ทางใครทางมัน! เราหย่ากันแล้ว! [สามบุพเพสกุลซือ]

     สีหน้าแบบนั้นหลังจากเห็นหนังสือหย่าที่ข้ายื่นให้คืออะไร? ในเมื่อตลอดสามปีท่านเป็นคนเรียกร้องอยากได้มันมากไม่ใช่หรือ ข้าก็ลงนามให้แล้ว ท่านและคนอื่นๆ ในจวน ควรจะจุดพลุดีใจสิ ที่นางมารน่าชังมากแผนการร้ายกาจผู้นี้ จะไปจากชีวิตจวนสกุลซือเสียที

     สีหน้าแบบนั้นคือไม่เชื่อใจ? คิดว่าข้าจะวางแผน? คิดว่ามีอะไรเข้าสิงข้า? คิดว่าข้าสมองกลับจนฟั่นเฟือน?

     ไม่มีใครคิดว่าข้าสำนึกผิดคิดได้บ้างเลยหรือ

     เหอะๆ ในสายตาทุกคนข้าดูเลวร้ายมากสินะ ข้าจะพูดชัดๆ อีกรอบเลยนะ ข้าก็คือข้า ข้าที่เป็นเจ้าของร่าง ไม่มีใครทะลุมิติมาสิงร่างข้าทั้งนั้น!

     ข้ารู้ว่าส่วนนึงเป็นเพราะความผิดพลาดในอดีตที่ข้าเคยทำ.. 

     ข้าจึงพยายามแสดงให้ทุกคนเห็นถึงความดีในตัวและความจริงใจของข้า แต่ก็หาได้มีใครเปิดใจมองข้าในมุมใหม่ไม่ ซ้ำยังยัดเยียดเรื่องร้ายๆ ที่ข้าไม่เคยทำให้ด้วย เช่นนั้น..

     พอกันที!!

     'เซียวหลินหลิง' คนนี้ขอยอมแพ้ 

     เหนื่อยก็พัก ถ้าเขาไม่รักก็พอ! หนังสือหย่านี่ข้ามอบให้ท่าน 

     แม้ใจของข้าจะรักและเทิดทูนท่านมาก แต่ข้าขอไปจากชีวิตท่านดีกว่าข้าจะต้องทนเจ็บไปมากกว่านี้ดีกว่า เมื่อเวลาสามปีได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าใจของท่านแข็งยิ่งกว่าหิน (คนอื่นด้วย) //พูดถึงก็เกลียดหัวใจของตนเองนัก 

     เอาเถอะ! อย่างน้อยข้าก็ภูมิใจที่ยังไม่เคยร่วมเข้าหอกับท่าน

     ลาก่อน..

     ขอให้มีความสุขกับอิสรภาพที่ข้ามอบให้นะเจ้าคะ :)

--------------------------------------

     ทำไมกัน?! ซือหยวนซา..

     เพียงแค่ชีวิตของสตรีตัวเล็กๆ คนเดียว ท่านถึงกับต้องจ้างนักฆ่ามากมายมาล้อมรถม้าข้ากลางทาง เพื่อป้องกันไม่ให้ข้ามีชีวิตรอดกลับไปถึงจวนเก่าเลยหรือ

     ข้ารู้ท่านเกลียดข้ายิ่งกว่าอะไรดี..

     เกลียดจนเป็นเรื่องลือกันไปทั่วว่าข้าเป็นสุดยอดนางมารร้าย ที่ทำให้คุณชายสามผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยนประดุจพ่อพระ และไม่ถือตัว เกิดความรู้สึกเกลียดคนได้

     แต่ข้ามิคิดว่าท่าน..จะเกลียดจนอยากให้ข้าหายไปจากโลก 

     เซียวหลินหลิงที่เลือกกระทำสิ่งใดไปแล้วไม่เคยเสียใจภายหลัง แม้แต่ตอนลงนามในหนังสือหย่าพร้อมส่งมอบให้คุณชายสามก็เตรียมใจไว้แล้ว จึงไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด 

     บัดนี้ เซียวหลินหลิงขอกลืนน้ำลายตัวเอง..

     หากย้อนเวลากลับไปได้ นางจะขอไม่รู้จักท่าน นางจะยอมตัดใจเสียเนิ่นๆ เพื่อให้ชีวิตของนางคงไม่ประสบเรื่องเช่นนี้..  แต่สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ เช่นนั้นขอเพียงแค่..

     'ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่าน แม้แต่เรื่องที่ท่านทำไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน เซียวหลิงหลินผู้นี้ก็จะไม่เก็บมาคิดแค้น

     หากนางคิดแค้น ใจของนางก็จะต้องเจ็บปวด 

     ไม่มีเหตุผลที่นางจะต้องมานั่งเจ็บ ทั้งที่คุณชายสามยังคงใช้ชีวิตสุขสบาย.. 

     สู้ปล่อยวางแล้วลืมๆ ไปจะดีกว่า ขอให้ท่านหายไปจากความทรงจำของนาง แลท่านกับนางจะเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้าที่ไม่เคยมีปฎิสัมพันธ์อะไรกันทั้งแง่บวกหรือแง่ลบ..'

     นับจากนี้...

     และ..ตลอดไป...

     .

     .

     .

     แต่คำว่าตลอดไป ไม่เคยมีอยู่จริง!

ถ้ายังไงรีดสามารถดูส่งท้ายเล่ม 1 เพื่อเป็นทางเลือกในการตัดสินใจได้นะคะ;-; ว่าจะไปต่อกับนิยายเรื่องนี้มั้ย ไม่อยากให้มาเสียอารมณ์กันทีหลัง

ร่วมพูดคุยกันได้ที่ Han Yu หานยวี่ น้า

     @นิยายเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆ ของ 'หานยวี่ 含玉' สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำไปใช้บางส่วน เเละนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 รวมทั้งการทำนิยายเสียง อ่านเนื้อหาลงยูทูบ ทวิตเตอร์ ช่องทางโซเชียลมีเดียต่างๆ ด้วย

     มีผลทั้งทางอาญาและแพ่ง มีโทษทั้งจำทั้งปรับ จริงๆ ถ้าไม่นับเรื่องกฎหมายเอาแค่จริยธรรมกับใจเขาใจเราก็ไม่ควรแล้วนะคะ กว่าเราจะแต่งจะนั่งพิมพ์ตัวอักษรแต่ละตัวออกมาได้ T^T