กรงสวาท ซาตานร้าย

เมื่อต้องพบกับเมียคืนเดียวที่เขาต้องการหย่าอีกหน หัวใจหินของชายหนุ่มผู้ได้ขึ้นชื่อว่าไม่เคยยอมลงให้กับใคร ถึงกับสั่นไหว และเมื่อได้กอดเธอไว้อีกครั้ง คมอธิปก็บอกกับตัวเองว่า เขาจะไม่มีทางหย่าขาดจากเธอไปตลอดชีวิต

การแต่งงานจะเป็นเพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิตเขา แม้เธอจะเป็นแม่สาวร้ายกาจ หิวเงิน และนอกใจเขาก็ตามที!

การหย่าที่รอคอยมานานของลันล์ลลิน ทำให้เธอต้องพบเจอกับสามีคืนเดียวที่เคยสร้างความหวาดกลัวให้เธอในคืนแต่งงาน ซาตานร้ายที่พร่าผลาญพรมจรรย์เธอ และทิ้งเธอไปราวกับเธอเป็นขยะ อีกครั้ง

เธอหวังจะหย่าจากคนร้ายกาจ ไม่มีหัวใจอย่างเขา

แต่ทว่ายิ่งได้ใกล้ชิด หัวใจกลับเริ่มไหวหวั่น เขาไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เธอเคยจินตนาการไว้หรือเคยจำได้ และทำให้เธออ่อนไหวไปทุกวัน เขาเป็นซาตานหรือเทพบุตรกันแน่...

แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร หากเธอตกหลุมรักเขา ลันล์ลลินก็จะมีแต่ความเจ็บปวด

อีกฝ่ายหวังแยกหนี แต่อีกฝ่ายหวังฉุดรั้ง กรงทองในหัวใจของซาตานอย่างคมอธิป กำลังเปิดออก เพื่อจะกักขังเธอไว้ด้วยความรักไปตลอดชีวิต

โปรยปราย

                 “วันนี้ช่วงบ่าย เราจะกลับลอนดอน”

 เสียงห้าวเอ่ยบอก หลังจากที่กอดกันนิ่งอยู่แบบนั้นสักพัก ลันล์ลลินซบหน้ากับท่อนแขนแข็งแรง แล้วขานรับกับคนที่กำลังกอดเธอจากทางด้านหลัง ร่างกายแนบชิดกันแทบทุกสัดส่วน

            “ค่ะ”

            “อย่าดื้อกับพี่อีกนะ” คมอธิปเอ่ย แล้วจูบบ่ามนเบาๆ

“พี่ขี้เกียจเหนื่อยปล้ำน้องลันอีก”

คำพูดนั้นเล่นเอาเธอหน้าร้อน หญิงสาวขบฟันกับท่อนแขนตรงหน้าตัวเองอย่างหมั่นไส้ เล่นเอาชายหนุ่มร้องโอ๊ย! แกล้งเจ็บจนเกินจริง พลางพลิกร่างบางให้ทับร่างเขา แล้วรัดไว้แน่นด้วยแขนเดียว ส่วนมืออีกข้าง บีบคางมนเบาๆ

            “กัดพี่ทำไม?”

            “ก็พี่เรย์น่ะ...รังแกลันทำไม”

 แก้มเนียนแดงก่ำ เมื่อร่างกายเสียดสีกันแบบนี้ คมอธิปหัวเราะเบาๆ แล้วจูบแก้มแดงๆ นั่นอย่างหมั่นเขี้ยว

            “ไม่ได้รังแกสักหน่อย พี่ไม่ได้ทำร้ายร่างกายน้องลันเลยสักนิด ทำให้น้องลันมีความสุขต่างหาก น้องลันมากกว่าที่รังแกพี่”

ว่าแล้วเขาก็ยกท่อนแขนให้เธอดู เห็นรอยเล็บจางๆ เป็นแนว มาจากฝีมือของเธอ ยามเมื่ออารมณ์พัดพาเริงโรจน์ มันก็ทำให้เธอลืมตัวข่วนเขา จนทิ้งรอยรักไว้แบบนั้น

            “ดูสิ...”

            “อื้อ...”

 ลันล์ลลินอายจนต้องซุกหน้าลงกับอกกว้าง เธอถอนหายใจน้อยๆ กับอกเขา แต่มันเป็นลมหายใจของความสุข คมอธิปรัดเธอแน่นขึ้น พลางเอ่ยเสียงหนักแน่นข้างหู

            “สัญญากับพี่ข้อหนึ่งได้ไหม?”

            “อะไรคะ”

            “เราจะไม่พูดเรื่องหย่ากันอีก”

 น้ำเสียงนั้นฟังออดอ้อนนัก จนคนฟังต้องกะพริบตาปริบๆ คมอธิปจูบแก้มเนียนอีกหน ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม

            “ถ้าน้องลันยังจะทวงถามเรื่องหย่าอีก พี่จะปล้ำ พูดว่าหย่ากี่ครั้ง ก็ปล้ำตามจำนวนที่พูดนั่นแหละ”

            “พี่เรย์” เธอทำตาโต “แต่ว่าเราต้องหย่า...อุ๊ย!”

            “ครั้งที่หนึ่ง”

 คมอธิปทำตาวาว แล้วก้มลงจูบเธอจนลันล์ลลินมึนเบลอไปหมด เมื่อถอนจูบ เขาลุกขึ้นยืนทั้งเปลือยเปล่า แล้วช้อนอุ้มเธอขึ้นมา หญิงสาวร้องอุทานด้วยความตกใจและอับอาย กับความเปลือยเปล่าของตัวเอง

            “พี่เรย์!”

            “พี่บอกแล้วว่าถ้าพูดเรื่องนี้ พี่จะปล้ำ”

 ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ แล้วพาเธอก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่นำพาต่อการทุบตีเบาๆ จากลันล์ลลินเลยสักนิด

มาเติมความหวาน กับนิยายของโยธกาด้วยกันค่ะ ^^ ขอบคุณมากที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยือนกันค่ะ