คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 19 ตามใจ..............100%
19
รถคันหรูค่อย ๆ ขับเคลื่อนเข้าไปจอดที่ลานจอดรถของห้างดังแห่งหนึ่ง...ก่อนประตูทางด้านฝั่งคนขับจะเปิดออกก่อน....
ปอมลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ห้องอีกด้านก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้าห้างไปด้วยกัน...
“ปอม...หิว ๆ เดินเร็ว ๆ ดิ....”
“คร๊าบคุณชาย....” วันนี้ผมยกให้แฟนสุดที่รักของผมเลย ตามใจเต็มที่ ก็ใครจะไปรู้ละว่าจะน้อยใจกับคำพูดไม่ทันคิดของผมขนาดนั้น..ต่อไปผมคงต้องระวังคำพูดให้มากกว่านี้แล้วละ..ก็อ๋องนะอ่อนไหวซะไม่มี.....เอ่อ ตกลงมีหรือไม่มี...
ผมเดินตามอ๋องมาจนทันก่อนจะคว้ามือนุ่มนิ่มไปจับแล้วเดินเข้าร้านฟูจิไปด้วยกัน...เราเลือกโต๊ะในสุดเพื่อความเป็นส่วนตัวหน่อย ๆ ยังไงละครับผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย โดยเฉพาะเวลาทานอาหารผมไม่ชอบที่จะมองเห็นคนอื่นเยอะ ๆ และไม่ค่อยชอบให้ใครมานั่งมองตอนที่ผมทานอาหารด้วย...ผมว่ามันไม่ค่อยเป็นส่วนตัวอย่างหนึ่งผมก็เลยหาทางเลี่ยงโดยการหาที่ที่เงียบที่สุดของร้านนี่แหละครับ....
“ปอม..กินปลาดิบนะ...”
“อืม..เอาเซ็ตเล็ก ๆ พออย่ากินเยอะ ยังไงมันก็ยังดิบ....”
“รู้แล้ว ๆ .....” ผมปล่อยให้อ๋องนั่งเลือกอาหารและสั่งอาหารตามใจชอบเลย..เพราะผมกินได้ทุกอย่างนั่นแหละไม่ว่าอ๋องจะสั่งอะไรมา..
“เยอะไปแล้วมั้ยอ๋อง...” ผมเอ่ยถามเมื่อเห็นอ๋องทำท่าจะสั่งเยอะไปแล้ว..ไม่ได้หวงอะไรหรอกนะ แต่ถ้ามันเยอะแล้วเหลือมันเสียดายทั้งของและทั้งเงินนั่นแหละครับ...
“ก็ได้ ๆ ....”
“อืม..พูดรู้เรื่องก็ดีไป..สั่งมาใช่ว่าจะกินหมด.....”
“ก็หิวมากอะ...” อ๋องยังเถียงผมออกมา...เด็กจริง ๆ ไม่รู้ว่าเรียนหมอมาได้ยังไงตั้งห้าปีแล้ว...
“รู้ว่าหิว สั่งเพราะหิว แต่พอกินได้นิดหน่อยแล้วก็อิ่ม ถ้ากินไม่หมดมันเสียดาย รู้มั้ย...เงินนะไม่ได้หามาได้ง่าย ๆ นะอ๋อง...”
“รู้แล้ว ๆ ...เลิกบ่นได้แล้ว..วันนี้ปอมต้องตามใจอ๋องไม่ใช่หรอ...”
“อืม ครับ...”
ผมนั่งฟังอ๋องเล่าเรื่องเพื่อนไปเรื่อย ๆ ...ก็ไม่มีใครหรอกครับ เพื่อนสุดที่รักของอ๋องนั่นแหละ..หมอนั่นถ้าจะจริงจังกับน้องบอยเอามาก ๆ เหมือนกันนะเนี่ย...
“ปอม...ปอมว่าน้อยบอยอะไรนั่นนะจะชอบเพื่อนอ๋องบ้างมั้ยอะ...”
“ไม่รู้สิ..เอาไว้เจอแล้วจะถามให้ละกัน...”
“..........”
“อะไรอีกอะอ๋อง...”
“ไม่อยากให้เจอ ไม่อยากให้คุย....”
“หึง....”
“ใช่หึง...”
“ไม่เชื่อใจปอมหรอ...”
“เชื่อ แต่ไม่ไว้ใจน้องบอยอะไรนั่น.....” อ๋องว่าออกมาอย่างเอาแต่ใจ..แต่ผมชอบนะ..ชอบให้อ๋องหึงผมแบบนี้....
“อืม..ถ้าเจอตอนที่อ๋องอยู่จะถามให้ แต่ถ้าอ๋องไม่อยู่จะไม่คุยไม่ถามละกัน....”
“ดีมาก....”
“ร้ายนักนะไอ้ดื้อ...” ผมว่าก่อนจะเอื้อมมือไปขยี้ผมอ๋องอย่างเอ็นดู...นั่งรอได้ไม่นานนักอาหารก็ทยอยมาเสิร์ฟ....
“โห..มันเยอะจริง ๆ ด้วยอะปอม..อ๋องว่าอ๋องตัดออกไปบ้างแล้วนะเนี่ย...” ดูครับ ดูเจ้าตัวยุ่งมันพูด..ทำเป็นมาไม่รู้ตัวว่าตัวเองสั่งอาหารไปเยอะแค่ไหน...
ผมนั่งกินอาหารกับอ๋องไปเรื่อย ๆ ครับ....กินไปได้สักพัก เจ้าตัวร้ายเริ่มจะมาสะกิดมือผมแล้ว...นั่นไง ๆ ผมว่าไม่มีผิด....
“อะไรอะอ๋อง...”
“ปอมอ่า...อิ่มแล้วอะ...”
“หึหึ....เห็นมั้ยแค่นี้ก็กินไม่หมดแล้วยังจะสั่งเพิ่มมาอีก...”
“ปอมอ่า อย่าบ่นอ๋องดิ.....นะนะ.....”
“อืม..นั่งคุยไปเรื่อย ๆ เหอะ เดี๋ยวกินเองแหละ.....วันนี้ตามใจนะเนี่ย..แต่วันหลังอย่าให้เป็นแบบนี้อีกนะ....”
“รู้แล้วคร๊าบบบที่รัก.....”
“หึ....” ดูครับ..เข้าใจพูดเอาใจผม ให้ตายเหอะ ผมก็แพ้ทางตลอดอะไม่ได้เลยอ๋องนี่......
“เออ อ๋อง..อีกสองวันจะพาไปเที่ยว..อยากไปป่าว..หรือไม่ว่าง....”
“ว่าง ว่างดิ..ว่างพอดีเลย..ไปเที่ยวไหนอะ...” อ๋องถามออกมาอย่างตื่นเต้นเลยครับ ทำเหมือนไม่เคยไปเที่ยวไหนมาเลยทั้งชีวิตอย่างนั้นแหละ...
“ไปเสม็ด....อยากไปมั้ย...”
“จริงดิ...อยากไปสุด ๆ เลยปอม...”
“อืม...อีกสองวันถึงจะไป..แต่ครั้งนี้ปอมต้องไปทำงานให้พ่อก่อน ทำงานเสร็จแล้วถึงจะเที่ยวได้...”
“โอเคที่สุด....ยังไงก็ได้ ได้หมดอะ...”
“อืม.....”
“ว่าแต่.ปอม....”
“จะเอาอะไรอีกอะ...” ผมว่าออกมาอย่างรู้ทันอ๋องที่หันหน้ามาเรียกผมด้วยสายตาอ้อน ๆ ดูก็รู้เลยว่าอยากได้อะไรอีกเป็นแน่...
“รู้ทันตลอดเลย ชิ...”
“อืม...รู้ดิมองตาก็รู้แล้วว่าเตรียมจะอ้อนเต็มที่นะ...”
“ก็..เราจะไปทะเลใช่ปะ...คืออ๋องยังไม่มีเสื้อผ้าใส่ไปเที่ยวเลย..พาซื้อหน่อยดิ...นะนะ...”
“ได้ แต่อย่าเยอะ..เพราะปอมรู้ว่าที่บ้านอ๋องก็มี..เดี๋ยวพาไปเอามาเพิ่ม...”
“ได้ ๆ ...วันนี้ใจดีจัง.......”
“หึหึ...”
ทานอาหารกันเสร็จผมพาอ๋องมาเดินย่อยด้วยการช็อปปิ้งของอ๋องมันนั่นแหละ....ผมบอกให้หยิบตัวเดียว ๆ ก็ไม่ฟังกันเลย หยิบมาหลายตัวก็เลือกยากแล้วนะสิ...แล้วมีการเอามาให้ผมเลือกอีกตัวเองใส่เองแท้ ๆ ..แล้วความจริงก็เป็นแบบนี้ครับ..
“ปอม..ชอบตัวไหนมากกว่ากัน...” อ๋องชูกางเกงว่ายน้ำให้ผมดู...
“อ๋องชอบตัวไหนละ...”
“อ๋องชอบสองตัวเลย..ก็เลยมาให้ปอมเลือกไงว่าชอบตัวไหนมากกว่ากัน..
“ตัวสีฟ้าสิ..”
“หรอ...แต่อ๋องว่า.......”
“พอเลย ๆ อ๋อง..ตกลงอยากได้สองตัวว่างั้น.....”
“ใช่ ๆ นะนะ..นะปอมนะ...นะคร๊าบบบบ....” อ๋องอ้อนพรางเดินมาคลอเคลียแถวไหล่ผม นี่แหละครับ เรื่องที่มันเกิดขึ้น...ในที่สุดผมก็ต้องยอมตามใจเด็กดื้ออยู่ดีตลกตัวเองชะมัด...หลงอ๋องมันสุด ๆ เลยละ..
“ปอมใจดีและน่ารักที่สุดเลย....หล่อด้วย..แฟนใครก็ไม่รู้....”
“ไม่ต้องมายอเลย ไม่ได้บ้ายอนะอ๋อง....วันนี้ให้อ้อนแค่นี้พอ....”
“คิคิ..รู้แล้ว ๆ ....กลับกันเลยมั้ย...”
“เดี๋ยวก่อน..ไม่อยากกินของหวานหรอ...”
“ปอมว่าอะไรนะ...” อ๋องทำหน้างง ๆ ถามผมเลยครับ ปกติต้องรอให้เจ้าตัวดีอ้อนก่อนผมถึงจะพาเข้าร้านของหวานแต่วันนี้ผมพูดเองเสียก่อนเจ้าตัวยุ่งเลยตกใจนิดหน่อย..ก็ไม่มีอะไรมากหรอก..วันนี้ผมจะตามใจอ๋องนี่นาก็ตามใจให้ถึงที่สุดไง...
“ก็ถามว่าไม่กินของหวานก่อนหรอ...”
“กิน กินดิ...แต่อ๋องแค่แปลกใจเฉย ๆ ที่ปอมเป็นคนชวนนะ...”
“หึหึ...แปลกใจอะไรนักหนา ก็ปอมบอกแล้วนี่ว่าวันนี้จะตามใจนะ..บวกเอาใจเพิ่มไปอีกหน่อย ได้หรือเปล่าละ...” ผมก้มหน้าลงไปถามอ๋องใกล้ ๆ เล่นเอาเจ้าตัวเขินใหญ่เลยครับ...
“บ้า...ไป ๆ ...อ๋องอยากกินคัพเค้ก...”
“ไปดิ จะเข้าร้านไหนก็เลือกเอา.....” ผมบอกอยากตามใจก่อนจะเดินตามอ๋องไปด้วย...กว่าจะตัดสินใจเลือกร้านได้เล่นเอาผมเหนื่อยเลยเหมือนกันนะ...
“พอหรออ๋อง...”
“กลัวกินไม่หมดอะ.....”
“อืม..อยากกินออะไรเพิ่มค่อยสั่งกลับไปที่คอนโดละกัน...”
“วันนี้ใจดีสุด ๆ เลยอะปอมอะ....อ๋องช้อบบบชอบ...”
“หรอ.....ปอมใจดีแล้วคนแถวนี้จะมีรางวัลให้บ้างมั้ยนะ...” ผมว่างอย่างต้องการคำตอบ...
“ตลอดเลยอะปอมอะ..มีบ้างมั้ยที่จะไม่หวังอะไรเนี่ย...”
“ก็ไม่ได้บังคับนี่ไม่มีก็บอก......” ผมว่าก่อนจะแกล้งนั่งทำหน้านิ่ง ๆ ...รู้ทางหรอกครับ...ก็แหม..อยากกอดที่รักเหมือนกันนี่ครับ...อุส่าตามใจจนโอเว่อร์แบบนี้แล้วใจคอจะไม่ตอบแทนความรักบ้างเลยก็น้อยใจนะ....ผมเริ่มเวิ่นละครับ..
“ปอม..โกรธหรอ...”
“เปล่า..ก็ตามใจไง..วันนี้ตามใจอ๋องทุกเรื่องแหละ..ไม่ให้รางวัลปอมก็ไม่เอาไง..”
“หรอ..แต่ท่าทางปอมไม่ได้เหมือนคำพูดเลยนะ..”
“หรอ....ยังไงอะ....ปอมก็พูดปกตินี่...” ผมว่าก่อนจะนั่งเงียบอีกเหมือนเดิม....เอาละครับ..เริ่มจะรู้ตัวแล้ว....หน้านิ่งแต่ข้างในนี่ระรื่นเลยครับ..ก็อ๋องเริ่มจะใจอ่อนแล้ว..ตามแผนผมเลย...
“ปอม อย่าเป็นแบบนี้ดิ....”
“แบบไหนละ...”
“ก็แบบนี้อะ...ไม่เอาอะ..อย่านิ่งดิ.อ๋องไม่ชอบเลย...”
“ก็ไม่มีอะไรจะพูดนี่..ก็นิ่งบ้างไง..”
“ปอมอ่า..อ๋องไม่ชอบเลย....อย่าเป็นแบบนี้......เออ ๆ ก็ได้วะ.....เดี๋ยวจะให้รางวัล...”
“อืม..หรอ....”
“ปอมอะ..บอกแล้วไงว่าจะให้รางวัลอย่าเอาแต่นั่งนิ่งดิ......”
“คร๊าบ...น่ารักจัง...” ผมว่าก่อนจะจับแก้มอ๋องดึงเล่นเบา ๆ อย่างเอ็นดู...
“แต่อย่าเยอะนะ...ให้แค่จูบด้วย ห้ามทำอย่างอื่น....”
“ว้า..แย่จัง...แต่ก็โอเค..จูบก็จูบ...”
กินเสร็จผมพาอ๋องกลับมาเอาของที่บ้านของอ๋องพร้อมทั้งผมก็ขออนุญาตป๊ากับม๊าของอ๋องด้วยเรื่องที่จะไปทะเลกันในอีกสองวัน..
“ฝากดูแลอ๋องด้วยนะลูก...ยิ่งปั้ม ๆ เป๋อ ๆ อยู่ด้วย...” ม๊าของอ๋องว่าออกมาพรางติดตลก..
“ม๊าอะ..ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นซะหน่อย...”
“หรอ......นั่นแหละยังไงม๊าก็ฝากปอมดูแลอ๋องด้วยนะลูก....”
“ครับ ม๊า.....”
“งั้นผมกับปอมกลับก่อนนะม๊า..ป๊า..สวัสดีครับ..” ผมกับอ๋องบอกลาม๊ากับป๊าของอ๋องก่อนจะออกมาจากบ้านของอ๋องมุ่งหน้ากลับคอนโดทันที
ผมเดินเข้าห้องมาด้วยความล้าหน่อย ๆ ครับ.......ผมเดินเอาของเข้าไปเก็บในห้องก่อนจะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที ไม่ไหวแล้วเหนียวตัวสุด ๆ ...
อาบน้ำเสร็จผมเดินออกมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก ปอมก็เข้าไปอาบน้ำบ้าง.....ไม่มีอะไรดูเลยครับ..มีแต่ละครน้ำเน่า ผมอยากเปิดหนังดู แต่รอปอมก่อนดีกว่า ผมเลยเปิดช่องการ์ตูนดูแก้ขัดไปก่อน.... รอไม่นานปอมก็อาบน้ำออกมา...เดินตัวหอมเข้ามานั่งข้าง ๆ ผม..ไม่วายจะเริ่มรุ่มล่ามกับผมละ.....เผลอเป็นไม่ได้...
80%
“อ๊ะ....ปอม.....เดี๋ยวก่อน.....” ผมร้องห้ามออกมา ...ยังไม่พร้อมนี่ครับ..อะไรกันเพิ่งอาบน้ำเสร็จเอง...
“ฮื่อ..ไม่เอาน่าอย่าดื้อดิอ๋อง....”
“ปอม..อะ...อื้อ......” ปอมก้มลงมาประกบปากผมอย่างเอาแต่ใจ.......ริมฝีปากหนาดูดดุนริมฝีปากผมไม่รุนแรงมากนักแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน...ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาในโพรงปากผมอย่างคล่องแคล่วเมื่อผมเผยอปากรับ...ลิ้นเราเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร..ปอมได้แต่มอบความวาบหวามให้ผมไม่หยุดไม่หย่อน ก่อนที่ตัวผมจะลอยสูงจากโซฟาช้า ๆ ....
จิ้ม ๆ ที่รูปเลยค่า อิอิ
อัพแล้วนะคะ...ตอนแรกว่าจะอัพครบทั้งตอนแต่ขออภัยด้วยน้า....
เดี๋ยวเค้าาอัพต่อให้ ไม่นานแน่นอน อิอิ
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้กำกลังใจไรเตอร์บ้างนะคะ ^^
ความคิดเห็น