำให้ผู้คนขวัญเสีย พระราชาระดมพลให้ออกตามหาเจ้าหญิงอย่างเร่งด่วน โดยมีเจ้าชายของเมืองอื่นๆมาเสนอตัวช่วยด้วย
"ข้าจะตามหาเจ้าหญิงอันเป็นที่รักของท่านให้พบ ท่านฮอว์ธอร์น"เจ้าชายของอคัมเซียผู้เคยตกเป็น"ตัวเลือก"ในการแต่งงานรีบเสนอตัวทันที ทำให้อีก 3-4 เจ้าชายเสนอตัวตาม พระราชาฮอว์ธอร์นเสด็จพ่อขององค์หญิงรีบรับข้อเสนอทันทีและยังบอกอีกว่า
"หากท่านใดพบลูกสาวของข้าเป็นคนแรก ข้าจะยกให้ท่านพร้อมกับยกเมืองนี้ให้ด้วย"เจ้าชายทุกพระองค์หันมามองหน้ากัน ก่อนจะรีบขอตัวแล้วออกตามหาองค์หญิงทันที...
นางคงไม่รู้เลย ว่าตนเองกำลังทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้น...
พอพูดถึงนางแล้ว...ตอนนี้นางก็กำลังกระฟัดกระเฟียดเดินวนเวียนอยู่ในป่าเพื่อหาของกิน...ตามคำของผู้ชายคนนั้น เชอะ ก็คนมันหิวนี่ !!!
"แล้วอะไรกินได้ อะไรกินไม่ได้ล่ะเนี่ย"เจ้าหญิงคนงามพูดพึมพำกับตัวเองจ้องมองไปที่ผลไม้หลากสีสันที่มีอยู่เต็มต้น มันดูน่ากินนัก แต่ทำไมถึงมีผลเต็มต้น ? ช่างน่าสงสัยจริงๆ แต่ด้วยความหิว ทำให้เธอตัดสินใจเด็ดมาลูกหนึ่งทันที
ทันใดนั้น ต้นไม้ใหญ่ที่เคยตั้งตรงตะหง่านก็เริ่มสั่นไหวทันที กิ่งไม้กิ่งใหญ่เริ่มขยับซ้าย ขยับขวาเหมือนมันมีชีวิต ฟลอซิเธียปล่อยผลไม้สีสวยหล่นจากมือก่อนจะกรี๊ดเสียงดังลั่นป่า ต้นไม้เริ่มคลั่ง มันตวัดกิ่งใหญ่ๆมาฟาดเธอ แต่เธอก็หลบทันอย่างฉิวเฉียด กิ่งที่ 2 ตามมา เธอก็หลบอีก แต่ไม่ทันเห็นว่ามีเถาวัลย์ค่อยๆเลื้อยมาพันขาเธอไว้แล้วดึงเธอขึ้นไปข้างบน เธอกรี๊ดเสียงดังอีกครั้งเมื่อพบว่าตรงยอดต้นไม้มีปากใหญ่และเขี้ยวยาวเฟื้อยกำลังอ้าและแสยะยิ้มมาให้เธอ เจ้าหญิงพยายามแกะเถาวัลย์นั่นอย่างกระวนกระวาย ตาก็จ้องมองไปที่ฟันแหลมคมตรงนั้น...
"ฮืออ ท่านพ่อข้าขอโทษ ฟรีเซียข้าขอลาก่อน อะโคไนท์ข้ารักเจ้านะ ท่านแม่ ข้ากำลังจะไปพบท่านแล้ว"องค์หญิงบ่นงึมงำๆน้ำตาไหลพราก ไม่นึกว่าตัวเองจะต้องมาตายอนาถอย่างนี้ โดนเจ้าต้นไม้บ้านี่กิน !!
ไม่ทันที่เจ้าต้นไม้ปิศาจจะได้ส่งหญิงสาวเข้าไปในปาก ชายหนุ่มที่วิ่งตามเสียงกรีดร้องมาก็กระโดดขึ้นใช้ดาบฟันฉับเข้าที่เถาวัลย์ทันที ทำให้เจ้าหญิงคนงามล่วงหล่นบนอ้อมกอดของชายหนุ่มที่กระโดดมารับไว้ เจ้าหล่อนลืมตามองอย่างตกใจก็ได้รับสายตาดุๆจากชายหนุ่มมาเป็นการคาดโทษ เขาวางเธอลงบริเวณที่ห่างจากการต่อสู้แล้วหันหลังกลับไปสู้กับต้นไม้ปิศาจนั่นต่อ ชายหนุ่มใช้ดาบในมือฟันไปเรื่อยๆ แต่ยิ่งฟันกิ่งไม้มากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งงอกขึ้นมา จนเขาตัดสินใจวางดาบลงแล้วกระโดดออกมายืนห่างจากต้นไม้ซัก 2 เมตร
"ไฟร์เยอร์ ข้าขอยืมพลังจากท่าน"เขากล่าวเสียงเรียบ ไม่นานนักก้อนลูกไฟเริ่มมาปรากฎบนมือของเขา เขารอให้มันเป็นก้อนใหญ่ขึ้น จากนั้นก็วิ่งเข้าไปอัดพลังใส่ต้นไม้ต้นนั้น มันบิดเร้าๆราวปวดแสบปวดร้อน เขาจึงถือโอกาสวิ่งไปฉุดเจ้าหญิงตัวแสบหนีออกมาทันที...
ความคิดเห็น