คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8...หวาน ๆ ..........100%
8
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านช่องผ้าม่านเข้ามาในห้อง รบกวนคนนอนหลับได้ไม่น้อย....
“อื้อ....” อ๋องพลิกตัวหลบแดดซุกหน้าเข้าไปที่อกแกร่งของปอม.....ทำให้ร่างสูงตื่นนอนได้ไม่ยากเลย..
.
“อ๋อง....ขยับมาสิ.....หลบแดดหน่อย จะได้นอนต่ออีกสักพักเดี๋ยวปอมลุกไปทำอาหารให้...” ผมกระซิบบอกอ๋องเบา ๆ ก่อนจะช่วยจับตัวอ๋องขยับเข้าไปนอนแทนที่ของผม....
“ไม่เอาอะ...อื้อ..นอนด้วยกันก่อนสิ...” อ๋องพูดออกมาอย่างอ้อน ๆ ...ครับ....แต่คงตามใจไม่ได้หรอก สายแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยเดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาสิครับ....
“ไม่เอาดิอ๋องอย่าดื้อ เดี๋ยวปอมมาเรียกนะ...”
“อืม...ก็ได้....” อ๋องว่าแค่นั้นก่อนจะนอนหลับปุ๋ยไปอีกครั้งครับ....เฮ้อ ผมละเบื่อเจ้าคนขี้อ้อนจริง ๆ เลยแต่ก็ได้แต่พูดไปงั้นแหละครับ เอาเข้าจริง ๆ แพ้ลูกอ้อนอ๋องมันตลอดอยู่แล้ว....
จุ๊บ.... ผมก้มลงไปจุ๊บปากอ๋องเบา ๆ ก่อนจะบอกมอร์นิ่งคิสครับ....เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวหรอก..แต่ก็ดีแล้ว....พอตื่นมาผมจะได้ทวงอีกครั้งไง เป็นไงละครับ ได้กำไรโคตร ๆ ..จะว่าผมหื่นก็ได้นะเออ แต่เป็นกับอ๋องคน
เดียวนั่นแหละครับ....
จะว่าไปความจำของผมก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเลยนะครับ....ทั้งผมทั้งอ๋องดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจจะทำให้ความทรงจำผมกลับมาเลย....เหมือนเราทั้งคู่พอใจที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้วมั้งครับ..พ่อแม่ ผมก็รักท่านอยู่แล้วนี่..ถึงความจำเก่า ๆ ไม่กลับมาผมก็จะรักท่านให้มากกว่าเดิมอีกครับ...ผมพูดมากแล้ว..ไปทำอาหารเช้าดีกว่าครับ...
วันนี้ผมทำอาหารเบา ๆ ให้อ๋องมันทานครับ....เป็นข้าวผัดกุ้งธรรมดา รสชาติไม่จัด....เอาใจครับ...ทำอาหารเสร็จ ผมเดินลงไปด้านล่างไปซื้อยาแก้อักเสบมาให้อ๋องหน่อย ตอนแรกคิดว่าที่ห้องมีเหลือ แต่มันหมดตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้......
ผมเดินมาซื้อยาที่ร้านยาข้าง ๆ ซุปเปอร์มาเก็ตครับ..เหมือนจะมีผู้หญิงคนหนึ่งมองมาที่ผมนะครับ..แต่ช่างเถอะผมไม่สนใจหรอก....รีบซื้อรีบกลับเดี๋ยวอ๋องตื่นมาไม่เจอแล้วจะโวยวายเอาอีก...
“ปอม ปอม...ปอมคะ....”
“เรียกผมหรอ....”
“ค่ะ....” หญิงคนนั้นเหมือนจะหน้าเสียนิด ๆ ที่ผมถามไปแบบนั้น...
“เอ่อ ปอมจำเอมไม่ได้หรอคะ....”
“เอ่อ คุณคนที่เคยมาเยี่ยมผมที่ห้องกับแฟนนะหรอครับ...” ผมเพิ่งคิดได้เหมือนกัน....
“เอ่อ ใช่คะ....หึ ปอมคงลืมเอมซะแล้วสินะคะ....ไม่เป็นไรคะ งั้นก็ ยินดีที่ได้รู้จักก็แล้วกันนะคะ...”
“เอ่อ ครับ...” ผมตอบก่อนจะเดินแยกกับหญิงสาวมาทันที..กลัวคนบนห้องรอนาน...
ปัง.... ผมปิดประตูก่อนจะวางของแล้ววิ่งไปพยุงอ๋องที่กำลังจะล้มลงไป...
“อ๋อง ออกมาทำไมนะ....ไม่น่าฝืนเลย...” ผมถามออกมาอย่างเป็นห่วง...ก็มันยังเจ็บอยู่เลยนี่นาไม่ให้ห่วงได้ไงละครับ...
“ปอมไปไหนมาอะ..อ๋องไม่เจอปอมเลยจะออกไปหา...”
“มานั่งนี่เลย..ดื้อจริง ๆ เลยนะเรานะ..บอกให้นอนพักอยู่ในห้องเสร็จแล้วเดี๋ยวไปปลุกไม่ฟังกันบ้างเลยใช่มั้ย อย่างนี้ต้องทำโทษนะอ๋อง....”
“ไม่ต้องมาเนียนเลยปอม...ออกไปไหนมา...ทิ้งให้อ๋องนอนอยู่ในห้องคนเดียวนะ....” อ๋องว่าผมอย่างงอน ๆ ....ผมก็ต้องง้อตามระเบียบสิครับ...
“ปอมออกไปซื้อยาให้อ๋องมา ตอนแรกคิดว่าที่ห้องยังมีเหลืออยู่แต่มันไม่เหลือนะสิ...”
“ยาอะไรอะอ๋องไม่ได้ป่วยนะ...”
“ก็ยาแก้อักเสบไง...” อ๋องหน้าแดงเลยครับเมื่อรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้ผมไปซื้อยา...
“ปอมบ้า ก็ใครใช้ให้เยอะละ....ชิส์....”
“หึหึ...รีบ ๆ กิน รีบ ๆ หายคืนนี้จะได้ต่อไง....” ผมแกล้งพูดจาหื่น ๆ ใส่ครับ....ตัวม้วนไปแล้ว เขินผมอะ....
“ไม่ต้องเลยปอม...พรุ่งนี้วันจันทร์แล้วอ๋องต้องเข้าวอร์ดพบคนไข้วันแรก..เดี๋ยวไม่มีแรงกันพอดี....” อ๋องว่าผมอย่างปราม ๆ
“รู้แล้วน่า....จะอาบน้ำก่อนกินข้าวมั้ย...”
“อาบ...ไม่อยากกินข้าวปากเหม็น ๆ ...”
“คร๊าบ ๆ เจ้านาย...” ผมว่าก่อนจะเดินไปพยุงอ๋องพาอ๋องเข้าห้องน้ำ....
“ให้อาบให้เปล่าที่รัก....” ผมลองแกล้งแซวดูครับ.....อ๋องต้องตีผมแน่ ๆ แต่....
“ก็ดีเหมือนกัน..เจ็บอะ...ไม่อยากอาบเอง....” เฮ้ย หูผมฝาดหรืออ๋องกินยาไม่เขย่าขวดวะครับ....
“อ๋อง แน่ใจ...”
“อืม..เข้ามาดิ....หิวข้าวแล้ว รีบ ๆ จะได้ออกไปกินข้าว...” ผมรีบพยุงอ๋องเข้าห้องอาบน้ำเลยครับ..ไม่กลัวหักห้ามใจตัวเองไม่ได้จังเลย.....
ผมนั่งขัดตัวให้อ๋องไปเรื่อย ๆ อยู่บนขอบอ่าง..ขัดตัวจนสะอาด ก็มาถึงช่วงที่ต้องทำความสะอาดช่วงล่างแล้วนะสิครับ....เอิ่ม..กลัวใจตัวเองครับ.....
“อ๋อง...ทำความสะอาดเองมั้ย....”
“ไม่เอาอะขี่เกียจ.....ปอมอาบให้นั่นแหละ....” ฮืม.....อ๋องแกเลือกเองนะถามแล้วนะให้เลือกแล้ว........ ผมนั่งนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะใช้มือทำความสะอาดช่องทางรักให้อ๋องครับ....เริ่มแล้วครับ...ผมว่าอ๋องมันเริ่มจะไม่ปลอดภัยแล้วครับ....
“ปอม...” อ๋องเรียกผมเสียงสั่น ๆ ....
“อืม..รู้ใช่มั้ยอ๋อง....ยั่วปอมก่อนเองนะ...”
“คิคิ....ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่......” อ้าง ไงเป็นงั้นละครับ...วันนี้อ๋องมาแปลก ๆ นะเนี่ย....
“อ๋อง ตัวร้อนปะเนี่ย ไม่สบายหรือเปล่า...” ผมว่าพรางเอาหน้าผากตัวเองไปชนกับหน้าผากอ๋องเพื่อวัดไข้...
“ปอมอะ...อ๋องไม่ได้เป็นอะไรหรอก...ก็ ...ก็แบบว่า......คืนนี้ปอมจะได้ไม่ทำอะไรอ๋องไง...”
อ๋องพูดออกมาหน้าแดงสุด ๆ เลยครับ...
“ก็เลยยั่วปอมในห้องน้ำเนี่ยนะ...”
“เอ่อ ..อืม....แล้ว....” อ๋องยังไม่ทันพูดจบก้มรีบก้มลงไปประทับที่ริมฝีปากบางสีสมพูดสดตรงหน้าก่อนเลยครับ....ผมจูบซับริมฝีปากก่อนจะไล้ลิ้นวนไปทั่วริมฝีปาก อ๋องค่อย ๆ เผยอปากน้อย ๆ เพื่อเชิญชวนให้ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปด้านในครับ...เสร็จผมละ....ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจในโพรงปากอ๋องควานไปทั่วก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเมามัน..อ๋องตอบรับผมได้ดีกว่าเดิมมาก...ทำไงได้ละครับ..อาจารย์ดีก็เรียนรู้เร็วแบบนี้แหละครับ....รสจูบของเราเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ....มือผมสัมผัสไปทั่วร่างกายขาวเนียนอาหารเช้าคงต้องเข้าเวฟก่อรทานแล้วละครับ...คงรู้นะครับว่าเราจะทำอะไรต่อไป....คึคึ
ผมพาอ๋องออกมาจากห้องน้ำช้า ๆ ..ก่อนจะพาไปเช็ดผมแต่งตัวที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง....ผมบรรจงเช็ดผมให้อ๋อง...ก่อนจะเอาไดเป่าผมมาเป่า.ให้หลังจากที่อ๋องใส่เสื้อผ้าแล้ว....
“ปอมอะ..บอกรอบเดียว ๆ เชอะ...”
“ก็มันหยุดยากนี่นา...แฟนออกจะน่ารักขี้อ้อนซะขนาดนี้...”
“วันหลังไม่ยอมแล้ว....คนอะไรหื่นชะมันยาด....”
“หึหึ...” ผมขำกับท่าทางแล้วอาหารบ่นของอ๋อง....จริง ๆ เลยครับ..พูดไปแบบนั้นแหละ..เดี๋ยวเจอผมเล้าโลมหน่อยก็เคลิ้มแล้ว...
“ปอม คิดอะไรหื่น ๆ อีกหรือไง หิวแล้ว...” แนะ รู้อีกว่าเราคิดอะไร...
“ครับ ๆ ...ไป ๆ กินข้าวกัน...” ผมพยุงอ๋องมานั่งรอที่โต๊ะอาหารก่อนจะอุ่นอาหารในไมโครเวฟครับ...แหะ ๆ นานไปหน่อย ข้าวผัดเย็นหมดเลย....ดีนะไม่แข็งกรังไปเสียก่อน....
เรานั่งกินข้าวกันจนอิ่ม ผมพยุงอ๋องไปนั่งดูทีวีที่โซฟาครับ..ส่วนผมก็กลับมาล้างจานเก็บกวาดครัวตามระเบียบครับ..ดูแลดีดีหน่อย เมียทั้งคนนี่เนอะ.....ผมพูดคำนี้ได้เต็มปากแล้วครับ..หึหึ...
ล้างจานเสร็จผมเดินออกมานั่งข้างอ๋องก่อนจะยกตัวอ๋องขึ้นให้มานั่งตักผมแทนครับ....ผมเอื้อมมือไปกอดอ๋องหลวม ๆ ซบหน้าอยู่ที่ใหล่อ๋อง.....อบอุ่นดีครับ..ชอบ....
“จะอ้อนอะไรอะปอม...”
“ปอมเหนื่อย ขอกอดหน่อย...”
“อืม...”
“ปอมจะออกไปเที่ยวไหนมั้ย....”
“ไม่หรอก อยากอยู่กับอ๋องมากกว่า พรุ่งนี้อ๋องจะไปทำงานแล้วอะ...”
“อืม...ก็ได้....”
“ว่าแต่ อย่าไปหลงเสน่ห์หรือหว่านสเน่ห์ให้คนไข้เด็ดขาดเลยนะอ๋อง..ไม่งั้นปอมเอาตายแน่....
“นี่ปอม..คนไข้นะ ไม่ใช่อะไร....ทั้งอ๋องทั้งคนไข้คงไม่มีอารมณ์นั้นหรอก คนนอนป่วยอยู่นะ...”
“ให้มันจริง......” ผมว่าออกไป..จริง ๆ แล้วก็คงไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกครับ..ผมก็พูดไปตามประสาคนขี้หวงและขี้หึงนะครับ...
“อืม..จริงสิ..แล้วอีกอย่าง อ๋องมีปอมสุดหล่ออยู่แล้วนี่นา ไม่เห็นต้องไปหว่านเสน่ห์หรือไปหลงเสน่ห์ใครเลย...” อ๋องปากหวานใส่ผมอีกแล้วไม่รู้ตัวหรือไงว่ามันอันตราย...
“อ๋อง..อย่าอ้อนบ่อยนักดิ..ชอบนะที่อ้อน..แต่ระวังตัวเองจะอันตราย...” ผมบอกออกไปพรางทำเสียงหื่นใส่อ๋อง..
“ปอมบ้าไม่คุยด้วยแล้ว....”
50%
วันนี้ผมตื่นนอนแต่เช้าครับเตรียมตัวอาบน้ำไปเข้าวอร์ดวันแรก....ตื่นเต้นแปลก ๆ ครับแบบว่ายังไงละ...จะได้ไปเจอคนไข้จริง ๆ ที่ป่วยจริง ๆ ผมต้องรักษาและคุยกับคนไข้ตัวเป็น ๆ เลยนะ....ไม่ให้ตื่นเต้นยังไงไหว...แต่ก็ต้องตั้งสติก่อนถึงโรงพยาบาลให้ได้ไม่งั้นดูอาการผิดได้ตายห่าแน่ ๆ .....
วันนี้ใครก็ไม่รู้บอกว่าจะไปส่งผม ยังนอนไม่รู้เรื่องอยู่เลย.....ไม่อยากกวนไม่เป็นไรหรอกครับ..ผมขับรถไปเองก็ได้...ปอมคงง่วงปล่อยเค้านอนไปก่อนก็ได้....
อาบน้ำเสร็จผมโทรสั่งอาหารเช้าง่าย ๆ มาสองชุด อีกชุดเก็บไว้ให้ปอมอุ่นกินตอนตื่น อีกชุดของผมเอง คึคึ เอาอาหารอ่อน ๆ ก่อนก็แล้วกัน..ผมก็ยังไม่ถึงกับหายดีซะด้วย....
ฟึบ.....
“เฮ้ย ปอม ตกใจหมดเลย..มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง....” ปอมเดินมาสวมกอดผมทางด้านหลังครับ ตกใจหมดเลย
“อื้อ....ไม่เห็นทำอาหารเช้าละ....”
“โทรสั่งแล้วเดี๋ยวคงมา.....รอก่อน...”
“อืม.....มอนิ่งคิสหน่อยดิ.....” ปอมว่าออกมาอย่างอ้อน ๆ เหมือนคนยังไม่ตื่นดี...
“ปากเหม็นไปแปรงฟันก่อนเลยไป....”
“อ๋อง....”
“จุ๊บ.....ล้อเล่นหรอกน่า...ใครจะเหม็นแฟนตัวเองได้ลงคอกันละ.....” ผมจุ๊บปากปอมเบา ๆ เป็นมอนิ่งคิสครับ....ไม่งั้นเดี๋ยวงอนตายห่าเลย...
“อาบน้ำก่อนมั้ยปอม...”
“ไม่เอาอะ..อยากกินข้าวพร้อมอ๋อง มัวแต่อาบน้ำก็ได้นั่งกินข้าวเหงาอยู่คนเดียวอะดิ...แล้วนี่ก็ตื่นมาก็ไม่ยอมปลุก...”
“ก็เห็นหลับสบายอยู่เลยไม่อยากกวน...”
“อืม...ไม่ได้ว่าอะไรมากซะหน่อย....”
ออด ออด.... ผมเดินไปเปิดประตูรับอาหารทันทีที่ได้ยินเสียงออดเลยครับ...หิวมาก ๆ แล้ว....
“ปอม กินได้มั้ยนะ....”
“ได้ดิ...แฟนสั่งให้กินได้หมดแหละ....”
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีที่ปอมนั่งกินข้าวเลยครับ แบล็คเมล์ซะหน่อย คนไม่ยอมอาบน้ำ...
“สวัสดีคร๊าบ เพื่อน ๆ ชาวโซเชียลแคม..วันนี้ผมอัพคลิปแรกเลยแบบว่าเพิ่งสมัครนะ....ปอมครับ ทักทายเพื่อน ๆ หน่อยดิ...เร็ว ๆ .....”
ปอมทำหน้ายุ่ง ๆ ก่อนจะทำท่าปัดมือถือ ผมก็เอาหลับครับ เรื่องอะไรละ....
“ปอม อย่าดื้อดิ อย่าลีลาด้วย เร็ว ๆ ....”
“ไม่เอา อาย....”
“อายอะไรเล่า...เร็ว ๆ เลยนะ....รอนานแล้วเนี่ย.....” ผมแกล้งว่าพรางทำหน้าไม่พอใจออกไปครับ.....ไม่รู้ว่าจะได้ผลมั้ยฮ่า ๆ...
“เออ ๆ ก็ได้วะ แม่งน้ำก็ยังไม่ได้อาบอายชิบ...”
“สวัสดีครับ...ปอมครับ.......”
“อะไรอะ แค่เนี้ยะ.....”
“เออดิ ไม่รู้จะพูดอะไรนี่หว่า....”
“พูดเองก็ได้.......... นี่นะครับ...แฟนผมมันไม่อาบน้ำเหม็นมาก ๆ เลย....ดูดิยังจะนั่งกินข้าวหน้าตาเฉย.....พอละ วันนี้ไปก่อนนะคร๊าบ บะบาย...”
ผมอัพลงโซเชียลทันทีเลยครับ....ปอมนั่งมองผมตาขวาง รู้ชะตาเลย โดนงอนอีกแล้วละสิเนี่ย...
“ปอม....”
“ใครใช้ให้พูดแบบนั้นวะฮะ..อ๋อง....”
“อะไร...ฮา ๆ ไง..อย่าซีเรียสดิ....” ผมตอบเสียงอ่อยครับ เหมือนปอมจะไม่เล่นด้วยเท่าไรเลยอะ...
“อ๋อง...เล่นคือเล่น.ไม่เล่นคือไม่เล่น..ดูอารมณ์กูไม่ออกหรอ...”
“ขอโทษ.....”
ปอมลุกเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วครับ...เฮ้อ...นี่ผิดมากใช่มั้ยเนี่ย.ฮะไรวะ แค่ล้อเล่นนิดเดียวทำเป็นเรื่องใหญ่....
“ปอมอย่าโกรธดิ ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ....”
“ไม่ได้ตั้งใจ...แต่มึงอัพไปแล้วอ๋อง.....”
“ปอมอย่าพูดไม่เพราะแบบนั้นดิ......”
“....................”
ปอมไม่ตอบอะไรผมต่อแล้วครับ..เฮ้อ ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้เป็นเรื่อง...เออ ก็ได้วะ...
“ปอม....ฟังอยู่หรือเปล่า......”
“…………..”
“ไม่รู้ละ ถือว่าฟังละกันนะ...อ๋องขอโทษ ถ้าเรื่องแค่นี้จะทำให้ปอมโกรธอ๋องขนาดนี้ อ๋องก็ขอโทษก็แล้วกัน....”
“…………….” ก็ยังเงียบเหมือนเดิมครับ..เฮ้อ สงสัยจะคุยกันไม่รู้เรื่อง..ไปโรงพยาบาลก่อนก็ได้วะ...
“งั้นอ๋องไปก่อนนะ....” ผมเตรียมกระเป๋าจะออกไปจากห้องโดยที่ไม่ลืมหยิบสเตทโทสโคปมาด้วย....อุปกรณ์สำคัญเลยนะครับ...คึคึ....
วันนี้ผมขับรถมาที่โรงพยาบาลที่อาจารย์หมอนัดเอาไว้....โรงพยาบาลนี้มีเพื่อนกับผมรวมกันประมาณสิบคนได้ครับ เราจะแบ่งกันไปคนละชั้น....ผมได้ผู้ป่วยชายครับ...จะคุยกันรู้เรื่องมั้ยเนี่ย....รู้ไม่รู้ผมต้องตั้งรับกับสถานะการณ์ให้ได้ทุกรูปแบบแหละเนอะ เป็นหมอนี่ต้องเจอคนไข้ทุกประเภทอยู่แล้วว่ามั้ย
...
เมื่อทุกคนมาครบก็ได้เวลาพอดี อาจารย์หมออธิบายการเข้าพบคนใช้เบื้องต้นเพื่อเตือนสติพวกเรา....ผมโชคดีครับได้อยู่ชั้นนี้พอดี..พวกเพื่อน ๆ ต้องลงไปชั้นอื่น ๆ ตามรายชื่อครับ...วันนี้ผมมีเคสคนไข้อาการไม่หนักมาก หกราย..เช้าสามราย บ่ายสามราย.ถือว่าเบาอยู่ครับ.....
เริ่มที่เตียงแรก....ชายสูงอายุ..เป็นไข้หวัดใหญ่เรื้อรัง....นอนรักษาตัวมาสองอาทิตย์แล้ว...ผมตรวจอาการเบื้องต้นตามที่เรียนมาพรางคุยกับคนไข้ไปด้วย.....เพื่อไม่ให้ท่านเกร็งครับ....
ผมชอบนะ มีความสุขไปอีกแบบที่ได้ศึกษานิสัยใจคอของคนไปด้วยและรักษาเขาให้หายด้วย เหมือนผมมอบความสุขอีกอย่างให้เขาเหมือนกันนะครับ..ลองคิดดูดีดีสิ คุณหายป่วยคุรแฮปปี้มั้ย...ถ้าเป็นแบบนั้น ผมเป็นหมอ เป็นคนรักษาให้คุณหาย ผมโคตรจะแฮปปี้เลยครับ.....
หลังเดินตรวจคนไข้ครบสามคน..ได้เวลาออกไปกินข้าวพอดี....ไอ้เก่งนัดผมไว้ที่แบล็คแคนยอนหน้าโรงพยาบาล...ป่านนี้จะไปรอผมหรือยังก็ไม่รู้.....
“เฮ้ยอ๋อง ๆ ทางนี้.......”
“เออ ๆ ...คิดว่ามึงไปถึงร้านแล้วซะอีก...” ผมถามเมื่อเดินมาถึงตัวเก่ง...
“ถึงห่าอะไรละ...เด็กหญิงนางฟ้าตัวน้อย ๆ ติดกูชิบหาย...แบบเหมือนเห็นหน้ากูเป็นหน้าพ่อเขาเลยวะ...”
“ขนาดนั้นเลยหรอวะ...”
“เออดิ...แต่หน้าตานี่แบบหน้ารักโคตร ๆ อะ..รักษาแล้วเคลิ้มเลย...”
“เฮ้ย ๆ เด็กนะมึงท่องเอาไว้...”
“รู้แล้วน่า...ไปกูหิวแย่ละ.....” ผมกับไอ้เก่งเข้าร้านแบล็คแคนยอนครับขอกินดีดีหน่อย แบบว่าเหนื่อนมาทั้งวันแล้ว....
Tru tru โทรศัพท์ผมดังหลังจากที่สั่งอาหารเสร็จแล้วครับ....ผมยังไม่รับหรอก...ปล่อยให้ดิ้นเสียบ้าง...
Tru….Tru……
“ฮะโหล....”
“อ๋องทำไม่รับสายช้า....”
“เพิ่งทำงานเสร็จ..มีอะไรหรือเปล่า...” ผมเล่นตัวบ้างครับ..ในเมื่อปอมไม่มีเหตุผล ผมก็จะไม่มีเหตุผลเหมือนกัน....
“อ๋อง...พูดดีดีดิ...”
“อ๋องพูดไม่ดีตรงไหนอะ...อ๋องกำลังจะกินข้าวถ้าไม่มีอะไรแค่นี้นะ....”
“เดี๋ยว ๆ อ๋อง..เดี๋ยวก่อน......”
“……………” ผมเงียบรอฟังว่าปอมจะพูดอะไรออกมา...
“ปอมขอโทษ ที่เอาแต่ใจเกินไปนะ....ขอโทษนะ....”
“อืม.....”
“ต่อไปจะถ่ายจะอัพยังไงไม่ว่าเลยนะ หายโกรธนะครับคนดี...คนดีของปอม...”
“ชิส์ปอม หยุดเลี่ยนได้แล้ว..พอแล้ว....”
“ครับ ๆ ....หายโกรธแล้วนะ...”
“อื้อ..หายก็ได้.....”
“ถ้างั้นเย็นนี้ปอมพาไปเลี้ยงข้าวนะ..อยากกินอะไรคิดเอาไว้เลย......”
“อื้อ..เดี๋ยวจะเอาแพง ๆ เลย.....”
“ครับ ไม่ว่าหรอก....งั้นปอมไม่กวนละ...กินข้าวเถอะเดี๋ยวก็จะบ่ายอีกแล้ว....”
“อืม..บาย..จุ๊บ....” ผมทำเสียงจุ๊บส่งให้ปอม..ก่อนจะเห็นให้คนที่นั่งตรงข้ามทำท่าทางจะอาเจียนออกมาให้ได้เลยครับ...
“เว่อละมึงไอ้เก่ง....”
“ฮ่า ๆ กูเป็นแบบนั้นจริง ๆ วะอ๋อง ไม่ได้แกล้งเลยนะมึง.....”
“หรอ..กูเลี่ยนขนาดนั้นเลยหรอวะ...”
“มากมายอะมึง....แต่เอาเถอะ...แฟนมึงนี่...”
“เออ ๆ ..เดี๋ยวมึงได้คบกับน้องบอยมึงก็รู้เองแหละน่า......”
“คร๊าบให้คุณเพื่อน....
กว่าจะกินข้าวเสร็จก็ปาไปบ่ายแล้วครับ..ถึงเวลาต้องเข้าตรวจคนไข้อีกสามรายแล้ว....ผมตรวจไปเรื่อย ๆ จนมาถึงรายสุดท้าย...รถคว่ำมาครับ...อาการไม่ค่อยหนักเท่าไร..เท่าที่ดูประวัติมาก่อนนะครับ..แต่ก็ยังไม่เห็นสภาพจริง ๆ สักที....
“สวัสดีครับ.....” ผมเอ่ยทักทายคนไข้ออกไป..เหมือนจะประหม่า ไม่นะผมต้องบังคับตัวเองให้นิ่ง ม่สติ..มันหล่อเกินไปนะครับ...
“ครับ....”
อัพให้ครบแล้วนะคะ อิอิ ไรเตอร์เริ่มกวนและ แบบว่าให้ค้างกันเล่น ๆ .....
ชายคนนั้นเป้นใครน้า...คนไข้ที่หน้าตาหล่ออย่างเดียวหรือเปล่า...เอะหรือว่าจะมีอะไร....คึคึ
อัพแล้ว ๆ คร่า อิอิ อ๋องแอบยั่วพี่ปอมเบา ๆ อะ เขิล ๆ ......
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นให้กำลังใจเค้าบ้างน้า กิกิ
ความคิดเห็น