คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 25
อนที่ 25
ทาเิวาร่าบาบนเียผ้าปูสีาวสะอาอย่าเบามือที่สุ
ลัวว่าเธอะื่น านั้นเานั่ลบนเียพร้อมับเอื้อมมือเลี่ยผมึ่ปปิวหน้าออเผยให้เห็นวามามอวพัร์ึ่เาถวิลหามานานหลายวัน
สัมผัสอ่อนโยนบริเวบนใบหน้าปลุให้เธอลืมาึ้นทีละนิ
วาสวย้อมอทาเิพร้อมับลี่ยิ้มหวานและยมือับมือหนาอายหนุ่มแนบ้าแ้มนวลนุ่มสีมพู
“พี่ทำให้ื่นรึเปล่า”
เธอส่ายหน้าเป็นำอบ
“ั้นเหรอ”
มือหนายื่นไปับเส้นผมนุ่มึ้นมาสูมลิ่นหอมละมุ่น้วยวามิถึเามอาเธอ้วยแววาึ่เร้าร้อนและปรารถนาในเรือนาย
“ยูินะ”
“่ะ”
“พี่รัยูินะ
รัมาลอ 4 ปี ถึแม้ว่าเรื่ออเรามันเริ่มาารถูบัับให้แ่านัน แล้วพี่็ยัทำร้ายเธออย่าแสนสาหัส
เือบายเพราะฝีมือพี่็าม แ่พี่ไม่เยมีวามสุเลยั้แ่ที่เธอถูพาัวลับ
พี่ถามัวเอมาลอ ทำไมพี่้อทำร้ายเธอแบบนั้น
ทำไมพี่ถึ้อโหร้ายับเธอทั้ที่วามริแล้ว เธอไม่ไ้ทำผิอะไร
เธอในอนนั้นออะเรียบร้อย น่ารั และอ่อนหวาน
แ่แล้วพี่ทำร้ายเธอเพราะเ้าใว่าเ้าวัมาาโยิ
พ่ออเธอ้อารท้าทายและหยาบเียริ
ถึส่ลูสาวอัปลัษ์มาแ่านับับรัทายาทึ่มีอำนามามายย่าพี่”
“แ่แล้วหลัานั้นสี่ปี
ถึรู้ว่าวามริแล้วสาเหุที่เธอ้อปปิใบหน้านั้นเพราะว่ายูินะมีสายเลืออราวศ์เเรส
สายเลืออเ้าหิเทพันทราและเทพหิมะ
ึ่แม่ยูินะไม่้อารส่เธอไปอยู่วับุบผาามอราวศ์
และที่ส่เธอทั้ที่อัปลัษ์นั้นเพื่อทสอบพี่ว่าะปป้อเธอไ้ไหม”
“หลัาที่พี่พาเธอลับวัโลเวล
พี่สัาับัวเอ พี่ะปป้อเธอะไม่ยอมให้ใรหรือสิ่ใมาทำอันรายเธอเ็า
ถึอนนี้พี่็ยัยืนยันำเิม ะปป้อเธอ้วยีวิ และอำนาทั้หมที่มี
เพื่อให้เธอเียู่ับพี่ลอไป”
บำพูาวามรู้สึอรัทายาทแห่โลเวล
เาัสินใพูวามรู้สึทั้หมให้ายาไ้ฟั
เพียเท่านั้นร่าบายันัวลุึ้นนั่ พร้อมับร้อไห้น้ำาหยาหยเป็นอัมีสีใสร่วหล่นลบนพื้นเียนุ่ม
“ลอสี่ปีที่ผ่านมา
ันไม่เยลืมพี่ไ้เลยสัวัน มีแ่ลับิถึพี่มาึ้นทุวัน
ัน...รั...พี่...นะ”
ยูินะ้มหน้าลไม่ล้าให้ทาเิเห็นใบหน้าเินอายสีแระเรื่ออเธอ
แ่แล้วมือหนาอรัทายาทหนุ่มึ่เธอรู้ว่าแ็แร่เพียใเยใบหน้าสวยเยหน้าึ้นมอแววามริบอเา
มือนี้เยทำให้เธอรับรู้ถึวามเ็บปวแสนสาหัสและในเวลาเียวันยัมอบวามอ่อนโยน
และปป้อเธอนั้นเสมอมาและถึอนนี้ยัอยูแลเธอ อยห่วใยเธออยู่ลอ
านั้นมืออรัทายาทหนุ่มโอบอุ้มร่าบาึ้นบนั
แล้วมอบุมพิษอ่อนหวานบนเรียวปาอวบอิ่มสีุหลาบูื่มวามหอมหวานอยู่พัให่
หลัานั้นถอนูบอออย่าอ้อยอิ่ เรียวปาอุ่นูบไล้ที่หูแล้วระิบเสียแผ่วเบาแ่วาบหวามไปทั้เรือนาย
“ืนนี้ออเธอไ้ไหม...ายายอวใอพี่...อย่าทรมานันอีเลย
อไ้ไหม
มอบทั้ร่าายและหัวใให้พี่อยูแลไปั่วีวิไ้ไหม...ยูินะเ้าวใอพี่”
วามเินอายปลุมไปทั้เรือนร่า
วาสวยหลับาพริ้ม านั้นเธอรวบรวมวามล้าทั้หมสวมอร่าอสามี้วยร่าึ่สั่นไหว้วยอาารลัวระนเินอาย
เธอะไม่หนีอีแล้ว
เมื่อไ้ำอบอายาแสนสวยแล้ว
ริมฝีปาหยัไ้รูปเริ่มูบไล้า้นอาวระหส์สูลิ่นหอมมวลบุบผาและฝารอยแระเรื่อแสวามเป็นเ้าอร่าโมาม
มืออุ่นแะุลุมออและโยนไว้้าเีย มีเพียุลุมสีาวบาเบาึ่เาบรรแะออและลูบไล้เรือนร่าไปพร้อมัน
เรียวปาร้อนนั้นสาละวนับับลีบุหลาบอวบอิ่ม
มือหนาึุลุมสีาวึ่ปปิอบุบผาามไว้ึ่าวสะอาส่ลิ่นหอมเื้อเิเาให้สัมผัสและปรารถนา้วยวามเร้าร้อน
มือหนาไม่รอ้าถอเสื้อลุมลายมัรโยนพาับอบเียพร้อมับถอุลุมสีาวออเผยร่าึ่ำยำและแ็แร่พร้อมปป้อร่าามนี้ทุวินาที
วาสวยราววาราปิาสนิทไม่ล้ามอสบาวามริบทอประายร้อนแรราวับเปลวเพลิ
ปาร้อนูบพรมใบหน้าามนถึเรียวปาหวานเามอบุมพิษร้อนแรพร้อมับันเรือนร่าบาทอายบนพื้นเียนุ่มนวล
มืออุ่นเล้าลึอประทุมสีาวเ่ึ วนน่าสัมผัสบยำ้วยปาร้อน
ระทาายละาปาอิ่มูบไล้ผ่านอเรียวระหส์
านั้นระรัวลิ้นบนุ่มเสรสีมพูู่อหวานเาเยม้วยปาอุ่น
เารอบลุมห่อหุ้มเสร้วยปาบยี้้วยลิ้นร้อน มือเาลูบไล้ามเรือนร่าทุอหลืบามแรระสัน
บาส่วนสัลูบไล้เล้นลึามวามรู้สึพึปรารถนา สร้าวามเสียว่าน วาบ หวิวให้ร่าบาแอ่นายึ้นอรัร่าหนาแน่นพร้อมับร้อราเสียหวานร้อราระเส่าเร่าร้อน
มือร้อนุนลูบลำลีบบุบผา ร่าบาสะุ้บิายระสับระส่ายไปมาเาละาออวบอิ่ม
ูบไล้ละเลลิ้นร้อนลมานถึหน้าา้านใน านั้นเาใ้มือแหวเรียวาอ่อนทั้สอ้าออแล้ว้มลใ้ลิ้นระรัวบนลีบอบุบผาสีมพูอ่อนิมน้ำเสรรสหวานสีใส
ร่าบาอายาสั่นสะท้านรู้สึเสียว่านทั่วเรือนาย บิเร้าไปมามือาวหาหลัยึยำผ้าปูเียไปมา
“อย่าทรมานันแบบนี้
ไ้โปร”
เสียหวานอร้อ้วยน้ำสียวาบหวาม
รัทายาทหนุ่มยิ้มพรายแทรปลายลิ้นลึลไปใน่อเสรสีมพู
ูิมน้ำหวานอย่าเพลิเพลิน สอมือร้อนยำเล้าลึสะโพาว เสียร้อหวานรีร้อัระมทั่วห้อ
มือบาำผ้าแน่นึ้นใบหน้าสวยสะบัไปมา เพียเาเห็นายาิ้นทุรนทุรายเาพึพอใับวามทรมานอบุบผาามอนี้
ทว่าลิ้นร้อนลับลุล้ำเ้าลึว่าเิมใน่ออบุหา ยิ่ลึยิ่หวานล้ำ เพียไม่นานร่าบาระุเร็พร้อมับร้อราลั่น
น้ำหวานอเสรไหลทะลัเป็นสายเาูิม้วยปาร้อนไม่เหลือสัหย เามอร่าบาอย่าื่นม
เมื่อนาเหนื่อยหอบนอปทุมาวสั่นไหว ปานเมื่อ้อแรลม
เาไม่มีทาหยุแรปรารถนาเพียเท่านี้
นิ้วแร่ละเลทั่วลีบผาสีมพูอ่อน ร่าาวึ่หมแรสะุ้พร้อมับเรือนายแอ่นึ้นอบู่อเหนือผิวน้ำ นิ้วเรียวร้อนุเปลวเพลิำแรเ้าในอหลืบอ่ออุสุมาลย์ยับเ้าออทีละนิอย่า้าๆและเร่ัหวะเร็วึ้น
เสียหวานราร้อระมสะบัใบหน้าสวยไปมา้วยวามเสียว่าน
ร่อลึอ่อผาอรันิ้วเรียวถี่ยิบบารั้รัแน่นนเารู้สึไ้
เายยิ้มอย่าพอใเรียวปาร้อนบยีู้เม้มบนุ้มไอปทุมาวอย่าหื่นระหาย ร่าบาินทุรนทุรายราวับะแสลายละลายหายไป
“ไ้โปร...ทรมาน
ทรมานเหลือเิน ไ้โปร...รั...รัยูินะไ้ไหม”
ปาร้อนละาทรวออิ่ม
แ่ทว่านิ้วเรียวอุ่นยัยับเ้าออไม่ยอมหยุ
“ไหนบอพี่สิ
้อารอะไร”
รัทายาทหนุ่มูบไล้อาวระหส์เพื่อรอำอบาปาายาอเา
“พี่...้อารพี่...ไ้โปรรั...รัยูินะ”
“พี่ะพยายามอ่อนโยนับยูินะที่สุ...เพราะรั้แรมันเ็บมาพอู...แ่พอผ่านไปแล้ว...”
เาลี่ยิ้มหวานพร้อมับถอถอนนิ้วร้อนออแล้วยมือึ้นมาูิมน้ำหวานที่ปลายนิ้ว
นั้นทำให้ใบหน้าามนั้นาบสีแระเรื่อในทันที
รัทายาทหนุ่ม้มูบลีบปาหวานสีแอย่าอ่อนโยนปรนเปรอให้ลืมเลือนวามหวาลัวึ่เาะุมิใให้หมสิ้นเามอบูบนั้นเนินนาน
ไม่้าเาถอนูบอออย่าอ้อยอิ่ มือแร่แหวเรียวาอ่อนทั้สอ้าออ
ไม่รอ้าลำายร้อนระอุสอแทรเ้าใน่ออบุบผาาม เม็ุ่มเสรอรัลำแ่นายแน่น
เาพยายามเบียรุล้ำเลื่อนลึเ้าในพว่อบุปผาิ แ่ทว่าเ้าเามาเพียรึ่ทา อัมีหยาน้ำาร่วหล่นาวาสวย
เธอรับรู้วามเ็บปวในโพร่อผาภายในเรือนาย ผู้เป็นสามีบัฟันแน่น
พยายามอลั้น่มแรระสันไว้ไม่ให้รุนแรทั้ที่วามริแล้ว
ุ่มเสรอรัเาเหลือเิน ลำายแร่ำแรันแหวลึเ้าไปสุลำระทบรัเสร้านใน
ร่าบาสะุ้สุัวพร้อมับเสียหวานรีร้อ วามบริสุทธิ์แสนหวานล้ำนั้นาสะบั้นล
มือเรียวิบนแผ่นหลัแร่ เาปล่อยใหุ้่มไเสรอรัลำาย
เา่มอารม์ึ่ลุโหม้วยไฟพิศวาสร้อนลุ่มภายในึ่เาอลั้นไว้แสนนาน เมื่อโพรอบุบผาุ้นินับลำแ่นายนาให่อเาเาเริ่มยับเ้าอออย่า้าๆเป็นัหวะ
เสียหวานร้อราแผ่วเบา านั้นบทเพลรัเริ่มบรรเลเาอัเร่สะโพเร็วึ้น
แรึ้น ระแทระทั้นัหวะถี่ยิบและหนัหน่วในทุรั้
ลีบ่อสั่นไหวสะท้านทั้เรือนายหอม เสียหวีร้อระมทั่ห้อ ลำายแนบิสุทารัเสร
เสียเนื้อนุ่มระทบันั่ลั่น เาแน่นทะลวลึทุรั้ที่ระแทพุ่ทะยานลลึ
เสียหวานร้อรีระเส่าไม่หยุบ่บอถึวามเสียว่านทั่วทั้เรือนาย
มือเรียวบาอรัแผ่นหลัเป็นหลัยึแอ่นรับแรระแทรลึราวเลียวลื่นัระทบฝั่พื้นทรายราวับวามสุึ่ทัู้่ร่วมสร้าวามวามหฤหรรษ์้วยัน
ลำายให่รู้สึอยาปลปล่อย
่อผาบีบรัลำแ่นนแน่นุ่มไเสรบีบอันเาทนไม่ไหวเม้มปาแน่น
เารู้ว่าเธอำลัเอื้อมเะอบสวรร์ไ้เป็นรั้แร เาโหมแรรั้สุท้ายทะลวลึระแท่อเสรเพียไม่ี่รั้
สายธารแห่รัถูปลปล่อยเ้าในโพร่อบุบผาินหมสิ้น
รัเสรรอรับและลืนินไม่เหลือสัหยาหย รัทายาทหนุ่มบลบนอประทุมสีาวนุ่มนวลรับรู้ถึแรระเพื่อมอโสุมบนพื้นผิวน้ำอาารเหนื่อยหอบอเธอ
สมแล้วับารอใรอเยมอบุบผาแสนามอนี้มานานนับเือน
เธอ่าเร้าร้อนและเย้ายวนเาทุท่วท่า เสียราหวานอเธอปลุเร้าอไฟพิศวาสภายในไ้ี
ถึเาะผ่านหิสาวมามามาย ทว่าไม่มีใรทำให้เาหลใหลเท่ายูินะอีแล้ว
่ารัวนใเาเหลือเิน แระสันอเาลุโนึ้นอีรั้ ลำายให่ในโพร่ออบุบผายับยายพอโนับแน่น
ายาแสนสวยรับรู้ทันทีว่าแ่นลำายยายแน่นใน่อเสรภายในเรือนายหอมรุ่น
เธอรู้สึถึไฟปรารถนาเร้าร้อนอสามีึ่ำลัเริ่มอีรั้ เายับถอถอนนสุและอัเร่สะโพลลึ
เร็วึ้น แรึ้น
ระแทระทั้นัหวะถี่ยิบและหนัหน่วในทุรั้เธอแอ่นายามิพร้อมับร้อราระเส่า้วยวามเสียว่านใน่ออุสุมาลย์ภายในเรือนายาวและหอมรุ่น้วยลิ่นเสรึ่สั่นไหว้วยแรประทะ
โยเาเป็นผู้มอบวามหรรษาไม่รู้บ
ความคิดเห็น