[Fan Fiction] Beast boy X Raven: Feeling
ทำไมน๊า เวลาผมเห็นเรเวนอยู่กับโรบิ้นทีไร มันชักหงุดหงิดทุกทีเลย เมื่อไหร่ผมจะได้เป็นประเอกสักทีละนี่ ผมไม่อยากเป็นตัวตลกหน้าเขียวอีกต่อไปแล้ว ผมอยากได้ใจเธอ
ผู้เข้าชมรวม
1,945
ผู้เข้าชมเดือนนี้
22
ผู้เข้าชมรวม
1.94K
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 23 ธ.ค. 54 / 10:34 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ฟิคเรื่องนี้ เราแต่งเพราะความชอบส่วนตัวของเราเองนะ (เราชอบคู่ บีบี กับ เรเวน)
ถ้าใครไม่ชอบใจเราต้องขอโทษด้วย นะ อย่าว่ากันนะ
........ทำไมน๊า เวลาผมเห็นเรเวนอยู่กับโรบิ้นทีไร มันชักหงุดหงิดทุกทีเลย เมื่อไหร่ผมจะได้เป็นประเอกสักทีละนี่ ผมไม่อยากเป็นตัวตลกหน้าเขียวอีกต่อไปแล้ว ผมอยากได้ใจเธอ...........
ถ้าใครไม่ชอบใจเราต้องขอโทษด้วย นะ อย่าว่ากันนะ
........ทำไมน๊า เวลาผมเห็นเรเวนอยู่กับโรบิ้นทีไร มันชักหงุดหงิดทุกทีเลย เมื่อไหร่ผมจะได้เป็นประเอกสักทีละนี่ ผมไม่อยากเป็นตัวตลกหน้าเขียวอีกต่อไปแล้ว ผมอยากได้ใจเธอ...........
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“แฮปปี้”ผมเินมาหาเพื่อนๆที่ห้อนั่เล่น้วยอาารสื่นอผมามปิ...ผมนั่ลบนโ๊ะอาหารเพื่อนที่ะรอไบอร์เสิร์ฟอาหารเ้าอย่าใเย็น เ้านี้อาาศหนาวๆเย็นๆ สบายๆ ผมล่ะอบบรรยาาศแบบนี้มาที่สุเลย
“บีส์บอย...วันนีู้นายอารม์ีเป็นพิเศษนะ”โรบิ้นถามผมึ้นมาะที่ผมไ้รับานอาหารมาไว้รหน้าเรียบร้อยแล้ว.....
“็ไม่มีอะไรหรอ...็นมันมีวามสุ”นั่นสิ! ็นมันมีวามสุะให้ทำหน้าอมทุ์รึยัไ... ...็ผมรู้สึแบบนั้นริๆนี่หน่า.....
“อยารู้ัว่าเธอมีวามสุเรื่ออะไร...บอหน่อยิ!”สาร์ไฟร์เ้นเอาวามริาผม เรื่ออะไรผมะบอล่ะ ฮ่าๆ เ็บไว้เอร์ไพร้์อนบยัีว่า ผมยิ้มแล้ว้มหน้า้มาทานอาหารเ้าไป...วันนี้ทำไมรู้สึเหมือนับว่าาอะไรไปสัอย่าหนึ่...ผมเยหน้าึ้นมาแล้วหัน้ายหันวามอไปรอบๆ...อ้าว!เรเวนยัไม่มาิน้าวเลยนี่...
“ไบอร์นายเห็นเรเวนไม๊!”ผมถามไบอร์แ่นายนั่นลับส่ายหน้าเป็นำอบให้ับผม= =!เฮ่อ...ันะพึ่อะไรนายไ้บ้าเนี่ย านั้นผม็ลุึ้นไปที่ห้ออเรเวนทันที ผมรู้สึเป็นัวลยัไไม่รู้...มันบอไม่ถูเลยรับ เมื่อมาถึหน้าห้ออเรเวนแล้วผมยืนอ้ำอึ้อยู่นานลัวว่าถ้าผมทะเล่อทะล่าเ้าไปแล้วเธอะโรธเอา...๊อ ๊อ ๊อ...
“เรเวน เธออยู่รึเปล่า”ผมยืนเาะประูอยู่สอถึสามรั้แ่็ไม่มีเสียาน้าในอบลับมาเลย
“เรเวน อยู่รึเปล่าเนี่ย! ถ้าไม่อบันะพัประูเ้าไปแล้วนะ”ผมพูแมู่ไป้วย แ่็ยัไม่มีเสียอบรับลับมาอี ... ...เอาว๊ะ! โรธเป็นโรธ... ผมรวบรวมวามล้าอยู่พันึ่อนะัสินใพัประูห้ออเรเวนเ้าไป.... “ย๊า!!!!!!!เรเว้นนนนนนนนนนนน” ผมะโนออมาสุเสียแ่ภาพที่ปรารหน้าผม็ือ ภาพอเรเวนนอนห่มผ้าห่มัวสั่นๆอยู่ล้ายับนับไ้หวัให่ ผมเินเ้าไปเอามือแะหน้าผาอเรเวนเบาๆ ...ะอุ้ย!!!....หน้าผาอเธอร้อนี๋เลย ไม่ไ้ารแหล่ะ ผมัารเอาผ้าุบน้ำมาเ็หน้าอเธอ่อนออไป
“โรบิ้น สาร์ไฟร์ ไบอร์ เิเรื่อให่แล้ว”เสียอผมอาะื่นใเินไปนสามนนั้นิว่ามีใรเ้ามาบุานทัพล่ะมั้...ูสิ เรียมัวออสู้เ็มที่เลย
“มีอะไรบีส์บอย”
“นั่นสิ! เสลมาหรอ??”
“มันอยู่ที่ไหน บอันมาันั้นหน้ามัน”เฮ่อ เ้าสามนนี้ ผมพัเหนื่อยเพื่อให้อาารหายใหอบอผมหายไป่อนที่ะอธิบายให้เ้าพวนี้ฟัอย่าละเอีย
“ไม่ใ่เสลมาหรอ”
“อ้าว แล้วเิอะไรึ้นล่ะทำะอใหม”ไบอร์ะอใส่ผมเล่นเอาผมหน้าีหน้าเียวไปหมเลยล่ะรับ โรบิ้นและสาร์ไฟร์็เ่นัน้อผมันาเม่เลย
“็เรเวนหน่ะสิ ัวร้อนี๋เลย”แ่นั้นแหล่ะรับเ้าสามน็วิ่ผ่านหน้าผมไปที่ห้ออเรเวนทันทีผมเินามไปิๆนมาถึที่หมายผมยืนูพวเาอยู่หน้าห้อเพราะเ้าไป ผม็่วยอะไรไม่ไ้มาอยู่ีัวล็แบบนี้แหล่ะรับ...TOT
“เรเวนรู้สึัวแล้ว”ผมวิ่เ้าไปเมื่อไ้ยินเสียอสาร์ไฟร์ัึ้นมา แ่ผมไม่่อยอบในัเลยที่เห็นโรบิ้นุมมือเรเวนอยู่ นที่นั่รนั้นมันวระเป็นผมสิ! ....
“เรเวน...เป็นยัไบ้า”โรบิ้นถามเรเวนที่ทำาปรือๆอยู่
“ะเป็นอะไร! ็ไม่สบายหน่ะสิ นายนี่ถามแปล”ทุนหันมามอที่ผมพันึแล้วหันลับไปู
เรเวน่อ
“ันไม่เป็นไรแล้วหล่ะ...อบในะ”ไม่เป็นไรับผีอะไรล่ะยัยบ้า หน้าีไปหมแล้ว...ผมไ้แ่ิหลัาที่เรเวนบอว่าไม่เป็นไร ผมไม่เ้าใเลยริๆแ่็ทำไ้แ่ยืนู็เท่านั้นแหล่ะ
“พัผ่อน่อนเหอะนะ...เรเวน เี๋ยวันไปเอาอาหารเ้ามาให้นะ”สาร์ไฟร์พูแล้วรีบออไปริๆแล้วนที่ผมอยาให้ออไปือโรบิ้นมาว่า... โอ๊ยยยย อยาะบ้าาย Y-Y
“ินยารึยัเรเวน...ันเอาให้ไม๊!”โรบิ้นำลัะไปเอายาให้ับเรเวน
“ไม่้อหรอโรบิ้นันเอามาแล้ว=^=!”โีนะ ที่อนที่ผมออไปามพวนี้...ผมแวะไปหยิบยามาะ่อน ไม่ั้นเ้าโรบิ้นไ้โมยีนอผมไปแน่ๆเฮ่อ...ผมล่าวมาะนานี้แล้ว ทุน็ะรู้แล้วว่าผมิยัไับเรเวน...มันอาะเป็นเรื่อที่ไม่น่าเื่อว่าผมะิับเรเวนเินว่าำว่าเพื่อน...แ่อนนี้ผมิไปแล้วล่ะรับ และลอเวลาที่โรบิ้นอยู่ใล้เรเวน ผมรู้สึัหูัเป็นอย่ายิ่ ถึแม้ว่าะรู้ว่าโรบิ้นับสาร์ไฟร์เป็นอะไรัน ...แ่็ไม่ำเป็นที่ะ้อมาเทแร์ผู้หิอื่นนี่... ผมยื่นยาและน้ำให้ับเรเวน เมื่อเห็นเธอินเรียบร้อยแล้วผม็รู้สึสบายใที่เธอไม่่อยื้อารินยายแบบผม(นิสัยริๆอผู้แ่ที่เลียารินยาเป็นอย่ายิ่รับ^^) ไม่นานนั สาร์ไฟร์็ถื่ออาหารเ้าเ้ามา....โีนะรับที่ไม่ใ่อาหารฝีมืออสาร์ไฟร์ ไม่ั้นเรเวนะอาารหนัว่าที่เป็นแน่ๆเลยรับ
“อบในะบีส์บอย”เรเวนยิ้มให้ับผม...่าเป็นรอยยิ้มที่น่าำมาเลยรับ เรเวนไม่่อยยิ้มให้ับผมเท่าไหร่หรอรับ ะออแนวัๆผมมาว่า นี่แหล่ะเสน่ห์อเธอที่ทำให้ผมอบ
“เอาหล่ะ ให้เรเวนพัผ่อนเถอะนะ พวเราออไป้านอันเหอะ”ไบอร์ล่าว ผมยัไม่อยาออไปเลยรับแ่็ำใเพื่อที่ะให้เรเวนไ้พัผ่อน พวเราทั้สี่เินออมาทุนะสัเไ้ว่าผมแอบเือโรบิ้นนิๆ ถึมาเลยล่ะ เาะาใึไ้พูัอผมึ้นมาทันวัน
“นายเป็นอะไรไป...บีส์บอย อนอยู่ในห้อเรเวน เห็นนายอยะแวะันอยู่”
“เปล่านี่! นายิมาไปเอล่ะมั้ ฮ่าๆ”ผมพยายยามหัวเราะลบเลื่อน แ่นะ...มันไม่สำเร็อ่ะ i-iโรบิ้นระาแนอผมเบาๆแล้ว้อหน้าผมอย่าริั...
“ไม่ริ! นายไม่พอใอะไรัน็พูมาเถอะ”สมับเป็นหัวหน้าอพวเราริๆเลยรับ โรบิ้น พูออมารๆไม่อ้อม้อมผมสะบัแนอโรบิ้นออาแนอผม นายนั่นะรู้สึไ้ว่าผมไม่พอใ
“นายวระถามัวนายเอมาว่าว่า สาร์ไฟร์หรือเรเวนันแน่ที่นาย้อาร ันไม่อบที่นายเอาแ่ล้ำลึ่แบบนี้” ผัวะ!!!โรบิ้นหน้าผมอย่าแรนผมเไปอีที่หนึ่ แ่ผมนึฮึอะไร็ไม่รู้ถึไ้นายนั่นลับ ทั้ที่ส่วนสูอเรา่าันลิบ....
“หยุเหอะ โรบิ้น บีส์บอย ันอร้อ”สาร์ไฟร์ร้อห้ามและเ้ามาึัวโรบิ้นไว้ ไบอร์็เ่นันรับเา็ึผมแยออาโรบิ้นเอาไว้
“พวนายะทะเลาะันทำไม...ไร้สาระ”ผมสะบััวเอออาไบอร์แล้วหันไปมอหน้าทุน...ใ่สิ! ไม่มีใริะเห็นใัวลอย่าผมหรอT-T...เวลานี้ผมลไม่ออแล้วมุฝือผมในเวลานี้มันไม่่วยอะไรเลย
“อร้อแหล่ะ...ุยันีๆเหอะนะโรบิ้น บีส์บอย ่อยๆปรับวามเ้าใัน”สาร์ไฟร์พยายามให้ผมับโรบิ้นืนีันแ่...อให้ผมรู้บาอย่าให้แน่ั่อนเถอะ อนนี้ผมสับสนไปหมแล้ว...ผมับโรบิ้นเินแยันนละทา โรบิ้นไป้า ส่วนผม...ลับมา้านหลั ผมรู้สึแย่ที่ทำให้ทุอย่ามันเลวร้ายลไปและโรบิ้น็ิเ่นเียวับผมนั่นแหล่ะรับ มีใรบ้าที่ทะเลาะับเพื่อนแล้วรู้สึี...ถ้ามี็สุยออมนุษย์้านแห่วามเลวร้ายเลยหละ....
ผมเินลับมาที่ห้ออเรเวนอีรั้เพื่อที่ะูอาารอเธอว่าีึ้นรึยั.....
“โรบิ้นหรอ??ไม่้อห่วันหรอ...เี๋ยวันามออไป”เสียอเรเวนที่นั่หันหลัให้ับผมบนเียนอนอเธอมันทำให้ผมเริ่มิแล้วว่า...ผมไม่มีวามสำัอะไรเลย...
“ะอบโรบิ้นมาเลยสินะ...ถึิว่าันเป็นโรบิ้น”...ผมยอมรับว่าอนนั้น ผมน้อยใทุน น้อยใทุสิ่ทุอย่า ที่สร้าผมึ้นให้เป็นแ่ัวลมุฝืๆที่เล่นแล้วไม่มีใระหัวเราะับมัน...เรเวนหันมามอที่ผม ผมสัเไม่ออว่าสีหน้าเธอเป็นอย่าไรเพราะมันีเผือไปหมเลย
“เธอเอหรอ? บีส์บอย เมื่อี้หมายวามว่าอะไร”
“เปล่า ็แ่พูามที่เห็น หรือว่ามันไม่ริล่ะ”เรเวน้อหน้าผม ...่อนะลุึ้นเินมาใล้ผม
“เธอเห็นอะไร ันไม่เ้าใ” “็โรบิ้นไ เามีสาร์ไฟร์อยู่แล้วเธอยัไปอบอยู่ ทำไมไมู่นที่เาอบเธอบ้าล่ะว่ายัมีอยู่อ่ะ เลิมอโรบิ้นะที...”ผมเย่าัวเรเวนแรมา และแล้ว เพี๊ยะ!!!!เธอ็บผม...เธอเลียผมแล้ว... ให้ายเหอะ ผมทำอะไรลไปเนี่ย! พวที่เหลือรีบวิ่เ้ามาในห้ออเรเวน ... พวเามอผมอย่าสับสน...
“บีส์บอย เรเวนไม่สบายอยู่นะทำไมทำอย่าี้ล่ะ”สาร์ไฟร์พู
“นั่นสิ! เมื่อเ้านายยัอารม์ีอยู่เลย แล้วทำไม...”ไบอร์ยัพูไม่บ ผม็ลั้นอารม์อัวเอไม่อยู่ะแล้ว
“็ันอบเรเวนไ พวนายไม่เ้าใหรอ?”.....อึ้
อึ้
อึ้.........................
ทุน่า็อึ้ในเมื่อผมพูออไป ......อึ๋ย!!!ผมเผลอหลุปาไปแล้ว ทำไีล่ะ
“นายอบ เรเวน ั้นหรอ?”โรบิ้นถามย้ำอีรั้ .....อยู่ไม่ไ้แล้ว....อนนั้นหน้าสีเียวอผมลายเป็นสีแล่ำ้วยวามอาย ผมวิ่หนีึ้นมาที่าฟ้า ...หวัว่าะไม่มีใรามผมมานะ.....แ่มันลับไม่เป็นอย่าที่ผมหวัไว้หรอ พวเารีบวิ่ึ้นมาหาผม....เฮ่อ วามวยเ้ามาอีแล้วบีส์บอย...
“เธออบัน...ริรึเปล่า”เรเวนเินเ้ามาถามผมะที่ผมยัยืน้มหน้าให้อยู่
“ทำไมไม่อบล่ะ...”
“แล้วะรู้ไปทำไมล่ะ...ยัไเธอ็อบโรบิ้น อยู่แล้ว”ผมหันหน้าหนีไปอีทา เพี๊ยะ!!!!
“เ็บนะ...”ผมโวยวายหลัาที่เรเวนบหัวผมอย่าแร ...โอยยยย ระบม....
“แล้วันบอสัำไม๊! ว่าอบโรบิ้น”เรเวนะอเสียัปนแหบ เพราะเธอไม่สบาย นี่แหล่ะรับเรเวนัวริ
“ไม่บอ็รู้ เพราะสายาเธอฟ้อ”
“ั้นถ้าันบอว่าอบเธอ ล่ะ”....วามใมาเยือนผมอีแล้วรับ ไม่ิเลยว่าะไ้ยินำนี้าเรเวน...เี๋ยวผม้อไปแะี้หูใหม่ะแล้ว ไม่ริอ่ะที่เรเวนะอบผม....
“ไม่เื่อ เธอโห”ถึะีในเนื้อเ้น แ่ผม็อเล่นัวไวู้ั้นเิอเรเวนไว้่อน ันพลา 555+ ุฟฟฟฟฟฟฟฟฟ......o////////////////////o
ระ ระ ระ เรวน ะ....ะ........ะ ูบผม อริแฮะ....ผมไม่ไ้ฝัน
“เื่อรึยั”เรเวนถามผมอีรั้ ผมพยัหน้าพร้อมับโผเ้าอเธอ....ผมมีวามสุที่สุในโลเลยรับ อบอ โรบิ้น ไบอร์ และสาร์ไฟร์เินเ้ามาหาผม.... สีหน้าอพวเาเปลี่ยนาเมื่อี้โยสิ้นเิ
“โรบิ้น เมื่อไหร่นายะบอสาร์ไฟร์ะทีล่ะ ว่านายอบ...”ผมไ้ยินไบอร์พูับโรบิ้นแ่ยัไม่ทันบ โรบิ้น็พูแทระแล้ว
“ัน็บอไปั้แ่อนไปโเียวแล้ว นี่!”เหอๆสาร์ไฟร์หน้าแมาเลยรับ
“โรบิ้น็!!!บ้า^//////////^”ผมล่ะ อิาโรบิ้นับสาร์ไฟร์มาๆเลยล่ะรับ แ่็ไ้แ่อิา เหอๆผมอยาหล่อเหมือนโรบิ้นัเลย (แอบลำเอีย้วยวามอบส่วนบุลนะ^^!)
ผมึหันมามอเรเวนอีรั้
“เรเวน...”
“อะไร= =?”
“ถ้าเรามีลูะั้ื่อว่าอะไรีล่ะ...เบ็น รีบอร์น หรือ ริบบ้อนี”เรเวนหยิผมเบาๆทีหนึ่
“บ้า ใรเาะอยาไปลูับเธอ ยะ!”
“ั้น มีทั้สามนเลยีว่า...”เรเวนหน้าแแล้วหันหนีไปทาอื่น... อีแล้ว!!เวลาผู้หิอายทำไมอบหันหน้าหนี็ไม่รู้ ไม่เ้าใเลย....หลัานั้นมา็มีแ่วามสุและเสียหัวเราะลอมา รู้ี้นะ ผมบอว่าอบเรเวนไปั้นานแล้วไม่รอให้หำเหือหรอรับ.... ว่าไม๊
“บีส์บอย แล้วเธอไม่ิถึเทอร่าหรอ?”เรเวนถามผมเิลอใยัไยัั้น
“็ิถึ ... เทอร่าอยู่ในวามิถึเสมอ แ่เธอ..อยู่ในใ” เรเวนยิ้มให้ผมแล้วผม็ยิ้มอบ...
นี่แหล่ะ หัวใิปีอ บีบี เรื่อราวทั้หมมันเป็นะาลิิรึเปล่า ผมเอ็ไม่รู้ แ่รู้ว่าอนนี้ ...ผมเป็นัวลที่โีที่สุในโลเลยรับ ที่มีเรเวนอยู่้าๆแม้ว่านิสัยอเธออาะไม่่อยเหมาะับนี้เล่นแบบผมะเท่าไหร่หรอนะรับ...แ่เราสอน็ไปันไ้้วยี
The End
ผลงานอื่นๆ ของ Shadow-ren/ ชะโดตัวโต ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Shadow-ren/ ชะโดตัวโต
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น