คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : [SF] Kiddy Mania :: 2
Title : Kiddy Mania!
Pairing: WonHyuk
Rate: PG-13
Genre: Comedy
Author: Grazia
- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
เวลาผ่านไปสองอาทิตย์หลังจากตกลงเล่นเกมติงต๊องกับเรียวอุค สายข่าววงใน (ก็ตัวเรียวอุคเองนั่นแหละ) รายงานว่าขณะนี้เพื่อนสุดที่รักของอีฮยอกแจได้งานเป็นติวเตอร์ในสถาบันกวดวิชาชื่อดัง(ใช้เส้นพ่อเข้าแหงๆ) และมีแนวโน้มจะต้อยเด็กอายุสิบหกได้ในเร็วๆ นี้ (เอาจริงเหรอเนี่ย!) อีฮยอกแจเลยขอส่งข้อความกลับไปเกทับหน่อยว่า...
‘น้องโหนกเพื่อนรัก ฉันเพิ่งได้งานเป็นพี่เลี้ยงเด็ก(อนุบาล) เมื่อเช้านี้เอง!’
นับว่าเป็นความภูมิใจอย่างเดียวที่ฮยอกแจจะโฆษณาได้เพราะเขาไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย แฟนที่เด็กกว่าตัวเองสิบปี...จะให้ไปหาที่ไหนล่ะ อยากจะเลิกเล่นมันเสียด้วยซ้ำ
ทว่าภาษิตว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า ถึงฮยอกแจจะออกตัวช้า(เพิ่งได้งานเมื่อเช้า) แต่เด็กของฮยอกแจก็เอ๊าะกว่านะจ๊ะ นะจ๊ะ (เอ๊าะแล้วเอาไปทำไรได้วะ =[]= อยากถามตัวเองเหมือนกัน)
เท้าความไปถึงเมื่อเช้า ขณะที่ฮยอกแจกำลังหิ้วขยะไปทิ้งตรงหัวมุมถนนหน้าปากซอย สายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้าตัวเล็กตุ้ยนุ้ยคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นอยู่ในสนามหญ้าของเพื่อนบ้าน ด้วยความที่เป็นคนมีอัธยาสัยดีบวกกับระหว่างทางกลับบ้านต้องผ่านบ้านหลังนี้อยู่แล้ว ร่างบางจึงทำเนียนเข้าไปขออุ้มหนูน้อยสักหน่อย
“ชื่ออะไรครับ?” นั่งยองๆ พร้อมกับหลอกถามชื่อเมื่อมาถึงบ้านคุณมีมี่ เพื่อนบ้านที่เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่แต่ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก
“ซุยวอนฮะ” เด็กน้อยแก้มยุ้ยมองฮยอกแจตาแป๋ว ปากเล็กคลี่ยิ้มอวดลักยิ้มทั้งสองข้าง เห็นแล้วอยากจะก้มลงไปฟัดเสียเดี๋ยวนั้น
“น้องซุยวอนกำลังเล่นอะไรอยู่เอ่ย ให้พี่ฮยอกแจเล่นด้วยได้ไหม” เอียงคอถามด้วยสีหน้าบ้องแบ๊วพอๆ กัน
“เล่นจับปี๋เชื่อฮับ” ซุยวอนชี้ไปที่แมลงตัวกลมๆ ที่เกาะอยู่บนดอกไม้ในสนาม เอ่อ...ได้ข่าวว่านั่นเขาเรียกแมลงเต่าทอง
“จับผีเสื้อหรอ? งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยอุ้มให้ มามะ” แกล้งไหลตามน้ำ...ความจริงคืออยากจะหลอกอุ้มซุยวอนเฉยๆ ฮยอกแจตบมือแปะๆ ให้หนุ่มน้อยเดินเข้ามาหา ซุยวอนทำท่าคิดนิดหนึ่งก่อนจะกางปีกให้ฮยอกแจอุ้ม
“อึ้บ” ฮยอกแจช้อนรับ...ตัวหนักเหมือนกันแฮะ
“เล่นอะไรอยู่เหรอลูก” เสียงคุณมีมี่ที่โผล่หน้าออกมาทางหน้าต่างร้องขึ้น หญิงสาวส่งยิ้มน่ารักมาให้เมื่อเห็นฮยอกแจ
“คุณฮยอกแจหรอคะ กำลังอยากเจอพอดีเลย” หล่อนร้องก่อนจะผลุบเข้าไปในบ้านแล้วโผล่ออกมาอีกครั้งทางประตู
“ครับคุณมีมี่” เอ่ยทักทายหญิงสาวขณะที่อุ้มซุยวอนไว้ข้างกะเอว เด็กหนุ่มดีดขาไปมาพร้อมกับร้องบอกให้ฮยอกแจโยกหน่อย หมุนตัวหน่อย...เอิ่ม พี่ไม่ใช่ม้าหมุนนะครับลูก
“คุณฮยอกแจเคยเป็นพี่เลี้ยงเด็กใช่ไหมคะ” มีมี่ที่วิ่งออกมาจากบ้านพร้อมรองเท้าสลิปเปอร์ถามขึ้นทันที
“อ้อ...ใช่ครับ” ฮยอกแจตอบขณะโยกซุยวอนไปมา เขาเคยเล่าให้คุณมีมี่ฟังว่าเคยรับงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กสมัยเป็นนักศึกษา แต่มีหน้าที่แค่คอยพาเด็กไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ช่วยครูประจำชั้นจัดแถวเฉยๆ
“เห็นคุณเข้ากับเด็กได้ดีคงจะจิตใจอ่อนโยน งั้นมีมี่ขอฝากลูกชายคนเล็กหน่อยได้ไหมคะ พอดีต้องไปธุระต่างจังหวัดแล้วไม่มีใครดูแลแก”
“อ้อ...หมายถึง...” หันมามองน้องซุยวอนที่ส่งสายตาแจ๋วแหววมาให้ ถ้าเป็นเด็กน้อยน่ารักๆ แบบนี้ล่ะก็ไม่มีปัญหา
“ไม่ต้องทำอะไรมากหรอกค่ะ เตรียมอาหารแล้วก็เป็นเพื่อนเล่น คอยดูแลเวลาแกทำธุระบ้างแค่นั้นเอง เดี๋ยวดิฉันจะให้กุญแจบ้านไว้ พอดีลูกชายคนโตอยู่ด้วย แต่พึ่งอะไรไม่ค่อยได้หรอก” หญิงสาวเอ่ยกึ่งๆ ขอร้อง “ได้ไหมคะ แกเป็นเด็กดี ไม่กวนคุณฮยอกแจหรอกค่ะ เรื่องค่าตอบแทนตกลงกันได้”
“ได้สิครับ” เผลอตอบอย่างรวดเร็วเพราะตกหลุมรักซุยวอนเข้าแล้ว หนุ่มน้อยเอื้อมมือมากดที่ข้างแก้มของฮยอกแจให้บุ๋มเหมือนกับตนเองและหม่าม้า(คุณมีมี่ก็มีลักยิ้มเหมือนกัน) ตาเรียวมองหนูน้อยอย่างเอ็นดู รับรองว่าฮยอกแจจะดูแลน้องซุยวอนอย่างดีที่สุด(ในฐานะมือสมัครเล่น -*-)
“ว่าแต่คุณมีมี่จะไปต่างจังหวัดกี่วันเหรอครับ”
“สักสองอาทิตย์ค่ะ แต่จะไปๆ กลับๆ คุณฮยอกแจพอจะมีเวลาให้ไหมคะ”
“ได้ครับ” สองอาทิตย์ไม่มีปัญหาหรอกเพราะฮยอกแจก็กำลังรอให้บริษัทที่สมัครงานไว้เรียกตัวเหมือนกัน ระหว่างนี้ช่วยคุณมีมี่ดูแลน้องซุยวอนไปก่อนได้ ว่าแต่...อีกสองอาทิตย์ก็ครบกำหนดเดิมพันกับเรียวอุคเหมือนกัน อืม...แล้วฮยอกแจจะเอาเวลาที่ไหนไปต้อยเด็กล่ะ
หรือว่า...ร่างบางหันมามองน้องซุยวอนด้วยสายตามีเลศนัย
“ขอโทษครับคุณมีมี่ น้องซุยวอนกี่ขวบแล้วเหรอครับ”
“หืม...สี่ขวบครึ่งค่ะ”
อีฮยอกแจกรีดยิ้มพร้อมกับโยกน้องซุยวอนไปมา เด็กน้อยหัวเราะตบมือชอบใจแปะๆ ร่างบางก้มลงไปกระซิบข้างหูเล็กเบาๆ
“น้องซุยวอน เดี๋ยวพี่จะเอาเงินล้านวอนมาซื้อขนมให้กินนะ” พูดจบก็หัวเราะคิกเช่นเดียวกับซุยวอนที่ส่งเสียงคิกคักตาม เอาล่ะเหวย...เวลาสองอาทิตย์คงจะนานพอที่จะสอนให้น้องซุยวอนพูดคำว่า ‘รักพี่ฮยอกแจที่สุดในโลก’ ได้นะ อย่างน้อยมันก็ใกล้เคียงกับคำว่าแฟนที่เรียวอุคตั้งโจทย์มาไม่ใช่เหรอ (ยักไหล่)
“น้องซุยวอน! น้องซุวอน!” เรียกชื่อเจ้าตัวเล็กอย่างมีความหวังพลางเขย่าเจ้าตุ้ยนุ้ยไปมา
“คิก คิก คิก” ^+++^
TBC.
+-Kiddy Mania!-+
Talk. ค่อยๆ คลาน -*-
ตอนนี้มันสั้นดีนะคะ โฮะ
ความคิดเห็น