คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : Chapter 41 ฮันนีมูน...................100%+เรื่องลับ ๆ อิอิ
41
ฮ้า ผมแต่งงานกับปอมมาก็ได้ราว ๆ สองอาทิตย์แล้วมีความสุขไม่น้อยเลยละครับ แต่ความสุขยังไม่ครบสมบูรณ์ในแบบที่คนแต่งงานเขาทำกันนี่สิครับ ให้ทายว่าเรื่องอะไร หลายคนอาจจะเดาถูก แต่ผมขอบอกเองเลยดีกว่า เราแต่งงานกันมาได้สองอาทิตย์แล้วแต่สิ่งที่เรายังไม่ได้ทำเลยก็คือ ไปฮันนีมูนครับ เป็นไง ๆ เดาถูกกันหรือเปล่า ที่ผมกับปอมยังไม่ได้ไปฮันนีมูนก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ งานที่ร้านของปอมเข้ามาเร่งด่วนด้วยแล้วผมก็ติดสอบด้วยพอดี พอดีกันเลยครับ ปอมเลยรีบเคลียร์งานช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมก็อ่านหนังสือและสอบ จนตอนนี้เราสองคนกำลังเก็บเสื้อผ้ากันครับ เราจะได้ไปฮันนีมูนกันแล้ว ตื่นเต้นมาก ๆ เลยละครับ
“อ๋อง นั่งเหม่อคิดอะไรอยู่คนเดียวฮะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นั่นแหละ เสื้อผ้ามันจะเดินเข้ากระเป๋าเองมั้ยฮะ” เอาแล้วครับพอเห็นผมอู้หน่อยก็บ่นเลย ตั้งแต่แต่งงานกันขี้บ่นขึ้นเยอะเลยครับสงสัยคิดว่าตัวเองแก่แล้วแน่ ๆ เลยอะ
“อะไรเล่าปอมก็ นั่งคิดเรื่องของเรานิดเดียวเองอย่าเพิ่งบ่นดิ”
“อืม ๆ เก็บเร็ว ๆ เดี๋ยวปอมไปเตรียมของอย่างอื่นต่อเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็มาดูว่ามีอะไรที่ปอมยังไม่ได้เอาเข้ากระเป๋าอีกมั้ยถ้าไม่ได้เอาเข้าจะเอาก็จับใส่เข้าไปซะ”
“ครับผมคุณสามีที่รัก”
“หึ อ้อนเก่งจริง ๆ นะ”
“แน่นอนไม่งั้นปอมจะรักหรอ”
“อืม รีบ ๆ เข้าละจะได้ไปบ้านกัน พ่อแม่รอทานข้าวเย็นอยู่”
“โอเค”
ผมจัดการเก็บเสื้อผ้าต่อจนเสร็จก่อนจะเดินไปดูกระเป๋าเครื่องสำอางเครื่องบำรุงต่าง ๆ ว่าปอมเก็บใส่กระเป๋าครบหรือเปล่า ก็ครบนั่นแหละครับ ผมปิดกระเป๋าเรียบร้อยก่อนจะลงไปหาปอมที่ด้านล่าง ปอมเช็ครถเสร็จพอดีเลยครับ
“เสร็จแล้วหรออ๋อง”
“อืม ยกลงมาเลยมั้ยอะ”
“อืม ไปดิเดี๋ยวปอมยกกระเป๋าใหญ่แล้วอ๋องยกกระเป๋าเล็กละกัน”
“อื้ม น่ารักที่สุดเลย” ผมว่าก่อนจะดึงแก้มปอมเล่น ๆ ทั้งสองข้างเลยครับ
เราขนกระเป๋าลงมาจากบ้านหมดแล้วก่อนจะขึ้นรถเพื่อออกจากบ้านไปนอนบ้านใหญ่ของปอม ฟังไม่ผิดหรอกครับ ตอนนี้เราย้ายมาอยู่บ้านกันแล้วบ้านหลังที่ปอมซื้อให้เป็นของขวัญวันแต่งงานของเราไงครับ เรือนหอของเราสองคน ส่วนคอนโดปล่อยให้เขาเช่าไปแล้วครับ แอบเสียดายเหมือนกัน แต่ให้เขาเช่าก็ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้เฉย ๆ อีกอย่างคนที่เช่าก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล เป็นรุ่นน้องของปอมเองนั่นแหละครับ เขาเข้ามาเรียนที่กรุงเทพหาที่พักพอดีปอมเลยให้เช่า ค่าเช่าไม่ได้เก็บเขาแพงเท่าไรหรอกครับ เพื่อนมนุษย์ช่วยเหลือกันเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรอครับ
ผมนั่งเงียบ ๆ มาสักพักก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟังเบา ๆ
“ปอม”
“หืม”
“ตื่นเต้นมั้ย”
“ตื่นเต้นเรื่อง”
“อ้าวก็เราไปจะฮันนีมูนกันจะให้ตื่นเต้นเรื่องอะไรละ ปอมนี่ไม่โรแมนติกส์เอาซะเลย ไม่คุยด้วยแล้ว”
“โอ๋ ๆ ล้อเล่นน่า ตื่นเต้นดิ ไม่ตื่นเต้นได้ยังไงละไปฮันนีมูนกับภรรยาสุดที่รักทั้งที”
“บ้า พูดอะไรออกมาภรรยาอะไร อายเป็นเหมือนกันนะ”
“หรือไม่จริง”
“ก็จริง แต่มันเขินนิ อ๋องไม่ใช่ผู้หญิงนะ เรียกสุดที่รักก็พอแล้ว”
“ก็อยากเรียกแบบนั้นอะ”
“ปอมอะ”
“ฮ่า ๆ โอเค ๆ ล้อเล่น เรียกว่าสุดที่รักเฉย ๆ ก็ได้ครับ”
“น่ารักที่สุดเลยที่รักของเค้า” ผมว่าพรางบีบแก้มปอมเล่นทั้งสองข้างอย่างไม่แรงมากนัก ผมชอบและชินเสียแล้วที่เวลาปอมทำตัวน่ารักจะต้องยื่นมือเข้าไปบีบแก้มร่างสูงเล่นแบบนี้ ปอมก็ไม่ว่าผมนะครับ ออกจะตามใจผมด้วยซ้ำไป จะมีก็ขี้บ่นเท่านั้นแหละ แต่ผมไม่โกรธหรอก ที่บ่นก็เพราะปอมอยากให้ผมเป็นเด็กดี
จะว่าไปผมยังไม่ได้บอกเลยว่าเราสองคนจะไปฮันนีมูนที่ไหน อยากรู้มั้ยครับว่าเราจะไปที่ไหนกัน อุ๊บส์เอาไว้ก่อนดีกว่า ยังไม่บอกหรอก
นั่งรถได้ไม่นานก็มาถึงบ้านปอม วันนี้เรามาทานอาหารเย็นพร้อมหน้าเลยครับเพื่อส่งผมกับปอมไปฮันนีมูลอย่างมีความสุข ป๊าม๊าผมก็มานั่งรอได้สักพักก่อนหน้าผมแล้ว พอมาถึงเราเดินเข้ามาที่ห้องรับแขก พ่อ ๆ แม่ ๆ กำลังคุยกันอย่างออกรสเลยละครับ
“อะแฮ่ม ผมสองคนมาขัดจังหวะเม้าส์หรือเปล่าครับคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย” ผมเดินเข้าไปพร้อมกับทักทายท่านทั้งสี่คนพร้อมกันด้วยน้ำเสียงทะเล้น ๆ
“ขัดมากเลยตาอ๋อง”
“อ้าวม๊า ไมงั้นอะ อ๋องมาทั้งที ต้องเอาใจอ๋องดิ ไม่ใช่มาว่าอ๋องขัดใจแบบนี้”
“ฮ่า ๆ ม๊าล้อเล่นน่า ขี้งอนเป็นเด็กไปได้ ปอมตามใจจนเคยตัวละสิ ใช่มั้ยปอม”
“พอเลยม๊า ๆ ไม่ต้องไปพูดกับปอมแบบนั้นเลย เดี๋ยวใส่ไฟผมอีก”
“เคยใส่ไฟที่ไหนอ๋อง พูดเรื่องจริงทั้งนั้น”
“ชิส์ รุมกันเข้าไป ๆ อย่าให้ถึงตาผมบ้างละ จะเอาคืนให้ดู” ผมพูดจบทุกคนหัวเราะครืนเลยครับ ก็เพราะผมไม่เคยจะเอาคืนใครได้ไง เพราะงั้นเลยชอบรวมหัวแกล้งผมกันทั้งบ้าน เห็นดีเห็นงามกันเหลือเกิน อย่าให้ถึงวันของอ๋องสักวันเถอะ
คุยกันได้สักพักเราก็ย้ายที่คุยมาคุยกันที่ห้องอาหาร อะไรมีเรื่องคุยกันได้ไม่หยุดจริง ๆ เลย ผมละเชื่อเขาทั้งสี่คนเลย ปอมก็ขยันตักโน่นตักนี่มาให้ผมไม่หยุดเลย จนผมจะอิ่มอยู่แล้วเนี่ยไม่รู้ปอมได้กินอะไรไปบ้างหรือเปล่า
“อ๋องเอาผัดผักนี่อีกหน่อยนะ.”
“พอแล้ว ๆ ปอมพอเลย อ๋องอิ่มแล้วปอมกินเองมั่งดิ เดี๋ยวก็ไม่อิ่มหรอก”
“เถอะน่า”
“ไม่เอาแล้ว มานี่ดีกว่าปอมตักให้อ๋องเยอะแล้วเดี๋ยวอ๋องตักให้ปอมบ้างดีกว่า นะนะ”
“อืม” ได้ผลปอมหยุดตักให้ผมแล้วก็ยอมให้ผมตักอาหารให้บ้างแล้ว คอยดูจะวันนี้จะให้กินให้จุกไปเลย
30%
“อ๋อง ๆ ...” ผมปลุกอ๋องเมื่อตื่นมาต้อนเช้ามืดพร้อมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วแต่เจ้าตัวดียังไม่ยอมตื่นเลยครับขี้เซาสุด ๆ
“อ๋อง ตื่นนอนได้แล้วจะไปมั้ยฮะ”
“อื้อ....ปลุกก่อนดิ..”
“อะไร ก็ปลุกอยู่นี่ไง”
“ไม่ใช่ ไม่เอาปลุกแบบนั้น”
“แล้วจะเอาปลุกแบบไหนละ”
“ฮื่อ ปอมอะ อย่ามาทำเป็นซึนนะ”
“ฮ่า ๆ โอเค ๆ” จุ๊บ ผมก้มลงไปจูบริมฝีปากบางเบา ๆ ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากบางเบา ๆ อยู่อย่างนั้นโดยไม่ได้ล่วงล้ำอะไรสักพักใหญ่ ๆ ถึงได้ถอนจูบออกมา
“ฮ้า ตื่นเต็มตาเลย ไปอาบน้ำดีกว่า”
“หึ เจ้าเล่ห์นักนะหืม” ผมเอื้อมมือไปขี้หัวอ๋องอย่างเอ็นดูก่อนจะพูดว่าออกมาอย่างไม่จริงจังอะไร ตั้งแต่แต่งงานกันมานี่เจ้าเล่ห์ใช่เล่นเลยนะเนี่ยศรีภรรยาของผม ผมไปรอด้านล่างดีกว่า
“แม่ ลุกมาทำไมแต่เช้ามืดครับ” ผมทักออกไปเมื่อเจอแม่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก
“แม่มารอส่งลูกสองคนนะสิ จะได้อวยพรด้วย”
“โถ่ แม่ครับ ไม่น่าลำบากตื่นมาเลย เมื่อคืนก็อวยพรไปแล้วนี่ครับ”
“ลำบากอะไรกันตาปอม”
“โอเคครับ.รออ๋องก่อนนะ อ๋องอาบน้ำอยู่ข้างบนครับแม่”
“เร็ว ๆ ละลูกเดี๋ยวไม่ทันเครื่องกันพอดี”
“ครับผม”
จะว่าไปผมยังไม่ได้บอกเลยนี่นาว่าผมกับอ๋องเราจะไปไหนกัน หลายคนอาจจะคิดว่าเราจะไปเสม็ดกัน แต่อันนั้นเอาไว้ไปพักร้อนดีกว่า นี่มันฮันนีมูนเลยนะจะให้ผมอยู่แค่ประเทศไทยเราได้ยังไงละ กว่าจะมาถึงวันนี้ผ่านอะไรมามากมาย รอเวลามาก็นานขอใช้เวลาให้คุ้มค่าหน่อยครับเราจะไปฝรั่งเศสกันครับ เป็นไงหรูหรือเปล่าละครับ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วว่ามั้ย รอไม่นานอ๋องก็ลงมาจากห้องด้วยสไตล์การแต่งตัวที่พร้อมมากครับ อะไรจะเว่อปานนั้นทั้งหมวกทั้งผ้าพันคอ ช่วงนี้ที่โน่นกำลังหนาวได้ที่เลยละครับ
“เดินทางปลอดภัยนะลูกทั้งสองคนเลย ปอมก็ดูแลน้องดีดีนะ ไปกันแค่สองคน”
“ครับแม่”
ผมไปกันสองคนก็จริง ใครจะพูดฝรั่งเศสหรืออังกฤษได้ละครับได้ก็งู ๆ ปลา ๆ ครับ แต่เหมือนอ๋องจะไปศึกษาภาษาฝรั่งเศสมานะช่วงที่รอผมเคลียงานนะ ผมไปกับทัวร์ที่เค้าจัดไว้สำหรับฮันนีมูนโดยเฉพาะครับ พอเศษจริง ๆ เค้าจะคอยมีล่ามให้เราถ้าเราต้องการเขาก็จะเข้ามาล่ามให้เรา ถ้าเราอยากอยู่สองคนเขาก็จะตามอยู่ห่าง ๆ ผมว่ามันเป็นไอเดียที่ดีมาก ๆ เลย
ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่บนรถตู้ของบ้านผมพี่คนขับรถขับมาส่งผมนะครับ พ่อผม ผมไม่อยากกวนท่าน ปล่อยให้ท่านนอนให้เต็มอิ่มเพราะกลางวันท่านก็ทำงานเต็มที่แล้ว นั่งมาได้ไม่นานก็มาถึงสนามบินแล้ว เรามาถึงก็เข้าไปเช็คอินก่อนเลยครับก่อนจะเดินไปซื้อกาแฟดื่มก่อนครับ เสร็จแล้วเราก็เข้ามานั่งที่ห้องรับรองรอขึ้นเครื่อง อีกครึ่งชั่วโมงก็ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วครับ
12 ชั่วโมงผ่านไป ไวหรือช้าไม่รู้ รู้แค่ว่าผมมาถึงกรุงปารีสประเทศฝรั่งเศสแล้วครับ ผมลงจากเรื่องมารอรับกระเป๋ากับปอมสองคน เมื่อได้กระเป๋าเราก็เดินออมามองหาไกท์หรือล่ามของเราสองคนนั่นเองครับ เขาจะพาเราไปที่โรงแรมที่ได้จองเอาไว้ โรงแรม 5 ดาวนะจะบอกให้ ชื่อโรงแรม Hotel de Vendome หรูมากเลยขอบอก ไม่นานเราก็มาถึงโรงแรม ปอมเข้าไปเช็คอินที่เค้าท์เตอร์ คืนละตั้ง 26000 แนะ แพงเว่อ ๆ เป็นห้องดีลักซ์สวีท ถ้าปอมไม่เป็นคนบอกเองนะว่าเก็บเงินไว้การนี้โดยเฉพาะ ผมไม่ยอมหรอก แพงเกินไปสำหรับความคิดผมนะ เราขึ้นมาเก็บของครับ มาถึงนี่ก็บ่ายสองของฝรั่งเศสครับ ตอนนี้ฝรั่งเสศหน้าหนาวเลยช้ากว่าที่ไทยแค่ 5 ชั่วโมงหนาวมาก ๆ เลยละครับ เห็นพี่ล่ามบอกว่าอาทิตย์นี้หิมะจะตกเบา ๆ ไม่แรงมากนักอยู่ในช่วงเที่ยวง่ายพอดีเลยครับ เรามาได้จังหวะพอดีเลย วันนี้ตอนเย็นเราก็มีทริปจะไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันก่อนแล้วต่อด้วยล่องเรือแม่น้ำแซนชมบรรยากาศสุดโรมแมนติสรอบเมื่อฝรั่งเศสยามค่ำคืนครับ ตอนนี้ขอนอนพักก่อนละกันน้า
ตกเย็นได้เวลาแล้วเราสองคนลงไปด้านล่างพี่ล่ามก็รออยู่ที่ล็อบบี้แล้ว เรานั่งรถของโรงแรมออกไปส่งที่ภัตราคารอาหารชื่อดังของฝรั่งเศส พี่เขาก็ไม่ได้มายุ่งอะไรกับเราหรอกครับ ผมสั่งอาหารขึ้นชื่อของที่นี่มาทั้งนั้นเลยแหละ
“เยอะแล้วอ๋องกินหมดหรอ”
“หมด”
“งั้นก็ตามใจ”
“อื้ม ปอมไม่อยากเลือกอาหารเองบ้างหรอ”
“ไม่ดีกว่า ตามใจเมีย”
“บ้า เขินนะ”
เรานั่งกินอาหารกันไปหยอกล้อกันไปตามประสาคู่รักทั่ว ๆ ไปบ้างก็ตักอาหารให้กันและกัน ไม่นานอาหารทั้งหมดก็ถูกใส่ลงกระเพาะของเราทั้งคู่เป็นที่เรียบร้อย
“อร่อยมากเลยปอมสมชื่อร้านเขาจริง ๆ เลย”
“ชอบมั้ยละ”
“ชอบดิชมขนาดนี้”
“ฮ่า ๆ ไว้วันหลังพามาอีก”
“แหม พูดเหมือนจะมากันได้บ่อย ๆ เนอะ”
เราสองคนเดินไปหาพี่ล่ามก่อนจะไปขึ้นรถเพื่อไปที่ท่าเรือที่แม่น้ำแซน ตื่นเต้นชะมัดเลยครับ
“ตื่นเต้นหรอมือเย็นเชียว” ปอมเอ่ยถามเมื่อยื่นมือมาจับมือผมแล้วเดินไปที่ท่าเรือ
“ตื่นเต้นด้วย หนาวด้วย”
“หนาวหรอ” ปอมว่าก่อนจะเนียน ๆ ดึงไหล่ผมเข้าไปโอบกอด ผมไม่ได้ว่าอะไร ที่นี่ฝรั่งเศสนะครับ แถมยังอุ่นด้วย เดินไม่นานเราก็ได้ขึ้นมาบนเรือแล้ว บนนี้เราไม่ต้องพูดกับใครหรอกแค่นั่ง ๆ ยืน ๆ ชมวิวรอบเมืองฝรั่งเศสแค่นั้นแหละครับ
“สวยจังเลยปอม”
“อืมสวย”
“ตึกนั้นก็สวยว่ามั้ย” ผมว่าพรางชี้ไปให้ปอมดู
“อืม สวย”
“ปอม มองอะไร ได้มองที่อ๋องพูดมั้ยเนี่ย”
“มองดิ สวยไง”
“อะไรสวย”
“คนข้างหน้าเนี่ยสวย”
“บ้า ใครสวยกันอ๋องเป็นผู้ชายนะปอม”
“ก็นั่นแหละ อ๋องเป็นสิ่งสวยงามสำหรับปอมไง” ปอมว่าก่อนจะสวมอดผมหลวม ๆ จากด้านหลัง ผมเอนหัวไปซบที่อกของปอมอย่างสบาย ๆ อยู่ใกล้กันจนได้กลิ่นกายที่คุ้นเคยมาตลอด
“ปอม”
“หืม”
“ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่าเราจะมีวันนี้ได้อะ”
“อื้ม ไม่เคยคิดเลยเหมือนกัน”
“ฮะ ๆ แปลกเนอะ”
“แปลกยังไง”
“ก็เรื่องพรหมลิขิตไง อ๋องเชื่อนะ แต่มันแปลกที่เรื่องของเรามันเจออะไรมามากมาย”
“ครับ”
“ขอบคุณนะปอมที่ทำเพื่ออ๋องมาตลอด”
“ขอบคุณอ๋องเหมือนกันที่อดทนเพื่อที่ได้มีวันนี้ของเรา”
“อื้ม”
ล่องเรือที่แม่น้ำแซนจนเสร็จแล้วครับใช้เวลานานนิดหน่อยแต่เหมือนมันเพิ่งผ่านไปแปปเดียวเองบรรยากาศยามค่ำคืนของกรุงปารีสทำให้ผมหลงไหลเอามาก ๆ เลยละครับผมจะไม่มีวันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ระหว่างผมกับปอมเลยตลอดชีวิต
“อ๋อง หนาวมั้ย อาบน้ำหรือเปล่า”
“อาบดิ ปอมละอาบมั้ย”
“อาบ ๆ อ๋องไปอาบก่อนเลย”
“อื้ม”
ผมเข้าไปอาบน้ำจนเสร็จออกมาปอมก็อาบต่อ ผมไม่มีอะไรทำระหว่างรอปอม เดินไปเปิดม่านตรงประตูระเบียงดู ปรากฏว่าหิมะตกลงมาปรอย ๆ ครับ มันสวยมากเลยยามที่เกล็ดหิมะที่ตกลงมาต้องกับแสงไฟมันให้ความอบอุ่นในลมหนาวแปลก ๆ ผมรูดม่านเปิดจนหมดก่อนจะยืนดูหิมะที่โปรยปรายลงมาเรื่อย ๆ ด้วยความเพลินตา
ฟึบ “อ๊ะ ปอม ตกใจหมดเลย”
“ยืมเหม่ออะไรครับหืม ฟอด” ปอมถามก่อนจะขโมยหอมแก้มผมไปหนึ่งทีตามประสาคนเข้าเล่ห์
“ปอมบ้า”
“เปล่าสักหน่อย เห็นยืนเหม่อ ๆ คิดว่าคิดอะไรอยู่หรือเปล่า”
“เปล่า ยืนมองเฉย ๆ มันสวยดี มองแล้วเพลินตานะ”
“อื้ม มองแล้วเพลินตา ฟอด..” ว่าไม่พอก้มลงมาฉกแก้มผมอีกข้างต่อเลยครับ
“ปอมอะ”
“อะไรเล่า ก็จะได้เท่ากันไง จริงมั้ย”
“อื้ม..”
“อ๋อง” ปอมเรียกผมพรางปล่อยแขนจากมือผมแล้วจับผมหันหน้าไปหาตนเองช้า ๆ มือหนาถูกยกขึ้นมาเกลี่ยไรผมของผมเข้าทัดหูไม่ให้รกหน้ารกตา
“รักนะครับ”
“อืม รักเหมือนกัน” ผมตอบจบไม่ทันไร ริมฝีปากหนาก้มลงมาสัมผัสริมฝีปากของผมอย่างอ่อนโยนก่อนจะขยับขบเม้มช้า ๆ ด้วยท่วงทีที่ผมเขินเอามาก ๆ เลย ริมฝีปากหนาขมเม้มริมฝีปากของผมอยู่อย่างนั้นอยู่เนิ่นนานกว่าจะค่อย ๆใช้ลิ้นดุนดันรอยแยกของริมฝีปากเพื่อจะเข้าไปดื่มด่ำกับความหวานด้านใน
“อืม...” ผมส่งเสียงครางออกมาเล็กน้อยก่อนจะเผยอริมฝีปากเพื่อเปิดทางให้ลิ้นร้อนเข้ามารับความหวานภายในได้อย่างสะดวก
70%
จิ้ม ๆ อิอิ
แสงสว่างเพียงเล็กน้อยยามเช้าปลุกผมให้ตื่นนอนจากนิทรา คนข้างกายนอนขดอยู่ข้างลำตัวของผมผมดึงอ๋องเข้ามากอดเพื่อให้ความอบอุ่น วันนี้อากาศหนาวกว่าเมื่อวานเล็กน้อยครับ ผมเลยยังไม่อยากปลุกอ๋อง นอนได้สักพักผมลุกไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะโทรหาพี่ล่ามให้โทรสั่งอาหารให้ผม ก่อนจะเข้ามาปลุกอ๋องที่นอนหลับพริ้มอยู่ ใจจริงก็ไม่อยากจะกวนอ๋องหรอก แต่กลัวว่าจะไปเที่ยวไม่ครบตามที่แพลนเอาไว้นะสิ เพราะวันนี้เราจะไปหลายที่เลย เราจะต้องเที่ยวที่ปารีสอีกสองวัน วันสุดท้ายเราจะไปที่เมือง Colmar ซึ่งเป็นเมืองที่ถูกจัดให้เป็นเมืองที่มีความโรแมนติก เมืองหนึ่ง ของประเทศฝรั่งเศส และเป็นสถานที่ ที่คู่รัก มักจะให้คำสัญญาในความรัก ระหว่างกันและกัน สิ่งที่น่าประทับใจในเมือง colmar ก็คือ ไร่องุ่นจำนวนมาก เคียงคู่ไปกับอุตสาหกรรมการผลิตไวน์ชั้นเยี่ยม และบรรยากาศที่สวยงาม สถาปัตยกรรมของอาคารบ้านเรือนเก่าแก่ ช่วยทำให้เมือง colmar เป็นอีกหนึ่งในสถานที่โรแมนติกในฝัน ซึ่งผมคิดไว้ว่าสักวันจะพาอ๋องมาที่นี่ และอีกไม่กี่วันผมก็จะได้พาอ๋องไปแล้ว
อาหารถูกนำมาส่งเรียบร้อยแล้ว อ๋องก็อาบน้ำเสร็จพอดี ผมเข้าไปอาบต่อบ้างจะได้มากินอาหารเช้ากัน ผมสั่งแบบสไตล์ฝรั่งเศสเลยนะครับ ก็เรามาถึงที่นี่แล้วนี่ ถ้ากินอาหารไทยก็ใช่อยู่ ผมสั่งเครปกับขนมปังฝรั่งเศสมากินกับอ๋อง เรานั่งกินอาหารเช้าหลังจากผมอาบน้ำเสร็จแล้ว หลังจากนั้นผมโทรหาพี่ล่ามแล้วก็ออกไปเที่ยวกันเลย วันนี้เรามานั่งรถบัสชมรอบเมืองฝรั่งเศสกับครับ
ตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ว รอบเมืองฝรั่งเศสหน้าหนาวบรรยากาศที่พื้นถนนมีหิมะประปรายมันช่างเป็นอะไรที่น่าประทับใจจริง ๆ ครับ
“ชอบมั้ยอ๋อง” ผมเอ่ยถามอ๋องออกมาเมื่อเห็นอ๋องนั่งยิ้มพรางมองไปรอบ ๆ
“ชอบมาก วันหลังพามาอีกนะ”
“ฮ่า ๆ โอเค”
“ฟอด ชื่นใจจัง ขอบคุณนะที่พามาที่นี่” อ๋องเนียนหอมแก้มผมก่อนจะเอนหัวมาซบไหล่ของผมพรางมองดูนั่นนี่ชี้ไม้ชี้มือไปด้วยอย่างตื่นเต้น
ต่อมาเรามาถ่ายรูปกันที่หอไอเฟลครับ ขอบอกว่าสวยงามมาก เราจะขึ้นไปข้างบนกันด้วยเพื่อไปชมวิวเมืองฝรั่งเศสครับ มาแล้วไม่ขึ้นนี่เสียเที่ยวเลยน้าผมจะบอกให้
ต่อมาเราก็ไปพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีนักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชมมากที่สุดในโลกเลยนะครับ มีครบทุกอย่างที่เราอยากดู โดยเฉพาะภาพเขียนโมนาลิซา, The Virgin and Child with St. Anne, Madonna of the Rocks ผลงานของเลโอนาร์โด ดาวินชี เลยนะครับ พิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีหลายอย่างที่ทำให้ผมกับอ๋องอึ้ง ๆ และอึ้งเลยละครับสวยงามมาก ๆ เลย วันนี้เราหยุดที่นี่เป็นที่สุดท้าย
วันนี้วันที่เราจะอยู่ที่ปารีสอีกวัน เราจะไปพระราชวังแวร์ซายส์ กับประตูชัยฝรั่งเศส และไปโบสถ์ต่าง ๆ ของฝรั่งเศสครับ เราถ่ายรูปเก็บไว้มากมายชมความสวยงามของเมืองฝรั่งเศสไว้อย่างเต็มที่ อีกหนึ่งวันเต็ม ๆ ที่ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า
“ฮ้า สนุกมากเลยปอม” อ๋องกลับมาถึงห้องแล้วล้มตัวลงที่โซฟาทันทีเลย
“จุ๊บ รางวัลสำหรับคนน่ารัก”
“คิคิ ปอมก็น่ารัก จุ๊บ” เรานั่งหยอกล้อกันเล่นที่โซฟาก่อนจะเปิดหนังดูผมซื้อแผ่นหนังที่สนามบินติดมาด้วยเพราะดูละครหรือข่าวที่นี่คงไม่รู้เรื่องแน่ ๆ
วันนี้วันสุดท้ายแล้วกับการมาฮันนีมูนของเรา เราเดินทางโดยรถไฟใต้ดินไปที่เมือง Colmar เพื่อไปสัมผัสความโรแมนติกของเมืองนี้ กว่าจะมาถึงก็สิบโมงเช้าเราเดินเยี่ยมชมถ่ายรูปไปด้วยตลอดทาง เพราะเมืองนี้เต็มไปด้วยดอกไม้ ตอนเช้าเราถ่ายรูปเล่นที่แถวนี้ไปก่อน เที่ยวเรามาทานอาหารกันที่ร้านอาหารในเมืองนี้ ก่อนจะออกไปที่สวนองุ่นต่อ สวนองุ่นที่นี่ถูกปลูกและดูแลเป็นอย่างดีเพื่อจะนำไปทำไวน์ เราดูไร่องุ่นเสร็จก็ไปดูโรงบ่มไวน์ของฝรั่งเศส มันเป็นอะไรที่เยี่ยมยอดมาก ๆ เลยละครับ
“ลองมั้ยอ๋อง”
“ลอง ๆ”
“อืม รีบเชียวนะ”
“ไม่ได้หรอก ชอบอะ”
“อืม ครั้งนี้ตามใจ เดี๋ยวซื้อกลับไปฝากพ่อแม่ด้วย เอาไว้กินเองด้วย”
“โอเค ดีมากเฮียปอมสุดหล่อ”
“เดี๋ยวเหอะ ๆ”
อ๋องชิมไวน์รสนั่นนี่จนสนุกปาก เดี๋ยวก็ได้เมากันพอดี สี่โมงเย็นเราทัวร์เมืองนี้จนชุ่มใจแล้วก็นั่งรถไฟใต้ดินกลับปารีสเพื่อไปเก็บของเตรียมตัวขึ้นเครื่องกลับไทยในคืนนี้ ผมจะไม่มีวันลืมทริปนี้เลยครับเป็นสวรรค์ของเราสองคน เป็นช่วงเวลาที่เราได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่างร่วมกัน เป็นอะไรที่ไม่อาจลืมได้จริง ๆ ครับ ผมจะรักอ๋องตลอดไป
ผมไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ และผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตจะมาลงเอยด้วยการรักกับผู้ชาย ผมไม่เคยคิดว่าความรักแบบนี้จะยั่งยืน แต่ปอมกับผมเราทำให้ตัวเองและพ่อแม่เห็นแล้วว่าเราสามารถทำได้ เราอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุข ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแถมยังทำตัวเป็นคนดีของครอบครัว คอยดูแลซึ่งกันและกัน ชีวิตนี้ผมไม่ขออะไรมากแล้วครับ ขอแค่คนที่เรารัก รักเรา ขอแค่คนที่เรารักเข้าใจเราเท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับผม
“ปอม รักนะ รักมาก รักปอมที่สุดในโลก”
“รักอ๋องมากที่สุดในโลกเหมือนกันครับ”
-----THE END-----
จบแล้ว เศร้ามั้ยเอ่ย รอเรื่องใหม่เลยน้า คิคิ เร็ว ๆ นี้แน่นอนจ้า อิอิ
อัพแล้ว ๆ คิดถึงปอมกับอ๋องมั้ยเอ่ย คิดถึงไรท์มั้ยเอ่ย คิคิ ค้างน่าดูเลยนะ แต่ไม่ต้องกลัว เค้าจะรีบมาอัพให้นะคร๊าบบบ
อัพให้แล้ว อิอิ อ่านให้หนุกน้า ให้เดาว่าทั้งสองคนจะไปฮันนีมูลกันที่ไหน คิคิ
ความคิดเห็น