คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter2 ++ วันที่แสนสาหัส++
.........ขอบคุณที่คอยดูแล
.........ขอบใจที่คอยห่วงใย
.........แต่ถ้าความรู้สึกในตอนนั้นของฉัน
.........มันไม่เหมือนเธอ
.........ก็ขอโทษด้วยนะ
..........เพราะว่าตอนนี้ฉันรู้ตัวแล้วว่า ‘ฉัน รัก เธอ’
+++ Chapter 2 +++ (วันที่แสนสาหัส)
สวัสดีคับชาวโลก....ตอนนี้ผมไม่มีอะไรจะพูดมากนักหรอกคับแค่อยากทักทาย ให้ทุกคนรู้ว่าผมยังมีชีวิตอยู่ เหอๆ
หลังจากเหตุการณ์ที่ผมถูกสารภาพรักและหักอกชาวบ้านจบไป.....ผมก็เลยได้สัตว์เลี้ยง...เฮ้ย!!ไม่ใช่น้องชายขึ้นมาอีกหนึ่งคนโดยที่ไม่ต้องการสักเท่าไหร่ -__-
“นี่..นี่..เพ่ฟรีซกลับบ้านทางนี้หรอ?” นายเดอะลุคตั้งคำถามผม
“อืม...ใช่ มีอะไรหรอ?” เอ็งจะมาถามตรูเพื่อ....
ไอ้เดอะลุค..ทำตาโตฉีกยิ้มกว้าง
“ฮี่..ฮี่..ดีเลยเพราะลุคก็กลับทางนี้เหมือนกันแหละ” อ้าก!!...พระเจ้าเหาที่ 5 กลั่นแกล้งผมชัดๆ
“ฮ่าๆ...ก็นะ” =_=
“นี่ต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ” ดูมางแค่กลับบ้านทางเดียวกันตู๋เอาเองว่าเปงพรหมลิขิตซะงั้น?
“...ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม.....ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น....ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม....”
“ดู...ดู...ร้องเพลงซะเข้าเชียวนะ” ผมพูดขัดอารมณ์ศิลปินของเดอะลุค
“อิอิ...โดนใช่ม้าล่ะ” ดูมาง...ยังไม่ทันพูดอะรัยเลย..ตู๋เองอีกล่ะ
“ฮ่า..ฮ่า..ก้อนะ..แต่เสียงเพราะดีให้อภัย” ^0^ ผมเผลอยิ้มไปแบบไม่ทันตั้งตัว
“วู้...ดีใจโว้ย...ในที่สุดพี่ฟรีซก็ยิ้มเพราะเรา..เย้ๆๆ” เดอะลุคกระโดดมาเกาะคอฟรีซ
“หา...จะบร้าเหรองัย” ผมแอบหลบไปยิ้มข้างหลัง...ฮากับนิสัยหมอนี่จิงๆตกลงเป็นคนยังงัยกันแน่เด๋วก้อเข้ม...เด๋วติ๊งต๊อง..ผมงงจิงๆ
“นั่นแน่แอบหลบไปยิ้มด้วย” หมอนั่นรัดคอผมแถมยังเอามือมาขยี้หัวผมอีก นึกว่าผมเตี้ยแล้วจะแก้แค้นมันไม่ได้ซะงั้น......
“เรื่องของฉันน่า”
ตอนนี้เดอะลุคเอามือมาดึงแก้มผมทำให้มุมปากของผมยกขึ้น....เฮ้ย...เด๋วพ่อมียิงหัว!!
“ก็ดูดิ..เวลาเพ่ยิ้มน่ะน่ารักมากเลยนะรู้รึป่าว?” ‘ไม่รู้วุ้ย’
ว่าแต่เลิกดึงแก้มตรูสักทีดิพูดไม่ได้นะเนี่ย...
“นี่ๆ...วันนี้ให้ผมไปส่งเพ่ที่บ้านนะ...” ‘ไม่เอาวุ้ย....ตรูมีมือมีตรีน...กลับเองได้’
เดอะลุคดึงแกล้มผมขึ้นลง (- - ) ( _ _ ) (- - ) ( _ _ )
“อา...ตกลงแล้วน้า” ‘เฮ้ย...ไอ้บร้าไม่ใช่โว้ย!!’
เอ๊ะ!!เด๋วก่อนถ้าให้ลุคไปส่งเรา..แล้วเราก้อให้มันเป็นไม้กันหมาได้เลยนี่หว่า...โอ้ว!!ใช่แล้ว...คิดได้ยังไง? เรานี่มันอัจฉริยะชัดๆ
ผมเอามือผลักเดอะลุคไปห่างๆ....แล้วค่อยเอามือมาลูบแก้มตัวเอง...
“โด่เอ้ยย...เจ็บนะวุ้ยไอ้เด็กบร้า”
.
.
.
และแล้วขณะนี้..ผมและเดอะลุคก็ได้ขี่จักรยานมาถึง... ‘ซอยมรณะ’ ผมได้เล่าเรื่องไอ้ทิชชุ่ให้เดอะลุคฟัง แล้วใช้มารยาที่มีหลอกล่อให้เดอะลุคใช้จักรยานของผมขี่นำหน้าผมเวลาผ่านซอยนี้
ฮ่า ฮ่า ผมมันชั่วใช่มั้ยล่ะ!!(ยอมรับว่างั้น?;คนแต่ง)
“ย้าก” ตอนนี้นายลุคปั่นจักรยานไปด้วยความเร็วสูง
ฮี่...ฮี่..โอกาสดีแล้ว...รีบปั่นกลับบ้านโลด..
โครมมม!!!!
‘เสียงอะรัยว้า.......?’
ผมรีบหันไปดู.....อ้ากเดอะลุคโดนทิชชู่ล้มไปแย้ว....และขณะนี้มันกำลังจะกระโจนมาที่ผม...โอ้ววว...มายยยยยย ก๊อททททท!!!!
ผมรีบเอาแขนมาบัง....อ๊ะแต่ว่าผมกลับไม่รู้สึกอะรัยเลย ทำไมกัน?
“ว้ากกกก.....ลุคคค” ผมถึงกลับร้องเสียงหลง
ทำไมน่ะหรอ......ก็ตอนนี้นายลุคกำลังลงไปตะลุมบอนกับไอ้ทิชชู่นี่สิ...ผมเคยบอกแล้วใช่ไหมล่ะว่าไอ้ทิชชู่เนี่ยมันตัวเท่าควา-ย ผมเห็นนายลุคโดนเจ้าทิชชู่คร่อม ขอบอกตรงๆว่าท่านี่ติดเลทอาร์มาก
รู้สึกว่าตอนนี้นายลุคกำลังจะโดนไอ้ทิชชู่ลวนลาม...และจับทำเมียเหมือนผมตอนเช้าแล้ว...
“พะ...เพ่..ฟรีซ...ระ..รีบหนีไป....” เดอะลุคพยายามเบี่ยงหน้ามาคุยกับฟรีซชายอันเปงที่รัก
“วะ...วันนี้..ลุคอาจจะไม่รอด...แต่ขอให้จำไว้ว่าลุคจะ รักและรัก เพ่ฟรีซตลอดไป”
โอ้วววว....พ่อพระเอกแม้แต่เวลานี้ก็ยัง......
‘อ้ากกกก...ไอ้ฟรีซเอ้ยใช้หัวหน่อยสิว่ะ....แกคงไม่อยากให้มีคนตกเปงเมียหมาเพราะแกใช่ไหม’
ผมตั้งคำถามกับตัวเอง.........
‘อะไร...ที่จะเบี่ยงแบนความสนใจของเจ้าหมาเกย์นี่ได้?’
‘อ๊ะ!!!..ใช่แล้ว...วิธีนี่แหละใช่เลย’
“อ้าก!!!!!..นั่นมัน ‘หม่ำ จ๊กห่อหมก’ ใส่ผ้าเตี่ยวนี่” ผมตะโกนดัง 180 เดซิเบล พร้อมทั้งชี้นิ้วไปทางหน้าปากซอย
เจ้าทิชชู่รวมทั้งเดอะลุครีบหันหน้าไปดู...(เอ...ว่าแต่ตกลงทิชชู่มันฟังภาษาคนรู้เรื่องหรอเนี่ย..)
สำเร็จครับ...ท่านผู้ชม..ไอ้ทิชชู่รีบวิ่งไปเลย (ขอโต๊ดนะคับพี่หม่ำ)
“เร็ว..รีบลุก..เร็วเข้า”
“อา..ขอบคุณนะพี่ฟรีซ....ผมจะยอมเป็นทาสรักเพ่ไปตลอดชีวิต”
“ไม่เอา..ตรูไม่อยากได้วุ้ย”
..................................
--- ณ หน้าบ้านฟรีซ ----
“บายนะ...เจอกันพรุ่งนี้” ผมกล่าวคำอำลากับเดอะลุคที่ตอนนี้กลายเปงล้มลุกไปซะแล้ว
“บายคับ...เพ่ฟรีซ” เดอะล้มลุกปั่นจักรยานออกไปอย่างสงบ อโหสิให้ตรูเถิด.....
ผมรีบเดินเข้าบ้านหลังจากเอาจักรยานไปเก็บที่โรงรถ
“กลับมาแล้วคับ...”
อ้าว..ไม่มีใครอยู่หรอ?
“อ้าว..กลับมาแล้วหรอ..นู๋ฟรีซ”
“สะ..สวัสดีคับ...คุณหญิงศรีสมร”
ผมรีบไหว้คนตรงหน้าที่อยู่ๆก็โผล่ออกมาทักทาย
“แหม..ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะจ้ะ”
“ฮะ...ขอบคุณครับ”
ผมรีบมองหาว่าพี่กายอยู่ไหน? ไม่อย่างนั้นผมอยู่ไม่เป็นสุขแน่วันนี้...
“แหม....ช่างเป็นเด็กที่มีสัมมาคารวะดีจริงๆ” สาวรุ่นลายครามส่งยิ้มที่เธอคิดว่าสวยสุดๆให้กับผม เสียววูบๆอีกแล้ว.........
“อ้าว...กลับมาแล้วหรอฟรีซ”
“พี่กาย”
ผมส่งสายตาเป็นคำถามว่าทำไม?สาวลายครามคนนี้ถึงมาอยู่ที่บ้านได้....
“............” (อืม...พอดีแกมีงานใหม่มาให้เราน่ะ)
“.......” (อือ...เหรอ)
“อิอิ...เวลามาบ้านหลังนี้ทีไหร่รู้สึกดีจิงๆเลยนะนี่” คุณหญิงศรีสมรพูดไปยิ้มไป
เหอ.....มันก็แน่ล่ะก็เจ้แกชอบแทะโลมผู้ชายในสังกัดเป็นงานอดิเรกนี่นา อ๊ะ!!ลืมบอกไปคับ..ว่าคุณหญิงศรีสมรคือคนที่คอยจ่ายงานให้เราและก็คนอื่นๆน่ะคับ
.
.
.
“ต้องขอโทดจิงๆนะจ้ะ..ที่หางานยากๆมาให้ตลอด”
แหมไม่เป็นไรหรอกคับ...แค่มีงานมีเงินผมก็ดีใจแล้วคับ - -
“งานต่อไป...ก็ต้องไปเป็นสายสืบหาเมียน้อยของ สว. ท่านหนึ่งโดยมีลูกสาวของเค้าเป็นคนจ้างวานน่ะจ้ะ”
“คับ...” ผมกับเพ่กายประสานเสียงกันตอบ
.
.
.
“อ๊ะ.....นั่นไง!!เจอเป้าหมายแล้ว”
ผมรีบสะกิดพี่กายที่กำลังสังเกตการณ์อยู่อีกฝั่งหนึ่งของเบาะนั่งรถเก่งคันประจำของพวกเรา
“.............” (จิงหรอ....ไหนๆ)
“โน่นน่ะ.....เห็นรึป่าว?คนที่ใส่เสื้อลายทางนั่นแหละ”
ผมชี้ไปทางชายเสื้อลายพร้อมทั้งนำรูปที่คุณหญิงศรีสมรให้ขึ้นมาเปรียบเทียบ
“......................” (นายรีบไปได้แล้ว) กายส่งภาษาสายตาบอกกับฟรีซ
เด็กหนุ่มที่ตอนนี้แปลงร่างกลายเป็นสาวสวยวัยจัดจ้าน ฟรีซแต่งกายด้วยชุดแดง ทาปากด้วยลิปสติกสีเลือดตัดกับผิวขาวๆของเค้า พร้อมทั้งทรงผมที่ต่างไปจากทุกที หน้าม้าปล่อยผมข้างหลังเทยาวลงมามันช่างรับกับใบหน้าของเค้าดีเหลือเกิน พร้อมทั้งหิ้วกระเป๋าหนังสีแดงใบสวยที่มีกล้องซ่อนไว้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ........
“ไปแล้วนะคับ....เฮ้ย!ไม่ใช่....ไปแล้วนะค่ะ” ผมชูสองนิ้วสู้ตายให้พี่กาย v ^_^ v
“..........................” กายแต่ทำหน้านิ่งๆ
โด่เอ้ยยย....ไม่ให้กำลังใจกันเลยนะ...จำไว้เลย..ฮือ~
ฟรีซเดินตาม สว.ดนัย ที่เป็นเป้าหมายในงานชิ้นนี้ เข้าไปในห้องอาหารสำหรับนักท่องราตรี โดยที่เค้าไม่รู้สึกเลยว่าสายตาของคนที่เค้าคิดตำหนิในใจ ...... มันช่างเป็นสายตาที่เอ่อล้นไปด้วยความเป็นห่วง ....ที่คนๆหนึ่งจะมีให้ใครสักคนที่เค้า.....รัก
.
.
.
++ ผ่านไป 30 นาที ++
“ฮ่า...ฮ่า...เอิ้ก...นี่แหละนะ......ที่เรียกว่าความสุขน่ะ คุณธนัท” เหล่าชายวัยคละเคล้ากันไปพูดคุยกันในวงเหล้า
“ฮ่า....ฮ่า...ใช่แล้วคุณดนัย..มีสาวๆมานั่งรินเหล้าให้มันช่างเป็นสวรรค์จริงๆ”
ชายหุ่นเสี่ยเรียกพี่พูดเสร็จ ก็หันหน้าไปหอมแก้มหญิงสาวที่นั่งข้างๆเขาทั้งสองคน คนหนึ่งดูก็รู้ว่าเป็นสาวขายบริการที่ผ่านสมรภูมิมาเยอะ ส่วนอีกคนน่ะเหรอ?......มันจะเป็นใครไปได้ล่ะ......ถ้าไม่ใช่ผม? - __-
“แหม.....แต่คุณเล่นควงสองแบบนี้ผมว่าไม่เหมาะน้า......เด๋วน้องเค้าไม่พอใจแย่งกันพอดี”
เอ่อ....อยากเอาเอาไปเหอะ....แต่ตรูไม่เอา!!!
“แหมแต่ถ้าให้ผม..ดนัย...คนนี้เลือกนะ..ผมขอน้องชุดแดงดีกว่านะ...ฮ่าๆ” สว.ดนัย ยิ้มกลุ้มกริ่มมาทางผม
เสียววูบอีกแล้วโว้ยยยย
“อะไร...กันค่ะ...คุณดนัย..ไหนบอกจะรักแต่โลมคนเดียวไงล่ะ?” เสียงเล็กที่บอกอารมณ์ว่าไม่พอใจเปล่งออกมา
เหอๆ...ชื่อโลมเหรอ?...แต่พ้นคืนนี้ไปคงเป็น ‘เลอะ’ แน่เลยเทอ............
“แหม...ล้อเล่นจ้ะ...พี่ดนัย...ร้าก...น้องแมงโลมคนเดียวนะ” สว.ดนัย ยิ้มให้คุณแมงโลมที่รักพร้อมทั้งลูบหัวหล่อน
ผมเลยได้โอกาสหันกระเป๋าหนังสีแดงใบนี้ของผมไปทางสองคนนั้นเพื่อถ่ายวิดีโอไว้เป็นหลักฐาน
“แหม...อายเค้านะค่ะ...” คุณแมงโลมพูดออกมาแต่การกระทำมันช่างขัดกันจิงๆ
หลังจากที่ทั้งสองคน กอด จูบ ลูบ ฟัด กันเป็นที่เรียบร้อย ผมก็เลยได้ทีชิ้งกันซะที...อุอุ
“เอ่อ.....นู๋ขอตัว..ไปห้องน้ำก่อนนะค่ะ” ผมพูดเสียงหวาน
“อา....รีบกลับมานะจ้ะน้องสาวคนสวย”
“คร่า....”
.
.
.
.
ผมรีบวิ่งออกจากคลับ แล้วก้อมุ่งหน้าไปที่รถ ซึ่งขณะนี้พี่กายได้สตารทเครื่องเตรียมรอเรียบร้อยแล้ว
“เพ่กาย....จะไปหาลูกของ สว.ดนัย เลยหรอ” ผมถามพี่กาย
“อืม..ใช่..ทางนั้นเค้าต้องการข้อมูลด่วนน่ะ”
“อืม...” ผมตอบเป็นเชิงรับรู้
.
.
.
“คุณนู๋คับ...แขกทั้งสองท่านมาแล้วคับ”
หลังจากที่ผมนั่งในรถและเผลอหลับไปอยู่ดีๆผมก็มาถึงคฤหาสน์สุดหรูหลังนี้ซะแล้ว อ้าก...ตรูยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยนะเฟ้ย....
“สวัสดีคับ...คุณหนูดิศนัย” พี่กายกล่าวทักทายพร้อมทั้งโค้งคำนับเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า จะช้าอยู่ใย...ผมก็ทำตามสิคับ
“เรียกฉันว่าดีฟก็ได้...” เด็กสาวหน้าตาดีแต่ท่าทางของเทอน่าจะเป็นบุรุษเพศมากกว่า.......หันมาตอบคำทักทาย
“คับคุณดีฟ..” ผมตอบบ้าง
“...........................”
ขณะนี้ผมรู้สึกว่าผมกำลังถูกคุณหนูดีฟจ้องหน้าอยู่นะเนี่ย? - _-;
“เทอเป็นผู้ชายเหรอ?”
“อ่ะ...คับ”
“หา...!!!!!!~ จิงอ่ะ”
ก็จิงนะซิ?
“ไม่น่าเชื่อ!!!!”
ก้อเชื่อซะสิ
“.........”
หยุดอยู่ตรงนี้กิอนดีกว่าคับพอก่อนเหอะผมจะบร้าตาย
----
อ้าก...ลงตอนสองแล้วเย้ๆ
เด๋ววันหน้าจะเอาอิมเมทมาลงนะค่ะ
กร๊ากๆ
ความคิดเห็น