คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 สวนสธารณะ อิอิ 100%
4
�
�
เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกินครับ..วันนี้เป็นวันที่ผมต้องไปสอบแลปกริ๊งแล้ว เป็นอะไรที่ยากมากมายมหาศาลเลยครับ....ผมตื่นนอนมาแต่งตัวแต่เช้าทำอาหารเตรียมยาไว้ให้ปอมเหมือนเคยทุก ๆ วัน จะว่าไปอาทิตย์ที่ผ่านมาจะเรียกว่ายังไงดีละ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับปอมหรอ..เอาเถอะ เอาเป็นว่าเราทั้งสองคนเข้ากันได้ดีกว่าเดิมมาก พูดรู้เรื่องมากกว่าเดิม.......ผมพูดมากแล้วละ...ผมต้องไปสอบก่อนแล้ว....
�
�
“อ๋อง..จะไปสอบแล้วหรอ...”
“อื้ม..มีอะไรหรือเปล่า.....”
“เปล่า ๆ .....ไปเถอะ......”
“อื้อ....”� อะไรของเขาออกมาถามแล้วก็จากไป....เฮ้อ เอาละเลิกคิดเรื่องอื่น ตอนนี้มีแต่เรื่องที่จะสอบเท่านั้น.....
ผมลงจากอัลฟ่าโลมิโอคันงามของผมก่อนจะรีบเดินเข้าตึก..ระหว่างเดินไลน์ผมดังเตือนครับ...ขอเปิดดูหน่อยละกัน...
�
“ตั้งใจสอบละเจ้าตัวยุ่ง...สู้สู้....กิกิ....แง่ม ๆ ....”
�
อะไรเนี่ย ปอมก็มีมุมนี้เหมือนกันหรอ....คำของผมเลยนะนั่น กิกิ แง่ม ๆ อะ......ไปสอบดีกว่า....
“ไอ้อ๋อง..ผีเข้าหรือไงเดินยิ้มมาตลอดทาง...”�� ไอ้เก่งเพื่อนตัวดีมันทักได้เป็นมงคลมากครับ...
“เรื่องของกูน่า....”
“เออ ๆ ..กินข้าวมายังวะ..”
“แล้ว...มึงอะ...”
“แล้วเหมือนกัน...จะไปทบทวนต่อเปล่าวะ...”
“ไม่แล้ววะ...ในตำราบอกว่า...ก่อนเข้าห้องสอบควรทำสมองให้โล่งอย่าอ่านมากเดี๋ยวเครียด..ฮ่า ๆ ...”� ผมบอกไอ้เก่งพรางยิ้มหน้าบานครับ เหมือนจะเชื่อผมเลย...แต่มันก็จริง ๆ เหมือนที่ผมบอกนั่นแหละ ผมไม่เคยอ่านหนังสือก่อนเข้าห้องสอบหรอกครับ.....
“ตำราเล่มไหนวะ...”
“เชื่อกูเถอะน่า เล่มไหนก็ช่าง...เอาเป็นว่าได้ผลเกินคาด...”
“เออ ๆ กูจะเชื่อมึงสักครั้งละกัน...”
“เออ ดีมาก....เข้าห้องเหอะ เจ๊โหดมาแล้ว....”
�
�
ผ่านไปสี่ชั่วโมงกว่า ๆ การสอบมหาประลัยผ่านไปแล้วครับ...ผมผ่านไปได้ด้วยดี...หึหึไม่รอดมือผมกับไอ้เก่งหรอก...
“เฮ้ยอ๋อง..แฮ้งเอ้าท์เหอะวะ....”
“อะไรของมึง..กุมีภาระวะ....ไปชวนคนอื่นเหอะ....”
“ไม่เอาอะ..อยากไปก๊งกับมึงนี่หว่า....”
“ไม่ชวนน้องบอย เด็กนิเทศของมึงไปละวะ...”
“เฮ้ย น้องเขาใส ๆ อย่าให้มายุ่งอะบายมุขเลยวะ...”
“ฮ่า ๆ ...เออ ๆ เดี๋ยวกลับไปบอกหมอนั่นก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวโทรไปบอกอีกที....”
“เออ...ว่าแต่ถามจริงเหอะวะไอ้อ๋อง...ปอมอะไรของมึงเนี่ย ....คนที่มึงดูแลจริงหรอว้า ไม่ใช่...”
“อย่าพูดมากนะมึง..เดี๋ยวจะโดน...”
“ร้อนตัววะมึงอะ...รู้หรอว่ากูจะพูดว่าอะไร...”
“เออ แม่งไม่คุยกับมึงแล้วไปก่อนละ เดี๋ยวโทรไปบอกละกัน...”
“เออ ๆ บาย...”
�
ผมแยกจากไอ้เก่งเพื่อนตัวดีมาก็ตรงกลับคอนโดปอมทันที...เบื่อไอ้บ้าเก่งชอบหาว่าผมมีซัมติงกับปอมตลอดเวลา....ว่าแต่จะบอกกับปอมยังไงดีวะเนี่ย...เอาตรง ๆ นี่แหละวะ...สอบยาก ๆ เสร็จทั้งที...วันศุกร์ซะด้วย.....
ผมเข้าห้องมาเห็นปอมนอนแอ้งแม้งอยู่โซฟากลางห้องครับ....เหมือนอาทิตย์หน้าหมอจะให้ไปผ่าเฝือกแล้วเร็วเว่อ....แต่ผมก็ต้องอยู่กับปอมต่อละนะ เพราะความจำหมอนั่นยังไม่กระเตื้องเลย...
“ปอม...ปอม.....”� ผมเอ่ยเรียกปอมเบา ๆ .....
“อื้อ...อะไรวะ...ใครเนี่ยจะนอน...”
“ปอม...จะตื่นมั้ย.....”
“เออ ๆ รู้แล้ว.....กลับมาตอนไหนนะ...”
“เพิ่งกลับมาถึง...จะลงไปเดินเล่นมั้ยวันนี้อะ.ผมสอบเสร็จแล้ว...”
“ไปดิ...หงุดหงิดแย่แล้วอยู่แต่ในห้อง...”
“อืม..งั้นรอแปปเก็บของก่อน....”
Tru…..Tru……
“อ๋อง...โทรศัพท์ดัง...”
“ดูให้หน่อยดิว่าใครโทรมา...”
“แม่มึงอะ.....”
“รับเลยบอกม๊าว่ารอแปป เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่.....”
“อืม.....”�� แม่ผมต้องชวนปอมคุยเรื่องผมแน่ ๆ ฮ่า ๆ .....หมอนั่นต้องหงุดหงิดแน่ ๆ เลย...
�
“มาแล้ว...เอาโทรศัพท์มา......”� ผมบอก ปอมก่อนจะส่งโทรศัพท์มาให้ผม...
“ดีครับม๊า..คิดถึงจัง...”
“ครับ.....ไม่ดื้อหรอกน่า...ม๊าอะ...เมื่อกี้ม๊าคุยอะไรกับปอมบ้างนะ...”
“อะไรอะ...”� ผมคุยกับม๊าไปได้สักพักหันไปมองหน้าคนตัวสูงครับ...หน้าเริ่มหงิกแล้ว...ผมต้องวางสายจากม๊าก่อน...
“ม๊า ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ จะพาปอมไปเดินเล่น....”
“จ้า....ว่าง ๆ พาว่าที่ลูกเขยมาเที่ยวหาม๊าบ้างนะอ๋อง...” �ดูแม่ผมพูดครับ ผมรู้ว่าท่านล้อเล่นเอาเข้าจริง ๆ ท่านคงไม่ชอบใจหรอกถ้าจะให้ผมมาคบกับผู้ชายด้วยกัน
“อะไรเล่าม๊าอะ..พูดอะไรไม่รู้เรื่องแค่นี้นะบายครับ...”� ผมรีบวางสายทันที...ตอนนี้รู้สึกร้อน ๆ ที่หน้าแปลก ๆ หน้าผมจะแดงมั้ยเนี่ย แต่ไม่ต้องหาคำตอบที่ไหนครับเพราะ...
“เป็นอะไรหน้าแดงเชียว...”
“เอ่อ..เปล่า ๆ ร้อน ๆ นะ...”
“หรอ..เปิดแอร์ 20องศาเนี่ยนะร้อน...”
“เหอะน่า...ไปเลยลงไปได้แล้ว...”� ผมว่าก่อนจะพาปอมนั่งที่รถเข็น...พาเดินออกจากห้องไปลงลิฟต์....เพื่อไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะที่ข้าง ๆ คอนโด...
�
“เป็นไง สูดไปเยอะ ๆ นะ ผมคงไม่มีเวลาพามาเดินเล่นบ่อย ๆ หรอก...”
“หึ อาทิตย์หน้าฉันก็ผ่าเฝือกออกแล้ว....รบกวนนายทำไม...”
“อ๊ะ ๆ งอนหรอ...”
“เปล่า....”
“แนะ...อย่างอนดิ..เดี๋ยวให้เดินกลับนะ...”
“บอกว่าเปล่าไง...”
“อะ ๆ เปล่าก็เปล่า....งั้นอยากไปไหนต่อละครับคุณปอม....”
“เดินไปเรื่อย ๆ เหอะน่า......”
“ครับ ๆ ....”� ผมพาปอมเดินมาเรื่อย ๆ จนมาหยุดที่ข้างสระน้ำ....ผมนั่งลงข้าง ๆ รถเข็นของปอมพรางกอดเข่าเอาไว้....
“นี่...อ๋อง..อย่ากอดเข่า...มันไม่ดีรู้มั้ย...”
“ทำไมละ...”� ผมถามอย่าวซื่อ ๆ...
“เอาเถอะน่า มันไม่ดีก็คือไม่ดี.....เปลี่ยนท่าดิ....”
“อื้อ รู้แล้ว....”
�
“ปอม คือ ...คืนนี้ขอไปเที่ยวกับเพื่อนได้มั้ยอะ...”
“เที่ยว...ผับหรอ...”
“ประมาณนั้น....”
“แล้วจะไปยังไงละ.....”
“ขับรถไปเอง.....”
“อืม อยากไปก็ไปดิ แต่อย่าดื่มมากนะ..ต้องขับรถกลับเองนี่..แล้วอย่าคิดจะไปค้างที่อื่นเด็ดขาดเข้าใจ.....”
“อื้อ..รู้แล้ว....หวงหรอ...”� ผมแกล้งถามเล่น ๆ อย่างกะล่อน....
“ใครหวง...กลัวไม่มีคนมาทำหน้าที่ที่ค้างอยู่หรอก...ใครหวงคิดเองเออเอง...”
“อ่อ...เข้าใจละ...”� ผมว่าก่อนจะทำท่าหันไปทางอื่นไม่สนใจปอม...
“เป็นอะไรอีกละ...”
“เปล่า.....มองอะไรไปเรื่อย ๆ ....”
“นี่ อย่ามางอนไม่เข้าเรื่อง...อยากให้ฉันหวงหรือไง..เป็นอะไรกันละ..ถึงจะให้หวงนะ..”� จึก..เจ็บเลยครับ.เต็ม ๆ เลยไอ้อ๋อง....ไม่น่าเริ่มเลย.....
“อืม....ให้ไปเที่ยวก็ดีแค่ไหนแล้ว...ผมยังจะเรื่องมากอีก...”
“อย่ามาทำเสียบรรยากาศน่าอ๋อง....”
“รู้แล้ว....วันนี้อยากกินอะไรเดี๋ยวทำให้กิน...”
“ซื้อดีกว่า..จะได้ไม่ต้องเหนื่อย....เพิ่งสอบเสร็จมา....ใช้พลังงานไปเยอะ...”
“อื้อ.....”
“พี่ปอมครับ.....................”
50%
�
“เอ่อ ว่าไงบอย....”
“ไม่เจอพี่ปอมนานคิดถึงจังเลยฮะ....พอได้ข่าวว่าพี่ปอมถูกรถชนผมใจเสียแทบแย่เลยกลัวพี่ปอมจะเป็นอะไรไป”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่หนังเหนียวจะตาย....”
“ฮ่า ๆ ฮะ เชื่อแล้วว่าหนังเหนียวจริง...”
“อืม ว่าแต่เราเถอะไปไงมาไงถึงมาที่นี่ได้ละ....”
“มาเดินเล่นฮะ...ก็เผื่อจะเจอกับพี่ปอมบ้างไง....”
“บ้าหรือเปล่าเรา...แล้วทำไมไม่โทรหาพี่ละ.....”
“โทรได้ด้วยหรอฮะ...”
“เอ๊ะเรานี่ยังไงนะ...พี่เป็นพี่เรานะ ทำไมจะโทรไม่ได้ละ...”
“เอ่อ ฮะ....”
ดูสิครับ สองคนนั้นคุยกันออกรสมากเลย..ผมเป็นส่วนเกินสินะ...ดูท่าเด็กที่ชื่อบอยอะไรนั่นจะปลื้มปอมไม่น้อยเลย....เดินไปก่อนดีกว่า...คุยเสร็จเมื่อไรก็เรียกก็แล้วกันเฮ้อ.... รู้สึกแปลก ๆ แฮะ ไม่อยากให้ปอมคุยกับเด็กบอยอะไรนั่นเอาซะเลย...แต่ทำไงได้ละท่าทางจะสนิทกันน่าดูนะ... เอ๊ะ แต่ว่าทำไมนายปอมไม่ยักจะลืมเรื่องของเด็กนั่นนะ....สงสัยจะรักกันมาก ๆ สนิทมาก ๆ อะไรประมาณนี้มั้ง....ไม่อาจลืมได้เลยสินะ...เฮ้อ..ไอ้อ๋องนะไอ้อ๋อง...คิดอะไรก็ไม่รู้เพ้อเจ้อ....
ผมเดินมาเรื่อย ๆ ครับ มานั่งข้าง ๆ สระน้ำอีกด้านหนึ่ง....ปอมคงไม่สังเกตด้วยซ้ำว่าผมเดินออกมาตอนไหน....คุยกันออกรสซะขนาดนั้นจะมีเวลามาสนใจผมได้ยังไง....นี่อย่าบอกนะว่าผมกำลังน้อยใจปอมอยู่นะ....แต่ก็นะ คิดไปเองคนเดียว คิดว่าคนอย่างหมอนั่นจะมาสนใจหรือไง.... ผมนั่งกอดเข่าแบบที่ปอมไม่ชอบก่อนจะฟุบหน้าลงไปที่เข่า...หลับตาไปได้สักพักเสียงเรียกก็ดังขึ้นใกล้ ๆ ...
“อ๋อง......อ๋อง....ไอ้อ๋อง.......”
“ฮะ..อะไรละ....”
“เดินหนีออกมาเพื่อ...แล้วไม่คิดจะบอกอะไรเลยหรือไง...”
“ก็เห็นคุยกันอยู่เลยไม่อยากอยู่ขวาง....”
“เหอะ....”
“แล้วไปไหนซะแล้วละ...”
“กลับไปแล้ว....”
“อืม...ขอพักตรงนี้ก็แล้วกัน.....อยากกลับเมื่อไรบอกผมนะ...”
“เป็นอะไรอีกเนี่ย น้อยใจอะไรนักหนาฮะ...”
“เปล่า....”
“อย่ามาโกหกนะอ๋อง ก็รู้ ๆ อยู่ว่าโกหกคนอย่างฉันไม่ได้นะ...”
“เปล่าจริง ๆ ...จะกลับหรือยังละจะได้พาไป...”
“เออ กลับก็กลับ อยู่ไปก็อารมณ์เสีย......”� ปอมหันหลังไปแล้วครับ...ผมเดินตามไปเข็นรถให้ปอมกลับคอนโด.....ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกันเลย..เหมือนจะมึนตึงใส่กันเลยแฮะ แล้วคืนนี้ผมจะเที่ยวสนุกมั้ยเนี่ย....
กลับมาถึงห้อง ผมก็ตรงเข้าห้องครัวไปทำอาหารเย็นแบบง่าย ๆ ให้ปอมครับ เสร็จแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ..แต่งตัวเตรียมไปเที่ยว....จะว่าไปผมลืมโทรไปบอกไอ้เก่งเลยแฮะ..ไลน์ไปบอกก็ได้....
ผมจัดการไลน์ไปบอกไอ้เก่งก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ....� อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมเดินออกมาด้านนอก เห็นปอมนั่งดูทีวีอยู่ก็เดินเข้าไปหา...
“ได้เวลากินข้าวแล้ว...ผมจะพยุงไป....”
“อืม...”�� ปอมตอบแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นให้ผมพยุงเข้าไปในครัว....
“ไม่กินหรอ....”� ปอมถามขณะที่ผมกำลังจะเดินออกไปด้านนอก...
“ไม่กินอะ..”
“เป็นอะไรฮะ....”
“เปล่า..ผมไม่หิว....”
“ฉันสั่งให้มากินเดี๋ยวนี้.....”� ปอมดุผมแล้วครับ เดี๋ยวจะเป็นการบังคับตามมา...
“บอกว่าไม่หิวปอมกินไปเถอะ...”
“จะไม่กินได้ยังไงมึงจะไปดื่มคืนนี้นะอ๋อง...ท้องว่างได้ปวดท้องตายห่า อย่ามาเรื่องมาก...”� เริ่มขึ้นมึงกูแล้วครับแสดงว่าผมยั่วโมโหสุด ๆ แล้ว...
“กินก็ได้...”
“เออ อย่าเรื่องมาก เดี๋ยวจะไม่ได้ไปเที่ยวนะ...”
ผมนั่งกินข้าวไปเงียบ ๆ ไม่มีเสียงพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากผมและปอมเลย..
“ผมไปละ....”� ผมบอกปอมหลังจากกินอิ่มแล้วพยุงปอมมานั่งที่โซฟา.....
“อืม...อย่ากลับให้มันดึกนักนะมึง..พูดให้มันรู้เรื่องบ้าง...”
“อืม....”� ผมตอบแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปด้านนอกเลย....ก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ้เก่ง....เพราะผมออกมาก่อนเวลานัด....ผมไม่อยากอยู่ใกล้ปอมตอนนี้นี่...มันรู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้....
�
�
ออด.....ออด....ออด....ออด.....
“เออ ๆ� มาแล้วกูมาแล้ว....มึงจะรีบอะไรนักหนาวะ....”
“เออ เปิดช้าชิบ....”
“เร็วสุดแล้วเว้ย..แล้วดูทำหน้าไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ....”
“ไม่ได้กินเว้ย หงุดหงิดตัวเอง....”
“มึงนี่ท่าจะบ้านะไอ้อ๋อง....”
“เออกุบ้าไปแล้วบ้ามากด้วย....”
“เออ ๆ กูแต่งตัวก่อนอย่าฟุ้งซ่านนะมึง เดี๋ยวออกมาฟังความในใจ..ฮ่า ๆ ....”� ดูมันครับ...โคตรจะพึ่งได้เลย....
นั่งรอไม่นานไอ้เก่งก็ออกมาในชุดแบบครบรสครับ...ก็ไม่มีอะไรมากหรอก..พูดเว่อไปงั้นเอง ผู้ชายจะแต่งอะไรได้มากละครับ
“อะ ว่ามาพี่พร้อมจะฟังแล้วน้องชาย...”
“ใครน้องมึงฮะ...”
“เออ ๆ มึงจะเล่ามั้ยครับเพื่อน....”
“เออเล่าแล้ว.....กูแม่งไม่รู้เป็นอะไรหงุดหงิดชิบหาย...มึงรู้มั้ยวันนี้นะกูพาปอมออกไปเดินเล่น ดันไปเจอเด็กบอยที่ไหนก็ไม่รู้ ทำตัวเหมือนสนิทกันมาเป็นชาติ...คุยกันจนกูเป็นส่วนเกินเลยนะมึง..แล้วมึงคิดดูดิ ความจำเสื่อมลืมพ่อแม่ ลืมแฟน แต่เสือกไม่ลืมไอ้เด็กนี่อะ คงรักกันจนลืมไม่ลงเลยมั้ง....”� ไอ้เก่งนั่งฟังผมไปยิ้มไปครับ....
“ยิ้มเชี่ยไรเรื่องกูตลกมากปะสัส....”
“หึหึ กูกำลังคิดว่า เพื่อนกูกำลังจะสละโสดวะ...”
“สละโสดพ่อง.....กูเซ็งอยู่นะมึง...”
“เอ้า จากที่กูฟังมึงมาเหมือนมึงอารมณ์เสียที่เห็นปอมของมึงนะสนใจคนอื่นจนลืมมึง..น้อยใจเค้าว่างั้น...”
“......”
“จริงมั้ยไอ้เพื่อนอ๋อง...”
“เออ ยอมรับก็ได้วะ...”
“ฮ่า ๆ ..กูว่าแล้วว่าเพื่อนกูต้องได้ผ.สระอัว...”
“พูดมากวะ...กูยังไม่แน่ใจตัวเองเลย งงกับตัวเองเหมือนกันวะ...”
“เออ ดู ๆ ต่อไปละกัน แต่เซ้นท์กูรับรองไม่มีพลาด....”
“เออ ไปได้ยังวะพูดมากวะ...”
“ไปดิ....”
�
�
วันนี้ผมขอไอ้เก่งดื่มหนักครับ ส่วนมันนะหยุดดื่มไปแล้ว.....เพราะมันต้องเป็นคนขับรถ...
“อ้าว..อ๋องนี่....หวัดดีเก่ง..อ๋องเป็นอะไรนะ...”
“มันเมา....กำลังเฮิร์ท....”
“เรื่อง...”
“เรื่องแฟนมันนะ....”
“อะ หรอ.....เรื่องเรางั้นหรอ...”
“เปล่าหรอก..แฟนใหม่มัน..ไม่เกี่ยวกับดี้หรอก....”
“อ่อ หรอ....งั้นดี้ไปก่อนนะ.....”
“ครับ....”��
“ใครมาว้าเก่ง...”
“สาวเค้ามาขอเบอร์มึงวะ...แต่กูไม่ได้ให้ไปหรอกเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง.....”
“เออ ๆ .....”��
“กูว่ากลับเถอะวะ.....”
“อื้อ....กลาบก็กลาบ..ดิ....”��
เก่งพยุงอ๋องออกมาขึ้นรถด้านนอกก่อนจะขับพาไปส่งที่คอนโดตามทางที่มันบอกไว้ตอนแรก..... �มาถึงเก่งขึ้นลิฟต์ไปส่งอ๋องที่ห้อง....เก่งไม่ได้กดออดเพราะว่าอ๋องรู้ว่าปอมออกมาเปิดให้ลำบาก....
เก่งเปิดประตูเข้าไปก็ต้องผงะเมื่อเห็นปอมนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟา....
“เอ่อ นายชื่อปอมใช่มั้ย..ผมฝากดูแลมันด้วยนะ..ไม่ไหวแล้ว....เมาหนักมาก...”
“อืม...”
“เอ่อ งั้นผมไปก่อนละ...”
“เดี๋ยว...แล้วไปยังไงนะ....”
“รถอ๋องนั่นแหละครับ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ขับมาคืน....”
“อืม..”� ปอมตอบแค่นั้นก่อนเก่งจะเดินออกไป....
“ดื่มอะไรหนักขนาดนี้วะ...ได้ข่าวกูบอกแล้วนะอ๋องว่าไม่ให้ดื่มเยอะนะ...”
“อื้อ อย่ามายุ่ง ไอ้คนใจร้าย...”
“อะไร มึงอย่ามาพูดมากนะอ๋อง...กูยังไม่เคลียร์เรื่องพาคนอื่นขึ้นห้องกูนะ...”
“อื้อ อย่ามายุ่งจะนอน....”� ปอมผลักอ๋องลงไปนอนที่โซฟาอย่างทุลักทุเล....
“มึงนะมึง..รู้อยู่ว่ากูขาไม่ดียังจะหาเรื่องมาให้อีก....”� ปอมบ่นอ๋องไปก่อนจะเดินเขย่งเท้าเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเอาผ้ามาเช็ดตัวให้อ๋อง....
“อื้อ..อย่าดิ..ไม่เอาจะนอน..อย่ากวน...ไอ้คนใจร้าย...”
“กูใจร้ายอะไรวะฮะอ๋อง..มึงพูดมาสิ...”
“ฮือ...ที่ตอนนั้นไม่สนใจแล้วจะมาสนใจอะไรตอนนี้....ไอ้คนบ้า...”
“อะไรวะ..นี่มึงอย่าบอกนะยังน้อยใจเรื่องเมื่อเย็นไม่หายนะ....”
“คนบ้า....ฮึก ๆ ....”
“เฮ้ย อย่าร้องไห้นะเว้ยอ๋อง....”
“ฮึก ๆ ฮือ......คนใจร้าย....ปอม..ฮึกคนใจร้าย...”
“หึหึ มึงรู้มั้ยเนี่ยว่าเมาแล้วรั่วขนาดนี้อะ....เฮ้อ....”� ปอมว่าก่อนจะเช็ดตัวให้อ๋องต่อ...
“อะ..เฮ้ย...ปล่อยนะเว้ยอ๋อง....”� ปอมตกใจเมื่อเช็ดตัวอยู่ดีดีอ๋องก็เอื้อมมือมาโอบรอบคอปอมก่อนจะรั้งลงไป....
“หึ...ปอม....”…..� อ๋องส่งเสียงแค่นั้นก่อนจะหลับไปขณะที่มือยังโอบรอบคอปอมอยู่...
“เอาไงดีวะ เล่นซะเคลิ้มเลยมึง.....เอาวะ...”
ปอมค่อย ๆ ก้มหน้าลงไปหาคนด้านล่างช้า ๆ ....ริมฝีปากสัมผัสกันแผ่วเบา...ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากบางจนทั่ว.....ลิ้นร้อนดุนดันอยู่ที่ริมฝีปากบาง.อย่างอยากจะเข้าไปสำรวจความหวานภายในปากบาง.....ไม่นาน..มือหนาบีบปากบางเบา ๆ ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปตามใจต้องการ....ปอมกวาดลิ้นสำรวจไปทั่วปากบางหวานฉ่ำไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอร์.....
“อื้อ......”�� อ๋องครางเบา ๆ เมื่อหมดอากาศหายใจ....
ปอมค่อย ๆ ละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง..... “หึหึ.....”
กรี๊ดดดพี่ปอมลักหลับอ๋องอะ..ทำไงดี คึคึ......ฟิน ๆ เขิล ๆ เหมือนไรเตอร์บ้างมั้ยอะ ฮ่า ๆ�
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจเค้าบ้างนะตัวเอง...ฮิอิ�
ไรเตอร์มาอัพให้แล้ว เอาไปครึ่งนึงก่อนเนอะ..อิอิ
เดี๋ยวเค้ามาต่อให้พรุ่งนี้น้า คิคิ...... �อย่าลืมเม้นให้เค้าบ้างน้า....
ฝากแฟนเพจอีกเช่นเคยคร่า อิอิ
ใครยังไม่ได้ไลค์อย่าลืมเข้าไปไลค์นะ เอาไว้ติดตามการอัพนิยายคร่า อิอิ จิ้มเลย ๆ อิอิ�
ความคิดเห็น