>>ไข่เน่า...เจ้าปัญหา<<

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ใจกลางป่าแห่งใหญ่ มีกระต่ายน้อยจอมเกเรอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งมักจะสร้างความเดือดร้อนให้แก่สัตว์อื่นๆเป็นประจำ
จนสัตว์ต่างๆพากันเอือมระอากันไปหมด...

อยู่มาวันหนึ่ง...ในขณะที่กระต่ายน้อยกำลังเดินเล่นอยู่ในป่า มันก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ...มันจึงเอื้อมมือไปหยิบวัตถุปริศนานั้นขึ้นมา...สิ่งที่มันพบคือไข่ไก่จำนวนมากหลบอยู่ในพุ่มไม้...มันหยิบไข่ใบที่คิดว่าใหญ่ที่สุดมากอบกุมไว้ในอุ้งมือของมันอย่างพิจารณา...

เจี๊ยก!!! เสียงเจ้าลิงจอมซนร้องแหกปากลั่นทำให้มันเผลอปล่อยไข่ที่อยู่ในมือออกมา...

แผละ!...กลิ่นเหม็นคลุ้งโชยไปทั่ว...เมื่อมันพบว่าแท้จริงแล้วไข่ไก่พวกนั้นกลับเป็นเพียงกองไข่เน่าเท่านั้น...

“หวา ไข่พวกนี้มันเป็นไข่เน่านี่นา\" เจ้ากระต่ายน้อยเบ้ปากพลางรีบเอาอุ้งมือที่ว่างอยู่อุดจมูกโดยพลัน...ในใจก็นึกแค้นเจ้าลิงน้อยที่ทำให้มันต้องทนรับกลิ่นอันไม่น่าอภิรมณ์...พลันความคิดชั่วร้ายก็ผุดขึ้นมาในสมอง...\"ถ้าเราเอาไข่เน่าที่ยังเหลืออยู่นี่ ไปแกล้งเจ้าลิงน้อยนั่น...ก็น่าจะสนุกดีไม่น้อย” เจ้ากระต่ายคิดพลางกระหยิ่มยิ้มย่องเจ้าเล่ห์...


    “ลิงน้อย ลิงน้อยอยู่มั้ย” เจ้ากระต่ายกู่ร้องเรียกอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่...ที่อาศัยของลิงน้อย

“มีอะไรเหรอจ๊ะ คุณกระต่าย” เจ้าลิงน้อยร้องถามพลางปีนอย่างว่องไวลงมาจากยอดไม้ที่มันขึ้นไปตะโกนโห่ร้อง

“คือ…ฉันเอาไข่ไก่มาฝากเธอแน่ะ” กระต่ายเจ้าเล่ห์แสร้งตีหน้าซื่อพลางยื่นไข่ไก่เต็มอุ้งมือไปให้

“เจี๊ยก ขอบคุณมากนะจ๊ะ คุณกระต่าย” เจ้าลิงน้อยรับไข่มาอย่างไม่ติดใจสงสัยอะไร...ออกจะดีใจเสียด้วยซ้ำที่จะของมาฟรีๆ

“งั้น ฉันไปก่อนนะ” เจ้ากระต่ายรีบขอตัวลาก่อนอีกฝ่ายจะทันจับพิรุธได้...


“เจ้าลิงน้อย ใครมาหรือจ๊ะลูก” ลิงผู้เป็นแม่ถามร้องถามเมื่อเห็นลูกของนางถือไข่ไก่มาเต็มอุ้งมือ

“อ้อ พอดี กระต่ายน้อยเขาเอาไข่ไก่มาฝากน่ะจ๊ะ” ลิงน้อยยิ้มแป้นตอบ...ในใจคิดว่าคงได้รับคำชมแน่แล้ว

“ตายจริง ไข่ไก่ที่บ้านเราก็ยังเหลืออยู่ตั้งเยอะ\" แม่ลิงอุทาน...ลิงน้อยหน้าจ๋อยไปเล็กน้อย...แม่ลิงเห็นก็รีบพูดปลอบ...\"ไม่เป็นไรจ๊ะ ถ้าอย่างนั้น เราเอาไข่ที่ได้มาไปเยี่ยมไข้คุณกระรอกที่นอนเป็นไข้ซมอยู่ดีกว่านะ” แม่ลิงแย้มรอยยิ้มอย่างใจดี...

\"จ้า...\" ลิงน้อยก็ไม่รอช้าหยิบไข่มาใส่ตะกร้าแล้วออกเดินทางไปบ้านคุณกระรอกทันที...

    “เจี๊ยก มีใครอยู่มั้ย” ลิงน้อยร้องถาม

“แค่ก แค่ก มีธุระอะไรหรือจ๊ะ” กระรอกน้อยเปิดประตูออกมาถามพลางไอค่อกแค่ก

“ฉันเอาของมาเยี่ยมไข้เธอน่ะจ๊ะ” ลิงน้อยตอบก่อนยื่นตะกร้าใบใหญ่ให้

“ขอบคุณนะจ๊ะ ลิงน้อย แค่ก แค่ก” กระรอกเอื้อมมือไปรับตะกร้าที่ลิงน้อยยื่นมาให้ก่อนทั้งคู่จะร่ำลากัน


    “เอ ไหนดูซิ...ลิงน้อยเอาอะไรมาให้ แค่ก แค่ก” กระรอกก้มดูของภายในตะกร้า

“หวา นี่มันไข่ไก่นี่นา เราเป็นมังสวิรัติ ซะด้วยซิ...แย่จัง” กระรอกน้อยครุ่นคิดไขปัญหา

“เอางี้ละกัน...เราเอาไข่พวกนี้ไปเยี่ยมคุณหนูนาที่เพิ่งคลอดลูกดีกว่า แค่ก แค่ก” กระรอกน้อยพูดขึ้นหลังจากเงียบไปซักพัก แล้วมันก็ออกเดินทางไปหาครอบครัวหนูนาทันที...

    ระหว่างทาง...กระรอกน้อยต้องเดินผ่านบ้านคุณกระต่าย คุณกระต่ายที่เห็นกระรอกน้อยเดินถือตะกร้าผ่านจึงคิดที่จะกลั่น
แกล้งตามนิสัยอันธพานของมัน...

“เอามานี่นะ” กระต่ายน้อยเดินตรงเข้าไปแย่งตะกร้าจากเจ้ากระรอก

“นี่ของฉันนะ เอาคืนมา” กระรอกพยายามจะแย่งตะกร้าคืนจากเจ้ากระต่าย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่มีทางซะหรอก” กระต่ายน้อยพูดก่อนวิ่งหายเข้าบ้านไป...


“ว้าว ไข่ไก่นี่นา รีบกินเลยดีกว่า” กระต่ายน้อยก้มดูภายในตะกร้าก่อนตอกไข่ไก่ใส่ปากทีละใบๆจนหมดอย่างตะกละตะกลาม...

หลังจากนั้นไม่นาน…

“โอ๊ย...ปวด....ทำไมมันปวดท้องอย่างนี้” มันร้องตัวงอก่อนจะสังเกตุเห็นเปลือกไข่ที่มันเพิ่งกินหมดไป...

“นี่มัน ไข่เน่าที่เราเอาไปให้คุณลิงนี่นา นี่ต้องเป็นเพราะเราแกล้งคนอื่นแน่ๆเลย ผลกรรมจึงย้อนกลับมาหาเรา โอย” กระต่ายร้องครวญ
คราง


ข้อคิด : กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนอง