คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : SF อาจารย์สุดหล่อฮะ........2. [ KyuMin]
2
“อะไรเนี่ย.....” ยูฮยอนว่า่อนะลี่ระาษในมืออนเอทันที
“หึหึ...........” ยูฮยอนยิ้มออมาเมื่อเห็นสิ่ที่อมินเียนเอาไว้ในระาษที่ยัใส่มือนเอ..
“ร้ายนันะ เ็อมิน.....”
อมินลับมาที่บ้าน่อนะนั่รอโทรศัพท์ ......าอาารย์สุหล่อ...แ่็ไม่มีวี่แววว่าะมีสายเ้าาอาารย์สุหล่อเลย
“อะไรันทำถึนานี้แล้วยัไม่รู้เรื่ออีหรือไ อาารย์บ้า...เ้าอุส่าให้เบอร์ไปแล้ว...เอะ ไม่โทร็ไม่้อโทร อยูนะพรุ่นี้ะไม่พู้วยเลย......” อมินบ่นออมา่อนะอาบน้ำและเ้านอนทันที.....
รุ่เ้าอมินมาโรเรียนแ่เ้า...ใร่าบาอยาะระบายับเพื่อนใะาแล้ว...
“ฮยอมาแล้วหรอ...ฮยอรู้อะไรมั้ย มินอุส่ายั่วอาารย์ให้เบอร์อาารย์ไปแล้วแ่อาารย์็ไม่โทรมาอะ...”
“ใเย็น ๆ สิมิน อาารย์อาะยัไม่ล้าโทรมา็ไ้ อาะนั่ใสั่นอยู่ ิิ...”
“ไม่รู้แหละ...วันนี้มินไม่เ้าเรียนออาารย์นะ ไม่อยาเห็นหน้าอาารย์ยูฮยอนแล้ว อน..”
“อ่า อย่าื้อสิมิน..”
“ฮยออ่า..มินไม่เ้าน้า นะนะ...”
“็ไ้ วิาเียวนะ ห้ามยาวเ็า...”
“อืม มินสัาเลย...ิิ...”
“มิน ๆ เป็นไบ้าเมื่อวานอะ...” เรียวอุที่เพิ่มาถึถามอมินทันที...
“เรียว ู่ว......”
“อ่อ อืม....ั้นเี๋ยวเรียวไปับเย่่อนนะ....”
“อืม..ไปเถอะ.....”
หลัาเรียวอุเินไปทเฮ็เินเ้ามาพอีอมินึอัวออไปหาที่นั่เียบ ๆ ่อนเพราะเ้านี้าบเรียนออาารย์สุหล่อนั่นอมินถึไม่เ้าเรียน....
อมินเินมานั่ที่สวนริมสระน้ำที่เป็นสนามห้าถูัไว้อย่าสวยาม เป็นที่ที่อมินะมานั่เวลาที่นเอเหาและรู้สึว้าเหว่เสมอ...
ทา้านฮยอแับทเฮ็เ้ามานั่เรียน้วยันามมา้วยเรียวอุ..
“อ้าวมินไปไหนละ...”
“ที่เิมแหละมั้..วันนี้มินไม่เ้าเรียน่วเ้านะ...”
“อ่อ อื้ม.....”
ยูฮยอนเินเ้ามาในห้อเรียน้วยมาเ้ม ๆ เหมือนเิมในมาออาารย์ผู้น่าเราม
ร่าสูสอส่ายสายาไปทั่วห้อเพื่อสำรวำนวนนัเรียนแ่็้อะัเมื่อถึลุ่มออมินแล้วแ่ไม่มีอมินที่ะ้อนั่้า ๆ ฮยอแลออยู่แล้ว ไม่รอ้าร่าสูถามทันทีว่า
“อีฮยอแ เพื่อนเธอ อีอมินหายไปไหน.....”
“อมินไม่สบายฮะ...เลยอไปนอนพัผ่อนฮะ....”
“หรอ...อนนี้อยู่ที่ไหนห้อพยาบาลั้นหรอ....”
“เอ่อ อมินเ้าไม่อบไปนอนห้อพยาบาลหรอฮะ เ้าไม่อบมันอุอู้...เ้าอบไปนอนพัที่สวนริมสระน้ำนะฮะ”
“อ่อ เอ่อ นัเรียน อ่านทบทวนบทเรียนันไป่อนนะเี๋ยวอาารย์มา....ไปธุระแปป....”
“รับ ่ะ....” ทุน่าอบยูฮยอันออมา....
ร่าสูไม่รอ้าเินไปที่ที่ฮยอแบอนเอทันที เมื่อเินมาถึเห็นร่าบานอนหลับาพริ้มอยู่นเียว...ร่าสูึลไปนั่้า ๆ ทันที...
“โเรียนหรอ อีอมิน.....”
“ฮะ....อะ..เอ่อ อาารย์ยู....”
“ทำไมไม่เ้าเรียน ...”
“มินปวหัวนิหน่อยฮะ....”
“แล้วทำไมไม่ไปนอนห้อพยาบาล....”
“แล้วฮยอไม่ไ้บออาารย์หรอฮะว่าผมไม่อบ....”
“หึหึ ยอย้อนนันะ.....แล้วละไปเรียนมั้ย....”
“แล้ว...อาาย์อยาให้มินไปหรือเปล่าละฮะ...” อมินว่าพราทำสายาอ้อน ๆ ...
“เฮ้อ ริ ๆ เลย.....”
“ว่าไละฮะอาารย์.....” อมินเอื้อมมือไปับที่าอร่าสูที่เหยียยาวออมา....
“็ไปเรียนสิ.....”
“อาารย์อบไม่รำถามนี่ฮะ.....วามริอาารย์ให้ฮยอมาามมิน็ไ้แ่นี่อาารย์มาามมินเอ แสว่าอาารย์็อยาให้มินไปเรียนใ่มั้ยล่า....”
“หึหึ เ้า้าัวเอ....”
“ถ้าั้นมิน็ไม่ไปหรอ.....” อมินหันหน้าไปอีทาพราทำสีหน้าอน ๆ ......
“ะไปมั้ย ถ้าไม่ไปันะไปแล้วนะอมิน.....”
ฟึบ... อมินหันมาหาร่าสูทันที...พราทำสายาแวววาว...
“แ่ว่า อาารย์ให้มินเินวแนไปนะฮะ..นะนะ มินเินไม่ไหว...เนี่ยแ่นั่แบบนี้้รู้สึมึน ๆ ไปหมแล้ว......”
“หึหึ....ลุึ้นสิ...” ยูฮยอนหัวเราะในลำอเบา ๆ ่อนะบอให้ร่าบาลุึ้น......
“โอ๊ย...........” อมินทำท่าทาะล้มนยูฮยอนอไม่ไ้ที่ะเ้ามาประอ....
“เป็นอะไร.อมิน..”
“ไม่รู้ฮะ รู้สึเหมือนหน้ามื........”
“เอาสิ อยาว็ว......” อมินยิ้มหน้าบาน่อนะวแนอยูฮยอนทันที...ลอทาไม่่อยมีนเินสวนเท่าไรเนื่อาเป็นเวลาเ้าเรียนทุนะอยู่ในห้อเรียน ะมี็แ่พวพนัาน่า ๆ เท่านั้น...
“มินปวหัวัเลยฮะอาารย์...” อมินว่าอ้อน ๆ พราเอาหน้าุเ้าไปที่ใหล่อร่าสูถูไถไปมาอย่าอ้อน ๆ ...
“อยู่เย ๆ สิอมิน....”
“็มินปวหัวนี่ฮะ...ถ้ารำา็ปล่อยเลยปล่อยให้มินล้มลไปเลยฮะ....”
“หึหึ เ็หนอเ็...”
“อาารย์ว่าใรเ็ฮะ...”
“็เธอนั่นแหละอมิน เ็....”
“มินเ็ยัไฮะ...” อมินผละออมาพราทำหน้าหาเรื่อ...
“นี่เธอไม่ปวหัวแล้วหรอ....”
“อะ....โอ๊ยยย....” อมินร้อ่อนที่ะทำท่าเเ้าไปอร่าสูเอาไว้แน่น..
“นี่อมินอย่าทำแบบนี้สิ นอื่นเห็นมันะไม่ีนะ...”
“หมายวามว่าถ้าอยู่ในที่ลับานเรา็ทำแบบนี้ไ้หรอฮะ....” อมินว่าหน้าาระรื่น...
“เอาเถอะ ๆ ไปเ้าห้อไ้แล้วถึห้อเรียนแล้ว.......รึ่ั่วโมแล้วเนี่ยเี๋ยวสอนไม่ทันันพอี....”
อมินเินไปนั่ที่อนเอ่อนะนั่ยิ้มหน้าบาน...
“มิน หายโรธอาารย์ยูฮยอนแล้วหรอ...”
“็นินึนะ.....”
“แล้วทำไมยิ้มหน้าบานั้นละ...”
“ิิ ็อาารย์ยอมให้มินเินวแนนะสิ...เินะมัเลย...”
“แล้วไปทำท่าไหนให้เ้ายอมไ้ละ...”
“เอ๊ะฮยอนี่ มิน้อทำเท่านั้นหรอ อาารย์ะพู่อนไม่ไ้เลยหรือไ เห็นมินเป็นนยัไเนี่ย....”
“็เห็นเป็นแบบนี้นั่นแหละ...”
“ิ อนฮยอแล้ว....” อมินว่าไม่ริั่อนะหันไปสนใอาารย์สอนหน้าห้อ เน้นว่าสนใอาารย์ ไม่ไ้สนใบทเรียนแ่อย่าใ..
ออ ออ... “โอ๊ย ออะรีบัทำไมเนี่ย......”
“มิน ๆ วันนี้ไปิน้าวันเรียวมั้ย อาารย์ยูฮยอน็มานะ...”
“ไม่หรอ ....”
“ริอะ.....”
“อืม มินไม่อยาทิ้ฮยอับ๊อนะ...”
“ไปเถอะมิน..ไปีบให้ินะ....” ทั้สอนว่าออมาพร้อมัน...
“เรียว แล้วอาารย์เยอับอาารย์ยูเ้าะไม่ว่าเอาหรอ.....”
ทเฮถามเรียวอุหลัาเินมา้วยันถึลาทาแล้ว....
“ไม่ว่าหรอน่า เห็นแบบนั้นนะ เย่โรใีเลยนะ....”
“ใีับเรียวนเียวหรือเปล่า โหะนานั้น.....”
“ไม่หรอน่า.......ปะเ้าห้อันถึแล้ว....” เรียวอผละประูห้อเ้าไปทันทีเมื่อมาถึ....
“อ้าวเรียวมาแล้วหรอ....แล้วนั่นใรนะ เพื่อนหรอ...”
“ฮะ...ื่ออมิน เพื่อนเรียวเอฮะ......”
“อ่า ั้นนั่รอ่อนนะ วันนี้านยูมันเยอะนะ เี๋ยวพี่เอา้าวไปให้มัน่อน....”
“เอ่อ อาารย์ฮะ..เี๋ยวผมเอาเ้าไปให้เอ็ไ้ฮะ....”
“เอาั้นหรอ..อะ็ไ้.......”
“แล้วมินะลับมาทาน้าวับเรียวใ่มั้ย....”
“ไม่แล้วละ เี๋ยวมินโทรให้ฮยอื้อนมปัไว้ให้....”
“อืม.....โีนะ....”
“เรียวเพื่อนนนี้หรือเปล่าที่บอว่าอบยูมันนะ...”
“ฮะ...เย่นี่สายาใ้ไ้เลยนะเนี่ย.....ว่าแ่เพื่อนเรียวะีบพี่ยูิมั้ยเนี่ย....”
“ไม่รู้สิ รอู่อไป...ิน้าวเถอะ....หิวแล้ว...”
๊อ ๆ “เิ....”
“ออนุาฮะอาารย์ยูฮยอน....”
“อ้าวอมินเธอมาทำไมนะ.ไม่ิน้าวหรอ...”
“ือ อาารย์เยอฝาผมเอา้าวมาให้อาารย์ฮะ...”
“อืม..วาไว้ที่โ๊ะนั่นละ...”
“ฮะ...แล้วอาารย์ไม่ทานเลยหรอฮะ...”
“อีสัพัละ.....นาย็ไปินไ้แล้ว ไม่หิวหรือไ...”
“มินทานมาแล้วฮะ...เี๋ยวมินนั่รออาารย์นะฮะ...” อมินโหร่าสู่อนะอนั่รออยู่ที่ห้อ...
สัพัยูฮยอนยัไม่ลุมาิน้าว อมิน็ปลระุมออ ปลเนไทนิหน่อยเพราะร้อน....และเินเ้าไปหาร่าสูที่นั่้มหน้า้มาทำานอยู่โยไม่สนใร่าบาเลย
“อาารย์ฮะ...านเยอะมาเลยหรอฮะ...ไปทาน้าว่อนสิฮะ....” อมินทำเสียอ้อน ๆ ปนยั่ว..ใส่ร่าสู....่อนะไปยืน้านหลัร่าสูเอามือนวใหล่ให้ร่าสู
“อ๊ะ..อมินนายะทำอะไรนะ...”
“อาารย์เมื่อยมินนวให้นะฮะะไ้ผ่อนลายแล้ว็ไปทาน้าวฮะ...”
“อืม ๆ ็ีเหมือนัน..... รนี้อีหน่อยสิ..อืม ๆ แร ๆ อี....”
“พอแล้วละ...ันะิน้าวแล้ว อบใมานะ....”
“อ๊ะ...อมินทำโทรศัพท์ร้า ๆ เ้าอี้อร่าสู่อนร่าบาะรีบ้มลเ็บทันทีโยไม่รู้เลยว่าเสื้อที่นเอปลระุมนะเลิไปถึไหน่อไหน..ยูฮยอนลืนน้ำลายลอ่อนะบออมิน อนแรเา็ไม่ไ้ิอะไรมาเพราะิว่าอมินร้อนแ่อนนี้เาแทบไม่มีสมาธิแล้ว...
“อมิน ิระุมเสื้อให้เรียบร้อยสิ....”
“็มินร้อนนี่ฮะ...”
“อืม ๆ ......ามสบาย ันไปิน้าวีว่า ิน้วยันมั้ย...”
“ไม่ีว่าฮะ..เี๋ยวอาารย์ไม่อิ่ม....”
“อืม....”
“อาารย์ยูฮยอนฮะ..มินไป่อนนะฮะ....”
“อืม......”
“เอ่อ อาารย์ฮะ.......”
“มีอะไร็พูมาสิ...”
“ือ ือ..ืนนี้อย่าลืมโทรหามินนะฮะ....” อมินว่า่อนะรีบเปิประูเินออไปาห้ออยูฮยอนทันที้วยวามเิน... ิูสิไม่ให้เินไ้ไ ให้เบอร์ไปแล้วโ่แ้นานั้น็น่าอายพอแล้วนี่ยั้อมาบอร ๆ แบบนี้อีอะ.....ยั่วนานี้ไม่โทรอีนะอมินนนี้ะถอใแล้ว....
“หึหึ เ็แ่แเอ๊ย......” ยูฮยอนหัวเราะ่อนะพรึมพรำออมานเียวในห้อหลัาที่อมินออไป...
อัพให้แล้วนะะ อิอิ หวัว่ารีเอร์อบันน้า
ไรเอร์พยายามสุ ๆ แล้วึึ
อย่าลืมเม้นให้ำลัใไรเอร์ัน้วยนะะ
ไรเอร์มีเรื่อะบอ SF โปรเวันเิมินนี่ออแล้วแหละ แ่ว่า ยัไม่ลให้
อิอิ มาบอไว้่อน เี๋ยวืนนี้ สี่ทุ่มไรเอร์ะลให้นะะ เพราะ เป็นวันเิอมินโอปปาแล้วใรเล่นทวิเอร์อย่าลืมไป่วยันเทรนวันเิมินนี่้วยน้า อิอิ
ความคิดเห็น