[นิยายแปล] Kyuuketsu hime wa barairo no yume o miru

ลำดับตอนที่ #54 : 3-12 Episode 10

Chapter 3 – Beast King of Borderland

Episode 10 วันก่อนหน้าคัดเลือกรอบแรก

หลังจากผ่านมาได้สักสองสามสัปดาห์, ปีศาจที่ผมให้อสึมินะยืมไว้ก็กลับมาพร้อมคำอนุญาตให้เข้าชมการแข่งขันได้และจดหมายที่ชี้แจ้งเรื่อง『การแข่งขันคัดเลือกราชาสัตว์ป่า』

“—โฮว, พิจารณาจากความเชื่องช้าในการทำงานของคณะปกครองนั้น นี่คงรีบสุดชีวิตเลยสินะ”

ผู้พูดคือราชาสัตว์ป่า, ผู้ที่ตอนนี้รับหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนศิลปะการต่อสู้แห่งจักรวรรดิสีเลือด

“มันก็ควรเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว คำพูดขององค์หญิงคือบัญชาจากสวรรค์, ย่อมต้องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ถ้าหากปล่อยให้ท่านต้องรอคอยอย่างไร้ความหมายสิ, ข้าจะเดินทางไปเผาประเทศเจ้าพวกนั้นให้เป็นธุลีเลย หึ, แต่ที่น่าขำคือมนุษย์สัตว์บางตนกลับไม่เร่งตัดสินใจทั้งที่เป็นการแข่งขันที่กำหนดชะตาเผ่าพันธุ์ของตนแท้ๆ –ราชาสัตว์ป่าเอ๋ย, ด้วยฐานะของเจ้าแล้ว, ไม่ใช่ว่างานนี้อยู่ในความรับผิดชอบของเจ้าหรอกหรือ?”

อุสึโฮะที่ยืนอยู่ถัดจากผม, ซ่อนริมฝีปากไว้ใต้พัดเล่มโปรดขณะชายตามองไปที่ราชาสัตว์ป่าอย่างเย็นชา

“กระผมรู้สึกอับอายยิ่งนัก, ท่านสัตว์ศักดิ์สิทธิ์อุสึโฮะ”

ราชาสัตว์ป่าโค้งศีรษะลงต่ำ

“มันเป็นเรื่องหมู่มากนี่นะ, พูดอะไรได้เสียที่ไหน ดูเรื่อง『การแข่งขันคัดเลือกราชาสัตว์ป่า』สิ... อืม, ตามจดหมายของอสึมินะ 「ขออนุญาตไม่เป็นทางการนะ, ฮิยูกิ-ซามะเป็นอย่างไงบ้างเจ้าค่ะ? พี่ชายของข้ากลับสู่หมู่บ้านในฐานะผู้สืบทอดราชาสัตว์ป่าแล้วนะเจ้าค่ะ, แล้วเขาก็อยู่กับข้า และร่ำร้องอย่างมีความสุขทุกวัน.. 」อืม, ข้ามส่วนนี้ไปเถอะ”

ผมอ่านแล้วสรุปเนื้อหาออกมา--

การแข่งนี้จะจัดขึ้นในอีก 20-24 วันนับจากนี้ ที่พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรเครส, 『เนินสัตว์ศักดิ์สิทธิ์』

ผู้เข้าแข่งขันทั้ง 16 นั้นมาจากผู้เข้าแข่งขันของแต่ละเผ่า

โดยการคัดเลือกรอบแรกจะเป็นการแบ่งกลุ่มออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละ 8 ตน เริ่มวันที่ 20 นับจากวันนี้เป็นเวลา 3 วัน โดยมีสถานที่คือ『ลานสังเวยปีศาจหมาป่า』และ『สุสานมังกรดิน』ที่อยู่ทางตะวันออกและตะวันตกของ『เนินสัตว์ศักดิ์สิทธิ์』ตามลำดับ

การแข่งขันรอบสุดท้ายเป็นการแข่งระหว่างผู้ชนะของแต่ละกลุ่ม จัดที่『เนินสัตว์ศักดิ์สิทธิ์』เพื่อหาผู้ชนะที่จะขึ้นเป็น『ราชาสัตว์ป่า』

โดยการต่อสู้นั้น ไม่จำกัดเรื่องอาวุธหรืออุปกรณ์สวมใส่

แต่ธนูและเวทมนต์ที่ไม่ได้ใช้กำลังกายของตนโดยตรงนั้นเป็นสิ่งต้องห้าม

แน่นอนว่า, การต่อสู้ที่เหมาะสมและการกระทำใดๆที่ไม่คู่ควรกับตำแหน่ง『ราชาสัตว์ป่า』ก็จะทำให้ถูกตัดสิทธิ์ทันที

ผลการตัดสินจะถูกตัดสินเมื่อมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหมดสภาพการแข่งขันหรือขอยอมแพ้

หลังจากตัดสินแล้ว, จะไม่มีการรับฟังคำประท้วงใดๆ

สุดท้าย, ในศึกนี้, ไม่สำคัญว่าจะเป็นหรือตาย ก็จงอย่ายั้งมือเหลือเยื่อใยไว้ไมตรี

หลักๆก็ประมาณนี้

“ดูเหมือนจะฆ่าอีกฝ่ายได้เลยนะ”

ความประทับใจของผมทำให้ราชาสัตว์ป่ายักไหล่

“อา, ก็ถ้าไม่ทำเช่นนั้น พวกเขาก็จะไม่ยอมรับว่าได้พ่ายแห้ให้อีกฝ่ายนะ”

ด้วยท่าทีตรงไปตรงมา, เท็นไกที่นั่งอยู่ข้างเขาทำสีหน้าเหมือนต้องการพูดบางอย่าง แต่ด้วยตำแหน่ง『ผู้ฝึกสอนศิลปะการต่อสู้』ของราชาสัตว์ป่าก็ทำให้เท็นไกต้องกลืนคำตำหนิลงท้องไป

ได้ยินคำพูดของราชาสัตว์ป่าแล้ว อุสึโฮะก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

“แล้วถ้าเกิดเหตุอย่างบาดเจ็บรุนแรงที่ลำตัว...อ๊า, จริงสิ รักษาด้วยเวทมนต์รักษาสินะ?”

“ขอรับ อา, แต่ก็ได้แค่ระดับที่สกิลของมิโกะรับได้—อย่างเผ่าสิงโต, อสึมินะที่เป็นอัจฉริยะ สามารถรักษาบาดแผลให้หายขาดได้ แต่ไม่อาจรักษาได้ถ้าสูญเสียแขนขาไป ในกรณีเช่นนั้นการหยุดการต่อสู้จึงยกให้เจ้าตัวเป็นผู้ตัดสิน แต่โดยมากจะเลือกสู้ต่อและตายในการแข่งขอรับ”

ช่างเป็นเผ่าพันธุ์ที่บ้าบิ่นเสียจริง ไม่คิดหรือไงว่าการหนีก็ทำให้ชนะได้เหมือนกัน

จะว่าไปแล้ว, ดูเหมือนราชาสัตว์ป่าก็ไม่ได้ขึ้นเป็น『ราชาสัตว์ป่า』ด้วยการแข่งขันแบบนี้ แต่เป็นเพราะความกระจ่างในความแข็งแกร่งถึงได้ตำแหน่งนี้มา

ถ้าเป็นแบบนั้น, การแข่งแบบนี้มันจะดีจริงหรอ? แบบนี้นะ, แม้แต่อันธพาลก็ขึ้นเป็น『ราชาสัตว์ป่า』ได้เหมือนกัน—ผมสงสัย ก่อนจะได้รับคำตอบมาว่าการแข่งขันนี้เป็นเพียงการเลือก『ผู้สืบทอดแห่งราชาสัตว์ป่า』เท่านั้นยังไม่ใช่『ราชาสัตว์ป่า』โดยแท้จริง

จากนั้นราชาสัตว์ป่าและผู้นำคนอื่นๆยอมรับในจิตวิญญาณและความแข็งแกร่ง ถ้าหากไม่มีปัญหาอะไร, ผู้สืบทอดก็จะได้ขึ้นเป็น『ราชาสัตว์ป่า』อย่างเป็นทางการ แต่เพราะความเกี่ยวพันถึงอนาคตของอาณาจักรเครสแบบ『ฉายาราชาสัตว์ป่า > ชะตาของอาณาจักร』, ช่างน่ารำคาญจริงๆเลย

“อ๊ะ, มีรายชื่อผู้เข้าแข่งแนบมาด้วย เราสงสัยว่าในสายตาของเจ้าแล้ว, เรวานจะชนะไหม?”

ผมส่งรายชื่อให้ราชาสัตว์ป่า

ที่โลกนี้, เผ่ามนุษย์สัตว์แตกต่างจากใน『E・H・O』ที่มีแค่ 3 เผ่าพื้นฐาน แต่ที่นี้มีมากกว่านั้น ความสามารถที่พวกเขามีนั้นผมก็ยังไม่รู้ด้วยสิ

“เกมการแข่งขันก็เหมือนขวดน้ำ จนกว่าจะได้เปิดออก, กระผมก็ไม่สามารถบอกได้หรอกขอรับ”

หรี่ตาลงขณะพูด, ก่อนจะก้มลงมองรายชื่อที่รับจากผมผ่านทางมิโคโตะ

“ฟุมุ, นี่น่าจะเป็นตัวเก็ง อเครอน, หัวหน้าเผ่าเสือโคร่ง (Tiger) ไม่เคยต่อสู้แพ้ใครในเผ่าตนเองมาก่อน จนได้ชื่อว่า『แขนเหล็ก』ถึงจะน่าเศร้าแต่ดูเหมือนโอกาสที่เจ้าลูกศิษย์โง่ของกระผมจะชนะมีแค่ 40%…

ต่อมาก็ เดวิด ผู้กล้าแห่งเผ่าเสือดาว (Leopard) เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้หอก ว่ากันว่าสามารถสังหารมังกรดินได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เป็นคนที่ถ้าประมาทแม้แต่นิดเดียวก็แพ้ได้เลย

『หินยักษ์』แห่งเผ่าหมี, ยูเจน ร่างกายที่สูง 3 m. หนัก 700 kg. เป็นอาวุธไปด้วยในตัว  ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะต่อสู้ซึ่งๆหน้า, อ่า, แต่เจ้าเด็กโง่นั่นคงคิดไม่ออกหรอก

แล้วก็ไซริล ทหารรับจ้างแห่งเผ่างู แม้แต่ในยามปกติ, เผ่านี้ก็เป็นที่น่ากลัวเพราะความหนังหนา, การเคลื่อนไหวอันยืดหยุ่นและเขี้ยวพิษอยู่แล้ว นี่ยังมีประสบการณ์ในฐานะทหารรับจ้างอีก ไม่อยากจะนึกเลยว่าจะแข็งแกร่งขนาดไหน”

ราชาสัตว์ป่าพูดเรื่องที่ควรกังวลทั้งหมดราวกับเห็นเป็นเรื่องสนุก

(TL: เสือ (Big cat) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ฟิลิดีซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับแมว หากพูดโดยทั่วไปจะหมายถึง เสือโคร่ง (Tiger) ในวงศ์ย่อยเสือขนาดใหญ่แบ่งได้เป็น 3 ชนิดคือ เสือลายเมฆ (ชื่อวิทยาศาสตร์:Neofelis nebulosa), เสือดาว (ชื่อวิทยาศาสตร์:Panthera pardus) และ เสือโคร่ง (ชื่อวิทยาศาสตร์:Panthera tigris)

เสือโคร่ง หรือ เสือลายพาดกลอน หรือ Tiger เป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในวงศ์ ลายสีดำที่พาดขวางตลอดทั้งลำตัวเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวเช่นเดียวกับลายนิ้วมือของมนุษย์ ใช้หางในการทรงตัวเดินและบ่งบอกอารมณ์รวมทั้งสื่อสารกับเสือตัวอื่น ประเทศมาเลเซียใช้เสือโคร่งเป็นตราแผ่นดินและสัญลักษณ์ของประเทศ และเนื่องจากปัจจุบันเสือโคร่งจัดเป็นสัตว์ที่อยู่ในภาวะใกล้สูญพันธุ์ จึงยกให้ 29 กรกฎาคม เป็นวันอนุรักษ์เสือโคร่งโลก

เสือดาว หรือ Leopard เป็นเสือขนาดรองจากเสือโคร่ง มีรอยจุดสีดำแบบ "ลายขยุ้มตีนหมา" แต้มทั่วลำตัวโดยเฉพาะบริเวณด้านหลังและด้านข้าง กินสัตว์ทุกชนิดที่ล่าได้แต่มักนิยมลากเหยื่อกลับขึ้นไปกินบนต้นไม้

ความแตกต่างของเสือโคร่งและเสือดาว เช่น เสือดาวอาศัยในสภาพแวดล้อมได้หลายประเภท ทนแล้งทนร้อนและอาศัยในพื้นที่ห่างไกลแหล่งน้ำได้ดีกว่าเสือโคร่ง ถ้าจำเป็นจริง ๆ เสือดาวก็ว่ายน้ำได้ และเสือดาวเริ่มกินเหยื่อที่บริเวณท้องก่อน ในขณะที่เสือโคร่งเริ่มกินที่สะโพกก่อน และเสือดาวมีนิสัยขี้ระแวงกว่าเสือโคร่ง ทำให้เวลาจะเข้าไปกินเหยื่อที่ทิ้งค้างไว้จะค่อย ๆ แอบเข้าไปกินซาก ไม่เหมือนกับเสือโคร่งที่มักเดินเข้าไปอย่างสง่าผ่าเผย

เสือดำ เป็นชื่อสามัญเรียกโดยรวมของสัตว์กินเนื้อประเภทเสือและแมว (Felidae) ที่มีลักษณะลำตัวรวมถึงลวดลายเป็นสีดำตลอดทั้งลำตัว ซึ่งเกิดขึ้นได้ในเสือหลายชนิด –เกิดจากความผิดปกติของเม็ดสีที่ผิว หรือเมลานิซึม ทำให้มีสีพื้นตามลำตัวเป็นสีดำ ในกรณีที่เกิดเสือดำในเสือดาว ถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่ามีลายเช่นเดียวกับเสือดาว เพียงแต่มองเห็นไม่ชัดนัก จะมองได้เด่นชัดถ้าอยู่ท่ามกลางแสงแดด)

“—ฟังดูเรวานท่าทางจะลำบากนะ, ว่าไหม?”

“บางที, อาจไม่ใช่เรื่องไม่ดีก็ได้ —ใครจะรู้ว่าจะรู้ว่าชนะหรือไม่ ถ้ายังไม่ได้ลองสู้ดู?”

งั้นหรอ? แต่ผมก็ไม่อยากเข้าแข่งในการต่อสู้ที่รู้ว่าผมจะชนะแน่นอนหรอก ยิ่งไปกว่านั้น, ผมไม่คิดว่าจะมีคนที่เสี่ยงชีวิตทั้งที่รู้อยู่ว่าแพ้ นอกจากคนโง่เท่านั้นแหละ

คาดเดาจากท่าทางไม่เข้าใจของผม

「นี่แหละน่า,ผู้หญิง... เพราะอย่างนี้ถึงได้ไม่เข้าใจความโรแมนติกของผู้ชายไงละ」

ดวงตาที่โค้งเป็นรูปรอยยิ้มส่งนัยว่าเช่นนั้น, เขาหลุดเสียงหัวเราะเบาๆออกมาทางจมูก, เพียงแวบเดียวเขาก็หันไปสนใจรายชื่อในมืออีกครั้ง

…ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างผิดพลาด

“และคู่แข่งที่ควรจับตามองที่สุด… หืมม?”

ราชาสัตว์ป่าแสดงสีหน้าแปลกใจอย่างที่หาได้ยาก

“มีอะไรหรือ?”

“เผ่ากระต่าย? นักผจญภัยโคลเอ....ไม่เคยได้ยินชื่อเลย, ผู้หญิงงั้นหรอ?”

“ไม่ปกติหรอ?”

“ปกติแล้วเผ่ากระต่ายก็ไม่ค่อยจะเข้าร่วมงานอะไรพวกนี้อยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว, ช่างไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ”

เรื่องบ้าอะไรกัน—เขาเงียบเสียงลงใช้ความคิด

ถ้ามองด้วยความคิดของเผ่ามนุษย์สัตว์, ก็คงเหมือนตอนนักซูโม่หญิงคนหนึ่งเข้ารอบตัดสินโยโคะซูนะ สมเป็นสถานการณ์ช๊อกโลกกันเลยทีเดียว

(TL: ผู้แปลอิงให้ข้อมูลมาว่า โยโคะชูนะ หรือ 横綱เป็นตำแหน่งสูงสุดของซูโม่ ถือว่าเป็นผู้พิชิตอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โดยการจะเข้าแข่งเพื่อเลื่อนเป็นตำแหน่งนี้จะต้องผ่านการพิจารณาจากคณะดูแลนักมวยปล้ำว่าเหมาะสมจะได้เลื่อนตำแหน่งหรือไม่

ตำแหน่งในกีฬาซูโม่นั้นเรียงจากสูงสุดคือ โยโคะสึนะ–>โอเซกิ–>มาคุโนะอุจิ–>เซกิวาเกะ–>โคมุซูบิ–>มาเอะกะชิระ (นักซูโม่ธรรมดา)  โดยนักซูโม่ที่ทำคาจิโกชิ (ชนะได้8/15ยก)จะได้เลื่อนขึ้นโดยอัตโนมัติ แต่ถ้าเกิดมาเคะโกชิ (แพ้8/15ยก) ก็จะถูกลดระดับลงเช่นกัน และจะกลายเป็น เซกิโทริ เมื่อจัดเป็นยอดฝีมือ 50อันดับแรก แต่จะมีเพียง2คนเท่านั้นที่สามารถก้าวขึ้นไปเป็น โยโคะสึนะ หรือสุดยอดแชมเปี้ยนได้)

แต่สำหรับผมเคยเห็นตัวละครหูกระต่ายสาวหลายคนเล่นเป็นนักดาบใน『E・H・O』มานักต่อนักแล้ว, จึงไม่คิดว่าแปลกเท่าไร...เดี๋ยวนะ

“…ไม่จริงน่า, ผู้เล่นหรอ?”

ทันใดนั้นสายตาทั้งห้องก็จับจ้องมาที่ตัวผม

“ท่านกำลังจะกล่าวว่าบางทีบุคคลที่ใช้นามว่าโคลเออาจเป็นผู้ข้ามพ้นหรือเจ้าค่ะ?”

อุสึโฮะขมวดคิ้วถามผม, ผมเอียงคออย่างไม่แน่ใจ

“เราไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน... อย่างน้อยก็คงไม่ได้เป็นผู้ถือยศ แต่ก็มีความเป็นไปได้อยู่ ถึงเป็นเพศที่ไม่น่าเชื่อของเผ่าที่ไม่น่าเป็นไปได้ก็คงมีศักยภาพไม่ต่ำต้อยเลย”

ถ้าเป็นผู้เล่นจริงละก็คงเก่งกาจไม่น้อย

ถึงจะอยากใช้วิธีตรงๆก็เถอะ แต่จากเท่าที่ฟังคำพูดของราชาสัตว์ป่าเมื่อกี้ ถ้าชนะก็เท่ากับได้เป็นผู้นำอาณาจักรเครสสินะ แล้วคนที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนอย่างโคลเอละ? ถึงจะชนะก็คงไม่เป็นปัญหาสินะ

อืม, ถ้าหากไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ด้วยฝีมือของผู้เล่นก็ต้องมากพอเอาชนะพวกที่ท่าทางแข็งแกร่ง, และฝ่าไปถึงรอบสุดท้ายได้ง่ายๆ

หรือรู้ว่าผมจะไปปรากฏตัวที่นั้น, เลยวางตัวล่อไว้ดึงดูดความสนใจ, เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง

… คิดได้ถึงขั้นนี้แล้ว, ผมก็สรุปได้ว่าไม่มีอะไรที่ทำได้แล้ว

“ไม่ว่าจะยังไงก็ช่าง, ก็ไม่เป็นปัญหาหรอก ว่าแต่เรวาน-คุงเถอะจะไหวหรือ?”

ถ้าใช้งานเขาไม่ได้ก็ไม่ส่งต่อแผนของผมเหมือนกัน

◆◇◆◇

และวันก่อนการแข่งขันรอบคัดเลือก, ที่ตีนเขา『เนินสัตว์ศักดิ์สิทธิ์』นั้นปรากฏเต้นท์ของเผ่าต่างๆตั้งอยู่เรียงราย, ที่มุมหนึ่งของ『ลานสังเวยปีศาจหมาป่า』คือที่ตั้งของเต้นท์เผ่าสิงโต

“ไง, พวกเจ้าเป็นยังไงบ้าง? รอบคัดเลือกเป็นการประลองนี่”

ด้วยการนำทางของจิซึ-ซัง, ภายในเต้นท์ที่ผมเข้ามาเยี่ยมเป็นการลับจึงมีแต่ใบหน้าที่คุ้นเคย

“อ๊ะ, ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะเจ้าค่ะ ฮิยูกิ-ซามะ! ข้าสบายมากเจ้าค่ะ!!”

ด้วยท่าทางมีความสุข, อสึมินะจับมือทั้งสองข้างของผมแล้วแกว่งไปมา

จิซึ-ซังส่งเสียงอะไรบางอย่างอยู่ด้านหลังของผม, แน่นอนว่ามันไม่เข้าหูของผม

“แต่ว่า--”

ผมเหลือบไปเห็นเรวานที่นั่งหลบอยู่ตรงมุมเต้นท์

“…มีอะไรหรือ?”

“คือว่า, เพราะแข่งขันแบบรวมทุกเผ่า ชื่อคู่แข่งของท่านพี่จึงถูกเปิดเผยแล้ว แต่คู่แข่งรอบแรกของท่านพี่เป็นนักรบหญิงเผ่ากระต่ายนะเจ้าค่ะ…”

โอโห, เจอตามที่ต้องการเลยสิ

“เมื่อได้ยินเช่นนั้น, ท่านพี่ก็เลยหมดความตั้งใจและขุ่นเคืองอย่างที่เห็นนี่แหละเจ้าค่ะ”

……

“—เหอะ, คนที่แข็งแกร่งก็คือคนที่แข็งแกร่ง, ไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์หรือเพศไม่ใช่หรือไง?”

โดยเฉพาะถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้เล่นละก็, ของอย่างเพศหรือเผ่าก็ไม่เกี่ยวหรอก

“ข้าก็บอกเขาเช่นนั้น, แต่ก็ไม่เกิดอะไร…”

อสึมินะแสดงท่าทางยอมแพ้เต็มที

“…”

อืม, ด้วยเหตุผลบางอย่างผมก็รู้สึกถึงความโกรธอยู่ในอก

『องค์หญิง, ถ้าหากเจ้าไร้ค่านั่นไม่รู้จักความแข็งแกร่งของสตรีเพศ, เหตุใดท่านไม่ลองสั่งสอนมันเสียหน่อยละเจ้าค่ะ?』

『อืม, นั่นสินะ』

--อา, ไม่ไม่ ผมไม่ได้มองในฐานะผู้หญิง ผมแค่รู้สึกไม่สามารถทนคนที่ดูถูกคนอื่นจากอคติหรือรูปลักษณ์ได้, อย่าเข้าใจผมผิดเชียว

“โฮว, เจ้าคิดเช่นนั้นรึ”

ก่อนที่ผมจะทันได้เปิดปาก, เงาร่างใหญ่อันคุ้นเคยก็เลิกผ้าเต้นท์เข้ามาภายใน (TL: เลิกผ้า หมายถึง ยกหรือเปิดสิ่งที่คลุมอยู่ออก)

“—ปู่ใหญ่-ซามะ!!”

“—ชิโชว!?” (TL: ชิโชวนั้นอาจหมายถึงได้ทั้งอาจารย์และนายท่าน)

“—ราชาสัตว์ป่า-ซามะ!”

ทั้งสามรีบลุกขึ้นทำความเคารพทันที

สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเหมือนปกติ, ราชาสัตว์ป่ามองไปยังใบหน้าของลูกศิษย์ของเขา-เรวาน

“เป็นเวลาที่เหมาะสมทีเดียว, ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะพัฒนาไปได้เท่าใดขณะที่ข้าไม่อยู่ เพื่อเป็นการทดสอบ, จงลองรับมือนายเหนือฮิยูกิสักหน่อยสิ”

“ห๊ะ--!?”

ราวกับได้ยินเรื่องล้อเล่นที่ไม่น่าขำ, เรวานมองสลับไปมาระหว่างผมและใบหน้าของราชาสัตว์ป่า

อีกด้านหนึ่ง, อสึมินะที่รับรู้ได้ถึงความสามารถของผมบางส่วน,「นี่พี่ไม่รู้ตัวจริงหรอ, เจ้าพี่โง่! 」, ก็เบนหน้าออกไปมองเพดาน

“เจ้าจะชนะถ้าสามารถต้านทานนายเหนือไว้ได้สามนาที ถ้าน้อยกว่านั้นก็จากไปเสียและอย่าได้คิดเข้าร่วมการแข่งขัน –ตกลงตามนี้ใช่หรือไม่นายเหนือ?”

“เอางั้นแหละ~”

ผมพยักหน้า, ส่วนเรวานที่ยังสับสนไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่

การหักจมูกเท็นงุก็ดูน่าสนุกดี

(TL: เท็นงุ หรือ 天狗เป็นความเชื่อเรื่องนกสามขาที่มีอยู่ทั้งในแถบญี่ปุ่นและเกาหลี โดยทางญี่ปุ่นเชื่อว่าเท็งงุมีภาพลักษณ์ของปีศาจร้ายและมักจะสร้างพายุเข้าโจมตีผู้คนเสมอๆ ว่ากันว่ามีใบหน้าสีแดง จมูกยาว สวมชุดแบบชาวเขา และถือพัดขนนกตั้งแต่สมัยเอโดะ แต่ปัจจุบัน มีความเชื่อว่าเทนงุมีจงอยปากแหลมคล้ายนก ในหนังสือรวมเรื่องเล่าอย่างคนจาคุโมโนกาตาริ (Konjaku-Monogatari : 今昔物語集) กล่าวว่า เท็นงุคือปิศาจที่ขัดคำสอนของพระพุทธเจ้าและมีความหมายว่าหยิ่งยะโส, ว่ากันว่าพระที่ทะนงตนเมื่อตายไปแล้วจะกลายเป็นเท็นงุ ;ในประโยคข้างต้นจึงเป็นนัยได้ว่าหักหน้าคนที่เย่อหยิ่งได้ด้วย)

End

Author Notes

อืม～, น้องสาวโผล่มาง่ายๆ ส่วนพี่ชายหัวกะโหลก, เนื่องจากคุณเป็นประเภทที่ฉันไม่ชอบ, เพราะงั้นโผล่มาก็เจ็บตัวสักหน่อยนะ (`-д-；)ゞ

Talk: เรื่องแจ้งค้า~ เนื่องจากทางฝั่งผู้แปลอังกฤษขึ้นตอน 3-13 Interlude 3 กับ 3-15 Interlude 4 ไว้ แต่ยังไม่มีการแปล... พูดง่ายๆคือข้ามสองตอนนี้ไปนั่นเอง~ ดังนั้นคราวหน้าจะมีตอนเพิ่มมา 3 ตอนเพราะผู้แปลจะสร้างตอนเปล่าของตอน 3-13 กับ 3-15 ทิ้งไว้ก่อนนะคะ ไว้มีเมื่อไรจะรีบมาแปลถมที่แน่คะ อ๊ะ แต่ตอนถัดไปที่ลงเป็นตอน 3-14 Episode 11 เพราะงั้นอ่านต่อได้ไม่ข้ามจ้า~