คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Chapter 21 happy happy ..........100%
21
ฮ้า สวัสดีเช้าวันหยุด วันนี้ผมตื่นนอนแต่เช้า ก็ยังไงละ วันนี้ปอมจะพาผมเที่ยวทั้งวันเลยนะสิ ตื่นเต้นเป็นพิเศษ ผมจัดการอาบน้ำอาบท่าให้เสร็จก่อนจะเดินเข้าไปปลุกปอมที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ในห้องนอน
“ปอม ๆ ....ตื่นได้แล้วนะสายแล้ว.....” สายไปก่อนครับ จริง ๆ แล้วยังเจ็ดโมงอยู่เลยก็อยากไปเที่ยวอะ มีเวลาวันเดียวเองถ้าไปสายก็เสียเวลาเที่ยวแย่นะสิ...
“อื้อ...อีกแปปน่าอ๋อง....”
“ไม่อาว....ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะอ๋องอยากเที่ยวแล้ว....”
“ฮื่อๆๆ....น่ารำคาญจริง ๆ ....”
“เออ อ๋องมันน่ารำคาญ อยากนอนก็นอนไปเลย นอนซะให้พอนะ ไม่ต้องตื่นตื่นทีเดียวตอนจะกลับกรุงเทพเลย เดี๋ยวจะเก็บของรอ..ชิ.....” ผมว่าปอมเสร็จก่อนจะเดินออกไปนั่งที่เก้าอี้นอกระเบียงห้องรับแขก..ผมน้อยใจมาก ๆ เลยนะครับทั้ง ๆ ที่ปอมสัญญากับผมแล้วแท้ ๆ แต่กลับไม่มีความกระตือรือร้นที่จะไปเที่ยวกับผมเลย มีแต่ผมที่คิดเองเออเองอยู่คนเดียวว่าจะได้เที่ยว..คิดไปคิดมาน้ำตาก็ดันไหลออกมาอีก สงสัยมันจะรู้ว่าผมนะน้อยใจเสียใจและอยากร้องไห้มากแค่ไหน..ผมกลั้นไม่อยู่แล้วได้แต่ปล่อยให้น้ำตาค่อย ๆ ไหลลงมาอย่างเงียบ ๆ ....น่ารำคาญงั้นหรอ...น่าน้อยใจชะมัดเอะอะ อะไรก็น่ารำคาญไปหมด....ผมใช้มือปาดน้ำตาลวก ๆ ก่อนจะฟุบหน้าลงกับขอบระเบียงช้า ๆ .....
ฟึบ..แรงสวมกอดเบา ๆ จากด้านหลังทำให้ผมรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาแต่ผมก็ไม่ได้หันไปด้านหลังหรอก คอยดูเถอะจะไม่ยอมพูดด้วยเลยคนนิสัยไม่ดี...
“อ๋อง...ปอมขอโทษ....”
“………”
ผมเงียบครับ..ใช้ความเงียบไปก่อนละกันยังคิดอะไรไม่ออก.....
“อ๋อง..ปอมง่วงนอนมาก เพลียกับงานทั้งสองวันที่ผ่านมามาก ๆ เลยเผลอพูดไม่ดีใส่อ๋องไปปอมไม่ได้ตั้งใจ..ขอโทษนะครับที่รัก....”
“…….”
“อ๋องจะไม่หันมาพูดกับปอมจริง ๆ หรอครับ...หันมาหน่อยนะคนดี...”
ผมค่อย ๆ หันไปหาปอมช้า ๆ ไม่งอนนานหรอกครับ แค่เขามาขอโทษผมก็รู้สึกดีแล้ว เอาเถอะ งอนมากเดี๋ยวจะไม่ได้เที่ยวกันพอดีวันนี้... ปอมค่อย ๆ ใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาให้ผมอย่าเบามือก่อนจะก้มลงมาจูบที่เปลือกตาของผมทั้งสองข้างอย่างนุ่มนวล
“ขอโทษนะครับคนดีของปอม ที่หลังจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว...”
“ยกโทษให้ปอมนะครับ....”
“อื้ม....”
“รักที่สุดเลยสุดที่รักของปอม....” พูดจบปอมโน้มหน้าลงมาหอมแก้มผมทั้งสองข้างก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากผมแผ่วเบาก่อนจะค่อย ๆ มอบความหวานให้ผมด้วยริมฝีปากของปอม เราขยับริมฝีปากให้รับกันได้อย่างพอดีก่อนจะเกี่ยวกระหวัดริ้นด้วยจังหวะที่นุ่มละมุนผ่อนคลายราวกับปอมกำลังนวดผมด้วยริมฝีปากนั่นไปทั่วทั้งตัว...
“อื้ม....” ผมส่งเสียงครางเบา ๆ เมื่อปอมถอนริมฝีปากออกไปอย่างอ้อยอิ่ง...
“วันนี้อยากไปเที่ยวไหนครับคนดี ปอมตามใจอ๋องทุกอย่างเลยนะ...”
“ไปเล่นน้ำ....”
“เล่นน้ำตอนเย็นดีกว่าเนอะ เดี๋ยวร้อน ดำด้วย...”
“ก็ได้..งั้นลงไปกินข้าวเช้าก่อนค่อยคิดว่าจะไปไหนดี เคปะ...”
“โอเคครับ....”
เราสองคนพากันไปกินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ ๆ กับที่พักไม่เรื่องมากครับวันนี้ เพราะเดี๋ยวเที่ยวได้ไม่เต็มอิ่ม... ปอมพาผมไปที่อ่าวช่อครับ เป็นที่ที่เงียบสงบมากเลยครับเหมาะสำหรับการมาพักผ่อนหย่อนใจ ปอมบอกว่ากลางวันไม่มีอะไรมาก็เลยเตรียมเสื่อผืนเล็ก ๆ และแวะซื้อของกินมานั่งกินเล่นในมื้อกลางวัน เหมือนเป็นการปิ๊กนิกเลยครับ เมื่อมาถึงเราสองคนเดินไปที่ร่มไม้ใหญ่ริมชายหาดที่เงียบสงบพอสมควรก่อนที่เราจะลงหลักปักฐานกันที่ตรงนั้น...ปอมนั่งลงก่อนผมจะนั่งลงไปตาม
..
“อ๋องขยับมานี่สิ...” ปอมบอกก่อนจะตบพื้นตรงที่ใกล้ ๆ ตนเองก่อนจะเอาขวดครีมกันแดดออกมาทาให้ผมอย่างเบามือ...
“เสร็จแล้ว ทาให้ปอมบ้าง...”
“อื้ม...” ผมค่อย ๆ ใช้มือบรรจงลูบไล้ไปทั่วผิวกายของปอมช้า ๆ อย่างยั่วยวน ขอแกล้งสักหน่อยเถอะ เอาคืนเรื่องเมื่อเช้า...
“อ๋อง..อยากเหนื่อยใช่มั้ย แกล้งกันแบบนี้อะ...”
“คิคิ เปล่าสักหน่อย...” ผมตอบอย่างทะเล้นก่อนจะบรรจงทาครีมให้ปอมจนเสร็จ แล้วขึ้นไปนั่งบนตักปอมก่อนจะยกมือขึ้นไปคล้องคอปอมแล้วประกบริมฝีปากเข้ากับปากปอมอย่างรวดเร็ว ปอมก็จูบตอบกลับอย่างรวดเร็วเช่นกัน แถมยังกลายเป็นคนจูบนำแทนผมไปเสียแล้ว...นานมากที่เรานั่งแลกจูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่สนใจสายตาใครทั้งสิ้น คนที่เดินผ่านไปมาเขาก็มองเราสองคนนะ ผมรู้สึกได้ แต่ผมแคร์หรอก็เปล่า ผมรู้แค่ว่าผมมีความสุขกับคนที่ผมรัก เราสองคนสร้างความสุขให้กันและกัน มันผิดหรอก็แค่นั้นแหละ...
“อื้ม....ปอม....”
“อะไรยอมแพ้แล้วหรอ..เป็นคนเริ่มเองนะเนี่ย...”
“ชิส์ ก็ใครจะไปอึดเหมือนปอมละ.”
“หึหึ.....หิวยัง....”
“นิดหน่อย...”
“กินเลยมั้ย...”
“ก็ได้...” อย่างงนะครับว่าเราเพิ่งมาถึงแล้วทำไมถึงจะกินมื้อกลางวันกันแล้ว..การมาที่นี่ก็ต้องใช้เวลาเดินทางนะครับกว่าจะมาถึงและกว่าเราจะใช้เวลาที่จูบกันอันยาวนานนั่นจะสิ้นสุดลงอีก..สรุปก็ได้เวลาพอดีแหละครับ ฮะ ๆ ....
“ปอมเปิดกล่องขนมปัง ผัก หมู แฮม ออกมาเพื่อทำแซนวิสให้ผมกิน ยังไงละผมบอกว่าซื้อของกินมาก็จริง แต่ไม่ได้ซื้อแบบถ้าซื้อแต่ของสำเร็จรูปมาก็ไม่เหมือนมาปิ๊กนิกนะสิผมเลยบอกปอมให้ซื้อของมาทำแซนวิสกินแทน แล้วก็บวกด้วยของกินเล่นอื่น ๆ ออกมาด้วย พร้อมกับสปายเครื่องดื่มเบา ๆ สำหรับมื้อกลางวันนี้...
“อ้าปาก ๆ ....” ปอมบอกเมื่อทำแซนวิสเสร็จเพื่อป้อมผม...ผมก็อ้าปากรับเลยสิครับ...
“อื้ม..อะอ่อยอุด ๆ เอย...” เพี๊ยะ
“นี่แนะ..บอกแล้วว่าให้เคี้ยวให้หมดปากก่อนแล้วค่อยพูด เดี๋ยวเถอะสอนแล้วไม่จำ....”
ปอมตีผอมไม่แรงมากนักก่อนจะตำหนิผมออกมา...
“ก็มันอร่อยมากจริง ๆ นี่นา อยากชมเร็ว ๆ อะ....”
“นั่นแหละ..ต่อให้อยากแค่ไหนก็ต้องเคี้ยวให้หมดก่อน จำไว้เลยนะ...”
“คร๊าบคุณสามีสุดเนี๊ยบ....”
“หึ....” ปอมหัวเราะแค่นั้นก่อนจะชี้นิ้วสั่งให้ผมทำแซนวิสแล้วป้อนตัวเองบ้าง...
ผมจัดการทำแซนวิสทันทีก่อนจะป้อนปอมด้วยคำที่พอดี เมื่อปอมเคี้ยวหมดปากก็ยกแก้วสปายขึ้นป้อนปอมอีกด้วย..เราผลัดกันป้อนไปมาเรื่อย ๆ จนอิ่ม ซึ่งจริง ๆ แล้วเราจะทำเองกินเองก็ได้..แต่ผมพอใจที่จะผลัดกันป้อนนี่นา มันเป็นอะไรที่สะเอียดอ่อน สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าเราทำมันมันก็เติมเต็มความสุขของเราได้ แต่ถ้าเรามองข้ามมัน เราก็อาจจะไม่ได้รับความสุขจากตรงส่วยเล็ก ๆ นั้นเลยก็ได้จริงมั้ยครับ...
30%
เกือบ ๆ บ่ายสามเราเตรียมตัวเก็บของกันครับ เพื่อนที่จะไปเที่ยวอีกที่หนึ่งครับเป็นที่ที่คึกครื้นมาก ๆ เลยละครับแบบว่าเล่นน้ำเสร็จตอนเย็นลั้ลลาต่อตอนค่ำยันดึกเลยละครับ...
“อ๋องไม่ลืมอะไรแล้วแน่นะ...” ปอมหันมาถามผมหลังจากที่ผมเก็บของเสร็จเตรียมจะเดินไปขึ้นเรือแล้ว...
“ไม่ลืมแล้ว...ไป ๆ รีบไปอยากเล่นน้ำเต็มแก่แล้ว คิคิ...” ผมบอกก่อนจะเดินนำปอมออกไปไม่นานปอมก็เดินตามมาทัน เราเดินคู่กันไปขึ้นเรือที่จอดรออยู่...
ฮ้า นั่งเรือไม่นานเราก็มาถึงที่หมายแล้วครับคือหาดทรายแก้วครับ เป็นหาดที่เหมาะสำหรับนักท่องเที่ยว ที่หลงใหลในความเฮฮาปาร์ตี้ เรียกว่าเป็นหาดที่ไม่เคยหลับ เพราะมีกิจกรรมร้อยแปดให้เลือกสรร เริ่มอุ่นเครื่องในช่วงเช้าด้วยการเล่นน้ำทะเล ต่อด้วยนอนเอกเขนกรับแสงแดดในช่วงกลางวัน จากนั้นมานั่งเล่นยามเย็นชมพระอาทิตย์ตก พอค่ำหน่อยก็ดริ๊งค์แอนด์แดนซ์ใต้แสงจันทร์ โอ๊ย! มันส์หยดติ๋งจนลืมเวลากลับเลยล่ะครับ....แต่ผมไม่ได้มาที่นี่ตั้งแต่เช้า เราวางโปรแกรมว่าจะมาเล่นน้ำตอนเย็น ๆ พร้อมดูพระอาทิตย์ตกดินแล้วต่อด้วยดินเนอร์หวาน ๆ ที่ร้านริมชายหาดแล้วต่อด้วยปาร์ตี้ของหาดนี้เลยครับ..เป็นไงโปรแกรมของผมกับปอม ช่างเป็นหนึ่งวันที่คุ้มค่าจริง ๆ ครับ...
มาถึงผมก็วิ่งไปหาจุดเล่นน้ำไม่ฟังเสียงอะไรเลยครับ...พอได้ที่เรียบร้อยผมจัดการปูเสื่อเหมือนเดิมแล้วก็วิ่งลงน้ำเลยครับ..ไม่ต้องกลัวเปียกเพราะผมกับปอมเตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนพร้อมสำหรับปาร์ตี้คืนนี้...
“ไม่รอเลยนะอ๋อง.เดี๋ยวก็ปล่อยให้เล่นคนเดียวซะนี่...”
“ปอมอะ...ก็อยากเล่นไม่ไหวแล้วนี่..ลงมาก่อนแปปเดียวเอง.อย่างอนเค้า นะนะ น้า......”
ผมว่าอย่างอ้อน ๆ พรางมองปอมด้วยตาละห้อย
“ไม่อยากให้งอนใช่มั้ย...”
“อื้ม....”
“งั้นว่ายน้ำมาใกล้ ๆ นี่มา....มาเร็ว ๆ อย่าลีลา..นี่ให้โอกาสละนะ...”
“อื้อ ๆ ..บังคับจัง....”
ผมว่าอย่างไม่จริงจังก่อนจะว่ายน้ำเข้าไปหาปอมอย่างรวดเร็ว....เมื่อว่ายมาถึงปอม ปอมก็ไม่ได้ทำอะไรยืนลอยตัวอยู่นิ่ง ๆ .ผมก็งงสิครับ....อะไรให้เข้ามาหาแล้วมาทำนิ่ง เดาใจยากจริง ๆ แฟนผมเนี่ย...
“นิ่งทำไมอะปอม อ๋องเข้ามาหาแล้วนะ...”
“หึ....ง้อปอมดิ...ปอมให้โอกาสง้อละนะ..ยืนอยู่นิ่ง ๆ เลยเนี่ย ไม่หนีด้วย ใจดีขนาดไหน...” ปอมพูดจบเท่านั้นละ ผมอายหน้าแดงเลย..นี่มันในทะเลนะจะให้ผมง้อแบบนั้นจริง ๆ นะหรอ...ผมอายเป็นนะครับไม่ได้หน้าหนาแบบปอมซะหน่อย...
“เอ้า เร็ว ๆ จะง้อไม่ง้อ ไม่ง้อจะขึ้นไปนั่งเล่นบนเสื่อแล้วนะ...” ปอมว่าก่อนจะทำท่าหันหลังเดินขึ้นฝั่งไป...
“ดะ..เดี๋ยวสิปอม....”
“ว่า...”
“ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไม่ง้อนะ..อย่าเพิ่งไปสิ...ใจร้อนจัง..ขอเวลาทำใจแปป...”
“อะไร ง้อปอมมันยากขนาดต้องขอเวลาทำใจเลยหรอ...”
“โถ่ ก็ที่นี่มันที่สาธารณะนะ..ในทะเลนะปอม คนเยอะมาก..อ๋องก็อดอายไม่ได้ดิ...นะนะ..ขอเวลาแปป...”
“ฮ่าๆ เอ้า ก็ได้..นี่เห็นว่าตั้งใจจะง้อหรอกนะถึงยอม...” ปอมว่าก่อนจะว่ายน้ำกลับมายืนลอยตัวตรงหน้าผมเหมือนเดิม แถมประชิดตัวผมยิ่งกว่าเดิมเสียอีก....ผมได้แต่ยืนหายใจเข้าหายใจออกช้า ๆ เพื่อทำใจไม่ให้อายคนรอบข้างครับ....เอาวะ ไม่มีใครรู้จักเราเสียหน่อย ผมหลับตาก่อนจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นไปโอบรอบคอปอมช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ประทับริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของปอมเบา ๆ แตะค้างไว้สักพักผมก็ต้องเป็นคนเริ่มขยับริมฝีปากบดเบียดริมฝีปากปอมเองเพราะปอมไม่ยอมขยับเลยยืนนิ่งอย่างเดียว.ไม่ต้องสงสัยเลยผมต้องเป็นคนคุมเกมเองทุกอย่าง ผมขยับริมฝีปากช้า ๆ บทเบียดริมฝีปากปอมไปมาอย่างไม่รีบร้อนเน้นความนุ่มนวลอ่อนละมุนของจูบนี้....ก่อนจะค่อย ๆ ส่งลิ้นออกมาดุนดันริมฝีปากปอมให้แยกออกรับลิ้นของผม ปอมก็เปิดเผยอปากออกให้แต่โดยดี ผมค่อย ๆ ส่งลิ้นร้อนเข้าไปช้า ๆ พร้อมกับเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของปอมอย่างเย้ายวน...ผมรู้ว่าตอนนี้ปอมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เพราะจากตอนแรกที่ผมคุมเกม กลับกลายเป็นปอมเสียเองที่ประกบปากและดูดดุนริมฝีปากของผมแทน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันด้วยจังหวะที่แรงขึ้นความร้อนในร่างกายเพิ่มขึ้นมือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ซึ้งกันและกันให้ความรู้สึกวาบหวามเพิ่มมากขึ้นไปอีก บวกกับบรรยากาศที่แสนจะเป็นใจทำให้จูบที่แสนหวานบวกความเร่าร้อนของเราสองคนไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่าย ๆ ยามที่ผมทำท่าเหมือนจะหายใจไม่ออกปอมก็จะยอมปล่อยให้ผมหายใจ แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้นปอมก็เริ่มจูบต่อทันที.. เราจูบกันนานจนอะไร ๆ เริ่มจะไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วครับ..ผมรู้สึกได้กับสิ่งที่มันทิ่มแทงอยู่ที่ขาผมได้สักพักนึงแล้ว....
“อืม..อื้อ.....ปะ..ปอม....”
“จ๊วบ...” ปอมถอนริมฝีปากออกก่อนจะมองผมด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม...
“รู้นะว่าอ๋องรู้ ว่าปอมต้องการอะไรอะ...ช่วยหน่อยสิ....แค่จูบปอมไม่ยกโทษให้หรอกนะ...”
“อะ...เอ่อ ..ตรงนี้เนี่ยนะปอม...”
“ก็ใช่นะสิ...จะให้ปอมเดินขึ้นไปด้านบนคนอื่นเขาก็เห็นหมดนะสิว่าเราสองคนนะ...”
“หยุด ๆ พอ ๆ เลยหยุดพูดเลย..อ๋องง้อปอมต่อก็ได้....” ว่าเสร็จผมก็ก็โน้มคอปอมลงมาจูบกับผมต่อ...เราเริ่มสร้างความวาบหวามให้กันและกันอีกครั้ง ก่อนผมจะเลื่อนมือลงไปด้านล่างเพื่อช่วยปอมให้หายอึดอัดจากที่เป็นอยู่ ..ปอมก็ทำแบบผมเช่นกันเพราะเราทั้งสองต่างเป็นเหมือนกันทั้งคู่....เราไม่สนแล้วว่าจะมีสายตาสักกี่คู่ที่มองมาหรือสงสัยกับการกระทำของเราสองคน..แค่ตอนนี้ผมได้ง้อปอมและปอมยอมให้ผมง้ออย่างมีความสุขก็เพียงพอแล้วครับ....
“อึก...อ๊าๆๆๆ..ปอม.....” ผมส่งเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อใกล้จะปลดปล่อยเต็มที...ปอมก็เช่นเดียวกัน...
“อืม.....”
ไม่นานเราก็เสร็จภารกิจด้วยกันทั้งคู่ก่อนที่ปอมจะรั้งผมเข้าไปจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง แล้วเราก็กลับขึ้นฝั่งพร้อมกันเพื่อเตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน..ที่ริมหาดอีกฝั่ง....
ผมกับปอมมัวแต่ชักช้าป่านนี้คนคงเดินไปจับจองที่กันเกือบเต็มแล้ว...เราก็ได้แต่เร่งเดินให้ไปถึงเร็ว ๆ ...
“เร็ว ๆ ดิปอม..เดี๋ยวไม่มีที่นะ...”
“มีอยู่แล้วน่า จะกลัวอะไร..พระอาทิตย์นะไม่ใช่โรงหนังจะได้ฟิคที่นั่งกันได้นะ...”
“รู้แล้ว แต่ก็เร็ว ๆ จะดีกว่ามั้ยละ..เร็ว ๆ ....” ปอมรีบเดินมาเร็ว ๆ ตามที่ผมบอกครับ..สงสัยกลัวผมโวยวายอีกแหง ๆ ....หึหึ แต่ก็ดีแล้วปอมยอมตามใจผมแบบนี้..สงสัยผมง้อสำเร็จอย่างยิ่งเลยละ ฮ่า ๆ .....
ผมกับปอมเดินมาถึงที่หมายก่อนจะยืนรอดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าในอีกไม่ถึงชั่วโมง...ปอมยืนสวมกอดผมจากด้านหลังเอาไว้อย่างไม่แคร์สายตาใคร ๆ ที่มองมาบ้างเลย...แต่เห็นจะแปลกก็กลุ่มสาว ๆ กลุ่มนั้นที่มองมาแล้วส่งเสียงกรี๊ดเบา ๆ ...งงเหมือนกัน ผมแปลกหรอ..หรือว่ายังไง..แต่คิดอีกแง่ เขาอาจจะไม่ได้มองผมกับปอมก็ได้....ผมยืนพิงตัวเข้าหาปอมเต็มที่พร้อมกับทอดสายตาออกไปมองวิวพระอาทิตย์ตกยามเย็น..มันดูอบอุ่นมาก ๆ บรรยากาศที่แสนจะสงบตามธรรมชาติ..ที่มีความเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างช้า ๆ ตามกาลเวลา...ปอมก็เช่นเดียวกันส่งสายตาทอดมองออกไปเช่นเดียวกับผม ผมอยากให้ชีวิตของเราสองคนเป็นดั่งพระอาทิตย์ที่คอยให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกัน...อยู่ด้วยกัน ตื่นเช้ามาเจอหน้ากัน ใช้ชีวิตแบบนี้ไปด้วยกันตลอด ไม่มีอุปสรรค์ใด ๆ เข้ามาขวางกั้นเราสองคน หรือถ้ามีก็ขอให้เป็นแค่เมฆหมอกที่เบาบาง ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร เป็นเรื่องที่เราแก้ไขได้ และเข้าใจกันในที่สุด..แค่นี้ผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว...
70%
ดูพระอาทิตย์ตกดินเสร็จผมกับปอมก็มุ่งหน้าตรงไปร้านอาหารทันทีเลยครับ ร้านเป็นร้านสไตล์ชาวเลเลยครับ แบบว่าได้บรรยากาศทะเลสุด ๆ ไปเลยครับ ไม่ใช่เพียงแค่บรรยากาศที่ร้านที่จัดออกมาอย่างเดียวนะครับ เพลงแต่ละเพลงที่บรรเลงออกมาก็เป็นเพลงที่ให้บรรยากาศอิ่มเอมในแบบชายทะเลเลยละครับมีทั้งภาษาไทย จีน อังกฤษ และภาษาอื่น ๆ อีกมากมายเลยครับ เพราะชาวต่างชาติที่มาเที่ยวที่นี่ล้วนแล้วมาจากต่างที่กันทั้งนั้นสมแล้วครับที่เป็นร้านที่เพอร์เฟคที่สุดตามที่ผู้คนได้กล่าวขานกันมาครับ..ผมได้มาครั้งแรกยังติดใจอยากมาอีกเลยครับ นี่ขนาดยังไม่ได้ลองชิมอาหารร้านนี้นะครับยังหลงใหลได้ขนาดนี้...ถ้าได้ลองแล้วจะหลงขนาดไหน...
ผมกับปอมมาเร็วหน่อยครับ เลยได้เลือกที่นั่งตามวิวที่เราชอบด้วยแหละครับ..โอ้วผมบรรยายไม่ถูกเลยมัน เอาเป็นว่าผมชอบอะ เพอร์เฟคสุด ๆ ....
“ชอบหรออ๋องยิ้มไม่หุบเชียว...”
“แหงอยู่แล้ว...ร้านโคตรจะสวยขนาดนี้....”
“หึ..ไว้วันหลังจะพามาอีก....”
“โอเค...เยี่ยมยอดมากน้องชาย....”
“เยอะไปละ เยอะไป....”
“แฮะ ๆ ...นิดหน่อยน่า.......”
“สั่งอาหารได้แล้ว หิว..นั่งซึมซับบรรยากาศอยู่นั่นละ..เดี๋ยวก็อดข้าวกันพอดี...” ปอมว่าผมอย่างไม่จริงจังนัก..สงสัยผมจะเพลินไปหน่อย....ผมนั่งสั่งอาหารไปหลายอย่างเลยละครับ..ปอมเลี้ยงตลอดทริปนี่..เอาให้คุ้มเนอะ...(ปล...พูดเหมือนมื้ออื่น ๆ ปอมไม่เลี้ยงงั้นแหละ55)
สั่งไปได้ไม่นานอาหารทยอยมาเสิร์ฟแล้วครับ..แค่อย่างแรกก็ทำเอาผมกลืนน้ำลายไม่ทันเลยละครับ....ต้มยำรวมทะเล....เอิ่ม.แค่กลิ่นก็น่าทานแล้วครับ...เหมือนผมจะเว่อนะ..แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ น้า....อาหารทยอยมาเรื่อย ๆ จนครบ..ผมกับปอมค่อย ๆ นั่งกินกันไปไม่เร่งรีบ เพราะร้านนี้ออกแบบมาให้ลูกค้านั่งชิลครับ......
สามทุ่มแสงสีบรรยากาศร้านเปลี่ยนไปโดยอัตโนมัติ จากบรรยากาศอาหารมื้อค่ำก็เปลี่ยนแสงสีเป็นบรรยากาศแห่งความสนุกสนานในยามค่ำคืน..เป็นไงละครับผมบอกแล้วว่าร้านนี้นะพิเศษไม่เหมือนใครจริง ๆ ... บนโต๊ะผมจากอาหารก็เปลี่ยนเป็นเครื่องดื่มแทนละครับ....คอยดูนะผมจะดื่มให้ชื่นใจเลย...ไม่ได้ดื่มมานานแล้ว....
“อ๋อง..จะทำอะไรนะ....”
“อ้าว..ก็ชงเหล้าไง....”
“หยุดเลย ๆ ...โน่นของอ๋องมาโน่นแล้ว..ค็อกเทลเบา ๆ พอ..อย่าเยอะ ๆ ....”
“โห่ไรอะอยากกินแบบนี้บ้างอะ..อ๋องเป็นผู้ชายนะ..คอแข็งน่า....เชื่อดิ...”
“ไม่คือไม่..โอเค้....”
“ก็ได้ ๆ ..บังคับจัง....” ผมบ่นเบา ๆ ก่อนจะหันไปยิ้มแล้วรับค็อกเทลที่ปอมสั่งมาให้จากพนักงานเสิร์ฟ....ก่อนจะหันมาทำหน้างอน ๆ ใส่ปอม.....
“อะ ๆ ...เห็นวันนี้ทำตัวน่ารักนะเนี่ย....สั่งเหล้าปั่นให้อีกเหยือกก็ได้...”
“อะไรอะ..แค่เหล้าปั่นเองหรอ...”
“ก็ใช่ไง..” ปอมตอบหน้าตาย ส่วนผมก็ยังไม่หายหน้างอครับ..ประท้วง ๆ จะดื่มเหล้าให้ได้ครับคืนนี้...
“เอาน่าอ๋อง..เค้าบอกว่าเหล้าปั่นร้านนี้สุดยอดเลยนะ...อร่อยเหาะอะ...เคยได้ยินปะ....”
“เออ ๆ ยอมก็ได้....”
“ดีมาก.....”
อึก.... “ปอม นี่มันน้ำผมไม้เพียวหรือเหล้าปั่นกันแน่เนี่ย....” ผมถามอย่างข้องใจที่สุดเลยครับ เพราะผมแทบจะไม่ได้กลิ่นหรือว่ารสชาติของแอลกอฮอร์เลยละครับ...
“เหล้าปั่นไง...”
“ปอม....”
“โอเค ๆ ยอมก็ได้....ก็สั่งให้เขาเบาช็อตลงไปอีกนะ....เอาน่า ปอมไม่อยากให้อ๋องเมามากไง..เพราะพออ๋องเมาแล้วอะชอบมาจูบปอมต่อหน้าคนเยอะ ๆ อะ.ลำพังปอมเองอะไม่เป็นอะไรหรอกนะ เพราะได้กำไรเต็ม ๆ แต่อ๋องนี่สิ ไม่อายคนอื่นหรอ...” ปอมว่าหน้าทะเล้นท์...ผมเป็นแบบนั้นจริง ๆ หรอวะ...ไอ้เก่งไม่เห็นเคยบอก....
“จริงหรอ....ไม่อยากจะเชื่อ...”
“เอ้า ใครจะไปโกหกละ...ไม่เชื่อคืนนี้จะลองก็ได้นะเดี๋ยวถ่ายคลิปไว้ให้ดู....”
“เออ ๆ ไม่เอาแล้ว ดื่มแค่นี้ก็ได้...”
“โอเค..ยอมตั้งแต่แรกก็รู้เรื่อง...”
“ชิส์....” ผมมองค้อนปอมก่อนจะดื่มเหล้าในส่วนของตัวเอง ...บ้างก็ชงให้ปอมบ้าง...คิคิ..เอาใจหน่อย...เขาเป็นเจ้ามือ...หายงอนแล้วด้วย..งอนมากไม่ดี มันไม่งาม ว่ามั้ย...ฮ่าๆ ..
ดื่มได้สักพักใหญ่ ๆ ผมเริ่มกึ่ม ๆ แล้วครับ...ไม่ผมทำไมเปลี่ยนไปมากจังเนี่ยตั้งแต่เจอปอม..คออ่อนลงเยอะเลย...
“เมาแล้วหรอคนเก่ง...”
“เชอะ....ไม่เมา ใครเมาฮะ...”
“ฮะ ๆ ...ไม่เมาก็ไม่เมา..อยากกลับยัง...”
“ยัง...เดี๋ยวเค้าจะมีเต้นรำตรงฟลอที่ชายหาดหน้าร้านไม่ใช่หรอ...เต้นรำกันนะปอม...นะนะ..น้า...”
“ไม่เอาอะ..เต้นไม่เป็น....”
“ไม่เอาอะ..จะเต้น....”
“เต้นไม่เป็นจะเต้นได้ยังไงละ...” ปอมตอบแล้วมองหน้ากวนประสาทผมเถอะขอบอก..ผมรู้ว่าปอมแกล้งผมอะ..แต่อ้อนอีกหน่อยก็คงเลิกแกล้งและยอมเต้นกับผมเองแหละ..ไม่ฟังเสียงละ..ผมเดินอ้อมไปนั่งกระแซะข้าง ๆ ปอมก่อนจะเอื้อมมือคล้องแขน ซุกหน้าเข้าไปที่ใหล่ถู ๆ ไถ ๆ ไปมาอย่างอ้อน ๆ ...
“ปอมอ่า...เต้นรำกันนะ..อ๋องรู้ว่าปอมเต้นเป็น..อย่าแกล้งกันดิ..นะนะ..เต้นรำกันน้า.....น้าที่รักของอ๋อง...”
“หึ ๆ .โอเค...ทำได้ดีนี่..แต่เดี๋ยวก่อนนะ...ตามใจแล้วต้องทำไงก่อน...”
“ปอมอะ..ตลอดเลย...อายนะ..คนเยอะด้วย....” ผมผละออกมาว่าปอมเบา ๆ ....
“เต้นไม่เต้น....” ดูครับดู..ว่าบังคับกันหรือไม่บังคับนะ...แต่ก็นะผมยอมให้บังคับแหละ..ก็รักอะ...
ผมเอื้อมมือขึ้นไปคล้องคอปอมพร้อมกับโน้มหน้าปอมลงมารับกับเรียวปากของผม..และจูบอันนุ่มนวลก็เริ่มขึ้นเรากอดกันแนบแน่นขึ้นรสจูบก็ร้อนแรงขึ้นด้วยตามบรรยากาศที่เป็นใจเพราะมุมที่เรานั่งตอนนี้นั้นช่างเป็นส่วนตัวยิ่งนัก...มือปอมเริ่มอยู่ไม่สุขเลื่อนเข้ามาลูปไล้ยอดอกผมไม่หยุด..ในขณะที่ลิ้นร้อนของเราก็ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง....ใครมาเห็นเราสองคนเข้าผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละเนี่ย....
“อะ.อื้อ....” ผมร้องครางออกมาเมื่อใกล้หมดอากาศหายใจ..ปอมค่อย ๆ ผละออกจากผมช้า ๆ ..แตก็โอบใหล่ผมดึงเข้าไปกอด..ผมซบหน้าลงที่ใหล่ของปอมอย่างว่าง่าย...
“น่ารักขึ้นทุกวันนะเรานะ...”
“แน่นอนสิ....”
“หึ..หลงตัวเองวะ...”
“หลงตัวเองอะไร..ก็ตัวเองชมเค้าก่อนเหอะ...”
“ฮะ ๆ ...โอเค..เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเขาถึงจะเปิดฟลอเต้นรำเดี๋ยวพาไปเต้น..ตอนนี้ก็ดื่มต่อได้นะ...”
“ไม่เอาแล้ว..เดี๋ยวเต้นรำไม่ไหวแล้วปอมเบี้ยว...”
“กลัวไม่ได้เต้นขนาดนั้นเลย...”
“ก็ใช่อะดิ..กลัวมากกกกกก....”
“อ๊ะ....” ผมร้องออกมาเมื่อปอมรั้งผมเอาไว้...
“จะลุกไปไหน...”
“ก็กลับไปนั่งที่ไง...”
“นั่งอยู่นี่แหละ....ไม่ต้องไปนั่งแล้วฝั่งนั้นนะ...น้ำหกเปื้อนหมดแล้ว....”
“ปอมบ้า..ใครใช้ให้เทน้ำลงไปแบบนี้ฮะ..เดี๋ยวพนักงานทำความสะอาดเขาก็เหนื่อยแย่เลย..อยากให้นั่งด้วยบอกกันดี ๆ ก็ได้...”
“ไม่เอาอะ..มันไม่เร้าใจฮ่าๆ ...อีกอย่างเทไปนิดเดียวเอง..เอาทิชชูเช็ดยังแห้งเลย...”
“โอเค ๆ ...ชิส์..ตลอด ๆ ...”
สวัสดีค่า ในที่สุดก็อัพครบตอนแล้ว....อิอิ....อ่านให้สนุกนะคะ ตอนนี้ไรเตอร์เสิร์ฟความหวานเยอะหน่อย เพราะตอนต่อไป..แฮ่ม ๆ ....กระซิบบอก...อะไร ๆ มันจะมาแล้ว...คึคึ
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรเตอร์กันบ้างนะค้า.....
มาอัพต่อให้แล้ว อิอิ ครั้งนี้มาเร็วทันใจมั้ยเอ่ย..คิคิ.... อ่านให้สนุกนะคะ ^^
อย่าลืมเม้นให้เค้าบ้างน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนๆๆๆๆ
เค้ามาอัพให้แล้วตามสัญญาค่า อิอิ หายไปนานอีกตามเคย..ขอโทษด้วยน้า... เอาไป 30% ก่อนเนอะ ..อิอิ..
เดี๋ยวจะมาต่อให้อย่างเร็วที่สุด...อย่าลืมเม้นให้กำลังใจเค้าบ้างน้าตัวเอง ^^
ความคิดเห็น