My Futuristic Beloved สะดุดรักอันตรายนายปีศาจตัวดี [จบ]

แงงง เป็นนิยายที่สนุกมากกก พล็อตเรื่องคือวางไว้น่าสนใจเบย แต่ที่ชอบมากคือเนื้อเรื่อง การบรรยาย ในช่วงเล่มแรกคืออ่านไปละมุนหัวใจมาก แบบ...มันกุ๊กกิ๊กละมุนหัวใจไม่ไหว บวกกับมีเบเนดิกต์ขายขำเป็นช่วงด้วยล่ะค่ะ ชอบความแพรวพราวของคาร์ลอสมาก แบบ...พ่อเจ้าประคุณเอ๊ย เราอ่านไปเราก็จินตนาการคิดภาพตามไปไงคะ มันก็โง้ย เขินพอๆกับโรซาลินเลย นั่งนอนชักดิ้นชักงออยู่นั่นล่ะ อ่านหน้าละไม่ถึง3นาที หวีดแต่ละทีปาไปครึ่งชั่วโมง บางครั้งย้อนกลับมาอ่านหน้าเก่าๆเพราะอยู่ดีๆภาพมันก็ลอยมาเข้าสมอง(มูฟออนม่ายด้ายยย) คาร์ลอสเป็นผู้ชายที่อบอุ่นจริงๆนะคะ ก็เหมือนบ้านเกิดคุณเขาแหละ พอเริ่มมาเล่ม2กลิ่นดราม่าลอยมาเลย บางทีเราก็เดาได้เราก็รู้ว่ามันต้องดราม่าแน่ๆ เลยต้องทำใจก่อนอ่าน ชอบความสุภาพของคาร์ลอสมาก ตอนอ่านคือก็อ่านไปคิดไปนะคะ เพราะไรท์วางปมไว้ เผยนิด เผยหน่อย ก็เช็กหน้าดูว่าความหนาประมาณนี้(ที่เหลือยังไม่อ่าน)ไรท์จะแก้ปมแบบไหนนะ แก้ปมช่วงไหน ซึ่งแน่นอนค่า ไรท์แก้ปมได้เคลียร์มาก เราแอบงงเรื่องช่วงเวลานิดหนึ่ง แต่ย้อนกลับไปอ่านไปทำความเข้าใจก็พอจะเข้าใจแล้วค่ะ เศร้ามากในฉากบรรยายช่วงเวลาชีวิตที่คาร์ลอสไม่มีโรซาลินแล้วยิ่งไปเข้าใจผิดอีก แบบ ฮือออ ตั้ง30ปีแหนะ คือมันลึกซึ้งจริงๆนะคะ เราเป็นอีกคนหนึ่งเลยที่เชื่อในเรื่องของความรัก ไม่ว่าจะรักแบบเพื่อน ครอบครัว คนรัก คนรู้จัก รักหมารักแมวมันเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมาก บางฉากคือมันไม่มีคำว่ารักในหน้าหนังสือเลย แต่มันเป็นคำว่ารักจากการกระทำของตัวละคร ที่ถึงแม้ไม่บอกมันก็รู้ว่ารักอ่ะ แบบ...การบอกรักผ่านการกระทำคือที่สุดสำหรับเราแล้วจริงๆนะคะ มันทั้งลึกซึ้ง นุ่มนวลและละมุนมาก คู่โรคาร์ลอสคือชอบกอดกันมากกก(-เราก็เขินวนไป)เราก็เคยมีคำถามนะคะ ว่าเราจะรักคนๆหนึ่งได้มากขนาดนี้เลยเหรอ ขนาดที่ว่าถึงแม้นานแค่ไหนก็รอไม่มูฟออนไปไหน คนนี้คือที่สุดแล้ว คนอื่นมาแทนไม่ได้ มันดูมากมายจังเลย ที่เราตั้งคำถามแบบนี้อาจจะเพราะประสบการณ์ชีวิตยังไม่มากพอมั้งคะ ไม่เคยมีแม้แต่puppy love(นู๋เพิ่งเกิดมะวานเองงง)แต่มันก็เป็นเรื่องของความรู้สึกเนาะ แต่พออ่านเรื่องนี้จบคือกระจ่างเลยค่ะ แบบ...งื้อออ ความรักมันมากมายขนาดนั้นเลยค่ะ รวมๆแล้วคือนิยายเรื่องนี้ชอบความลึกซึ้งของคำว่ารักที่ไรท์ใส่ลงไปในเนื้อเรื่องมากค่ะ มันดูบริสุทธิ์ ละมุน อบอุ่น อ่านแล้วนุ้บนิ้บหัวใจ ไม่อยากให้จบเลยจริงๆนะคะ อยากอ่านต่อ เรื่องนี้คืออ่านนานมาก(20:00น.-02:30น.เป๊ะๆเลย)ที่นานคืออ่านๆหยุดๆ หยุดพักสายตา หยุดมาเขิน หยุดมาร้องไห้ หยุดมาหวีด รวมๆคือแม้จะเป็นเวลาไม่ถึงวัน แต่เราได้อ่าน ได้จินตนาการ ได้มีความผูกพันกับตัวละคร มันก็ใจหายนะคะที่จบไปแล้ว ยังคิดถึงตอนอ่านเรื่องนี้ใหม่ๆอยู่เลย ตอนนั้นเราเด็กมากๆ เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะปกสวย มาถูกใจเนื้อเรื่องอีกเพราะพล็อตน่าสนใจ เป็นนิยายที่เปิดโลกการอ่านรักแฟนตาซีเราเลย ขอบคุณไรท์ที่แต่งนิยายเรื่องนี้ และขอบคุณนิยายเรื่องนี้ที่ทำให้เรารู้จักกันนะคะ รักมากเบยยย #โรคาร์ลอส

(เฉพาะกิจ) My Futuristic Beloved สะดุดรักอันตรายนายปีศาจตัวดี โดย คีตาสีเงิน

สวัสดีค่ะ ^_^ บทวิจารณ์นี้มีที่มาจากกระทู้นี้ ขอบคุณท่านน้ำผึ้งที่ร่วมทำบุญช่วยเหลือผู้ประสบภัยชาวเนปาลและร่วมกิจกรรมกระทู้นะคะ หากมีตรงไหนต้องการชี้แจงเพิ่มเติมหลังจากอ่านคำวิจารณ์แล้วสามารถทำได้เสมอค่ะ เราเองก็ยินดีตอบคำถามให้กับท่านหรือแนะนำเพิ่มเติมเช่นกัน เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะคะ

*เนื่องจากนิยายของท่านมีเนื้อหายาวมากและตามตกลงคือเน่จะอ่านให้ไม่เกิน 5 บท ทว่าติดภารกิจหนักมาก เน่จึงขอตามเก็บอ่านให้เพียง 3 บทนะคะ

จุดเด่นของเรื่องนี้ : บรรยากาศของความรักและมิตรภาพ

สำนวนภาษา ใช้ประโยคที่อ่านแล้วเข้าใจง่าย มีการใช้ความคิดอ่านของตัวละครบ้าง และใช้ภาษาวัยรุ่นในบางที ซึ่งคาดว่าเป็นตามโทนเรื่องของนิยายเรื่องนี้ (ชื่อเรื่องค่อนข้างแนวรักหวานแหวว) ตอนแรกที่อ่านคิดว่าเรื่องอาจดาร์คนิดหนึ่ง น่าจะด้วยการเปิดตัวฉาก แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็กลายเป็นสีชมพูไปเลยค่ะ

มีการบรรยายซ้ำๆบ่อยโดยเฉพาะเรื่องการพรรณนารูปลักษณ์ตัวละครค่ะ เช่น ดวงตาเรียวสีนิล เรือนผมสีแดงประกายม่วง การบรรยายซ้ำเยอะเกินไปทำให้ขัดอารมณ์เวลาอ่านค่ะ โดยเฉพาะเวลาที่บรรยายตัวละครด้วยคำซ้ำกันแบบเดิมเป็นย่อหน้า อ่านแล้วรู้สึกขัดใจกับการย้ำแล้วย้ำอีกน่ะค่ะ หากตัดออกบ้างน่าจะดีกว่าหรือคอยแทรกมาเป็นบางอย่างเน้นจังหวะนานๆครั้งในฉากที่จำเป็นก็น่าจะช่วยดึงความน่าสนใจของตัวละครได้ค่ะ ตอนนี้ดูเยอะเกินกลายเป็นการยกรูปลักษณ์ตัวละครมากเกินไปโดยใช่เหตุค่ะ

การบรรยาย มีจุดที่ชวนให้ฉงนอยู่เป็นบางครั้งค่ะ เช่น กรีดร้องเสียงเบา (อาการกรีดร้องควรจะเปล่งเสียงดัง แต่พอขัดด้วย ‘เบา’ ก็เลยแปลกใจว่าจะเป็นการกรีดร้องได้อย่างไรน่ะค่ะ) ตาโตเหมือนไข่มังกร (อันนี้รู้สึกแปลกเอง #อ้าว) มีการเปรียบเปรยที่ค่อนข้างแปลกๆในบางจุดค่ะ ลองเช็คดูอีกครั้งนะคะ

แม้บทนำจะดูตึงเครียด แต่ด้วยอารมณ์ของเรื่องมักจะโยงกลับมาให้ดูตลกติงต๊องเสมอ บางครั้งเลยขัดอารมณ์หดหู่หมองเศร้าให้อ่านแล้วมันดึงอารมณ์ไปไม่สุดค่ะ อย่างฉากสูญเสียช่วงบทนำยังไม่รู้สึกเสียใจไปด้วยนัก อาจเพราะจุดบอดในการกระทำเลยยังทำให้ไม่รู้สึกเข้าถึงจุดๆนั้นมากเท่าที่ควรค่ะ (ตรงจุดบอดนี้มีรายละเอียดอีกทีด้านล่างค่ะ)

ชื่อตัวละคร คาดว่ามีการนำชื่อตัวละครมาจากแหล่งที่ชื่นชอบค่อนข้างมาก เช่น ชื่ออัครเทวทูต (มิคาเอล ราฟาเอล กาเบรียล ฯลฯ) ชื่อปีศาจ (ลูซิเฟอร์) แต่ก็มีชื่อตัวละครจากวรรณกรรมอื่นร่วมด้วย เช่น เลโกลัสและเอลซ่า ในส่วนของเอลซ่าพอผ่านได้ค่ะ เพราะเป็นชื่อที่ใช้ในต่างประเทศอยู่แล้ว แต่เลโกลัสนี่คิดว่าไม่ค่อยเข้ากับเรื่องเท่าไหร่ เพราะเป็นชื่อภาษาซินดารินเฉพาะของวรรณกรรมโทลคีน ไม่มีความหมายในภาษาอื่น ด้วยตัวโทนเรื่องและตัวละครอื่นๆที่ชื่อยังพอไปในเขตเดียวกันได้ (แม้แต่ชื่อพลอยไพลินที่เป็นชื่อไทยชัดเจนก็ดูแล้วเป็นการผสมผสานที่แปลกแต่เข้ากันดีค่ะ) ชื่อนี้จึงค่อนข้างขัดๆสักหน่อยค่ะ

ความสมเหตุสมผลของเรื่อง เนื่องจากแนวเรื่องเน้นความสนุกสนานแบบเด็กวัยรุ่นเป็นหลัก ตรงส่วนนี้จึงขอผ่านนะคะ เพราะเน้นความตลกและน่ารักแบบโลกจินตนาการค่อนข้างเยอะมาก แต่ถ้าถามถึงการรวมองค์ประกอบหลายอย่างให้เข้ากันเป็นโลกใหม่ที่อ่านแล้วรู้สึกถึงอีกอาณาจักรหนึ่งหรือยัง คิดว่าตรงนี้ยังทำได้ไม่ชัดเจนพอค่ะ ยังมีอีกหลายจุดที่เป็นภาพโล่งๆ เช่น บรรยากาศของโลกในตอนนั้นเพราะเป็นโลกใบใหม่ โลกที่เด็กต้องเรียนเวทมนตร์ (แล้วระบบอื่นล่ะ) เรียนเวทมนตร์กันมีเป้าหมายเพื่ออะไรกันบ้าง ทำไมเกิดมามีเวทมนตร์เลย แล้วคนที่ไม่มีทำไมต้องโดนเหยียดด้วยในเมื่อทุกคนก็ต้องเรียนเหมือนกันนี่นา (คิดไกล) ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนเป็นแบบไหน อ่านแล้วเกิดคำถามค่อนข้างเยอะประมาณนี้ค่ะ ซึ่งอาจจะมีตอบโจทย์ในภายหลังก็ได้ ตรงนี้ทักไว้เผื่อมองข้ามนะคะ

หลังจากเกริ่นข้อมูลคร่าวๆแล้วมาเข้าส่วนถึงเนื้อเรื่องกันเลยนะคะ ตรงส่วนนี้เป็นความรู้สึกขณะที่ “เริ่ม” อ่านในแต่ละบท เพื่อให้ท่านน้ำผึ้งได้เข้าใจหนึ่งในความรู้สึกของนักอ่านเวลาที่เข้ามาอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ บทสรุปหลังจากที่อ่านเนื้อหาทั้ง 3 บทแล้วจะอยู่ด้านล่างอีกทีหนึ่งค่ะ

บทนำ : เปิดเรื่องมาที่การวิ่งหนีของมิคาเอล เอลซ่าและโรซาลีน ก่อนจะเกิดการปะทะกับลูซิเฟอร์

ฉากนี้มีจุดบอดตรงตัวละครยืนนิ่งเฉยรอจังหวะค่ะ ทั้งฉากที่ลูซิเฟอร์ปรากฏกาย (ทำไมทุกคนไม่วิ่งหนีต่อ) แล้วด้วยไม่มีเหตุผลสำคัญพอว่าโรซาลีนทำไมมีพลังช่วยเหลือแต่กลับยืนอยู่เฉยตั้งนาน (กลัวหรือตกใจก็ไม่น่าจะใช่ เพราะดูแล้วก็น่าจะผ่านอะไรมาเยอะพอๆกันกับคนอื่น) สองต่อหนึ่งอย่างไรก็ดูดีกว่าการปล่อยให้อีกฝ่ายสู้ตูมตามกันไปแล้วยืนดูเฉยๆแล้วมาฮึดสู้ทีหลังน่ะค่ะ จุดนี้เลยค่อนข้างจะเหมือนละครที่ต้องยืนรอรับส่งบทไปสักหน่อย

ฉากต่อสู้และการเสียสละดึงอารมณ์ได้ดีค่ะด้วยการบรรยายทำให้รู้สึกคล้อยตามได้บ้าง ติดตรงการยื้อกันไปมาเรียกแล้วเรียกอีก เหมือนช่วงเวลาพร่ำพูดก่อนจากกันในเวลาต่อสู้ทำให้รู้สึกว่ามันไม่ใช่เวลามาโอ้เอ้หรือเปล่า เพราะถ้าเอาเวลาไปต่อสู้น่าจะมีสิทธิ์ชนะได้มากกว่าน่ะ (คิดมากอีกแล้ว)

บทที่ 1 : คาร์ลอสอยู่ในโรงเรียนโฮลี่ลูซ เขาพบกับโรซาลีนผู้หญิงที่เขาเห็นในฝัน

เข้าบทที่หนึ่งทำให้แอบสงสัยว่าคาร์ลอสจะไม่รู้รายละเอียดในฝันได้อย่างไรในเมื่อตัวละครในฝันก็เอ่ยถึงโรงเรียนโฮลี่ลูซรวมถึงชื่อศาสตราจารย์เลโกลัสด้วย แล้วยิ่งฉากที่คาร์ลอสไม่แน่ใจว่าโรซาลีนคือเด็กในโรงเรียนจึงค่อนข้างแปลก เพราะเธอน่าจะสวมชุดเครื่องแบบนักเรียนที่เดียวกัน (ไม่ใช่หรือ) แล้วยิ่งอาจารย์ก็ไม่รู้ด้วยยิ่งงงไปกันใหญ่เลยทีเดียว เพราะค่อนข้างแน่ใจว่าเธอสวมชุดนักเรียนที่เต็มไปด้วยเขม่าควันอยู่นะ หรือถ้าข้ามฉากไหนไปก่อนย้ายมาอดีตก็ขออภัยด้วยค่ะ

แล้วในเมื่อโรซาลีนมีจังหวะอยู่กับคาร์ลอสสองต่อสองโดยที่อีกฝ่ายก็ไม่รู้จัก ทำไมเธอไม่หลอกล่อเขาแล้วก็ฆ่าทิ้งไปเลย (แต่เดี๋ยวพล็อตไม่ได้สินะ...) จะว่าหาวิธีกลับก่อนก็ไม่น่าจะใช่ ทำไมไม่ปรึกษาอาจารย์ล่ะ คือเห็นแล้วเกิดคำถามค่อนข้างเยอะค่ะ อ่านแล้วรู้สึกติดขัดและแปลกๆหลายจุด อย่างเช่นทำไมอาจารย์ไม่พาตัวโรซาลีนไปหาอาจารย์ใหญ่ด้วยเลยแต่แรกในเมื่อก็ต้องไปห้องอาจารย์ใหญ่ด้วยกันอยู่แล้ว ทำไมต้องให้คาร์ลอสพาไป แต่เดินไปถึงผู้ใหญ่ก็ยังแทบไม่ได้คุยอะไรกันมากมายเลย ถ้าต้องการเวลาคุยส่วนตัวก่อนก็ไม่ควรจะอยู่ในห้องแล้วรอให้เด็กไปหาน่ะค่ะ

บทที่ 2 : คาร์ลอสพาโรซาลีนไปหาเลโกลัสและคอร์ดิเลีย ทุกคนยอมให้โรซาลีนเรียนที่โฮลีลูซ

(ฮาข้อสอบ M-NET มีปมอะไรกับ O-Ne…#อุบส์ หรือเปล่าคะ ฮา) ตรงส่วนที่โรซาลีนสร้างเรื่องว่าเกวียนคว่ำ แปลกใจตรงที่ทำไมอาจารย์ไม่ไปช่วยตามหาพ่อแม่กับน้องชาย แต่กลับรับเด็กคนนี้เข้าเรียนเลย คือเหตุผลตรงนี้มันแปลกๆอยู่ค่ะ คนเกิดอุบัติเหตุตามหาตัวไม่พบ ทำไมเด็กถึงจะมาเรียนในโรงเรียน แล้วประวัติล่ะ แล้วคนหายล่ะไม่ช่วยตามหรือ คืองงนิดหน่อยค่ะว่าทำไมไปสนใจเรื่องเรียนก่อนเรื่องนั้น เหตุผลค่อนข้างแปลกมากๆค่ะ

บทที่ 3 : คาร์ลอสพาโรซาลีนไปตัดชุดนักเรียนใหม่ เกิดการปะทะกับคนแปลกหน้าและได้คาร์ลอสช่วยไว้

สามสิบปียังไม่ใกล้เคียงครึ่งศตวรรษเท่าไหร่นะคะ (เพราะต้อง 50 ปี) ถ้า 40 กว่าปียังโอเคอยู่ ถ้าใช้คำว่าเกือบๆหรือจวนจะครึ่งศตวรรษน่าจะเข้ากับช่วงปีมากกว่าค่ะ

ในส่วนของแอชแอบทำให้แปลกใจ (อีกแล้ว) จากอายุและโทนเรื่องคิดว่าน่าจะอายุราวๆสิบต้นๆกันอยู่ แต่มีการฉุดเข้าโรงแรมด้วย อืม แปลกดีที่โลกเวทมนตร์ทำให้สงสัยได้ตลอดเวลา ฮา แล้วด้วยเรื่องของอายุของคิงกับควีน เพราะคิงกับควีนมีลูกชายชื่อมิคาเอล แต่ว่าตอนนี้ยังอยู่โรงเรียนเหมือนกันแปลว่าอายุของพวกเขาก็ไล่เลี่ยกันกับคาร์ลอสในตอนนั้น ค่อนข้างสับสนเรื่องอายุนิดหน่อยค่ะ แม้อาจจะเป็นรุ่นพี่แต่ก็ไม่น่าจะต่างกันหลายปี แปลว่าแท้จริงแล้วคาร์ลอสอายุเยอะมากแล้ว ส่วนมิคาเอลยังเป็นเด็กน้อย (หรือเปล่า) ตรงนี้ค่อนข้างไม่ชัดเจนเท่าไหร่ค่ะ

ขอจบการวิจารณ์ในส่วนของรายละเอียดของแต่ละตอนไว้เท่านี้ค่ะ หวังว่าท่านน้ำผึ้งจะได้ข้อมูลว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในนิยายของท่านตั้งแต่เริ่มจนจบบทที่ 3 ในสายตาของนักอ่านคนหนึ่ง ผลการสรุปอยู่ด้านล่างค่ะ

ภาพรวมของเรื่อง

“My Futuristic Beloved สะดุดรักอันตรายนายปีศาจตัวดี” เป็นนิยายรักแฟนตาซีเรื่องราวของโรซาลีนที่ย้อนอดีตมาเพื่อจัดการกับคาร์ลอสหรือลูซิเฟอร์ในอนาคตที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ทว่าด้วยมิตรภาพและเหตุการณ์ต่างๆทำให้เธอรู้สึกดีกับคาร์ลอสมากกว่ารังเกียจที่เขาเป็นจอมวายร้าย เรื่องราวค่อนข้างเน้นเนื้อหาภายในโรงเรียน ให้กลิ่นอายโรงเรียนพ่อมดเวทมนตร์คาถาที่มีฝั่งคนดีและฝั่งตัวโกงที่แบ่งแยกกันชัดเจน รู้ว่าใครดีใครร้าย สิ่งเดียวที่ลุ้นคือการโยงเรื่องของบทแรกกับบทจบว่าสุดท้ายแล้วโรซาลีนจะจัดการกับเรื่องราวของลูซิเฟอร์อย่างไร

ตัวละคร : นิสัยของคาร์ลอสดูจะยังไม่ชัดเจนเท่าโรซาลีนที่ค่อนข้างเพ้อฝันตามประสาเด็กสาวแบบชัดเจนมาก เป็นคนที่ขัดแย้งในตัวเองบ่อย เช่น เห็นคาร์ลอสหน้าตาดี แต่เพราะในอนาคตเขาเป็นคนเลวก็เลยทำเป็นเกลียด ไม่ชอบคาร์ลอส แต่ก็ให้เขาจัดการเรื่องต่างๆให้โดยไม่ปฏิเสธ เป็นต้น จากภาพรวมแล้วเธอมีบุคลิกที่ค่อนข้างจะเป็นแนวนางเอกสำเร็จรูปมากอยู่เหมือนกันค่ะ

บทสรุปคำวิจารณ์

นิยายเรื่อง My Futuristic Beloved สะดุดรักอันตรายนายปีศาจตัวดี นี้เป็นเรื่องราวการย้อนอดีตของโรซาลีนมายังโรงเรียนโฮลี่ลูซ ที่ที่เธอต้องจัดการกำจัดคาร์ลอส ปีศาจลูซิเฟอร์ในอนาคต ทว่าระหว่างนั้นเธอก็ได้เรียนรู้มิตรภาพในรั้วโรงเรียน รวมถึงได้เข้าใจคาร์ลอสมากขึ้นเรื่อยๆ

ปล. : สิ่งที่อยากแนะนำเพิ่มเติมท่านน้ำผึ้ง คือ ความสมเหตุสมผลของเรื่องค่ะ

สุดท้ายแล้วก็ขอขอบคุณท่านน้ำผึ้งที่ร่วมบริจาคเงินช่วยเหลือผู้ประสบภัยชาวเนปาล รวมถึงนำนิยายรักแฟนตาซีเรื่องนี้มาให้อ่านนะคะ หวังว่าบทวิจารณ์ของเราจะช่วยพัฒนางานเขียนของท่านได้ หากมีจุดตรงไหนที่ต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติมสามารถแจ้งได้เสมอค่ะ ส่วนไหนที่ผิดพลาดหรือใช้ถ้อยคำรุนแรงเกินไปขออภัยมา ณ ทีนี้ด้วย อยากให้ท่านทราบว่าเราคาดหวังให้งานเขียนชิ้นนี้ได้รับการพัฒนาให้ดีขึ้น และเป็นผลงานที่ดีที่สุดของท่านค่ะ

หนูเน่

[8 พฤษภาคม 2558]